- 1220
- 1000
- 1000
- 1000
تلاوت تحقیق دوره ای عبدالباسط محمد عبدالصمد 65- تلاوت آیه 69 تا 175 سوره شعراء
این تلاوت شامل آیات69 تا 175 سوره مبارکه شعراء است. با ترجمه قرآنی:آقای فولادوند
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
وَاتْلُ عَلَیْهِمْ نَبَأَ إِبْرَاهِیمَ ﴿69﴾
و بر آنان گزارش ابراهیم را بخوان (69)
إِذْ قَالَ لِأَبِیهِ وَقَوْمِهِ مَا تَعْبُدُونَ ﴿70﴾
آنگاه که به پدر خود و قومش گفت چه مى پرستید (70)
وَالَّذِی یُمِیتُنِی ثُمَّ یُحْیِینِ ﴿81﴾
و آن کس که مرا مى میراند و سپس زنده ام مى گرداند (81)
وَالَّذِی أَطْمَعُ أَنْ یَغْفِرَ لِی خَطِیئَتِی یَوْمَ الدِّینِ ﴿82﴾
و آن کس که امید دارم روز پاداش گناهم را بر من ببخشاید (82)
رَبِّ هَبْ لِی حُکْمًا وَأَلْحِقْنِی بِالصَّالِحِینَ ﴿83﴾
پروردگارا به من دانش عطا کن و مرا به صالحان ملحق فرماى (83)
وَاجْعَلْ لِی لِسَانَ صِدْقٍ فِی الْآخِرِینَ ﴿84﴾
و براى من در [میان] آیندگان آوازه نیکو گذار (84)
وَاجْعَلْنِی مِنْ وَرَثَةِ جَنَّةِ النَّعِیمِ ﴿85﴾
و مرا از وارثان بهشت پر نعمت گردان (85)
وَاغْفِرْ لِأَبِی إِنَّهُ کَانَ مِنَ الضَّالِّینَ ﴿86﴾
و بر پدرم ببخشاى که او از گمراهان بود (86)
وَلَا تُخْزِنِی یَوْمَ یُبْعَثُونَ ﴿87﴾
و روزى که [مردم] برانگیخته مى شوند رسوایم مکن (87)
یَوْمَ لَا یَنْفَعُ مَالٌ وَلَا بَنُونَ ﴿88﴾
روزى که هیچ مال و فرزندى سود نمى دهد (88)
إِلَّا مَنْ أَتَى اللَّهَ بِقَلْبٍ سَلِیمٍ ﴿89﴾
مگر کسى که دلى پاک به سوى خدا بیاورد (89)
وَأُزْلِفَتِ الْجَنَّةُ لِلْمُتَّقِینَ ﴿90﴾
و [آن روز] بهشت براى پرهیزگاران نزدیک مى گردد (90)
وَبُرِّزَتِ الْجَحِیمُ لِلْغَاوِینَ ﴿91﴾
و جهنم براى گمراهان نمودار مى شود (91)
وَقِیلَ لَهُمْ أَیْنَ مَا کُنْتُمْ تَعْبُدُونَ ﴿92﴾
و به آنان گفته مى شود آنچه جز خدا مى پرستیدید کجایند (92)
مِنْ دُونِ اللَّهِ هَلْ یَنْصُرُونَکُمْ أَوْ یَنْتَصِرُونَ ﴿93﴾
آیا یاریتان مى کنند یا خود را یارى مى دهند (93)
فَکُبْکِبُوا فِیهَا هُمْ وَالْغَاوُونَ ﴿94﴾
پس آنها و همه گمراهان در آن [آتش] افکنده مى شوند (94)
وَجُنُودُ إِبْلِیسَ أَجْمَعُونَ ﴿95﴾
و [نیز] همه سپاهیان ابلیس (95)
قَالُوا وَهُمْ فِیهَا یَخْتَصِمُونَ ﴿96﴾
آنها در آنجا با یکدیگر ستیزه مى کنند [و] مى گویند (96)
تَاللَّهِ إِنْ کُنَّا لَفِی ضَلَالٍ مُبِینٍ ﴿97﴾
سوگند به خدا که ما در گمراهى آشکارى بودیم (97)
إِذْ نُسَوِّیکُمْ بِرَبِّ الْعَالَمِینَ ﴿98﴾
آنگاه که شما را با پروردگار جهانیان برابر میکردیم (98)
وَمَا أَضَلَّنَا إِلَّا الْمُجْرِمُونَ ﴿99﴾
و جز تباهکاران ما را گمراه نکردند (99)
فَمَا لَنَا مِنْ شَافِعِینَ ﴿100﴾
در نتیجه شفاعتگرانى نداریم (100)
وَلَا صَدِیقٍ حَمِیمٍ ﴿101﴾
و نه دوستى نزدیک (101)
فَلَوْ أَنَّ لَنَا کَرَّةً فَنَکُونَ مِنَ الْمُؤْمِنِینَ ﴿102﴾
و اى کاش که بازگشتى براى ما بود و از مؤمنان مى شدیم (102)
إِنَّ فِی ذَلِکَ لَآیَةً وَمَا کَانَ أَکْثَرُهُمْ مُؤْمِنِینَ ﴿103﴾
حقا در این [سرگذشت درس] عبرتى است و[لى] بیشترشان مؤمن نبودند (103)
وَإِنَّ رَبَّکَ لَهُوَ الْعَزِیزُ الرَّحِیمُ ﴿104﴾
