روخوانی سوره مبارکه نوح (ع ) از آیات 1 تا 4 ومرور آیات 24 تا 28 سوره مبارکه الجن و توضیح استاد آقائی در باب فرمان خداوند به حضرت نوح ع در مورد هشدار به قومشان قبل از وقوع عذاب الهی و اشاره به اعمالی که باعث طول عمر می شود مانند صدقه دادن
سوره نوح
بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمـَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
إِنَّا أَرْسَلْنَا نُوحًا إِلَى قَوْمِهِ أَنْ أَنذِرْ قَوْمَکَ مِن قَبْلِ أَن یَأْتِیَهُمْ عَذَابٌ أَلِیمٌ {1}
ما نوح را به سوى قومش فرستادیم که قومت را پیش از آنکه عذابى دردناک به آنان رسد هشدار ده {1}
قَالَ یَا قَوْمِ إِنِّی لَکُمْ نَذِیرٌ مُّبِینٌ {2}
[نوح] گفت اى قوم من من شما را هشدار دهندهاى آشکارم {2}
أَنِ اعْبُدُوا اللَّهَ وَاتَّقُوهُ وَأَطِیعُونِ {3}
که خدا را بپرستید و از او پروا دارید و مرا فرمان برید {3}
یَغْفِرْ لَکُم مِّن ذُنُوبِکُمْ وَیُؤَخِّرْکُمْ إِلَى أَجَلٍ مُّسَمًّى إِنَّ أَجَلَ اللَّهِ إِذَا جَاء لَا یُؤَخَّرُ لَوْ کُنتُمْ تَعْلَمُونَ {4}
[تا] برخى از گناهانتان را بر شما ببخشاید و [اجل] شما را تا وقتى معین به تاخیر اندازد اگر بدانید چون وقت مقرر خدا برسد تاخیر بر نخواهد داشت {4}
قَالَ رَبِّ إِنِّی دَعَوْتُ قَوْمِی لَیْلًا وَنَهَارًا {5}
[نوح] گفت پروردگارا من قوم خود را شب و روز دعوت کردم {5}
فَلَمْ یَزِدْهُمْ دُعَائِی إِلَّا فِرَارًا {6}
و دعوت من جز بر گریزشان نیفزود {6}
وَإِنِّی کُلَّمَا دَعَوْتُهُمْ لِتَغْفِرَ لَهُمْ جَعَلُوا أَصَابِعَهُمْ فِی آذَانِهِمْ وَاسْتَغْشَوْا ثِیَابَهُمْ وَأَصَرُّوا وَاسْتَکْبَرُوا اسْتِکْبَارًا {7}
و من هر بار که آنان را دعوت کردم تا ایشان را بیامرزى انگشتانشان را در گوشهایشان کردند و رداى خویشتن بر سر کشیدند و اصرار ورزیدند و هر چه بیشتر بر کبر خود افزودند {7}
ثُمَّ إِنِّی دَعَوْتُهُمْ جِهَارًا {8}
سپس من آشکارا آنان را دعوت کردم {8}
ثُمَّ إِنِّی أَعْلَنتُ لَهُمْ وَأَسْرَرْتُ لَهُمْ إِسْرَارًا {9}
باز من به آنان اعلام نمودم و در خلوت [و] پوشیده نیز به ایشان گفتم {9}
فَقُلْتُ اسْتَغْفِرُوا رَبَّکُمْ إِنَّهُ کَانَ غَفَّارًا {10}
و گفتم از پروردگارتان آمرزش بخواهید که او همواره آمرزنده است {10}
یُرْسِلِ السَّمَاء عَلَیْکُم مِّدْرَارًا {11}
[تا] بر شما از آسمان باران پى در پى فرستد {11}
وَیُمْدِدْکُمْ بِأَمْوَالٍ وَبَنِینَ وَیَجْعَل لَّکُمْ جَنَّاتٍ وَیَجْعَل لَّکُمْ أَنْهَارًا {12}
و شما را به اموال و پسران یارى کند و برایتان باغها قرار دهد و نهرها براى شما پدید آورد {12}
