فهرست
ترتیل محمود علی البناء- جزء 30

تلاوت ترتیل محمود علی البناء ترتیل محمود علی البناء- جزء 30

  • 60 دقیقه مدت
  • 598 دریافت شده
تلاوت: غیر ایرانی متقدم
تلاوت: کامل
تلاوت: استودیویی
ملیت قاری: مصری
آشنایی با جزء سی ام: جزء سی ام شامل ٣٧ سوره نسبتا کوتاه از سوره نبأ تا سوره ناس آخرین سوره قرآن می باشد. سوره نبأ از سوره‌های نسبتاً کوتاه و با عم یتساءلون آغاز می شود و جزء سی‌ام قرآن با آن آغاز می‌شود...
جزء 30 - ترجمه مکارم شیرازی

سوره 78: النبأ
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
عَمَّ یَتَسَاءَلُونَ ﴿1﴾
آنها از چه چیز از یکدیگر سؤ ال می‏کنند؟! (1)
عَنِ النَّبَإِ الْعَظِیمِ ﴿2﴾
از خبر بزرگ و پر اهمیت (رستاخیز). (2)
الَّذِی هُمْ فِیهِ مُخْتَلِفُونَ ﴿3﴾
همان خبری که پیوسته در آن اختلاف دارند. (3)
کَلَّا سَیَعْلَمُونَ ﴿4﴾
چنین نیست که آنها فکر می‏کنند، و به زودی می‏فهمند. (4)
ثُمَّ کَلَّا سَیَعْلَمُونَ ﴿5﴾
باز هم چنین نیست که آنها می‏پندارند، و به زودی می‏فهمند. (5)
أَلَمْ نَجْعَلِ الْأَرْضَ مِهَادًا ﴿6﴾
آیا ما زمین را محل آرامش (شما) قرار ندادیم ؟ (6)
وَالْجِبَالَ أَوْتَادًا ﴿7﴾
و کوهها را میخهای زمین ؟ (7)
وَخَلَقْنَاکُمْ أَزْوَاجًا ﴿8﴾
و شما را به صورت زوجها آفریدیم. (8)
وَجَعَلْنَا نَوْمَکُمْ سُبَاتًا ﴿9﴾
و خواب شما را مایه آرامشتان قرار دادیم. (9)
وَجَعَلْنَا اللَّیْلَ لِبَاسًا ﴿10﴾
و شب را پوششی (برای شما). (10)
وَجَعَلْنَا النَّهَارَ مَعَاشًا ﴿11﴾
و روز را وسیله‏ ای برای زندگی و معاش. (11)
وَبَنَیْنَا فَوْقَکُمْ سَبْعًا شِدَادًا ﴿12﴾
و بر فراز شما هفت (آسمان) محکم بنا کردیم. (12)
وَجَعَلْنَا سِرَاجًا وَهَّاجًا ﴿13﴾
و چراغی روشن و حرارت بخش آفریدیم. (13)
وَأَنْزَلْنَا مِنَ الْمُعْصِرَاتِ مَاءً ثَجَّاجًا ﴿14﴾
و از ابرهای باران زا آبی فراوان نازل کردیم. (14)
لِنُخْرِجَ بِهِ حَبًّا وَنَبَاتًا ﴿15﴾
تا به وسیله آن دانه و گیاه بسیار برویانیم. (15)
وَجَنَّاتٍ أَلْفَافًا ﴿16﴾
و باغهایی پر درخت. (16)
إِنَّ یَوْمَ الْفَصْلِ کَانَ مِیقَاتًا ﴿17﴾
روز جدایی میعاد همگان است. (17)
یَوْمَ یُنْفَخُ فِی الصُّورِ فَتَأْتُونَ أَفْوَاجًا ﴿18﴾
روزی که در «صور» دمیده می‏شود، و شما فوج فوج وارد محشر می‏شوید. (18)
وَفُتِحَتِ السَّمَاءُ فَکَانَتْ أَبْوَابًا ﴿19﴾
و آسمان گشوده می‏شود، و به صورت درهای متعددی در می‏آید (19)
وَسُیِّرَتِ الْجِبَالُ فَکَانَتْ سَرَابًا ﴿20﴾
و کوهها به حرکت در می‏آید و به صورت سرابی می‏شود! (20)
إِنَّ جَهَنَّمَ کَانَتْ مِرْصَادًا ﴿21﴾
جهنم کمین گاهی است بزرگ! (21)
لِلطَّاغِینَ مَآبًا ﴿22﴾
و محل بازگشتی برای طغیانگران! (22)
لَابِثِینَ فِیهَا أَحْقَابًا ﴿23﴾
مدتهای طولانی در آن می‏مانند. (23)
لَا یَذُوقُونَ فِیهَا بَرْدًا وَلَا شَرَابًا ﴿24﴾
در آنجا نه چیز خنکی می‏چشند، و نه نوشیدنی گوارایی. (24)
إِلَّا حَمِیمًا وَغَسَّاقًا ﴿25﴾
جز آبی سوزان و مایعی از چرک و خون! (25)
جَزَاءً وِفَاقًا ﴿26﴾
این مجازاتی است موافق و مناسب (اعمال آنها). (26)
إِنَّهُمْ کَانُوا لَا یَرْجُونَ حِسَابًا ﴿27﴾
چرا که امیدی به حساب نداشتند. (27)
وَکَذَّبُوا بِآیَاتِنَا کِذَّابًا ﴿28﴾
و آیات ما را به کلی تکذیب کردند. (28)
وَکُلَّ شَیْءٍ أَحْصَیْنَاهُ کِتَابًا ﴿29﴾
و ما همه چیز را احصا و ثبت کرده‏ ایم. (29)
فَذُوقُوا فَلَنْ نَزِیدَکُمْ إِلَّا عَذَابًا ﴿30﴾
پس بچشید که چیزی جز عذاب بر شما نمی‏افزاییم. (30)
إِنَّ لِلْمُتَّقِینَ مَفَازًا ﴿31﴾
برای پرهیزگاران مسلما پیروزی بزرگی است. (31)
حَدَائِقَ وَأَعْنَابًا ﴿32﴾
باغهایی سرسبز، و انواعی از انگورها. (32)
وَکَوَاعِبَ أَتْرَابًا ﴿33﴾
و حوریانی بسیار جوان و هم سن و سال. (33)
وَکَأْسًا دِهَاقًا ﴿34﴾
و جامهایی لبریز و پیاپی (از شراب طهور) (34)
لَا یَسْمَعُونَ فِیهَا لَغْوًا وَلَا کِذَّابًا ﴿35﴾
در آنجا نه سخن لغو و بیهوده‏ ای می‏شنوند و نه دروغی. (35)
جَزَاءً مِنْ رَبِّکَ عَطَاءً حِسَابًا ﴿36﴾
این جزایی است از سوی پروردگارت و عطیه‏ ای است کافی. (36)
رَبِّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَا بَیْنَهُمَا الرَّحْمَنِ لَا یَمْلِکُونَ مِنْهُ خِطَابًا﴿37﴾
همان پروردگار آسمانها و زمین و آنچه در میان آن دو است، پروردگار رحمان، و هیچ کس حق ندارد بیاجازه او سخنی بگوید (یا شفاعتی کند). (37)
یَوْمَ یَقُومُ الرُّوحُ وَالْمَلَائِکَةُ صَفًّا لَا یَتَکَلَّمُونَ إِلَّا مَنْ أَذِنَ لَهُ الرَّحْمَنُ وَقَالَ صَوَابًا ﴿38﴾
اینها در آن روز واقع می‏شود که «روح» و «ملائکه» در یک صف قیام می‏کنند، و هیچیک جز به اذن خداوند رحمان سخن نمی‏گویند: و آنگاه که می‏گویند صواب می‏گویند. (38)
ذَلِکَ الْیَوْمُ الْحَقُّ فَمَنْ شَاءَ اتَّخَذَ إِلَى رَبِّهِ مَآبًا ﴿39﴾
آن روز حق است، هر کس بخواهد راهی به سوی پروردگارش بر می‏گزیند. (39)
إِنَّا أَنْذَرْنَاکُمْ عَذَابًا قَرِیبًا یَوْمَ یَنْظُرُ الْمَرْءُ مَا قَدَّمَتْ یَدَاهُ وَیَقُولُ الْکَافِرُ یَا لَیْتَنِی کُنْتُ تُرَابًا ﴿40﴾
و ما شما را از عذاب نزدیکی بیم می‏دهیم، این عذاب در روزی خواهد بود که انسان آنچه را از قبل با دستهای خود فرستاده می‏بیند، و کافر می‏گوید: «ای کاش خاک بودم!» (40)
سوره 79: النازعات
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
وَالنَّازِعَاتِ غَرْقًا ﴿1﴾
سوگند به فرشتگانی که ارواح مجرمان را به شدت از بدنهایشان بر می‏کشند! (1)
وَالنَّاشِطَاتِ نَشْطًا ﴿2﴾
و فرشتگانی که ارواح مؤ منان را با مدارا و نشاط جدا می‏سازند. (2)
وَالسَّابِحَاتِ سَبْحًا ﴿3﴾
و سوگند به فرشتگانی که در اجرای فرمان الهی با سرعت حرکت می‏کنند. (3)
فَالسَّابِقَاتِ سَبْقًا ﴿4﴾
و سپس بر یکدیگر سبقت می‏گیرند (4)
فَالْمُدَبِّرَاتِ أَمْرًا ﴿5﴾
و آنها که امور را تدبیر (5)
یَوْمَ تَرْجُفُ الرَّاجِفَةُ ﴿6﴾
در آن روز که زلزله‏ های وحشتناک همه چیز را به لرزه در می‏آورند. (6)
تَتْبَعُهَا الرَّادِفَةُ ﴿7﴾
و به دنبال آن حادثه دومین (صیحه عظیم) رخ می‏دهد. (7)
قُلُوبٌ یَوْمَئِذٍ وَاجِفَةٌ ﴿8﴾
دلهایی در آن روز سخت مضطرب است. (8)
أَبْصَارُهَا خَاشِعَةٌ ﴿9﴾
و چشمهای آنان از شدت ترس فرو افتاده! (9)
یَقُولُونَ أَإِنَّا لَمَرْدُودُونَ فِی الْحَافِرَةِ ﴿10﴾
(ولی امروز) می‏گویند: آیا ما به زندگی مجدد (10)
أَإِذَا کُنَّا عِظَامًا نَخِرَةً ﴿11﴾
آیا هنگامی که استخوانهای پوسیده ای شدیم (ممکن است زنده شویم ؟). (11)
قَالُوا تِلْکَ إِذًا کَرَّةٌ خَاسِرَةٌ ﴿12﴾
می گویند اگر قیامتی در کار باشد بازگشتی است زیانبار! (12)
فَإِنَّمَا هِیَ زَجْرَةٌ وَاحِدَةٌ ﴿13﴾
ولی این بازگشت تنها با یک صیحه عظیم واقع می‏شود. (13)
فَإِذَا هُمْ بِالسَّاهِرَةِ ﴿14﴾
ناگهان همگی بر عرصه زمین ظاهر می‏شوند. (14)
هَلْ أَتَاکَ حَدِیثُ مُوسَى ﴿15﴾
آیا داستان موسی به تو رسیده است ؟ (15)
إِذْ نَادَاهُ رَبُّهُ بِالْوَادِ الْمُقَدَّسِ طُوًى ﴿16﴾
در آن هنگام که پروردگارش او را در سرزمین مقدس طوی صدا زد و گفت: (16)
اذْهَبْ إِلَى فِرْعَوْنَ إِنَّهُ طَغَى ﴿17﴾
به سوی فرعون برو که طغیان کرده است (17)
فَقُلْ هَلْ لَکَ إِلَى أَنْ تَزَکَّى ﴿18﴾
و به او بگو: آیا می‏خواهی پاکیزه شوی ؟ (18)
وَأَهْدِیَکَ إِلَى رَبِّکَ فَتَخْشَى ﴿19﴾
و من تو را به سوی پروردگارت هدایت کنم تا از او بترسی (و خلاف نکنی). (19)
فَأَرَاهُ الْآیَةَ الْکُبْرَى ﴿20﴾
سپس موسی معجزه بزرگ را به او نشان داد. (20)
فَکَذَّبَ وَعَصَى ﴿21﴾
اما او تکذیب کرد و عصیان نمود. (21)
ثُمَّ أَدْبَرَ یَسْعَى ﴿22﴾
سپس پشت کرد و پیوسته (برای محو آیین موسی) تلاش ‍ نمود. (22)
فَحَشَرَ فَنَادَى ﴿23﴾
و ساحران را جمع کرد و مردم را دعوت نمود. (23)
فَقَالَ أَنَا رَبُّکُمُ الْأَعْلَى ﴿24﴾
و گفت من پروردگار بزرگ شما هستم! (24)
فَأَخَذَهُ اللَّهُ نَکَالَ الْآخِرَةِ وَالْأُولَى ﴿25﴾
لذا خداوند او را به عذاب آخرت و دنیا گرفتار ساخت. (25)
إِنَّ فِی ذَلِکَ لَعِبْرَةً لِمَنْ یَخْشَى ﴿26﴾
در این عبرتی است برای کسانی که خدا ترسند. (26)
أَأَنْتُمْ أَشَدُّ خَلْقًا أَمِ السَّمَاءُ بَنَاهَا ﴿27﴾