و در حقیقت پروردگار تو همان شکست ناپذیر مهربان است (104)
کَذَّبَتْ قَوْمُ نُوحٍ الْمُرْسَلِینَ ﴿105﴾
قوم نوح پیامبران را تکذیب کردند (105)
إِذْ قَالَ لَهُمْ أَخُوهُمْ نُوحٌ أَلَا تَتَّقُونَ ﴿106﴾
چون برادرشان نوح به آنان گفت آیا پروا ندارید (106)
إِنِّی لَکُمْ رَسُولٌ أَمِینٌ ﴿107﴾
من براى شما فرستاده اى در خور اعتمادم (107)
فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِیعُونِ ﴿108﴾
از خدا پروا کنید و فرمانم ببرید (108)
وَمَا أَسْأَلُکُمْ عَلَیْهِ مِنْ أَجْرٍ إِنْ أَجْرِیَ إِلَّا عَلَى رَبِّ الْعَالَمِینَ ﴿109﴾
و بر این [رسالت] اجرى از شما طلب نمى کنم اجر من جز بر عهده پروردگار جهانیان نیست (109)
فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِیعُونِ ﴿110﴾
پس از خدا پروا کنید و فرمانم ببرید (110)
قَالُوا أَنُؤْمِنُ لَکَ وَاتَّبَعَکَ الْأَرْذَلُونَ ﴿111﴾
گفتند آیا به تو ایمان بیاوریم و حال آنکه فرومایگان از تو پیروى کرده اند (111)
قَالَ وَمَا عِلْمِی بِمَا کَانُوا یَعْمَلُونَ ﴿112﴾
[نوح] گفت به [جزئیات] آنچه میکرده اند چه آگاهى دارم (112)
إِنْ حِسَابُهُمْ إِلَّا عَلَى رَبِّی لَوْ تَشْعُرُونَ ﴿113﴾
حسابشان اگر درمى یابید جز با پروردگارم نیست (113)
وَمَا أَنَا بِطَارِدِ الْمُؤْمِنِینَ ﴿114﴾
و من طردکننده مؤمنان نیستم (114)
إِنْ أَنَا إِلَّا نَذِیرٌ مُبِینٌ ﴿115﴾
من جز هشداردهنده اى آشکار [بیش] نیستم (115)
قَالُوا لَئِنْ لَمْ تَنْتَهِ یَا نُوحُ لَتَکُونَنَّ مِنَ الْمَرْجُومِینَ ﴿116﴾
گفتند اى نوح اگر دست برندارى قطعا از [جمله] سنگسارشدگان خواهى بود (116)
قَالَ رَبِّ إِنَّ قَوْمِی کَذَّبُونِ ﴿117﴾
گفت پروردگارا قوم من مرا تکذیب کردند (117)
فَافْتَحْ بَیْنِی وَبَیْنَهُمْ فَتْحًا وَنَجِّنِی وَمَنْ مَعِیَ مِنَ الْمُؤْمِنِینَ ﴿118﴾
میان من و آنان فیصله ده و من و هر کس از مؤمنان را که با من است نجات بخش (118)
فَأَنْجَیْنَاهُ وَمَنْ مَعَهُ فِی الْفُلْکِ الْمَشْحُونِ ﴿119﴾
پس او و هر که را در آن کشتى آکنده با او بود رهانیدیم (119)
ثُمَّ أَغْرَقْنَا بَعْدُ الْبَاقِینَ ﴿120﴾
آنگاه باقى ماندگان را غرق کردیم (120)
إِنَّ فِی ذَلِکَ لَآیَةً وَمَا کَانَ أَکْثَرُهُمْ مُؤْمِنِینَ ﴿121﴾
قطعا در این [ماجرا درس] عبرتى بود و[لى] بیشترشان ایمان آورنده نبودند (121)
وَإِنَّ رَبَّکَ لَهُوَ الْعَزِیزُ الرَّحِیمُ ﴿122﴾
و در حقیقت پروردگار تو همان شکست ناپذیر مهربان است (122)
کَذَّبَتْ عَادٌ الْمُرْسَلِینَ ﴿123﴾
عادیان پیامبران [خدا] را تکذیب کردند (123)
إِذْ قَالَ لَهُمْ أَخُوهُمْ هُودٌ أَلَا تَتَّقُونَ ﴿124﴾
آنگاه که برادرشان هود به آنان گفت آیا پروا ندارید (124)
إِنِّی لَکُمْ رَسُولٌ أَمِینٌ ﴿125﴾
من براى شما فرستاده اى در خور اعتمادم (125)
فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِیعُونِ ﴿126﴾
از خدا پروا کنید و فرمانم ببرید (126)
وَمَا أَسْأَلُکُمْ عَلَیْهِ مِنْ أَجْرٍ إِنْ أَجْرِیَ إِلَّا عَلَى رَبِّ الْعَالَمِینَ ﴿127﴾
و بر این [رسالت] اجرى از شما طلب نمى کنم اجر من جز بر عهده پروردگار جهانیان نیست (127)
