فهرست
سوره نجم 31 تا آخر، قمر 1 تا 16، قمر 54 تا آخر، رحمن 1 تا 27، حاقه 1 تا 24، نازعات 26 تا 41، شمس 1 تا 8

تلاوت تحقیق مصطفی اسماعیل سوره نجم 31 تا آخر، قمر 1 تا 16، قمر 54 تا آخر، رحمن 1 تا 27، حاقه 1 تا 24، نازعات 26 تا 41، شمس 1 تا 8

  • 70 دقیقه مدت
  • 1881 دریافت شده
تلاوت: غیر ایرانی متقدم
تلاوت: کامل
تلاوت: مجلسی
ملیت قاری: مصری
تلاوت تحقیق مصطفی اسماعیل ، این تلاوت در سال 1956 میلادی در کشور لبنان ، جمعیت المقاصد الخیریه ، دارالایتام اجرا گردیده است.
سوره 53: النجم

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ

به نام خداوند رحمتگر مهربان

وَلِلَّهِ مَا فِی السَّمَاوَاتِ وَمَا فِی الْأَرْضِ لِیَجْزِیَ الَّذِینَ أَسَاءُوا بِمَا عَمِلُوا وَیَجْزِیَ الَّذِینَ أَحْسَنُوا بِالْحُسْنَى ﴿31﴾

برای خدا است آنچه در آسمانها و آنچه در زمین است تا بدکاران را به خاطر اعمال بدشان کیفر دهد، و نیکوکاران را در برابر اعمال نیکشان پاداش. (31)



الَّذِینَ یَجْتَنِبُونَ کَبَائِرَ الْإِثْمِ وَالْفَوَاحِشَ إِلَّا اللَّمَمَ إِنَّ رَبَّکَ وَاسِعُ الْمَغْفِرَةِ هُوَ أَعْلَمُ بِکُمْ إِذْ أَنْشَأَکُمْ مِنَ الْأَرْضِ وَإِذْ أَنْتُمْ أَجِنَّةٌ فِی بُطُونِ أُمَّهَاتِکُمْ فَلَا تُزَکُّوا أَنْفُسَکُمْ هُوَ أَعْلَمُ بِمَنِ اتَّقَى ﴿32﴾

همانها که از گناهان کبیره و اعمال زشت، جز صغیره، دوری می‏کنند، آمرزش پروردگار تو گسترده است، او نسبت به شما از همه آگاهتر است، از آن هنگام که شما را از زمین آفرید، و در آن موقع که به صورت جنینهائی در شکم مادرانتان بودید، پس خودستائی نکنید چرا که او پرهیزگاران را بهتر می‏شناسد. (32)



أَفَرَأَیْتَ الَّذِی تَوَلَّى ﴿33﴾

آیا آن کس را که از اسلام (یا انفاق) روی گردان شد مشاهده کردی؟! (33)



وَأَعْطَى قَلِیلًا وَأَکْدَى ﴿34﴾

و کمی عطا کرد و از بیشتر امساک نمود. (34)



أَعِنْدَهُ عِلْمُ الْغَیْبِ فَهُوَ یَرَى ﴿35﴾

آیا نزد او علم غیب است و می‏بیند (که دیگران می‏توانند گناهان او را بردوش گیرند). (35)



أَمْ لَمْ یُنَبَّأْ بِمَا فِی صُحُفِ مُوسَى ﴿36﴾

یا از آنچه در کتب موسی نازل گردیده با خبر نشده است ؟ (36)



وَإِبْرَاهِیمَ الَّذِی وَفَّى ﴿37﴾

و در کتب ابراهیم همان کسی که وظیفه خود را به طور کامل ادا کرد. (37)



أَلَّا تَزِرُ وَازِرَةٌ وِزْرَ أُخْرَى ﴿38﴾

که هیچکس بار گناه دیگری را بر دوش نمی‏گیرد. (38)



وَأَنْ لَیْسَ لِلْإِنْسَانِ إِلَّا مَا سَعَى ﴿39﴾

و اینکه برای انسان بهره‏ ای جز سعی و کوشش او نیست. (39)



وَأَنَّ سَعْیَهُ سَوْفَ یُرَى ﴿40﴾

و اینکه سعیش به زودی دیده می‏شود (و به نتیجه‏ اش ‍ می‏رسد). (40)