آیا آفرینش شما (بعد از مرگ) مشکل تر است یا آفرینش آسمانی که خداوند بنا نهاد؟! (27)
رَفَعَ سَمْکَهَا فَسَوَّاهَا ﴿28﴾
سقف آن را برافراشته و آن را منظم ساخت. (28)
وَأَغْطَشَ لَیْلَهَا وَأَخْرَجَ ضُحَاهَا ﴿29﴾
و شبش را تاریک و روزش را آشکار نمود. (29)
وَالْأَرْضَ بَعْدَ ذَلِکَ دَحَاهَا ﴿30﴾
و زمین را بعد از آن گسترش داد. (30)
أَخْرَجَ مِنْهَا مَاءَهَا وَمَرْعَاهَا ﴿31﴾
آبش خارج کرد و چراگاهش را آماده ساخت (31)
وَالْجِبَالَ أَرْسَاهَا ﴿32﴾
و کوهها را ثابت و محکم نمود. (32)
مَتَاعًا لَکُمْ وَلِأَنْعَامِکُمْ ﴿33﴾
همه اینها برای بهره گیری شما و چهارپایان شما است. (33)
فَإِذَا جَاءَتِ الطَّامَّةُ الْکُبْرَى ﴿34﴾
هنگامی که آن حادثه بزرگ رخ دهد. (34)
یَوْمَ یَتَذَکَّرُ الْإِنْسَانُ مَا سَعَى ﴿35﴾
در آن روز انسان به یاد کوششهایش می‏افتد. (35)
وَبُرِّزَتِ الْجَحِیمُ لِمَنْ یَرَى ﴿36﴾
و جهنم برای هر بیننده‏ ای آشکار می‏گردد. (36)
فَأَمَّا مَنْ طَغَى ﴿37﴾
اما آن کسی که طغیان کرده، (37)
وَآثَرَ الْحَیَاةَ الدُّنْیَا ﴿38﴾
و زندگی دنیا را مقدم داشته، (38)
فَإِنَّ الْجَحِیمَ هِیَ الْمَأْوَى ﴿39﴾
مسلما دوزخ جایگاه او است. (39)
وَأَمَّا مَنْ خَافَ مَقَامَ رَبِّهِ وَنَهَى النَّفْسَ عَنِ الْهَوَى ﴿40﴾
و آن کس که از مقام پروردگارش خائف بوده و نفس را از هوی باز داشته. (40)
فَإِنَّ الْجَنَّةَ هِیَ الْمَأْوَى ﴿41﴾
بهشت جایگاه او است. (41)
یَسْأَلُونَکَ عَنِ السَّاعَةِ أَیَّانَ مُرْسَاهَا ﴿42﴾
از تو درباره قیامت سؤ ال می‏کنند که در چه زمانی واقع می‏شود؟ (42)
فِیمَ أَنْتَ مِنْ ذِکْرَاهَا ﴿43﴾
تو را با یادآوری این سخن چه کار؟ (43)
إِلَى رَبِّکَ مُنْتَهَاهَا ﴿44﴾
انتهای آن به سوی پروردگار تو است. (44)
إِنَّمَا أَنْتَ مُنْذِرُ مَنْ یَخْشَاهَا ﴿45﴾
کار تو فقط انذار کردن کسانی است که از آن می‏ترسند. (45)
کَأَنَّهُمْ یَوْمَ یَرَوْنَهَا لَمْ یَلْبَثُوا إِلَّا عَشِیَّةً أَوْ ضُحَاهَا ﴿46﴾
آنها در آن روز که قیام قیامت را می‏بینند چنین احساس می‏کنند که گویی توقف آنها (در دنیا و برزخ) جز عصر گاهی یا صبحگاهی بیشتر نبوده است. (46)
سوره 80: عبس
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
عَبَسَ وَتَوَلَّى ﴿1﴾
چهره درهم کشید و روی برتافت! (1)
أَنْ جَاءَهُ الْأَعْمَى ﴿2﴾
از اینکه نابینایی به سراغ او آمده بود. (2)
وَمَا یُدْرِیکَ لَعَلَّهُ یَزَّکَّى ﴿3﴾
تو چه می‏دانی شاید او پاکی و تقوی پیشه کند؟ (3)
أَوْ یَذَّکَّرُ فَتَنْفَعَهُ الذِّکْرَى ﴿4﴾
یا متذکر گردد و این تذکر به حال او مفید باشد. (4)
أَمَّا مَنِ اسْتَغْنَى ﴿5﴾
اما آن کس که مستغنی است (5)
فَأَنْتَ لَهُ تَصَدَّى ﴿6﴾
تو به او روی می‏آوری! (6)
وَمَا عَلَیْکَ أَلَّا یَزَّکَّى ﴿7﴾
در حالی که اگر او خود را پاک نسازد چیزی بر تو نیست. (7)
وَأَمَّا مَنْ جَاءَکَ یَسْعَى ﴿8﴾
اما کسی که به سراغ تو می‏آید و کوشش می‏کند، (8)
وَهُوَ یَخْشَى ﴿9﴾
و از خدا ترسان است، (9)
فَأَنْتَ عَنْهُ تَلَهَّى ﴿10﴾
تو از او غافل می‏شوی. (10)
کَلَّا إِنَّهَا تَذْکِرَةٌ ﴿11﴾
هرگز چنین مکن، این (قرآن) یک تذکر و یاد آوری است. (11)
فَمَنْ شَاءَ ذَکَرَهُ ﴿12﴾
و هر کس بخواهد از آن پند می‏گیرد. (12)
فِی صُحُفٍ مُکَرَّمَةٍ ﴿13﴾
در الواح پرارزشی ثبت است. (13)
مَرْفُوعَةٍ مُطَهَّرَةٍ ﴿14﴾
الواحی والاقدر و پاکیزه. (14)
بِأَیْدِی سَفَرَةٍ ﴿15﴾
به دست سفیرانی است، (15)
کِرَامٍ بَرَرَةٍ ﴿16﴾
والامقام و فرمانبردار و نیکوکار. (16)
قُتِلَ الْإِنْسَانُ مَا أَکْفَرَهُ ﴿17﴾
مرگ بر این انسان، چقدر کافر و ناسپاس است؟! (17)
مِنْ أَیِّ شَیْءٍ خَلَقَهُ ﴿18﴾
(خداوند) او را از چه چیز آفرید؟ (18)
مِنْ نُطْفَةٍ خَلَقَهُ فَقَدَّرَهُ ﴿19﴾
از نطفه ناچیزی او را آفرید، سپس اندازه گیری کرد و موزون ساخت. (19)
ثُمَّ السَّبِیلَ یَسَّرَهُ ﴿20﴾
سپس راه را برای او آسان ساخت. (20)
ثُمَّ أَمَاتَهُ فَأَقْبَرَهُ ﴿21﴾
بعد او را می‏راند و در قبر پنهان نمود. (21)
ثُمَّ إِذَا شَاءَ أَنْشَرَهُ ﴿22﴾
سپس هر زمان بخواهد او را زنده می‏کند. (22)
کَلَّا لَمَّا یَقْضِ مَا أَمَرَهُ ﴿23﴾
چنین نیست که او می‏پندارد، او هنوز فرمان الهی را اطاعت نکرده است. (23)
فَلْیَنْظُرِ الْإِنْسَانُ إِلَى طَعَامِهِ ﴿24﴾
انسان باید به غذای خویش بنگرد. (24)
أَنَّا صَبَبْنَا الْمَاءَ صَبًّا ﴿25﴾
ما آب فراوانی از آسمان فروریختیم! (25)
ثُمَّ شَقَقْنَا الْأَرْضَ شَقًّا ﴿26﴾
سپس زمین را از هم شکافتیم. (26)
فَأَنْبَتْنَا فِیهَا حَبًّا ﴿27﴾
و در آن دانه‏ های فراوانی رویاندیم. (27)
وَعِنَبًا وَقَضْبًا ﴿28﴾
و انگور و سبزی بسیار، (28)
وَزَیْتُونًا وَنَخْلًا ﴿29﴾
و زیتون و نخل فراوان، (29)
وَحَدَائِقَ غُلْبًا ﴿30﴾
و باغهایی پر درخت، (30)
وَفَاکِهَةً وَأَبًّا ﴿31﴾
و میوه و چراگاه، (31)
مَتَاعًا لَکُمْ وَلِأَنْعَامِکُمْ ﴿32﴾
تا وسیله‏ ای برای بهره گیری و چهارپایانتان باشد. (32)
فَإِذَا جَاءَتِ الصَّاخَّةُ ﴿33﴾
هنگامی که آن صدای مهیب (صیحه رستاخیز) بیاید (کافران در اندوه عمیقی فرو می‏روند) (33)
یَوْمَ یَفِرُّ الْمَرْءُ مِنْ أَخِیهِ ﴿34﴾
در آن روز که انسان از برادر خود فرار می‏کند، (34)
وَأُمِّهِ وَأَبِیهِ ﴿35﴾
و از مادر و پدرش، (35)
وَصَاحِبَتِهِ وَبَنِیهِ ﴿36﴾
و زن و فرزندانش، (36)
لِکُلِّ امْرِئٍ مِنْهُمْ یَوْمَئِذٍ شَأْنٌ یُغْنِیهِ ﴿37﴾
در آن روز هر کدام از آنها وضعی دارد که او را کاملا به خود مشغول میسازد (37)
وُجُوهٌ یَوْمَئِذٍ مُسْفِرَةٌ ﴿38﴾
صورتهایی در آن روز گشاده و نورانی است، (38)
ضَاحِکَةٌ مُسْتَبْشِرَةٌ ﴿39﴾
خندان و مسرور است (39)
وَوُجُوهٌ یَوْمَئِذٍ عَلَیْهَا غَبَرَةٌ ﴿40﴾
و صورتهایی در آن روز غبارآلود است، (40)
تَرْهَقُهَا قَتَرَةٌ ﴿41﴾
و دود تاریکی آنها را پوشانده (41)
أُولَئِکَ هُمُ الْکَفَرَةُ الْفَجَرَةُ ﴿42﴾
آنها همان کافران فاجرند (42)
سوره 81: التکویر
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
إِذَا الشَّمْسُ کُوِّرَتْ ﴿1﴾
در آن هنگام که خورشید درهم پیچیده شود. (1)
وَإِذَا النُّجُومُ انْکَدَرَتْ ﴿2﴾
و در آن هنگام که ستارگان بیفروغ شوند. (2)
وَإِذَا الْجِبَالُ سُیِّرَتْ ﴿3﴾
و در آن هنگام که کوهها بحرکت در آیند. (3)
وَإِذَا الْعِشَارُ عُطِّلَتْ ﴿4﴾
و در آن هنگام که باارزشترین اموال به دست فراموشی سپرده شود. (4)
وَإِذَا الْوُحُوشُ حُشِرَتْ ﴿5﴾
و در آن هنگام که وحوش جمع شوند. (5)
وَإِذَا الْبِحَارُ سُجِّرَتْ ﴿6﴾
و در آن هنگام که دریاها بر افروخته شوند. (6)
وَإِذَا النُّفُوسُ زُوِّجَتْ ﴿7﴾
و در آن هنگام که هر کس با همسان خود قرین گردد. (7)
وَإِذَا الْمَوْءُودَةُ سُئِلَتْ ﴿8﴾
و در آن هنگام که از دختران زنده به گور شده سؤ ال شود، (8)
بِأَیِّ ذَنْبٍ قُتِلَتْ ﴿9﴾
که به کدامین گناه کشته شدند؟! (9)
وَإِذَا الصُّحُفُ نُشِرَتْ ﴿10﴾
و در آن هنگام که نامه‏ های اعمال گشوده شود. (10)
وَإِذَا السَّمَاءُ کُشِطَتْ ﴿11﴾
و در آن هنگام که پرده از روی آسمان بر گرفته شود. (11)
وَإِذَا الْجَحِیمُ سُعِّرَتْ ﴿12﴾
و در آن هنگام که دوزخ شعله ور گردد. (12)
وَإِذَا الْجَنَّةُ أُزْلِفَتْ ﴿13﴾
و در آن هنگام که بهشت نزدیک شود. (13)
عَلِمَتْ نَفْسٌ مَا أَحْضَرَتْ ﴿14﴾
آری در آن موقع هر کس می‏داند چه چیزی را آماده کرده است! (14)
فَلَا أُقْسِمُ بِالْخُنَّسِ ﴿15﴾
سوگند به ستارگانی که باز می‏گردند. (15)
الْجَوَارِ الْکُنَّسِ ﴿16﴾
حرکت می‏کنند و از دیده‏ ها پنهان می‏شوند. (16)
وَاللَّیْلِ إِذَا عَسْعَسَ ﴿17﴾
و قسم به شب هنگامی که پشت کند و به آخر رسد، (17)
وَالصُّبْحِ إِذَا تَنَفَّسَ ﴿18﴾
و صبح هنگامی که تنفس کند، (18)
إِنَّهُ لَقَوْلُ رَسُولٍ کَرِیمٍ ﴿19﴾
که این (قرآن) کلام فرستاده بزرگواری است (جبرییل امین). (19)
ذِی قُوَّةٍ عِنْدَ ذِی الْعَرْشِ مَکِینٍ ﴿20﴾
که صاحب قدرت است و نزد (خداوند) صاحب عرش مقام والا دارد. (20)
مُطَاعٍ ثَمَّ أَمِینٍ ﴿21﴾
فرمانروا و امین است. (21)
وَمَا صَاحِبُکُمْ بِمَجْنُونٍ ﴿22﴾
و مصاحب شما (پیامبر) دیوانه نیست. (22)
وَلَقَدْ رَآهُ بِالْأُفُقِ الْمُبِینِ ﴿23﴾
او رسول الهی (جبرئیل) را در افق روشن مشاهده کرد. (23)
وَمَا هُوَ عَلَى الْغَیْبِ بِضَنِینٍ ﴿24﴾
