- 979
- 1000
- 1000
- 1000
تلاوت ترتیل ابوبکر شاطری سوره مبارکه نجم
تلاوت ترتیل سوره ای ابوبکر شاطری - با ترجمه شیخ حسین انصاریان
نجم
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
وَالنَّجْمِ إِذَا هَوَى ﴿1﴾
سوگند به ثریا چون فرو گراید (1)
مَا ضَلَّ صَاحِبُکُمْ وَمَا غَوَى ﴿2﴾
که همسخن شما نه سرگشته است و نه گمراه شده است (2)
وَمَا یَنْطِقُ عَنِ الْهَوَى ﴿3﴾
و از سر هواى نفس سخن نمىگوید (3)
إِنْ هُوَ إِلَّا وَحْیٌ یُوحَى ﴿4﴾
آن جز وحیى نیست که به او فرستاده مىشود (4)
عَلَّمَهُ شَدِیدُ الْقُوَى ﴿5﴾
[فرشته] نیرومند او را آموخته است (5)
ذُو مِرَّةٍ فَاسْتَوَى ﴿6﴾
برومند است و سپس [در برابر او] در ایستاد (6)
وَهُوَ بِالْأُفُقِ الْأَعْلَى ﴿7﴾
و او در افق بالا بود (7)
ثُمَّ دَنَا فَتَدَلَّى ﴿8﴾
سپس نزدیک شد و فرود آمد (8)
فَکَانَ قَابَ قَوْسَیْنِ أَوْ أَدْنَى ﴿9﴾
تا که [فاصله آنها به قدر] دو کمان شد یا کمتر (9)
فَأَوْحَى إِلَى عَبْدِهِ مَا أَوْحَى ﴿10﴾
آنگاه به بنده او آنچه باید وحى کند، وحى کرد (10)
مَا کَذَبَ الْفُؤَادُ مَا رَأَى ﴿11﴾
دل او در آنچه دید ناراستى نکرد (11)
أَفَتُمَارُونَهُ عَلَى مَا یَرَى ﴿12﴾
آیا شما با او درباره آنچه دیده است، مجادله مىکنید؟ (12)
وَلَقَدْ رَآهُ نَزْلَةً أُخْرَى ﴿13﴾
و به راستى که بار دیگر هم او [جبرئیل] را دید (13)
عِنْدَ سِدْرَةِ الْمُنْتَهَى ﴿14﴾
در نزدیکى سدرةالمنتهى (14)
عِنْدَهَا جَنَّةُ الْمَأْوَى ﴿15﴾
که جنةالماوى هم نزدیک آن است (15)
إِذْ یَغْشَى السِّدْرَةَ مَا یَغْشَى ﴿16﴾
آنگاه که [درخت] سدره را چیزى که فرو پوشاند، فرو پوشاند (16)
مَا زَاغَ الْبَصَرُ وَمَا طَغَى ﴿17﴾
دیده[اش] کژتابى و سرپیچى نکرد (17)
لَقَدْ رَأَى مِنْ آیَاتِ رَبِّهِ الْکُبْرَى ﴿18﴾
به راستى که نشانه هاى بزرگ پروردگارش را دید (18)
أَفَرَأَیْتُمُ اللَّاتَ وَالْعُزَّى ﴿19﴾
آیا شما لات و عزى را نگریسته اید (19)
وَمَنَاةَ الثَّالِثَةَ الْأُخْرَى ﴿20﴾
و آن دیگرى منات را که سومین است (20)
أَلَکُمُ الذَّکَرُ وَلَهُ الْأُنْثَى ﴿21﴾
آیا براى شما پسر و براى او [خداوند] دختر است؟ (21)
تِلْکَ إِذًا قِسْمَةٌ ضِیزَى ﴿22﴾
در این صورت این تقسیم بندى ناعادلانه اى است (22)