أَتَبْنُونَ بِکُلِّ رِیعٍ آیَةً تَعْبَثُونَ ﴿128﴾
آیا بر هر تپه اى بنایى مى سازید که [در آن] دست به بیهوده کارى زنید (128)
وَتَتَّخِذُونَ مَصَانِعَ لَعَلَّکُمْ تَخْلُدُونَ ﴿129﴾
و کاخهاى استوار مى گیرید به امید آنکه جاودانه بمانید (129)
وَإِذَا بَطَشْتُمْ بَطَشْتُمْ جَبَّارِینَ ﴿130﴾
و چون حملهور مى شوید [چون] زورگویان حملهور مى شوید (130)
فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِیعُونِ ﴿131﴾
پس از خدا پروا دارید و فرمانم ببرید (131)
وَاتَّقُوا الَّذِی أَمَدَّکُمْ بِمَا تَعْلَمُونَ ﴿132﴾
و از آن کس که شما را به آنچه میدانید مدد کرد پروا دارید (132)
أَمَدَّکُمْ بِأَنْعَامٍ وَبَنِینَ ﴿133﴾
شما را به [دادن] دامها و پسران مدد کرد (133)
وَجَنَّاتٍ وَعُیُونٍ ﴿134﴾
و به [دادن] باغها و چشمه ساران (134)
إِنِّی أَخَافُ عَلَیْکُمْ عَذَابَ یَوْمٍ عَظِیمٍ ﴿135﴾
من از عذاب روزى هولناک بر شما مى ترسم (135)
قَالُوا سَوَاءٌ عَلَیْنَا أَوَعَظْتَ أَمْ لَمْ تَکُنْ مِنَ الْوَاعِظِینَ ﴿136﴾
گفتند خواه اندرز دهى و خواه از اندرزدهندگان نباشى براى ما یکسان است (136)
إِنْ هَذَا إِلَّا خُلُقُ الْأَوَّلِینَ ﴿137﴾
این جز شیوه پیشینیان نیست (137)
وَمَا نَحْنُ بِمُعَذَّبِینَ ﴿138﴾
و ما عذاب نخواهیم شد (138)
فَکَذَّبُوهُ فَأَهْلَکْنَاهُمْ إِنَّ فِی ذَلِکَ لَآیَةً وَمَا کَانَ أَکْثَرُهُمْ مُؤْمِنِینَ ﴿139﴾
پس تکذیبش کردند و هلاکشان کردیم قطعا در این [ماجرا درس] عبرتى بود و[لى] بیشترشان ایمان آورنده نبودند (139)
وَإِنَّ رَبَّکَ لَهُوَ الْعَزِیزُ الرَّحِیمُ ﴿140﴾
و در حقیقت پروردگار تو همان شکست ناپذیر مهربان است (140)
کَذَّبَتْ ثَمُودُ الْمُرْسَلِینَ ﴿141﴾
ثمودیان پیامبران [خدا] را تکذیب کردند (141)
إِذْ قَالَ لَهُمْ أَخُوهُمْ صَالِحٌ أَلَا تَتَّقُونَ ﴿142﴾
آنگاه که برادرشان صالح به آنان گفت آیا پروا ندارید (142)
إِنِّی لَکُمْ رَسُولٌ أَمِینٌ ﴿143﴾
من براى شما فرستاده اى در خور اعتمادم (143)
فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِیعُونِ ﴿144﴾
از خدا پروا کنید و فرمانم ببرید (144)
وَمَا أَسْأَلُکُمْ عَلَیْهِ مِنْ أَجْرٍ إِنْ أَجْرِیَ إِلَّا عَلَى رَبِّ الْعَالَمِینَ ﴿145﴾
و بر این [رسالت] اجرى از شما طلب نمى کنم اجر من جز بر عهده پروردگار جهانیان نیست (145)
أَتُتْرَکُونَ فِی مَا هَاهُنَا آمِنِینَ ﴿146﴾
آیا شما را در آنچه اینجا دارید آسوده رها مى کنند (146)
فِی جَنَّاتٍ وَعُیُونٍ ﴿147﴾
در باغها و در کنار چشمه ساران (147)
وَزُرُوعٍ وَنَخْلٍ طَلْعُهَا هَضِیمٌ ﴿148﴾
و کشتزارها و خرمابنانى که شکوفه هایشان لطیف است (148)
وَتَنْحِتُونَ مِنَ الْجِبَالِ بُیُوتًا فَارِهِینَ ﴿149﴾
و هنرمندانه براى خود از کوهها خانه هایى مى تراشید (149)
فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِیعُونِ ﴿150﴾
از خدا پروا کنید و فرمانم ببرید (150)
وَلَا تُطِیعُوا أَمْرَ الْمُسْرِفِینَ ﴿151﴾
و فرمان افراطگران را پیروى مکنید (151)
الَّذِینَ یُفْسِدُونَ فِی الْأَرْضِ وَلَا یُصْلِحُونَ ﴿152﴾
آنان که در زمین فساد مى کنند و اصلاح نمى کنند (152)
