فهرست
سوره حجرات 15تا آخر، قاف 1تا 11، بلد،شمس،قریش

تلاوت تحقیق عبدالفتاح شعشاعی سوره حجرات 15تا آخر، قاف 1تا 11، بلد،شمس،قریش

  • 30 دقیقه مدت
  • 2491 دریافت شده
تلاوت: غیر ایرانی متقدم
تلاوت: کامل
تلاوت: مجلسی
ملیت قاری: مصری
تلاوت تحقیق عبدالفتاح شعشاعی ، این تلاوت در سال 1951 میلادی در کشور عراق ، شهر کاظمین ، حرم امام موسی کاظم (ع) در ختم ملکه عالیه مادر ملک فیصل پادشاه عراق اجرا گردیده است
سوره 49: الحجرات

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ

به نام خداوند رحمتگر مهربان

إِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ الَّذِینَ آمَنُوا بِاللَّهِ وَرَسُولِهِ ثُمَّ لَمْ یَرْتَابُوا وَجَاهَدُوا بِأَمْوَالِهِمْ وَأَنْفُسِهِمْ فِی سَبِیلِ اللَّهِ أُولَئِکَ هُمُ الصَّادِقُونَ ﴿15﴾

مؤ منان واقعی تنها کسانی هستند که به خدا و رسولش ایمان آورده‏ اند، سپس هرگز شک و تردیدی به خود راه نداده، و با اموال و جانهای خود در راه خدا جهاد کرده‏ اند، آنها راستگو یانند. (15)



قُلْ أَتُعَلِّمُونَ اللَّهَ بِدِینِکُمْ وَاللَّهُ یَعْلَمُ مَا فِی السَّمَاوَاتِ وَمَا فِی الْأَرْضِ وَاللَّهُ بِکُلِّ شَیْءٍ عَلِیمٌ ﴿16﴾

بگو: آیا خدا را از ایمان خود با خبر می‏سازید، او تمام آنچه را در آسمان و زمین است میداند، و خداوند از همه چیز آگاه است. (16)



یَمُنُّونَ عَلَیْکَ أَنْ أَسْلَمُوا قُلْ لَا تَمُنُّوا عَلَیَّ إِسْلَامَکُمْ بَلِ اللَّهُ یَمُنُّ عَلَیْکُمْ أَنْ هَدَاکُمْ لِلْإِیمَانِ إِنْ کُنْتُمْ صَادِقِینَ ﴿17﴾

آنها بر تو منت می‏گذارند که اسلام آورده‏ اند، بگو اسلام خود را بر من منت مگذارید، بلکه خداوند بر شما منت می‏گذارد که شما را به سوی ایمان هدایت کرده، اگر (در ادعای ایمان) راستگو هستید. (17)



إِنَّ اللَّهَ یَعْلَمُ غَیْبَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَاللَّهُ بَصِیرٌ بِمَا تَعْمَلُونَ ﴿18﴾

خداوند غیب آسمانها و زمین را می‏داند و نسبت به آنچه انجام می‏دهید بیناست. (18)



سوره 50: ق

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ

به نام خداوند رحمتگر مهربان

ق وَالْقُرْآنِ الْمَجِیدِ ﴿1﴾

ق - سوگند به قرآن مجید. (1)



بَلْ عَجِبُوا أَنْ جَاءَهُمْ مُنْذِرٌ مِنْهُمْ فَقَالَ الْکَافِرُونَ هَذَا شَیْءٌ عَجِیبٌ﴿2﴾

آنها تعجب کردند که پیامبری انذارگر از میان خودشان آمده، و کافران گفتند: این چیز عجیب است! (2)



أَإِذَا مِتْنَا وَکُنَّا تُرَابًا ذَلِکَ رَجْعٌ بَعِیدٌ ﴿3﴾

آیا هنگامی که ما مردیم و خاک شدیم دو باره به زندگی باز می‏گردیم ؟ این بازگشتی است بعید! (3)



قَدْ عَلِمْنَا مَا تَنْقُصُ الْأَرْضُ مِنْهُمْ وَعِنْدَنَا کِتَابٌ حَفِیظٌ ﴿4﴾

ولی ما می‏دانیم آنچه را زمین از بدن آنها می‏کاهد، و نزد ما کتابی است که همه چیز در آن محفوظ است. (4)



بَلْ کَذَّبُوا بِالْحَقِّ لَمَّا جَاءَهُمْ فَهُمْ فِی أَمْرٍ مَرِیجٍ ﴿5﴾

آنها حق را هنگامی که به سراغشان آمد تکذیب کردند لذا پیوسته در کار پراکنده خود متحیرند! (5)



أَفَلَمْ یَنْظُرُوا إِلَى السَّمَاءِ فَوْقَهُمْ کَیْفَ بَنَیْنَاهَا وَزَیَّنَّاهَا وَمَا لَهَا مِنْ فُرُوجٍ﴿6﴾