مَّا لَکُمْ لَا تَرْجُونَ لِلَّهِ وَقَارًا {13}
شما را چه شده است که از شکوه خدا بیم ندارید {13}
وَقَدْ خَلَقَکُمْ أَطْوَارًا {14}
و حال آنکه شما را مرحله به مرحله خلق کرده است {14}
أَلَمْ تَرَوْا کَیْفَ خَلَقَ اللَّهُ سَبْعَ سَمَاوَاتٍ طِبَاقًا {15}
مگر ملاحظه نکردهاید که چگونه خدا هفت آسمان را توبرتو آفریده است {15}
وَجَعَلَ الْقَمَرَ فِیهِنَّ نُورًا وَجَعَلَ الشَّمْسَ سِرَاجًا {16}
و ماه را در میان آنها روشنایىبخش گردانید و خورشید را [چون] چراغى قرار داد {16}
وَاللَّهُ أَنبَتَکُم مِّنَ الْأَرْضِ نَبَاتًا {17}
و خدا[ست که] شما را [مانند] گیاهى از زمین رویانید {17}
ثُمَّ یُعِیدُکُمْ فِیهَا وَیُخْرِجُکُمْ إِخْرَاجًا {18}
سپس شما را در آن بازمىگرداند و بیرون مىآورد بیرونآوردنى [عجیب] {18}
وَاللَّهُ جَعَلَ لَکُمُ الْأَرْضَ بِسَاطًا {19}
و خدا زمین را براى شما فرشى [گسترده] ساخت {19}
لِتَسْلُکُوا مِنْهَا سُبُلًا فِجَاجًا {20}
تا در راههاى فراخ آن بروید {20}
قَالَ نُوحٌ رَّبِّ إِنَّهُمْ عَصَوْنِی وَاتَّبَعُوا مَن لَّمْ یَزِدْهُ مَالُهُ وَوَلَدُهُ إِلَّا خَسَارًا {21}
نوح گفت پروردگارا آنان نافرمانى من کردند و کسى را پیروى نمودند که مال و فرزندش جز بر زیان وى نیفزود {21}
وَمَکَرُوا مَکْرًا کُبَّارًا {22}
و دست به نیرنگى بس بزرگ زدند {22}
وَقَالُوا لَا تَذَرُنَّ آلِهَتَکُمْ وَلَا تَذَرُنَّ وَدًّا وَلَا سُوَاعًا وَلَا یَغُوثَ وَیَعُوقَ وَنَسْرًا {23}
و گفتند زنهار خدایان خود را رها مکنید و نه و د را واگذارید و نه سواع و نه ی غوث و نه ی عوق و نه ن سر را {23}
وَقَدْ أَضَلُّوا کَثِیرًا وَلَا تَزِدِ الظَّالِمِینَ إِلَّا ضَلَالًا {24}
و بسیارى را گمراه کردهاند [بار خدایا] جز بر گمراهى ستمکاران میفزاى {24}
مِمَّا خَطِیئَاتِهِمْ أُغْرِقُوا فَأُدْخِلُوا نَارًا فَلَمْ یَجِدُوا لَهُم مِّن دُونِ اللَّهِ أَنصَارًا {25}
[تا] به سبب گناهانشان غرقه گشتند و [پس از مرگ] در آتشى درآورده شدند و براى خود در برابر خدا یارانى نیافتند {25}
وَقَالَ نُوحٌ رَّبِّ لَا تَذَرْ عَلَى الْأَرْضِ مِنَ الْکَافِرِینَ دَیَّارًا {26}
و نوح گفت پروردگارا هیچ کس از کافران را بر روى زمین مگذار {26}
إِنَّکَ إِن تَذَرْهُمْ یُضِلُّوا عِبَادَکَ وَلَا یَلِدُوا إِلَّا فَاجِرًا کَفَّارًا {27}
چرا که اگر تو آنان را باقى گذارى بندگانت را گمراه مىکنند و جز پلیدکار ناسپاس نزایند {27}
رَبِّ اغْفِرْ لِی وَلِوَالِدَیَّ وَلِمَن دَخَلَ بَیْتِیَ مُؤْمِنًا وَلِلْمُؤْمِنِینَ وَالْمُؤْمِنَاتِ وَلَا تَزِدِ الظَّالِمِینَ إِلَّا تَبَارًا {28}
