- 1659
- 1000
- 1000
- 1000
تلاوت تحقیق شعبان عبدالعزیز صیاد واقعه ، حدید
این تلاوت شامل سوره های واقعه 75 - آخر و حدید 1 تا 12 است .
سوره 56: الواقعة
به نام خداوند رحمتگر مهربان
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
نه [چنین است که مىپندارید] سوگند به جایگاههاى [ویژه و فواصل معین] ستارگان (75)
فَلَا أُقْسِمُ بِمَوَاقِعِ النُّجُومِ ﴿75﴾
اگر بدانید آن سوگندى سخت بزرگ است (76)
وَإِنَّهُ لَقَسَمٌ لَّوْ تَعْلَمُونَ عَظِیمٌ ﴿76﴾
که این [پیام] قطعا قرآنى است ارجمند (77)
إِنَّهُ لَقُرْآنٌ کَرِیمٌ ﴿77﴾
در کتابى نهفته (78)
فِی کِتَابٍ مَّکْنُونٍ ﴿78﴾
که جز پاکشدگان بر آن دست ندارند (79)
لَّا یَمَسُّهُ إِلَّا الْمُطَهَّرُونَ ﴿79﴾
وحیى است از جانب پروردگار جهانیان (80)
تَنزِیلٌ مِّن رَّبِّ الْعَالَمِینَ ﴿80﴾
آیا شما این سخن را سبک [و سست] مىگیرید (81)
أَفَبِهَذَا الْحَدِیثِ أَنتُم مُّدْهِنُونَ ﴿81﴾
و تنها نصیب خود را در تکذیب [آن] قرار مىدهید (82)
وَتَجْعَلُونَ رِزْقَکُمْ أَنَّکُمْ تُکَذِّبُونَ ﴿82﴾
پس چرا آنگاه که [جان شما] به گلو مىرسد (83)
فَلَوْلَا إِذَا بَلَغَتِ الْحُلْقُومَ ﴿83﴾
و در آن هنگام خود نظاره گرید (84)
وَأَنتُمْ حِینَئِذٍ تَنظُرُونَ ﴿84﴾
و ما به آن [محتضر] از شما نزدیکتریم ولى نمىبینید (85)
وَنَحْنُ أَقْرَبُ إِلَیْهِ مِنکُمْ وَلَکِن لَّا تُبْصِرُونَ ﴿85﴾
پس چرا اگر شما بىجزا مىمانید [و حساب و کتابى در کار نیست] (86)
فَلَوْلَا إِن کُنتُمْ غَیْرَ مَدِینِینَ ﴿86﴾
اگر راست مىگویید [روح] را برنمىگردانید (87)
تَرْجِعُونَهَا إِن کُنتُمْ صَادِقِینَ ﴿87﴾
و اما اگر [او] از مقربان باشد (88)
فَأَمَّا إِن کَانَ مِنَ الْمُقَرَّبِینَ ﴿88﴾
[در] آسایش و راحت و بهشت پر نعمت [خواهد بود] (89)
فَرَوْحٌ وَرَیْحَانٌ وَجَنَّةُ نَعِیمٍ ﴿89﴾
و اما اگر از یاران راست باشد (90)
وَأَمَّا إِن کَانَ مِنَ أَصْحَابِ الْیَمِینِ ﴿90﴾
از یاران راست بر تو سلام باد (91)
فَسَلَامٌ لَّکَ مِنْ أَصْحَابِ الْیَمِینِ ﴿91﴾
و اما اگر از دروغزنان گمراه است (92)
وَأَمَّا إِن کَانَ مِنَ الْمُکَذِّبِینَ الضَّالِّینَ ﴿92﴾
پس با آبى جوشان پذیرایى خواهد شد (93)
فَنُزُلٌ مِّنْ حَمِیمٍ ﴿93﴾
و [فرجامش] درافتادن به جهنم است (94)
وَتَصْلِیَةُ جَحِیمٍ ﴿94﴾
این است همان حقیقت راست [و] یقین (95)
إِنَّ هَذَا لَهُوَ حَقُّ الْیَقِینِ ﴿95﴾
پس به نام پروردگار بزرگ خود تسبیح گوى (96)
فَسَبِّحْ بِاسْمِ رَبِّکَ الْعَظِیمِ ﴿96﴾
سوره 57: الحدید
به نام خداوند رحمتگر مهربان
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
آنچه در آسمانها و زمین استخدا را به پاکى مىستایند و اوست ارجمند حکیم (1)
سَبَّحَ لِلَّهِ مَا فِی السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَهُوَ الْعَزِیزُ الْحَکِیمُ ﴿1﴾
