- 1587
تسنیم 372 - آیات 112 تا 136 سوره شعراء
در این برنامه تلاوت ترتیل محمد جبریل و ترجمه شنیداری صفحه 372 قرآن کریم شامل آیات 112 تا 136 سوره شعراء را به قلم استاد بهاء الدین خرمشاهی می شنوید .
[نوح] گفت من از [حقیقت] آنچه ایشان کرده اند آگاهى ندارم (112)
قَالَ وَمَا عِلْمِی بِمَا کَانُوا یَعْمَلُونَ ﴿112﴾
اگر دریابید، حساب ایشان جز بر پروردگار من نیست (113)
إِنْ حِسَابُهُمْ إِلَّا عَلَى رَبِّی لَوْ تَشْعُرُونَ ﴿113﴾
و من طردکننده مؤمنان نیستم (114)
وَمَا أَنَا بِطَارِدِ الْمُؤْمِنِینَ ﴿114﴾
من جز هشداردهندهاى روشنگر نیستم (115)
إِنْ أَنَا إِلَّا نَذِیرٌ مُّبِینٌ ﴿115﴾
گفتند اى نوح اگر دست برندارى از سنگسار شدگان خواهى شد (116)
قَالُوا لَئِن لَّمْ تَنتَهِ یَا نُوحُ لَتَکُونَنَّ مِنَ الْمَرْجُومِینَ ﴿116﴾
[نوح] گفت پروردگارا قوم من مرا دروغگو انگاشتند (117)
قَالَ رَبِّ إِنَّ قَوْمِی کَذَّبُونِ ﴿117﴾
پس در میان من و ایشان، چنانکه باید و شاید، داورى کن و مرا و همراهان مؤمنم را رهایى ده (118)
فَافْتَحْ بَیْنِی وَبَیْنَهُمْ فَتْحًا وَنَجِّنِی وَمَن مَّعِی مِنَ الْمُؤْمِنِینَ ﴿118﴾
آنگاه او و همراهانش را در کشتى پر و گرانبار رهایى دادیم (119)
فَأَنجَیْنَاهُ وَمَن مَّعَهُ فِی الْفُلْکِ الْمَشْحُونِ ﴿119﴾
سپس بازماندگان را غرقه ساختیم (120)
ثُمَّ أَغْرَقْنَا بَعْدُ الْبَاقِینَ ﴿120﴾
بىگمان در این مایه عبرتى هست، و بیشترینه آنان مؤمن نبودند (121)
إِنَّ فِی ذَلِکَ لَآیَةً وَمَا کَانَ أَکْثَرُهُم مُّؤْمِنِینَ ﴿121﴾
و همانا پروردگارت پیروزمند مهربان است (122)
وَإِنَّ رَبَّکَ لَهُوَ الْعَزِیزُ الرَّحِیمُ ﴿122﴾
قوم عاد پیامبران را دروغگو انگاشتند (123)
کَذَّبَتْ عَادٌ الْمُرْسَلِینَ ﴿123﴾
چنین بود که برادرشان هود به آنان گفت آیا [از شرک] پروا نمىکنید؟ (124)
إِذْ قَالَ لَهُمْ أَخُوهُمْ هُودٌ أَلَا تَتَّقُونَ ﴿124﴾
من براى شما پیامبرى امینم (125)
إِنِّی لَکُمْ رَسُولٌ أَمِینٌ ﴿125﴾
پس از خداوند پروا و از من پیروى کنید (126)
فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِیعُونِ ﴿126﴾
و براى آن از شما پاداشى نمىطلبم، پاداش من جز بر پروردگار جهانیان نیست (127)
وَمَا أَسْأَلُکُمْ عَلَیْهِ مِنْ أَجْرٍ إِنْ أَجْرِیَ إِلَّا عَلَى رَبِّ الْعَالَمِینَ ﴿127﴾
آیا در هر بلندى بنایى از سر بازیچه مىسازید (128)
أَتَبْنُونَ بِکُلِّ رِیعٍ آیَةً تَعْبَثُونَ ﴿128﴾
و کوشکها[ى استوار] مىسازید به امید آنکه جاویدان بمانید؟ (129)
وَتَتَّخِذُونَ مَصَانِعَ لَعَلَّکُمْ تَخْلُدُونَ ﴿129﴾
و چون دست گشایید همچون زورگویان دست گشایید (130)
وَإِذَا بَطَشْتُم بَطَشْتُمْ جَبَّارِینَ ﴿130﴾
پس از خداوند پروا و از من پیروى کنید (131)
فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِیعُونِ ﴿131﴾
و از کسى که شما را به آنچه مىدانید یارىتان داد، پروا کنید (132)
وَاتَّقُوا الَّذِی أَمَدَّکُم بِمَا تَعْلَمُونَ ﴿132﴾
شما را با [بخشیدن] چارپایان و پسران یارى داد (133)
أَمَدَّکُم بِأَنْعَامٍ وَبَنِینَ ﴿133﴾
و نیز باغها و چشمهسارها (134)
وَجَنَّاتٍ وَعُیُونٍ ﴿134﴾
من از عذاب روزى سهمگین بر شما بیمناکم (135)
إِنِّی أَخَافُ عَلَیْکُمْ عَذَابَ یَوْمٍ عَظِیمٍ ﴿135﴾
گفتند براى ما یکسان است چه پند دهى، چه از پنددهندگان نباشى (136)
