- 295
صفحه ﴿264﴾
قرآن ترجمه، سوره حجر آیات 32 تا 51
قَالَ یَا إِبْلِیسُ مَا لَکَ أَلَّا تَکُونَ مَعَ السَّاجِدِینَ ﴿٣٢﴾
خدا پرسید: «ابلیس، چه در دلت گذشت که سجده نکردی؟!» 32
قَالَ لَمْ أَکُن لِّأَسْجُدَ لِبَشَرٍ خَلَقْتَهُ مِن صَلْصَالٍ مِّنْ حَمَإٍ مَّسْنُونٍ ﴿٣٣﴾
ابلیس متکبرانه جواب داد: «من آنی نیستم که بیایم در برابر بشری سجده کنم که او را از گلولای خشکیده آفریدهای.» 33
قَالَ فَاخْرُجْ مِنْهَا فَإِنَّکَ رَجِیمٌ ﴿٣٤﴾
فرمود: «حالا که اینطور شد، از این موقعیت اخراجی! چونکه تو راندهشدهای 34
وَإِنَّ عَلَیْکَ اللَّعْنَةَ إِلَىٰ یَوْمِ الدِّینِ ﴿٣٥﴾
و تا روز قیامت، مُدام مشمول لعنت خدایی.» 35
قَالَ رَبِّ فَأَنظِرْنِی إِلَىٰ یَوْمِ یُبْعَثُونَ ﴿٣٦﴾
گفت: «خدایا، تا روزی که مردم دوباره زنده میشوند، مهلتم بده.» 36
قَالَ فَإِنَّکَ مِنَ الْمُنظَرِینَ ﴿٣٧﴾
فرمود: «به تو مهلت میدهم، نه تا روز قیامت؛ بلکه تا روزی که زمانش را من میدانم و بس.» {منظور همان روزی است که بشر به کمال سعادت خود میرسد و جامعۀ بشری از گناه و شر رهایى مییابد و به خیر و صلاح خالص مىرسد؛ بهطورىکه روى زمین، فقط خدا را میپرستند و بساط انحراف و بیدینی برچیده مىشود و زندگى آرام و آرمانی بشر رواج مییابد و بیماریهای درونى و وسوسههای قلبى از بین مىرود.}37و38
إِلَىٰ یَوْمِ الْوَقْتِ الْمَعْلُومِ ﴿٣٨﴾
قَالَ رَبِّ بِمَا أَغْوَیْتَنِی لَأُزَیِّنَنَّ لَهُمْ فِی الْأَرْضِ وَلَأُغْوِیَنَّهُمْ أَجْمَعِینَ ﴿٣٩﴾
گفت: «خدایا، حالا که از راه بهدرم کردی، من هم در دنیا، کارهای زشت مردم را در نظرشان رنگ و لعاب میدهم و همگیشان را از راه بهدر میکنم، مگر بندگان ناب تو را.»{مخلَصین خودشان را براى خدا خالص میکنند و خدا هم آنان را براى خودش خالص میسازد؛ یعنى دیگر در دلهایشان جایى برای غیر خدا باقى نمیماند و جز خدا به چیز دیگرى مشغول نیستند. وسوسههای شیاطین جنّی و انسی هم نهتنها در دلشان اثر نمیگذارد، بلکه آنان را بیشتر بهیاد خدا میاندازد. } 39و40
إِلَّا عِبَادَکَ مِنْهُمُ الْمُخْلَصِینَ ﴿٤٠﴾
قَالَ هَٰذَا صِرَاطٌ عَلَیَّ مُسْتَقِیمٌ ﴿٤١﴾
فرمود: «در گمراهشدنِ گمراهان و گمراهنشدن بندگان ناب، همهکاره منم. 41
إِنَّ عِبَادِی لَیْسَ لَکَ عَلَیْهِمْ سُلْطَانٌ إِلَّا مَنِ اتَّبَعَکَ مِنَ الْغَاوِینَ ﴿٤٢﴾
تو، در حالت عادی، بر هیچیک از بندگانم تسلط نداری؛ مگر آنهایی که خودخواسته و با دنبالهروی از تو، از راه بهدر میشوند. 42