آیا آنها به آسمانی که بالای سرشان است نگاه نکردند که چگونه ما آنرا بنا کرده‏ ایم ؟ و چگونه به وسیله ستارگان زینت بخشیده‏ ایم ؟ و هیچ شکاف و ناموزونی در آن نیست! (6)



وَالْأَرْضَ مَدَدْنَاهَا وَأَلْقَیْنَا فِیهَا رَوَاسِیَ وَأَنْبَتْنَا فِیهَا مِنْ کُلِّ زَوْجٍ بَهِیجٍ﴿7﴾

و زمین را گسترش دادیم، و در آن کوههای عظیمی افکندیم، و از هر نوع گیاه بهجتانگیز رویاندیم. (7)



تَبْصِرَةً وَذِکْرَى لِکُلِّ عَبْدٍ مُنِیبٍ ﴿8﴾

تا وسیله بینائی و بیداری برای هر بنده توبه کاری باشد. (8)



وَنَزَّلْنَا مِنَ السَّمَاءِ مَاءً مُبَارَکًا فَأَنْبَتْنَا بِهِ جَنَّاتٍ وَحَبَّ الْحَصِیدِ ﴿9﴾

و از آسمان آبی پر برکت فرستادیم و به وسیله آن باغها و دانه‏ هائی را که درو می‏کنند رویاندیم. (9)



وَالنَّخْلَ بَاسِقَاتٍ لَهَا طَلْعٌ نَضِیدٌ ﴿10﴾

و نخلهای بلند قامت که میوههای متراکم دارند. (10)



رِزْقًا لِلْعِبَادِ وَأَحْیَیْنَا بِهِ بَلْدَةً مَیْتًا کَذَلِکَ الْخُرُوجُ ﴿11﴾

همه اینها به منظور بخشیدن روزی به بندگان است، و به وسیله باران زمین مرده را زنده کردیم، آری زنده شدن مردگان نیز همین گونه است. (11)

سوره 90: البلد

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ

به نام خداوند رحمتگر مهربان

لَا أُقْسِمُ بِهَذَا الْبَلَدِ ﴿1﴾

قسم به این شهر مقدس (مکه). (1)

وَأَنْتَ حِلٌّ بِهَذَا الْبَلَدِ ﴿2﴾

شهری که تو ساکن (2)

وَوَالِدٍ وَمَا وَلَدَ ﴿3﴾

و قسم به پدر و فرزندش (ابراهیم خلیل و اسماعیل ذبیح). (3)

لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنْسَانَ فِی کَبَدٍ ﴿4﴾

که ما انسان را در رنج آفریدیم (و زندگی او مملو از رنجها است). (4)

أَیَحْسَبُ أَنْ لَنْ یَقْدِرَ عَلَیْهِ أَحَدٌ ﴿5﴾

آیا او گمان می‏کند که هیچ کس قادر نیست بر او دست یابد؟! (5)

یَقُولُ أَهْلَکْتُ مَالًا لُبَدًا ﴿6﴾

می گوید: مال زیادی را (در کارهای خیر) تلف کرده‏ ام! (6)

أَیَحْسَبُ أَنْ لَمْ یَرَهُ أَحَدٌ ﴿7﴾

آیا گمان می‏کند هیچ کس او را ندیده (و نمی‏بیند)؟ (7)

أَلَمْ نَجْعَلْ لَهُ عَیْنَیْنِ ﴿8﴾

آیا برای او (انسان) دو چشم قرار ندادیم ؟ (8)

وَلِسَانًا وَشَفَتَیْنِ ﴿9﴾

و یک زبان و دو لب ؟ (9)

وَهَدَیْنَاهُ النَّجْدَیْنِ ﴿10﴾

و او را به خیر و شرش هدایت نمودیم. (10)

فَلَا اقْتَحَمَ الْعَقَبَةَ ﴿11﴾

ولی او (انسان ناسپاس) از آن گردنه مهم بالا نرفت! (11)

وَمَا أَدْرَاکَ مَا الْعَقَبَةُ ﴿12﴾

و تو نمی‏دانی آن گردنه چیست ؟ (12)

فَکُّ رَقَبَةٍ ﴿13﴾

آزاد کردن برده است! (13)

أَوْ إِطْعَامٌ فِی یَوْمٍ ذِی مَسْغَبَةٍ ﴿14﴾

یا اطعام کردن در روز گرسنگی. (14)

یَتِیمًا ذَا مَقْرَبَةٍ ﴿15﴾

یتیمی از خویشاوندان را. (15)

أَوْ مِسْکِینًا ذَا مَتْرَبَةٍ ﴿16﴾

یا مستمندی به خاک افتاده را. (16)

ثُمَّ کَانَ مِنَ الَّذِینَ آمَنُوا وَتَوَاصَوْا بِالصَّبْرِ وَتَوَاصَوْا بِالْمَرْحَمَةِ ﴿17﴾

سپس از کسانی بوده باشد که ایمان آورده، و یکدیگر را به شکیبائی و رحمت توصیه می‏کنند. (17)