او نسبت به آنچه از طریق وحی دریافت داشته بخل ندارد. (24)
وَمَا هُوَ بِقَوْلِ شَیْطَانٍ رَجِیمٍ ﴿25﴾
این (قرآن) گفته شیطان رجیم نیست. (25)
فَأَیْنَ تَذْهَبُونَ ﴿26﴾
پس به کجا می‏روید؟! (26)
إِنْ هُوَ إِلَّا ذِکْرٌ لِلْعَالَمِینَ ﴿27﴾
این قرآن چیزی جز تذکری برای جهانیان نیست. (27)
لِمَنْ شَاءَ مِنْکُمْ أَنْ یَسْتَقِیمَ ﴿28﴾
برای آنها که می‏خواهند راه مستقیم در پیش گیرند. (28)
وَمَا تَشَاءُونَ إِلَّا أَنْ یَشَاءَ اللَّهُ رَبُّ الْعَالَمِینَ ﴿29﴾
و شما اراده نمی‏کنید مگر اینکه خداوند پروردگار جهانیان بخواهد. (29)
سوره 82: الإنفطار
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
إِذَا السَّمَاءُ انْفَطَرَتْ ﴿1﴾
آن زمان که آسمان (کرات آسمانی) از هم شکافته شود. (1)
وَإِذَا الْکَوَاکِبُ انْتَثَرَتْ ﴿2﴾
و آن زمان که ستارگان پراکنده شود و فرو ریزد (2)
وَإِذَا الْبِحَارُ فُجِّرَتْ ﴿3﴾
و آن زمان که دریاها به هم پیوسته شود. (3)
وَإِذَا الْقُبُورُ بُعْثِرَتْ ﴿4﴾
و آن زمان که قبرها زیر و رو شود (و مردگان خارج شوند). (4)
عَلِمَتْ نَفْسٌ مَا قَدَّمَتْ وَأَخَّرَتْ ﴿5﴾
در آن زمان هر کس می‏داند آنچه را از قبل فرستاده، و آنچه را برای بعد گذاشته است (5)
یَا أَیُّهَا الْإِنْسَانُ مَا غَرَّکَ بِرَبِّکَ الْکَرِیمِ ﴿6﴾
ای انسان چه چیز تو را در برابر پروردگار کریمت مغرور ساخته؟! (6)
الَّذِی خَلَقَکَ فَسَوَّاکَ فَعَدَلَکَ ﴿7﴾
همان خدایی که تو را آفرید و منظم ساخت. (7)
فِی أَیِّ صُورَةٍ مَا شَاءَ رَکَّبَکَ ﴿8﴾
و در هر صورتی می‏خواست تو را ترکیب نمود (8)
کَلَّا بَلْ تُکَذِّبُونَ بِالدِّینِ ﴿9﴾
آنچنان که شما می‏پندارید نیست، بلکه شما روز جزا را منکرید. (9)
وَإِنَّ عَلَیْکُمْ لَحَافِظِینَ ﴿10﴾
و بدون شک نگاهبانانی بر شما گمارده شده. (10)
کِرَامًا کَاتِبِینَ ﴿11﴾
والامقام و نویسنده (اعمال نیک و بد شما). (11)
یَعْلَمُونَ مَا تَفْعَلُونَ ﴿12﴾
آنها می‏دانند شما چه می‏کنید. (12)
إِنَّ الْأَبْرَارَ لَفِی نَعِیمٍ ﴿13﴾
مسلما نیکان در نعمت فراوانی هستند. (13)
وَإِنَّ الْفُجَّارَ لَفِی جَحِیمٍ ﴿14﴾
و بدکاران در دوزخند. (14)
یَصْلَوْنَهَا یَوْمَ الدِّینِ ﴿15﴾
روز جزا وارد آن می‏شوند و می‏سوزند. (15)
وَمَا هُمْ عَنْهَا بِغَائِبِینَ ﴿16﴾
و هیچگاه از آن غائب و دور نیستند. (16)
وَمَا أَدْرَاکَ مَا یَوْمُ الدِّینِ ﴿17﴾
تو چه می‏دانی روز قیامت چیست ؟ (17)
ثُمَّ مَا أَدْرَاکَ مَا یَوْمُ الدِّینِ ﴿18﴾
باز چه می‏دانی روز قیامت چیست ؟ (18)
یَوْمَ لَا تَمْلِکُ نَفْسٌ لِنَفْسٍ شَیْئًا وَالْأَمْرُ یَوْمَئِذٍ لِلَّهِ ﴿19﴾
روزی است که هیچکس قادر بر انجام کاری در حق دیگری نیست، و همه امور در آن روز از آن خدا است. (19)
سوره 83: المطففین
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
وَیْلٌ لِلْمُطَفِّفِینَ ﴿1﴾
وای بر کمفروشان. (1)
الَّذِینَ إِذَا اکْتَالُوا عَلَى النَّاسِ یَسْتَوْفُونَ ﴿2﴾
آنها که وقتی برای خود کیل می‏کنند حق خود را به طور کامل می‏گیرند. (2)
وَإِذَا کَالُوهُمْ أَوْ وَزَنُوهُمْ یُخْسِرُونَ ﴿3﴾
اما هنگامی که می‏خواهند برای دیگران کیل یا وزن کنند کم می‏گذارند! (3)
أَلَا یَظُنُّ أُولَئِکَ أَنَّهُمْ مَبْعُوثُونَ ﴿4﴾
آیا آنها باور ندارند که برانگیخته می‏شوند. (4)
لِیَوْمٍ عَظِیمٍ ﴿5﴾
در روزی بزرگ. (5)
یَوْمَ یَقُومُ النَّاسُ لِرَبِّ الْعَالَمِینَ ﴿6﴾
روزی که مردم در پیشگاه رب العالمین می‏ایستند. (6)
کَلَّا إِنَّ کِتَابَ الْفُجَّارِ لَفِی سِجِّینٍ ﴿7﴾
چنین نیست که آنها (درباره قیامت خیال می‏کنند) مسلما نامه اعمال فاجران در سجین است! (7)
وَمَا أَدْرَاکَ مَا سِجِّینٌ ﴿8﴾
تو چه می‏دانی سجین چیست ؟ (8)
کِتَابٌ مَرْقُومٌ ﴿9﴾
نامه‏ ای است رقم زده شده و سرنوشتی است حتمی. (9)
وَیْلٌ یَوْمَئِذٍ لِلْمُکَذِّبِینَ ﴿10﴾
وای در آن روز بر تکذیب کنندگان. (10)
الَّذِینَ یُکَذِّبُونَ بِیَوْمِ الدِّینِ ﴿11﴾
همانها که روز قیامت را انکار می‏کنند. (11)
وَمَا یُکَذِّبُ بِهِ إِلَّا کُلُّ مُعْتَدٍ أَثِیمٍ ﴿12﴾
و تنها کسانی آن را انکار می‏کنند که متجاوز و گنهکارند. (12)
إِذَا تُتْلَى عَلَیْهِ آیَاتُنَا قَالَ أَسَاطِیرُ الْأَوَّلِینَ ﴿13﴾
همان کس که وقتی آیات ما بر او خوانده می‏شود می‏گوید: این افسانه‏ های پیشینیان است! (13)
کَلَّا بَلْ رَانَ عَلَى قُلُوبِهِمْ مَا کَانُوا یَکْسِبُونَ ﴿14﴾
چنین نیست که آنها خیال می‏کنند، بلکه اعمالشان چون زنگاری بر دلهایشان نشسته! (14)
کَلَّا إِنَّهُمْ عَنْ رَبِّهِمْ یَوْمَئِذٍ لَمَحْجُوبُونَ ﴿15﴾
چنین نیست که آنها می‏پندارند، بلکه آنها در آن روز از پروردگارشان محجوبند. (15)
ثُمَّ إِنَّهُمْ لَصَالُو الْجَحِیمِ ﴿16﴾
سپس آنها مسلما وارد دوزخ می‏شوند. (16)
ثُمَّ یُقَالُ هَذَا الَّذِی کُنْتُمْ بِهِ تُکَذِّبُونَ ﴿17﴾
بعد به آنها گفته می‏شود این همان چیزی است که آن را تکذیب می‏کردید! (17)
کَلَّا إِنَّ کِتَابَ الْأَبْرَارِ لَفِی عِلِّیِّینَ ﴿18﴾
چنان نیست که آنها (درباره معاد) خیال می‏کنند، بلکه نامه اعمال نیکان در علیین است. (18)
وَمَا أَدْرَاکَ مَا عِلِّیُّونَ ﴿19﴾
و تو چه می‏دانی علیین چیست؟! (19)
کِتَابٌ مَرْقُومٌ ﴿20﴾
نامه‏ ای است رقم زده شده و سرنوشتی است قطعی. (20)
یَشْهَدُهُ الْمُقَرَّبُونَ ﴿21﴾
که مقربان شاهد آنند. (21)
إِنَّ الْأَبْرَارَ لَفِی نَعِیمٍ ﴿22﴾
مسلما نیکان در انواع نعمت متنعمند. (22)
عَلَى الْأَرَائِکِ یَنْظُرُونَ ﴿23﴾
بر تختهای زیبای بهشتی تکیه کرده و به زیباییهای بهشت می‏نگرند. (23)
تَعْرِفُ فِی وُجُوهِهِمْ نَضْرَةَ النَّعِیمِ ﴿24﴾
در چهره‏ های آنها طراوت و نشاط نعمت را می‏بینی. (24)
یُسْقَوْنَ مِنْ رَحِیقٍ مَخْتُومٍ ﴿25﴾
آنها از شراب زلال دست نخورده سربسته‏ ای سیراب می‏شوند. (25)
خِتَامُهُ مِسْکٌ وَفِی ذَلِکَ فَلْیَتَنَافَسِ الْمُتَنَافِسُونَ ﴿26﴾
مهری که بر آن نهاده شده از مشک است، و در این نعمتهای بهشتی باید راغبان بر یکدیگر پیشی گیرند! (26)
وَمِزَاجُهُ مِنْ تَسْنِیمٍ ﴿27﴾
این شراب (طهور) ممزوج با تسنیم است. (27)
عَیْنًا یَشْرَبُ بِهَا الْمُقَرَّبُونَ ﴿28﴾
همان چشمه‏ ای که مقربان از آن می‏نوشند. (28)
إِنَّ الَّذِینَ أَجْرَمُوا کَانُوا مِنَ الَّذِینَ آمَنُوا یَضْحَکُونَ ﴿29﴾
بدکاران (در دنیا) پیوسته به مؤ منان می‏خندیدند. (29)
وَإِذَا مَرُّوا بِهِمْ یَتَغَامَزُونَ ﴿30﴾
و هنگامی که از کنار آنها (جمع مؤ منان) می‏گذشتند آنها را با اشارات مورد سخریه قرار می‏دادند. (30)
وَإِذَا انْقَلَبُوا إِلَى أَهْلِهِمُ انْقَلَبُوا فَکِهِینَ ﴿31﴾
و هنگامی که به سوی خانواده خود باز می‏گشتند مسرور و خندان بودند. (31)
وَإِذَا رَأَوْهُمْ قَالُوا إِنَّ هَؤُلَاءِ لَضَالُّونَ ﴿32﴾
و هنگامی که آنها (مؤ منان) را می‏دیدند می‏گفتند: اینها گمراهانند. (32)
وَمَا أُرْسِلُوا عَلَیْهِمْ حَافِظِینَ ﴿33﴾
در حالی که آنها هرگز ماءمور مراقبت و متکفل آنان (مؤ منان) نبودند. (33)
فَالْیَوْمَ الَّذِینَ آمَنُوا مِنَ الْکُفَّارِ یَضْحَکُونَ ﴿34﴾
ولی امروز مؤ منان به کفار می‏خندند. (34)
عَلَى الْأَرَائِکِ یَنْظُرُونَ ﴿35﴾
در حالی که بر تختهای مزین بهشتی نشسته‏ اند و نگاه می‏کنند. (35)
هَلْ ثُوِّبَ الْکُفَّارُ مَا کَانُوا یَفْعَلُونَ ﴿36﴾
آیا کفار پاداش اعمال خود را گرفتند؟! (36)
سوره 84: الانشقاق
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
إِذَا السَّمَاءُ انْشَقَّتْ ﴿1﴾
در آن هنگام که آسمان (کرات آسمانی) شکافته شود. (1)
وَأَذِنَتْ لِرَبِّهَا وَحُقَّتْ ﴿2﴾
و تسلیم فرمان پروردگارش شود، و سزاوار است چنین باشد. (2)
وَإِذَا الْأَرْضُ مُدَّتْ ﴿3﴾
و در آن هنگام که زمین گسترده شود. (3)
وَأَلْقَتْ مَا فِیهَا وَتَخَلَّتْ ﴿4﴾
و آنچه در درون دارد بیرون افکنده و خالی شود. (4)
وَأَذِنَتْ لِرَبِّهَا وَحُقَّتْ ﴿5﴾
و تسلیم فرمان پروردگارش گردد، و شایسته است که چنین باشد. (5)
یَا أَیُّهَا الْإِنْسَانُ إِنَّکَ کَادِحٌ إِلَى رَبِّکَ کَدْحًا فَمُلَاقِیهِ ﴿6﴾
ای انسان! تو با تلاش و رنج به سوی پروردگارت می‏روی و او را ملاقات خواهی کرد. (6)
فَأَمَّا مَنْ أُوتِیَ کِتَابَهُ بِیَمِینِهِ ﴿7﴾
