فهرست
سوره های جن، مزمل، مدثر، قیامه، دهر، مرسلات

تلاوت ترتیل خلیل الحصری سوره های جن، مزمل، مدثر، قیامه، دهر، مرسلات

  • 57 دقیقه مدت
  • 214 دریافت شده
تلاوت: غیر ایرانی متقدم
تلاوت: کامل
تلاوت: استودیویی
ملیت قاری: مصری
ترتیل آموزشی خلیل الحصری،سوره های جن، مزمل، مدثر، قیامه، دهر، مرسلات.

سوره 72: الجن


بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان


قُلْ أُوحِیَ إِلَیَّ أَنَّهُ اسْتَمَعَ نَفَرٌ مِنَ الْجِنِّ فَقَالُوا إِنَّا سَمِعْنَا قُرْآنًا عَجَبًا ﴿1﴾
بگو به من وحى شده است که تنى چند از جنیان گوش فرا داشتند و گفتند راستى ما قرآنى شگفت‏ آور شنیدیم (1)



یَهْدِی إِلَى الرُّشْدِ فَآمَنَّا بِهِ وَلَنْ نُشْرِکَ بِرَبِّنَا أَحَدًا ﴿2﴾
[که] به راه راست هدایت مى ‏کند پس به آن ایمان آوردیم و هرگز کسى را شریک پروردگارمان قرار نخواهیم داد (2)



وَأَنَّهُ تَعَالَى جَدُّ رَبِّنَا مَا اتَّخَذَ صَاحِبَةً وَلَا وَلَدًا ﴿3﴾
و اینکه او پروردگار والاى ما همسر و فرزندى اختیار نکرده است (3)



وَأَنَّهُ کَانَ یَقُولُ سَفِیهُنَا عَلَى اللَّهِ شَطَطًا ﴿4﴾
و [شگفت] آنکه کم خرد ما در باره خدا سخنانى یاوه مى‏ سراید (4)



وَأَنَّا ظَنَنَّا أَنْ لَنْ تَقُولَ الْإِنْسُ وَالْجِنُّ عَلَى اللَّهِ کَذِبًا ﴿5﴾
و ما پنداشته بودیم که انس و جن هرگز به خدا دروغ نمى ‏بندند (5)



وَأَنَّهُ کَانَ رِجَالٌ مِنَ الْإِنْسِ یَعُوذُونَ بِرِجَالٍ مِنَ الْجِنِّ فَزَادُوهُمْ رَهَقًا ﴿6﴾
و مردانى از آدمیان به مردانى از جن پناه مى ‏بردند و بر سرکشى آنها مى‏ افزودند (6)



وَأَنَّهُمْ ظَنُّوا کَمَا ظَنَنْتُمْ أَنْ لَنْ یَبْعَثَ اللَّهُ أَحَدًا ﴿7﴾
و آنها [نیز] آن گونه که [شما] پنداشته‏ اید گمان بردند که خدا هرگز کسى را زنده نخواهد گردانید (7)



وَأَنَّا لَمَسْنَا السَّمَاءَ فَوَجَدْنَاهَا مُلِئَتْ حَرَسًا شَدِیدًا وَشُهُبًا ﴿8﴾
و ما بر آسمان دست‏ یافتیم و آن را پر از نگهبانان توانا و تیرهاى شهاب یافتیم (8)



وَأَنَّا کُنَّا نَقْعُدُ مِنْهَا مَقَاعِدَ لِلسَّمْعِ فَمَنْ یَسْتَمِعِ الْآنَ یَجِدْ لَهُ شِهَابًا رَصَدًا ﴿9﴾
و در [آسمان] براى شنیدن به کمین مى ‏نشستیم [اما] اکنون هر که بخواهد به گوش باشد تیر شهابى در کمین خود مى‏ یابد (9)



وَأَنَّا لَا نَدْرِی أَشَرٌّ أُرِیدَ بِمَنْ فِی الْأَرْضِ أَمْ أَرَادَ بِهِمْ رَبُّهُمْ رَشَدًا ﴿10﴾
و ما [درست] نمى‏ دانیم که آیا براى کسانى که در زمینند بدى خواسته شده یا پروردگارشان برایشان هدایت‏ خواسته است (10)



وَأَنَّا مِنَّا الصَّالِحُونَ وَمِنَّا دُونَ ذَلِکَ کُنَّا طَرَائِقَ قِدَدًا ﴿11﴾
و از میان ما برخى درستکارند و برخى غیر آن و ما فرقه ‏هایى گوناگونیم (11)



وَأَنَّا ظَنَنَّا أَنْ لَنْ نُعْجِزَ اللَّهَ فِی الْأَرْضِ وَلَنْ نُعْجِزَهُ هَرَبًا ﴿12﴾
و ما مى‏ دانیم که هرگز نمى‏ توانیم در زمین خداى را به ستوه آوریم و هرگز او را با گریز [خود] درمانده نتوانیم کرد (12)



وَأَنَّا لَمَّا سَمِعْنَا الْهُدَى آمَنَّا بِهِ فَمَنْ یُؤْمِنْ بِرَبِّهِ فَلَا یَخَافُ بَخْسًا وَلَا رَهَقًا ﴿13﴾
و ما چون هدایت را شنیدیم بدان گرویدیم پس کسى که به پروردگار خود ایمان آورد از کمى [پاداش] و سختى بیم ندارد (13)



وَأَنَّا مِنَّا الْمُسْلِمُونَ وَمِنَّا الْقَاسِطُونَ فَمَنْ أَسْلَمَ فَأُولَئِکَ تَحَرَّوْا رَشَدًا ﴿14﴾
و از میان ما برخى فرمانبردار و برخى از ما منحرفند پس کسانى که به فرمانند آنان در جستجوى راه درستند (14)




وَأَمَّا الْقَاسِطُونَ فَکَانُوا لِجَهَنَّمَ حَطَبًا ﴿15﴾
ولى منحرفان هیزم جهنم خواهند بود (15)



وَأَنْ لَوِ اسْتَقَامُوا عَلَى الطَّرِیقَةِ لَأَسْقَیْنَاهُمْ مَاءً غَدَقًا ﴿16﴾
و اگر [مردم] در راه درست پایدارى ورزند قطعا آب گوارایى بدیشان نوشانیم (16)



لِنَفْتِنَهُمْ فِیهِ وَمَنْ یُعْرِضْ عَنْ ذِکْرِ رَبِّهِ یَسْلُکْهُ عَذَابًا صَعَدًا ﴿17﴾
تا در این باره آنان را بیازماییم و هر کس از یاد پروردگار خود دل بگرداند وى را در قید عذابى [روز]افزون درآورد (17)



وَأَنَّ الْمَسَاجِدَ لِلَّهِ فَلَا تَدْعُوا مَعَ اللَّهِ أَحَدًا ﴿18﴾
و مساجد ویژه خداست پس هیچ کس را با خدا مخوانید (18)