إِنْ هِیَ إِلَّا أَسْمَاءٌ سَمَّیْتُمُوهَا أَنْتُمْ وَآبَاؤُکُمْ مَا أَنْزَلَ اللَّهُ بِهَا مِنْ سُلْطَانٍ إِنْ یَتَّبِعُونَ إِلَّا الظَّنَّ وَمَا تَهْوَى الْأَنْفُسُ وَلَقَدْ جَاءَهُمْ مِنْ رَبِّهِمُ الْهُدَى ﴿23﴾
آنها چیزى جز نامهایى که شما و پدرانتان نامیده اید، نیست، [و] خداوند بدان حجتى فرو نفرستاده است، جز از پندار و خواسته دلها پیروى نمى کنند، و حال آنکه به راستى براى آنان از سوى پروردگارشان هدایت آمده است (23)
أَمْ لِلْإِنْسَانِ مَا تَمَنَّى ﴿24﴾
یا مگر انسان راست هر چه آرزو کند؟ (24)
فَلِلَّهِ الْآخِرَةُ وَالْأُولَى ﴿25﴾
آرى انجام و آغاز، خداوند راست (25)
وَکَمْ مِنْ مَلَکٍ فِی السَّمَاوَاتِ لَا تُغْنِی شَفَاعَتُهُمْ شَیْئًا إِلَّا مِنْ بَعْدِ أَنْ یَأْذَنَ اللَّهُ لِمَنْ یَشَاءُ وَیَرْضَى ﴿26﴾
و چه بسیار فرشته در آسمانهاست که شفاعت آنان سودى ندارد، مگر پس از آنکه خداوند براى کسى که بخواهد و بپسندد، اجازه دهد (26)
إِنَّ الَّذِینَ لَا یُؤْمِنُونَ بِالْآخِرَةِ لَیُسَمُّونَ الْمَلَائِکَةَ تَسْمِیَةَ الْأُنْثَى﴿27﴾
بى ایمانان به آخرتند که فرشتگان را مادینه مى نامند (27)
وَمَا لَهُمْ بِهِ مِنْ عِلْمٍ إِنْ یَتَّبِعُونَ إِلَّا الظَّنَّ وَإِنَّ الظَّنَّ لَا یُغْنِی مِنَ الْحَقِّ شَیْئًا ﴿28﴾
و ایشان را به آن علمى نیست، جز از پندار پیروى نمىکنند و بىگمان پندار چیزى از حقیقت را به بار نمى آورد (28)
فَأَعْرِضْ عَنْ مَنْ تَوَلَّى عَنْ ذِکْرِنَا وَلَمْ یُرِدْ إِلَّا الْحَیَاةَ الدُّنْیَا ﴿29﴾
پس از کسى که از یاد ما دل مى گرداند و جز زندگانى دنیا را نمى خواهد، روى بگردان (29)
ذَلِکَ مَبْلَغُهُمْ مِنَ الْعِلْمِ إِنَّ رَبَّکَ هُوَ أَعْلَمُ بِمَنْ ضَلَّ عَنْ سَبِیلِهِ وَهُوَ أَعْلَمُ بِمَنِ اهْتَدَى ﴿30﴾
این منتهاى علمشان است، بىگمان پروردگارت به کسى که از راه او گمراه شده است آگاه تر است، و همو به کسى که راه یافته است، آگاهتر است (30)
وَلِلَّهِ مَا فِی السَّمَاوَاتِ وَمَا فِی الْأَرْضِ لِیَجْزِیَ الَّذِینَ أَسَاءُوا بِمَا عَمِلُوا وَیَجْزِیَ الَّذِینَ أَحْسَنُوا بِالْحُسْنَى ﴿31﴾
و آنچه در آسمانها و آنچه در زمین است خداوند راست، تا سرانجام بد کرداران را بر وفق کار و کردارشان جزا دهد و نیکوکاران را به پاداش نیکو [بهشت] جزا دهد (31)
