- 239
صفحه ﴿74﴾
قرآن ترجمه، سوره آل عمران آیات 181 تا186
لَقَدْ سَمِعَ اللَّهُ قَوْلَ الَّذِینَ قَالُوا إِنَّ اللَّهَ فَقِیرٌ وَنَحْنُ أَغْنِیَاءُ سَنَکْتُبُ مَا قَالُوا وَقَتْلَهُمُ الْأَنْبِیَاءَ بِغَیْرِ حَقٍّ وَنَقُولُ ذُوقُوا عَذَابَ الْحَرِیقِ ﴿181﴾
البته خدا طعنۀ یهودی‌هایی را که می‌گفتند: «خدا فقیر است و ما ثروتمندیم!» شنید. این حرفشان را و به‌شهادت‌رساندنِ ناجوانمردانۀ پیامبران را حتماً ثبت می‌کنیم و به آن‌ها در قیامت خواهیم گفت: «بچشید عذاب سوزان جهنم را!»{نسبت‌دادنِ پیامبرکشی به یهودیان زمان پیامبر اسلام(ص) با آنکه آن‌ها هیچ پیامبری را نکشته بودند، برای این بود که متأسفانه آن‌ها هم عین گذشتگانشان فکر می‌کردند و به این کار زشت اجدادشان راضی بودند. اگر هم فرصتش پیش می‌آمد، به چنین گناه بزرگی دست می‌زدند.} (181)
ذَلِکَ بِمَا قَدَّمَتْ أَیْدِیکُمْ وَأَنَّ اللَّهَ لَیْسَ بِظَلَّامٍ لِلْعَبِیدِ ﴿182﴾
این عذاب، تقاص همان کارهایی است که قبلاً کرده‌اید؛ وگرنه، خدا که به بندگان کمترین ظلمی نمی‌کند. (182)
الَّذِینَ قَالُوا إِنَّ اللَّهَ عَهِدَ إِلَیْنَا أَلَّا نُؤْمِنَ لِرَسُولٍ حَتَّى یَأْتِیَنَا بِقُرْبَانٍ تَأْکُلُهُ النَّارُ قُلْ قَدْ جَاءَکُمْ رُسُلٌ مِنْ قَبْلِی بِالْبَیِّنَاتِ وَبِالَّذِی قُلْتُمْ فَلِمَ قَتَلْتُمُوهُمْ إِنْ کُنْتُمْ صَادِقِینَ ﴿183﴾
همان یهودی‌ها بهانه می‌آوردند: «خدا به ما سفارش کرده که حرف هیچ پیامبرى را باور نکنیم تا اینکه براى ما یک قربانی بیاورد که به‌نشانۀ قبولی طعمۀ آتش بشود!» به آن‌ها بگو: «قبل از من هم پیامبران زیادى آمدند، با معجزه‌های فراوان و با همین پیشنهادی که شما دادید. اگر راست مى‌گویید، چرا شهیدشان کردید؟!» (183)
فَإِنْ کَذَّبُوکَ فَقَدْ کُذِّبَ رُسُلٌ مِنْ قَبْلِکَ جَاءُوا بِالْبَیِّنَاتِ وَالزُّبُرِ وَالْکِتَابِ الْمُنِیرِ ﴿184﴾
پس، اگر یهودی‌ها تو را دروغگو می‌دانند، موضوع تازه‌ای نیست: پیامبرانِ قبل از تو را هم با داشتن معجزه‌ها و کتابهای پندآموز و روشنگر دروغگو دانستند.{منظور از «کتابهای روشنگر» کتابهای آسمانی پیامبران اولوالعزم است که بیشتر، احکامِ قانون‌گذاری در آن بوده و اعلام آیین جدید می‌کرده است و منظور از «کتابهای پندآموز» کتابهای سایر پیامبران است که در آن معمولاً موعظه‌های دل‌نشینِ اخلاقی بوده است.} (184)
کُلُّ نَفْسٍ ذَائِقَةُ الْمَوْتِ وَإِنَّمَا تُوَفَّوْنَ أُجُورَکُمْ یَوْمَ الْقِیَامَةِ فَمَنْ زُحْزِحَ عَنِ النَّارِ وَأُدْخِلَ الْجَنَّةَ فَقَدْ فَازَ وَمَا الْحَیَاةُ الدُّنْیَا إِلَّا مَتَاعُ الْغُرُورِ ﴿185﴾
هرکسی طعم مرگ را می‌چشد و فقط در روز قیامت، به‌طور کامل پاداش داده می‌شوید. هرکه را از آتش جهنم دور سازند و داخل بهشتش کنند، کامیاب است. بله، زندگی دنیا فقط وسیلۀ گول‌خوردن است. (185)
لَتُبْلَوُنَّ فِی أَمْوَالِکُمْ وَأَنْفُسِکُمْ وَلَتَسْمَعُنَّ مِنَ الَّذِینَ أُوتُوا الْکِتَابَ مِنْ قَبْلِکُمْ وَمِنَ الَّذِینَ أَشْرَکُوا أَذًى کَثِیرًا وَإِنْ تَصْبِرُوا وَتَتَّقُوا فَإِنَّ ذَلِکَ مِنْ عَزْمِ الْأُمُورِ ﴿186﴾
حتماً با مال و جانتان امتحان می‌شوید و از جنگ روانی شدیدِ یهودی‌ها و بت‌پرست‌ها حتماً حرف‌های آزاردهندۀ بسیاری می‌شنوید؛ ولی اگر صبوری کنید و مراقب رفتارتان باشید، این نشانۀ ارادۀ قوی است (186)