وَأَنَّهُ لَمَّا قَامَ عَبْدُ اللَّهِ یَدْعُوهُ کَادُوا یَکُونُونَ عَلَیْهِ لِبَدًا ﴿19﴾
و همین که بنده خدا برخاست تا او را بخواند چیزى نمانده بود که بر سر وى فرو افتند (19)



قُلْ إِنَّمَا أَدْعُو رَبِّی وَلَا أُشْرِکُ بِهِ أَحَدًا ﴿20﴾
بگو من تنها پروردگار خود را مى‏ خوانم و کسى را با او شریک نمى‏ گردانم (20)



قُلْ إِنِّی لَا أَمْلِکُ لَکُمْ ضَرًّا وَلَا رَشَدًا ﴿21﴾
بگو من براى شما اختیار زیان و هدایتى را ندارم (21)



قُلْ إِنِّی لَنْ یُجِیرَنِی مِنَ اللَّهِ أَحَدٌ وَلَنْ أَجِدَ مِنْ دُونِهِ مُلْتَحَدًا ﴿22﴾
بگو هرگز کسى مرا در برابر خدا پناه نمى‏ دهد و هرگز پناهگاهى غیر از او نمى‏ یابم (22)



إِلَّا بَلَاغًا مِنَ اللَّهِ وَرِسَالَاتِهِ وَمَنْ یَعْصِ اللَّهَ وَرَسُولَهُ فَإِنَّ لَهُ نَارَ جَهَنَّمَ خَالِدِینَ فِیهَا أَبَدًا ﴿23﴾
[وظیفه من] تنها ابلاغى از خدا و [رساندن] پیامهاى اوست و هر کس خدا و پیامبرش را نافرمانى کند قطعا آتش دوزخ براى اوست و جاودانه در آن خواهند ماند (23)



حَتَّى إِذَا رَأَوْا مَا یُوعَدُونَ فَسَیَعْلَمُونَ مَنْ أَضْعَفُ نَاصِرًا وَأَقَلُّ عَدَدًا ﴿24﴾
[باش] تا آنچه را وعده داده مى ‏شوند ببینند آنگاه دریابند که یاور چه کسى ضعیف‏تر و کدام یک شماره‏ اش کمتر است (24)



قُلْ إِنْ أَدْرِی أَقَرِیبٌ مَا تُوعَدُونَ أَمْ یَجْعَلُ لَهُ رَبِّی أَمَدًا ﴿25﴾
بگو نمى‏ دانم آنچه را که وعده داده شده‏ اید نزدیک است‏ یا پروردگارم براى آن زمانى نهاده است (25)



عَالِمُ الْغَیْبِ فَلَا یُظْهِرُ عَلَى غَیْبِهِ أَحَدًا ﴿26﴾
داناى نهان است و کسى را بر غیب خود آگاه نمى ‏کند (26)



إِلَّا مَنِ ارْتَضَى مِنْ رَسُولٍ فَإِنَّهُ یَسْلُکُ مِنْ بَیْنِ یَدَیْهِ وَمِنْ خَلْفِهِ رَصَدًا ﴿27﴾
جز پیامبرى را که از او خشنود باشد که [در این صورت] براى او از پیش رو و از پشت‏ سرش نگاهبانانى بر خواهد گماشت (27)



لِیَعْلَمَ أَنْ قَدْ أَبْلَغُوا رِسَالَاتِ رَبِّهِمْ وَأَحَاطَ بِمَا لَدَیْهِمْ وَأَحْصَى کُلَّ شَیْءٍ عَدَدًا ﴿28﴾
تا معلوم بدارد که پیامهاى پروردگار خود را رسانیده‏ اند و [خدا] بدانچه نزد ایشان است احاطه دارد و هر چیزى را به عدد شماره کرده است (28)



سوره 73: المزمل



بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان



یَا أَیُّهَا الْمُزَّمِّلُ ﴿1﴾
اى جامه به خویشتن فرو پیچیده (1)



قُمِ اللَّیْلَ إِلَّا قَلِیلًا ﴿2﴾
به پا خیز شب را مگر اندکى (2)



نِصْفَهُ أَوِ انْقُصْ مِنْهُ قَلِیلًا ﴿3﴾
نیمى از شب یا اندکى از آن را بکاه (3)



أَوْ زِدْ عَلَیْهِ وَرَتِّلِ الْقُرْآنَ تَرْتِیلًا ﴿4﴾
یا بر آن [نصف] بیفزاى و قرآن را شمرده شمرده بخوان (4)



إِنَّا سَنُلْقِی عَلَیْکَ قَوْلًا ثَقِیلًا ﴿5﴾
در حقیقت ما به زودى بر تو گفتارى گرانبار القا مى ‏کنیم (5)



إِنَّ نَاشِئَةَ اللَّیْلِ هِیَ أَشَدُّ وَطْئًا وَأَقْوَمُ قِیلًا ﴿6﴾
قطعا برخاستن شب رنجش بیشتر و گفتار [در آن هنگام] راستین‏تر است (6)



إِنَّ لَکَ فِی النَّهَارِ سَبْحًا طَوِیلًا ﴿7﴾
[و] تو را در روز آمد و شدى دراز است (7)



وَاذْکُرِ اسْمَ رَبِّکَ وَتَبَتَّلْ إِلَیْهِ تَبْتِیلًا ﴿8﴾
و نام پروردگار خود را یاد کن و تنها به او بپرداز (8)



رَبُّ الْمَشْرِقِ وَالْمَغْرِبِ لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ فَاتَّخِذْهُ وَکِیلًا ﴿9﴾
[اوست] پروردگار خاور و باختر خدایى جز او نیست پس او را کارساز خویش اختیار کن (9)



وَاصْبِرْ عَلَى مَا یَقُولُونَ وَاهْجُرْهُمْ هَجْرًا جَمِیلًا ﴿10﴾
و بر آنچه مى‏ گویند شکیبا باش و از آنان با دورى گزیدنى خوش فاصله بگیر (10)



وَذَرْنِی وَالْمُکَذِّبِینَ أُولِی النَّعْمَةِ وَمَهِّلْهُمْ قَلِیلًا ﴿11﴾
و مرا با تکذیب ‏کنندگان توانگر واگذار و اندکى مهلتشان ده (11)



إِنَّ لَدَیْنَا أَنْکَالًا وَجَحِیمًا ﴿12﴾
در حقیقت پیش ما زنجیرها و دوزخ (12)



وَطَعَامًا ذَا غُصَّةٍ وَعَذَابًا أَلِیمًا ﴿13﴾
و غذایى گلوگیر و عذابى پر درد است (13)



یَوْمَ تَرْجُفُ الْأَرْضُ وَالْجِبَالُ وَکَانَتِ الْجِبَالُ کَثِیبًا مَهِیلًا ﴿14﴾
روزى که زمین و کوهها به لرزه درآیند و کوهها به سان ریگ روان گردند (14)



