- 761
تسنیم 226 - آیات 38 تا 45 سوره هود
در این برنامه تلاوت ترتیل محمد جبریل و ترجمه شنیداری صفحه 226 قرآن کریم شامل آیات 38 تا 45 سوره هود را به قلم استاد بهاء الدین خرمشاهی می شنوید .
سوره 11: هود
أعوذ بِاللَّهِ مِنَ الشَّیطَانِ الرَّجِیمِ
پناه می برم به خدا از شر شیطان رانده شده
وَیَصْنَعُ الْفُلْکَ وَکُلَّمَا مَرَّ عَلَیْهِ مَلَأٌ مِنْ قَوْمِهِ سَخِرُوا مِنْهُ قَالَ إِنْ تَسْخَرُوا مِنَّا فَإِنَّا نَسْخَرُ مِنْکُمْ کَمَا تَسْخَرُونَ ﴿38﴾
و [نوح] کشتى را مى ساخت و هر بار که بزرگانى از قومش بر او مى گذشتند او را ریشخند مى کردند، مى گفت اگر ما را ریشخند کنید، ما نیز [به هنگامش] به همان گونه که ما را ریشخند مى کنید، ریشخندتان خواهیم کرد (38)
فَسَوْفَ تَعْلَمُونَ مَنْ یَأْتِیهِ عَذَابٌ یُخْزِیهِ وَیَحِلُّ عَلَیْهِ عَذَابٌ مُقِیمٌ ﴿39﴾
و به زودى خواهید دانست که بر سر چه کسى عذابى مى آید که خوارش سازد، و عذابى پاینده بر او فرود مى آید (39)
حَتَّى إِذَا جَاءَ أَمْرُنَا وَفَارَ التَّنُّورُ قُلْنَا احْمِلْ فِیهَا مِنْ کُلٍّ زَوْجَیْنِ اثْنَیْنِ وَأَهْلَکَ إِلَّا مَنْ سَبَقَ عَلَیْهِ الْقَوْلُ وَمَنْ آمَنَ وَمَا آمَنَ مَعَهُ إِلَّا قَلِیلٌ ﴿40﴾
تا به آنجا که فرمان ما در رسید و [آب از] تنور فوران کرد آنگاه گفتیم که در آن [کشتى] از هر جنس [جانورى] دو تا سوار کن و نیز خانواده ات را، مگر کسى که حکم [ما] از پیش درباره او مقرر شده است، و نیز کسانى را که ایمان آورده اند، و همراه او جز اندکى ایمان نیاورده بودند (40)
وَقَالَ ارْکَبُوا فِیهَا بِسْمِ اللَّهِ مَجْرَاهَا وَمُرْسَاهَا إِنَّ رَبِّی لَغَفُورٌ رَحِیمٌ ﴿41﴾
و گفت بر آن سوار شوید، که روانه شدن و لنگر انداختنش با نام خداست، که پروردگار من آمرزگار مهربان است (41)
وَهِیَ تَجْرِی بِهِمْ فِی مَوْجٍ کَالْجِبَالِ وَنَادَى نُوحٌ ابْنَهُ وَکَانَ فِی مَعْزِلٍ یَا بُنَیَّ ارْکَبْ مَعَنَا وَلَا تَکُنْ مَعَ الْکَافِرِینَ ﴿42﴾
و آن [کشتى] ایشان را در دل موج[هاى] کوه پیکر پیش مى برد، و نوح پسرش را ندا داد -و او در کنارى بودکه اى فرزندم همراه ما سوار شو، و با کافران مباش (42)
قَالَ سَآوِی إِلَى جَبَلٍ یَعْصِمُنِی مِنَ الْمَاءِ قَالَ لَا عَاصِمَ الْیَوْمَ مِنْ أَمْرِ اللَّهِ إِلَّا مَنْ رَحِمَ وَحَالَ بَیْنَهُمَا الْمَوْجُ فَکَانَ مِنَ الْمُغْرَقِینَ ﴿43﴾
گفت به زودى در کوهى پناه مى گیرم که مرا از سیلاب در امان مى دارد، [نوح] گفت امروز در برابر امر الهى، پشت و پناهى وجود ندارد، مگر کسى که [خداوند] بر او رحمت آورده باشد، و در میان ایشان موج حایل شد، و او از غرق شدگان گردید (43)
وَقِیلَ یَا أَرْضُ ابْلَعِی مَاءَکِ وَیَا سَمَاءُ أَقْلِعِی وَغِیضَ الْمَاءُ وَقُضِیَ الْأَمْرُ وَاسْتَوَتْ عَلَى الْجُودِیِّ وَقِیلَ بُعْدًا لِلْقَوْمِ الظَّالِمِینَ ﴿44﴾
و گفته شد که اى زمین آبت را فرو بر، و اى آسمان [بارانت را] فروبند، و آب فروکش کرد و کار به سرانجام رسید و [کشتى] بر [کوه] جودى قرار گرفت، و گفته شد که لعنت بر ستم پیشگان [مشرک] (44)
وَنَادَى نُوحٌ رَبَّهُ فَقَالَ رَبِّ إِنَّ ابْنِی مِنْ أَهْلِی وَإِنَّ وَعْدَکَ الْحَقُّ وَأَنْتَ أَحْکَمُ الْحَاکِمِینَ ﴿45﴾
