حفظ نور - قسمت 151

9 دقیقه مدت
28 دریافت شده

پخش

قسمت: 151

كارشناسان مهمان معتز آقائی

نام سریالی: حفظ نور

منو

توضیحات
صوت
مشخصات
تصاویر
دیدگاه
قسمت‌های دیگر

کارشناس استاد معتز آقائی
روخوانی ترتیل سوره مبارکه المعارج از آیات 36 تا 39 و مرورآیات 27 تا 35 و توضیح استاد آقائی در اشاره به اینکه کافران به طمع بهشت گروه گروه آمدند و خداوند خطاب فرمود که بهشت جای کافران نمی باشد.

سوره المعارج

بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمـَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان

سَأَلَ سَائِلٌ بِعَذَابٍ وَاقِعٍ {1}
پرسنده ‏اى از عذاب واقع ‏شونده‏ اى پرسید {1}

لِّلْکَافِرینَ لَیْسَ لَهُ دَافِعٌ {2}
که اختصاص به کافران دارد [و] آن را بازدارنده‏ اى نیست {2}

مِّنَ اللَّهِ ذِی الْمَعَارِجِ {3}
[و] از جانب خداوند صاحب درجات [و مراتب] است {3}

تَعْرُجُ الْمَلَائِکَةُ وَالرُّوحُ إِلَیْهِ فِی یَوْمٍ کَانَ مِقْدَارُهُ خَمْسِینَ أَلْفَ سَنَةٍ {4}
فرشتگان و روح در روزى که مقدارش پنجاه هزار سال است به سوى او بالا مى‏روند {4}

فَاصْبِرْ صَبْرًا جَمِیلًا {5}
پس صبر کن صبرى نیکو {5}

إِنَّهُمْ یَرَوْنَهُ بَعِیدًا {6}
زیرا آنان [عذاب] را دور مى‏بینند {6}

وَنَرَاهُ قَرِیبًا {7}
و [ما] نزدیکش مى‏بینیم {7}

یَوْمَ تَکُونُ السَّمَاء کَالْمُهْلِ {8}
روزى که آسمانها چون فلز گداخته شود {8}

وَتَکُونُ الْجِبَالُ کَالْعِهْنِ {9}
و کوهها چون پشم زده گردد {9}

وَلَا یَسْأَلُ حَمِیمٌ حَمِیمًا {10}
و هیچ دوست صمیمى از دوست صمیمى [حال] نپرسد {10}

یُبَصَّرُونَهُمْ یَوَدُّ الْمُجْرِمُ لَوْ یَفْتَدِی مِنْ عَذَابِ یَوْمِئِذٍ بِبَنِیهِ {11}
آنان را به ایشان نشان مى‏دهند گناهکار آرزو مى‏کند که کاش براى رهایى از عذاب آن روز مى توانست پسران خود را عوض دهد {11}

وَصَاحِبَتِهِ وَأَخِیهِ {12}
و [نیز] همسرش و برادرش را {12}

وَفَصِیلَتِهِ الَّتِی تُؤْویهِ {13}
و قبیله‏ اش را که به او پناه مى‏دهد {13}

وَمَن فِی الْأَرْضِ جَمِیعًا ثُمَّ یُنجِیهِ {14}
و هر که را که در روى زمین است همه را [عوض مى‏داد] و آنگاه خود را رها مى‏کرد {14}

کَلَّا إِنَّهَا لَظَى {15}
نه چنین است [آتش] زبانه مى‏کشد {15}

نَزَّاعَةً لِّلشَّوَى {16}
پوست ‏سر و اندام را برکننده است {16}

تَدْعُو مَنْ أَدْبَرَ وَتَوَلَّى {17}
هر که را پشت کرده و روى برتافته {17}

وَجَمَعَ فَأَوْعَى {18}
و گرد آورده و انباشته [و حسابش را نگاه داشته] فرا مى‏خواند {18}

إِنَّ الْإِنسَانَ خُلِقَ هَلُوعًا {19}
به راستى که انسان سخت آزمند [و بى‏تاب] خلق شده است {19}

إِذَا مَسَّهُ الشَّرُّ جَزُوعًا {20}
چون صدمه‏ اى به او رسد عجز و لابه کند {20}

وَإِذَا مَسَّهُ الْخَیْرُ مَنُوعًا {21}
و چون خیرى به او رسد بخل ورزد {21}

إِلَّا الْمُصَلِّینَ {22}
غیر از نمازگزاران {22}

الَّذِینَ هُمْ عَلَى صَلَاتِهِمْ دَائِمُونَ {23}
همان کسانى که بر نمازشان پایدارى مى‏کنند {23}

وَالَّذِینَ فِی أَمْوَالِهِمْ حَقٌّ مَّعْلُومٌ {24}
و همانان که در اموالشان حقى معلوم است {24}