إِنَّا أَرْسَلْنَا إِلَیْکُمْ رَسُولًا شَاهِدًا عَلَیْکُمْ کَمَا أَرْسَلْنَا إِلَى فِرْعَوْنَ رَسُولًا ﴿15﴾
بى‏ گمان ما به سوى شما فرستاده‏ اى که گواه بر شماست روانه کردیم همان گونه که فرستاده‏ اى به سوى فرعون فرستادیم (15)



فَعَصَى فِرْعَوْنُ الرَّسُولَ فَأَخَذْنَاهُ أَخْذًا وَبِیلًا ﴿16﴾
[ولى] فرعون به آن فرستاده عصیان ورزید پس ما او را به سختى فرو گرفتیم (16)



فَکَیْفَ تَتَّقُونَ إِنْ کَفَرْتُمْ یَوْمًا یَجْعَلُ الْوِلْدَانَ شِیبًا ﴿17﴾
پس اگر کفر بورزید چگونه از روزى که کودکان را پیر مى‏ گرداند پرهیز توانید کرد (17)



السَّمَاءُ مُنْفَطِرٌ بِهِ کَانَ وَعْدُهُ مَفْعُولًا ﴿18﴾
آسمان از [بیم] آن [روز] در هم شکافد وعده او انجام یافتنى است (18)



إِنَّ هَذِهِ تَذْکِرَةٌ فَمَنْ شَاءَ اتَّخَذَ إِلَى رَبِّهِ سَبِیلًا ﴿19﴾
قطعا این [آیات] اندرزى است تا هر که بخواهد به سوى پروردگار خود راهى در پیش گیرد (19)



إِنَّ رَبَّکَ یَعْلَمُ أَنَّکَ تَقُومُ أَدْنَى مِنْ ثُلُثَیِ اللَّیْلِ وَنِصْفَهُ وَثُلُثَهُ وَطَائِفَةٌ مِنَ الَّذِینَ مَعَکَ وَاللَّهُ یُقَدِّرُ اللَّیْلَ وَالنَّهَارَ عَلِمَ أَنْ لَنْ تُحْصُوهُ فَتَابَ عَلَیْکُمْ فَاقْرَءُوا مَا تَیَسَّرَ مِنَ الْقُرْآنِ عَلِمَ أَنْ سَیَکُونُ مِنْکُمْ مَرْضَى وَآخَرُونَ یَضْرِبُونَ فِی الْأَرْضِ یَبْتَغُونَ مِنْ فَضْلِ اللَّهِ وَآخَرُونَ یُقَاتِلُونَ فِی سَبِیلِ اللَّهِ فَاقْرَءُوا مَا تَیَسَّرَ مِنْهُ وَأَقِیمُوا الصَّلَاةَ وَآتُوا الزَّکَاةَ وَأَقْرِضُوا اللَّهَ قَرْضًا حَسَنًا وَمَا تُقَدِّمُوا لِأَنْفُسِکُمْ مِنْ خَیْرٍ تَجِدُوهُ عِنْدَ اللَّهِ هُوَ خَیْرًا وَأَعْظَمَ أَجْرًا وَاسْتَغْفِرُوا اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِیمٌ ﴿20﴾
در حقیقت پروردگارت مى‏ داند که تو و گروهى از کسانى که با تواند نزدیک به دو سوم از شب یا نصف آن یا یک سوم آن را [به نماز] برمى ‏خیزید و خداست که شب و روز را اندازه‏ گیرى مى ‏کند [او] مى‏ داند که [شما] هرگز حساب آن را ندارید پس بر شما ببخشود [اینک] هر چه از قرآن میسر مى ‏شود بخوانید [خدا] مى‏ داند که به زودى در میانتان بیمارانى خواهند بود و [عده‏ اى] دیگر در زمین سفر مى کنند [و] در پى روزى خدا هستند و [گروهى] دیگر در راه خدا پیکار مى ‏نمایند پس هر چه از [قرآن] میسر شد تلاوت کنید و نماز را برپا دارید و زکات را بپردازید و وام نیکو به خدا دهید و هر کار خوبى براى خویش از پیش فرستید آن را نزد خدا بهتر و با پاداشى بیشتر باز خواهید یافت و از خدا طلب آمرزش کنید که خدا آمرزنده مهربان است (20)



سوره 74: المدثر



بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان



یَا أَیُّهَا الْمُدَّثِّرُ ﴿1﴾
اى کشیده رداى شب بر سر (1)



قُمْ فَأَنْذِرْ ﴿2﴾
برخیز و بترسان (2)



وَرَبَّکَ فَکَبِّرْ ﴿3﴾
و پروردگار خود را بزرگ دار (3)



وَثِیَابَکَ فَطَهِّرْ ﴿4﴾
و لباس خویشتن را پاک کن (4)



وَالرُّجْزَ فَاهْجُرْ ﴿5﴾
و از پلیدى دور شو (5)



وَلَا تَمْنُنْ تَسْتَکْثِرُ ﴿6﴾
و منت مگذار و فزونى مطلب (6)



وَلِرَبِّکَ فَاصْبِرْ ﴿7﴾
و براى پروردگارت شکیبایى کن (7)



فَإِذَا نُقِرَ فِی النَّاقُورِ ﴿8﴾
پس چون در صور دمیده شود (8)




فَذَلِکَ یَوْمَئِذٍ یَوْمٌ عَسِیرٌ ﴿9﴾
آن روز [چه] روز ناگوارى است (9)


عَلَى الْکَافِرِینَ غَیْرُ یَسِیرٍ ﴿10﴾
بر کافران آسان نیست (10)



ذَرْنِی وَمَنْ خَلَقْتُ وَحِیدًا ﴿11﴾
مرا با آنکه [او را] تنها آفریدم واگذار (11)



وَجَعَلْتُ لَهُ مَالًا مَمْدُودًا ﴿12﴾
و دارایى بسیار به او بخشیدم (12)



وَبَنِینَ شُهُودًا ﴿13﴾
و پسرانى آماده [به خدمت دادم] (13)



وَمَهَّدْتُ لَهُ تَمْهِیدًا ﴿14﴾
و برایش [عیش خوش] آماده کردم (14)



ثُمَّ یَطْمَعُ أَنْ أَزِیدَ ﴿15﴾
باز [هم] طمع دارد که بیفزایم (15)



کَلَّا إِنَّهُ کَانَ لِآیَاتِنَا عَنِیدًا ﴿16﴾
ولى نه زیرا او دشمن آیات ما بود (16)



سَأُرْهِقُهُ صَعُودًا ﴿17﴾
به زودى او را به بالارفتن از گردنه [عذاب] وادار مى ‏کنم (17)



إِنَّهُ فَکَّرَ وَقَدَّرَ ﴿18﴾
آرى [آن دشمن حق] اندیشید و سنجید (18)



