- 160
صفحه ﴿504﴾
قرآن ترجمه، سوره احقاف آیات 15 تا 20
وَوَصَّیْنَا الْإِنسَانَ بِوَالِدَیْهِ إِحْسَانًا ۖ حَمَلَتْهُ أُمُّهُ کُرْهًا وَوَضَعَتْهُ کُرْهًا ۖ وَحَمْلُهُ وَفِصَالُهُ ثَلَاثُونَ شَهْرًا ۚ حَتَّىٰ إِذَا بَلَغَ أَشُدَّهُ وَبَلَغَ أَرْبَعِینَ سَنَةً قَالَ رَبِّ أَوْزِعْنِی أَنْ أَشْکُرَ نِعْمَتَکَ الَّتِی أَنْعَمْتَ عَلَیَّ وَعَلَىٰ وَالِدَیَّ وَأَنْ أَعْمَلَ صَالِحًا تَرْضَاهُ وَأَصْلِحْ لِی فِی ذُرِّیَّتِی ۖ إِنِّی تُبْتُ إِلَیْکَ وَإِنِّی مِنَ الْمُسْلِمِینَ ﴿١٥﴾
به انسان سفارش کردیم تا میتواند به والدینش، بهویژه مادرش، بیواسطه خوبی کند. مادرش با سختی او را به شکم میکشد و با سختی او را به دنیا میآورد. دوران بارداری و شیرخوارگیاش هم سی ماه طول میکشد. وقتی به رشد کامل، یعنی به چهلسالگی میرسد، میگوید: «خدایا، شور و شوقی به من بده تا شکرگزار نعمتهایی باشم که به من و پدر و مادرم دادهای و کارهای خوبی بکنم که تو میپسندی. بچههایم را هم صالح کن؛ زیرا من به درگاه تو رو آوردهام و تسلیم فرمان توام.» 15
أُولَٰئِکَ الَّذِینَ نَتَقَبَّلُ عَنْهُمْ أَحْسَنَ مَا عَمِلُوا وَنَتَجَاوَزُ عَن سَیِّئَاتِهِمْ فِی أَصْحَابِ الْجَنَّةِ ۖ وَعْدَ الصِّدْقِ الَّذِی کَانُوا یُوعَدُونَ ﴿١٦﴾
چنین فرزندانی کارهایشان را بر اساس بهترینشان قبول میکنیم و چون از بهشتیاناند، از کارهای زشتشان درمیگذریم. این همان وعدۀ راستی است که به آنها میدادند. 16
وَالَّذِی قَالَ لِوَالِدَیْهِ أُفٍّ لَّکُمَا أَتَعِدَانِنِی أَنْ أُخْرَجَ وَقَدْ خَلَتِ الْقُرُونُ مِن قَبْلِی وَهُمَا یَسْتَغِیثَانِ اللَّهَ وَیْلَکَ آمِنْ إِنَّ وَعْدَ اللَّهِ حَقٌّ فَیَقُولُ مَا هَٰذَا إِلَّا أَسَاطِیرُ الْأَوَّلِینَ ﴿١٧﴾
فرزند دیگری هم هست که به پدر و مادرش میگوید: «تُف بر شما! آیا تهدیدم میکنید که از گور، زنده بیرونم میآورند؟! با آنکه نسلهای زیادی قبل از من آمدند و رفتند و هنوز احدی از آنها زنده نشده است؟!» پدر و مادرش در پیشگاه خدا گریهزاری میکنند و به فرزندشان میگویند: «وای بر تو! ایمان بیاور. وعدۀ خدا راست است.» او میگوید: «این حرفها چیزی جز افسانههای گذشتگان نیست!» 17
أُولَٰئِکَ الَّذِینَ حَقَّ عَلَیْهِمُ الْقَوْلُ فِی أُمَمٍ قَدْ خَلَتْ مِن قَبْلِهِم مِّنَ الْجِنِّ وَالْإِنسِ ۖ إِنَّهُمْ کَانُوا خَاسِرِینَ ﴿١٨﴾
وعدۀ عذاب برای چنین فرزندانی، بههمراه گروههایی از جنّیان و آدمیانِ قبل از خودشان، حتمی شد؛ زیرا آنها سرمایۀ عمرشان را باختهاند. 18
وَلِکُلٍّ دَرَجَاتٌ مِّمَّا عَمِلُوا ۖ وَلِیُوَفِّیَهُمْ أَعْمَالَهُمْ وَهُمْ لَا یُظْلَمُونَ ﴿١٩﴾
مؤمنان و بیدینها، هر کدامشان متناسب با کارهایشان، درجاتی دارند و خدا در عدالت محض، کارهایشان را کامل به آنها پس میدهد و... . 19
وَیَوْمَ یُعْرَضُ الَّذِینَ کَفَرُوا عَلَى النَّارِ أَذْهَبْتُمْ طَیِّبَاتِکُمْ فِی حَیَاتِکُمُ الدُّنْیَا وَاسْتَمْتَعْتُم بِهَا فَالْیَوْمَ تُجْزَوْنَ عَذَابَ الْهُونِ بِمَا کُنتُمْ تَسْتَکْبِرُونَ فِی الْأَرْضِ بِغَیْرِ الْحَقِّ وَبِمَا کُنتُمْ تَفْسُقُونَ ﴿٢٠﴾
روزی که بیدینها دچار آتش میشوند، به آنها میگویند: «در زندگیِ دنیا از همۀ خوشیها بهره بردید و در لذتهای مادی غرق شدید؛ ولی امروز خوار و ذلیل میشوید، بهسزای اینکه بهناحق روی زمین تکبر میکردید و نیز برای اینکه دائم مشغول نافرمانی بودید!» 20