ثُمَّ یُجْزَاهُ الْجَزَاءَ الْأَوْفَى ﴿41﴾

سپس به او جزای کافی داده خواهد شد. (41)



وَأَنَّ إِلَى رَبِّکَ الْمُنْتَهَى ﴿42﴾

(و آیا از کتب پیشین انبیاء به او نرسیده است) که همه امور به پروردگارت باز می‏گردد؟ (42)



وَأَنَّهُ هُوَ أَضْحَکَ وَأَبْکَى ﴿43﴾

و اینکه او است که می‏خنداند و می‏گریاند! (43)



وَأَنَّهُ هُوَ أَمَاتَ وَأَحْیَا ﴿44﴾

و او است که می‏میراند و زنده می‏کند. (44)



وَأَنَّهُ خَلَقَ الزَّوْجَیْنِ الذَّکَرَ وَالْأُنْثَى ﴿45﴾

و او است که دو زوج مذکر و مؤ نث را می‏آفریند، (45)



مِنْ نُطْفَةٍ إِذَا تُمْنَى ﴿46﴾

از نطفه‏ ای که خارج می‏شود (و در رحم میریزد). (46)



وَأَنَّ عَلَیْهِ النَّشْأَةَ الْأُخْرَى ﴿47﴾

و اینکه بر خدا است ایجاد عالم دیگر (تا عدالت اجرا گردد). (47)



وَأَنَّهُ هُوَ أَغْنَى وَأَقْنَى ﴿48﴾

و اینکه او است که بینیاز می‏کند، و سرمایه باقی می‏بخشد. (48)



وَأَنَّهُ هُوَ رَبُّ الشِّعْرَى ﴿49﴾

و اینکه او است پروردگار ستاره شعری. (49)



وَأَنَّهُ أَهْلَکَ عَادًا الْأُولَى ﴿50﴾

(و آیا به انسان نرسیده است که در کتب انبیای پیشین آمده) که خداوند قوم «عاد نخستین» را هلاک کرد؟ (50)



وَثَمُودَ فَمَا أَبْقَى ﴿51﴾

و همچنین «قوم ثمود» را، و کسی از آنها را باقی نگذارد. (51)



وَقَوْمَ نُوحٍ مِنْ قَبْلُ إِنَّهُمْ کَانُوا هُمْ أَظْلَمَ وَأَطْغَى ﴿52﴾

و نیز قوم نوح را پیش از آنها، چرا که آنها از همه ظالمتر و طغیانگرتر بودند. (52)



وَالْمُؤْتَفِکَةَ أَهْوَى ﴿53﴾

و نیز شهرهای زیر و رو شده (قوم لوط) را بر زمین کوبید. (53)



فَغَشَّاهَا مَا غَشَّى ﴿54﴾

سپس آنها را با عذاب سنگین پوشانید! (54)



فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّکَ تَتَمَارَى ﴿55﴾

(بگو) در کدامیک از نعمتهای پروردگارت تردید داری؟! (55)



هَذَا نَذِیرٌ مِنَ النُّذُرِ الْأُولَى ﴿56﴾

این (پیامبر) بیم دهنده‏ ای از بیم دهنده گان پیشین است. (56)



أَزِفَتِ الْآزِفَةُ ﴿57﴾

آنچه باید نزدیک شود نزدیک شده است (و قیامت فرا می‏رسد). (57)



لَیْسَ لَهَا مِنْ دُونِ اللَّهِ کَاشِفَةٌ ﴿58﴾

و هیچکس جز خدا نمی‏تواند شدائد آنرا برطرف سازد. (58)



أَفَمِنْ هَذَا الْحَدِیثِ تَعْجَبُونَ ﴿59﴾

آیا از این سخن تعجب می‏کنید؟ (59)



وَتَضْحَکُونَ وَلَا تَبْکُونَ ﴿60﴾

و می‏خندید و نمی‏گریید؟ (60)



وَأَنْتُمْ سَامِدُونَ ﴿61﴾

و پیوسته در غفلت و هوسرانی به سر می‏برید؟ (61)



فَاسْجُدُوا لِلَّهِ وَاعْبُدُوا ﴿62﴾

حال که چنین است همه برای خدا سجده کنید و پرستش ‍ نمائید. (62)