أُولَئِکَ أَصْحَابُ الْمَیْمَنَةِ ﴿18﴾

آنها اصحاب الیمین هستند (و نامه اعمالشان را به دست راستشان می‏دهند). (18)

وَالَّذِینَ کَفَرُوا بِآیَاتِنَا هُمْ أَصْحَابُ الْمَشْأَمَةِ ﴿19﴾

و کسانی که آیات ما را انکار کرده‏ اند افرادی شومند و نامه اعمالشان به دست چپشان داده می‏شود. (19)

عَلَیْهِمْ نَارٌ مُؤْصَدَةٌ ﴿20﴾

بر آنها آتشی است فرو بسته (که راه فراری از آن نیست). (20)

سوره 91: الشمس

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ

به نام خداوند رحمتگر مهربان

وَالشَّمْسِ وَضُحَاهَا ﴿1﴾

به خورشید و گسترش نور آن سوگند! (1)

وَالْقَمَرِ إِذَا تَلَاهَا ﴿2﴾

و به ماه در آن هنگام که بعد از آن در آید (2)

وَالنَّهَارِ إِذَا جَلَّاهَا ﴿3﴾

و به روز هنگامی که صفحه زمین را روشن سازد (3)

وَاللَّیْلِ إِذَا یَغْشَاهَا ﴿4﴾

و قسم به شب آن هنگام که صفحه زمین را بپوشاند (4)

وَالسَّمَاءِ وَمَا بَنَاهَا ﴿5﴾

و قسم به آسمان و کسی که آسمان را بنا کرده. (5)

وَالْأَرْضِ وَمَا طَحَاهَا ﴿6﴾

و قسم به زمین و کسی که آن را گسترانیده. (6)

وَنَفْسٍ وَمَا سَوَّاهَا ﴿7﴾

و سوگند به نفس آدمی و آن کس که آن را منظم ساخته، (7)

فَأَلْهَمَهَا فُجُورَهَا وَتَقْوَاهَا ﴿8﴾

سپس فجور و تقوا (شر و خیر) را به او الهام کرده است (8)

قَدْ أَفْلَحَ مَنْ زَکَّاهَا ﴿9﴾

که هر کس نفس خود را تزکیه کرده، رستگار شده (9)

وَقَدْ خَابَ مَنْ دَسَّاهَا ﴿10﴾

و آن کس که نفس خویش را با معصیت و گناه آلوده ساخته، نومید و محروم گشته است. (10)

کَذَّبَتْ ثَمُودُ بِطَغْوَاهَا ﴿11﴾

قوم ثمود بر اثر طغیان (پیامبرشان را) تکذیب کردند. (11)

إِذِ انْبَعَثَ أَشْقَاهَا ﴿12﴾

آنگاه که شقی ترین آنها بپاخاست. (12)

فَقَالَ لَهُمْ رَسُولُ اللَّهِ نَاقَةَ اللَّهِ وَسُقْیَاهَا ﴿13﴾

و فرستاده الهی (صالح) به آنها گفت ناقه خدا را با آبشخورش ‍ واگذارید (و مزاحم آن نشوید). (13)

فَکَذَّبُوهُ فَعَقَرُوهَا فَدَمْدَمَ عَلَیْهِمْ رَبُّهُمْ بِذَنْبِهِمْ فَسَوَّاهَا ﴿14﴾

ولی آنها او را تکذیب نمودند و ناقه را پی کردند و به هلاکت رساندند، لذا پروردگارشان آنها را به خاطر گناهی که مرتکب شده بودند در هم کوبید و سرزمینشان را صاف و مسطح نمود! (14)

وَلَا یَخَافُ عُقْبَاهَا ﴿15﴾

و او هرگز از فرجام این کار بیم ندارد (15)

سوره 106: قریش

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ

به نام خداوند رحمتگر مهربان

لِإِیلَافِ قُرَیْشٍ ﴿1﴾

(مجازات اصحاب الفیل) به خاطر این بود که قریش (به این سرزمین مقدس) الفت گیرند (و مقدمات ظهور پیامبر فراهم شود). (1)

إِیلَافِهِمْ رِحْلَةَ الشِّتَاءِ وَالصَّیْفِ ﴿2﴾

الفت آنها در سفرهای زمستانه و تابستانه است. (2)

فَلْیَعْبُدُوا رَبَّ هَذَا الْبَیْتِ ﴿3﴾

پس (به شکرانه این نعمت بزرگ) باید پروردگار این خانه را عبادت کنند. (3)

الَّذِی أَطْعَمَهُمْ مِنْ جُوعٍ وَآمَنَهُمْ مِنْ خَوْفٍ ﴿4﴾

همانکس که آنها را از گرسنگی نجات داد و از نااءمنی رهائی بخشید. (4)

قطعات صوتی

  • عنوان
    زمان
  • 30:21

تصاویر

تلاوت‌هایی از این قاری

پایگاه قرآن