لَقَدْ سَمِعَ اللَّهُ قَوْلَ الَّذِینَ قَالُوا إِنَّ اللَّهَ فَقِیرٌ وَنَحْنُ أَغْنِیَاءُ سَنَکْتُبُ مَا قَالُوا وَقَتْلَهُمُ الْأَنْبِیَاءَ بِغَیْرِ حَقٍّ وَنَقُولُ ذُوقُوا عَذَابَ الْحَرِیقِ ﴿181﴾
البته خدا طعنۀ یهودی‌هایی را که می‌گفتند: «خدا فقیر است و ما ثروتمندیم!» شنید. این حرفشان را و به‌شهادت‌رساندنِ ناجوانمردانۀ پیامبران را حتماً ثبت می‌کنیم و به آن‌ها در قیامت خواهیم گفت: «بچشید عذاب سوزان جهنم را!»{نسبت‌دادنِ پیامبرکشی به یهودیان زمان پیامبر اسلام(ص) با آنکه آن‌ها هیچ پیامبری را نکشته بودند، برای این بود که متأسفانه آن‌ها هم عین گذشتگانشان فکر می‌کردند و به این کار زشت اجدادشان راضی بودند. اگر هم فرصتش پیش می‌آمد، به چنین گناه بزرگی دست می‌زدند.} (181)
ذَلِکَ بِمَا قَدَّمَتْ أَیْدِیکُمْ وَأَنَّ اللَّهَ لَیْسَ بِظَلَّامٍ لِلْعَبِیدِ ﴿182﴾
این عذاب، تقاص همان کارهایی است که قبلاً کرده‌اید؛ وگرنه، خدا که به بندگان کمترین ظلمی نمی‌کند. (182)
الَّذِینَ قَالُوا إِنَّ اللَّهَ عَهِدَ إِلَیْنَا أَلَّا نُؤْمِنَ لِرَسُولٍ حَتَّى یَأْتِیَنَا بِقُرْبَانٍ تَأْکُلُهُ النَّارُ قُلْ قَدْ جَاءَکُمْ رُسُلٌ مِنْ قَبْلِی بِالْبَیِّنَاتِ وَبِالَّذِی قُلْتُمْ فَلِمَ قَتَلْتُمُوهُمْ إِنْ کُنْتُمْ صَادِقِینَ ﴿183﴾
همان یهودی‌ها بهانه می‌آوردند: «خدا به ما سفارش کرده که حرف هیچ پیامبرى را باور نکنیم تا اینکه براى ما یک قربانی بیاورد که به‌نشانۀ قبولی طعمۀ آتش بشود!» به آن‌ها بگو: «قبل از من هم پیامبران زیادى آمدند، با معجزه‌های فراوان و با همین پیشنهادی که شما دادید. اگر راست مى‌گویید، چرا شهیدشان کردید؟!» (183)
فَإِنْ کَذَّبُوکَ فَقَدْ کُذِّبَ رُسُلٌ مِنْ قَبْلِکَ جَاءُوا بِالْبَیِّنَاتِ وَالزُّبُرِ وَالْکِتَابِ الْمُنِیرِ ﴿184﴾
پس، اگر یهودی‌ها تو را دروغگو می‌دانند، موضوع تازه‌ای نیست: پیامبرانِ قبل از تو را هم با داشتن معجزه‌ها و کتابهای پندآموز و روشنگر دروغگو دانستند.{منظور از «کتابهای روشنگر» کتابهای آسمانی پیامبران اولوالعزم است که بیشتر، احکامِ قانون‌گذاری در آن بوده و اعلام آیین جدید می‌کرده است و منظور از «کتابهای پندآموز» کتابهای سایر پیامبران است که در آن معمولاً موعظه‌های دل‌نشینِ اخلاقی بوده است.} (184)
کُلُّ نَفْسٍ ذَائِقَةُ الْمَوْتِ وَإِنَّمَا تُوَفَّوْنَ أُجُورَکُمْ یَوْمَ الْقِیَامَةِ فَمَنْ زُحْزِحَ عَنِ النَّارِ وَأُدْخِلَ الْجَنَّةَ فَقَدْ فَازَ وَمَا الْحَیَاةُ الدُّنْیَا إِلَّا مَتَاعُ الْغُرُورِ ﴿185﴾
هرکسی طعم مرگ را می‌چشد و فقط در روز قیامت، به‌طور کامل پاداش داده می‌شوید. هرکه را از آتش جهنم دور سازند و داخل بهشتش کنند، کامیاب است. بله، زندگی دنیا فقط وسیلۀ گول‌خوردن است. (185)
لَتُبْلَوُنَّ فِی أَمْوَالِکُمْ وَأَنْفُسِکُمْ وَلَتَسْمَعُنَّ مِنَ الَّذِینَ أُوتُوا الْکِتَابَ مِنْ قَبْلِکُمْ وَمِنَ الَّذِینَ أَشْرَکُوا أَذًى کَثِیرًا وَإِنْ تَصْبِرُوا وَتَتَّقُوا فَإِنَّ ذَلِکَ مِنْ عَزْمِ الْأُمُورِ ﴿186﴾
حتماً با مال و جانتان امتحان می‌شوید و از جنگ روانی شدیدِ یهودی‌ها و بت‌پرست‌ها حتماً حرف‌های آزاردهندۀ بسیاری می‌شنوید؛ ولی اگر صبوری کنید و مراقب رفتارتان باشید، این نشانۀ ارادۀ قوی است (186)