فهرست
سوره حشر 18 تا آخر، طارق، فجر، فاتحه، بقره 1 تا 5

تلاوت تحقیق محمد صدیق منشاوی سوره حشر 18 تا آخر، طارق، فجر، فاتحه، بقره 1 تا 5

  • 44 دقیقه مدت
  • 8138 دریافت شده
تلاوت: غیر ایرانی متقدم
تلاوت: کامل
تلاوت: مجلسی
ملیت قاری: مصری
تلاوت تحقیق محمد صدیق منشاوی، این تلاوت در سال 1958 میلادی در کشور سوریه، شهر دمشق، مسجد اموی اجرا گردیده است.
سوره 59: الحشر

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ

به نام خداوند رحمتگر مهربان

یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَلْتَنْظُرْ نَفْسٌ مَا قَدَّمَتْ لِغَدٍ وَاتَّقُوا اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ خَبِیرٌ بِمَا تَعْمَلُونَ ﴿18﴾

ای کسانی که ایمان آورده‏ اید! از مخالفت خدا بپرهیزید، و هر انسانی باید بنگرد تا چه چیز را برای فردایش از پیش فرستاده، و از خدا بپرهیزید که خداوند از آنچه انجام می‏دهید آگاه است. (18)



وَلَا تَکُونُوا کَالَّذِینَ نَسُوا اللَّهَ فَأَنْسَاهُمْ أَنْفُسَهُمْ أُولَئِکَ هُمُ الْفَاسِقُونَ﴿19﴾

و همچون کسانی که خدا را فراموش کردند و خدا نیز آنها را به خود فراموشی گرفتار کرد نباشید، و آنها فاسق و گنهکارند. (19)



لَا یَسْتَوِی أَصْحَابُ النَّارِ وَأَصْحَابُ الْجَنَّةِ أَصْحَابُ الْجَنَّةِ هُمُ الْفَائِزُونَ﴿20﴾

هرگز اصحاب دوزخ و اصحاب بهشت یکسان نیستند، اصحاب بهشت رستگار و پیروزند. (20)



لَوْ أَنْزَلْنَا هَذَا الْقُرْآنَ عَلَى جَبَلٍ لَرَأَیْتَهُ خَاشِعًا مُتَصَدِّعًا مِنْ خَشْیَةِ اللَّهِ وَتِلْکَ الْأَمْثَالُ نَضْرِبُهَا لِلنَّاسِ لَعَلَّهُمْ یَتَفَکَّرُونَ ﴿21﴾

اگر این قرآن را بر کوهی نازل می‏کردیم می‏دیدی که در برابر آن خشوع می‏کند و از خوف خدا می‏شکافد! و اینها مثالهائی است که برای مردم می‏زنیم تا در آن بیندیشند. (21)



هُوَ اللَّهُ الَّذِی لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ عَالِمُ الْغَیْبِ وَالشَّهَادَةِ هُوَ الرَّحْمَنُ الرَّحِیمُ﴿22﴾

او خدائی است که معبودی جز او نیست، از پنهان و آشکار آگاه است، و او رحمان و رحیم است. (22)



هُوَ اللَّهُ الَّذِی لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ الْمَلِکُ الْقُدُّوسُ السَّلَامُ الْمُؤْمِنُ الْمُهَیْمِنُ الْعَزِیزُ الْجَبَّارُ الْمُتَکَبِّرُ سُبْحَانَ اللَّهِ عَمَّا یُشْرِکُونَ ﴿23﴾

او خدائی است که معبودی جز او نیست، حاکم و مالک اصلی او است، از هر عیب منزه است، به کسی ستم نمی‏کند، به مؤ منان امنیت می‏بخشد، و مراقب همه چیز است، او قدرتمندی است شکست ناپذیر که با اراده نافذ خود هر امری را اصلاح می‏کند، او شایسته بزرگی است. خداوند منزه است از آنچه شریک برای او قرار می‏دهند. (23)



هُوَ اللَّهُ الْخَالِقُ الْبَارِئُ الْمُصَوِّرُ لَهُ الْأَسْمَاءُ الْحُسْنَى یُسَبِّحُ لَهُ مَا فِی السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَهُوَ الْعَزِیزُ الْحَکِیمُ ﴿24﴾