قَالُوا إِنَّمَا أَنْتَ مِنَ الْمُسَحَّرِینَ ﴿153﴾
گفتند قطعا تو از افسونشدگانى (153)
مَا أَنْتَ إِلَّا بَشَرٌ مِثْلُنَا فَأْتِ بِآیَةٍ إِنْ کُنْتَ مِنَ الصَّادِقِینَ ﴿154﴾
تو جز بشرى مانند ما [بیش] نیستى اگر راست مى گویى معجزه اى بیاور (154)
قَالَ هَذِهِ نَاقَةٌ لَهَا شِرْبٌ وَلَکُمْ شِرْبُ یَوْمٍ مَعْلُومٍ ﴿155﴾
گفت این ماده شترى است که نوبتى از آب او راست و روزى معین نوبت آب شماست (155)
وَلَا تَمَسُّوهَا بِسُوءٍ فَیَأْخُذَکُمْ عَذَابُ یَوْمٍ عَظِیمٍ ﴿156﴾
و به آن گزندى مرسانید که عذاب روزى هولناک شما را فرو مى گیرد (156)
فَعَقَرُوهَا فَأَصْبَحُوا نَادِمِینَ ﴿157﴾
پس آن را پى کردند و پشیمان گشتند (157)
فَأَخَذَهُمُ الْعَذَابُ إِنَّ فِی ذَلِکَ لَآیَةً وَمَا کَانَ أَکْثَرُهُمْ مُؤْمِنِینَ ﴿158﴾
آنگاه آنان را عذاب فرو گرفت قطعا در این [ماجرا] عبرتى است و[لى] بیشترشان ایمان آورنده نبودند (158)
وَإِنَّ رَبَّکَ لَهُوَ الْعَزِیزُ الرَّحِیمُ ﴿159﴾
و در حقیقت پروردگار تو همان شکست ناپذیر مهربان است (159)
کَذَّبَتْ قَوْمُ لُوطٍ الْمُرْسَلِینَ ﴿160﴾
قوم لوط فرستادگان را تکذیب کردند (160)
إِذْ قَالَ لَهُمْ أَخُوهُمْ لُوطٌ أَلَا تَتَّقُونَ ﴿161﴾
آنگاه برادرشان لوط به آنان گفت آیا پروا ندارید (161)
إِنِّی لَکُمْ رَسُولٌ أَمِینٌ ﴿162﴾
من براى شما فرستاده اى در خور اعتمادم (162)
فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِیعُونِ ﴿163﴾
از خدا پروا دارید و فرمانم ببرید (163)
وَمَا أَسْأَلُکُمْ عَلَیْهِ مِنْ أَجْرٍ إِنْ أَجْرِیَ إِلَّا عَلَى رَبِّ الْعَالَمِینَ ﴿164﴾
و بر این [رسالت] اجرى از شما طلب نمى کنم اجر من جز بر عهده پروردگار جهانیان نیست (164)
أَتَأْتُونَ الذُّکْرَانَ مِنَ الْعَالَمِینَ ﴿165﴾
آیا از میان مردم جهان با مردها در مى آمیزید (165)
وَتَذَرُونَ مَا خَلَقَ لَکُمْ رَبُّکُمْ مِنْ أَزْوَاجِکُمْ بَلْ أَنْتُمْ قَوْمٌ عَادُونَ ﴿166﴾
و آنچه را پروردگارتان از همسرانتان براى شما آفریده وامى گذارید [نه] بلکه شما مردمى تجاوزکارید (166)
قَالُوا لَئِنْ لَمْ تَنْتَهِ یَا لُوطُ لَتَکُونَنَّ مِنَ الْمُخْرَجِینَ ﴿167﴾
گفتند اى لوط اگر دست برندارى قطعا از اخراجشدگان خواهى بود (167)
قَالَ إِنِّی لِعَمَلِکُمْ مِنَ الْقَالِینَ ﴿168﴾
گفت به راستى من دشمن کردار شمایم (168)
رَبِّ نَجِّنِی وَأَهْلِی مِمَّا یَعْمَلُونَ ﴿169﴾
پروردگارا مرا و کسان مرا از آنچه انجام مى دهند رهایى بخش (169)
فَنَجَّیْنَاهُ وَأَهْلَهُ أَجْمَعِینَ ﴿170﴾
پس او و کسانش را همگى رهانیدیم (170)
إِلَّا عَجُوزًا فِی الْغَابِرِینَ ﴿171﴾
جز پیرزنى که از باقى ماندگان [در خاکستر آتش] بود (171)
ثُمَّ دَمَّرْنَا الْآخَرِینَ ﴿172﴾
سپس دیگران را سخت هلاک کردیم (172)
وَأَمْطَرْنَا عَلَیْهِمْ مَطَرًا فَسَاءَ مَطَرُ الْمُنْذَرِینَ ﴿173﴾
و بر [سر] آنان بارانى [از آتش گوگرد] فرو ریختیم و چه بد بود باران بیم داده شدگان (173)
إِنَّ فِی ذَلِکَ لَآیَةً وَمَا کَانَ أَکْثَرُهُمْ مُؤْمِنِینَ ﴿174﴾
قطعا در این [عقوبت] عبرتى است و[لى] بیشترشان ایمان آورنده نبودند (174)