سوره 54: القمر

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ

به نام خداوند رحمتگر مهربان

اقْتَرَبَتِ السَّاعَةُ وَانْشَقَّ الْقَمَرُ ﴿1﴾

قیامت نزدیک شد و ماه از هم شکافت. (1)



وَإِنْ یَرَوْا آیَةً یُعْرِضُوا وَیَقُولُوا سِحْرٌ مُسْتَمِرٌّ ﴿2﴾

و هر گاه نشانه و معجزهای را ببینند اعراض کرده می‏گویند: این سحری است مستمر! (2)



وَکَذَّبُوا وَاتَّبَعُوا أَهْوَاءَهُمْ وَکُلُّ أَمْرٍ مُسْتَقِرٌّ ﴿3﴾

آنها (آیات خدا را) تکذیب کردند و از هوای نفسشان پیروی نمودند و هر امری قرارگاهی دارد. (3)



وَلَقَدْ جَاءَهُمْ مِنَ الْأَنْبَاءِ مَا فِیهِ مُزْدَجَرٌ ﴿4﴾

به اندازه کافی برای انزجار از بدیها اخبار (انبیا و امتهای پیشین) به آنها رسیده است. (4)



حِکْمَةٌ بَالِغَةٌ فَمَا تُغْنِ النُّذُرُ ﴿5﴾

این آیات، حکمت بالغه الهی است اما انذارها (برای افراد لجوج) مفید نیست. (5)



فَتَوَلَّ عَنْهُمْ یَوْمَ یَدْعُ الدَّاعِ إِلَى شَیْءٍ نُکُرٍ ﴿6﴾

بنابراین از آنها روی گردان و روزی را به یادآور که دعوت کننده الهی مردم را به امر وحشتناکی دعوت می‏کند (دعوت به حساب اعمال). (6)



خُشَّعًا أَبْصَارُهُمْ یَخْرُجُونَ مِنَ الْأَجْدَاثِ کَأَنَّهُمْ جَرَادٌ مُنْتَشِرٌ ﴿7﴾

آنها از قبرها خارج می‏شوند در حالی که چشمهایشان از وحشت به زیر افتاده و (بی هدف) همچون ملخهای پراکنده به هر سو می‏دوند! (7)



مُهْطِعِینَ إِلَى الدَّاعِ یَقُولُ الْکَافِرُونَ هَذَا یَوْمٌ عَسِرٌ ﴿8﴾

در حالی که (بر اثر وحشت و اضطراب) به سوی این دعوت کننده گردن می‏کشند و کافران می‏گویند امروز روز سخت و دردناکی است. (8)



کَذَّبَتْ قَبْلَهُمْ قَوْمُ نُوحٍ فَکَذَّبُوا عَبْدَنَا وَقَالُوا مَجْنُونٌ وَازْدُجِرَ ﴿9﴾

پیش از آنها قوم نوح تکذیب کردند (آری) بنده ما (نوح) را تکذیب کرده و گفتند: او دیوانه است و (با انواع آزارها) او را (از ادامه رسالتش) بازداشتند. (9)



فَدَعَا رَبَّهُ أَنِّی مَغْلُوبٌ فَانْتَصِرْ ﴿10﴾

او به درگاه پروردگار عرضه داشت: من مغلوب (این قوم طغیانگر شده‏ ام، انتقام مرا از آنها بگیر. (10)



فَفَتَحْنَا أَبْوَابَ السَّمَاءِ بِمَاءٍ مُنْهَمِرٍ ﴿11﴾

در این هنگام درهای آسمان را گشودیم و آبی فراوان و پی در پی فروبارید. (11)



وَفَجَّرْنَا الْأَرْضَ عُیُونًا فَالْتَقَى الْمَاءُ عَلَى أَمْرٍ قَدْ قُدِرَ ﴿12﴾

و زمین را شکافتیم و چشمه‏ های زیادی بیرون فرستادیم، و این دو آب به اندازه‏ ای که مقدر بود با هم درآمیختند. (12)



وَحَمَلْنَاهُ عَلَى ذَاتِ أَلْوَاحٍ وَدُسُرٍ ﴿13﴾

و او را بر مرکبی که از الواح و میخهائی ساخته شده بود سوار کردیم. (13)