فَقُتِلَ کَیْفَ قَدَّرَ ﴿19﴾
کشته بادا چگونه [او] سنجید (19)



ثُمَّ قُتِلَ کَیْفَ قَدَّرَ ﴿20﴾
[آرى] کشته بادا چگونه [او] سنجید (20)



ثُمَّ نَظَرَ ﴿21﴾
آنگاه نظر انداخت (21)



ثُمَّ عَبَسَ وَبَسَرَ ﴿22﴾
سپس رو ترش نمود و چهره در هم کشید (22)



ثُمَّ أَدْبَرَ وَاسْتَکْبَرَ ﴿23﴾
آنگاه پشت گردانید و تکبر ورزید (23)



فَقَالَ إِنْ هَذَا إِلَّا سِحْرٌ یُؤْثَرُ ﴿24﴾
و گفت این [قرآن] جز سحرى که [به برخى] آموخته‏ اند نیست (24)



إِنْ هَذَا إِلَّا قَوْلُ الْبَشَرِ ﴿25﴾
این غیر از سخن بشر نیست (25)



سَأُصْلِیهِ سَقَرَ ﴿26﴾
زودا که او را به سقر در آورم (26)



وَمَا أَدْرَاکَ مَا سَقَرُ ﴿27﴾
و تو چه دانى که آن سقر چیست (27)



لَا تُبْقِی وَلَا تَذَرُ ﴿28﴾
نه باقى مى‏ گذارد و نه رها مى ‏کند (28)



لَوَّاحَةٌ لِلْبَشَرِ ﴿29﴾
پوستها را سیاه مى‏ گرداند (29)



عَلَیْهَا تِسْعَةَ عَشَرَ ﴿30﴾
[و] بر آن [دوزخ] نوزده [نگهبان] است (30)



وَمَا جَعَلْنَا أَصْحَابَ النَّارِ إِلَّا مَلَائِکَةً وَمَا جَعَلْنَا عِدَّتَهُمْ إِلَّا فِتْنَةً لِلَّذِینَ کَفَرُوا لِیَسْتَیْقِنَ الَّذِینَ أُوتُوا الْکِتَابَ وَیَزْدَادَ الَّذِینَ آمَنُوا إِیمَانًا وَلَا یَرْتَابَ الَّذِینَ أُوتُوا الْکِتَابَ وَالْمُؤْمِنُونَ وَلِیَقُولَ الَّذِینَ فِی قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ وَالْکَافِرُونَ مَاذَا أَرَادَ اللَّهُ بِهَذَا مَثَلًا کَذَلِکَ یُضِلُّ اللَّهُ مَنْ یَشَاءُ وَیَهْدِی مَنْ یَشَاءُ وَمَا یَعْلَمُ جُنُودَ رَبِّکَ إِلَّا هُوَ وَمَا هِیَ إِلَّا ذِکْرَى لِلْبَشَرِ ﴿31﴾
و ما موکلان آتش را جز فرشتگان نگردانیدیم و شماره آنها را جز آزمایشى براى کسانى که کافر شده‏ اند قرار ندادیم تا آنان که اهل کتابند یقین به هم رسانند و ایمان کسانى که ایمان آورده‏ اند افزون گردد و آنان که کتاب به ایشان داده شده و [نیز] مؤمنان به شک نیفتند و تا کسانى که در دلهایشان بیمارى است و کافران بگویند خدا از این وصف‏کردن چه چیزى را اراده کرده است این گونه خدا هر که را بخواهد بیراه مى‏ گذارد و هر که را بخواهد هدایت مى کند و [شماره] سپاهیان پروردگارت را جز او نمى‏ داند و این [آیات] جز تذکارى براى بشر نیست (31)




کَلَّا وَالْقَمَرِ ﴿32﴾
نه چنین است [که مى ‏پندارند] سوگند به ماه (32)



وَاللَّیْلِ إِذْ أَدْبَرَ ﴿33﴾
و سوگند به شامگاه چون پشت کند (33)



وَالصُّبْحِ إِذَا أَسْفَرَ ﴿34﴾
و سوگند به بامداد چون آشکار شود (34)



إِنَّهَا لَإِحْدَى الْکُبَرِ ﴿35﴾
که آیات [قرآن] از پدیده ‏هاى بزرگ است (35)



نَذِیرًا لِلْبَشَرِ ﴿36﴾
بشر را هشداردهنده است (36)



لِمَنْ شَاءَ مِنْکُمْ أَنْ یَتَقَدَّمَ أَوْ یَتَأَخَّرَ ﴿37﴾
هر که از شما را که بخواهد پیشى جوید یا بازایستد (37)



کُلُّ نَفْسٍ بِمَا کَسَبَتْ رَهِینَةٌ ﴿38﴾
هر کسى در گرو دستاورد خویش است (38)



إِلَّا أَصْحَابَ الْیَمِینِ ﴿39﴾
بجز یاران دست راست (39)



فِی جَنَّاتٍ یَتَسَاءَلُونَ ﴿40﴾
در میان باغها از یکدیگر مى ‏پرسند (40)



عَنِ الْمُجْرِمِینَ ﴿41﴾
درباره مجرمان (41)



مَا سَلَکَکُمْ فِی سَقَرَ ﴿42﴾
چه چیز شما را در آتش [سقر] درآورد (42)



قَالُوا لَمْ نَکُ مِنَ الْمُصَلِّینَ ﴿43﴾
گویند از نمازگزاران نبودیم (43)



وَلَمْ نَکُ نُطْعِمُ الْمِسْکِینَ ﴿44﴾
و بینوایان را غذا نمى‏ دادیم (44)



وَکُنَّا نَخُوضُ مَعَ الْخَائِضِینَ ﴿45﴾
با هرزه‏ درایان هرزه‏ درایى میکردیم (45)



وَکُنَّا نُکَذِّبُ بِیَوْمِ الدِّینِ ﴿46﴾
و روز جزا را دروغ مى ‏شمردیم (46)



حَتَّى أَتَانَا الْیَقِینُ ﴿47﴾
تا مرگ ما در رسید (47)



فَمَا تَنْفَعُهُمْ شَفَاعَةُ الشَّافِعِینَ ﴿48﴾
از این رو شفاعت‏ شفاعت‏ کنندگان به حال آنها سودى نمى ‏بخشد (48)



فَمَا لَهُمْ عَنِ التَّذْکِرَةِ مُعْرِضِینَ ﴿49﴾
چرا آنها از تذکر روى گردانند (49)



کَأَنَّهُمْ حُمُرٌ مُسْتَنْفِرَةٌ ﴿50﴾
گویى گورخرانى رمیده‏ اند (50)



فَرَّتْ مِنْ قَسْوَرَةٍ ﴿51﴾
که از مقابل شیرى فرار کرده‏ اند (51)