پروردگارا بر من و پدر و مادرم و هر مؤمنى که در سرایم درآید و بر مردان و زنان با ایمان ببخشاى و جز بر هلاکتستمگران میفزاى {28}
سوره نوح
بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمـَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
إِنَّا أَرْسَلْنَا نُوحًا إِلَى قَوْمِهِ أَنْ أَنذِرْ قَوْمَکَ مِن قَبْلِ أَن یَأْتِیَهُمْ عَذَابٌ أَلِیمٌ {1}
ما نوح را به سوى قومش فرستادیم که قومت را پیش از آنکه عذابى دردناک به آنان رسد هشدار ده {1}
قَالَ یَا قَوْمِ إِنِّی لَکُمْ نَذِیرٌ مُّبِینٌ {2}
[نوح] گفت اى قوم من من شما را هشدار دهندهاى آشکارم {2}
أَنِ اعْبُدُوا اللَّهَ وَاتَّقُوهُ وَأَطِیعُونِ {3}
که خدا را بپرستید و از او پروا دارید و مرا فرمان برید {3}
یَغْفِرْ لَکُم مِّن ذُنُوبِکُمْ وَیُؤَخِّرْکُمْ إِلَى أَجَلٍ مُّسَمًّى إِنَّ أَجَلَ اللَّهِ إِذَا جَاء لَا یُؤَخَّرُ لَوْ کُنتُمْ تَعْلَمُونَ {4}
[تا] برخى از گناهانتان را بر شما ببخشاید و [اجل] شما را تا وقتى معین به تاخیر اندازد اگر بدانید چون وقت مقرر خدا برسد تاخیر بر نخواهد داشت {4}
قَالَ رَبِّ إِنِّی دَعَوْتُ قَوْمِی لَیْلًا وَنَهَارًا {5}
[نوح] گفت پروردگارا من قوم خود را شب و روز دعوت کردم {5}
فَلَمْ یَزِدْهُمْ دُعَائِی إِلَّا فِرَارًا {6}
و دعوت من جز بر گریزشان نیفزود {6}
وَإِنِّی کُلَّمَا دَعَوْتُهُمْ لِتَغْفِرَ لَهُمْ جَعَلُوا أَصَابِعَهُمْ فِی آذَانِهِمْ وَاسْتَغْشَوْا ثِیَابَهُمْ وَأَصَرُّوا وَاسْتَکْبَرُوا اسْتِکْبَارًا {7}
و من هر بار که آنان را دعوت کردم تا ایشان را بیامرزى انگشتانشان را در گوشهایشان کردند و رداى خویشتن بر سر کشیدند و اصرار ورزیدند و هر چه بیشتر بر کبر خود افزودند {7}
ثُمَّ إِنِّی دَعَوْتُهُمْ جِهَارًا {8}
سپس من آشکارا آنان را دعوت کردم {8}
ثُمَّ إِنِّی أَعْلَنتُ لَهُمْ وَأَسْرَرْتُ لَهُمْ إِسْرَارًا {9}
باز من به آنان اعلام نمودم و در خلوت [و] پوشیده نیز به ایشان گفتم {9}
فَقُلْتُ اسْتَغْفِرُوا رَبَّکُمْ إِنَّهُ کَانَ غَفَّارًا {10}
و گفتم از پروردگارتان آمرزش بخواهید که او همواره آمرزنده است {10}
یُرْسِلِ السَّمَاء عَلَیْکُم مِّدْرَارًا {11}
[تا] بر شما از آسمان باران پى در پى فرستد {11}
وَیُمْدِدْکُمْ بِأَمْوَالٍ وَبَنِینَ وَیَجْعَل لَّکُمْ جَنَّاتٍ وَیَجْعَل لَّکُمْ أَنْهَارًا {12}
و شما را به اموال و پسران یارى کند و برایتان باغها قرار دهد و نهرها براى شما پدید آورد {12}
مَّا لَکُمْ لَا تَرْجُونَ لِلَّهِ وَقَارًا {13}
شما را چه شده است که از شکوه خدا بیم ندارید {13}
وَقَدْ خَلَقَکُمْ أَطْوَارًا {14}