تَجْرِی بِأَعْیُنِنَا جَزَاءً لِمَنْ کَانَ کُفِرَ ﴿14﴾

مرکبی که تحت نظارت ما حرکت می‏کرد این کیفری بود برای کسانی که به او کافر شدند. (14)



وَلَقَدْ تَرَکْنَاهَا آیَةً فَهَلْ مِنْ مُدَّکِرٍ ﴿15﴾

ما این ماجرا به عنوان نشانه‏ ای در میان امتها باقی گذاردیم، آیا کسی هست که پند گیرد. (15)



فَکَیْفَ کَانَ عَذَابِی وَنُذُرِ ﴿16﴾

(اکنون بنگرید) عذاب و انذارهای من چگونه بود؟! (16)

إِنَّ الْمُتَّقِینَ فِی جَنَّاتٍ وَنَهَرٍ ﴿54﴾

پرهیزگاران در باغها و نهرهای بهشتی جای دارند. (54)



فِی مَقْعَدِ صِدْقٍ عِنْدَ مَلِیکٍ مُقْتَدِرٍ ﴿55﴾

در جایگاه صدق نزد خداوند مالک مقتدر. (55)



سوره 55: الرحمن

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ

به نام خداوند رحمتگر مهربان

الرَّحْمَنُ ﴿1﴾

خداوند رحمن. (1)



عَلَّمَ الْقُرْآنَ ﴿2﴾

قرآن را تعلیم فرمود. (2)



خَلَقَ الْإِنْسَانَ ﴿3﴾

انسان را آفرید. (3)



عَلَّمَهُ الْبَیَانَ ﴿4﴾

و به او بیان را تعلیم کرد. (4)



الشَّمْسُ وَالْقَمَرُ بِحُسْبَانٍ ﴿5﴾

خورشید و ماه بر طبق حساب منظمی می‏گردند. (5)



وَالنَّجْمُ وَالشَّجَرُ یَسْجُدَانِ ﴿6﴾

و گیاه و درخت برای او سجده می‏کن (6)



وَالسَّمَاءَ رَفَعَهَا وَوَضَعَ الْمِیزَانَ ﴿7﴾

و آسمان را برافراشت و میزان و قانون (در آن) گذاشت. (7)



أَلَّا تَطْغَوْا فِی الْمِیزَانِ ﴿8﴾

تا در میزان طغیان نکنید (و از مسیر عدالت منحرف نشوید). (8)



وَأَقِیمُوا الْوَزْنَ بِالْقِسْطِ وَلَا تُخْسِرُوا الْمِیزَانَ ﴿9﴾

وزن را بر اساس عدل برپا دارید و در میزان کم نگذارید. (9)



وَالْأَرْضَ وَضَعَهَا لِلْأَنَامِ ﴿10﴾

و زمین را برای خلایق آفرید. (10)



فِیهَا فَاکِهَةٌ وَالنَّخْلُ ذَاتُ الْأَکْمَامِ ﴿11﴾

که در آن میوه‏ ها و نخلهای پرشکوفه است. (11)



وَالْحَبُّ ذُو الْعَصْفِ وَالرَّیْحَانُ ﴿12﴾

و دانه‏ هائی که همراه با ساقه و برگی است که به صورت کاه درمی آید، و گیاهان خوشبو. (12)



فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿13﴾

پس کدامین نعمتهای پروردگارتان را تکذیب می‏کنید شما ای گروه انس و جن ؟ (13)



خَلَقَ الْإِنْسَانَ مِنْ صَلْصَالٍ کَالْفَخَّارِ ﴿14﴾

انسان را از گل خشکیده‏ ای همچون سفال آفرید. (14)



وَخَلَقَ الْجَانَّ مِنْ مَارِجٍ مِنْ نَارٍ ﴿15﴾

و جن را از شعله‏ های مختلط و متحرک آتش! (15)



فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿16﴾

پس کدامین نعمتهای پروردگارتان را انکار می‏کنید؟ (16)



رَبُّ الْمَشْرِقَیْنِ وَرَبُّ الْمَغْرِبَیْنِ ﴿17﴾

او پروردگار دو مشرق و پروردگار دو مغرب است. (17)



فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿18﴾

پس کدامین نعمتهای پروردگارتان را انکار می‏کنید؟ (18)



مَرَجَ الْبَحْرَیْنِ یَلْتَقِیَانِ ﴿19﴾

دو دریای مختلف را در کنار هم قرار داد، در حالی که با هم تماس ‍ دارند. (19)



بَیْنَهُمَا بَرْزَخٌ لَا یَبْغِیَانِ ﴿20﴾

اما در میان آن دو برزخی است که یکی بر دیگری غلبه نمی‏کند! (20)



فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿21﴾

پس کدامین نعمتهای پروردگارتان را انکار می‏کنید؟ (21)



یَخْرُجُ مِنْهُمَا اللُّؤْلُؤُ وَالْمَرْجَانُ ﴿22﴾

از آن دو لؤ لؤ و مرجان خارج می‏شود. (22)



فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿23﴾

پس کدامین نعمتهای پروردگارتان را انکار می‏کنید؟ (23)



وَلَهُ الْجَوَارِ الْمُنْشَآتُ فِی الْبَحْرِ کَالْأَعْلَامِ ﴿24﴾

و برای او است کشتیهای ساخته شده‏ ای که در دریا به حرکت درمی آیند که همچون کوهی هستند! (24)



فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿25﴾

پس کدامین نعمتهای پروردگارتان را انکار می‏کنید؟ (25)



کُلُّ مَنْ عَلَیْهَا فَانٍ ﴿26﴾

تمام کسانی که روی آن (زمین) هستند فانی می‏شوند. (26)



وَیَبْقَى وَجْهُ رَبِّکَ ذُو الْجَلَالِ وَالْإِکْرَامِ ﴿27﴾

و تنها ذات ذو الجلال و گرامی پروردگارت باقی می‏ماند. (27)

سوره 69: الحاقة

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ

به نام خداوند رحمتگر مهربان

الْحَاقَّةُ ﴿1﴾

آن روزی که مسلما واقع می‏شود. (1)

مَا الْحَاقَّةُ ﴿2﴾

چه روز واقع شدنی است؟ (2)

وَمَا أَدْرَاکَ مَا الْحَاقَّةُ ﴿3﴾

و تو چه می‏دانی آن روز تحقق یابنده چیست؟ (3)

کَذَّبَتْ ثَمُودُ وَعَادٌ بِالْقَارِعَةِ ﴿4﴾

قوم ثمود و عاد عذاب کوبنده الهی را انکار کردند. (4)

فَأَمَّا ثَمُودُ فَأُهْلِکُوا بِالطَّاغِیَةِ ﴿5﴾

اما قوم «ثمود» با عذابی سرکش هلاک شدند. (5)

وَأَمَّا عَادٌ فَأُهْلِکُوا بِرِیحٍ صَرْصَرٍ عَاتِیَةٍ ﴿6﴾

و اما قوم «عاد» به وسیله تندبادی طغیانگر و سرد و پرصدا به هلاکت رسیدند. (6)

سَخَّرَهَا عَلَیْهِمْ سَبْعَ لَیَالٍ وَثَمَانِیَةَ أَیَّامٍ حُسُومًا فَتَرَى الْقَوْمَ فِیهَا صَرْعَى کَأَنَّهُمْ أَعْجَازُ نَخْلٍ خَاوِیَةٍ ﴿7﴾

(خداوند) این تندباد را هفت شب و هشت روز پی در پی و بنیانکن بر آنها مسلط ساخت و (اگر آنجا بودی) می‏دیدی که آن قوم همچون تنه‏ های پوسیده و تو خالی درختان نخل در میان این تندباد روی زمین افتاده و هلاک شده‏ اند. (7)

فَهَلْ تَرَى لَهُمْ مِنْ بَاقِیَةٍ ﴿8﴾

آیا کسی از آنها را باقی می‏بینی ؟ (8)

وَجَاءَ فِرْعَوْنُ وَمَنْ قَبْلَهُ وَالْمُؤْتَفِکَاتُ بِالْخَاطِئَةِ ﴿9﴾

و فرعون و کسانی که قبل از او بودند، و همچنین اهل شهرهای زیر و رو شده (قوم لوط) مرتکب گناهان بزرگ شدند. (9)

