فهرست
سوره یس آیات41تا83، صافات آیات 1تا61

تلاوت تحقیق دوره ای عبدالباسط محمد عبدالصمد سوره یس آیات41تا83، صافات آیات 1تا61

  • 39 دقیقه مدت
  • 430 دریافت شده
تلاوت: غیر ایرانی متقدم
تلاوت: کامل
تلاوت: استودیویی
ملیت قاری: مصری
تلاوت تحقیق عبدالباسط محمد عبدالصمد با ترجمه قرآنی: آقای فولادوند


بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان


وَآیَةٌ لَهُمْ أَنَّا حَمَلْنَا ذُرِّیَّتَهُمْ فِی الْفُلْکِ الْمَشْحُونِ ﴿41﴾

و نشانه‏ اى [دیگر] براى آنان اینکه ما نیاکانشان را در کشتى انباشته سوار کردیم (41)


وَخَلَقْنَا لَهُمْ مِنْ مِثْلِهِ مَا یَرْکَبُونَ ﴿42﴾

و مانند آن براى ایشان مرکوبها[ى دیگرى] خلق کردیم (42)


وَإِنْ نَشَأْ نُغْرِقْهُمْ فَلَا صَرِیخَ لَهُمْ وَلَا هُمْ یُنْقَذُونَ ﴿43﴾

و اگر بخواهیم غرقشان مى ‏کنیم و هیچ فریادرسى نمى‏ یابند و روى نجات نمى ‏بینند (43)


إِلَّا رَحْمَةً مِنَّا وَمَتَاعًا إِلَى حِینٍ ﴿44﴾

مگر رحمتى از جانب ما [شامل آنها گردد] و تا چندى [آنها را] برخوردار سازیم (44)


وَإِذَا قِیلَ لَهُمُ اتَّقُوا مَا بَیْنَ أَیْدِیکُمْ وَمَا خَلْفَکُمْ لَعَلَّکُمْ تُرْحَمُونَ ﴿45﴾

و چون به ایشان گفته شود از آنچه در پیش رو و پشت‏ سر دارید بترسید امید که مورد رحمت قرار گیرید [نمى ‏شنوند] (45)


وَمَا تَأْتِیهِمْ مِنْ آیَةٍ مِنْ آیَاتِ رَبِّهِمْ إِلَّا کَانُوا عَنْهَا مُعْرِضِینَ ﴿46﴾

و هیچ نشانه‏ اى از نشانه‏ هاى پروردگارشان بر آنان نیامد جز اینکه از آن رویگردان شدند (46)


وَإِذَا قِیلَ لَهُمْ أَنْفِقُوا مِمَّا رَزَقَکُمُ اللَّهُ قَالَ الَّذِینَ کَفَرُوا لِلَّذِینَ آمَنُوا أَنُطْعِمُ مَنْ لَوْ یَشَاءُ اللَّهُ أَطْعَمَهُ إِنْ أَنْتُمْ إِلَّا فِی ضَلَالٍ مُبِینٍ ﴿47﴾

و چون به آنان گفته شود از آنچه خدا به شما روزى داده انفاق کنید کسانى که کافر شده‏ اند به آنان که ایمان آورده‏ اند مى‏ گویند آیا کسى را بخورانیم که اگر خدا مى‏ خواست [خودش] وى را مى ‏خورانید شما جز در گمراهى آشکارى [بیش] نیستید (47)


وَیَقُولُونَ مَتَى هَذَا الْوَعْدُ إِنْ کُنْتُمْ صَادِقِینَ ﴿48﴾

و مى‏ گویند اگر راست مى‏ گویید پس این وعده [عذاب] کى خواهد بود (48)


مَا یَنْظُرُونَ إِلَّا صَیْحَةً وَاحِدَةً تَأْخُذُهُمْ وَهُمْ یَخِصِّمُونَ ﴿49﴾

جز یک فریاد [مرگبار] را انتظار نخواهند کشید که هنگامى که سرگرم جدالند غافلگیرشان کند (49)


فَلَا یَسْتَطِیعُونَ تَوْصِیَةً وَلَا إِلَى أَهْلِهِمْ یَرْجِعُونَ ﴿50﴾

آنگاه نه توانایى وصیتى دارند و نه مى‏ توانند به سوى کسان خود برگردند (50)