الَّذِینَ یَجْتَنِبُونَ کَبَائِرَ الْإِثْمِ وَالْفَوَاحِشَ إِلَّا اللَّمَمَ إِنَّ رَبَّکَ وَاسِعُ الْمَغْفِرَةِ هُوَ أَعْلَمُ بِکُمْ إِذْ أَنْشَأَکُمْ مِنَ الْأَرْضِ وَإِذْ أَنْتُمْ أَجِنَّةٌ فِی بُطُونِ أُمَّهَاتِکُمْ فَلَا تُزَکُّوا أَنْفُسَکُمْ هُوَ أَعْلَمُ بِمَنِ اتَّقَى ﴿32﴾
کسانى که از گناهان کبیره و ناشایستی ها پرهیز مىکنند، مگر صغیره، بى گمان پروردگارت گسترده آمرزش است، او آنگاه که شما را از زمین پدید آورد، و آنگاه که جنین هایى در شکم هاى مادرانتان بودید، به شما آگاه تر است پس خودتان را پاکدامن مشمرید، او به آنکه [از ناپسند] مى پرهیزد، آگاه تر است (32)
أَفَرَأَیْتَ الَّذِی تَوَلَّى ﴿33﴾
آیا کسى را که رویگردان شد نگریسته اى (33)
وَأَعْطَى قَلِیلًا وَأَکْدَى ﴿34﴾
و اندکى بخشید و باز ایستاد (34)
أَعِنْدَهُ عِلْمُ الْغَیْبِ فَهُوَ یَرَى ﴿35﴾
آیا نزد او علم غیب است و او [حقایق را] مىبیند؟ (35)
أَمْ لَمْ یُنَبَّأْ بِمَا فِی صُحُفِ مُوسَى ﴿36﴾
یا از آنچه در صحیفههاى موسى است، آگاهش نکرده اند (36)
وَإِبْرَاهِیمَ الَّذِی وَفَّى ﴿37﴾
و [صحیفههاى] ابراهیم که عهد به جاى آورد (37)
أَلَّا تَزِرُ وَازِرَةٌ وِزْرَ أُخْرَى ﴿38﴾
که هیچ بر دارندهاى بار گناه دیگرى را بر ندارد (38)
وَأَنْ لَیْسَ لِلْإِنْسَانِ إِلَّا مَا سَعَى ﴿39﴾
و اینکه براى انسان هیچ چیز نیست مگر آنچه کوشیده است (39)
وَأَنَّ سَعْیَهُ سَوْفَ یُرَى ﴿40﴾
و حاصل کوشش او زودا که دیده شود (40)
ثُمَّ یُجْزَاهُ الْجَزَاءَ الْأَوْفَى ﴿41﴾
سپس پاداش دهند او را به پاداشى هر چه وافى تر (41)
وَأَنَّ إِلَى رَبِّکَ الْمُنْتَهَى ﴿42﴾
و اینکه سرانجام [همه کار و همه چیز] با پروردگار توست (42)
وَأَنَّهُ هُوَ أَضْحَکَ وَأَبْکَى ﴿43﴾
و اوست که مىخنداند و مى گریاند (43)
وَأَنَّهُ هُوَ أَمَاتَ وَأَحْیَا ﴿44﴾
و اوست که مى میراند و زنده مىدارد (44)
وَأَنَّهُ خَلَقَ الزَّوْجَیْنِ الذَّکَرَ وَالْأُنْثَى ﴿45﴾
و اوست که زوج نرینه و مادینه را آفرید (45)
مِنْ نُطْفَةٍ إِذَا تُمْنَى ﴿46﴾
از نطفهاى که [در رحم] فرو مىریزد (46)
وَأَنَّ عَلَیْهِ النَّشْأَةَ الْأُخْرَى ﴿47﴾
و اینکه پدید آوردن نشاه آخرت با اوست (47)
وَأَنَّهُ هُوَ أَغْنَى وَأَقْنَى ﴿48﴾
و اوست که بىنیاز کند و سرمایه دهد (48)
وَأَنَّهُ هُوَ رَبُّ الشِّعْرَى ﴿49﴾
و اوست که پروردگار شعرى است (49)