وَإِنَّ رَبَّکَ لَهُوَ الْعَزِیزُ الرَّحِیمُ ﴿175﴾
و در حقیقت پروردگار تو همان شکست ناپذیر مهربان است (175)
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
وَاتْلُ عَلَیْهِمْ نَبَأَ إِبْرَاهِیمَ ﴿69﴾
و بر آنان گزارش ابراهیم را بخوان (69)
إِذْ قَالَ لِأَبِیهِ وَقَوْمِهِ مَا تَعْبُدُونَ ﴿70﴾
آنگاه که به پدر خود و قومش گفت چه مى پرستید (70)
وَالَّذِی یُمِیتُنِی ثُمَّ یُحْیِینِ ﴿81﴾
و آن کس که مرا مى میراند و سپس زنده ام مى گرداند (81)
وَالَّذِی أَطْمَعُ أَنْ یَغْفِرَ لِی خَطِیئَتِی یَوْمَ الدِّینِ ﴿82﴾
و آن کس که امید دارم روز پاداش گناهم را بر من ببخشاید (82)
رَبِّ هَبْ لِی حُکْمًا وَأَلْحِقْنِی بِالصَّالِحِینَ ﴿83﴾
پروردگارا به من دانش عطا کن و مرا به صالحان ملحق فرماى (83)
وَاجْعَلْ لِی لِسَانَ صِدْقٍ فِی الْآخِرِینَ ﴿84﴾
و براى من در [میان] آیندگان آوازه نیکو گذار (84)
وَاجْعَلْنِی مِنْ وَرَثَةِ جَنَّةِ النَّعِیمِ ﴿85﴾
و مرا از وارثان بهشت پر نعمت گردان (85)
وَاغْفِرْ لِأَبِی إِنَّهُ کَانَ مِنَ الضَّالِّینَ ﴿86﴾
و بر پدرم ببخشاى که او از گمراهان بود (86)
وَلَا تُخْزِنِی یَوْمَ یُبْعَثُونَ ﴿87﴾
و روزى که [مردم] برانگیخته مى شوند رسوایم مکن (87)
یَوْمَ لَا یَنْفَعُ مَالٌ وَلَا بَنُونَ ﴿88﴾
روزى که هیچ مال و فرزندى سود نمى دهد (88)
إِلَّا مَنْ أَتَى اللَّهَ بِقَلْبٍ سَلِیمٍ ﴿89﴾
مگر کسى که دلى پاک به سوى خدا بیاورد (89)
وَأُزْلِفَتِ الْجَنَّةُ لِلْمُتَّقِینَ ﴿90﴾
و [آن روز] بهشت براى پرهیزگاران نزدیک مى گردد (90)
وَبُرِّزَتِ الْجَحِیمُ لِلْغَاوِینَ ﴿91﴾
و جهنم براى گمراهان نمودار مى شود (91)
وَقِیلَ لَهُمْ أَیْنَ مَا کُنْتُمْ تَعْبُدُونَ ﴿92﴾
و به آنان گفته مى شود آنچه جز خدا مى پرستیدید کجایند (92)
مِنْ دُونِ اللَّهِ هَلْ یَنْصُرُونَکُمْ أَوْ یَنْتَصِرُونَ ﴿93﴾
آیا یاریتان مى کنند یا خود را یارى مى دهند (93)
فَکُبْکِبُوا فِیهَا هُمْ وَالْغَاوُونَ ﴿94﴾
پس آنها و همه گمراهان در آن [آتش] افکنده مى شوند (94)
وَجُنُودُ إِبْلِیسَ أَجْمَعُونَ ﴿95﴾
و [نیز] همه سپاهیان ابلیس (95)
قَالُوا وَهُمْ فِیهَا یَخْتَصِمُونَ ﴿96﴾
آنها در آنجا با یکدیگر ستیزه مى کنند [و] مى گویند (96)
تَاللَّهِ إِنْ کُنَّا لَفِی ضَلَالٍ مُبِینٍ ﴿97﴾
سوگند به خدا که ما در گمراهى آشکارى بودیم (97)
إِذْ نُسَوِّیکُمْ بِرَبِّ الْعَالَمِینَ ﴿98﴾
آنگاه که شما را با پروردگار جهانیان برابر میکردیم (98)
وَمَا أَضَلَّنَا إِلَّا الْمُجْرِمُونَ ﴿99﴾
و جز تباهکاران ما را گمراه نکردند (99)
فَمَا لَنَا مِنْ شَافِعِینَ ﴿100﴾
در نتیجه شفاعتگرانى نداریم (100)
وَلَا صَدِیقٍ حَمِیمٍ ﴿101﴾
و نه دوستى نزدیک (101)
فَلَوْ أَنَّ لَنَا کَرَّةً فَنَکُونَ مِنَ الْمُؤْمِنِینَ ﴿102﴾
و اى کاش که بازگشتى براى ما بود و از مؤمنان مى شدیم (102)
إِنَّ فِی ذَلِکَ لَآیَةً وَمَا کَانَ أَکْثَرُهُمْ مُؤْمِنِینَ ﴿103﴾
حقا در این [سرگذشت درس] عبرتى است و[لى] بیشترشان مؤمن نبودند (103)
وَإِنَّ رَبَّکَ لَهُوَ الْعَزِیزُ الرَّحِیمُ ﴿104﴾
و در حقیقت پروردگار تو همان شکست ناپذیر مهربان است (104)
