- 220
صفحه ﴿260﴾
قرآن ترجمه، سوره ابراهیم آیات 34 تا 42
وَآتَاکُم مِّن کُلِّ مَا سَأَلْتُمُوهُ ۚ وَإِن تَعُدُّوا نِعْمَتَ اللَّهِ لَا تُحْصُوهَا ۗ إِنَّ الْإِنسَانَ لَظَلُومٌ کَفَّارٌ ﴿٣٤﴾
خدا هرچه معمولاً لازم دارید، در اختیارتان گذاشته است. اگر بخواهید نعمتهای خدا را بشمارید، نمیتوانید یکییکیشان را بشمارید! بااینحال، انسان نوعاً خیلی بدکار و ناشکر است! 34
وَإِذْ قَالَ إِبْرَاهِیمُ رَبِّ اجْعَلْ هَٰذَا الْبَلَدَ آمِنًا وَاجْنُبْنِی وَبَنِیَّ أَن نَّعْبُدَ الْأَصْنَامَ ﴿٣٥﴾
زمانی، ابراهیم دعا کرد: «خدایا، شهر مکه را شهری امن قرار بده. من و بچههایم را هم از پرستش بتها دور نگه دار. 35
رَبِّ إِنَّهُنَّ أَضْلَلْنَ کَثِیرًا مِّنَ النَّاسِ ۖ فَمَن تَبِعَنِی فَإِنَّهُ مِنِّی ۖ وَمَنْ عَصَانِی فَإِنَّکَ غَفُورٌ رَّحِیمٌ ﴿٣٦﴾
خدایا، این بتها باعث گمراهی خیلی از مردم شدهاند. هرکه با دوری از بتها دنبالهروِ من شود، از من است. هرکه هم مرا نافرمانی کند، سروکارش با توست و البته تو آمرزندۀ مهربانی. 36
رَّبَّنَا إِنِّی أَسْکَنتُ مِن ذُرِّیَّتِی بِوَادٍ غَیْرِ ذِی زَرْعٍ عِندَ بَیْتِکَ الْمُحَرَّمِ رَبَّنَا لِیُقِیمُوا الصَّلَاةَ فَاجْعَلْ أَفْئِدَةً مِّنَ النَّاسِ تَهْوِی إِلَیْهِمْ وَارْزُقْهُم مِّنَ الثَّمَرَاتِ لَعَلَّهُمْ یَشْکُرُونَ ﴿٣٧﴾
خدایا، بچهام اسماعیل و همسرم هاجر را در سرزمینی بیآبوعلف، کنار خانۀ مقدست ساکن کردم تا با فراغت از دنیا، نماز را با آدابش بخوانند. پس، دلهای عدهای از مردم اطراف را بهطرف آنان متمایل کن و از میوهها و محصولات کشاورزی روزیشان فرما تا شکر کنند. 37
رَبَّنَا إِنَّکَ تَعْلَمُ مَا نُخْفِی وَمَا نُعْلِنُ ۗ وَمَا یَخْفَىٰ عَلَى اللَّهِ مِن شَیْءٍ فِی الْأَرْضِ وَلَا فِی السَّمَاءِ ﴿٣٨﴾
خدایا، تو خوب میدانی چهها را پنهان میکنیم و چهها را آشکار؛ چون همان خدایی هستی که چیزی در زمین و آسمان از او مخفی نیست. 38
الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی وَهَبَ لِی عَلَى الْکِبَرِ إِسْمَاعِیلَ وَإِسْحَاقَ ۚ إِنَّ رَبِّی لَسَمِیعُ الدُّعَاءِ ﴿٣٩﴾
خدا را شکر که با وجود پیریام، اسماعیل و اسحاق را به من بخشید. بهیقین، خدا مستجابکنندۀ دعاهاست. 39
رَبِّ اجْعَلْنِی مُقِیمَ الصَّلَاةِ وَمِن ذُرِّیَّتِی ۚ رَبَّنَا وَتَقَبَّلْ دُعَاءِ ﴿٤٠﴾
خدایا، کاری کن که من و بچهها و نسلم اهل نماز باشیم و آن را با آدابش بخوانیم. خدایا، دعاهایم را برآورده بفرما. 40
رَبَّنَا اغْفِرْ لِی وَلِوَالِدَیَّ وَلِلْمُؤْمِنِینَ یَوْمَ یَقُومُ الْحِسَابُ ﴿٤١﴾
خدایا، در روز برپاییِ حسابوکتاب، مرا و پدر و مادرم را و همۀ مؤمنان را بیامرز.» 41
وَلَا تَحْسَبَنَّ اللَّهَ غَافِلًا عَمَّا یَعْمَلُ الظَّالِمُونَ ۚ إِنَّمَا یُؤَخِّرُهُمْ لِیَوْمٍ تَشْخَصُ فِیهِ الْأَبْصَارُ ﴿٤٢﴾
خیال نکن که خدا بیخبر است از کارهایی که بدکارها میکنند. فقط تا روزی که چشمها از ترس و تعجب خیره میشود، مهلتشان میدهد. آن روز، از شدت دلهره، گردن میکشند و سر بالا میگیرند. حتی پلک نمیزنند و در دلهایشان آشوبی بهپاست! 42و43