فرمانروایى آسمانها و زمین از آن اوست زنده مىکند و مىمیراند و او بر هر چیزى تواناست (2)
لَهُ مُلْکُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ یُحْیِی وَیُمِیتُ وَهُوَ عَلَى کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ ﴿2﴾
اوست اول و آخر و ظاهر و باطن و او به هر چیزى داناست (3)
هُوَ الْأَوَّلُ وَالْآخِرُ وَالظَّاهِرُ وَالْبَاطِنُ وَهُوَ بِکُلِّ شَیْءٍ عَلِیمٌ ﴿3﴾
اوست آن کس که آسمانها و زمین را در شش هنگام آفرید آنگاه بر عرش استیلا یافت آنچه در زمین درآید و آنچه از آن برآید و آنچه در آن بالارود [همه را] مىداند و هر کجا باشید او با شماست و خدا به هر چه مىکنید بیناست (4)
هُوَ الَّذِی خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ فِی سِتَّةِ أَیَّامٍ ثُمَّ اسْتَوَى عَلَى الْعَرْشِ یَعْلَمُ مَا یَلِجُ فِی الْأَرْضِ وَمَا یَخْرُجُ مِنْهَا وَمَا یَنزِلُ مِنَ السَّمَاء وَمَا یَعْرُجُ فِیهَا وَهُوَ مَعَکُمْ أَیْنَ مَا کُنتُمْ وَاللَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِیرٌ ﴿4﴾
فرمانروایى [مطلق] آسمانها و زمین از آن اوست و [جمله] کارها به سوى خدا بازگردانیده مىشود (5)
لَهُ مُلْکُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَإِلَى اللَّهِ تُرْجَعُ الأمُورُ ﴿5﴾
شب را در روز درمىآورد و روز را [نیز] در شب درمىآورد و او به راز دلها داناست (6)
یُولِجُ اللَّیْلَ فِی النَّهَارِ وَیُولِجُ النَّهَارَ فِی اللَّیْلِ وَهُوَ عَلِیمٌ بِذَاتِ الصُّدُورِ ﴿6﴾
به خدا و پیامبر او ایمان آورید و از آنچه شما را در [استفاده از] آن جانشین [دیگران] کرده انفاق کنید پس کسانى از شما که ایمان آورده و انفاق کرده باشند پاداش بزرگى خواهند داشت (7)
آمِنُوا بِاللَّهِ وَرَسُولِهِ وَأَنفِقُوا مِمَّا جَعَلَکُم مُّسْتَخْلَفِینَ فِیهِ فَالَّذِینَ آمَنُوا مِنکُمْ وَأَنفَقُوا لَهُمْ أَجْرٌ کَبِیرٌ ﴿7﴾
و شما را چه شده که به خدا ایمان نمىآورید و [حال آنکه] پیامبر [خدا] شما را دعوت مىکند تا به پروردگارتان ایمان آورید و اگر مؤمن باشید بىشک [خدا] از شما پیمان گرفته است (8)
وَمَا لَکُمْ لَا تُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَالرَّسُولُ یَدْعُوکُمْ لِتُؤْمِنُوا بِرَبِّکُمْ وَقَدْ أَخَذَ مِیثَاقَکُمْ إِن کُنتُم مُّؤْمِنِینَ ﴿8﴾
او همان کسى است که بر بنده خود آیات روشنى فرو مىفرستد تا شما را از تاریکیها به سوى نور بیرون کشاند و در حقیقتخدا [نسبت] به شما سخت رئوف و مهربان است (9)
هُوَ الَّذِی یُنَزِّلُ عَلَى عَبْدِهِ آیَاتٍ بَیِّنَاتٍ لِیُخْرِجَکُم مِّنَ الظُّلُمَاتِ إِلَى النُّورِ وَإِنَّ اللَّهَ بِکُمْ لَرَؤُوفٌ رَّحِیمٌ ﴿9﴾