کَذَّبَتْ قَوْمُ نُوحٍ الْمُرْسَلِینَ ﴿105﴾
قوم نوح پیامبران را تکذیب کردند (105)
إِذْ قَالَ لَهُمْ أَخُوهُمْ نُوحٌ أَلَا تَتَّقُونَ ﴿106﴾
چون برادرشان نوح به آنان گفت آیا پروا ندارید (106)
إِنِّی لَکُمْ رَسُولٌ أَمِینٌ ﴿107﴾
من براى شما فرستاده اى در خور اعتمادم (107)
فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِیعُونِ ﴿108﴾
از خدا پروا کنید و فرمانم ببرید (108)
وَمَا أَسْأَلُکُمْ عَلَیْهِ مِنْ أَجْرٍ إِنْ أَجْرِیَ إِلَّا عَلَى رَبِّ الْعَالَمِینَ ﴿109﴾
و بر این [رسالت] اجرى از شما طلب نمى کنم اجر من جز بر عهده پروردگار جهانیان نیست (109)
فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِیعُونِ ﴿110﴾
پس از خدا پروا کنید و فرمانم ببرید (110)
قَالُوا أَنُؤْمِنُ لَکَ وَاتَّبَعَکَ الْأَرْذَلُونَ ﴿111﴾
گفتند آیا به تو ایمان بیاوریم و حال آنکه فرومایگان از تو پیروى کرده اند (111)
قَالَ وَمَا عِلْمِی بِمَا کَانُوا یَعْمَلُونَ ﴿112﴾
[نوح] گفت به [جزئیات] آنچه میکرده اند چه آگاهى دارم (112)
إِنْ حِسَابُهُمْ إِلَّا عَلَى رَبِّی لَوْ تَشْعُرُونَ ﴿113﴾
حسابشان اگر درمى یابید جز با پروردگارم نیست (113)
وَمَا أَنَا بِطَارِدِ الْمُؤْمِنِینَ ﴿114﴾
و من طردکننده مؤمنان نیستم (114)
إِنْ أَنَا إِلَّا نَذِیرٌ مُبِینٌ ﴿115﴾
من جز هشداردهنده اى آشکار [بیش] نیستم (115)
قَالُوا لَئِنْ لَمْ تَنْتَهِ یَا نُوحُ لَتَکُونَنَّ مِنَ الْمَرْجُومِینَ ﴿116﴾
گفتند اى نوح اگر دست برندارى قطعا از [جمله] سنگسارشدگان خواهى بود (116)
قَالَ رَبِّ إِنَّ قَوْمِی کَذَّبُونِ ﴿117﴾
گفت پروردگارا قوم من مرا تکذیب کردند (117)
فَافْتَحْ بَیْنِی وَبَیْنَهُمْ فَتْحًا وَنَجِّنِی وَمَنْ مَعِیَ مِنَ الْمُؤْمِنِینَ ﴿118﴾
میان من و آنان فیصله ده و من و هر کس از مؤمنان را که با من است نجات بخش (118)
فَأَنْجَیْنَاهُ وَمَنْ مَعَهُ فِی الْفُلْکِ الْمَشْحُونِ ﴿119﴾
پس او و هر که را در آن کشتى آکنده با او بود رهانیدیم (119)
ثُمَّ أَغْرَقْنَا بَعْدُ الْبَاقِینَ ﴿120﴾
آنگاه باقى ماندگان را غرق کردیم (120)
إِنَّ فِی ذَلِکَ لَآیَةً وَمَا کَانَ أَکْثَرُهُمْ مُؤْمِنِینَ ﴿121﴾
قطعا در این [ماجرا درس] عبرتى بود و[لى] بیشترشان ایمان آورنده نبودند (121)
وَإِنَّ رَبَّکَ لَهُوَ الْعَزِیزُ الرَّحِیمُ ﴿122﴾
و در حقیقت پروردگار تو همان شکست ناپذیر مهربان است (122)
کَذَّبَتْ عَادٌ الْمُرْسَلِینَ ﴿123﴾
عادیان پیامبران [خدا] را تکذیب کردند (123)
إِذْ قَالَ لَهُمْ أَخُوهُمْ هُودٌ أَلَا تَتَّقُونَ ﴿124﴾
آنگاه که برادرشان هود به آنان گفت آیا پروا ندارید (124)
إِنِّی لَکُمْ رَسُولٌ أَمِینٌ ﴿125﴾
من براى شما فرستاده اى در خور اعتمادم (125)
فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِیعُونِ ﴿126﴾
از خدا پروا کنید و فرمانم ببرید (126)
وَمَا أَسْأَلُکُمْ عَلَیْهِ مِنْ أَجْرٍ إِنْ أَجْرِیَ إِلَّا عَلَى رَبِّ الْعَالَمِینَ ﴿127﴾
و بر این [رسالت] اجرى از شما طلب نمى کنم اجر من جز بر عهده پروردگار جهانیان نیست (127)
أَتَبْنُونَ بِکُلِّ رِیعٍ آیَةً تَعْبَثُونَ ﴿128﴾