و حال آنکه شما را مرحله به مرحله خلق کرده است {14}
أَلَمْ تَرَوْا کَیْفَ خَلَقَ اللَّهُ سَبْعَ سَمَاوَاتٍ طِبَاقًا {15}
مگر ملاحظه نکردهاید که چگونه خدا هفت آسمان را توبرتو آفریده است {15}
وَجَعَلَ الْقَمَرَ فِیهِنَّ نُورًا وَجَعَلَ الشَّمْسَ سِرَاجًا {16}
و ماه را در میان آنها روشنایىبخش گردانید و خورشید را [چون] چراغى قرار داد {16}
وَاللَّهُ أَنبَتَکُم مِّنَ الْأَرْضِ نَبَاتًا {17}
و خدا[ست که] شما را [مانند] گیاهى از زمین رویانید {17}
ثُمَّ یُعِیدُکُمْ فِیهَا وَیُخْرِجُکُمْ إِخْرَاجًا {18}
سپس شما را در آن بازمىگرداند و بیرون مىآورد بیرونآوردنى [عجیب] {18}
وَاللَّهُ جَعَلَ لَکُمُ الْأَرْضَ بِسَاطًا {19}
و خدا زمین را براى شما فرشى [گسترده] ساخت {19}
لِتَسْلُکُوا مِنْهَا سُبُلًا فِجَاجًا {20}
تا در راههاى فراخ آن بروید {20}
قَالَ نُوحٌ رَّبِّ إِنَّهُمْ عَصَوْنِی وَاتَّبَعُوا مَن لَّمْ یَزِدْهُ مَالُهُ وَوَلَدُهُ إِلَّا خَسَارًا {21}
نوح گفت پروردگارا آنان نافرمانى من کردند و کسى را پیروى نمودند که مال و فرزندش جز بر زیان وى نیفزود {21}
وَمَکَرُوا مَکْرًا کُبَّارًا {22}
و دست به نیرنگى بس بزرگ زدند {22}
وَقَالُوا لَا تَذَرُنَّ آلِهَتَکُمْ وَلَا تَذَرُنَّ وَدًّا وَلَا سُوَاعًا وَلَا یَغُوثَ وَیَعُوقَ وَنَسْرًا {23}
و گفتند زنهار خدایان خود را رها مکنید و نه و د را واگذارید و نه سواع و نه ی غوث و نه ی عوق و نه ن سر را {23}
وَقَدْ أَضَلُّوا کَثِیرًا وَلَا تَزِدِ الظَّالِمِینَ إِلَّا ضَلَالًا {24}
و بسیارى را گمراه کردهاند [بار خدایا] جز بر گمراهى ستمکاران میفزاى {24}
مِمَّا خَطِیئَاتِهِمْ أُغْرِقُوا فَأُدْخِلُوا نَارًا فَلَمْ یَجِدُوا لَهُم مِّن دُونِ اللَّهِ أَنصَارًا {25}
[تا] به سبب گناهانشان غرقه گشتند و [پس از مرگ] در آتشى درآورده شدند و براى خود در برابر خدا یارانى نیافتند {25}
وَقَالَ نُوحٌ رَّبِّ لَا تَذَرْ عَلَى الْأَرْضِ مِنَ الْکَافِرِینَ دَیَّارًا {26}
و نوح گفت پروردگارا هیچ کس از کافران را بر روى زمین مگذار {26}
إِنَّکَ إِن تَذَرْهُمْ یُضِلُّوا عِبَادَکَ وَلَا یَلِدُوا إِلَّا فَاجِرًا کَفَّارًا {27}
چرا که اگر تو آنان را باقى گذارى بندگانت را گمراه مىکنند و جز پلیدکار ناسپاس نزایند {27}
رَبِّ اغْفِرْ لِی وَلِوَالِدَیَّ وَلِمَن دَخَلَ بَیْتِیَ مُؤْمِنًا وَلِلْمُؤْمِنِینَ وَالْمُؤْمِنَاتِ وَلَا تَزِدِ الظَّالِمِینَ إِلَّا تَبَارًا {28}
پروردگارا بر من و پدر و مادرم و هر مؤمنى که در سرایم درآید و بر مردان و زنان با ایمان ببخشاى و جز بر هلاکتستمگران میفزاى {28}