او خداوندی است خالق، و آفریننده‏ ای بیسابقه، و صورتگری است (بی نظیر) برای او نامه‏ ای نیک است، و آنچه در آسمانها و زمین است تسبیح او می‏گویند، و او عزیز و حکیم است. (24)


سوره 86: الطارق

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ

به نام خداوند رحمتگر مهربان

وَالسَّمَاءِ وَالطَّارِقِ ﴿1﴾

سوگند به آسمان و کوبنده شب. (1)

وَمَا أَدْرَاکَ مَا الطَّارِقُ ﴿2﴾

و تو نمی‏دانی کوبنده شب چیست؟! (2)

النَّجْمُ الثَّاقِبُ ﴿3﴾

همان ستاره درخشان و شکافنده تاریکیها. (3)

إِنْ کُلُّ نَفْسٍ لَمَّا عَلَیْهَا حَافِظٌ ﴿4﴾

(به این آیت بزرگ الهی سوگند) که هر کس مراقب و حافظی دارد. (4)

فَلْیَنْظُرِ الْإِنْسَانُ مِمَّ خُلِقَ ﴿5﴾

انسان باید نگاه کند که از چه چیز آفریده شده؟! (5)

خُلِقَ مِنْ مَاءٍ دَافِقٍ ﴿6﴾

از یک آب جهنده آفریده شده است. (6)

یَخْرُجُ مِنْ بَیْنِ الصُّلْبِ وَالتَّرَائِبِ ﴿7﴾

آبی که خارج می‏شود از میان «پشت» و «سینه‏ ها». (7)

إِنَّهُ عَلَى رَجْعِهِ لَقَادِرٌ ﴿8﴾

(کسی که او را از چنین موجود ناچیزی آفرید) می‏تواند او را بازگرداند. (8)

یَوْمَ تُبْلَى السَّرَائِرُ ﴿9﴾

در آن روز که اسرار پنهان آشکار می‏شود. (9)

فَمَا لَهُ مِنْ قُوَّةٍ وَلَا نَاصِرٍ ﴿10﴾

و برای او هیچ نیرو و یاوری نیست. (10)

وَالسَّمَاءِ ذَاتِ الرَّجْعِ ﴿11﴾

سوگند به آسمان پرباران! (11)

وَالْأَرْضِ ذَاتِ الصَّدْعِ ﴿12﴾

و سوگند به زمین پرشکاف (که گیاهان از آن سر برمی آورند). (12)

إِنَّهُ لَقَوْلٌ فَصْلٌ ﴿13﴾

که این یک سخن حق است. (13)

وَمَا هُوَ بِالْهَزْلِ ﴿14﴾

و شوخی نیست. (14)

إِنَّهُمْ یَکِیدُونَ کَیْدًا ﴿15﴾

آنها پیوسته حیله می‏کنند. (15)

وَأَکِیدُ کَیْدًا ﴿16﴾

و من در مقابل آنها چاره می‏کنم. (16)

فَمَهِّلِ الْکَافِرِینَ أَمْهِلْهُمْ رُوَیْدًا ﴿17﴾

حال که چنین است کافران را اندکی مهلت ده (تا سزای اعمالشان را ببینند). (17)

سوره 89: الفجر

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ

به نام خداوند رحمتگر مهربان

وَالْفَجْرِ ﴿1﴾

به سپیده دم سوگند. (1)

وَلَیَالٍ عَشْرٍ ﴿2﴾

و به شبهای دهگانه. (2)

وَالشَّفْعِ وَالْوَتْرِ ﴿3﴾

و به زوج و فرد. (3)

وَاللَّیْلِ إِذَا یَسْرِ ﴿4﴾

و به شب هنگامی که (به سوی روشنایی روز) حرکت می‏کند سوگند (که پروردگارت در کمین ظالمان است). (4)

هَلْ فِی ذَلِکَ قَسَمٌ لِذِی حِجْرٍ ﴿5﴾

آیا در آنچه گفته شد سوگند مهمی برای صاحبان خرد نیست؟! (5)