و شما را چه شده که در راه خدا انفاق نمىکنید و [حال آنکه] میراث آسمانها و زمین به خدا تعلق دارد کسانى از شما که پیش از فتح [مکه] انفاق و جهاد کردهاند [با دیگران] یکسان نیستند آنان از [حیث] درجه بزرگتر از کسانىاند که بعدا به انفاق و جهاد پرداختهاند و خداوند به هر کدام وعده نیکو داده است و خدا به آنچه مىکنید آگاه است (10)
وَمَا لَکُمْ أَلَّا تُنفِقُوا فِی سَبِیلِ اللَّهِ وَلِلَّهِ مِیرَاثُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ لَا یَسْتَوِی مِنکُم مَّنْ أَنفَقَ مِن قَبْلِ الْفَتْحِ وَقَاتَلَ أُوْلَئِکَ أَعْظَمُ دَرَجَةً مِّنَ الَّذِینَ أَنفَقُوا مِن بَعْدُ وَقَاتَلُوا وَکُلًّا وَعَدَ اللَّهُ الْحُسْنَى وَاللَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ خَبِیرٌ ﴿10﴾
کیست آن کس که به خدا وامى نیکو دهد تا [نتیجهاش را] براى وى دوچندان گرداند و او را پاداشى خوش باشد (11)
مَن ذَا الَّذِی یُقْرِضُ اللَّهَ قَرْضًا حَسَنًا فَیُضَاعِفَهُ لَهُ وَلَهُ أَجْرٌ کَرِیمٌ ﴿11﴾
آن روز که مردان و زنان مؤمن را مىبینى که نورشان پیشاپیششان و به جانب راستشان دوان است [به آنان گویند] امروز شما را مژده باد به باغهایى که از زیر [درختان] آن نهرها روان است در آنها جاودانید این است همان کامیابى بزرگ (12)
یَوْمَ تَرَى الْمُؤْمِنِینَ وَالْمُؤْمِنَاتِ یَسْعَى نُورُهُم بَیْنَ أَیْدِیهِمْ وَبِأَیْمَانِهِم بُشْرَاکُمُ الْیَوْمَ جَنَّاتٌ تَجْرِی مِن تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ خَالِدِینَ فِیهَا ذَلِکَ هُوَ الْفَوْزُ الْعَظِیمُ ﴿12﴾
سوره 56: الواقعة
به نام خداوند رحمتگر مهربان
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
نه [چنین است که مىپندارید] سوگند به جایگاههاى [ویژه و فواصل معین] ستارگان (75)
فَلَا أُقْسِمُ بِمَوَاقِعِ النُّجُومِ ﴿75﴾
اگر بدانید آن سوگندى سخت بزرگ است (76)
وَإِنَّهُ لَقَسَمٌ لَّوْ تَعْلَمُونَ عَظِیمٌ ﴿76﴾
که این [پیام] قطعا قرآنى است ارجمند (77)
إِنَّهُ لَقُرْآنٌ کَرِیمٌ ﴿77﴾
در کتابى نهفته (78)
فِی کِتَابٍ مَّکْنُونٍ ﴿78﴾
که جز پاکشدگان بر آن دست ندارند (79)
لَّا یَمَسُّهُ إِلَّا الْمُطَهَّرُونَ ﴿79﴾
وحیى است از جانب پروردگار جهانیان (80)
تَنزِیلٌ مِّن رَّبِّ الْعَالَمِینَ ﴿80﴾
آیا شما این سخن را سبک [و سست] مىگیرید (81)
أَفَبِهَذَا الْحَدِیثِ أَنتُم مُّدْهِنُونَ ﴿81﴾
و تنها نصیب خود را در تکذیب [آن] قرار مىدهید (82)
وَتَجْعَلُونَ رِزْقَکُمْ أَنَّکُمْ تُکَذِّبُونَ ﴿82﴾
پس چرا آنگاه که [جان شما] به گلو مىرسد (83)
فَلَوْلَا إِذَا بَلَغَتِ الْحُلْقُومَ ﴿83﴾
و در آن هنگام خود نظاره گرید (84)
وَأَنتُمْ حِینَئِذٍ تَنظُرُونَ ﴿84﴾
و ما به آن [محتضر] از شما نزدیکتریم ولى نمىبینید (85)
وَنَحْنُ أَقْرَبُ إِلَیْهِ مِنکُمْ وَلَکِن لَّا تُبْصِرُونَ ﴿85﴾
پس چرا اگر شما بىجزا مىمانید [و حساب و کتابى در کار نیست] (86)