وَنُفِخَ فِی الصُّورِ فَإِذَا هُمْ مِنَ الْأَجْدَاثِ إِلَى رَبِّهِمْ یَنْسِلُونَ ﴿51﴾

و در صور دمیده خواهد شد پس بناگاه از گورهاى خود شتابان به سوى پروردگار خویش مى ‏آیند (51)


قَالُوا یَا وَیْلَنَا مَنْ بَعَثَنَا مِنْ مَرْقَدِنَا هَذَا مَا وَعَدَ الرَّحْمَنُ وَصَدَقَ الْمُرْسَلُونَ ﴿52﴾

مى‏ گویند اى واى بر ما چه کسى ما را از آرامگاهمان برانگیخت این است همان وعده خداى رحمان و پیامبران راست مى گفتند (52)


إِنْ کَانَتْ إِلَّا صَیْحَةً وَاحِدَةً فَإِذَا هُمْ جَمِیعٌ لَدَیْنَا مُحْضَرُونَ ﴿53﴾

[باز هم] یک فریاد است و بس و بناگاه همه در پیشگاه ما حاضر آیند (53)


فَالْیَوْمَ لَا تُظْلَمُ نَفْسٌ شَیْئًا وَلَا تُجْزَوْنَ إِلَّا مَا کُنْتُمْ تَعْمَلُونَ ﴿54﴾

امروز بر کسى هیچ ستم نمى ‏رود جز در برابر آنچه کرده‏ اید پاداشى نخواهید یافت (54)


إِنَّ أَصْحَابَ الْجَنَّةِ الْیَوْمَ فِی شُغُلٍ فَاکِهُونَ ﴿55﴾

در این روز اهل بهشت کار و بارى خوش در پیش دارند (55)


هُمْ وَأَزْوَاجُهُمْ فِی ظِلَالٍ عَلَى الْأَرَائِکِ مُتَّکِئُونَ ﴿56﴾

آنها با همسرانشان در زیر سایه ‏ها بر تختها تکیه مى‏ زنند (56)


لَهُمْ فِیهَا فَاکِهَةٌ وَلَهُمْ مَا یَدَّعُونَ ﴿57﴾

در آنجا براى آنها [هر گونه] میوه است و هر چه دلشان بخواهد (57)


سَلَامٌ قَوْلًا مِنْ رَبٍّ رَحِیمٍ ﴿58﴾

از جانب پروردگار[ى] مهربان [به آنان] سلام گفته مى ‏شود (58)


وَامْتَازُوا الْیَوْمَ أَیُّهَا الْمُجْرِمُونَ ﴿59﴾

و اى گناهکاران امروز [از بى‏ گناهان] جدا شوید (59)



أَلَمْ أَعْهَدْ إِلَیْکُمْ یَا بَنِی آدَمَ أَنْ لَا تَعْبُدُوا الشَّیْطَانَ إِنَّهُ لَکُمْ عَدُوٌّ مُبِینٌ ﴿60﴾

اى فرزندان آدم مگر با شما عهد نکرده بودم که شیطان را مپرستید زیرا وى دشمن آشکار شماست (60)


وَأَنِ اعْبُدُونِی هَذَا صِرَاطٌ مُسْتَقِیمٌ ﴿61﴾

و اینکه مرا بپرستید این است راه راست (61)


وَلَقَدْ أَضَلَّ مِنْکُمْ جِبِلًّا کَثِیرًا أَفَلَمْ تَکُونُوا تَعْقِلُونَ ﴿62﴾

و [او] گروهى انبوه از میان شما را سخت گمراه کرد آیا تعقل نمیکردید (62)


هَذِهِ جَهَنَّمُ الَّتِی کُنْتُمْ تُوعَدُونَ ﴿63﴾

این است جهنمى که به شما وعده داده مى ‏شد (63)


اصْلَوْهَا الْیَوْمَ بِمَا کُنْتُمْ تَکْفُرُونَ ﴿64﴾

به [جرم] آنکه کفر مى ‏ورزیدید اکنون در آن درآیید (64)