أَلَمْ تَرَ کَیْفَ فَعَلَ رَبُّکَ بِعَادٍ ﴿6﴾

آیا ندیدی پروردگارت به قوم عاد چه کرد؟ (6)

إِرَمَ ذَاتِ الْعِمَادِ ﴿7﴾

و با آن شهر «ارم» با عظمت. (7)

الَّتِی لَمْ یُخْلَقْ مِثْلُهَا فِی الْبِلَادِ ﴿8﴾

همان شهری که نظیرش در بلاد آفریده نشده بود. (8)

وَثَمُودَ الَّذِینَ جَابُوا الصَّخْرَ بِالْوَادِ ﴿9﴾

و قوم ثمود که صخره‏ های عظیم را از دره می‏بریدند (و از آن خانه و کاخ می‏ساختند). (9)

وَفِرْعَوْنَ ذِی الْأَوْتَادِ ﴿10﴾

و فرعونی که قدرتمند و شکنجه گر بود. (10)

الَّذِینَ طَغَوْا فِی الْبِلَادِ ﴿11﴾

همان اقوامی که در شهرها طغیان کردند. (11)

فَأَکْثَرُوا فِیهَا الْفَسَادَ ﴿12﴾

و فساد فراوان در آنها ببار آوردند. (12)

فَصَبَّ عَلَیْهِمْ رَبُّکَ سَوْطَ عَذَابٍ ﴿13﴾

لذا خداوند تازیانه عذاب را بر آنها فرو ریخت. (13)

إِنَّ رَبَّکَ لَبِالْمِرْصَادِ ﴿14﴾

مسلما پروردگار تو در کمینگاه است. (14)

فَأَمَّا الْإِنْسَانُ إِذَا مَا ابْتَلَاهُ رَبُّهُ فَأَکْرَمَهُ وَنَعَّمَهُ فَیَقُولُ رَبِّی أَکْرَمَنِ ﴿15﴾

اما انسان هنگامی که خداوند او را برای آزمایش اکرام می‏کند و نعمت می‏بخشد (مغرور می‏شود و) می‏گوید: پروردگارم مرا گرامی داشته! (15)

وَأَمَّا إِذَا مَا ابْتَلَاهُ فَقَدَرَ عَلَیْهِ رِزْقَهُ فَیَقُولُ رَبِّی أَهَانَنِ ﴿16﴾

و اما هنگامی که برای امتحان روزی را بر او تنگ بگیرد ماءیوس ‍ می‏شود و می‏گوید پروردگارم مرا خوار کرده! (16)

کَلَّا بَلْ لَا تُکْرِمُونَ الْیَتِیمَ ﴿17﴾

چنان نیست که شما خیال می‏کنید، بلکه شما یتیمان را گرامی نمی‏دارید. (17)

وَلَا تَحَاضُّونَ عَلَى طَعَامِ الْمِسْکِینِ ﴿18﴾

و یکدیگر را بر اطعام مستمندان تشویق نمی‏کند. (18)

وَتَأْکُلُونَ التُّرَاثَ أَکْلًا لَمًّا ﴿19﴾

و میراث را (از طریق مشروع و نامشروع) جمع کرده می‏خورید. (19)

وَتُحِبُّونَ الْمَالَ حُبًّا جَمًّا ﴿20﴾

و مال و ثروت را بسیار دوست می‏دارید. (20)

کَلَّا إِذَا دُکَّتِ الْأَرْضُ دَکًّا دَکًّا ﴿21﴾

چنان نیست که آنها خیال می‏کنند، در آن هنگام که زمین سخت درهم کوبیده شود. (21)

وَجَاءَ رَبُّکَ وَالْمَلَکُ صَفًّا صَفًّا ﴿22﴾

و فرمان پروردگارت فرا رسد و فرشتگان صف در صف حاضر شوند. (22)

وَجِیءَ یَوْمَئِذٍ بِجَهَنَّمَ یَوْمَئِذٍ یَتَذَکَّرُ الْإِنْسَانُ وَأَنَّى لَهُ الذِّکْرَى ﴿23﴾

و در آن روز جهنم را حاضر کنند (آری) در آن روز انسان متذکر می‏شود، اما چه فایده که این تذکر برای او سودی ندارد. (23)