و نوح پروردگارش را ندا داد و گفت پروردگارا پسرم از خانواده من است و البته وعده تو نیز راست و درست است و تو داورترین داورانى (45)
سوره 11: هود
أعوذ بِاللَّهِ مِنَ الشَّیطَانِ الرَّجِیمِ
پناه می برم به خدا از شر شیطان رانده شده
وَیَصْنَعُ الْفُلْکَ وَکُلَّمَا مَرَّ عَلَیْهِ مَلَأٌ مِنْ قَوْمِهِ سَخِرُوا مِنْهُ قَالَ إِنْ تَسْخَرُوا مِنَّا فَإِنَّا نَسْخَرُ مِنْکُمْ کَمَا تَسْخَرُونَ ﴿38﴾
و [نوح] کشتى را مى ساخت و هر بار که بزرگانى از قومش بر او مى گذشتند او را ریشخند مى کردند، مى گفت اگر ما را ریشخند کنید، ما نیز [به هنگامش] به همان گونه که ما را ریشخند مى کنید، ریشخندتان خواهیم کرد (38)
فَسَوْفَ تَعْلَمُونَ مَنْ یَأْتِیهِ عَذَابٌ یُخْزِیهِ وَیَحِلُّ عَلَیْهِ عَذَابٌ مُقِیمٌ ﴿39﴾
و به زودى خواهید دانست که بر سر چه کسى عذابى مى آید که خوارش سازد، و عذابى پاینده بر او فرود مى آید (39)
حَتَّى إِذَا جَاءَ أَمْرُنَا وَفَارَ التَّنُّورُ قُلْنَا احْمِلْ فِیهَا مِنْ کُلٍّ زَوْجَیْنِ اثْنَیْنِ وَأَهْلَکَ إِلَّا مَنْ سَبَقَ عَلَیْهِ الْقَوْلُ وَمَنْ آمَنَ وَمَا آمَنَ مَعَهُ إِلَّا قَلِیلٌ ﴿40﴾
تا به آنجا که فرمان ما در رسید و [آب از] تنور فوران کرد آنگاه گفتیم که در آن [کشتى] از هر جنس [جانورى] دو تا سوار کن و نیز خانواده ات را، مگر کسى که حکم [ما] از پیش درباره او مقرر شده است، و نیز کسانى را که ایمان آورده اند، و همراه او جز اندکى ایمان نیاورده بودند (40)
وَقَالَ ارْکَبُوا فِیهَا بِسْمِ اللَّهِ مَجْرَاهَا وَمُرْسَاهَا إِنَّ رَبِّی لَغَفُورٌ رَحِیمٌ ﴿41﴾
و گفت بر آن سوار شوید، که روانه شدن و لنگر انداختنش با نام خداست، که پروردگار من آمرزگار مهربان است (41)
وَهِیَ تَجْرِی بِهِمْ فِی مَوْجٍ کَالْجِبَالِ وَنَادَى نُوحٌ ابْنَهُ وَکَانَ فِی مَعْزِلٍ یَا بُنَیَّ ارْکَبْ مَعَنَا وَلَا تَکُنْ مَعَ الْکَافِرِینَ ﴿42﴾
و آن [کشتى] ایشان را در دل موج[هاى] کوه پیکر پیش مى برد، و نوح پسرش را ندا داد -و او در کنارى بودکه اى فرزندم همراه ما سوار شو، و با کافران مباش (42)
قَالَ سَآوِی إِلَى جَبَلٍ یَعْصِمُنِی مِنَ الْمَاءِ قَالَ لَا عَاصِمَ الْیَوْمَ مِنْ أَمْرِ اللَّهِ إِلَّا مَنْ رَحِمَ وَحَالَ بَیْنَهُمَا الْمَوْجُ فَکَانَ مِنَ الْمُغْرَقِینَ ﴿43﴾
گفت به زودى در کوهى پناه مى گیرم که مرا از سیلاب در امان مى دارد، [نوح] گفت امروز در برابر امر الهى، پشت و پناهى وجود ندارد، مگر کسى که [خداوند] بر او رحمت آورده باشد، و در میان ایشان موج حایل شد، و او از غرق شدگان گردید (43)
وَقِیلَ یَا أَرْضُ ابْلَعِی مَاءَکِ وَیَا سَمَاءُ أَقْلِعِی وَغِیضَ الْمَاءُ وَقُضِیَ الْأَمْرُ وَاسْتَوَتْ عَلَى الْجُودِیِّ وَقِیلَ بُعْدًا لِلْقَوْمِ الظَّالِمِینَ ﴿44﴾
و گفته شد که اى زمین آبت را فرو بر، و اى آسمان [بارانت را] فروبند، و آب فروکش کرد و کار به سرانجام رسید و [کشتى] بر [کوه] جودى قرار گرفت، و گفته شد که لعنت بر ستم پیشگان [مشرک] (44)
وَنَادَى نُوحٌ رَبَّهُ فَقَالَ رَبِّ إِنَّ ابْنِی مِنْ أَهْلِی وَإِنَّ وَعْدَکَ الْحَقُّ وَأَنْتَ أَحْکَمُ الْحَاکِمِینَ ﴿45﴾
و نوح پروردگارش را ندا داد و گفت پروردگارا پسرم از خانواده من است و البته وعده تو نیز راست و درست است و تو داورترین داورانى (45)