آیا بر هر تپه اى بنایى مى سازید که [در آن] دست به بیهوده کارى زنید (128)
وَتَتَّخِذُونَ مَصَانِعَ لَعَلَّکُمْ تَخْلُدُونَ ﴿129﴾
و کاخهاى استوار مى گیرید به امید آنکه جاودانه بمانید (129)
وَإِذَا بَطَشْتُمْ بَطَشْتُمْ جَبَّارِینَ ﴿130﴾
و چون حملهور مى شوید [چون] زورگویان حملهور مى شوید (130)
فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِیعُونِ ﴿131﴾
پس از خدا پروا دارید و فرمانم ببرید (131)
وَاتَّقُوا الَّذِی أَمَدَّکُمْ بِمَا تَعْلَمُونَ ﴿132﴾
و از آن کس که شما را به آنچه میدانید مدد کرد پروا دارید (132)
أَمَدَّکُمْ بِأَنْعَامٍ وَبَنِینَ ﴿133﴾
شما را به [دادن] دامها و پسران مدد کرد (133)
وَجَنَّاتٍ وَعُیُونٍ ﴿134﴾
و به [دادن] باغها و چشمه ساران (134)
إِنِّی أَخَافُ عَلَیْکُمْ عَذَابَ یَوْمٍ عَظِیمٍ ﴿135﴾
من از عذاب روزى هولناک بر شما مى ترسم (135)
قَالُوا سَوَاءٌ عَلَیْنَا أَوَعَظْتَ أَمْ لَمْ تَکُنْ مِنَ الْوَاعِظِینَ ﴿136﴾
گفتند خواه اندرز دهى و خواه از اندرزدهندگان نباشى براى ما یکسان است (136)
إِنْ هَذَا إِلَّا خُلُقُ الْأَوَّلِینَ ﴿137﴾
این جز شیوه پیشینیان نیست (137)
وَمَا نَحْنُ بِمُعَذَّبِینَ ﴿138﴾
و ما عذاب نخواهیم شد (138)
فَکَذَّبُوهُ فَأَهْلَکْنَاهُمْ إِنَّ فِی ذَلِکَ لَآیَةً وَمَا کَانَ أَکْثَرُهُمْ مُؤْمِنِینَ ﴿139﴾
پس تکذیبش کردند و هلاکشان کردیم قطعا در این [ماجرا درس] عبرتى بود و[لى] بیشترشان ایمان آورنده نبودند (139)
وَإِنَّ رَبَّکَ لَهُوَ الْعَزِیزُ الرَّحِیمُ ﴿140﴾
و در حقیقت پروردگار تو همان شکست ناپذیر مهربان است (140)
کَذَّبَتْ ثَمُودُ الْمُرْسَلِینَ ﴿141﴾
ثمودیان پیامبران [خدا] را تکذیب کردند (141)
إِذْ قَالَ لَهُمْ أَخُوهُمْ صَالِحٌ أَلَا تَتَّقُونَ ﴿142﴾
آنگاه که برادرشان صالح به آنان گفت آیا پروا ندارید (142)
إِنِّی لَکُمْ رَسُولٌ أَمِینٌ ﴿143﴾
من براى شما فرستاده اى در خور اعتمادم (143)
فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِیعُونِ ﴿144﴾
از خدا پروا کنید و فرمانم ببرید (144)
وَمَا أَسْأَلُکُمْ عَلَیْهِ مِنْ أَجْرٍ إِنْ أَجْرِیَ إِلَّا عَلَى رَبِّ الْعَالَمِینَ ﴿145﴾
و بر این [رسالت] اجرى از شما طلب نمى کنم اجر من جز بر عهده پروردگار جهانیان نیست (145)
أَتُتْرَکُونَ فِی مَا هَاهُنَا آمِنِینَ ﴿146﴾
آیا شما را در آنچه اینجا دارید آسوده رها مى کنند (146)
فِی جَنَّاتٍ وَعُیُونٍ ﴿147﴾
در باغها و در کنار چشمه ساران (147)
وَزُرُوعٍ وَنَخْلٍ طَلْعُهَا هَضِیمٌ ﴿148﴾
و کشتزارها و خرمابنانى که شکوفه هایشان لطیف است (148)
وَتَنْحِتُونَ مِنَ الْجِبَالِ بُیُوتًا فَارِهِینَ ﴿149﴾
و هنرمندانه براى خود از کوهها خانه هایى مى تراشید (149)
فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِیعُونِ ﴿150﴾
از خدا پروا کنید و فرمانم ببرید (150)
وَلَا تُطِیعُوا أَمْرَ الْمُسْرِفِینَ ﴿151﴾
و فرمان افراطگران را پیروى مکنید (151)
الَّذِینَ یُفْسِدُونَ فِی الْأَرْضِ وَلَا یُصْلِحُونَ ﴿152﴾
آنان که در زمین فساد مى کنند و اصلاح نمى کنند (152)
قَالُوا إِنَّمَا أَنْتَ مِنَ الْمُسَحَّرِینَ ﴿153﴾
گفتند قطعا تو از افسونشدگانى (153)