وَأَنَّهُ أَهْلَکَ عَادًا الْأُولَى ﴿50﴾
و اوست که عاد نخستین را نابود کرد (50)
وَثَمُودَ فَمَا أَبْقَى ﴿51﴾
و ثمود را نیز، باقى نگذاشت (51)
وَقَوْمَ نُوحٍ مِنْ قَبْلُ إِنَّهُمْ کَانُوا هُمْ أَظْلَمَ وَأَطْغَى ﴿52﴾
و نیز پیش از آن قوم نوح را، که ایشان ستمکارتر و سرکش تر بودند (52)
وَالْمُؤْتَفِکَةَ أَهْوَى ﴿53﴾
و سرزمین نگونسار را واژگون کرد (53)
فَغَشَّاهَا مَا غَشَّى ﴿54﴾
و آن را چنانکه باید، پوشیده داشت (54)
فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّکَ تَتَمَارَى ﴿55﴾
پس به کدامیک از نعمتهاى پروردگارت شک و شبهه دارى؟ (55)
هَذَا نَذِیرٌ مِنَ النُّذُرِ الْأُولَى ﴿56﴾
این هشدار دهنده اى از هشدار دهندگان نخستین است (56)
أَزِفَتِ الْآزِفَةُ ﴿57﴾
[قیامت] فرارسنده، فرارسید (57)
لَیْسَ لَهَا مِنْ دُونِ اللَّهِ کَاشِفَةٌ ﴿58﴾
جز خداوند، براى آن آشکارکننده اى نیست (58)
أَفَمِنْ هَذَا الْحَدِیثِ تَعْجَبُونَ ﴿59﴾
پس آیا از این سخن عجب مىکنید؟ (59)
وَتَضْحَکُونَ وَلَا تَبْکُونَ ﴿60﴾
و مى خندید و نمى گریید؟ (60)
وَأَنْتُمْ سَامِدُونَ ﴿61﴾
و شمایید که بازى کنانید (61)
فَاسْجُدُوا لِلَّهِ وَاعْبُدُوا ﴿62﴾
پس براى خداوند سجده برید و پرستش کنید (62)
نجم
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
وَالنَّجْمِ إِذَا هَوَى ﴿1﴾
سوگند به ثریا چون فرو گراید (1)
مَا ضَلَّ صَاحِبُکُمْ وَمَا غَوَى ﴿2﴾
که همسخن شما نه سرگشته است و نه گمراه شده است (2)
وَمَا یَنْطِقُ عَنِ الْهَوَى ﴿3﴾
و از سر هواى نفس سخن نمىگوید (3)
إِنْ هُوَ إِلَّا وَحْیٌ یُوحَى ﴿4﴾
آن جز وحیى نیست که به او فرستاده مىشود (4)
عَلَّمَهُ شَدِیدُ الْقُوَى ﴿5﴾
[فرشته] نیرومند او را آموخته است (5)
ذُو مِرَّةٍ فَاسْتَوَى ﴿6﴾
برومند است و سپس [در برابر او] در ایستاد (6)
وَهُوَ بِالْأُفُقِ الْأَعْلَى ﴿7﴾
و او در افق بالا بود (7)
ثُمَّ دَنَا فَتَدَلَّى ﴿8﴾
سپس نزدیک شد و فرود آمد (8)
فَکَانَ قَابَ قَوْسَیْنِ أَوْ أَدْنَى ﴿9﴾
تا که [فاصله آنها به قدر] دو کمان شد یا کمتر (9)
فَأَوْحَى إِلَى عَبْدِهِ مَا أَوْحَى ﴿10﴾
آنگاه به بنده او آنچه باید وحى کند، وحى کرد (10)
مَا کَذَبَ الْفُؤَادُ مَا رَأَى ﴿11﴾
دل او در آنچه دید ناراستى نکرد (11)
أَفَتُمَارُونَهُ عَلَى مَا یَرَى ﴿12﴾