الْیَوْمَ نَخْتِمُ عَلَى أَفْوَاهِهِمْ وَتُکَلِّمُنَا أَیْدِیهِمْ وَتَشْهَدُ أَرْجُلُهُمْ بِمَا کَانُوا یَکْسِبُونَ ﴿65﴾

امروز بر دهانهاى آنان مهر مى ‏نهیم و دستهایشان با ما سخن مى‏ گویند و پاهایشان بدانچه فراهم مى‏ ساختند گواهى مى‏ دهند (65)


وَلَوْ نَشَاءُ لَطَمَسْنَا عَلَى أَعْیُنِهِمْ فَاسْتَبَقُوا الصِّرَاطَ فَأَنَّى یُبْصِرُونَ ﴿66﴾

و اگر بخواهیم هر آینه فروغ از دیدگانشان مى‏ گیریم تا در راه [کج] بر هم پیشى جویند ولى [راه راست را] از کجا مى‏ توانند ببینند (66)


وَلَوْ نَشَاءُ لَمَسَخْنَاهُمْ عَلَى مَکَانَتِهِمْ فَمَا اسْتَطَاعُوا مُضِیًّا وَلَا یَرْجِعُونَ ﴿67﴾

و اگر بخواهیم هرآینه ایشان را در جاى خود مسخ مى ‏کنیم [به گونه‏ اى] که نه بتوانند بروند و نه برگردند (67)


وَمَنْ نُعَمِّرْهُ نُنَکِّسْهُ فِی الْخَلْقِ أَفَلَا یَعْقِلُونَ ﴿68﴾

و هر که را عمر دراز دهیم او را [از نظر] خلقت فروکاسته [و شکسته] گردانیم آیا نمى‏ اندیشند (68)


وَمَا عَلَّمْنَاهُ الشِّعْرَ وَمَا یَنْبَغِی لَهُ إِنْ هُوَ إِلَّا ذِکْرٌ وَقُرْآنٌ مُبِینٌ ﴿69﴾

و [ما] به او شعر نیاموختیم و در خور وى نیست این [سخن] جز اندرز و قرآنى روشن نیست (69)


لِیُنْذِرَ مَنْ کَانَ حَیًّا وَیَحِقَّ الْقَوْلُ عَلَى الْکَافِرِینَ ﴿70﴾

تا هر که را [دلى] زنده است بیم دهد و گفتار [خدا] در باره کافران محقق گردد (70)


أَوَلَمْ یَرَوْا أَنَّا خَلَقْنَا لَهُمْ مِمَّا عَمِلَتْ أَیْدِینَا أَنْعَامًا فَهُمْ لَهَا مَالِکُونَ ﴿71﴾

آیا ندیده‏ اند که ما به قدرت خویش براى ایشان چهارپایانى آفریده‏ ایم تا آنان مالک آنها باشند (71)


وَذَلَّلْنَاهَا لَهُمْ فَمِنْهَا رَکُوبُهُمْ وَمِنْهَا یَأْکُلُونَ ﴿72﴾

و آنها را براى ایشان رام گردانیدیم از برخی‏شان سوارى مى‏ گیرند و از بعضى مى ‏خورند (72)


وَلَهُمْ فِیهَا مَنَافِعُ وَمَشَارِبُ أَفَلَا یَشْکُرُونَ ﴿73﴾

و از آنها سودها و نوشیدنیها دارند پس چرا شکرگزار نیستید (73)


وَاتَّخَذُوا مِنْ دُونِ اللَّهِ آلِهَةً لَعَلَّهُمْ یُنْصَرُونَ ﴿74﴾

و غیر از خدا[ى یگانه] خدایانى به پرستش گرفتند تا مگر یارى شوند (74)


لَا یَسْتَطِیعُونَ نَصْرَهُمْ وَهُمْ لَهُمْ جُنْدٌ مُحْضَرُونَ ﴿75﴾

[ولى بتان] نمى‏ توانند آنان را یارى کنند و آنانند که براى [بتان] چون سپاهى احضار شده‏ اند (75)


فَلَا یَحْزُنْکَ قَوْلُهُمْ إِنَّا نَعْلَمُ مَا یُسِرُّونَ وَمَا یُعْلِنُونَ ﴿76﴾