بَلْ یُرِیدُ کُلُّ امْرِئٍ مِنْهُمْ أَنْ یُؤْتَى صُحُفًا مُنَشَّرَةً ﴿52﴾
بلکه هر کدام از آنها انتظار دارد نامه جداگانه‏ اى از سوى خدا براى او فرستاده شود (52)



کَلَّا بَلْ لَا یَخَافُونَ الْآخِرَةَ ﴿53﴾
چنین نیست که آنان مى‏ گویند بلکه آنها از آخرت نمى‏ ترسند (53)



کَلَّا إِنَّهُ تَذْکِرَةٌ ﴿54﴾
چنین نیست که آنها مى‏ گویند آن قرآن یک تذکر و یادآورى است (54)



فَمَنْ شَاءَ ذَکَرَهُ ﴿55﴾
هر کس بخواهد از آن پند مى‏ گیرد (55)



وَمَا یَذْکُرُونَ إِلَّا أَنْ یَشَاءَ اللَّهُ هُوَ أَهْلُ التَّقْوَى وَأَهْلُ الْمَغْفِرَةِ ﴿56﴾
و هیچ کس پند نمى‏ گیرد مگر اینکه خدا بخواهد او اهل تقوا و اهل آمرزش است (56)



سوره 75: القیامة



بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان



لَا أُقْسِمُ بِیَوْمِ الْقِیَامَةِ ﴿1﴾
سوگند به روز قیامت (1)



وَلَا أُقْسِمُ بِالنَّفْسِ اللَّوَّامَةِ ﴿2﴾
و سوگند به نفس لوامه و وجدان بیدار و ملامتگر که رستاخیز حق است (2)



أَیَحْسَبُ الْإِنْسَانُ أَلَّنْ نَجْمَعَ عِظَامَهُ ﴿3﴾
آیا انسان مى ‏پندارد که هرگز استخوانهاى او را جمع نخواهیم کرد (3)



بَلَى قَادِرِینَ عَلَى أَنْ نُسَوِّیَ بَنَانَهُ ﴿4﴾
آرى قادریم که حتى خطوط سر انگشتان او را موزون و مرتب کنیم (4)



بَلْ یُرِیدُ الْإِنْسَانُ لِیَفْجُرَ أَمَامَهُ ﴿5﴾
انسان شک در معاد ندارد بلکه او مى‏ خواهد آزاد باشد و بدون ترس از دادگاه قیامت در تمام عمر گناه کند (5)



یَسْأَلُ أَیَّانَ یَوْمُ الْقِیَامَةِ ﴿6﴾
از این‏رو مى ‏پرسد قیامت کى خواهد بود (6)



فَإِذَا بَرِقَ الْبَصَرُ ﴿7﴾
بگو در آن هنگام که چشمها از شدت وحشت به گردش در آید (7)



وَخَسَفَ الْقَمَرُ ﴿8﴾
و ماه بى ‏نور گردد (8)



وَجُمِعَ الشَّمْسُ وَالْقَمَرُ ﴿9﴾
و خورشید و ماه یک جا جمع شوند (9)


یَقُولُ الْإِنْسَانُ یَوْمَئِذٍ أَیْنَ الْمَفَرُّ ﴿10﴾
آن روز انسان مى‏ گوید راه فرار کجاست (10)



کَلَّا لَا وَزَرَ ﴿11﴾
هرگز چنین نیست راه فرار و پناهگاهى وجود ندارد (11)



إِلَى رَبِّکَ یَوْمَئِذٍ الْمُسْتَقَرُّ ﴿12﴾
آن روز قرارگاه نهایى تنها بسوى پروردگار تو است (12)



یُنَبَّأُ الْإِنْسَانُ یَوْمَئِذٍ بِمَا قَدَّمَ وَأَخَّرَ ﴿13﴾
و در آن روز انسان را از تمام کارهایى که از پیش یا پس فرستاده آگاه مى کنند (13)



بَلِ الْإِنْسَانُ عَلَى نَفْسِهِ بَصِیرَةٌ ﴿14﴾
بلکه انسان خودش از وضع خود آگاه است (14)



وَلَوْ أَلْقَى مَعَاذِیرَهُ ﴿15﴾
هر چند در ظاهر براى خود عذرهایى بتراشد (15)



لَا تُحَرِّکْ بِهِ لِسَانَکَ لِتَعْجَلَ بِهِ ﴿16﴾
زبانت را بخاطر عجله براى خواندن آن [= قرآن] حرکت مده (16)



إِنَّ عَلَیْنَا جَمْعَهُ وَقُرْآنَهُ ﴿17﴾
چرا که جمع ‏کردن و خواندن آن بر عهده ماست (17)


فَإِذَا قَرَأْنَاهُ فَاتَّبِعْ قُرْآنَهُ ﴿18﴾
پس هر گاه آن را خواندیم از خواندن آن پیروى کن (18)



ثُمَّ إِنَّ عَلَیْنَا بَیَانَهُ ﴿19﴾
سپس بیان و توضیح آن نیز بر عهده ماست (19)



کَلَّا بَلْ تُحِبُّونَ الْعَاجِلَةَ ﴿20﴾
چنین نیست که شما مى ‏پندارید و دلایل معاد را کافى نمیدانید بلکه شما دنیاى زودگذر را دوست دارید و هوسرانى بى‏قید و شرط را (20)



وَتَذَرُونَ الْآخِرَةَ ﴿21﴾
و آخرت را رها مى ‏کنید (21)



وُجُوهٌ یَوْمَئِذٍ نَاضِرَةٌ ﴿22﴾
آرى در آن روز صورتهایى شاداب و مسرور است (22)



إِلَى رَبِّهَا نَاظِرَةٌ ﴿23﴾
و به پروردگارش مى ‏نگرد (23)



وَوُجُوهٌ یَوْمَئِذٍ بَاسِرَةٌ ﴿24﴾
و در آن روز صورتهایى عبوس و در هم کشیده است (24)



تَظُنُّ أَنْ یُفْعَلَ بِهَا فَاقِرَةٌ ﴿25﴾
زیرا مى‏ داند عذابى در پیش دارد که پشت را در هم مى ‏شکند (25)



کَلَّا إِذَا بَلَغَتِ التَّرَاقِیَ ﴿26﴾
چنین نیست که انسان مى ‏پندارد او ایمان نمى ‏آورد تا موقعى که جان به گلوگاهش رسد (26)



وَقِیلَ مَنْ رَاقٍ ﴿27﴾
و گفته شود آیا کسى هست که‏ این بیمار را از مرگ نجات دهد (27)



وَظَنَّ أَنَّهُ الْفِرَاقُ ﴿28﴾
و به جدائى از دنیا یقین پیدا کند (28)



وَالْتَفَّتِ السَّاقُ بِالسَّاقِ ﴿29﴾
و ساق پاها از سختى جان دادن به هم بپیچد (29)