آیا شما با او درباره آنچه دیده است، مجادله مىکنید؟ (12)
وَلَقَدْ رَآهُ نَزْلَةً أُخْرَى ﴿13﴾
و به راستى که بار دیگر هم او [جبرئیل] را دید (13)
عِنْدَ سِدْرَةِ الْمُنْتَهَى ﴿14﴾
در نزدیکى سدرةالمنتهى (14)
عِنْدَهَا جَنَّةُ الْمَأْوَى ﴿15﴾
که جنةالماوى هم نزدیک آن است (15)
إِذْ یَغْشَى السِّدْرَةَ مَا یَغْشَى ﴿16﴾
آنگاه که [درخت] سدره را چیزى که فرو پوشاند، فرو پوشاند (16)
مَا زَاغَ الْبَصَرُ وَمَا طَغَى ﴿17﴾
دیده[اش] کژتابى و سرپیچى نکرد (17)
لَقَدْ رَأَى مِنْ آیَاتِ رَبِّهِ الْکُبْرَى ﴿18﴾
به راستى که نشانه هاى بزرگ پروردگارش را دید (18)
أَفَرَأَیْتُمُ اللَّاتَ وَالْعُزَّى ﴿19﴾
آیا شما لات و عزى را نگریسته اید (19)
وَمَنَاةَ الثَّالِثَةَ الْأُخْرَى ﴿20﴾
و آن دیگرى منات را که سومین است (20)
أَلَکُمُ الذَّکَرُ وَلَهُ الْأُنْثَى ﴿21﴾
آیا براى شما پسر و براى او [خداوند] دختر است؟ (21)
تِلْکَ إِذًا قِسْمَةٌ ضِیزَى ﴿22﴾
در این صورت این تقسیم بندى ناعادلانه اى است (22)
إِنْ هِیَ إِلَّا أَسْمَاءٌ سَمَّیْتُمُوهَا أَنْتُمْ وَآبَاؤُکُمْ مَا أَنْزَلَ اللَّهُ بِهَا مِنْ سُلْطَانٍ إِنْ یَتَّبِعُونَ إِلَّا الظَّنَّ وَمَا تَهْوَى الْأَنْفُسُ وَلَقَدْ جَاءَهُمْ مِنْ رَبِّهِمُ الْهُدَى ﴿23﴾
آنها چیزى جز نامهایى که شما و پدرانتان نامیده اید، نیست، [و] خداوند بدان حجتى فرو نفرستاده است، جز از پندار و خواسته دلها پیروى نمى کنند، و حال آنکه به راستى براى آنان از سوى پروردگارشان هدایت آمده است (23)
أَمْ لِلْإِنْسَانِ مَا تَمَنَّى ﴿24﴾
یا مگر انسان راست هر چه آرزو کند؟ (24)
فَلِلَّهِ الْآخِرَةُ وَالْأُولَى ﴿25﴾
آرى انجام و آغاز، خداوند راست (25)
وَکَمْ مِنْ مَلَکٍ فِی السَّمَاوَاتِ لَا تُغْنِی شَفَاعَتُهُمْ شَیْئًا إِلَّا مِنْ بَعْدِ أَنْ یَأْذَنَ اللَّهُ لِمَنْ یَشَاءُ وَیَرْضَى ﴿26﴾
و چه بسیار فرشته در آسمانهاست که شفاعت آنان سودى ندارد، مگر پس از آنکه خداوند براى کسى که بخواهد و بپسندد، اجازه دهد (26)
إِنَّ الَّذِینَ لَا یُؤْمِنُونَ بِالْآخِرَةِ لَیُسَمُّونَ الْمَلَائِکَةَ تَسْمِیَةَ الْأُنْثَى﴿27﴾
بى ایمانان به آخرتند که فرشتگان را مادینه مى نامند (27)
وَمَا لَهُمْ بِهِ مِنْ عِلْمٍ إِنْ یَتَّبِعُونَ إِلَّا الظَّنَّ وَإِنَّ الظَّنَّ لَا یُغْنِی مِنَ الْحَقِّ شَیْئًا ﴿28﴾