اما کسی که نامه اعمالش به دست راستش داده شده. (7)
فَسَوْفَ یُحَاسَبُ حِسَابًا یَسِیرًا ﴿8﴾
به زودی حساب آسانی برای او می‏شود. (8)
وَیَنْقَلِبُ إِلَى أَهْلِهِ مَسْرُورًا ﴿9﴾
و خوشحال به اهل و خانواده‏ اش باز می‏گردد. (9)
وَأَمَّا مَنْ أُوتِیَ کِتَابَهُ وَرَاءَ ظَهْرِهِ ﴿10﴾
و اما کسی که نامه اعمالش پشت سرش داده شده. (10)
فَسَوْفَ یَدْعُو ثُبُورًا ﴿11﴾
به زودی فریادش بلند می‏شود که ای وای بر من که هلاک شدم! (11)
وَیَصْلَى سَعِیرًا ﴿12﴾
و در شعله‏ های سوزان آتش دوزخ می‏سوزد. (12)
إِنَّهُ کَانَ فِی أَهْلِهِ مَسْرُورًا ﴿13﴾
او در میان خانواده‏ اش پیوسته (از کفر و گناه خود) مسرور بود! (13)
إِنَّهُ ظَنَّ أَنْ لَنْ یَحُورَ ﴿14﴾
او گمان می‏کرد هرگز بازگشت نمی‏کند. (14)
بَلَى إِنَّ رَبَّهُ کَانَ بِهِ بَصِیرًا ﴿15﴾
آری پروردگارش نسبت به او بینا بود (و اعمالش را برای حساب ثبت کرد). (15)
فَلَا أُقْسِمُ بِالشَّفَقِ ﴿16﴾
سوگند به شفق! (16)
وَاللَّیْلِ وَمَا وَسَقَ ﴿17﴾
و سوگند به شب و آنچه را جمع آوری می‏کند. (17)
وَالْقَمَرِ إِذَا اتَّسَقَ ﴿18﴾
و سوگند به ماه آنگاه که بدر کامل می‏شود. (18)
لَتَرْکَبُنَّ طَبَقًا عَنْ طَبَقٍ ﴿19﴾
که همه شما دائما از حالی به حال دیگر منتقل می‏شوید. (19)
فَمَا لَهُمْ لَا یُؤْمِنُونَ ﴿20﴾
پس چرا آنها ایمان نمی‏آورند؟ (20)
وَإِذَا قُرِئَ عَلَیْهِمُ الْقُرْآنُ لَا یَسْجُدُونَ ﴿21﴾
و هنگامی که قرآن بر آنها خوانده شود سجده نمی‏کنند؟ (21)
بَلِ الَّذِینَ کَفَرُوا یُکَذِّبُونَ ﴿22﴾
بلکه کافران پیوسته آیات الهی را تکذیب می‏کنند. (22)
وَاللَّهُ أَعْلَمُ بِمَا یُوعُونَ ﴿23﴾
و خداوند آنچه را در دل پنهان می‏دارند به خوبی می‏داند. (23)
فَبَشِّرْهُمْ بِعَذَابٍ أَلِیمٍ ﴿24﴾
پس آنها را به عذاب دردناک بشارت ده. (24)
إِلَّا الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ لَهُمْ أَجْرٌ غَیْرُ مَمْنُونٍ ﴿25﴾
مگر آنها که ایمان آورده‏ اند و اعمال صالح انجام داده‏ اند که برای آنها پاداشی است قطع نشدنی. (25)
سوره 85: البروج
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
وَالسَّمَاءِ ذَاتِ الْبُرُوجِ ﴿1﴾
سوگند به آسمان که دارای برجهای بسیار است. (1)
وَالْیَوْمِ الْمَوْعُودِ ﴿2﴾
و سوگند به آن روز موعود. (2)
وَشَاهِدٍ وَمَشْهُودٍ ﴿3﴾
و «شاهد» «و مشهود» (شاهد پیامبر و گواهان اعمال و مشهود اعمال امت است). (3)
قُتِلَ أَصْحَابُ الْأُخْدُودِ ﴿4﴾
مرگ و عذاب بر شکنجه گران صاحب گودال (آتش) باد. (4)
النَّارِ ذَاتِ الْوَقُودِ ﴿5﴾
گودالهایی پر از آتش شعله ور. (5)
إِذْ هُمْ عَلَیْهَا قُعُودٌ ﴿6﴾
هنگامی که در کنار آن نشسته بودند. (6)
وَهُمْ عَلَى مَا یَفْعَلُونَ بِالْمُؤْمِنِینَ شُهُودٌ ﴿7﴾
و آنچه را نسبت به مؤ منان انجام می‏دادند (با خونسردی) تماشا می‏کردند! (7)
وَمَا نَقَمُوا مِنْهُمْ إِلَّا أَنْ یُؤْمِنُوا بِاللَّهِ الْعَزِیزِ الْحَمِیدِ ﴿8﴾
هیچ ایرادی بر آنها (مؤ منان) نداشتند جز اینکه به خداوند عزیز و حمید ایمان آورده بودند. (8)
الَّذِی لَهُ مُلْکُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَاللَّهُ عَلَى کُلِّ شَیْءٍ شَهِیدٌ ﴿9﴾
همان خدایی که حکومت آسمانها و زمین از آن او است و بر همه چیز گواه است. (9)
إِنَّ الَّذِینَ فَتَنُوا الْمُؤْمِنِینَ وَالْمُؤْمِنَاتِ ثُمَّ لَمْ یَتُوبُوا فَلَهُمْ عَذَابُ جَهَنَّمَ وَلَهُمْ عَذَابُ الْحَرِیقِ ﴿10﴾
کسانی که مردان و زنان با ایمان را مورد شکنجه قرار دادند عذاب دوزخ برای آنها است، و عذاب آتش سوزان. (10)
إِنَّ الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ لَهُمْ جَنَّاتٌ تَجْرِی مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ ذَلِکَ الْفَوْزُ الْکَبِیرُ ﴿11﴾
کسانی که ایمان آوردند و اعمال صالح انجام دادند برای آنها باغهایی از بهشت است که نهرها زیر درختانش جاری است، و این پیروزی بزرگی است. (11)
إِنَّ بَطْشَ رَبِّکَ لَشَدِیدٌ ﴿12﴾
گرفتن قهرآمیز و مجازات پروردگارت بسیار شدید است، (12)
إِنَّهُ هُوَ یُبْدِئُ وَیُعِیدُ ﴿13﴾
او است که آفرینش را آغاز می‏کند، و او است که بازمی گرداند. (13)
وَهُوَ الْغَفُورُ الْوَدُودُ ﴿14﴾
و او آمرزنده و دوستدار (مؤ منان) است. (14)
ذُو الْعَرْشِ الْمَجِیدُ ﴿15﴾
صاحب عرش مجید است. (15)
فَعَّالٌ لِمَا یُرِیدُ ﴿16﴾
و آنچه را می‏خواهد انجام می‏دهد. (16)
هَلْ أَتَاکَ حَدِیثُ الْجُنُودِ ﴿17﴾
آیا داستان لشکرها به تو رسیده است؟! (17)
فِرْعَوْنَ وَثَمُودَ ﴿18﴾
لشکریان فرعون و ثمود. (18)
بَلِ الَّذِینَ کَفَرُوا فِی تَکْذِیبٍ ﴿19﴾
بلکه کافران پیوسته مشغول تکذیب حقند. (19)
وَاللَّهُ مِنْ وَرَائِهِمْ مُحِیطٌ ﴿20﴾
و خداوند به همه آنها احاطه دارد. (20)
بَلْ هُوَ قُرْآنٌ مَجِیدٌ ﴿21﴾
(این سخن سحر و دروغ نیست) بلکه قرآن با عظمت است. (21)
فِی لَوْحٍ مَحْفُوظٍ ﴿22﴾
که در لوح محفوظ جای دارد. (22)
سوره 86: الطارق
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
وَالسَّمَاءِ وَالطَّارِقِ ﴿1﴾
سوگند به آسمان و کوبنده شب. (1)
وَمَا أَدْرَاکَ مَا الطَّارِقُ ﴿2﴾
و تو نمی‏دانی کوبنده شب چیست؟! (2)
النَّجْمُ الثَّاقِبُ ﴿3﴾
همان ستاره درخشان و شکافنده تاریکیها. (3)
إِنْ کُلُّ نَفْسٍ لَمَّا عَلَیْهَا حَافِظٌ ﴿4﴾
(به این آیت بزرگ الهی سوگند) که هر کس مراقب و حافظی دارد. (4)
فَلْیَنْظُرِ الْإِنْسَانُ مِمَّ خُلِقَ ﴿5﴾
انسان باید نگاه کند که از چه چیز آفریده شده؟! (5)
خُلِقَ مِنْ مَاءٍ دَافِقٍ ﴿6﴾
از یک آب جهنده آفریده شده است. (6)
یَخْرُجُ مِنْ بَیْنِ الصُّلْبِ وَالتَّرَائِبِ ﴿7﴾
آبی که خارج می‏شود از میان «پشت» و «سینه‏ ها». (7)
إِنَّهُ عَلَى رَجْعِهِ لَقَادِرٌ ﴿8﴾
(کسی که او را از چنین موجود ناچیزی آفرید) می‏تواند او را بازگرداند. (8)
یَوْمَ تُبْلَى السَّرَائِرُ ﴿9﴾
در آن روز که اسرار پنهان آشکار می‏شود. (9)
فَمَا لَهُ مِنْ قُوَّةٍ وَلَا نَاصِرٍ ﴿10﴾
و برای او هیچ نیرو و یاوری نیست. (10)
وَالسَّمَاءِ ذَاتِ الرَّجْعِ ﴿11﴾
سوگند به آسمان پرباران! (11)
وَالْأَرْضِ ذَاتِ الصَّدْعِ ﴿12﴾
و سوگند به زمین پرشکاف (که گیاهان از آن سر برمی آورند). (12)
إِنَّهُ لَقَوْلٌ فَصْلٌ ﴿13﴾
که این یک سخن حق است. (13)
وَمَا هُوَ بِالْهَزْلِ ﴿14﴾
و شوخی نیست. (14)
إِنَّهُمْ یَکِیدُونَ کَیْدًا ﴿15﴾
آنها پیوسته حیله می‏کنند. (15)
وَأَکِیدُ کَیْدًا ﴿16﴾
و من در مقابل آنها چاره می‏کنم. (16)
فَمَهِّلِ الْکَافِرِینَ أَمْهِلْهُمْ رُوَیْدًا ﴿17﴾
حال که چنین است کافران را اندکی مهلت ده (تا سزای اعمالشان را ببینند). (17)
سوره 87: الأعلى
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
سَبِّحِ اسْمَ رَبِّکَ الْأَعْلَى ﴿1﴾
نام پروردگار بلند مرتبهات را منزه دار. (1)
الَّذِی خَلَقَ فَسَوَّى ﴿2﴾
همان خداوندی که آفرید و منظم کرد. (2)
وَالَّذِی قَدَّرَ فَهَدَى ﴿3﴾
و همان کس که تقدیر کرد و هدایت فرمود. (3)
وَالَّذِی أَخْرَجَ الْمَرْعَى ﴿4﴾
و آنکس که چراگاه را به وجود آورد. (4)
فَجَعَلَهُ غُثَاءً أَحْوَى ﴿5﴾
سپس آن را خشک و سیاه قرار داد. (5)
سَنُقْرِئُکَ فَلَا تَنْسَى ﴿6﴾
ما به زودی (قرآن را) بر تو قرائت می‏کنیم و هرگز فراموش نخواهی کرد. (6)
إِلَّا مَا شَاءَ اللَّهُ إِنَّهُ یَعْلَمُ الْجَهْرَ وَمَا یَخْفَى ﴿7﴾
مگر آنچه را خدا بخواهد، که او آشکار و پنهان را می‏داند. (7)
وَنُیَسِّرُکَ لِلْیُسْرَى ﴿8﴾
و ما تو را برای انجام هر کار خیر آماده می‏کنیم. (8)
فَذَکِّرْ إِنْ نَفَعَتِ الذِّکْرَى ﴿9﴾
پس تذکر ده اگر تذکر مفید باشد. (9)
سَیَذَّکَّرُ مَنْ یَخْشَى ﴿10﴾
و به زودی آنها که از خدا می‏ترسند متذکر می‏شوند. (10)
وَیَتَجَنَّبُهَا الْأَشْقَى ﴿11﴾
اما بدبخت ترین افراد از آن دوری می‏گزیند. (11)
الَّذِی یَصْلَى النَّارَ الْکُبْرَى ﴿12﴾
همان کسی که در آتش بزرگ وارد می‏شود. (12)
ثُمَّ لَا یَمُوتُ فِیهَا وَلَا یَحْیَى ﴿13﴾
سپس در آن آتش نه می‏میرد و نه زنده می‏شود. (13)
قَدْ أَفْلَحَ مَنْ تَزَکَّى ﴿14﴾
مسلما رستگار می‏شود کسی که خود را تزکیه کند. (14)
وَذَکَرَ اسْمَ رَبِّهِ فَصَلَّى ﴿15﴾
و نام پروردگارش را بیاد آورد و نماز بخواند. (15)
بَلْ تُؤْثِرُونَ الْحَیَاةَ الدُّنْیَا ﴿16﴾