وَآتَاکُم مِّن کُلِّ مَا سَأَلْتُمُوهُ ۚ وَإِن تَعُدُّوا نِعْمَتَ اللَّهِ لَا تُحْصُوهَا ۗ إِنَّ الْإِنسَانَ لَظَلُومٌ کَفَّارٌ ﴿٣٤﴾
خدا هرچه معمولاً لازم دارید، در اختیارتان گذاشته است. اگر بخواهید نعمتهای خدا را بشمارید، نمیتوانید یکییکیشان را بشمارید! بااینحال، انسان نوعاً خیلی بدکار و ناشکر است! 34
وَإِذْ قَالَ إِبْرَاهِیمُ رَبِّ اجْعَلْ هَٰذَا الْبَلَدَ آمِنًا وَاجْنُبْنِی وَبَنِیَّ أَن نَّعْبُدَ الْأَصْنَامَ ﴿٣٥﴾
زمانی، ابراهیم دعا کرد: «خدایا، شهر مکه را شهری امن قرار بده. من و بچههایم را هم از پرستش بتها دور نگه دار. 35
رَبِّ إِنَّهُنَّ أَضْلَلْنَ کَثِیرًا مِّنَ النَّاسِ ۖ فَمَن تَبِعَنِی فَإِنَّهُ مِنِّی ۖ وَمَنْ عَصَانِی فَإِنَّکَ غَفُورٌ رَّحِیمٌ ﴿٣٦﴾
خدایا، این بتها باعث گمراهی خیلی از مردم شدهاند. هرکه با دوری از بتها دنبالهروِ من شود، از من است. هرکه هم مرا نافرمانی کند، سروکارش با توست و البته تو آمرزندۀ مهربانی. 36
رَّبَّنَا إِنِّی أَسْکَنتُ مِن ذُرِّیَّتِی بِوَادٍ غَیْرِ ذِی زَرْعٍ عِندَ بَیْتِکَ الْمُحَرَّمِ رَبَّنَا لِیُقِیمُوا الصَّلَاةَ فَاجْعَلْ أَفْئِدَةً مِّنَ النَّاسِ تَهْوِی إِلَیْهِمْ وَارْزُقْهُم مِّنَ الثَّمَرَاتِ لَعَلَّهُمْ یَشْکُرُونَ ﴿٣٧﴾
خدایا، بچهام اسماعیل و همسرم هاجر را در سرزمینی بیآبوعلف، کنار خانۀ مقدست ساکن کردم تا با فراغت از دنیا، نماز را با آدابش بخوانند. پس، دلهای عدهای از مردم اطراف را بهطرف آنان متمایل کن و از میوهها و محصولات کشاورزی روزیشان فرما تا شکر کنند. 37
رَبَّنَا إِنَّکَ تَعْلَمُ مَا نُخْفِی وَمَا نُعْلِنُ ۗ وَمَا یَخْفَىٰ عَلَى اللَّهِ مِن شَیْءٍ فِی الْأَرْضِ وَلَا فِی السَّمَاءِ ﴿٣٨﴾
خدایا، تو خوب میدانی چهها را پنهان میکنیم و چهها را آشکار؛ چون همان خدایی هستی که چیزی در زمین و آسمان از او مخفی نیست. 38
الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی وَهَبَ لِی عَلَى الْکِبَرِ إِسْمَاعِیلَ وَإِسْحَاقَ ۚ إِنَّ رَبِّی لَسَمِیعُ الدُّعَاءِ ﴿٣٩﴾
خدا را شکر که با وجود پیریام، اسماعیل و اسحاق را به من بخشید. بهیقین، خدا مستجابکنندۀ دعاهاست. 39
رَبِّ اجْعَلْنِی مُقِیمَ الصَّلَاةِ وَمِن ذُرِّیَّتِی ۚ رَبَّنَا وَتَقَبَّلْ دُعَاءِ ﴿٤٠﴾
خدایا، کاری کن که من و بچهها و نسلم اهل نماز باشیم و آن را با آدابش بخوانیم. خدایا، دعاهایم را برآورده بفرما. 40
رَبَّنَا اغْفِرْ لِی وَلِوَالِدَیَّ وَلِلْمُؤْمِنِینَ یَوْمَ یَقُومُ الْحِسَابُ ﴿٤١﴾
خدایا، در روز برپاییِ حسابوکتاب، مرا و پدر و مادرم را و همۀ مؤمنان را بیامرز.» 41
وَلَا تَحْسَبَنَّ اللَّهَ غَافِلًا عَمَّا یَعْمَلُ الظَّالِمُونَ ۚ إِنَّمَا یُؤَخِّرُهُمْ لِیَوْمٍ تَشْخَصُ فِیهِ الْأَبْصَارُ ﴿٤٢﴾
خیال نکن که خدا بیخبر است از کارهایی که بدکارها میکنند. فقط تا روزی که چشمها از ترس و تعجب خیره میشود، مهلتشان میدهد. آن روز، از شدت دلهره، گردن میکشند و سر بالا میگیرند. حتی پلک نمیزنند و در دلهایشان آشوبی بهپاست! 42و43