وَإِنَّ جَهَنَّمَ لَمَوْعِدُهُمْ أَجْمَعِینَ ﴿٤٣﴾
حتماً جهنم وعدهگاه همۀ آنهاست. 43
لَهَا سَبْعَةُ أَبْوَابٍ لِّکُلِّ بَابٍ مِّنْهُمْ جُزْءٌ مَّقْسُومٌ ﴿٤٤﴾
هفت طبقه دارد و هر طبقه با بخشهای مختلفش، جای جماعتی از آنهاست. 44
إِنَّ الْمُتَّقِینَ فِی جَنَّاتٍ وَعُیُونٍ ﴿٤٥﴾
البته خودمراقبان در باغهایی پردرختاند و در کنار چشمهساران. 45
ادْخُلُوهَا بِسَلَامٍ آمِنِینَ ﴿٤٦﴾
به آنان ندا میرسد: ’با آرامش و امنیت خاطر، قدم در بهشت بگذارید.‘ 46
وَنَزَعْنَا مَا فِی صُدُورِهِم مِّنْ غِلٍّ إِخْوَانًا عَلَىٰ سُرُرٍ مُّتَقَابِلِینَ ﴿٤٧﴾
هر کینه و کدورتی را از دلهایشان ریشهکن کردهایم؛ آنطورکه برادروار، روبهروی هم، بر تختها لَم دادهاند. 47
لَا یَمَسُّهُمْ فِیهَا نَصَبٌ وَمَا هُم مِّنْهَا بِمُخْرَجِینَ ﴿٤٨﴾
دچار رنج و خستگی نمیشوند و بنا هم نیست از آنجا بیرونشان کنند.» 48
۞ نَبِّئْ عِبَادِی أَنِّی أَنَا الْغَفُورُ الرَّحِیمُ ﴿٤٩﴾
پیامبر! به بندگانم خبر بده که در برخورد با خطاکاران، آمرزندۀ مهربانم. 49
وَأَنَّ عَذَابِی هُوَ الْعَذَابُ الْأَلِیمُ ﴿٥٠﴾
البته عذابم، برای افراد سرکش، عذابی زجرآور است! 50
وَنَبِّئْهُمْ عَن ضَیْفِ إِبْرَاهِیمَ ﴿٥١﴾
البته عذابم، برای افراد سرکش، عذابی زجرآور است! 50
قَالَ یَا إِبْلِیسُ مَا لَکَ أَلَّا تَکُونَ مَعَ السَّاجِدِینَ ﴿٣٢﴾
خدا پرسید: «ابلیس، چه در دلت گذشت که سجده نکردی؟!» 32
قَالَ لَمْ أَکُن لِّأَسْجُدَ لِبَشَرٍ خَلَقْتَهُ مِن صَلْصَالٍ مِّنْ حَمَإٍ مَّسْنُونٍ ﴿٣٣﴾
ابلیس متکبرانه جواب داد: «من آنی نیستم که بیایم در برابر بشری سجده کنم که او را از گلولای خشکیده آفریدهای.» 33
قَالَ فَاخْرُجْ مِنْهَا فَإِنَّکَ رَجِیمٌ ﴿٣٤﴾
فرمود: «حالا که اینطور شد، از این موقعیت اخراجی! چونکه تو راندهشدهای 34
وَإِنَّ عَلَیْکَ اللَّعْنَةَ إِلَىٰ یَوْمِ الدِّینِ ﴿٣٥﴾
و تا روز قیامت، مُدام مشمول لعنت خدایی.» 35
قَالَ رَبِّ فَأَنظِرْنِی إِلَىٰ یَوْمِ یُبْعَثُونَ ﴿٣٦﴾
گفت: «خدایا، تا روزی که مردم دوباره زنده میشوند، مهلتم بده.» 36
قَالَ فَإِنَّکَ مِنَ الْمُنظَرِینَ ﴿٣٧﴾
فرمود: «به تو مهلت میدهم، نه تا روز قیامت؛ بلکه تا روزی که زمانش را من میدانم و بس.» {منظور همان روزی است که بشر به کمال سعادت خود میرسد و جامعۀ بشری از گناه و شر رهایى مییابد و به خیر و صلاح خالص مىرسد؛ بهطورىکه روى زمین، فقط خدا را میپرستند و بساط انحراف و بیدینی برچیده مىشود و زندگى آرام و آرمانی بشر رواج مییابد و بیماریهای درونى و وسوسههای قلبى از بین مىرود.}37و38