بلکه شما حیات دنیا را مقدم می‏دارید. (16)
وَالْآخِرَةُ خَیْرٌ وَأَبْقَى ﴿17﴾
در حالی که آخرت بهتر و پایدارتر است. (17)
إِنَّ هَذَا لَفِی الصُّحُفِ الْأُولَى ﴿18﴾
این دستورات در کتب آسمانی پیشین آمده است. (18)
صُحُفِ إِبْرَاهِیمَ وَمُوسَى ﴿19﴾
کتب ابراهیم و موسی. (19)
سوره 88: الغاشیة
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
هَلْ أَتَاکَ حَدِیثُ الْغَاشِیَةِ ﴿1﴾
آیا داستان «غاشیه» (روز قیامت که حوادث وحشتناکش همه را می‏پوشاند) به تو رسیده است؟! (1)
وُجُوهٌ یَوْمَئِذٍ خَاشِعَةٌ ﴿2﴾
چهره‏ هائی در آن روز خاشع و ذلت بار است. (2)
عَامِلَةٌ نَاصِبَةٌ ﴿3﴾
آنها که پیوسته عمل کرده و خسته شده‏ اند (و نتیجه‏ ای عائدشان نشده). (3)
تَصْلَى نَارًا حَامِیَةً ﴿4﴾
و در آتش سوزان وارد می‏گردند. (4)
تُسْقَى مِنْ عَیْنٍ آنِیَةٍ ﴿5﴾
از چشمهای فوق العاده داغ به آنها می‏نوشانند. (5)
لَیْسَ لَهُمْ طَعَامٌ إِلَّا مِنْ ضَرِیعٍ ﴿6﴾
طعامی جز از ضریع (خار خشک تلخ و بد بو) ندارند. (6)
لَا یُسْمِنُ وَلَا یُغْنِی مِنْ جُوعٍ ﴿7﴾
غذایی که نه آنها را فربه می‏کند و نه گرسنگی را فرو می‏نشاند! (7)
وُجُوهٌ یَوْمَئِذٍ نَاعِمَةٌ ﴿8﴾
چهره‏ هایی در آن روز شاداب با طراوت است. (8)
لِسَعْیِهَا رَاضِیَةٌ ﴿9﴾
چرا که از سعی و تلاش خود خشنود است. (9)
فِی جَنَّةٍ عَالِیَةٍ ﴿10﴾
در بهشتی است عالی! (10)
لَا تَسْمَعُ فِیهَا لَاغِیَةً ﴿11﴾
که در آن هیچ سخن لغو و بیهوده‏ ای نمی‏شنوی. (11)
فِیهَا عَیْنٌ جَارِیَةٌ ﴿12﴾
در آن چشمه‏ های جاری است. (12)
فِیهَا سُرُرٌ مَرْفُوعَةٌ ﴿13﴾
در آن تختهای زیبای بلند است. (13)
وَأَکْوَابٌ مَوْضُوعَةٌ ﴿14﴾
و قدحهائی که در کنار این چشمه‏ ها نهاده. (14)
وَنَمَارِقُ مَصْفُوفَةٌ ﴿15﴾
و بالشها و پشتیهای صف داده شده. (15)
وَزَرَابِیُّ مَبْثُوثَةٌ ﴿16﴾
و فرشهای فاخر گسترده! (16)
أَفَلَا یَنْظُرُونَ إِلَى الْإِبِلِ کَیْفَ خُلِقَتْ ﴿17﴾
آیا آنها به شتر نمی‏نگرند چگونه آفریده شده ؟ (17)
وَإِلَى السَّمَاءِ کَیْفَ رُفِعَتْ ﴿18﴾
و به آسمان نگاه نمی‏کنند که چگونه بر پا شده ؟ (18)
وَإِلَى الْجِبَالِ کَیْفَ نُصِبَتْ ﴿19﴾
و به کوهها که چگونه در جای خود نصب گردیده ؟ (19)
وَإِلَى الْأَرْضِ کَیْفَ سُطِحَتْ ﴿20﴾
و به زمین که چگونه مسطح گشته ؟ (20)
فَذَکِّرْ إِنَّمَا أَنْتَ مُذَکِّرٌ ﴿21﴾
پس تذکر ده تو فقط تذکر دهنده‏ ای. (21)
لَسْتَ عَلَیْهِمْ بِمُصَیْطِرٍ ﴿22﴾
تو مسلط بر آنها نیستی که مجبورشان (بر ایمان) کنی. (22)
إِلَّا مَنْ تَوَلَّى وَکَفَرَ ﴿23﴾
مگر کسی که پشت کند و کافر شود. (23)
فَیُعَذِّبُهُ اللَّهُ الْعَذَابَ الْأَکْبَرَ ﴿24﴾
که خداوند او را به عذاب بزرگ مجازات می‏کند. (24)
إِنَّ إِلَیْنَا إِیَابَهُمْ ﴿25﴾
مسلما بازگشت آنها به سوی ما است. (25)
ثُمَّ إِنَّ عَلَیْنَا حِسَابَهُمْ ﴿26﴾
و مسلما حساب آنها با ما است. (26)
سوره 89: الفجر
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
وَالْفَجْرِ ﴿1﴾
به سپیده دم سوگند. (1)
وَلَیَالٍ عَشْرٍ ﴿2﴾
و به شبهای دهگانه. (2)
وَالشَّفْعِ وَالْوَتْرِ ﴿3﴾
و به زوج و فرد. (3)
وَاللَّیْلِ إِذَا یَسْرِ ﴿4﴾
و به شب هنگامی که (به سوی روشنایی روز) حرکت می‏کند سوگند (که پروردگارت در کمین ظالمان است). (4)
هَلْ فِی ذَلِکَ قَسَمٌ لِذِی حِجْرٍ ﴿5﴾
آیا در آنچه گفته شد سوگند مهمی برای صاحبان خرد نیست؟! (5)
أَلَمْ تَرَ کَیْفَ فَعَلَ رَبُّکَ بِعَادٍ ﴿6﴾
آیا ندیدی پروردگارت به قوم عاد چه کرد؟ (6)
إِرَمَ ذَاتِ الْعِمَادِ ﴿7﴾
و با آن شهر «ارم» با عظمت. (7)
الَّتِی لَمْ یُخْلَقْ مِثْلُهَا فِی الْبِلَادِ ﴿8﴾
همان شهری که نظیرش در بلاد آفریده نشده بود. (8)
وَثَمُودَ الَّذِینَ جَابُوا الصَّخْرَ بِالْوَادِ ﴿9﴾
و قوم ثمود که صخره‏ های عظیم را از دره می‏بریدند (و از آن خانه و کاخ می‏ساختند). (9)
وَفِرْعَوْنَ ذِی الْأَوْتَادِ ﴿10﴾
و فرعونی که قدرتمند و شکنجه گر بود. (10)
الَّذِینَ طَغَوْا فِی الْبِلَادِ ﴿11﴾
همان اقوامی که در شهرها طغیان کردند. (11)
فَأَکْثَرُوا فِیهَا الْفَسَادَ ﴿12﴾
و فساد فراوان در آنها ببار آوردند. (12)
فَصَبَّ عَلَیْهِمْ رَبُّکَ سَوْطَ عَذَابٍ ﴿13﴾
لذا خداوند تازیانه عذاب را بر آنها فرو ریخت. (13)
إِنَّ رَبَّکَ لَبِالْمِرْصَادِ ﴿14﴾
مسلما پروردگار تو در کمینگاه است. (14)
فَأَمَّا الْإِنْسَانُ إِذَا مَا ابْتَلَاهُ رَبُّهُ فَأَکْرَمَهُ وَنَعَّمَهُ فَیَقُولُ رَبِّی أَکْرَمَنِ ﴿15﴾
اما انسان هنگامی که خداوند او را برای آزمایش اکرام می‏کند و نعمت می‏بخشد (مغرور می‏شود و) می‏گوید: پروردگارم مرا گرامی داشته! (15)
وَأَمَّا إِذَا مَا ابْتَلَاهُ فَقَدَرَ عَلَیْهِ رِزْقَهُ فَیَقُولُ رَبِّی أَهَانَنِ ﴿16﴾
و اما هنگامی که برای امتحان روزی را بر او تنگ بگیرد ماءیوس ‍ می‏شود و می‏گوید پروردگارم مرا خوار کرده! (16)
کَلَّا بَلْ لَا تُکْرِمُونَ الْیَتِیمَ ﴿17﴾
چنان نیست که شما خیال می‏کنید، بلکه شما یتیمان را گرامی نمی‏دارید. (17)
وَلَا تَحَاضُّونَ عَلَى طَعَامِ الْمِسْکِینِ ﴿18﴾
و یکدیگر را بر اطعام مستمندان تشویق نمی‏کند. (18)
وَتَأْکُلُونَ التُّرَاثَ أَکْلًا لَمًّا ﴿19﴾
و میراث را (از طریق مشروع و نامشروع) جمع کرده می‏خورید. (19)
وَتُحِبُّونَ الْمَالَ حُبًّا جَمًّا ﴿20﴾
و مال و ثروت را بسیار دوست می‏دارید. (20)
کَلَّا إِذَا دُکَّتِ الْأَرْضُ دَکًّا دَکًّا ﴿21﴾
چنان نیست که آنها خیال می‏کنند، در آن هنگام که زمین سخت درهم کوبیده شود. (21)
وَجَاءَ رَبُّکَ وَالْمَلَکُ صَفًّا صَفًّا ﴿22﴾
و فرمان پروردگارت فرا رسد و فرشتگان صف در صف حاضر شوند. (22)
وَجِیءَ یَوْمَئِذٍ بِجَهَنَّمَ یَوْمَئِذٍ یَتَذَکَّرُ الْإِنْسَانُ وَأَنَّى لَهُ الذِّکْرَى ﴿23﴾
و در آن روز جهنم را حاضر کنند (آری) در آن روز انسان متذکر می‏شود، اما چه فایده که این تذکر برای او سودی ندارد. (23)
یَقُولُ یَا لَیْتَنِی قَدَّمْتُ لِحَیَاتِی ﴿24﴾
می گوید: ایکاش برای این زندگی چیزی فرستاده بودم. (24)
فَیَوْمَئِذٍ لَا یُعَذِّبُ عَذَابَهُ أَحَدٌ ﴿25﴾
در آن روز هیچکس عذابی همانند عذاب او نمی‏کند. (25)
وَلَا یُوثِقُ وَثَاقَهُ أَحَدٌ ﴿26﴾
و هیچکس همچون او کسی را به بند نمی‏کشد. (26)
یَا أَیَّتُهَا النَّفْسُ الْمُطْمَئِنَّةُ ﴿27﴾
تو ای روح آرام یافته! (27)
ارْجِعِی إِلَى رَبِّکِ رَاضِیَةً مَرْضِیَّةً ﴿28﴾
به سوی پروردگارت بازگرد در حالی هم تو از او خشنودی و هم او از تو خشنود است. (28)
فَادْخُلِی فِی عِبَادِی ﴿29﴾
و در سلک بندگانم داخل شو. (29)
وَادْخُلِی جَنَّتِی ﴿30﴾
و در بهشتم ورود کن. (30)
سوره 90: البلد
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
لَا أُقْسِمُ بِهَذَا الْبَلَدِ ﴿1﴾
قسم به این شهر مقدس (مکه). (1)
وَأَنْتَ حِلٌّ بِهَذَا الْبَلَدِ ﴿2﴾
شهری که تو ساکن (2)
وَوَالِدٍ وَمَا وَلَدَ ﴿3﴾
و قسم به پدر و فرزندش (ابراهیم خلیل و اسماعیل ذبیح). (3)
لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنْسَانَ فِی کَبَدٍ ﴿4﴾
که ما انسان را در رنج آفریدیم (و زندگی او مملو از رنجها است). (4)
أَیَحْسَبُ أَنْ لَنْ یَقْدِرَ عَلَیْهِ أَحَدٌ ﴿5﴾
آیا او گمان می‏کند که هیچ کس قادر نیست بر او دست یابد؟! (5)
یَقُولُ أَهْلَکْتُ مَالًا لُبَدًا ﴿6﴾
می گوید: مال زیادی را (در کارهای خیر) تلف کرده‏ ام! (6)
أَیَحْسَبُ أَنْ لَمْ یَرَهُ أَحَدٌ ﴿7﴾
آیا گمان می‏کند هیچ کس او را ندیده (و نمی‏بیند)؟ (7)
أَلَمْ نَجْعَلْ لَهُ عَیْنَیْنِ ﴿8﴾
آیا برای او (انسان) دو چشم قرار ندادیم ؟ (8)
وَلِسَانًا وَشَفَتَیْنِ ﴿9﴾
و یک زبان و دو لب ؟ (9)
وَهَدَیْنَاهُ النَّجْدَیْنِ ﴿10﴾
و او را به خیر و شرش هدایت نمودیم. (10)
فَلَا اقْتَحَمَ الْعَقَبَةَ ﴿11﴾
ولی او (انسان ناسپاس) از آن گردنه مهم بالا نرفت! (11)
وَمَا أَدْرَاکَ مَا الْعَقَبَةُ ﴿12﴾
و تو نمی‏دانی آن گردنه چیست ؟ (12)
فَکُّ رَقَبَةٍ ﴿13﴾
آزاد کردن برده است! (13)
أَوْ إِطْعَامٌ فِی یَوْمٍ ذِی مَسْغَبَةٍ ﴿14﴾
یا اطعام کردن در روز گرسنگی. (14)
یَتِیمًا ذَا مَقْرَبَةٍ ﴿15﴾
یتیمی از خویشاوندان را. (15)
أَوْ مِسْکِینًا ذَا مَتْرَبَةٍ ﴿16﴾