لِّلسَّائِلِ وَالْمَحْرُومِ {25}
براى سائل و محروم {25}

وَالَّذِینَ یُصَدِّقُونَ بِیَوْمِ الدِّینِ {26}
و کسانى که روز جزا را باور دارند {26}

وَالَّذِینَ هُم مِّنْ عَذَابِ رَبِّهِم مُّشْفِقُونَ {27}
و آنان که از عذاب پروردگارشان بیمناکند {27}

إِنَّ عَذَابَ رَبِّهِمْ غَیْرُ مَأْمُونٍ {28}
چرا که از عذاب پروردگارشان ایمن نمى‏توانند بود {28}

وَالَّذِینَ هُمْ لِفُرُوجِهِمْ حَافِظُونَ {29}
و کسانى که دامن خود را حفظ مى‏کنند {29}

إِلَّا عَلَى أَزْوَاجِهِمْ أَوْ مَا مَلَکَتْ أَیْمَانُهُمْ فَإِنَّهُمْ غَیْرُ مَلُومِینَ {30}
مگر بر همسران خود یا کنیزانشان که [در این صورت] مورد نکوهش نیستند {30}

فَمَنِ ابْتَغَى وَرَاء ذَلِکَ فَأُوْلَئِکَ هُمُ الْعَادُونَ {31}
و هر کس پا از این [حد] فراتر نهد آنان همان از حد درگذرندگانند {31}

وَالَّذِینَ هُمْ لِأَمَانَاتِهِمْ وَعَهْدِهِمْ رَاعُونَ {32}
و کسانى که امانت ها و پیمان خود را مراعات مى‏کنند {32}

وَالَّذِینَ هُم بِشَهَادَاتِهِمْ قَائِمُونَ {33}
و آنان که بر شهادت هاى خود ایستاده‏ اند {33}

وَالَّذِینَ هُمْ عَلَى صَلَاتِهِمْ یُحَافِظُونَ {34}
و کسانى که بر نمازشان مداومت مى‏ورزند {34}

أُوْلَئِکَ فِی جَنَّاتٍ مُّکْرَمُونَ {35}
آنها هستند که در باغ هایى [از بهشت] گرامى خواهند بود {35}

فَمَالِ الَّذِینَ کَفَرُوا قِبَلَکَ مُهْطِعِینَ {36}
چه شده است که آنان که کفر ورزیده‏ اند به سوى تو شتابان {36}

عَنِ الْیَمِینِ وَعَنِ الشِّمَالِ عِزِینَ {37}
گروه گروه از راست و از چپ [هجوم مى‏آورند] {37}

أَیَطْمَعُ کُلُّ امْرِئٍ مِّنْهُمْ أَن یُدْخَلَ جَنَّةَ نَعِیمٍ {38}
آیا هر یک از آنان طمع مى‏بندد که در بهشت پر نعمت درآورده شود {38}

کَلَّا إِنَّا خَلَقْنَاهُم مِّمَّا یَعْلَمُونَ {39}
نه چنین است ما آنان را از آنچه [خود] مى‏دانند آفریدیم {39}

فَلَا أُقْسِمُ بِرَبِّ الْمَشَارِقِ وَالْمَغَارِبِ إِنَّا لَقَادِرُونَ {40}
[هرگز] به پروردگار خاوران و باختران سوگند یاد مى‏کنم که ما تواناییم {40}

عَلَى أَن نُّبَدِّلَ خَیْرًا مِّنْهُمْ وَمَا نَحْنُ بِمَسْبُوقِینَ {41}
که به جاى آنان بهتر از ایشان را بیاوریم و بر ما پیشى نتوانند جست {41}

فَذَرْهُمْ یَخُوضُوا وَیَلْعَبُوا حَتَّى یُلَاقُوا یَوْمَهُمُ الَّذِی یُوعَدُونَ {42}
پس بگذارشان یاوه گویند و بازى کنند تا روزى را که وعده داده شده‏ اند ملاقات نمایند {42}

یَوْمَ یَخْرُجُونَ مِنَ الْأَجْدَاثِ سِرَاعًا کَأَنَّهُمْ إِلَى نُصُبٍ یُوفِضُونَ {43}
روزى که از گورها[ى خود] شتابان برآیند گویى که آنان به سوى پرچم هاى افراشته مى دوند {43}

خَاشِعَةً أَبْصَارُهُمْ تَرْهَقُهُمْ ذِلَّةٌ ذَلِکَ الْیَوْمُ الَّذِی کَانُوا یُوعَدُونَ {44}
دیدگانشان فرو افتاده [غبار] مذلت آنان را فرو گرفته است این است همان روزى که به ایشان وعده داده مى‏شد {44}