مَا أَنْتَ إِلَّا بَشَرٌ مِثْلُنَا فَأْتِ بِآیَةٍ إِنْ کُنْتَ مِنَ الصَّادِقِینَ ﴿154﴾
تو جز بشرى مانند ما [بیش] نیستى اگر راست مى گویى معجزه اى بیاور (154)
قَالَ هَذِهِ نَاقَةٌ لَهَا شِرْبٌ وَلَکُمْ شِرْبُ یَوْمٍ مَعْلُومٍ ﴿155﴾
گفت این ماده شترى است که نوبتى از آب او راست و روزى معین نوبت آب شماست (155)
وَلَا تَمَسُّوهَا بِسُوءٍ فَیَأْخُذَکُمْ عَذَابُ یَوْمٍ عَظِیمٍ ﴿156﴾
و به آن گزندى مرسانید که عذاب روزى هولناک شما را فرو مى گیرد (156)
فَعَقَرُوهَا فَأَصْبَحُوا نَادِمِینَ ﴿157﴾
پس آن را پى کردند و پشیمان گشتند (157)
فَأَخَذَهُمُ الْعَذَابُ إِنَّ فِی ذَلِکَ لَآیَةً وَمَا کَانَ أَکْثَرُهُمْ مُؤْمِنِینَ ﴿158﴾
آنگاه آنان را عذاب فرو گرفت قطعا در این [ماجرا] عبرتى است و[لى] بیشترشان ایمان آورنده نبودند (158)
وَإِنَّ رَبَّکَ لَهُوَ الْعَزِیزُ الرَّحِیمُ ﴿159﴾
و در حقیقت پروردگار تو همان شکست ناپذیر مهربان است (159)
کَذَّبَتْ قَوْمُ لُوطٍ الْمُرْسَلِینَ ﴿160﴾
قوم لوط فرستادگان را تکذیب کردند (160)
إِذْ قَالَ لَهُمْ أَخُوهُمْ لُوطٌ أَلَا تَتَّقُونَ ﴿161﴾
آنگاه برادرشان لوط به آنان گفت آیا پروا ندارید (161)
إِنِّی لَکُمْ رَسُولٌ أَمِینٌ ﴿162﴾
من براى شما فرستاده اى در خور اعتمادم (162)
فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِیعُونِ ﴿163﴾
از خدا پروا دارید و فرمانم ببرید (163)
وَمَا أَسْأَلُکُمْ عَلَیْهِ مِنْ أَجْرٍ إِنْ أَجْرِیَ إِلَّا عَلَى رَبِّ الْعَالَمِینَ ﴿164﴾
و بر این [رسالت] اجرى از شما طلب نمى کنم اجر من جز بر عهده پروردگار جهانیان نیست (164)
أَتَأْتُونَ الذُّکْرَانَ مِنَ الْعَالَمِینَ ﴿165﴾
آیا از میان مردم جهان با مردها در مى آمیزید (165)
وَتَذَرُونَ مَا خَلَقَ لَکُمْ رَبُّکُمْ مِنْ أَزْوَاجِکُمْ بَلْ أَنْتُمْ قَوْمٌ عَادُونَ ﴿166﴾
و آنچه را پروردگارتان از همسرانتان براى شما آفریده وامى گذارید [نه] بلکه شما مردمى تجاوزکارید (166)
قَالُوا لَئِنْ لَمْ تَنْتَهِ یَا لُوطُ لَتَکُونَنَّ مِنَ الْمُخْرَجِینَ ﴿167﴾
گفتند اى لوط اگر دست برندارى قطعا از اخراجشدگان خواهى بود (167)
قَالَ إِنِّی لِعَمَلِکُمْ مِنَ الْقَالِینَ ﴿168﴾
گفت به راستى من دشمن کردار شمایم (168)
رَبِّ نَجِّنِی وَأَهْلِی مِمَّا یَعْمَلُونَ ﴿169﴾
پروردگارا مرا و کسان مرا از آنچه انجام مى دهند رهایى بخش (169)
فَنَجَّیْنَاهُ وَأَهْلَهُ أَجْمَعِینَ ﴿170﴾
پس او و کسانش را همگى رهانیدیم (170)
إِلَّا عَجُوزًا فِی الْغَابِرِینَ ﴿171﴾
جز پیرزنى که از باقى ماندگان [در خاکستر آتش] بود (171)
ثُمَّ دَمَّرْنَا الْآخَرِینَ ﴿172﴾
سپس دیگران را سخت هلاک کردیم (172)
وَأَمْطَرْنَا عَلَیْهِمْ مَطَرًا فَسَاءَ مَطَرُ الْمُنْذَرِینَ ﴿173﴾
و بر [سر] آنان بارانى [از آتش گوگرد] فرو ریختیم و چه بد بود باران بیم داده شدگان (173)
إِنَّ فِی ذَلِکَ لَآیَةً وَمَا کَانَ أَکْثَرُهُمْ مُؤْمِنِینَ ﴿174﴾
قطعا در این [عقوبت] عبرتى است و[لى] بیشترشان ایمان آورنده نبودند (174)
وَإِنَّ رَبَّکَ لَهُوَ الْعَزِیزُ الرَّحِیمُ ﴿175﴾
و در حقیقت پروردگار تو همان شکست ناپذیر مهربان است (175)