یا مستمندی به خاک افتاده را. (16)
ثُمَّ کَانَ مِنَ الَّذِینَ آمَنُوا وَتَوَاصَوْا بِالصَّبْرِ وَتَوَاصَوْا بِالْمَرْحَمَةِ ﴿17﴾
سپس از کسانی بوده باشد که ایمان آورده، و یکدیگر را به شکیبائی و رحمت توصیه می‏کنند. (17)
أُولَئِکَ أَصْحَابُ الْمَیْمَنَةِ ﴿18﴾
آنها اصحاب الیمین هستند (و نامه اعمالشان را به دست راستشان می‏دهند). (18)
وَالَّذِینَ کَفَرُوا بِآیَاتِنَا هُمْ أَصْحَابُ الْمَشْأَمَةِ ﴿19﴾
و کسانی که آیات ما را انکار کرده‏ اند افرادی شومند و نامه اعمالشان به دست چپشان داده می‏شود. (19)
عَلَیْهِمْ نَارٌ مُؤْصَدَةٌ ﴿20﴾
بر آنها آتشی است فرو بسته (که راه فراری از آن نیست). (20)
سوره 91: الشمس
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
وَالشَّمْسِ وَضُحَاهَا ﴿1﴾
به خورشید و گسترش نور آن سوگند! (1)
وَالْقَمَرِ إِذَا تَلَاهَا ﴿2﴾
و به ماه در آن هنگام که بعد از آن در آید (2)
وَالنَّهَارِ إِذَا جَلَّاهَا ﴿3﴾
و به روز هنگامی که صفحه زمین را روشن سازد (3)
وَاللَّیْلِ إِذَا یَغْشَاهَا ﴿4﴾
و قسم به شب آن هنگام که صفحه زمین را بپوشاند (4)
وَالسَّمَاءِ وَمَا بَنَاهَا ﴿5﴾
و قسم به آسمان و کسی که آسمان را بنا کرده. (5)
وَالْأَرْضِ وَمَا طَحَاهَا ﴿6﴾
و قسم به زمین و کسی که آن را گسترانیده. (6)
وَنَفْسٍ وَمَا سَوَّاهَا ﴿7﴾
و سوگند به نفس آدمی و آن کس که آن را منظم ساخته، (7)
فَأَلْهَمَهَا فُجُورَهَا وَتَقْوَاهَا ﴿8﴾
سپس فجور و تقوا (شر و خیر) را به او الهام کرده است (8)
قَدْ أَفْلَحَ مَنْ زَکَّاهَا ﴿9﴾
که هر کس نفس خود را تزکیه کرده، رستگار شده (9)
وَقَدْ خَابَ مَنْ دَسَّاهَا ﴿10﴾
و آن کس که نفس خویش را با معصیت و گناه آلوده ساخته، نومید و محروم گشته است. (10)
کَذَّبَتْ ثَمُودُ بِطَغْوَاهَا ﴿11﴾
قوم ثمود بر اثر طغیان (پیامبرشان را) تکذیب کردند. (11)
إِذِ انْبَعَثَ أَشْقَاهَا ﴿12﴾
آنگاه که شقی ترین آنها بپاخاست. (12)
فَقَالَ لَهُمْ رَسُولُ اللَّهِ نَاقَةَ اللَّهِ وَسُقْیَاهَا ﴿13﴾
و فرستاده الهی (صالح) به آنها گفت ناقه خدا را با آبشخورش ‍ واگذارید (و مزاحم آن نشوید). (13)
فَکَذَّبُوهُ فَعَقَرُوهَا فَدَمْدَمَ عَلَیْهِمْ رَبُّهُمْ بِذَنْبِهِمْ فَسَوَّاهَا ﴿14﴾
ولی آنها او را تکذیب نمودند و ناقه را پی کردند و به هلاکت رساندند، لذا پروردگارشان آنها را به خاطر گناهی که مرتکب شده بودند در هم کوبید و سرزمینشان را صاف و مسطح نمود! (14)
وَلَا یَخَافُ عُقْبَاهَا ﴿15﴾
و او هرگز از فرجام این کار بیم ندارد (15)
سوره 92: اللیل
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
وَاللَّیْلِ إِذَا یَغْشَى ﴿1﴾
قسم به شب در آن هنگام که جهان را بپوشاند. (1)
وَالنَّهَارِ إِذَا تَجَلَّى ﴿2﴾
و قسم به روز هنگامی که تجلی کند. (2)
وَمَا خَلَقَ الذَّکَرَ وَالْأُنْثَى ﴿3﴾
و قسم به آن کس که جنس مذکر و مؤ نث را آفرید. (3)
إِنَّ سَعْیَکُمْ لَشَتَّى ﴿4﴾
که سعی و تلاش شما مختلف است: (4)
فَأَمَّا مَنْ أَعْطَى وَاتَّقَى ﴿5﴾
اما آن کس که (در راه خدا) انفاق کند و پرهیزگاری پیش گیرد. (5)
وَصَدَّقَ بِالْحُسْنَى ﴿6﴾
و جزای نیک (الهی) را تصدیق کند. (6)
فَسَنُیَسِّرُهُ لِلْیُسْرَى ﴿7﴾
ما او را در مسیر آسانی قرار می‏دهیم. (7)
وَأَمَّا مَنْ بَخِلَ وَاسْتَغْنَى ﴿8﴾
اما کسی که بخل ورزد و از این طریق بینیازی طلبد. (8)
وَکَذَّبَ بِالْحُسْنَى ﴿9﴾
و پاداش نیک (الهی) را تکذیب کند. (9)
فَسَنُیَسِّرُهُ لِلْعُسْرَى ﴿10﴾
ما به زودی او را در مسیر دشواری قرار می‏دهیم. (10)
وَمَا یُغْنِی عَنْهُ مَالُهُ إِذَا تَرَدَّى ﴿11﴾
و در آن هنگام که (در جهنم یا قبر) سقوط می‏کند اموالش به حال او سودی نخواهد داشت! (11)
إِنَّ عَلَیْنَا لَلْهُدَى ﴿12﴾
مسلما هدایت کردن بر ما است. (12)
وَإِنَّ لَنَا لَلْآخِرَةَ وَالْأُولَى ﴿13﴾
و دنیا و آخرت از آن ما است. (13)
فَأَنْذَرْتُکُمْ نَارًا تَلَظَّى ﴿14﴾
و من شما را از آتشی که زبانه می‏کشد بیم می‏دهم. (14)
لَا یَصْلَاهَا إِلَّا الْأَشْقَى ﴿15﴾
کسی جز بدبخت ترین مردم وارد آن نمی‏شود. (15)
الَّذِی کَذَّبَ وَتَوَلَّى ﴿16﴾
همان کس که آیات (خدا را) تکذیب کرد و به آن پشت نمود. (16)
وَسَیُجَنَّبُهَا الْأَتْقَى ﴿17﴾
و به زودی باتقواترین مردم از آن دور داشته می‏شود. (17)
الَّذِی یُؤْتِی مَالَهُ یَتَزَکَّى ﴿18﴾
همان کس که مال خود را (در راه خدا) می‏بخشد تا تزکیه نفس ‍ کند. (18)
وَمَا لِأَحَدٍ عِنْدَهُ مِنْ نِعْمَةٍ تُجْزَى ﴿19﴾
و هیچ کس را نزد او حق نعمتی نیست تا بخواهد (به وسیله این انفاق) او را جزا دهد. (19)
إِلَّا ابْتِغَاءَ وَجْهِ رَبِّهِ الْأَعْلَى ﴿20﴾
بلکه تنها هدفش جلب رضای پروردگار بزرگ او است. (20)
وَلَسَوْفَ یَرْضَى ﴿21﴾
و به زودی راضی و خشنود می‏شود. (21)
سوره 93: الضحى
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
وَالضُّحَى ﴿1﴾
قسم به روز در آن هنگام که آفتاب بر آید (و همه جا را فرا گیرد). (1)
وَاللَّیْلِ إِذَا سَجَى ﴿2﴾
و سوگند به شب در آن هنگام که آرام گیرد. (2)
مَا وَدَّعَکَ رَبُّکَ وَمَا قَلَى ﴿3﴾
که خداوند هرگز تو را وانگذاشته، و مورد خشم قرار نداده است. (3)
وَلَلْآخِرَةُ خَیْرٌ لَکَ مِنَ الْأُولَى ﴿4﴾
و مسلما آخرت برای تو از دنیا بهتر است. (4)
وَلَسَوْفَ یُعْطِیکَ رَبُّکَ فَتَرْضَى ﴿5﴾
و به زودی پروردگارت آن قدر به تو عطا می‏کند که خشنود شو (5)
أَلَمْ یَجِدْکَ یَتِیمًا فَآوَى ﴿6﴾
آیا تو را یتیم نیافت و سپس پناه داد؟ (6)
وَوَجَدَکَ ضَالًّا فَهَدَى ﴿7﴾
و تو را گمشده یافت و هدایت کرد. (7)
وَوَجَدَکَ عَائِلًا فَأَغْنَى ﴿8﴾
و تو را فقیر یافت و بینیاز نمود. (8)
فَأَمَّا الْیَتِیمَ فَلَا تَقْهَرْ ﴿9﴾
حال که چنین است یتیم را تحقیر مکن. (9)
وَأَمَّا السَّائِلَ فَلَا تَنْهَرْ ﴿10﴾
و سؤ ال کننده را از خود مران. (10)
وَأَمَّا بِنِعْمَةِ رَبِّکَ فَحَدِّثْ ﴿11﴾
و نعمتهای پروردگارت را بازگو کن. (11)
سوره 94: الشرح
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
أَلَمْ نَشْرَحْ لَکَ صَدْرَکَ ﴿1﴾
آیا ما سینه تو را گشاده نساختیم ؟ (1)
وَوَضَعْنَا عَنْکَ وِزْرَکَ ﴿2﴾
و بار سنگین را از تو بر نداشتیم ؟ (2)
الَّذِی أَنْقَضَ ظَهْرَکَ ﴿3﴾
همان باری که سخت بر پشت تو سنگینی می‏کرد. (3)
وَرَفَعْنَا لَکَ ذِکْرَکَ ﴿4﴾
و آوازه تو را بلند کردیم. (4)
فَإِنَّ مَعَ الْعُسْرِ یُسْرًا ﴿5﴾
بنابراین مسلما با سختی آسانی است. (5)
إِنَّ مَعَ الْعُسْرِ یُسْرًا ﴿6﴾
و مسلما با سختی آسانی است. (6)
فَإِذَا فَرَغْتَ فَانْصَبْ ﴿7﴾
پس هنگامی که از کار مهمی فارغ می‏شوی به مهم دیگری پرداز! (7)
وَإِلَى رَبِّکَ فَارْغَبْ ﴿8﴾
و به سوی پروردگارت توجه کن. (8)
سوره 95: التین
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
وَالتِّینِ وَالزَّیْتُونِ ﴿1﴾
قسم به انجیر و زیتون (یا قسم به سرزمین شام و بیت المقدس). (1)
وَطُورِ سِینِینَ ﴿2﴾
و سوگند به طور سینین. (2)
وَهَذَا الْبَلَدِ الْأَمِینِ ﴿3﴾
و قسم به این شهر اءمن (مکه). (3)
لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنْسَانَ فِی أَحْسَنِ تَقْوِیمٍ ﴿4﴾
که ما انسان را در بهترین صورت و نظام آفریده‏ ایم. (4)
ثُمَّ رَدَدْنَاهُ أَسْفَلَ سَافِلِینَ ﴿5﴾
سپس او را به پائین‏ترین مرحله باز گرداندیم. (5)
إِلَّا الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ فَلَهُمْ أَجْرٌ غَیْرُ مَمْنُونٍ ﴿6﴾
مگر کسانی که ایمان آورده‏ اند و اعمال صالح انجام داده‏ اند که برای آنها پاداشی است قطع ناشدنی! (6)
فَمَا یُکَذِّبُکَ بَعْدُ بِالدِّینِ ﴿7﴾
پس چه چیز سبب می‏شود که تو بعد از این همه، روز جزا را تکذیب کنی؟! (7)
أَلَیْسَ اللَّهُ بِأَحْکَمِ الْحَاکِمِینَ ﴿8﴾
آیا خداوند بهترین حکم کنندگان نیست ؟ (8)
سوره 96: العلق
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
اقْرَأْ بِاسْمِ رَبِّکَ الَّذِی خَلَقَ ﴿1﴾
بخوان به نام پروردگارت که جهان را آفرید. (1)
خَلَقَ الْإِنْسَانَ مِنْ عَلَقٍ ﴿2﴾
همان کس که ‏انسان را از خون بسته‏ ای خلق کرد. (2)
اقْرَأْ وَرَبُّکَ الْأَکْرَمُ ﴿3﴾
بخوان که پروردگارت از همه بزرگوارتر است. (3)
الَّذِی عَلَّمَ بِالْقَلَمِ ﴿4﴾
همان کسی که به وسیله قلم تعلیم نمود. (4)
