- 97
صفحه ﴿408﴾
قرآن ترجمه، سوره روم آیات 33 تا 41
وَإِذَا مَسَّ النَّاسَ ضُرٌّ دَعَوْا رَبَّهُم مُّنِیبِینَ إِلَیْهِ ثُمَّ إِذَا أَذَاقَهُم مِّنْهُ رَحْمَةً إِذَا فَرِیقٌ مِّنْهُم بِرَبِّهِمْ یُشْرِکُونَ ﴿٣٣﴾
این‌ها، تا مشکلی سراغشان می‌آید، رو به خدا می‌آورند و صدایش می‌زنند؛ اما به‌محض اینکه مشکلشان را برطرف کند، بعضی‌شان باز به بت‌پرستی رو می‌آورند! 33
لِیَکْفُرُوا بِمَا آتَیْنَاهُمْ ۚ فَتَمَتَّعُوا فَسَوْفَ تَعْلَمُونَ ﴿٣٤﴾
آخرش، نعمت‌هایی را که به آن‌ها داده‌ایم، ناشکری می‌کنند. خوش باشید! بالاخره خواهید فهمید. 34
أَمْ أَنزَلْنَا عَلَیْهِمْ سُلْطَانًا فَهُوَ یَتَکَلَّمُ بِمَا کَانُوا بِهِ یُشْرِکُونَ ﴿٣٥﴾
مگر فرشته‌ای برایشان فرستاده‌ایم که بت‌پرستی‌شان را توجیه و تأیید کرده باشد؟! 35
وَإِذَا أَذَقْنَا النَّاسَ رَحْمَةً فَرِحُوا بِهَا ۖ وَإِن تُصِبْهُمْ سَیِّئَةٌ بِمَا قَدَّمَتْ أَیْدِیهِمْ إِذَا هُمْ یَقْنَطُونَ ﴿٣٦﴾
وقتی راحتی و رفاهی به این مردم بچشانیم، به آن سرخوش می‌شوند؛ ولی به‌محض اینکه در نتیجۀ کارهای زشتشان سختی و بلایی دامن‌گیرشان شود، سرخورده می‌شوند! 36
أَوَلَمْ یَرَوْا أَنَّ اللَّهَ یَبْسُطُ الرِّزْقَ لِمَن یَشَاءُ وَیَقْدِرُ ۚ إِنَّ فِی ذَٰلِکَ لَآیَاتٍ لِّقَوْمٍ یُؤْمِنُونَ ﴿٣٧﴾
مگر نمی‌بینند که خدا روزیِ هرکه را صلاح بداند، زیاد و کم می‌کند؟ در این تقسیم حکیمانۀ روزی، نشانه‌هایی از یکتاییِ خداست. 37
فَآتِ ذَا الْقُرْبَىٰ حَقَّهُ وَالْمِسْکِینَ وَابْنَ السَّبِیلِ ۚ ذَٰلِکَ خَیْرٌ لِّلَّذِینَ یُرِیدُونَ وَجْهَ اللَّهِ ۖ وَأُولَٰئِکَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ ﴿٣٨﴾
از این روزیِ خدا، حقّ قوم‌وخویش و فقیر و درراه‌‌مانده را ادا کن. این کار برای کسانی که دنبال رضای خدا هستند، بهتر است. آنان همان مردم خوشبخت‌اند. 38
وَمَا آتَیْتُم مِّن رِّبًا لِّیَرْبُوَ فِی أَمْوَالِ النَّاسِ فَلَا یَرْبُو عِندَ اللَّهِ ۖ وَمَا آتَیْتُم مِّن زَکَاةٍ تُرِیدُونَ وَجْهَ اللَّهِ فَأُولَٰئِکَ هُمُ الْمُضْعِفُونَ ﴿٣٩﴾
آنچه به‌طمعِ عوضِ بیشتر یا برای راه‌افتادن کارتان به مردم می‌دهید، از نظر خدا ارزشی ندارد؛ ولی صدقه‌هایی که برای رضای خدا می‌دهید، ارزشمند است. چنین کسانی از درون رشد می‌کنند. 39
اللَّهُ الَّذِی خَلَقَکُمْ ثُمَّ رَزَقَکُمْ ثُمَّ یُمِیتُکُمْ ثُمَّ یُحْیِیکُمْ ۖ هَلْ مِن شُرَکَائِکُم مَّن یَفْعَلُ مِن ذَٰلِکُم مِّن شَیْءٍ ۚ سُبْحَانَهُ وَتَعَالَىٰ عَمَّا یُشْرِکُونَ ﴿٤٠﴾
خداست که شما را آفریده، بعد روزی‌تان داده است، آنگاه می‌میرانَدتان و سپس روز قیامت زنده‌تان می‌کند. از دست بت‌هایتان چنین کارهایی ساخته است؟! پاک و برتر است خدا از بت‌هایشان. 40
ظَهَرَ الْفَسَادُ فِی الْبَرِّ وَالْبَحْرِ بِمَا کَسَبَتْ أَیْدِی النَّاسِ لِیُذِیقَهُم بَعْضَ الَّذِی عَمِلُوا لَعَلَّهُمْ یَرْجِعُونَ ﴿٤١﴾
در نتیجۀ گناهانی که مردم مرتکب می‌شوند، انواع بدبختی و بلا در جای‌جایِ دنیا رخ می‌دهد تا خدا سزای برخی کارهای زشتشان را به آن‌ها بچشاند؛ شاید به‌خود بیایند و به‌طرف خدا برگردند. 41
