- 757
تسنیم 295 - آیات 16 تا 20 سوره کهف
در این برنامه تلاوت ترتیل محمد جبریل و ترجمه شنیداری صفحه 295 قرآن کریم شامل آیات 16 تا 20 سوره کهف را به قلم استاد بهاء الدین خرمشاهی می شنوید .
سوره 18: الکهف
اعوذ بالله من الشیطان الرجیم
پناه میبرم به خدا از شر شیطان رانده شده
وَإِذِ اعْتَزَلْتُمُوهُمْ وَمَا یَعْبُدُونَ إِلَّا اللَّهَ فَأْوُوا إِلَى الْکَهْفِ یَنْشُرْ لَکُمْ رَبُّکُمْ مِنْ رَحْمَتِهِ وَیُهَیِّئْ لَکُمْ مِنْ أَمْرِکُمْ مِرْفَقًا ﴿16﴾
و چون از ایشان و آنچه جز خداوند مىپرستند، کناره گرفتید، در آن غار جاى گیرید تا پروردگارتان رحمت خویش را بر شما بگستراند و کار شما را به سامان آورد (16)
وَتَرَى الشَّمْسَ إِذَا طَلَعَتْ تَزَاوَرُ عَنْ کَهْفِهِمْ ذَاتَ الْیَمِینِ وَإِذَا غَرَبَتْ تَقْرِضُهُمْ ذَاتَ الشِّمَالِ وَهُمْ فِی فَجْوَةٍ مِنْهُ ذَلِکَ مِنْ آیَاتِ اللَّهِ مَنْ یَهْدِ اللَّهُ فَهُوَ الْمُهْتَدِ وَمَنْ یُضْلِلْ فَلَنْ تَجِدَ لَهُ وَلِیًّا مُرْشِدًا ﴿17﴾
و خورشید را چون طلوع مىکرد مىدیدى که از غارشان به سوى دست راست مىگراید و چون غروب مىکرد از دست چپ آنان بر مىگذشت و آنان در گستره غار بودند، این از آیات الهى است، هرکس که خداوند هدایتش کند رهیافته است و هرکس که او بیراه واگذارد، هرگز برایش سرور و راهنمایى نمىیابى (17)
وَتَحْسَبُهُمْ أَیْقَاظًا وَهُمْ رُقُودٌ وَنُقَلِّبُهُمْ ذَاتَ الْیَمِینِ وَذَاتَ الشِّمَالِ وَکَلْبُهُمْ بَاسِطٌ ذِرَاعَیْهِ بِالْوَصِیدِ لَوِ اطَّلَعْتَ عَلَیْهِمْ لَوَلَّیْتَ مِنْهُمْ فِرَارًا وَلَمُلِئْتَ مِنْهُمْ رُعْبًا ﴿18﴾
و آنان را بیدار مى انگاشتى و حال آنکه خفته بودند، و ایشان را [از چپ] به راست و [از راست] به چپ بر مىگردانیم و سگ شان بازوانش را بر درگاه غار گشوده بود، چون به ایشان مى نگریستى، پشت مىکردى و مى گریختى و از ایشان هراسان مى شدى (18)
وَکَذَلِکَ بَعَثْنَاهُمْ لِیَتَسَاءَلُوا بَیْنَهُمْ قَالَ قَائِلٌ مِنْهُمْ کَمْ لَبِثْتُمْ قَالُوا لَبِثْنَا یَوْمًا أَوْ بَعْضَ یَوْمٍ قَالُوا رَبُّکُمْ أَعْلَمُ بِمَا لَبِثْتُمْ فَابْعَثُوا أَحَدَکُمْ بِوَرِقِکُمْ هَذِهِ إِلَى الْمَدِینَةِ فَلْیَنْظُرْ أَیُّهَا أَزْکَى طَعَامًا فَلْیَأْتِکُمْ بِرِزْقٍ مِنْهُ وَلْیَتَلَطَّفْ وَلَا یُشْعِرَنَّ بِکُمْ أَحَدًا ﴿19﴾
و بدینسان بود که آنان را از خواب بیدار کردیم تا در میان خویش همپرسى کنند، [چنانکه] یکى از آنان گفت چه مدت در اینجا مانده اید؟ [در پاسخش] گفتند به اندازه یک روز یا بخشى از روز [در اینجا] مانده ایم، [دیگران] گفتند پروردگارتان آگاه تر است که چه مدت مانده اید، حال یکى از خودتان را با این درهم تان به سوى شهر بفرستید تا ببیند که خوراک بهتر کجاست، و خوراکى از آن برایتان [بخرد و] بیاورد و پنهانکارى کند و هیچ کس را از حال شما آگاه نگرداند (19)
إِنَّهُمْ إِنْ یَظْهَرُوا عَلَیْکُمْ یَرْجُمُوکُمْ أَوْ یُعِیدُوکُمْ فِی مِلَّتِهِمْ وَلَنْ تُفْلِحُوا إِذًا أَبَدًا ﴿20﴾
