- 752
صفحه 221 - آیات 107 تا آخر یونس و 1 تا 5 هود
در این برنامه تلاوت ترتیل محمد جبریل و ترجمه شنیداری صفحه 221 قرآن کریم شامل آیات 107 تا 109 سوره یونس و 1 تا 5 هود را به قلم استاد بهاء الدین خرمشاهی می شنوید .
وَإِنْ یَمْسَسْکَ اللَّهُ بِضُرٍّ فَلَا کَاشِفَ لَهُ إِلَّا هُوَ وَ إِنْ یُرِدْکَ بِخَیْرٍ فَلَا رَادَّ لِفَضْلِهِ یُصِیبُ بِهِ مَنْ یَشَاءُ مِنْ عِبَادِهِ وَ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِیمُ ﴿107﴾
و اگر خداوند بخواهد بلایى به تو برساند، بازدارنده اى جز خود او براى آن وجود ندارد، و اگر خیرى برایت بخواهد، فضل او بازدارنده اى ندارد، که آن را به هرکس از بندگانش که بخواهد مى رساند، و او آمرزگار مهربان است (107)
قُلْ یَا أَیُّهَا النَّاسُ قَدْ جَاءَکُمُ الْحَقُّ مِنْ رَبِّکُمْ فَمَنِ اهْتَدَى فَإِنَّمَا یَهْتَدِی لِنَفْسِهِ وَمَنْ ضَلَّ فَإِنَّمَا یَضِلُّ عَلَیْهَا وَمَا أَنَا عَلَیْکُمْ بِوَکِیلٍ ﴿108﴾
بگو اى مردم حق از سوى پروردگارتان بر شما نازل شده است، پس هر کس که رهیاب شود، همانا به سود خویش رهیاب شده است، و هرکس بیراه رود، همانا به زیان خویش بیراه رفته است، و من نگهبان شما نیستم (108)
وَاتَّبِعْ مَا یُوحَى إِلَیْکَ وَاصْبِرْ حَتَّى یَحْکُمَ اللَّهُ وَهُوَ خَیْرُ الْحَاکِمِینَ ﴿109﴾
و از آنچه بر تو وحى مىشود پیروى کن و شکیبا باش، تا خداوند حکم خویش به میان آورد، و او بهترین داوران است (109)
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
الر کِتَابٌ أُحْکِمَتْ آیَاتُهُ ثُمَّ فُصِّلَتْ مِنْ لَدُنْ حَکِیمٍ خَبِیرٍ ﴿1﴾
الر الف لام راء کتابى است از سوى فرزانهاى آگاه که آیات آن استوار و روشن و شیواست (1)
أَلَّا تَعْبُدُوا إِلَّا اللَّهَ إِنَّنِی لَکُمْ مِنْهُ نَذِیرٌ وَبَشِیرٌ ﴿2﴾
حاکى از اینکه جز خداوند را مپرستید، که من براى شما از سوى او هشداردهنده و بشارت آورنده ام (2)
وَأَنِ اسْتَغْفِرُوا رَبَّکُمْ ثُمَّ تُوبُوا إِلَیْهِ یُمَتِّعْکُمْ مَتَاعًا حَسَنًا إِلَى أَجَلٍ مُسَمًّى وَیُؤْتِ کُلَّ ذِی فَضْلٍ فَضْلَهُ وَإِنْ تَوَلَّوْا فَإِنِّی أَخَافُ عَلَیْکُمْ عَذَابَ یَوْمٍ کَبِیرٍ ﴿3﴾
و اینکه از پروردگارتان آمرزش بخواهید سپس به درگاه او توبه کنید، تا شما را [در زندگانى] تا سرآمدى معین به خیر و خوبى بهره ور گرداند، و به هرکسى که سزاوار بخشش است، حقش را ببخشد، و اگر روى بگردانید، بدانید که من بر شما از عذاب روزى سهمگین مى ترسم (3)
إِلَى اللَّهِ مَرْجِعُکُمْ وَهُوَ عَلَى کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ ﴿4﴾
بازگشتتان به سوى خداست و او به هر کارى تواناست (4)
أَلَا إِنَّهُمْ یَثْنُونَ صُدُورَهُمْ لِیَسْتَخْفُوا مِنْهُ أَلَا حِینَ یَسْتَغْشُونَ ثِیَابَهُمْ یَعْلَمُ مَا یُسِرُّونَ وَمَا یُعْلِنُونَ إِنَّهُ عَلِیمٌ بِذَاتِ الصُّدُورِ ﴿5﴾