إِلَى رَبِّکَ یَوْمَئِذٍ الْمَسَاقُ ﴿30﴾
آرى در آن روز مسیر همه بسوى دادگاه پروردگارت خواهد بود (30)



فَلَا صَدَّقَ وَلَا صَلَّى ﴿31﴾
در آن روز گفته مى ‏شود او هرگز ایمان نیاورد و نماز نخواند (31)



وَلَکِنْ کَذَّبَ وَتَوَلَّى ﴿32﴾
بلکه تکذیب کرد و روى‏ گردان شد (32)



ثُمَّ ذَهَبَ إِلَى أَهْلِهِ یَتَمَطَّى ﴿33﴾
سپس بسوى خانواده خود باز گشت در حالى که متکبرانه قدم برمى‏ داشت (33)



أَوْلَى لَکَ فَأَوْلَى ﴿34﴾
با این اعمال عذاب الهى براى تو شایسته‏ تر است‏ شایسته‏ تر (34)



ثُمَّ أَوْلَى لَکَ فَأَوْلَى ﴿35﴾
سپس عذاب الهى براى تو شایسته‏ تر است‏ شایسته‏ تر (35)



أَیَحْسَبُ الْإِنْسَانُ أَنْ یُتْرَکَ سُدًى ﴿36﴾
آیا انسان گمان مى ‏کند بى‏ هدف رها مى ‏شود (36)



أَلَمْ یَکُ نُطْفَةً مِنْ مَنِیٍّ یُمْنَى ﴿37﴾
آیا او نطفه‏ اى از منى که در رحم ریخته مى ‏شود نبود (37)



ثُمَّ کَانَ عَلَقَةً فَخَلَقَ فَسَوَّى ﴿38﴾
سپس بصورت خون‏بسته در آمد و خداوند او را آفرید و موزون ساخت (38)



فَجَعَلَ مِنْهُ الزَّوْجَیْنِ الذَّکَرَ وَالْأُنْثَى ﴿39﴾
و از او دو زوج مرد و زن آفرید (39)



أَلَیْسَ ذَلِکَ بِقَادِرٍ عَلَى أَنْ یُحْیِیَ الْمَوْتَى ﴿40﴾
آیا چنین کسى قادر نیست که مردگان را زنده کند (40)


سوره 76: الإنسان


بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان


هَلْ أَتَى عَلَى الْإِنْسَانِ حِینٌ مِنَ الدَّهْرِ لَمْ یَکُنْ شَیْئًا مَذْکُورًا ﴿1﴾
آیا زمانى طولانى بر انسان گذشت که چیز قابل ذکرى نبود (1)



إِنَّا خَلَقْنَا الْإِنْسَانَ مِنْ نُطْفَةٍ أَمْشَاجٍ نَبْتَلِیهِ فَجَعَلْنَاهُ سَمِیعًا بَصِیرًا ﴿2﴾
ما انسان را از نطفه مختلطى آفریدیم و او را مى ‏آزماییم بدین جهت او را شنوا و بینا قرار دادیم (2)



إِنَّا هَدَیْنَاهُ السَّبِیلَ إِمَّا شَاکِرًا وَإِمَّا کَفُورًا ﴿3﴾
ما راه را به او نشان دادیم خواه شاکر باشد و پذیرا گردد یا ناسپاس (3)



إِنَّا أَعْتَدْنَا لِلْکَافِرِینَ سَلَاسِلَ وَأَغْلَالًا وَسَعِیرًا ﴿4﴾
ما براى کافران زنجیرها و غلها و شعله ‏هاى سوزان آتش آماده کرده‏ ایم (4)



إِنَّ الْأَبْرَارَ یَشْرَبُونَ مِنْ کَأْسٍ کَانَ مِزَاجُهَا کَافُورًا ﴿5﴾
به یقین ابرار و نیکان از جامى مى ‏نوشند که با عطر خوشى آمیخته است (5)



عَیْنًا یَشْرَبُ بِهَا عِبَادُ اللَّهِ یُفَجِّرُونَهَا تَفْجِیرًا ﴿6﴾
چشمه‏ اى که بندگان خدا از آن مى ‏نوشند و [به دلخواه خویش] جاریش مى کنند (6)



یُوفُونَ بِالنَّذْرِ وَیَخَافُونَ یَوْمًا کَانَ شَرُّهُ مُسْتَطِیرًا ﴿7﴾
[همان بندگانى که] به نذر خود وفا میکردند و از روزى که گزند آن فراگیرنده است مى‏ ترسیدند (7)



وَیُطْعِمُونَ الطَّعَامَ عَلَى حُبِّهِ مِسْکِینًا وَیَتِیمًا وَأَسِیرًا ﴿8﴾
و به [پاس] دوستى [خدا] بینوا و یتیم و اسیر را خوراک مى‏ دادند (8)



إِنَّمَا نُطْعِمُکُمْ لِوَجْهِ اللَّهِ لَا نُرِیدُ مِنْکُمْ جَزَاءً وَلَا شُکُورًا ﴿9﴾
ما براى خشنودى خداست که به شما مى ‏خورانیم و پاداش و سپاسى از شما نمى‏ خواهیم (9)



إِنَّا نَخَافُ مِنْ رَبِّنَا یَوْمًا عَبُوسًا قَمْطَرِیرًا ﴿10﴾
ما از پروردگارمان از روز عبوسى سخت هراسناکیم (10)



فَوَقَاهُمُ اللَّهُ شَرَّ ذَلِکَ الْیَوْمِ وَلَقَّاهُمْ نَضْرَةً وَسُرُورًا ﴿11﴾
پس خدا [هم] آنان را از آسیب آن روز نگاه داشت و شادابى و شادمانى به آنان ارزانى داشت (11)



وَجَزَاهُمْ بِمَا صَبَرُوا جَنَّةً وَحَرِیرًا ﴿12﴾
و به [پاس] آنکه صبر کردند بهشت و پرنیان پاداششان داد (12)



مُتَّکِئِینَ فِیهَا عَلَى الْأَرَائِکِ لَا یَرَوْنَ فِیهَا شَمْسًا وَلَا زَمْهَرِیرًا ﴿13﴾
در آن [بهشت] بر تختها[ى خویش] تکیه زنند در آنجا نه آفتابى بینند و نه سرمایى (13)



وَدَانِیَةً عَلَیْهِمْ ظِلَالُهَا وَذُلِّلَتْ قُطُوفُهَا تَذْلِیلًا ﴿14﴾
و سایه ‏ها[ى درختان] به آنان نزدیک است و میوه ‏هایش [براى چیدن] رام (14)



وَیُطَافُ عَلَیْهِمْ بِآنِیَةٍ مِنْ فِضَّةٍ وَأَکْوَابٍ کَانَتْ قَوَارِیرَا ﴿15﴾
و ظروف سیمین و جامهاى بلورین پیرامون آنان گردانده مى ‏شود (15)