عَلَّمَ الْإِنْسَانَ مَا لَمْ یَعْلَمْ ﴿5﴾
و به انسان آنچه را نمی‏دانست یاد داد. (5)
کَلَّا إِنَّ الْإِنْسَانَ لَیَطْغَى ﴿6﴾
چنین نیست که انسان حقشناس باشد مسلما طغیان می‏کند. (6)
أَنْ رَآهُ اسْتَغْنَى ﴿7﴾
به خاطر اینکه خود را بینیاز می‏بیند! (7)
إِنَّ إِلَى رَبِّکَ الرُّجْعَى ﴿8﴾
مسلما بازگشت همه به سوی پروردگار تو است. (8)
أَرَأَیْتَ الَّذِی یَنْهَى ﴿9﴾
به من خبر ده آیا کسی که نهی می‏کند (9)
عَبْدًا إِذَا صَلَّى ﴿10﴾
بنده‏ ای را به هنگامی که نماز می‏خواند (آیا مستحق عذاب الهی نیست)؟ (10)
أَرَأَیْتَ إِنْ کَانَ عَلَى الْهُدَى ﴿11﴾
به من خبر ده اگر این بنده بر طریق هدایت باشد، (11)
أَوْ أَمَرَ بِالتَّقْوَى ﴿12﴾
یا مردم را به تقوا دستور دهد (آیا نهی کردن او سزاوار است ؟). (12)
أَرَأَیْتَ إِنْ کَذَّبَ وَتَوَلَّى ﴿13﴾
به من خبر ده اگر (این طغیانگر) تکذیب حق کند و به آن پشت نماید (چه سرنوشت دردناکی خواهد داشت ؟). (13)
أَلَمْ یَعْلَمْ بِأَنَّ اللَّهَ یَرَى ﴿14﴾
آیا او نمی‏داند که خداوند همه اعمالش را می‏بیند؟! (14)
کَلَّا لَئِنْ لَمْ یَنْتَهِ لَنَسْفَعًا بِالنَّاصِیَةِ ﴿15﴾
چنان نیست که او خیال می‏کند اگر دست از کار خود بر ندارد ناصیه‏ اش (موی پیش سرش) را گرفته (و به سوی عذاب می‏کشانیم). (15)
نَاصِیَةٍ کَاذِبَةٍ خَاطِئَةٍ ﴿16﴾
همان ناصیه دروغگوی خطا کار! (16)
فَلْیَدْعُ نَادِیَهُ ﴿17﴾
سپس هر که را می‏خواهد صدا بزند (تا یاریش کند). (17)
سَنَدْعُ الزَّبَانِیَةَ ﴿18﴾
ما هم به زودی ماءموران دوزخ را صدا می‏زنیم! (18)
کَلَّا لَا تُطِعْهُ وَاسْجُدْ وَاقْتَرِبْ ﴿19﴾
چنان نیست که او می‏پندارد، هرگز او را اطاعت مکن و سجده نما و تقرب جوی. (19)
سوره 97: القدر
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
إِنَّا أَنْزَلْنَاهُ فِی لَیْلَةِ الْقَدْرِ ﴿1﴾
ما آن (قرآن) را در شب قدر نازل کردیم. (1)
وَمَا أَدْرَاکَ مَا لَیْلَةُ الْقَدْرِ ﴿2﴾
و تو چه می‏دانی شب قدر چیست؟! (2)
لَیْلَةُ الْقَدْرِ خَیْرٌ مِنْ أَلْفِ شَهْرٍ ﴿3﴾
شب قدر بهتر از هزار ماه (3)
تَنَزَّلُ الْمَلَائِکَةُ وَالرُّوحُ فِیهَا بِإِذْنِ رَبِّهِمْ مِنْ کُلِّ أَمْرٍ ﴿4﴾
فرشتگان و روح در آن شب به اذن پروردگارشان برای (تقدیر) هر کار نازل می‏شوند. (4)
سَلَامٌ هِیَ حَتَّى مَطْلَعِ الْفَجْرِ ﴿5﴾
شبی است مملو از سلامت (و برکت و رحمت) تا طلوع صبح! (5)
سوره 98: البینة
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
لَمْ یَکُنِ الَّذِینَ کَفَرُوا مِنْ أَهْلِ الْکِتَابِ وَالْمُشْرِکِینَ مُنْفَکِّینَ حَتَّى تَأْتِیَهُمُ الْبَیِّنَةُ ﴿1﴾
کافران از اهل کتاب و مشرکان (می گفتند) ما دست از آئین خود بر نمی‏داریم تا دلیل روشنی برای ما بیاید! (1)
رَسُولٌ مِنَ اللَّهِ یَتْلُو صُحُفًا مُطَهَّرَةً ﴿2﴾
پیامبری از سوی خدا که صحیفه‏ های پاکی را بر ما بخواند. (2)
فِیهَا کُتُبٌ قَیِّمَةٌ ﴿3﴾
و در آن نوشته‏ های صحیح و پر ارزش باشد. (3)
وَمَا تَفَرَّقَ الَّذِینَ أُوتُوا الْکِتَابَ إِلَّا مِنْ بَعْدِ مَا جَاءَتْهُمُ الْبَیِّنَةُ ﴿4﴾
ولی اهل کتاب (در دین خدا) اختلاف نکردند مگر بعد از آنکه دلیل روشن برای آنان آمد. (4)
وَمَا أُمِرُوا إِلَّا لِیَعْبُدُوا اللَّهَ مُخْلِصِینَ لَهُ الدِّینَ حُنَفَاءَ وَیُقِیمُوا الصَّلَاةَ وَیُؤْتُوا الزَّکَاةَ وَذَلِکَ دِینُ الْقَیِّمَةِ ﴿5﴾
در حالی که به آنها دستوری داده نشده بود جز اینکه خدا را پرستش ‍ کنند با کمال اخلاص، و از شرک به توحید باز گردند، نماز را برپا دارند، و زکات را ادا کنند، و این است آئین مستقیم و صحیح و پایدار. (5)
إِنَّ الَّذِینَ کَفَرُوا مِنْ أَهْلِ الْکِتَابِ وَالْمُشْرِکِینَ فِی نَارِ جَهَنَّمَ خَالِدِینَ فِیهَا أُولَئِکَ هُمْ شَرُّ الْبَرِیَّةِ ﴿6﴾
کافران از اهل کتاب و مشرکان در دوزخند، جاودانه در آن می‏مانند، آنها بدترین مخلوقاتند. (6)
إِنَّ الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ أُولَئِکَ هُمْ خَیْرُ الْبَرِیَّةِ ﴿7﴾
(اما) کسانی که ایمان آوردند و اعمال صالح انجام دادند بهترین مخلوقات (خدا) هستند. (7)
جَزَاؤُهُمْ عِنْدَ رَبِّهِمْ جَنَّاتُ عَدْنٍ تَجْرِی مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ خَالِدِینَ فِیهَا أَبَدًا رَضِیَ اللَّهُ عَنْهُمْ وَرَضُوا عَنْهُ ذَلِکَ لِمَنْ خَشِیَ رَبَّهُ ﴿8﴾
پاداش آنها نزد پروردگارشان باغهای بهشت جاویدان است که نهرها از زیر درختانش جاری است، همیشه در آن می‏مانند، هم خدا از آنها خشنود است و هم آنها از خدا خشنود، و این (مقام والا) برای کسی است که از پروردگارش بترسد. (8)
سوره 99: الزلزلة
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
إِذَا زُلْزِلَتِ الْأَرْضُ زِلْزَالَهَا ﴿1﴾
هنگامی که زمین شدیدا به لرزه در آید. (1)
وَأَخْرَجَتِ الْأَرْضُ أَثْقَالَهَا ﴿2﴾
و زمین بارهای سنگینش را خارج سازد! (2)
وَقَالَ الْإِنْسَانُ مَا لَهَا ﴿3﴾
و انسان می‏گوید زمین را چه می‏شود (که اینگونه می‏لرزد)؟ (3)
یَوْمَئِذٍ تُحَدِّثُ أَخْبَارَهَا ﴿4﴾
در آن روز زمین تمام خبرهای خود را بازگو می‏کند. (4)
بِأَنَّ رَبَّکَ أَوْحَى لَهَا ﴿5﴾
چرا که پروردگارت به او وحی کرده است. (5)
یَوْمَئِذٍ یَصْدُرُ النَّاسُ أَشْتَاتًا لِیُرَوْا أَعْمَالَهُمْ ﴿6﴾
در آن روز مردم به صورت گروه‏ های مختلف از قبرها خارج می‏شوند تا اعمالشان به آنها نشان داده شود. (6)
فَمَنْ یَعْمَلْ مِثْقَالَ ذَرَّةٍ خَیْرًا یَرَهُ ﴿7﴾
پس هر کس به اندازه سنگینی ذره‏ ای کار خیر انجام داده آن را می‏بیند. (7)
وَمَنْ یَعْمَلْ مِثْقَالَ ذَرَّةٍ شَرًّا یَرَهُ ﴿8﴾
و هر کس به اندازه ذره‏ ای کار بد کرده آن را می‏بیند. (8)
سوره 100: العادیات
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
وَالْعَادِیَاتِ ضَبْحًا ﴿1﴾
سوگند به اسبان دوندهای که نفس زنان (به سوی میدان جهاد) پیش ‍ رفتند. (1)
فَالْمُورِیَاتِ قَدْحًا ﴿2﴾
و سوگند به آنها (که بر اثر برخورد سمشان به سنگهای بیابان) جرقه‏ های آتش افروختند. (2)
فَالْمُغِیرَاتِ صُبْحًا ﴿3﴾
و با دمیدن صبح بر دشمن یورش بردند. (3)
فَأَثَرْنَ بِهِ نَقْعًا ﴿4﴾
و گرد و غبار به هر سو پراکنده کردند. (4)
فَوَسَطْنَ بِهِ جَمْعًا ﴿5﴾
و (ناگهان) در میان دشمن ظاهر شدند. (5)
إِنَّ الْإِنْسَانَ لِرَبِّهِ لَکَنُودٌ ﴿6﴾
که انسان در برابر نعمتهای پروردگارش ناسپاس و بخیل است. (6)
وَإِنَّهُ عَلَى ذَلِکَ لَشَهِیدٌ ﴿7﴾
و او خود نیز بر این معنی گواه است. (7)
وَإِنَّهُ لِحُبِّ الْخَیْرِ لَشَدِیدٌ ﴿8﴾
او علاقه شدیدی به مال دارد. (8)
أَفَلَا یَعْلَمُ إِذَا بُعْثِرَ مَا فِی الْقُبُورِ ﴿9﴾
آیا نمی‏داند روزی که تمام آنچه در قبرهاست زنده می‏شود. (9)
وَحُصِّلَ مَا فِی الصُّدُورِ ﴿10﴾
و آنچه در درون سینه‏ ها است آشکار می‏گردد. (10)
إِنَّ رَبَّهُمْ بِهِمْ یَوْمَئِذٍ لَخَبِیرٌ ﴿11﴾
در آن روز پروردگارشان از آنها کاملا با خبر است. (11)
سوره 101: القارعة
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
الْقَارِعَةُ ﴿1﴾
آن حادثه کوبنده، (1)
مَا الْقَارِعَةُ ﴿2﴾
و چه حادثه کوبنده‏ ای؟! (2)
وَمَا أَدْرَاکَ مَا الْقَارِعَةُ ﴿3﴾
و تو چه می‏دانی که حادثه کوبنده چیست ؟ (3)
یَوْمَ یَکُونُ النَّاسُ کَالْفَرَاشِ الْمَبْثُوثِ ﴿4﴾
روزی که مردم مانند پروانه‏ های پراکنده به هر سو می‏دوند. (4)
وَتَکُونُ الْجِبَالُ کَالْعِهْنِ الْمَنْفُوشِ ﴿5﴾
و کوه‏ ها مانند پشم رنگین حلاجی شده می‏گردد. (5)
فَأَمَّا مَنْ ثَقُلَتْ مَوَازِینُهُ ﴿6﴾
(در آن روز) کسی که ترازوهای اعمالش سنگین است. (6)
فَهُوَ فِی عِیشَةٍ رَاضِیَةٍ ﴿7﴾
در یک زندگی خشنود خواهد بود. (7)
وَأَمَّا مَنْ خَفَّتْ مَوَازِینُهُ ﴿8﴾
و اما کسی که ترازوهایش سبک است. (8)
فَأُمُّهُ هَاوِیَةٌ ﴿9﴾
پناهگاهش هاویه (دوزخ) است. (9)
وَمَا أَدْرَاکَ مَا هِیَهْ ﴿10﴾
و تو چه می‏دانی هاویه چیست ؟ (10)
نَارٌ حَامِیَةٌ ﴿11﴾
آتشی است سوزان. (11)
سوره 102: التکاثر
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
أَلْهَاکُمُ التَّکَاثُرُ ﴿1﴾
تفاخر و تکاثر شما را به خود مشغول داشته (و از خدا غافل کرده). (1)
حَتَّى زُرْتُمُ الْمَقَابِرَ ﴿2﴾