پس گفتار آنان تو را غمگین نگرداند که ما آنچه را پنهان و آنچه را آشکار مى کنند مى‏ دانیم (76)


أَوَلَمْ یَرَ الْإِنْسَانُ أَنَّا خَلَقْنَاهُ مِنْ نُطْفَةٍ فَإِذَا هُوَ خَصِیمٌ مُبِینٌ ﴿77﴾

مگر آدمى ندانسته است که ما او را از نطفه‏ اى آفریده‏ ایم پس بناگاه وى ستیزه ‏جویى آشکار شده است (77)


وَضَرَبَ لَنَا مَثَلًا وَنَسِیَ خَلْقَهُ قَالَ مَنْ یُحْیِی الْعِظَامَ وَهِیَ رَمِیمٌ ﴿78﴾

و براى ما مثلى آورد و آفرینش خود را فراموش کرد گفت چه کسى این استخوانها را که چنین پوسیده است زندگى مى ‏بخشد (78)


قُلْ یُحْیِیهَا الَّذِی أَنْشَأَهَا أَوَّلَ مَرَّةٍ وَهُوَ بِکُلِّ خَلْقٍ عَلِیمٌ ﴿79﴾

بگو همان کسى که نخستین‏ بار آن را پدید آورد و اوست که به هر [گونه] آفرینشى داناست (79)


الَّذِی جَعَلَ لَکُمْ مِنَ الشَّجَرِ الْأَخْضَرِ نَارًا فَإِذَا أَنْتُمْ مِنْهُ تُوقِدُونَ ﴿80﴾

همو که برایتان در درخت‏ سبزفام اخگر نهاد که از آن [چون نیازتان افتد] آتش مى‏ افروزید (80)


أَوَلَیْسَ الَّذِی خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ بِقَادِرٍ عَلَى أَنْ یَخْلُقَ مِثْلَهُمْ بَلَى وَهُوَ الْخَلَّاقُ الْعَلِیمُ ﴿81﴾

آیا کسى که آسمانها و زمین را آفریده توانا نیست که [باز] مانند آنها را بیافریند آرى اوست آفریننده دانا (81)


إِنَّمَا أَمْرُهُ إِذَا أَرَادَ شَیْئًا أَنْ یَقُولَ لَهُ کُنْ فَیَکُونُ ﴿82﴾

چون به چیزى اراده فرماید کارش این بس که مى‏ گوید باش پس [بى ‏درنگ] موجود مى ‏شود (82)


فَسُبْحَانَ الَّذِی بِیَدِهِ مَلَکُوتُ کُلِّ شَیْءٍ وَإِلَیْهِ تُرْجَعُونَ ﴿83﴾

پس [شکوهمند و] پاک است آن کسى که ملکوت هر چیزى در دست اوست و به سوى اوست که بازگردانیده مى ‏شوید (83)

سوره 37: الصافات


بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ

به نام خداوند رحمتگر مهربان


وَالصَّافَّاتِ صَفًّا ﴿1﴾

سوگند به صف بستگان که صفى [با شکوه] بسته‏ اند (1)


فَالزَّاجِرَاتِ زَجْرًا ﴿2﴾

و به زجرکنندگان که به سختى زجر مى کنند (2)


فَالتَّالِیَاتِ ذِکْرًا ﴿3﴾

و به تلاوت‏ کنندگان [آیات الهى] (3)


إِنَّ إِلَهَکُمْ لَوَاحِدٌ ﴿4﴾

که قطعا معبود شما یگانه است (4)


رَبُّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَا بَیْنَهُمَا وَرَبُّ الْمَشَارِقِ ﴿5﴾

پروردگار آسمانها و زمین و آنچه میان آن دو است و پروردگار خاورها (5)


إِنَّا زَیَّنَّا السَّمَاءَ الدُّنْیَا بِزِینَةٍ الْکَوَاکِبِ ﴿6﴾

ما آسمان این دنیا را به زیور اختران آراستیم (6)


وَحِفْظًا مِنْ کُلِّ شَیْطَانٍ مَارِدٍ ﴿7﴾

و [آن را] از هر شیطان سرکشى نگاه داشتیم (7)