و ایشان را به آن علمى نیست، جز از پندار پیروى نمىکنند و بىگمان پندار چیزى از حقیقت را به بار نمى آورد (28)
فَأَعْرِضْ عَنْ مَنْ تَوَلَّى عَنْ ذِکْرِنَا وَلَمْ یُرِدْ إِلَّا الْحَیَاةَ الدُّنْیَا ﴿29﴾
پس از کسى که از یاد ما دل مى گرداند و جز زندگانى دنیا را نمى خواهد، روى بگردان (29)
ذَلِکَ مَبْلَغُهُمْ مِنَ الْعِلْمِ إِنَّ رَبَّکَ هُوَ أَعْلَمُ بِمَنْ ضَلَّ عَنْ سَبِیلِهِ وَهُوَ أَعْلَمُ بِمَنِ اهْتَدَى ﴿30﴾
این منتهاى علمشان است، بىگمان پروردگارت به کسى که از راه او گمراه شده است آگاه تر است، و همو به کسى که راه یافته است، آگاهتر است (30)
وَلِلَّهِ مَا فِی السَّمَاوَاتِ وَمَا فِی الْأَرْضِ لِیَجْزِیَ الَّذِینَ أَسَاءُوا بِمَا عَمِلُوا وَیَجْزِیَ الَّذِینَ أَحْسَنُوا بِالْحُسْنَى ﴿31﴾
و آنچه در آسمانها و آنچه در زمین است خداوند راست، تا سرانجام بد کرداران را بر وفق کار و کردارشان جزا دهد و نیکوکاران را به پاداش نیکو [بهشت] جزا دهد (31)
الَّذِینَ یَجْتَنِبُونَ کَبَائِرَ الْإِثْمِ وَالْفَوَاحِشَ إِلَّا اللَّمَمَ إِنَّ رَبَّکَ وَاسِعُ الْمَغْفِرَةِ هُوَ أَعْلَمُ بِکُمْ إِذْ أَنْشَأَکُمْ مِنَ الْأَرْضِ وَإِذْ أَنْتُمْ أَجِنَّةٌ فِی بُطُونِ أُمَّهَاتِکُمْ فَلَا تُزَکُّوا أَنْفُسَکُمْ هُوَ أَعْلَمُ بِمَنِ اتَّقَى ﴿32﴾
کسانى که از گناهان کبیره و ناشایستی ها پرهیز مىکنند، مگر صغیره، بى گمان پروردگارت گسترده آمرزش است، او آنگاه که شما را از زمین پدید آورد، و آنگاه که جنین هایى در شکم هاى مادرانتان بودید، به شما آگاه تر است پس خودتان را پاکدامن مشمرید، او به آنکه [از ناپسند] مى پرهیزد، آگاه تر است (32)
أَفَرَأَیْتَ الَّذِی تَوَلَّى ﴿33﴾
آیا کسى را که رویگردان شد نگریسته اى (33)
وَأَعْطَى قَلِیلًا وَأَکْدَى ﴿34﴾
و اندکى بخشید و باز ایستاد (34)
أَعِنْدَهُ عِلْمُ الْغَیْبِ فَهُوَ یَرَى ﴿35﴾
آیا نزد او علم غیب است و او [حقایق را] مىبیند؟ (35)
أَمْ لَمْ یُنَبَّأْ بِمَا فِی صُحُفِ مُوسَى ﴿36﴾
یا از آنچه در صحیفههاى موسى است، آگاهش نکرده اند (36)
وَإِبْرَاهِیمَ الَّذِی وَفَّى ﴿37﴾
و [صحیفههاى] ابراهیم که عهد به جاى آورد (37)
أَلَّا تَزِرُ وَازِرَةٌ وِزْرَ أُخْرَى ﴿38﴾
که هیچ بر دارندهاى بار گناه دیگرى را بر ندارد (38)
وَأَنْ لَیْسَ لِلْإِنْسَانِ إِلَّا مَا سَعَى ﴿39﴾
