- 239
- 1000
- 1000
- 1000
قسمت 101 - سوره نباء
در این برنامه استاد معتز آقایی به آموزش حفظ سوره نباء آیات 38 تا 40 می پردازد .
سوره 78: النبأ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
درباره چه چیز از یکدیگر مىپرسند (1)
عَمَّ یَتَسَاءلُونَ ﴿1﴾
از آن خبر بزرگ (2)
عَنِ النَّبَإِ الْعَظِیمِ ﴿2﴾
که در باره آن با هم اختلاف دارند (3)
الَّذِی هُمْ فِیهِ مُخْتَلِفُونَ ﴿3﴾
نه چنان است به زودى خواهند دانست (4)
کَلَّا سَیَعْلَمُونَ ﴿4﴾
باز هم نه چنان است بزودى خواهند دانست (5)
ثُمَّ کَلَّا سَیَعْلَمُونَ ﴿5﴾
آیا زمین را گهوارهاى نگردانیدیم (6)
أَلَمْ نَجْعَلِ الْأَرْضَ مِهَادًا ﴿6﴾
و کوهها را [چون] میخهایى [نگذاشتیم] (7)
وَالْجِبَالَ أَوْتَادًا ﴿7﴾
و شما را جفت آفریدیم (8)
وَخَلَقْنَاکُمْ أَزْوَاجًا ﴿8﴾
و خواب شما را [مایه] آسایش گردانیدیم (9)
وَجَعَلْنَا نَوْمَکُمْ سُبَاتًا ﴿9﴾
و شب را [براى شما] پوششى قرار دادیم (10)
وَجَعَلْنَا اللَّیْلَ لِبَاسًا ﴿10﴾
و روز را [براى] معاش [شما] نهادیم (11)
وَجَعَلْنَا النَّهَارَ مَعَاشًا ﴿11﴾
و بر فراز شما هفت [آسمان] استوار بنا کردیم (12)
وَبَنَیْنَا فَوْقَکُمْ سَبْعًا شِدَادًا ﴿12﴾
و چراغى فروزان گذاردیم (13)
وَجَعَلْنَا سِرَاجًا وَهَّاجًا ﴿13﴾
و از ابرهاى متراکم آبى ریزان فرود آوردیم (14)
وَأَنزَلْنَا مِنَ الْمُعْصِرَاتِ مَاء ثَجَّاجًا ﴿14﴾
تا بدان دانه و گیاه برویانیم (15)
لِنُخْرِجَ بِهِ حَبًّا وَنَبَاتًا ﴿15﴾
و باغهاى در هم پیچیده و انبوه (16)
وَجَنَّاتٍ أَلْفَافًا ﴿16﴾
قطعا وعدگاه [ما با شما] روز داورى است (17)
إِنَّ یَوْمَ الْفَصْلِ کَانَ مِیقَاتًا ﴿17﴾
روزى که در صور دمیده شود و گروه گروه بیایید (18)
یَوْمَ یُنفَخُ فِی الصُّورِ فَتَأْتُونَ أَفْوَاجًا ﴿18﴾
و آسمان گشوده و درهایى [پدید] شود (19)
وَفُتِحَتِ السَّمَاء فَکَانَتْ أَبْوَابًا ﴿19﴾
و کوهها را روان کنند و [چون] سرابى گردند (20)
وَسُیِّرَتِ الْجِبَالُ فَکَانَتْ سَرَابًا ﴿20﴾
[آرى] جهنم [از دیر باز] کمینگاهى بوده (21)
إِنَّ جَهَنَّمَ کَانَتْ مِرْصَادًا ﴿21﴾
[که] براى سرکشان بازگشتگاهى است (22)
لِلْطَّاغِینَ مَآبًا ﴿22﴾
روزگارى دراز در آن درنگ کنند (23)
لَابِثِینَ فِیهَا أَحْقَابًا ﴿23﴾
در آنجا نه خنکى چشند و نه شربتى (24)
لَّا یَذُوقُونَ فِیهَا بَرْدًا وَلَا شَرَابًا ﴿24﴾
جز آب جوشان و چرکابهاى (25)
إِلَّا حَمِیمًا وَغَسَّاقًا ﴿25﴾
کیفرى مناسب [با جرم آنها] (26)
جَزَاء وِفَاقًا ﴿26﴾
آنان بودند که به [روز] حساب امید نداشتند (27)
إِنَّهُمْ کَانُوا لَا یَرْجُونَ حِسَابًا ﴿27﴾
و آیات ما را سخت تکذیب مىکردند (28)
وَکَذَّبُوا بِآیَاتِنَا کِذَّابًا ﴿28﴾
و حال آنکه هر چیزى را برشمرده [به صورت] کتابى در آوردهایم (29)
وَکُلَّ شَیْءٍ أَحْصَیْنَاهُ کِتَابًا ﴿29﴾
پس بچشید که جز عذاب هرگز [چیزى] بر شما نمىافزاییم (30)
فَذُوقُوا فَلَن نَّزِیدَکُمْ إِلَّا عَذَابًا ﴿30﴾