فَلَوْلَا إِن کُنتُمْ غَیْرَ مَدِینِینَ ﴿86﴾
اگر راست مىگویید [روح] را برنمىگردانید (87)
تَرْجِعُونَهَا إِن کُنتُمْ صَادِقِینَ ﴿87﴾
و اما اگر [او] از مقربان باشد (88)
فَأَمَّا إِن کَانَ مِنَ الْمُقَرَّبِینَ ﴿88﴾
[در] آسایش و راحت و بهشت پر نعمت [خواهد بود] (89)
فَرَوْحٌ وَرَیْحَانٌ وَجَنَّةُ نَعِیمٍ ﴿89﴾
و اما اگر از یاران راست باشد (90)
وَأَمَّا إِن کَانَ مِنَ أَصْحَابِ الْیَمِینِ ﴿90﴾
از یاران راست بر تو سلام باد (91)
فَسَلَامٌ لَّکَ مِنْ أَصْحَابِ الْیَمِینِ ﴿91﴾
و اما اگر از دروغزنان گمراه است (92)
وَأَمَّا إِن کَانَ مِنَ الْمُکَذِّبِینَ الضَّالِّینَ ﴿92﴾
پس با آبى جوشان پذیرایى خواهد شد (93)
فَنُزُلٌ مِّنْ حَمِیمٍ ﴿93﴾
و [فرجامش] درافتادن به جهنم است (94)
وَتَصْلِیَةُ جَحِیمٍ ﴿94﴾
این است همان حقیقت راست [و] یقین (95)
إِنَّ هَذَا لَهُوَ حَقُّ الْیَقِینِ ﴿95﴾
پس به نام پروردگار بزرگ خود تسبیح گوى (96)
فَسَبِّحْ بِاسْمِ رَبِّکَ الْعَظِیمِ ﴿96﴾
سوره 57: الحدید
به نام خداوند رحمتگر مهربان
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
آنچه در آسمانها و زمین استخدا را به پاکى مىستایند و اوست ارجمند حکیم (1)
سَبَّحَ لِلَّهِ مَا فِی السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَهُوَ الْعَزِیزُ الْحَکِیمُ ﴿1﴾
فرمانروایى آسمانها و زمین از آن اوست زنده مىکند و مىمیراند و او بر هر چیزى تواناست (2)
لَهُ مُلْکُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ یُحْیِی وَیُمِیتُ وَهُوَ عَلَى کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ ﴿2﴾
اوست اول و آخر و ظاهر و باطن و او به هر چیزى داناست (3)
هُوَ الْأَوَّلُ وَالْآخِرُ وَالظَّاهِرُ وَالْبَاطِنُ وَهُوَ بِکُلِّ شَیْءٍ عَلِیمٌ ﴿3﴾
اوست آن کس که آسمانها و زمین را در شش هنگام آفرید آنگاه بر عرش استیلا یافت آنچه در زمین درآید و آنچه از آن برآید و آنچه در آن بالارود [همه را] مىداند و هر کجا باشید او با شماست و خدا به هر چه مىکنید بیناست (4)
هُوَ الَّذِی خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ فِی سِتَّةِ أَیَّامٍ ثُمَّ اسْتَوَى عَلَى الْعَرْشِ یَعْلَمُ مَا یَلِجُ فِی الْأَرْضِ وَمَا یَخْرُجُ مِنْهَا وَمَا یَنزِلُ مِنَ السَّمَاء وَمَا یَعْرُجُ فِیهَا وَهُوَ مَعَکُمْ أَیْنَ مَا کُنتُمْ وَاللَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِیرٌ ﴿4﴾
فرمانروایى [مطلق] آسمانها و زمین از آن اوست و [جمله] کارها به سوى خدا بازگردانیده مىشود (5)
لَهُ مُلْکُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَإِلَى اللَّهِ تُرْجَعُ الأمُورُ ﴿5﴾
شب را در روز درمىآورد و روز را [نیز] در شب درمىآورد و او به راز دلها داناست (6)
یُولِجُ اللَّیْلَ فِی النَّهَارِ وَیُولِجُ النَّهَارَ فِی اللَّیْلِ وَهُوَ عَلِیمٌ بِذَاتِ الصُّدُورِ ﴿6﴾