لَا یَسَّمَّعُونَ إِلَى الْمَلَإِ الْأَعْلَى وَیُقْذَفُونَ مِنْ کُلِّ جَانِبٍ ﴿8﴾

[به طورى که] نمى‏ توانند به انبوه [فرشتگان] عالم بالا گوش فرا دهند و از هر سوى پرتاب مى ‏شوند (8)


دُحُورًا وَلَهُمْ عَذَابٌ وَاصِبٌ ﴿9﴾

با شدت به دور رانده مى ‏شوند و برایشان عذابى دایم است (9)


إِلَّا مَنْ خَطِفَ الْخَطْفَةَ فَأَتْبَعَهُ شِهَابٌ ثَاقِبٌ ﴿10﴾

مگر کسى که [از سخن بالاییان] یکباره استراق سمع کند که شهابى شکافنده از پى او مى‏ تازد (10)


فَاسْتَفْتِهِمْ أَهُمْ أَشَدُّ خَلْقًا أَمْ مَنْ خَلَقْنَا إِنَّا خَلَقْنَاهُمْ مِنْ طِینٍ لَازِبٍ ﴿11﴾

پس [از کافران] بپرس آیا ایشان [از نظر] آفرینش سخت‏ ترند یا کسانى که [در آسمانها] خلق کردیم ما آنان را از گلى چسبنده پدید آوردیم (11)


بَلْ عَجِبْتَ وَیَسْخَرُونَ ﴿12﴾

بلکه عجب مى دارى و [آنها] ریشخند مى کنند (12)


وَإِذَا ذُکِّرُوا لَا یَذْکُرُونَ ﴿13﴾

و چون پند داده شوند عبرت نمى‏ گیرند (13)


وَإِذَا رَأَوْا آیَةً یَسْتَسْخِرُونَ ﴿14﴾

و چون آیتى ببینند به ریشخند مى ‏پردازند (14)


وَقَالُوا إِنْ هَذَا إِلَّا سِحْرٌ مُبِینٌ ﴿15﴾

و مى‏ گویند این جز سحرى آشکار نیست (15)


أَإِذَا مِتْنَا وَکُنَّا تُرَابًا وَعِظَامًا أَإِنَّا لَمَبْعُوثُونَ ﴿16﴾

آیا چون مردیم و خاک و استخوانهاى [خرد] گردیدیم آیا راستى برانگیخته مى ‏شویم (16)


أَوَآبَاؤُنَا الْأَوَّلُونَ ﴿17﴾

و همین طور پدران اولیه ما (17)


قُلْ نَعَمْ وَأَنْتُمْ دَاخِرُونَ ﴿18﴾

بگو آرى در حالى که شما خوارید (18)


فَإِنَّمَا هِیَ زَجْرَةٌ وَاحِدَةٌ فَإِذَا هُمْ یَنْظُرُونَ ﴿19﴾

و آن تنها یک فریاد است و بس و بناگاه آنان به تماشا خیزند (19)


وَقَالُوا یَا وَیْلَنَا هَذَا یَوْمُ الدِّینِ ﴿20﴾

و مى‏ گویند اى واى بر ما این است روز جزا (20)



هَذَا یَوْمُ الْفَصْلِ الَّذِی کُنْتُمْ بِهِ تُکَذِّبُونَ ﴿21﴾

این است همان روز داورى که آن را تکذیب میکردید (21)


احْشُرُوا الَّذِینَ ظَلَمُوا وَأَزْوَاجَهُمْ وَمَا کَانُوا یَعْبُدُونَ ﴿22﴾

کسانى را که ستم کرده‏ اند با همردیفانشان و آنچه غیر از خدا مى ‏پرستیده‏ اند (22)


مِنْ دُونِ اللَّهِ فَاهْدُوهُمْ إِلَى صِرَاطِ الْجَحِیمِ ﴿23﴾

گرد آورید و به سوى راه جهنم رهبری‏شان کنید (23)


وَقِفُوهُمْ إِنَّهُمْ مَسْئُولُونَ ﴿24﴾

و بازداشتشان نمایید که آنها مسؤولند (24)