قَوَارِیرَ مِنْ فِضَّةٍ قَدَّرُوهَا تَقْدِیرًا ﴿16﴾
جامهایى از سیم که درست به اندازه [و با کمال ظرافت] آنها را از کار در آورده‏ اند (16)



وَیُسْقَوْنَ فِیهَا کَأْسًا کَانَ مِزَاجُهَا زَنْجَبِیلًا ﴿17﴾
و در آنجا از جامى که آمیزه زنجبیل دارد به آنان مى ‏نوشانند (17)



عَیْنًا فِیهَا تُسَمَّى سَلْسَبِیلًا ﴿18﴾
از چشمه‏ اى در آنجا که سلسبیل نامیده مى ‏شود (18)



وَیَطُوفُ عَلَیْهِمْ وِلْدَانٌ مُخَلَّدُونَ إِذَا رَأَیْتَهُمْ حَسِبْتَهُمْ لُؤْلُؤًا مَنْثُورًا ﴿19﴾
و بر گرد آنان پسرانى جاودانى مى‏ گردند چون آنها را ببینى گویى که مرواریدهایى پراکنده‏ اند (19)



وَإِذَا رَأَیْتَ ثَمَّ رَأَیْتَ نَعِیمًا وَمُلْکًا کَبِیرًا ﴿20﴾
و چون بدانجا نگرى [سرزمینى از] نعمت و کشورى پهناور مى ‏بینى (20)



عَالِیَهُمْ ثِیَابُ سُنْدُسٍ خُضْرٌ وَإِسْتَبْرَقٌ وَحُلُّوا أَسَاوِرَ مِنْ فِضَّةٍ وَسَقَاهُمْ رَبُّهُمْ شَرَابًا طَهُورًا ﴿21﴾
[بهشتیان را] جامه‏ هاى ابریشمى سبز و دیباى ستبر در بر است و پیرایه آنان دستبندهاى سیمین است و پروردگارشان باده‏ اى پاک به آنان مى ‏نوشاند (21)



إِنَّ هَذَا کَانَ لَکُمْ جَزَاءً وَکَانَ سَعْیُکُمْ مَشْکُورًا ﴿22﴾
این [پاداش] براى شماست و کوشش شما مقبول افتاده است (22)



إِنَّا نَحْنُ نَزَّلْنَا عَلَیْکَ الْقُرْآنَ تَنْزِیلًا ﴿23﴾
در حقیقت ما قرآن را بر تو به تدریج فرو فرستادیم (23)



فَاصْبِرْ لِحُکْمِ رَبِّکَ وَلَا تُطِعْ مِنْهُمْ آثِمًا أَوْ کَفُورًا ﴿24﴾
پس در برابر فرمان پروردگارت شکیبایى کن و از آنان گناهکار یا ناسپاسگزار را فرمان مبر (24)



وَاذْکُرِ اسْمَ رَبِّکَ بُکْرَةً وَأَصِیلًا ﴿25﴾
و نام پروردگارت را بامدادان و شامگاهان یاد کن (25)



وَمِنَ اللَّیْلِ فَاسْجُدْ لَهُ وَسَبِّحْهُ لَیْلًا طَوِیلًا ﴿26﴾
و بخشى از شب را در برابر او سجده کن و شب[هاى] دراز او را به پاکى بستاى (26)



إِنَّ هَؤُلَاءِ یُحِبُّونَ الْعَاجِلَةَ وَیَذَرُونَ وَرَاءَهُمْ یَوْمًا ثَقِیلًا ﴿27﴾
اینان دنیاى زودگذر را دوست دارند و روزى گرانبار را [به غفلت] پشت‏ سر مى‏ افکنند (27)



نَحْنُ خَلَقْنَاهُمْ وَشَدَدْنَا أَسْرَهُمْ وَإِذَا شِئْنَا بَدَّلْنَا أَمْثَالَهُمْ تَبْدِیلًا ﴿28﴾
ماییم که آنان را آفریده و پیوند مفاصل آنها را استوار کرده‏ ایم و چون بخواهیم [آنان را] به نظایرشان تبدیل مى ‏کنیم (28)



إِنَّ هَذِهِ تَذْکِرَةٌ فَمَنْ شَاءَ اتَّخَذَ إِلَى رَبِّهِ سَبِیلًا ﴿29﴾
این [آیات] پندنامه‏ اى است تا هر که خواهد راهى به سوى پروردگار خود پیش گیرد (29)



وَمَا تَشَاءُونَ إِلَّا أَنْ یَشَاءَ اللَّهُ إِنَّ اللَّهَ کَانَ عَلِیمًا حَکِیمًا ﴿30﴾
و تا خدا نخواهد [شما] نخواهید خواست قطعا خدا داناى حکیم است (30)



یُدْخِلُ مَنْ یَشَاءُ فِی رَحْمَتِهِ وَالظَّالِمِینَ أَعَدَّ لَهُمْ عَذَابًا أَلِیمًا ﴿31﴾
هر که را خواهد به رحمت‏ خویش در مى ‏آورد و براى ظالمان عذابى پردرد آماده کرده است (31)



سوره 77: المرسلات



بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان



وَالْمُرْسَلَاتِ عُرْفًا ﴿1﴾
سوگند به فرستادگان پى ‏درپى (1)



فَالْعَاصِفَاتِ عَصْفًا ﴿2﴾
که سخت توفنده‏ اند (2)



وَالنَّاشِرَاتِ نَشْرًا ﴿3﴾
و سوگند به افشانندگان افشانگر (3)




فَالْفَارِقَاتِ فَرْقًا ﴿4﴾
که [میان حق و باطل] جداگرند (4)



فَالْمُلْقِیَاتِ ذِکْرًا ﴿5﴾
و القاکننده وحى‏ اند (5)



عُذْرًا أَوْ نُذْرًا ﴿6﴾
خواه عذرى باشد یا هشدارى (6)



إِنَّمَا تُوعَدُونَ لَوَاقِعٌ ﴿7﴾
که آنچه وعده یافته‏ اید قطعا رخ خواهد داد (7)



فَإِذَا النُّجُومُ طُمِسَتْ ﴿8﴾
پس وقتى که ستارگان محو شوند (8)



وَإِذَا السَّمَاءُ فُرِجَتْ ﴿9﴾
و آنگاه که آسمان بشکافد (9)



وَإِذَا الْجِبَالُ نُسِفَتْ ﴿10﴾
و آنگاه که کوه ‏ها از جا کنده شوند (10)



وَإِذَا الرُّسُلُ أُقِّتَتْ ﴿11﴾
و آنگاه که پیمبران به میقات آیند (11)



لِأَیِّ یَوْمٍ أُجِّلَتْ ﴿12﴾
براى چه روزى تعیین وقت‏ شده است (12)



لِیَوْمِ الْفَصْلِ ﴿13﴾
براى روز داورى (13)



وَمَا أَدْرَاکَ مَا یَوْمُ الْفَصْلِ ﴿14﴾
و تو چه دانى که روز داورى چیست (14)