فَعَصَوْا رَسُولَ رَبِّهِمْ فَأَخَذَهُمْ أَخْذَةً رَابِیَةً ﴿10﴾

با فرستاده رسول پروردگارشان مخالفت کردند، و خداوند نیز آنها را به عذاب شدیدی گرفتار ساخت. (10)

إِنَّا لَمَّا طَغَى الْمَاءُ حَمَلْنَاکُمْ فِی الْجَارِیَةِ ﴿11﴾

ما هنگامی که آب طغیان کرد شما را سوار بر کشتی کردیم. (11)

لِنَجْعَلَهَا لَکُمْ تَذْکِرَةً وَتَعِیَهَا أُذُنٌ وَاعِیَةٌ ﴿12﴾

تا آن را وسیله تذکری برای شما قرار دهیم، و گوشهای شنوا آن را نگهداری می‏کنند. (12)

فَإِذَا نُفِخَ فِی الصُّورِ نَفْخَةٌ وَاحِدَةٌ ﴿13﴾

به محض اینکه یکبار در صور دمیده شود، (13)

وَحُمِلَتِ الْأَرْضُ وَالْجِبَالُ فَدُکَّتَا دَکَّةً وَاحِدَةً ﴿14﴾

و زمین و کوهها از جا برداشته شوند و یکباره درهم کوبیده و متلاشی گردند، (14)

فَیَوْمَئِذٍ وَقَعَتِ الْوَاقِعَةُ ﴿15﴾

در آن روز «واقعه عظیم» روی می‏دهد! (15)

وَانْشَقَّتِ السَّمَاءُ فَهِیَ یَوْمَئِذٍ وَاهِیَةٌ ﴿16﴾

آسمانها از هم می‏شکافند و سست می‏گردند و فرو می‏ریزند. (16)

وَالْمَلَکُ عَلَى أَرْجَائِهَا وَیَحْمِلُ عَرْشَ رَبِّکَ فَوْقَهُمْ یَوْمَئِذٍ ثَمَانِیَةٌ ﴿17﴾

فرشتگان در جوانب و کناره‏ های آسمان قرار می‏گیرند. (و برای انجام ماموریتها آماده می‏شوند) و آن روز عرش پروردگارت را هشت فرشته بر فراز همه آنها حمل می‏کنند. (17)

یَوْمَئِذٍ تُعْرَضُونَ لَا تَخْفَى مِنْکُمْ خَافِیَةٌ ﴿18﴾

در آن روز همگی به پیشگاه خدا عرضه می‏شوید، و چیزی از کارهای شما مخفی نمی‏ماند. (18)

فَأَمَّا مَنْ أُوتِیَ کِتَابَهُ بِیَمِینِهِ فَیَقُولُ هَاؤُمُ اقْرَءُوا کِتَابِیَهْ ﴿19﴾

اما کسی که نامه اعمالش به دست راست او است (از فرط خوشحالی و مباهات) فریاد می‏زند که (ای اهل محشر!) نامه اعمال مرا بگیرید و بخوانید. (19)

إِنِّی ظَنَنْتُ أَنِّی مُلَاقٍ حِسَابِیَهْ ﴿20﴾

من یقین داشتم که (قیامتی در کار است و) من به حساب اعمالم می‏رسم. (20)

فَهُوَ فِی عِیشَةٍ رَاضِیَةٍ ﴿21﴾

او در یک زندگی کاملا رضایتبخش قرار خواهد داشت. (21)

فِی جَنَّةٍ عَالِیَةٍ ﴿22﴾

در بهشتی عالی، (22)

قُطُوفُهَا دَانِیَةٌ ﴿23﴾

که میوه‏ هایش در دسترس است. (23)

کُلُوا وَاشْرَبُوا هَنِیئًا بِمَا أَسْلَفْتُمْ فِی الْأَیَّامِ الْخَالِیَةِ ﴿24﴾

(و به آنها گفته می‏شود) بخورید و بیاشامید گوارا در برابر اعمالی که در ایام گذشته انجام دادید. (24)

سوره 79: النازعات

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ

به نام خداوند رحمتگر مهربان

إِنَّ فِی ذَلِکَ لَعِبْرَةً لِمَنْ یَخْشَى ﴿26﴾

در این عبرتی است برای کسانی که خدا ترسند. (26)