تا آنجا که زیارت قبرها رفتید (و قبور مردگان خود را برشمردید). (2)
کَلَّا سَوْفَ تَعْلَمُونَ ﴿3﴾
چنین نیست که شما خیال می‏کنید به زودی خواهید دانست. (3)
ثُمَّ کَلَّا سَوْفَ تَعْلَمُونَ ﴿4﴾
باز چنان نیست که شما می‏پندارید به زودی خواهید دانست. (4)
کَلَّا لَوْ تَعْلَمُونَ عِلْمَ الْیَقِینِ ﴿5﴾
چنان نیست که شما خیال می‏کنید اگر شما علم الیقین (به آخرت) داشتید (به سراغ این موهومات و تفاخرها نمی‏رفتید). (5)
لَتَرَوُنَّ الْجَحِیمَ ﴿6﴾
شما قطعا جهنم را خواهید دید! (6)
ثُمَّ لَتَرَوُنَّهَا عَیْنَ الْیَقِینِ ﴿7﴾
سپس (با ورود در آن) آن را به عین الیقین مشاهده خواهید کرد. (7)
ثُمَّ لَتُسْأَلُنَّ یَوْمَئِذٍ عَنِ النَّعِیمِ ﴿8﴾
سپس در آن روز همه شما از نعمتهائی که داشته‏ اید سؤ ال خواهید شد. (8)
سوره 103: العصر
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
وَالْعَصْرِ ﴿1﴾
به عصر سوگند، (1)
إِنَّ الْإِنْسَانَ لَفِی خُسْرٍ ﴿2﴾
که انسانها همه در زیانند. (2)
إِلَّا الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ وَتَوَاصَوْا بِالْحَقِّ وَتَوَاصَوْا بِالصَّبْرِ ﴿3﴾
مگر کسانی که ایمان آورده، و اعمال صالح انجام داده‏ اند و یکدیگر را به حق سفارش کرده، و یکدیگر را به شکیبائی و استقامت توصیه نمود. (3)
سوره 104: الهمزة
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
وَیْلٌ لِکُلِّ هُمَزَةٍ لُمَزَةٍ ﴿1﴾
وای بر هر عیب جوی مسخره کننده‏ ای! (1)
الَّذِی جَمَعَ مَالًا وَعَدَّدَهُ ﴿2﴾
همان کس که مال را جمع آوری و شماره کرده (بی آنکه حساب مشروع و نامشروع کند). (2)
یَحْسَبُ أَنَّ مَالَهُ أَخْلَدَهُ ﴿3﴾
گمان می‏کند که اموالش سبب جاودانگی او است! (3)
کَلَّا لَیُنْبَذَنَّ فِی الْحُطَمَةِ ﴿4﴾
چنین نیست که او می‏پندارد، به زودی در حطمه (آتشی خردکننده) پرتاب می‏شود. (4)
وَمَا أَدْرَاکَ مَا الْحُطَمَةُ ﴿5﴾
و تو چه می‏دانی حطمه چیست ؟ (5)
نَارُ اللَّهِ الْمُوقَدَةُ ﴿6﴾
آتش برافروخته الهی است. (6)
الَّتِی تَطَّلِعُ عَلَى الْأَفْئِدَةِ ﴿7﴾
آتشی که از دلها سرمی زند! (7)
إِنَّهَا عَلَیْهِمْ مُؤْصَدَةٌ ﴿8﴾
این آتش بر آنها به صورت دربسته است. (8)
فِی عَمَدٍ مُمَدَّدَةٍ ﴿9﴾
در ستونهای کشیده و طولانی! (9)
سوره 105: الفیل
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
أَلَمْ تَرَ کَیْفَ فَعَلَ رَبُّکَ بِأَصْحَابِ الْفِیلِ ﴿1﴾
آیا ندیدی پروردگارت با اصحاب فیل (لشگر ابرهه که به قصد نابودی کعبه آمده بودند) چه کرد؟! (1)
أَلَمْ یَجْعَلْ کَیْدَهُمْ فِی تَضْلِیلٍ ﴿2﴾
آیا نقشه آنها را در ضلالت و تباهی قرار نداد؟ (2)
وَأَرْسَلَ عَلَیْهِمْ طَیْرًا أَبَابِیلَ ﴿3﴾
و بر سر آنها پرندگانی را گروه گروه فرستاد. (3)
تَرْمِیهِمْ بِحِجَارَةٍ مِنْ سِجِّیلٍ ﴿4﴾
که با سنگهای کوچکی آنها را هدف قرار می‏دادند. (4)
فَجَعَلَهُمْ کَعَصْفٍ مَأْکُولٍ ﴿5﴾
در نتیجه آنها را همچون کاه خورده شده قرار داد (5)
سوره 106: قریش
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
لِإِیلَافِ قُرَیْشٍ ﴿1﴾
(مجازات اصحاب الفیل) به خاطر این بود که قریش (به این سرزمین مقدس) الفت گیرند (و مقدمات ظهور پیامبر فراهم شود). (1)
إِیلَافِهِمْ رِحْلَةَ الشِّتَاءِ وَالصَّیْفِ ﴿2﴾
الفت آنها در سفرهای زمستانه و تابستانه است. (2)
فَلْیَعْبُدُوا رَبَّ هَذَا الْبَیْتِ ﴿3﴾
پس (به شکرانه این نعمت بزرگ) باید پروردگار این خانه را عبادت کنند. (3)
الَّذِی أَطْعَمَهُمْ مِنْ جُوعٍ وَآمَنَهُمْ مِنْ خَوْفٍ ﴿4﴾
همانکس که آنها را از گرسنگی نجات داد و از نااءمنی رهائی بخشید. (4)
سوره 107: الماعون
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
أَرَأَیْتَ الَّذِی یُکَذِّبُ بِالدِّینِ ﴿1﴾
آیا کسی که روز جزا را پیوسته انکار می‏کند مشاهده کردی ؟ (1)
فَذَلِکَ الَّذِی یَدُعُّ الْیَتِیمَ ﴿2﴾
او همان کسی است که یتیم را با خشونت می‏راند. (2)
وَلَا یَحُضُّ عَلَى طَعَامِ الْمِسْکِینِ ﴿3﴾
و دیگران را به اطعام مسکین تشویق نمی‏کند. (3)
فَوَیْلٌ لِلْمُصَلِّینَ ﴿4﴾
پس وای بر نمازگزارانی که... (4)
الَّذِینَ هُمْ عَنْ صَلَاتِهِمْ سَاهُونَ ﴿5﴾
نماز خود را به دست فراموشی می‏سپارند (5)
الَّذِینَ هُمْ یُرَاءُونَ ﴿6﴾
آنها که ریا می‏کنند. (6)
وَیَمْنَعُونَ الْمَاعُونَ ﴿7﴾
و دیگران را از ضروریات زندگی منع می‏نمایند. (7)
سوره 108: الکوثر
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
إِنَّا أَعْطَیْنَاکَ الْکَوْثَرَ ﴿1﴾
ما به تو کوثر (خیر و برکت فراوان) عطا کردیم. (1)
فَصَلِّ لِرَبِّکَ وَانْحَرْ ﴿2﴾
اکنون که چنین است برای پروردگارت نماز بخوان و قربانی کن. (2)
إِنَّ شَانِئَکَ هُوَ الْأَبْتَرُ ﴿3﴾
مسلما دشمن تو ابتر و بلا عقب است. (3)
سوره 109: الکافرون
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
قُلْ یَا أَیُّهَا الْکَافِرُونَ ﴿1﴾
بگو ای کافران! (1)
لَا أَعْبُدُ مَا تَعْبُدُونَ ﴿2﴾
آنچه را شما می‏پرستید من نمی‏پرستم. (2)
وَلَا أَنْتُمْ عَابِدُونَ مَا أَعْبُدُ ﴿3﴾
و نه شما آنچه را من پرستش می‏کنم می‏پرستید. (3)
وَلَا أَنَا عَابِدٌ مَا عَبَدْتُمْ ﴿4﴾
و نه من هرگز آنچه را شما پرستش کرده‏ اید می‏پرستم (4)
وَلَا أَنْتُمْ عَابِدُونَ مَا أَعْبُدُ ﴿5﴾
و نه شما آنچه را که من می‏پرستم عبادت می‏کنید. (5)
لَکُمْ دِینُکُمْ وَلِیَ دِینِ ﴿6﴾
(حال که چنین است) آئین شما برای خودتان و آئین من برای خودم! (6)
سوره 110: النصر
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
إِذَا جَاءَ نَصْرُ اللَّهِ وَالْفَتْحُ ﴿1﴾
هنگامی که یاری خدا و پیروزی فرا رسد. (1)
وَرَأَیْتَ النَّاسَ یَدْخُلُونَ فِی دِینِ اللَّهِ أَفْوَاجًا ﴿2﴾
و مردم را ببینی گروه گروه وارد دین خدا می‏شوند. (2)
فَسَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّکَ وَاسْتَغْفِرْهُ إِنَّهُ کَانَ تَوَّابًا ﴿3﴾
پروردگارت را تسبیح و حمد کن، و از او آمرزش بخواه که او بسیار توبه پذیر است. (3)
سوره 111: المسد
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
تَبَّتْ یَدَا أَبِی لَهَبٍ وَتَبَّ ﴿1﴾
بریده باد هر دو دست ابولهب (و مرگ بر او باد). (1)
مَا أَغْنَى عَنْهُ مَالُهُ وَمَا کَسَبَ ﴿2﴾
هرگز مال و ثروت او و آنچه را به دست آورد به حالش سودی نبخشید. (2)
سَیَصْلَى نَارًا ذَاتَ لَهَبٍ ﴿3﴾
و به زودی وارد آتشی می‏شود که دارای شعله فروزان است. (3)
وَامْرَأَتُهُ حَمَّالَةَ الْحَطَبِ ﴿4﴾
و همچنین همسرش در حالی که هیزم به دوش می‏کشد، (4)
فِی جِیدِهَا حَبْلٌ مِنْ مَسَدٍ ﴿5﴾
و در گردنش طنابی از لیف خرما است! (5)
سوره 112: الإخلاص
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ ﴿1﴾
بگو: خداوند یکتا و یگانه است. (1)
اللَّهُ الصَّمَدُ ﴿2﴾
خداوندی است که همه نیازمندان قصد او می‏کنند: (2)
لَمْ یَلِدْ وَلَمْ یُولَدْ ﴿3﴾
نزاد و زاده نشد. (3)
وَلَمْ یَکُنْ لَهُ کُفُوًا أَحَدٌ ﴿4﴾
و برای او هرگز شبیه و مانندی نبوده است. (4)
سوره 113: الفلق
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ الْفَلَقِ ﴿1﴾
بگو پناه میبرم به پروردگار سپیده صبح. (1)
مِنْ شَرِّ مَا خَلَقَ ﴿2﴾
از شر تمام آنچه آفریده است. (2)
وَمِنْ شَرِّ غَاسِقٍ إِذَا وَقَبَ ﴿3﴾
و از شر هر موجود مزاحمی هنگامی که وارد می‏شود. (3)
وَمِنْ شَرِّ النَّفَّاثَاتِ فِی الْعُقَدِ ﴿4﴾
و از شر آنها که در گره‏ ها می‏دمند (و هر تصمیمی را سست می‏کنند). (4)
وَمِنْ شَرِّ حَاسِدٍ إِذَا حَسَدَ ﴿5﴾
و از شر هر حسودی هنگامی که حسد می‏ورزد. (5)
سوره 114: الناس
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ النَّاسِ ﴿1﴾
بگو پناه می‏برم به پروردگار مردم. (1)
مَلِکِ النَّاسِ ﴿2﴾
به مالک و حاکم مردم. (2)
إِلَهِ النَّاسِ ﴿3﴾
به خدا و معبود مردم (3)
مِنْ شَرِّ الْوَسْوَاسِ الْخَنَّاسِ ﴿4﴾
از شر وسواس خناس. (4)
الَّذِی یُوَسْوِسُ فِی صُدُورِ النَّاسِ ﴿5﴾
که در سینه‏ های انسانها وسوسه می‏کند. (5)
مِنَ الْجِنَّةِ وَالنَّاسِ ﴿6﴾
خواه از جن باشد یا از انسان! (6)

قطعات صوتی

  • عنوان
    زمان
  • 60:21

مشخصات

سایر مشخصات

تصاویر

تلاوت‌هایی از این قاری

پایگاه قرآن