وَإِذَا مَسَّ النَّاسَ ضُرٌّ دَعَوْا رَبَّهُم مُّنِیبِینَ إِلَیْهِ ثُمَّ إِذَا أَذَاقَهُم مِّنْهُ رَحْمَةً إِذَا فَرِیقٌ مِّنْهُم بِرَبِّهِمْ یُشْرِکُونَ ﴿٣٣﴾
این‌ها، تا مشکلی سراغشان می‌آید، رو به خدا می‌آورند و صدایش می‌زنند؛ اما به‌محض اینکه مشکلشان را برطرف کند، بعضی‌شان باز به بت‌پرستی رو می‌آورند! 33
لِیَکْفُرُوا بِمَا آتَیْنَاهُمْ ۚ فَتَمَتَّعُوا فَسَوْفَ تَعْلَمُونَ ﴿٣٤﴾
آخرش، نعمت‌هایی را که به آن‌ها داده‌ایم، ناشکری می‌کنند. خوش باشید! بالاخره خواهید فهمید. 34
أَمْ أَنزَلْنَا عَلَیْهِمْ سُلْطَانًا فَهُوَ یَتَکَلَّمُ بِمَا کَانُوا بِهِ یُشْرِکُونَ ﴿٣٥﴾
مگر فرشته‌ای برایشان فرستاده‌ایم که بت‌پرستی‌شان را توجیه و تأیید کرده باشد؟! 35
وَإِذَا أَذَقْنَا النَّاسَ رَحْمَةً فَرِحُوا بِهَا ۖ وَإِن تُصِبْهُمْ سَیِّئَةٌ بِمَا قَدَّمَتْ أَیْدِیهِمْ إِذَا هُمْ یَقْنَطُونَ ﴿٣٦﴾
وقتی راحتی و رفاهی به این مردم بچشانیم، به آن سرخوش می‌شوند؛ ولی به‌محض اینکه در نتیجۀ کارهای زشتشان سختی و بلایی دامن‌گیرشان شود، سرخورده می‌شوند! 36
أَوَلَمْ یَرَوْا أَنَّ اللَّهَ یَبْسُطُ الرِّزْقَ لِمَن یَشَاءُ وَیَقْدِرُ ۚ إِنَّ فِی ذَٰلِکَ لَآیَاتٍ لِّقَوْمٍ یُؤْمِنُونَ ﴿٣٧﴾
مگر نمی‌بینند که خدا روزیِ هرکه را صلاح بداند، زیاد و کم می‌کند؟ در این تقسیم حکیمانۀ روزی، نشانه‌هایی از یکتاییِ خداست. 37
فَآتِ ذَا الْقُرْبَىٰ حَقَّهُ وَالْمِسْکِینَ وَابْنَ السَّبِیلِ ۚ ذَٰلِکَ خَیْرٌ لِّلَّذِینَ یُرِیدُونَ وَجْهَ اللَّهِ ۖ وَأُولَٰئِکَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ ﴿٣٨﴾
از این روزیِ خدا، حقّ قوم‌وخویش و فقیر و درراه‌‌مانده را ادا کن. این کار برای کسانی که دنبال رضای خدا هستند، بهتر است. آنان همان مردم خوشبخت‌اند. 38
وَمَا آتَیْتُم مِّن رِّبًا لِّیَرْبُوَ فِی أَمْوَالِ النَّاسِ فَلَا یَرْبُو عِندَ اللَّهِ ۖ وَمَا آتَیْتُم مِّن زَکَاةٍ تُرِیدُونَ وَجْهَ اللَّهِ فَأُولَٰئِکَ هُمُ الْمُضْعِفُونَ ﴿٣٩﴾
آنچه به‌طمعِ عوضِ بیشتر یا برای راه‌افتادن کارتان به مردم می‌دهید، از نظر خدا ارزشی ندارد؛ ولی صدقه‌هایی که برای رضای خدا می‌دهید، ارزشمند است. چنین کسانی از درون رشد می‌کنند. 39
اللَّهُ الَّذِی خَلَقَکُمْ ثُمَّ رَزَقَکُمْ ثُمَّ یُمِیتُکُمْ ثُمَّ یُحْیِیکُمْ ۖ هَلْ مِن شُرَکَائِکُم مَّن یَفْعَلُ مِن ذَٰلِکُم مِّن شَیْءٍ ۚ سُبْحَانَهُ وَتَعَالَىٰ عَمَّا یُشْرِکُونَ ﴿٤٠﴾
خداست که شما را آفریده، بعد روزی‌تان داده است، آنگاه می‌میرانَدتان و سپس روز قیامت زنده‌تان می‌کند. از دست بت‌هایتان چنین کارهایی ساخته است؟! پاک و برتر است خدا از بت‌هایشان. 40
ظَهَرَ الْفَسَادُ فِی الْبَرِّ وَالْبَحْرِ بِمَا کَسَبَتْ أَیْدِی النَّاسِ لِیُذِیقَهُم بَعْضَ الَّذِی عَمِلُوا لَعَلَّهُمْ یَرْجِعُونَ ﴿٤١﴾
در نتیجۀ گناهانی که مردم مرتکب می‌شوند، انواع بدبختی و بلا در جای‌جایِ دنیا رخ می‌دهد تا خدا سزای برخی کارهای زشتشان را به آن‌ها بچشاند؛ شاید به‌خود بیایند و به‌طرف خدا برگردند. 41