چرا که آنان اگر بر شما دست یابند سنگسارتان مى کنند یا شما را [با زور] به آیین خویش در مى آورند و در آن صورت هرگز رستگار نخواهید شد (20)
سوره 18: الکهف
اعوذ بالله من الشیطان الرجیم
پناه میبرم به خدا از شر شیطان رانده شده
وَإِذِ اعْتَزَلْتُمُوهُمْ وَمَا یَعْبُدُونَ إِلَّا اللَّهَ فَأْوُوا إِلَى الْکَهْفِ یَنْشُرْ لَکُمْ رَبُّکُمْ مِنْ رَحْمَتِهِ وَیُهَیِّئْ لَکُمْ مِنْ أَمْرِکُمْ مِرْفَقًا ﴿16﴾
و چون از ایشان و آنچه جز خداوند مىپرستند، کناره گرفتید، در آن غار جاى گیرید تا پروردگارتان رحمت خویش را بر شما بگستراند و کار شما را به سامان آورد (16)
وَتَرَى الشَّمْسَ إِذَا طَلَعَتْ تَزَاوَرُ عَنْ کَهْفِهِمْ ذَاتَ الْیَمِینِ وَإِذَا غَرَبَتْ تَقْرِضُهُمْ ذَاتَ الشِّمَالِ وَهُمْ فِی فَجْوَةٍ مِنْهُ ذَلِکَ مِنْ آیَاتِ اللَّهِ مَنْ یَهْدِ اللَّهُ فَهُوَ الْمُهْتَدِ وَمَنْ یُضْلِلْ فَلَنْ تَجِدَ لَهُ وَلِیًّا مُرْشِدًا ﴿17﴾
و خورشید را چون طلوع مىکرد مىدیدى که از غارشان به سوى دست راست مىگراید و چون غروب مىکرد از دست چپ آنان بر مىگذشت و آنان در گستره غار بودند، این از آیات الهى است، هرکس که خداوند هدایتش کند رهیافته است و هرکس که او بیراه واگذارد، هرگز برایش سرور و راهنمایى نمىیابى (17)
وَتَحْسَبُهُمْ أَیْقَاظًا وَهُمْ رُقُودٌ وَنُقَلِّبُهُمْ ذَاتَ الْیَمِینِ وَذَاتَ الشِّمَالِ وَکَلْبُهُمْ بَاسِطٌ ذِرَاعَیْهِ بِالْوَصِیدِ لَوِ اطَّلَعْتَ عَلَیْهِمْ لَوَلَّیْتَ مِنْهُمْ فِرَارًا وَلَمُلِئْتَ مِنْهُمْ رُعْبًا ﴿18﴾
و آنان را بیدار مى انگاشتى و حال آنکه خفته بودند، و ایشان را [از چپ] به راست و [از راست] به چپ بر مىگردانیم و سگ شان بازوانش را بر درگاه غار گشوده بود، چون به ایشان مى نگریستى، پشت مىکردى و مى گریختى و از ایشان هراسان مى شدى (18)
وَکَذَلِکَ بَعَثْنَاهُمْ لِیَتَسَاءَلُوا بَیْنَهُمْ قَالَ قَائِلٌ مِنْهُمْ کَمْ لَبِثْتُمْ قَالُوا لَبِثْنَا یَوْمًا أَوْ بَعْضَ یَوْمٍ قَالُوا رَبُّکُمْ أَعْلَمُ بِمَا لَبِثْتُمْ فَابْعَثُوا أَحَدَکُمْ بِوَرِقِکُمْ هَذِهِ إِلَى الْمَدِینَةِ فَلْیَنْظُرْ أَیُّهَا أَزْکَى طَعَامًا فَلْیَأْتِکُمْ بِرِزْقٍ مِنْهُ وَلْیَتَلَطَّفْ وَلَا یُشْعِرَنَّ بِکُمْ أَحَدًا ﴿19﴾
و بدینسان بود که آنان را از خواب بیدار کردیم تا در میان خویش همپرسى کنند، [چنانکه] یکى از آنان گفت چه مدت در اینجا مانده اید؟ [در پاسخش] گفتند به اندازه یک روز یا بخشى از روز [در اینجا] مانده ایم، [دیگران] گفتند پروردگارتان آگاه تر است که چه مدت مانده اید، حال یکى از خودتان را با این درهم تان به سوى شهر بفرستید تا ببیند که خوراک بهتر کجاست، و خوراکى از آن برایتان [بخرد و] بیاورد و پنهانکارى کند و هیچ کس را از حال شما آگاه نگرداند (19)
إِنَّهُمْ إِنْ یَظْهَرُوا عَلَیْکُمْ یَرْجُمُوکُمْ أَوْ یُعِیدُوکُمْ فِی مِلَّتِهِمْ وَلَنْ تُفْلِحُوا إِذًا أَبَدًا ﴿20﴾
چرا که آنان اگر بر شما دست یابند سنگسارتان مى کنند یا شما را [با زور] به آیین خویش در مى آورند و در آن صورت هرگز رستگار نخواهید شد (20)