قَالُوا سَوَاء عَلَیْنَا أَوَعَظْتَ أَمْ لَمْ تَکُن مِّنَ الْوَاعِظِینَ ﴿136﴾
[نوح] گفت من از [حقیقت] آنچه ایشان کرده اند آگاهى ندارم (112)
قَالَ وَمَا عِلْمِی بِمَا کَانُوا یَعْمَلُونَ ﴿112﴾
اگر دریابید، حساب ایشان جز بر پروردگار من نیست (113)
إِنْ حِسَابُهُمْ إِلَّا عَلَى رَبِّی لَوْ تَشْعُرُونَ ﴿113﴾
و من طردکننده مؤمنان نیستم (114)
وَمَا أَنَا بِطَارِدِ الْمُؤْمِنِینَ ﴿114﴾
من جز هشداردهندهاى روشنگر نیستم (115)
إِنْ أَنَا إِلَّا نَذِیرٌ مُّبِینٌ ﴿115﴾
گفتند اى نوح اگر دست برندارى از سنگسار شدگان خواهى شد (116)
قَالُوا لَئِن لَّمْ تَنتَهِ یَا نُوحُ لَتَکُونَنَّ مِنَ الْمَرْجُومِینَ ﴿116﴾
[نوح] گفت پروردگارا قوم من مرا دروغگو انگاشتند (117)
قَالَ رَبِّ إِنَّ قَوْمِی کَذَّبُونِ ﴿117﴾
پس در میان من و ایشان، چنانکه باید و شاید، داورى کن و مرا و همراهان مؤمنم را رهایى ده (118)
فَافْتَحْ بَیْنِی وَبَیْنَهُمْ فَتْحًا وَنَجِّنِی وَمَن مَّعِی مِنَ الْمُؤْمِنِینَ ﴿118﴾
آنگاه او و همراهانش را در کشتى پر و گرانبار رهایى دادیم (119)
فَأَنجَیْنَاهُ وَمَن مَّعَهُ فِی الْفُلْکِ الْمَشْحُونِ ﴿119﴾
سپس بازماندگان را غرقه ساختیم (120)
ثُمَّ أَغْرَقْنَا بَعْدُ الْبَاقِینَ ﴿120﴾
بىگمان در این مایه عبرتى هست، و بیشترینه آنان مؤمن نبودند (121)
إِنَّ فِی ذَلِکَ لَآیَةً وَمَا کَانَ أَکْثَرُهُم مُّؤْمِنِینَ ﴿121﴾
و همانا پروردگارت پیروزمند مهربان است (122)
وَإِنَّ رَبَّکَ لَهُوَ الْعَزِیزُ الرَّحِیمُ ﴿122﴾
قوم عاد پیامبران را دروغگو انگاشتند (123)
کَذَّبَتْ عَادٌ الْمُرْسَلِینَ ﴿123﴾
چنین بود که برادرشان هود به آنان گفت آیا [از شرک] پروا نمىکنید؟ (124)
إِذْ قَالَ لَهُمْ أَخُوهُمْ هُودٌ أَلَا تَتَّقُونَ ﴿124﴾
من براى شما پیامبرى امینم (125)
إِنِّی لَکُمْ رَسُولٌ أَمِینٌ ﴿125﴾
پس از خداوند پروا و از من پیروى کنید (126)
فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِیعُونِ ﴿126﴾
و براى آن از شما پاداشى نمىطلبم، پاداش من جز بر پروردگار جهانیان نیست (127)
وَمَا أَسْأَلُکُمْ عَلَیْهِ مِنْ أَجْرٍ إِنْ أَجْرِیَ إِلَّا عَلَى رَبِّ الْعَالَمِینَ ﴿127﴾
آیا در هر بلندى بنایى از سر بازیچه مىسازید (128)
أَتَبْنُونَ بِکُلِّ رِیعٍ آیَةً تَعْبَثُونَ ﴿128﴾
و کوشکها[ى استوار] مىسازید به امید آنکه جاویدان بمانید؟ (129)
وَتَتَّخِذُونَ مَصَانِعَ لَعَلَّکُمْ تَخْلُدُونَ ﴿129﴾
و چون دست گشایید همچون زورگویان دست گشایید (130)
وَإِذَا بَطَشْتُم بَطَشْتُمْ جَبَّارِینَ ﴿130﴾
پس از خداوند پروا و از من پیروى کنید (131)
فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِیعُونِ ﴿131﴾
و از کسى که شما را به آنچه مىدانید یارىتان داد، پروا کنید (132)
وَاتَّقُوا الَّذِی أَمَدَّکُم بِمَا تَعْلَمُونَ ﴿132﴾
شما را با [بخشیدن] چارپایان و پسران یارى داد (133)
أَمَدَّکُم بِأَنْعَامٍ وَبَنِینَ ﴿133﴾
و نیز باغها و چشمهسارها (134)
وَجَنَّاتٍ وَعُیُونٍ ﴿134﴾
من از عذاب روزى سهمگین بر شما بیمناکم (135)
إِنِّی أَخَافُ عَلَیْکُمْ عَذَابَ یَوْمٍ عَظِیمٍ ﴿135﴾
گفتند براى ما یکسان است چه پند دهى، چه از پنددهندگان نباشى (136)
قَالُوا سَوَاء عَلَیْنَا أَوَعَظْتَ أَمْ لَمْ تَکُن مِّنَ الْوَاعِظِینَ ﴿136﴾