و اینکه براى انسان هیچ چیز نیست مگر آنچه کوشیده است (39)
وَأَنَّ سَعْیَهُ سَوْفَ یُرَى ﴿40﴾
و حاصل کوشش او زودا که دیده شود (40)
ثُمَّ یُجْزَاهُ الْجَزَاءَ الْأَوْفَى ﴿41﴾
سپس پاداش دهند او را به پاداشى هر چه وافى تر (41)
وَأَنَّ إِلَى رَبِّکَ الْمُنْتَهَى ﴿42﴾
و اینکه سرانجام [همه کار و همه چیز] با پروردگار توست (42)
وَأَنَّهُ هُوَ أَضْحَکَ وَأَبْکَى ﴿43﴾
و اوست که مىخنداند و مى گریاند (43)
وَأَنَّهُ هُوَ أَمَاتَ وَأَحْیَا ﴿44﴾
و اوست که مى میراند و زنده مىدارد (44)
وَأَنَّهُ خَلَقَ الزَّوْجَیْنِ الذَّکَرَ وَالْأُنْثَى ﴿45﴾
و اوست که زوج نرینه و مادینه را آفرید (45)
مِنْ نُطْفَةٍ إِذَا تُمْنَى ﴿46﴾
از نطفهاى که [در رحم] فرو مىریزد (46)
وَأَنَّ عَلَیْهِ النَّشْأَةَ الْأُخْرَى ﴿47﴾
و اینکه پدید آوردن نشاه آخرت با اوست (47)
وَأَنَّهُ هُوَ أَغْنَى وَأَقْنَى ﴿48﴾
و اوست که بىنیاز کند و سرمایه دهد (48)
وَأَنَّهُ هُوَ رَبُّ الشِّعْرَى ﴿49﴾
و اوست که پروردگار شعرى است (49)
وَأَنَّهُ أَهْلَکَ عَادًا الْأُولَى ﴿50﴾
و اوست که عاد نخستین را نابود کرد (50)
وَثَمُودَ فَمَا أَبْقَى ﴿51﴾
و ثمود را نیز، باقى نگذاشت (51)
وَقَوْمَ نُوحٍ مِنْ قَبْلُ إِنَّهُمْ کَانُوا هُمْ أَظْلَمَ وَأَطْغَى ﴿52﴾
و نیز پیش از آن قوم نوح را، که ایشان ستمکارتر و سرکش تر بودند (52)
وَالْمُؤْتَفِکَةَ أَهْوَى ﴿53﴾
و سرزمین نگونسار را واژگون کرد (53)
فَغَشَّاهَا مَا غَشَّى ﴿54﴾
و آن را چنانکه باید، پوشیده داشت (54)
فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّکَ تَتَمَارَى ﴿55﴾
پس به کدامیک از نعمتهاى پروردگارت شک و شبهه دارى؟ (55)
هَذَا نَذِیرٌ مِنَ النُّذُرِ الْأُولَى ﴿56﴾
این هشدار دهنده اى از هشدار دهندگان نخستین است (56)
أَزِفَتِ الْآزِفَةُ ﴿57﴾
[قیامت] فرارسنده، فرارسید (57)
لَیْسَ لَهَا مِنْ دُونِ اللَّهِ کَاشِفَةٌ ﴿58﴾
جز خداوند، براى آن آشکارکننده اى نیست (58)
أَفَمِنْ هَذَا الْحَدِیثِ تَعْجَبُونَ ﴿59﴾
پس آیا از این سخن عجب مىکنید؟ (59)
وَتَضْحَکُونَ وَلَا تَبْکُونَ ﴿60﴾
و مى خندید و نمى گریید؟ (60)
وَأَنْتُمْ سَامِدُونَ ﴿61﴾
و شمایید که بازى کنانید (61)
فَاسْجُدُوا لِلَّهِ وَاعْبُدُوا ﴿62﴾
پس براى خداوند سجده برید و پرستش کنید (62)
