- 3756
- 1000
- 1000
- 1000
درس یازدهم - ادغام و اظهار نون ساکن
آقای مستفید در این برنامه به مبحث "ادغام و اظهار نون ساکن" می پردازند...
نون ساکن و تنوین در مجاورت 28 حرف زبان عرب، چهار حکم پیدا می کند که عبارتند از: اظهار، ادغام، اقلاب، اخفا.
-اظهار:
اظهار یعنی آشکار نمودن. اگر نون ساکن و تنوین به حروف حلقی برسد، بطور عادی و واضح تلفّظ می شود و نباید روی آن مکث نمود.
حرف حلقی شش بود ای باوفا-
همزه، هاء و عین و حاء و غین و خاء.
مانند:
(همزه): یَنْاَوْنَ مَنْ امَنَ رَسُولٌ اَمینٌ.
(هاء): مِنْهُمْ اِنْ هُوَقَوْمٍ هادٍ.
(عین): اَنْعَمْتَمِنْ عِلْمٍ سَمیعٌ عَلیمٌ.
(حاء): وَانْحَرْمِنْ حَکیمٍ عَلیماً حَکیماً.
(غین): فَسَیُنْغِضُونَیَکُنْ غَنِیّاً اِلهٍ غَیْرِهِ.
(خاء): وَالْمُنْخَنِقَةٌمِنْ خَیْرٍقَوْمٌ خَصِمُونَ.
-ادغام:
نون ساکن و تنوین در شش حرف (یرملون) ادغام می شود و این ادغام در دو حرف (راء و لام)، بدون غُنّه و در چهار حرف بقیّه (یَنْمُو) با غُنّه است.
غُنّه: صوتی است که از خیشوم (فضای بینی) خارج می شود.
دو حرف (میم) و (نون) دارای این حالت هستند، بویژه چنانچه مشدّد باشند و نیز در هنگام ادغامِ با غُنّه و اخفای این دو حرف، غُنّه به میزان دو حرکت ادامه دارد، مانند:
(راء): مَنْ رَحِمَ غَفُورٌ رَحیمٌ.
(لام): مِنْ لَدُنْ رِزْقاً لَکُمْ.
(میم): مَنْ مَعِیَ فَتْحاً مُبیناً.
(نون): اِنْ نَشَاْ حِطَّةٌ نَغْفِرْ.
(واو): مِنْ وَلَدٍ اُمَّةً واحِدَةً.
(یاء): مَنْ یَقُولُ یَوْمَئِذٍ یَصَّدَّعُونَ.
نون ساکن و تنوین در مجاورت 28 حرف زبان عرب، چهار حکم پیدا می کند که عبارتند از: اظهار، ادغام، اقلاب، اخفا.
-اظهار:
اظهار یعنی آشکار نمودن. اگر نون ساکن و تنوین به حروف حلقی برسد، بطور عادی و واضح تلفّظ می شود و نباید روی آن مکث نمود.
حرف حلقی شش بود ای باوفا-
همزه، هاء و عین و حاء و غین و خاء.
مانند:
(همزه): یَنْاَوْنَ مَنْ امَنَ رَسُولٌ اَمینٌ.
(هاء): مِنْهُمْ اِنْ هُوَقَوْمٍ هادٍ.
(عین): اَنْعَمْتَمِنْ عِلْمٍ سَمیعٌ عَلیمٌ.
(حاء): وَانْحَرْمِنْ حَکیمٍ عَلیماً حَکیماً.
(غین): فَسَیُنْغِضُونَیَکُنْ غَنِیّاً اِلهٍ غَیْرِهِ.
(خاء): وَالْمُنْخَنِقَةٌمِنْ خَیْرٍقَوْمٌ خَصِمُونَ.
-ادغام:
نون ساکن و تنوین در شش حرف (یرملون) ادغام می شود و این ادغام در دو حرف (راء و لام)، بدون غُنّه و در چهار حرف بقیّه (یَنْمُو) با غُنّه است.
غُنّه: صوتی است که از خیشوم (فضای بینی) خارج می شود.
دو حرف (میم) و (نون) دارای این حالت هستند، بویژه چنانچه مشدّد باشند و نیز در هنگام ادغامِ با غُنّه و اخفای این دو حرف، غُنّه به میزان دو حرکت ادامه دارد، مانند:
(راء): مَنْ رَحِمَ غَفُورٌ رَحیمٌ.
(لام): مِنْ لَدُنْ رِزْقاً لَکُمْ.
(میم): مَنْ مَعِیَ فَتْحاً مُبیناً.
(نون): اِنْ نَشَاْ حِطَّةٌ نَغْفِرْ.
(واو): مِنْ وَلَدٍ اُمَّةً واحِدَةً.
(یاء): مَنْ یَقُولُ یَوْمَئِذٍ یَصَّدَّعُونَ.