مسلما پرهیزگاران را رستگارى است (31)
إِنَّ لِلْمُتَّقِینَ مَفَازًا ﴿31﴾
باغچهها و تاکستانها (32)
حَدَائِقَ وَأَعْنَابًا ﴿32﴾
و دخترانى همسال با سینههاى برجسته (33)
وَکَوَاعِبَ أَتْرَابًا ﴿33﴾
و پیالههاى لبالب (34)
وَکَأْسًا دِهَاقًا ﴿34﴾
در آنجا نه بیهودهاى شنوند و نه [یکدیگر را] تکذیب [کنند] (35)
لَّا یَسْمَعُونَ فِیهَا لَغْوًا وَلَا کِذَّابًا ﴿35﴾
[این است] پاداشى از پروردگار تو عطایى از روى حساب (36)
جَزَاء مِّن رَّبِّکَ عَطَاء حِسَابًا ﴿36﴾
پروردگار آسمانها و زمین و آنچه میان آن دو است بخشایشگرى که کس را یاراى خطاب با او نیست (37)
رَبِّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَا بَیْنَهُمَا الرحْمَنِ لَا یَمْلِکُونَ مِنْهُ خِطَابًا ﴿37﴾
روزى که روح و فرشتگان به صف مىایستند و [مردم] سخن نگویند مگر کسى که [خداى] رحمان به او رخصت دهد و سخن راست گوید (38)
یَوْمَ یَقُومُ الرُّوحُ وَالْمَلَائِکَةُ صَفًّا لَّا یَتَکَلَّمُونَ إِلَّا مَنْ أَذِنَ لَهُ الرحْمَنُ وَقَالَ صَوَابًا ﴿38﴾
آن [روز] روز حق است پس هر که خواهد راه بازگشتى به سوى پروردگار خود بجوید (39)
ذَلِکَ الْیَوْمُ الْحَقُّ فَمَن شَاء اتَّخَذَ إِلَى رَبِّهِ مَآبًا ﴿39﴾
ما شما را از عذابى نزدیک هشدار دادیم روزى که آدمى آنچه را با دستخویش پیش فرستاده است بنگرد و کافر گوید کاش من خاک بودم (40)
إِنَّا أَنذَرْنَاکُمْ عَذَابًا قَرِیبًا یَوْمَ یَنظُرُ الْمَرْءُ مَا قَدَّمَتْ یَدَاهُ وَیَقُولُ الْکَافِرُ یَا لَیْتَنِی کُنتُ تُرَابًا ﴿40﴾
سوره 78: النبأ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
درباره چه چیز از یکدیگر مىپرسند (1)
عَمَّ یَتَسَاءلُونَ ﴿1﴾
از آن خبر بزرگ (2)
عَنِ النَّبَإِ الْعَظِیمِ ﴿2﴾
که در باره آن با هم اختلاف دارند (3)
الَّذِی هُمْ فِیهِ مُخْتَلِفُونَ ﴿3﴾
نه چنان است به زودى خواهند دانست (4)
کَلَّا سَیَعْلَمُونَ ﴿4﴾
باز هم نه چنان است بزودى خواهند دانست (5)
ثُمَّ کَلَّا سَیَعْلَمُونَ ﴿5﴾
آیا زمین را گهوارهاى نگردانیدیم (6)
أَلَمْ نَجْعَلِ الْأَرْضَ مِهَادًا ﴿6﴾
و کوهها را [چون] میخهایى [نگذاشتیم] (7)
وَالْجِبَالَ أَوْتَادًا ﴿7﴾
و شما را جفت آفریدیم (8)
وَخَلَقْنَاکُمْ أَزْوَاجًا ﴿8﴾
و خواب شما را [مایه] آسایش گردانیدیم (9)
وَجَعَلْنَا نَوْمَکُمْ سُبَاتًا ﴿9﴾
و شب را [براى شما] پوششى قرار دادیم (10)
وَجَعَلْنَا اللَّیْلَ لِبَاسًا ﴿10﴾
و روز را [براى] معاش [شما] نهادیم (11)
وَجَعَلْنَا النَّهَارَ مَعَاشًا ﴿11﴾
و بر فراز شما هفت [آسمان] استوار بنا کردیم (12)
وَبَنَیْنَا فَوْقَکُمْ سَبْعًا شِدَادًا ﴿12﴾
و چراغى فروزان گذاردیم (13)
وَجَعَلْنَا سِرَاجًا وَهَّاجًا ﴿13﴾
و از ابرهاى متراکم آبى ریزان فرود آوردیم (14)
وَأَنزَلْنَا مِنَ الْمُعْصِرَاتِ مَاء ثَجَّاجًا ﴿14﴾
تا بدان دانه و گیاه برویانیم (15)
لِنُخْرِجَ بِهِ حَبًّا وَنَبَاتًا ﴿15﴾
و باغهاى در هم پیچیده و انبوه (16)