وَوَصَّیْنَا الْإِنسَانَ بِوَالِدَیْهِ إِحْسَانًا ۖ حَمَلَتْهُ أُمُّهُ کُرْهًا وَوَضَعَتْهُ کُرْهًا ۖ وَحَمْلُهُ وَفِصَالُهُ ثَلَاثُونَ شَهْرًا ۚ حَتَّىٰ إِذَا بَلَغَ أَشُدَّهُ وَبَلَغَ أَرْبَعِینَ سَنَةً قَالَ رَبِّ أَوْزِعْنِی أَنْ أَشْکُرَ نِعْمَتَکَ الَّتِی أَنْعَمْتَ عَلَیَّ وَعَلَىٰ وَالِدَیَّ وَأَنْ أَعْمَلَ صَالِحًا تَرْضَاهُ وَأَصْلِحْ لِی فِی ذُرِّیَّتِی ۖ إِنِّی تُبْتُ إِلَیْکَ وَإِنِّی مِنَ الْمُسْلِمِینَ ﴿١٥﴾
به انسان سفارش کردیم تا میتواند به والدینش، بهویژه مادرش، بیواسطه خوبی کند. مادرش با سختی او را به شکم میکشد و با سختی او را به دنیا میآورد. دوران بارداری و شیرخوارگیاش هم سی ماه طول میکشد. وقتی به رشد کامل، یعنی به چهلسالگی میرسد، میگوید: «خدایا، شور و شوقی به من بده تا شکرگزار نعمتهایی باشم که به من و پدر و مادرم دادهای و کارهای خوبی بکنم که تو میپسندی. بچههایم را هم صالح کن؛ زیرا من به درگاه تو رو آوردهام و تسلیم فرمان توام.» 15
أُولَٰئِکَ الَّذِینَ نَتَقَبَّلُ عَنْهُمْ أَحْسَنَ مَا عَمِلُوا وَنَتَجَاوَزُ عَن سَیِّئَاتِهِمْ فِی أَصْحَابِ الْجَنَّةِ ۖ وَعْدَ الصِّدْقِ الَّذِی کَانُوا یُوعَدُونَ ﴿١٦﴾
چنین فرزندانی کارهایشان را بر اساس بهترینشان قبول میکنیم و چون از بهشتیاناند، از کارهای زشتشان درمیگذریم. این همان وعدۀ راستی است که به آنها میدادند. 16
وَالَّذِی قَالَ لِوَالِدَیْهِ أُفٍّ لَّکُمَا أَتَعِدَانِنِی أَنْ أُخْرَجَ وَقَدْ خَلَتِ الْقُرُونُ مِن قَبْلِی وَهُمَا یَسْتَغِیثَانِ اللَّهَ وَیْلَکَ آمِنْ إِنَّ وَعْدَ اللَّهِ حَقٌّ فَیَقُولُ مَا هَٰذَا إِلَّا أَسَاطِیرُ الْأَوَّلِینَ ﴿١٧﴾
فرزند دیگری هم هست که به پدر و مادرش میگوید: «تُف بر شما! آیا تهدیدم میکنید که از گور، زنده بیرونم میآورند؟! با آنکه نسلهای زیادی قبل از من آمدند و رفتند و هنوز احدی از آنها زنده نشده است؟!» پدر و مادرش در پیشگاه خدا گریهزاری میکنند و به فرزندشان میگویند: «وای بر تو! ایمان بیاور. وعدۀ خدا راست است.» او میگوید: «این حرفها چیزی جز افسانههای گذشتگان نیست!» 17
أُولَٰئِکَ الَّذِینَ حَقَّ عَلَیْهِمُ الْقَوْلُ فِی أُمَمٍ قَدْ خَلَتْ مِن قَبْلِهِم مِّنَ الْجِنِّ وَالْإِنسِ ۖ إِنَّهُمْ کَانُوا خَاسِرِینَ ﴿١٨﴾
وعدۀ عذاب برای چنین فرزندانی، بههمراه گروههایی از جنّیان و آدمیانِ قبل از خودشان، حتمی شد؛ زیرا آنها سرمایۀ عمرشان را باختهاند. 18
وَلِکُلٍّ دَرَجَاتٌ مِّمَّا عَمِلُوا ۖ وَلِیُوَفِّیَهُمْ أَعْمَالَهُمْ وَهُمْ لَا یُظْلَمُونَ ﴿١٩﴾
مؤمنان و بیدینها، هر کدامشان متناسب با کارهایشان، درجاتی دارند و خدا در عدالت محض، کارهایشان را کامل به آنها پس میدهد و... . 19
وَیَوْمَ یُعْرَضُ الَّذِینَ کَفَرُوا عَلَى النَّارِ أَذْهَبْتُمْ طَیِّبَاتِکُمْ فِی حَیَاتِکُمُ الدُّنْیَا وَاسْتَمْتَعْتُم بِهَا فَالْیَوْمَ تُجْزَوْنَ عَذَابَ الْهُونِ بِمَا کُنتُمْ تَسْتَکْبِرُونَ فِی الْأَرْضِ بِغَیْرِ الْحَقِّ وَبِمَا کُنتُمْ تَفْسُقُونَ ﴿٢٠﴾
روزی که بیدینها دچار آتش میشوند، به آنها میگویند: «در زندگیِ دنیا از همۀ خوشیها بهره بردید و در لذتهای مادی غرق شدید؛ ولی امروز خوار و ذلیل میشوید، بهسزای اینکه بهناحق روی زمین تکبر میکردید و نیز برای اینکه دائم مشغول نافرمانی بودید!» 20