مَا لَکُمْ لَا تَنَاصَرُونَ ﴿25﴾

شما را چه شده است که همدیگر را یارى نمى ‏کنید (25)


بَلْ هُمُ الْیَوْمَ مُسْتَسْلِمُونَ ﴿26﴾

[نه] بلکه امروز آنان از در تسلیم درآمدگانند (26)


وَأَقْبَلَ بَعْضُهُمْ عَلَى بَعْضٍ یَتَسَاءَلُونَ ﴿27﴾

و بعضى روى به بعضى دیگر مى ‏آورند [و] از یکدیگر مى ‏پرسند (27)


قَالُوا إِنَّکُمْ کُنْتُمْ تَأْتُونَنَا عَنِ الْیَمِینِ ﴿28﴾

[و] مى‏ گویند شما [ظاهرا] از در راستى با ما درمى ‏آمدید [و خود را حق به جانب مى ‏نمودید] (28)


قَالُوا بَلْ لَمْ تَکُونُوا مُؤْمِنِینَ ﴿29﴾

[متهمان] مى‏ گویند [نه] بلکه با ایمان نبودید (29)


وَمَا کَانَ لَنَا عَلَیْکُمْ مِنْ سُلْطَانٍ بَلْ کُنْتُمْ قَوْمًا طَاغِینَ ﴿30﴾

و ما را بر شما هیچ تسلطى نبود بلکه خودتان سرکش بودید (30)


فَحَقَّ عَلَیْنَا قَوْلُ رَبِّنَا إِنَّا لَذَائِقُونَ ﴿31﴾

پس فرمان پروردگارمان بر ما سزاوار آمد ما واقعا باید [عذاب را] بچشیم (31)


فَأَغْوَیْنَاکُمْ إِنَّا کُنَّا غَاوِینَ ﴿32﴾

و شما را گمراه کردیم زیرا خودمان گمراه بودیم (32)


فَإِنَّهُمْ یَوْمَئِذٍ فِی الْعَذَابِ مُشْتَرِکُونَ ﴿33﴾

پس در حقیقت آنان در آن روز در عذاب شریک یکدیگرند (33)


إِنَّا کَذَلِکَ نَفْعَلُ بِالْمُجْرِمِینَ ﴿34﴾

[آرى] ما با مجرمان چنین رفتار مى ‏کنیم (34)


إِنَّهُمْ کَانُوا إِذَا قِیلَ لَهُمْ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ یَسْتَکْبِرُونَ ﴿35﴾


چرا که آنان بودند که وقتى به ایشان گفته مى ‏شد خدایى جز خداى یگانه نیست تکبر مى ‏ورزیدند (35)


وَیَقُولُونَ أَئِنَّا لَتَارِکُو آلِهَتِنَا لِشَاعِرٍ مَجْنُونٍ ﴿36﴾

و مى گفتند آیا ما براى شاعرى دیوانه دست از خدایانمان برداریم (36)

بَلْ جَاءَ بِالْحَقِّ وَصَدَّقَ الْمُرْسَلِینَ ﴿37﴾

ولى نه [او] حقیقت را آورده و فرستادگان را تصدیق کرده است (37)


إِنَّکُمْ لَذَائِقُو الْعَذَابِ الْأَلِیمِ ﴿38﴾

در واقع شما عذاب پر درد را خواهید چشید (38)


وَمَا تُجْزَوْنَ إِلَّا مَا کُنْتُمْ تَعْمَلُونَ ﴿39﴾

و جز آنچه میکردید جزا نمى‏ یابید (39)


إِلَّا عِبَادَ اللَّهِ الْمُخْلَصِینَ ﴿40﴾

مگر بندگان پاکدل خدا (40)


أُولَئِکَ لَهُمْ رِزْقٌ مَعْلُومٌ ﴿41﴾

آنان روزى معین خواهند داشت (41)


فَوَاکِهُ وَهُمْ مُکْرَمُونَ ﴿42﴾

[انواع] میوه ‏ها و آنان مورد احترام خواهند بود (42)


فِی جَنَّاتِ النَّعِیمِ ﴿43﴾

در باغهاى پر نعمت (43)