به خدا و پیامبر او ایمان آورید و از آنچه شما را در [استفاده از] آن جانشین [دیگران] کرده انفاق کنید پس کسانى از شما که ایمان آورده و انفاق کرده باشند پاداش بزرگى خواهند داشت (7)
آمِنُوا بِاللَّهِ وَرَسُولِهِ وَأَنفِقُوا مِمَّا جَعَلَکُم مُّسْتَخْلَفِینَ فِیهِ فَالَّذِینَ آمَنُوا مِنکُمْ وَأَنفَقُوا لَهُمْ أَجْرٌ کَبِیرٌ ﴿7﴾
و شما را چه شده که به خدا ایمان نمىآورید و [حال آنکه] پیامبر [خدا] شما را دعوت مىکند تا به پروردگارتان ایمان آورید و اگر مؤمن باشید بىشک [خدا] از شما پیمان گرفته است (8)
وَمَا لَکُمْ لَا تُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَالرَّسُولُ یَدْعُوکُمْ لِتُؤْمِنُوا بِرَبِّکُمْ وَقَدْ أَخَذَ مِیثَاقَکُمْ إِن کُنتُم مُّؤْمِنِینَ ﴿8﴾
او همان کسى است که بر بنده خود آیات روشنى فرو مىفرستد تا شما را از تاریکیها به سوى نور بیرون کشاند و در حقیقتخدا [نسبت] به شما سخت رئوف و مهربان است (9)
هُوَ الَّذِی یُنَزِّلُ عَلَى عَبْدِهِ آیَاتٍ بَیِّنَاتٍ لِیُخْرِجَکُم مِّنَ الظُّلُمَاتِ إِلَى النُّورِ وَإِنَّ اللَّهَ بِکُمْ لَرَؤُوفٌ رَّحِیمٌ ﴿9﴾
و شما را چه شده که در راه خدا انفاق نمىکنید و [حال آنکه] میراث آسمانها و زمین به خدا تعلق دارد کسانى از شما که پیش از فتح [مکه] انفاق و جهاد کردهاند [با دیگران] یکسان نیستند آنان از [حیث] درجه بزرگتر از کسانىاند که بعدا به انفاق و جهاد پرداختهاند و خداوند به هر کدام وعده نیکو داده است و خدا به آنچه مىکنید آگاه است (10)
وَمَا لَکُمْ أَلَّا تُنفِقُوا فِی سَبِیلِ اللَّهِ وَلِلَّهِ مِیرَاثُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ لَا یَسْتَوِی مِنکُم مَّنْ أَنفَقَ مِن قَبْلِ الْفَتْحِ وَقَاتَلَ أُوْلَئِکَ أَعْظَمُ دَرَجَةً مِّنَ الَّذِینَ أَنفَقُوا مِن بَعْدُ وَقَاتَلُوا وَکُلًّا وَعَدَ اللَّهُ الْحُسْنَى وَاللَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ خَبِیرٌ ﴿10﴾
کیست آن کس که به خدا وامى نیکو دهد تا [نتیجهاش را] براى وى دوچندان گرداند و او را پاداشى خوش باشد (11)
مَن ذَا الَّذِی یُقْرِضُ اللَّهَ قَرْضًا حَسَنًا فَیُضَاعِفَهُ لَهُ وَلَهُ أَجْرٌ کَرِیمٌ ﴿11﴾
آن روز که مردان و زنان مؤمن را مىبینى که نورشان پیشاپیششان و به جانب راستشان دوان است [به آنان گویند] امروز شما را مژده باد به باغهایى که از زیر [درختان] آن نهرها روان است در آنها جاودانید این است همان کامیابى بزرگ (12)
یَوْمَ تَرَى الْمُؤْمِنِینَ وَالْمُؤْمِنَاتِ یَسْعَى نُورُهُم بَیْنَ أَیْدِیهِمْ وَبِأَیْمَانِهِم بُشْرَاکُمُ الْیَوْمَ جَنَّاتٌ تَجْرِی مِن تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ خَالِدِینَ فِیهَا ذَلِکَ هُوَ الْفَوْزُ الْعَظِیمُ ﴿12﴾