أَأَنْتُمْ أَشَدُّ خَلْقًا أَمِ السَّمَاءُ بَنَاهَا ﴿27﴾

آیا آفرینش شما (بعد از مرگ) مشکل تر است یا آفرینش آسمانی که خداوند بنا نهاد؟! (27)

رَفَعَ سَمْکَهَا فَسَوَّاهَا ﴿28﴾

سقف آن را برافراشته و آن را منظم ساخت. (28)

وَأَغْطَشَ لَیْلَهَا وَأَخْرَجَ ضُحَاهَا ﴿29﴾

و شبش را تاریک و روزش را آشکار نمود. (29)

وَالْأَرْضَ بَعْدَ ذَلِکَ دَحَاهَا ﴿30﴾

و زمین را بعد از آن گسترش داد. (30)

أَخْرَجَ مِنْهَا مَاءَهَا وَمَرْعَاهَا ﴿31﴾

آبش خارج کرد و چراگاهش را آماده ساخت (31)

وَالْجِبَالَ أَرْسَاهَا ﴿32﴾

و کوهها را ثابت و محکم نمود. (32)

مَتَاعًا لَکُمْ وَلِأَنْعَامِکُمْ ﴿33﴾

همه اینها برای بهره گیری شما و چهارپایان شما است. (33)

فَإِذَا جَاءَتِ الطَّامَّةُ الْکُبْرَى ﴿34﴾

هنگامی که آن حادثه بزرگ رخ دهد. (34)

یَوْمَ یَتَذَکَّرُ الْإِنْسَانُ مَا سَعَى ﴿35﴾

در آن روز انسان به یاد کوششهایش می‏افتد. (35)

وَبُرِّزَتِ الْجَحِیمُ لِمَنْ یَرَى ﴿36﴾

و جهنم برای هر بیننده‏ ای آشکار می‏گردد. (36)

فَأَمَّا مَنْ طَغَى ﴿37﴾

اما آن کسی که طغیان کرده، (37)

وَآثَرَ الْحَیَاةَ الدُّنْیَا ﴿38﴾

و زندگی دنیا را مقدم داشته، (38)

فَإِنَّ الْجَحِیمَ هِیَ الْمَأْوَى ﴿39﴾

مسلما دوزخ جایگاه او است. (39)

وَأَمَّا مَنْ خَافَ مَقَامَ رَبِّهِ وَنَهَى النَّفْسَ عَنِ الْهَوَى ﴿40﴾

و آن کس که از مقام پروردگارش خائف بوده و نفس را از هوی باز داشته. (40)

فَإِنَّ الْجَنَّةَ هِیَ الْمَأْوَى ﴿41﴾

بهشت جایگاه او است. (41)

سوره 91: الشمس

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ

به نام خداوند رحمتگر مهربان

وَالشَّمْسِ وَضُحَاهَا ﴿1﴾

به خورشید و گسترش نور آن سوگند! (1)

وَالْقَمَرِ إِذَا تَلَاهَا ﴿2﴾

و به ماه در آن هنگام که بعد از آن در آید (2)

وَالنَّهَارِ إِذَا جَلَّاهَا ﴿3﴾

و به روز هنگامی که صفحه زمین را روشن سازد (3)

وَاللَّیْلِ إِذَا یَغْشَاهَا ﴿4﴾

و قسم به شب آن هنگام که صفحه زمین را بپوشاند (4)

وَالسَّمَاءِ وَمَا بَنَاهَا ﴿5﴾

و قسم به آسمان و کسی که آسمان را بنا کرده. (5)

وَالْأَرْضِ وَمَا طَحَاهَا ﴿6﴾

و قسم به زمین و کسی که آن را گسترانیده. (6)

وَنَفْسٍ وَمَا سَوَّاهَا ﴿7﴾

و سوگند به نفس آدمی و آن کس که آن را منظم ساخته، (7)

فَأَلْهَمَهَا فُجُورَهَا وَتَقْوَاهَا ﴿8﴾

سپس فجور و تقوا (شر و خیر) را به او الهام کرده است (8)

قطعات صوتی

مشخصات

سایر مشخصات

تصاویر

تلاوت‌هایی از این قاری

پایگاه قرآن