إِلَىٰ یَوْمِ الْوَقْتِ الْمَعْلُومِ ﴿٣٨﴾
قَالَ رَبِّ بِمَا أَغْوَیْتَنِی لَأُزَیِّنَنَّ لَهُمْ فِی الْأَرْضِ وَلَأُغْوِیَنَّهُمْ أَجْمَعِینَ ﴿٣٩﴾
گفت: «خدایا، حالا که از راه بهدرم کردی، من هم در دنیا، کارهای زشت مردم را در نظرشان رنگ و لعاب میدهم و همگیشان را از راه بهدر میکنم، مگر بندگان ناب تو را.»{مخلَصین خودشان را براى خدا خالص میکنند و خدا هم آنان را براى خودش خالص میسازد؛ یعنى دیگر در دلهایشان جایى برای غیر خدا باقى نمیماند و جز خدا به چیز دیگرى مشغول نیستند. وسوسههای شیاطین جنّی و انسی هم نهتنها در دلشان اثر نمیگذارد، بلکه آنان را بیشتر بهیاد خدا میاندازد. } 39و40
إِلَّا عِبَادَکَ مِنْهُمُ الْمُخْلَصِینَ ﴿٤٠﴾
قَالَ هَٰذَا صِرَاطٌ عَلَیَّ مُسْتَقِیمٌ ﴿٤١﴾
فرمود: «در گمراهشدنِ گمراهان و گمراهنشدن بندگان ناب، همهکاره منم. 41
إِنَّ عِبَادِی لَیْسَ لَکَ عَلَیْهِمْ سُلْطَانٌ إِلَّا مَنِ اتَّبَعَکَ مِنَ الْغَاوِینَ ﴿٤٢﴾
تو، در حالت عادی، بر هیچیک از بندگانم تسلط نداری؛ مگر آنهایی که خودخواسته و با دنبالهروی از تو، از راه بهدر میشوند. 42
وَإِنَّ جَهَنَّمَ لَمَوْعِدُهُمْ أَجْمَعِینَ ﴿٤٣﴾
حتماً جهنم وعدهگاه همۀ آنهاست. 43
لَهَا سَبْعَةُ أَبْوَابٍ لِّکُلِّ بَابٍ مِّنْهُمْ جُزْءٌ مَّقْسُومٌ ﴿٤٤﴾
هفت طبقه دارد و هر طبقه با بخشهای مختلفش، جای جماعتی از آنهاست. 44
إِنَّ الْمُتَّقِینَ فِی جَنَّاتٍ وَعُیُونٍ ﴿٤٥﴾
البته خودمراقبان در باغهایی پردرختاند و در کنار چشمهساران. 45
ادْخُلُوهَا بِسَلَامٍ آمِنِینَ ﴿٤٦﴾
به آنان ندا میرسد: ’با آرامش و امنیت خاطر، قدم در بهشت بگذارید.‘ 46
وَنَزَعْنَا مَا فِی صُدُورِهِم مِّنْ غِلٍّ إِخْوَانًا عَلَىٰ سُرُرٍ مُّتَقَابِلِینَ ﴿٤٧﴾
هر کینه و کدورتی را از دلهایشان ریشهکن کردهایم؛ آنطورکه برادروار، روبهروی هم، بر تختها لَم دادهاند. 47
لَا یَمَسُّهُمْ فِیهَا نَصَبٌ وَمَا هُم مِّنْهَا بِمُخْرَجِینَ ﴿٤٨﴾
دچار رنج و خستگی نمیشوند و بنا هم نیست از آنجا بیرونشان کنند.» 48
۞ نَبِّئْ عِبَادِی أَنِّی أَنَا الْغَفُورُ الرَّحِیمُ ﴿٤٩﴾
پیامبر! به بندگانم خبر بده که در برخورد با خطاکاران، آمرزندۀ مهربانم. 49
وَأَنَّ عَذَابِی هُوَ الْعَذَابُ الْأَلِیمُ ﴿٥٠﴾
البته عذابم، برای افراد سرکش، عذابی زجرآور است! 50
وَنَبِّئْهُمْ عَن ضَیْفِ إِبْرَاهِیمَ ﴿٥١﴾
البته عذابم، برای افراد سرکش، عذابی زجرآور است! 50