وَیْلٌ یَوْمَئِذٍ لِلْمُکَذِّبِینَ ﴿15﴾
آن روز واى بر تکذیب ‏کنندگان (15)



أَلَمْ نُهْلِکِ الْأَوَّلِینَ ﴿16﴾
مگر پیشینیان را هلاک نکردیم (16)



ثُمَّ نُتْبِعُهُمُ الْآخِرِینَ ﴿17﴾
سپس از پى آنان پسینیان را مى ‏بریم (17)



کَذَلِکَ نَفْعَلُ بِالْمُجْرِمِینَ ﴿18﴾
با مجرمان چنین مى ‏کنیم (18)



وَیْلٌ یَوْمَئِذٍ لِلْمُکَذِّبِینَ ﴿19﴾
آن روز واى بر تکذیب ‏کنندگان (19)



أَلَمْ نَخْلُقْکُمْ مِنْ مَاءٍ مَهِینٍ ﴿20﴾
مگر شما را از آبى بى‏ مقدار نیافریدیم (20)



فَجَعَلْنَاهُ فِی قَرَارٍ مَکِینٍ ﴿21﴾
پس آن را در جایگاهى استوار نهادیم (21)



إِلَى قَدَرٍ مَعْلُومٍ ﴿22﴾
تا مدتى معین (22)



فَقَدَرْنَا فَنِعْمَ الْقَادِرُونَ ﴿23﴾
و توانا آمدیم و چه نیک تواناییم (23)



وَیْلٌ یَوْمَئِذٍ لِلْمُکَذِّبِینَ ﴿24﴾
آن روز واى بر تکذیب ‏کنندگان (24)



أَلَمْ نَجْعَلِ الْأَرْضَ کِفَاتًا ﴿25﴾
مگر زمین را محل اجتماع نگردانیدیم (25)



أَحْیَاءً وَأَمْوَاتًا ﴿26﴾
چه براى مردگان چه زندگان (26)



وَجَعَلْنَا فِیهَا رَوَاسِیَ شَامِخَاتٍ وَأَسْقَیْنَاکُمْ مَاءً فُرَاتًا ﴿27﴾
و کوه ‏هاى بلند در آن نهادیم و به شما آبى گوارا نوشانیدیم (27)



وَیْلٌ یَوْمَئِذٍ لِلْمُکَذِّبِینَ ﴿28﴾
آن روز واى بر تکذیب ‏کنندگان (28)



انْطَلِقُوا إِلَى مَا کُنْتُمْ بِهِ تُکَذِّبُونَ ﴿29﴾
بروید به سوى همان چیزى که آن را تکذیب میکردید (29)



انْطَلِقُوا إِلَى ظِلٍّ ذِی ثَلَاثِ شُعَبٍ ﴿30﴾
بروید به سوى [آن] دود سه شاخه (30)



لَا ظَلِیلٍ وَلَا یُغْنِی مِنَ اللَّهَبِ ﴿31﴾
نه سایه‏ دار است و نه از شعله [آتش] حفاظت مى ‏کند (31)




إِنَّهَا تَرْمِی بِشَرَرٍ کَالْقَصْرِ ﴿32﴾
[دوزخ] چون کاخى [بلند] شراره مى‏ افکند (32)



کَأَنَّهُ جِمَالَتٌ صُفْرٌ ﴿33﴾
گویى شترانى زرد رنگند (33)




وَیْلٌ یَوْمَئِذٍ لِلْمُکَذِّبِینَ ﴿34﴾
آن روز واى بر تکذیب ‏کنندگان (34)



هَذَا یَوْمُ لَا یَنْطِقُونَ ﴿35﴾
این روزى است که دم نمى‏ زنند (35)



وَلَا یُؤْذَنُ لَهُمْ فَیَعْتَذِرُونَ ﴿36﴾
و رخصت نمى‏ یابند تا پوزش خواهند (36)



وَیْلٌ یَوْمَئِذٍ لِلْمُکَذِّبِینَ ﴿37﴾
آن روز واى بر تکذیب ‏کنندگان (37)




هَذَا یَوْمُ الْفَصْلِ جَمَعْنَاکُمْ وَالْأَوَّلِینَ ﴿38﴾
این [همان] روز داورى است‏ شما و [جمله] پیشینیان را گرد مى ‏آوریم (38)



فَإِنْ کَانَ لَکُمْ کَیْدٌ فَکِیدُونِ ﴿39﴾
پس اگر حیلتى دارید در برابر من بسگالید (39)



وَیْلٌ یَوْمَئِذٍ لِلْمُکَذِّبِینَ ﴿40﴾
آن روز واى بر تکذیب ‏کنندگان (40)



إِنَّ الْمُتَّقِینَ فِی ظِلَالٍ وَعُیُونٍ ﴿41﴾
اهل تقوا در زیر سایه ‏ها و بر کنار چشمه ‏سارانند (41)



وَفَوَاکِهَ مِمَّا یَشْتَهُونَ ﴿42﴾
با هر میوه‏ اى که خوش داشته باشند (42)



کُلُوا وَاشْرَبُوا هَنِیئًا بِمَا کُنْتُمْ تَعْمَلُونَ ﴿43﴾
به [پاداش] آنچه میکردید بخورید و بیاشامید گواراتان باد (43)



إِنَّا کَذَلِکَ نَجْزِی الْمُحْسِنِینَ ﴿44﴾
ما نیکوکاران را چنین پاداش مى‏ دهیم (44)



وَیْلٌ یَوْمَئِذٍ لِلْمُکَذِّبِینَ ﴿45﴾
آن روز واى بر تکذیب ‏کنندگان (45)



کُلُوا وَتَمَتَّعُوا قَلِیلًا إِنَّکُمْ مُجْرِمُونَ ﴿46﴾
[اى کافران] بخورید و اندکى برخوردار شوید که شما گناهکارید (46)



وَیْلٌ یَوْمَئِذٍ لِلْمُکَذِّبِینَ ﴿47﴾
[ولى] آن روز واى بر تکذیب ‏کنندگان (47)



وَإِذَا قِیلَ لَهُمُ ارْکَعُوا لَا یَرْکَعُونَ ﴿48﴾
و چون به آنان گفته شود رکوع کنید به رکوع نمى ‏روند (48)



وَیْلٌ یَوْمَئِذٍ لِلْمُکَذِّبِینَ ﴿49﴾
آن روز واى بر تکذیب ‏کنندگان (49)



فَبِأَیِّ حَدِیثٍ بَعْدَهُ یُؤْمِنُونَ ﴿50﴾
پس به کدامین سخن پس از [قرآن] ایمان مى ‏آورند (50)


قطعات صوتی

  • عنوان
    زمان
  • 57:39

مشخصات

سایر مشخصات

تصاویر

تلاوت‌هایی از این قاری

پایگاه قرآن