آرى آنان دل مى گردانند تا از او رازشان را پنهان دارند، بدانید آنگاه که جامه هایشان را بر سر مى کشند، او هر آنچه پنهان مىدارند و هر آنچه آشکار مى دارند، مى داند، چرا که داناى راز دلهاست (5)
وَإِنْ یَمْسَسْکَ اللَّهُ بِضُرٍّ فَلَا کَاشِفَ لَهُ إِلَّا هُوَ وَ إِنْ یُرِدْکَ بِخَیْرٍ فَلَا رَادَّ لِفَضْلِهِ یُصِیبُ بِهِ مَنْ یَشَاءُ مِنْ عِبَادِهِ وَ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِیمُ ﴿107﴾
و اگر خداوند بخواهد بلایى به تو برساند، بازدارنده اى جز خود او براى آن وجود ندارد، و اگر خیرى برایت بخواهد، فضل او بازدارنده اى ندارد، که آن را به هرکس از بندگانش که بخواهد مى رساند، و او آمرزگار مهربان است (107)
قُلْ یَا أَیُّهَا النَّاسُ قَدْ جَاءَکُمُ الْحَقُّ مِنْ رَبِّکُمْ فَمَنِ اهْتَدَى فَإِنَّمَا یَهْتَدِی لِنَفْسِهِ وَمَنْ ضَلَّ فَإِنَّمَا یَضِلُّ عَلَیْهَا وَمَا أَنَا عَلَیْکُمْ بِوَکِیلٍ ﴿108﴾
بگو اى مردم حق از سوى پروردگارتان بر شما نازل شده است، پس هر کس که رهیاب شود، همانا به سود خویش رهیاب شده است، و هرکس بیراه رود، همانا به زیان خویش بیراه رفته است، و من نگهبان شما نیستم (108)
وَاتَّبِعْ مَا یُوحَى إِلَیْکَ وَاصْبِرْ حَتَّى یَحْکُمَ اللَّهُ وَهُوَ خَیْرُ الْحَاکِمِینَ ﴿109﴾
و از آنچه بر تو وحى مىشود پیروى کن و شکیبا باش، تا خداوند حکم خویش به میان آورد، و او بهترین داوران است (109)
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
الر کِتَابٌ أُحْکِمَتْ آیَاتُهُ ثُمَّ فُصِّلَتْ مِنْ لَدُنْ حَکِیمٍ خَبِیرٍ ﴿1﴾
الر الف لام راء کتابى است از سوى فرزانهاى آگاه که آیات آن استوار و روشن و شیواست (1)
أَلَّا تَعْبُدُوا إِلَّا اللَّهَ إِنَّنِی لَکُمْ مِنْهُ نَذِیرٌ وَبَشِیرٌ ﴿2﴾
حاکى از اینکه جز خداوند را مپرستید، که من براى شما از سوى او هشداردهنده و بشارت آورنده ام (2)
وَأَنِ اسْتَغْفِرُوا رَبَّکُمْ ثُمَّ تُوبُوا إِلَیْهِ یُمَتِّعْکُمْ مَتَاعًا حَسَنًا إِلَى أَجَلٍ مُسَمًّى وَیُؤْتِ کُلَّ ذِی فَضْلٍ فَضْلَهُ وَإِنْ تَوَلَّوْا فَإِنِّی أَخَافُ عَلَیْکُمْ عَذَابَ یَوْمٍ کَبِیرٍ ﴿3﴾
و اینکه از پروردگارتان آمرزش بخواهید سپس به درگاه او توبه کنید، تا شما را [در زندگانى] تا سرآمدى معین به خیر و خوبى بهره ور گرداند، و به هرکسى که سزاوار بخشش است، حقش را ببخشد، و اگر روى بگردانید، بدانید که من بر شما از عذاب روزى سهمگین مى ترسم (3)
إِلَى اللَّهِ مَرْجِعُکُمْ وَهُوَ عَلَى کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ ﴿4﴾
بازگشتتان به سوى خداست و او به هر کارى تواناست (4)
أَلَا إِنَّهُمْ یَثْنُونَ صُدُورَهُمْ لِیَسْتَخْفُوا مِنْهُ أَلَا حِینَ یَسْتَغْشُونَ ثِیَابَهُمْ یَعْلَمُ مَا یُسِرُّونَ وَمَا یُعْلِنُونَ إِنَّهُ عَلِیمٌ بِذَاتِ الصُّدُورِ ﴿5﴾
آرى آنان دل مى گردانند تا از او رازشان را پنهان دارند، بدانید آنگاه که جامه هایشان را بر سر مى کشند، او هر آنچه پنهان مىدارند و هر آنچه آشکار مى دارند، مى داند، چرا که داناى راز دلهاست (5)