یَقُولُ یَا لَیْتَنِی قَدَّمْتُ لِحَیَاتِی ﴿24﴾

می گوید: ایکاش برای این زندگی چیزی فرستاده بودم. (24)

فَیَوْمَئِذٍ لَا یُعَذِّبُ عَذَابَهُ أَحَدٌ ﴿25﴾

در آن روز هیچکس عذابی همانند عذاب او نمی‏کند. (25)

وَلَا یُوثِقُ وَثَاقَهُ أَحَدٌ ﴿26﴾

و هیچکس همچون او کسی را به بند نمی‏کشد. (26)

یَا أَیَّتُهَا النَّفْسُ الْمُطْمَئِنَّةُ ﴿27﴾

تو ای روح آرام یافته! (27)

ارْجِعِی إِلَى رَبِّکِ رَاضِیَةً مَرْضِیَّةً ﴿28﴾

به سوی پروردگارت بازگرد در حالی هم تو از او خشنودی و هم او از تو خشنود است. (28)

فَادْخُلِی فِی عِبَادِی ﴿29﴾

و در سلک بندگانم داخل شو. (29)

وَادْخُلِی جَنَّتِی ﴿30﴾

و در بهشتم ورود کن. (30)

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ ﴿1﴾

به نام خداوند بخشنده و مهربان (1)



الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِینَ ﴿2﴾

ستایش مخصوص خداوندی است که پروردگار جهانیان است. (2)



الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ ﴿3﴾

خداوندی که بخشنده و بخشایشگر است (و رحمت عام و خاصش همه را رسیده). (3)



مَالِکِ یَوْمِ الدِّینِ ﴿4﴾

خدائی که مالک روز جزاست. (4)



إِیَّاکَ نَعْبُدُ وَإِیَّاکَ نَسْتَعِینُ ﴿5﴾

تنها تو را می‏پرستیم و تنها از تو یاری میجوئیم. (5)



اهْدِنَا الصِّرَاطَ الْمُسْتَقِیمَ ﴿6﴾

ما را به راه راست هدایت فرما. (6)



صِرَاطَ الَّذِینَ أَنْعَمْتَ عَلَیْهِمْ غَیْرِ الْمَغْضُوبِ عَلَیْهِمْ وَلَا الضَّالِّینَ ﴿7﴾

راه آنها که بر آنان نعمت دادی نه آنها که بر ایشان غضب کردی و نه گمراهان! (7)

سوره 2: البقرة

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ

به نام خداوند رحمتگر مهربان

الم ﴿1﴾

الم (1)



ذَلِکَ الْکِتَابُ لَا رَیْبَ فِیهِ هُدًى لِلْمُتَّقِینَ ﴿2﴾

این کتاب با عظمتی است که شک در آن راه ندارد، و مایه هدایت پرهیزکاران است. (2)



الَّذِینَ یُؤْمِنُونَ بِالْغَیْبِ وَیُقِیمُونَ الصَّلَاةَ وَمِمَّا رَزَقْنَاهُمْ یُنْفِقُونَ ﴿3﴾

(پرهیزکاران) آنها هستند که به غیب (آنچه از حس پوشیده و پنهان است) ایمان می‏آورند، و نماز را بر پا می‏دارند و از تمام نعمتها و مواهبی که به آنها روزی دادهایم انفاق می‏کنند. (3)



وَالَّذِینَ یُؤْمِنُونَ بِمَا أُنْزِلَ إِلَیْکَ وَمَا أُنْزِلَ مِنْ قَبْلِکَ وَبِالْآخِرَةِ هُمْ یُوقِنُونَ﴿4﴾

آنها به آنچه بر تو نازل شده و آنچه پیش از تو (بر پیامبران پیشین نازل گردیده) ایمان می‏آورند، و به رستاخیز یقین دارند. (4)



أُولَئِکَ عَلَى هُدًى مِنْ رَبِّهِمْ وَأُولَئِکَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ ﴿5﴾

آنان را خداوند هدایت کرده، و آنهارستگارانند. (5)

قطعات صوتی

تصاویر

تلاوت‌هایی از این قاری

پایگاه قرآن