عَلَى سُرُرٍ مُتَقَابِلِینَ ﴿44﴾

بر سریرها در برابر همدیگر [مى ‏نشینند] (44)


یُطَافُ عَلَیْهِمْ بِکَأْسٍ مِنْ مَعِینٍ ﴿45﴾

با جامى از باده ناب پیرامونشان به گردش درمى ‏آیند (45)


بَیْضَاءَ لَذَّةٍ لِلشَّارِبِینَ ﴿46﴾

[باده‏ اى] سخت‏ سپید که نوشندگان را لذتى [خاص] مى‏ دهد (46)


لَا فِیهَا غَوْلٌ وَلَا هُمْ عَنْهَا یُنْزَفُونَ ﴿47﴾

نه در آن فساد عقل است و نه ایشان از آن به بدمستى [و فرسودگى] مى‏ افتند (47)


وَعِنْدَهُمْ قَاصِرَاتُ الطَّرْفِ عِینٌ ﴿48﴾

و نزدشان [دلبرانى] فروهشته‏ نگاه و فراخ‏دیده باشند (48)


کَأَنَّهُنَّ بَیْضٌ مَکْنُونٌ ﴿49﴾

[از شدت سپیدى] گویى تخم شتر مرغ [زیر پ ر ]ند (49)


فَأَقْبَلَ بَعْضُهُمْ عَلَى بَعْضٍ یَتَسَاءَلُونَ ﴿50﴾

پس برخی‏شان به برخى روى نموده و از همدیگر پرس‏وجو مى کنند (50)


قَالَ قَائِلٌ مِنْهُمْ إِنِّی کَانَ لِی قَرِینٌ ﴿51﴾

گوینده‏ اى از آنان مى‏ گوید راستى من [در دنیا] همنشینى داشتم (51)


یَقُولُ أَإِنَّکَ لَمِنَ الْمُصَدِّقِینَ ﴿52﴾

[که به من] مى گفت آیا واقعا تو از باوردارندگانى (52)


أَإِذَا مِتْنَا وَکُنَّا تُرَابًا وَعِظَامًا أَإِنَّا لَمَدِینُونَ ﴿53﴾

آیا وقتى مردیم و خاک و [مشتى] استخوان شدیم آیا واقعا جزا مى‏ یابیم (53)


قَالَ هَلْ أَنْتُمْ مُطَّلِعُونَ ﴿54﴾

[مؤمن] مى ‏پرسد آیا شما اطلاع دارید [کجاست] (54)


فَاطَّلَعَ فَرَآهُ فِی سَوَاءِ الْجَحِیمِ ﴿55﴾

پس اطلاع حاصل مى ‏کند و او را در میان آتش مى ‏بیند (55)


قَالَ تَاللَّهِ إِنْ کِدْتَ لَتُرْدِینِ ﴿56﴾

[و] مى‏ گوید به خدا سوگند چیزى نمانده بود که تو مرا به هلاکت اندازى (56)


وَلَوْلَا نِعْمَةُ رَبِّی لَکُنْتُ مِنَ الْمُحْضَرِینَ ﴿57﴾

و اگر رحمت پروردگارم نبود هرآینه من [نیز] از احضارشدگان بودم (57)


أَفَمَا نَحْنُ بِمَیِّتِینَ ﴿58﴾

[و از روى شوق مى‏ گوید] آیا دیگر روى مرگ نمى ‏بینیم (58)


إِلَّا مَوْتَتَنَا الْأُولَى وَمَا نَحْنُ بِمُعَذَّبِینَ ﴿59﴾

جز همان مرگ نخستین خود و ما هرگز عذاب نخواهیم شد (59)


إِنَّ هَذَا لَهُوَ الْفَوْزُ الْعَظِیمُ ﴿60﴾

راستى که این همان کامیابى بزرگ است (60)


لِمِثْلِ هَذَا فَلْیَعْمَلِ الْعَامِلُونَ ﴿61﴾

براى چنین [پاداشى] باید کوشندگان بکوشند (61)


قطعات صوتی

  • عنوان
    زمان
  • 39:52

مشخصات

سایر مشخصات

تصاویر

تلاوت‌هایی از این قاری

پایگاه قرآن