وَجَنَّاتٍ أَلْفَافًا ﴿16﴾
قطعا وعدگاه [ما با شما] روز داورى است (17)
إِنَّ یَوْمَ الْفَصْلِ کَانَ مِیقَاتًا ﴿17﴾
روزى که در صور دمیده شود و گروه گروه بیایید (18)
یَوْمَ یُنفَخُ فِی الصُّورِ فَتَأْتُونَ أَفْوَاجًا ﴿18﴾
و آسمان گشوده و درهایى [پدید] شود (19)
وَفُتِحَتِ السَّمَاء فَکَانَتْ أَبْوَابًا ﴿19﴾
و کوهها را روان کنند و [چون] سرابى گردند (20)
وَسُیِّرَتِ الْجِبَالُ فَکَانَتْ سَرَابًا ﴿20﴾
[آرى] جهنم [از دیر باز] کمینگاهى بوده (21)
إِنَّ جَهَنَّمَ کَانَتْ مِرْصَادًا ﴿21﴾
[که] براى سرکشان بازگشتگاهى است (22)
لِلْطَّاغِینَ مَآبًا ﴿22﴾
روزگارى دراز در آن درنگ کنند (23)
لَابِثِینَ فِیهَا أَحْقَابًا ﴿23﴾
در آنجا نه خنکى چشند و نه شربتى (24)
لَّا یَذُوقُونَ فِیهَا بَرْدًا وَلَا شَرَابًا ﴿24﴾
جز آب جوشان و چرکابهاى (25)
إِلَّا حَمِیمًا وَغَسَّاقًا ﴿25﴾
کیفرى مناسب [با جرم آنها] (26)
جَزَاء وِفَاقًا ﴿26﴾
آنان بودند که به [روز] حساب امید نداشتند (27)
إِنَّهُمْ کَانُوا لَا یَرْجُونَ حِسَابًا ﴿27﴾
و آیات ما را سخت تکذیب مىکردند (28)
وَکَذَّبُوا بِآیَاتِنَا کِذَّابًا ﴿28﴾
و حال آنکه هر چیزى را برشمرده [به صورت] کتابى در آوردهایم (29)
وَکُلَّ شَیْءٍ أَحْصَیْنَاهُ کِتَابًا ﴿29﴾
پس بچشید که جز عذاب هرگز [چیزى] بر شما نمىافزاییم (30)
فَذُوقُوا فَلَن نَّزِیدَکُمْ إِلَّا عَذَابًا ﴿30﴾
مسلما پرهیزگاران را رستگارى است (31)
إِنَّ لِلْمُتَّقِینَ مَفَازًا ﴿31﴾
باغچهها و تاکستانها (32)
حَدَائِقَ وَأَعْنَابًا ﴿32﴾
و دخترانى همسال با سینههاى برجسته (33)
وَکَوَاعِبَ أَتْرَابًا ﴿33﴾
و پیالههاى لبالب (34)
وَکَأْسًا دِهَاقًا ﴿34﴾
در آنجا نه بیهودهاى شنوند و نه [یکدیگر را] تکذیب [کنند] (35)
لَّا یَسْمَعُونَ فِیهَا لَغْوًا وَلَا کِذَّابًا ﴿35﴾
[این است] پاداشى از پروردگار تو عطایى از روى حساب (36)
جَزَاء مِّن رَّبِّکَ عَطَاء حِسَابًا ﴿36﴾
پروردگار آسمانها و زمین و آنچه میان آن دو است بخشایشگرى که کس را یاراى خطاب با او نیست (37)
رَبِّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَا بَیْنَهُمَا الرحْمَنِ لَا یَمْلِکُونَ مِنْهُ خِطَابًا ﴿37﴾
روزى که روح و فرشتگان به صف مىایستند و [مردم] سخن نگویند مگر کسى که [خداى] رحمان به او رخصت دهد و سخن راست گوید (38)
یَوْمَ یَقُومُ الرُّوحُ وَالْمَلَائِکَةُ صَفًّا لَّا یَتَکَلَّمُونَ إِلَّا مَنْ أَذِنَ لَهُ الرحْمَنُ وَقَالَ صَوَابًا ﴿38﴾
آن [روز] روز حق است پس هر که خواهد راه بازگشتى به سوى پروردگار خود بجوید (39)
ذَلِکَ الْیَوْمُ الْحَقُّ فَمَن شَاء اتَّخَذَ إِلَى رَبِّهِ مَآبًا ﴿39﴾
ما شما را از عذابى نزدیک هشدار دادیم روزى که آدمى آنچه را با دستخویش پیش فرستاده است بنگرد و کافر گوید کاش من خاک بودم (40)
إِنَّا أَنذَرْنَاکُمْ عَذَابًا قَرِیبًا یَوْمَ یَنظُرُ الْمَرْءُ مَا قَدَّمَتْ یَدَاهُ وَیَقُولُ الْکَافِرُ یَا لَیْتَنِی کُنتُ تُرَابًا ﴿40﴾
