- 1415
- 1000
- 1000
- 1000
تلاوت تحقیق دوره ای عبدالباسط محمد عبدالصمد سوره زخرف آیات 43تا 89، دخان آیات 1تا50
تلاوت تحقیق عبدالباسط محمد عبدالصمد. با ترجمه قرآنی: آقای فولادوند
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
فَاسْتَمْسِکْ بِالَّذِی أُوحِیَ إِلَیْکَ إِنَّکَ عَلَى صِرَاطٍ مُسْتَقِیمٍ ﴿43﴾
پس به آنچه به سوى تو وحى شده است چنگ د رز ن که تو بر راهى راست قرار دارى (43)
وَإِنَّهُ لَذِکْرٌ لَکَ وَلِقَوْمِکَ وَسَوْفَ تُسْأَلُونَ ﴿44﴾
و به راستى که [قرآن] براى تو و براى قوم تو [مایه] تذکرى است و به زودى [در مورد آن] پرسیده خواهید شد (44)
وَاسْأَلْ مَنْ أَرْسَلْنَا مِنْ قَبْلِکَ مِنْ رُسُلِنَا أَجَعَلْنَا مِنْ دُونِ الرَّحْمَنِ آلِهَةً یُعْبَدُونَ ﴿45﴾
و از رسولان ما که پیش از تو گسیل داشتیم جویا شو آیا در برابر [خداى] رحمان خدایانى که مورد پرستش قرار گیرند مقرر داشته ایم (45)
وَلَقَدْ أَرْسَلْنَا مُوسَى بِآیَاتِنَا إِلَى فِرْعَوْنَ وَمَلَئِهِ فَقَالَ إِنِّی رَسُولُ رَبِّ الْعَالَمِینَ ﴿46﴾
و همانا موسى را با نشانه هاى خویش به سوى فرعون و سران [قوم] او روانه کردیم پس گفت من فرستاده پروردگار جهانیانم (46)
فَلَمَّا جَاءَهُمْ بِآیَاتِنَا إِذَا هُمْ مِنْهَا یَضْحَکُونَ ﴿47﴾
پس چون آیات ما را براى آنان آورد ناگهان ایشان بر آنها خنده زدند (47)
وَمَا نُرِیهِمْ مِنْ آیَةٍ إِلَّا هِیَ أَکْبَرُ مِنْ أُخْتِهَا وَأَخَذْنَاهُمْ بِالْعَذَابِ لَعَلَّهُمْ یَرْجِعُونَ ﴿48﴾
و [ما] نشانه اى به ایشان نمى نمودیم مگر اینکه آن از نظیر [و مشابه] آن بزرگتر بود و به عذاب گرفتارشان کردیم تا مگر به راه آیند (48)
وَقَالُوا یَا أَیُّهَ السَّاحِرُ ادْعُ لَنَا رَبَّکَ بِمَا عَهِدَ عِنْدَکَ إِنَّنَا لَمُهْتَدُونَ ﴿49﴾
و گفتند اى فسونگر پروردگارت را به [پاس] آنچه با تو عهد کرده براى ما بخوان که ما واقعا به راه درست درآمده ایم (49)
فَلَمَّا کَشَفْنَا عَنْهُمُ الْعَذَابَ إِذَا هُمْ یَنْکُثُونَ ﴿50﴾
و چون عذاب را از آنها برداشتیم بناگاه آنان پیمان شکستند (50)
وَنَادَى فِرْعَوْنُ فِی قَوْمِهِ قَالَ یَا قَوْمِ أَلَیْسَ لِی مُلْکُ مِصْرَ وَهَذِهِ الْأَنْهَارُ تَجْرِی مِنْ تَحْتِی أَفَلَا تُبْصِرُونَ ﴿51﴾
و فرعون در [میان] قوم خود ندا درداد [و] گفت اى مردم [کشور] من آیا پادشاهى مصر و این نهرها که از زیر [کاخهاى] من روان است از آن من نیست پس مگر نمى بینید (51)
أَمْ أَنَا خَیْرٌ مِنْ هَذَا الَّذِی هُوَ مَهِینٌ وَلَا یَکَادُ یُبِینُ ﴿52﴾
آیا [نه] من از این کس که خود بى مقدار است و نمى تواند درست بیان کند بهترم (52)
فَلَوْلَا أُلْقِیَ عَلَیْهِ أَسْوِرَةٌ مِنْ ذَهَبٍ أَوْ جَاءَ مَعَهُ الْمَلَائِکَةُ مُقْتَرِنِینَ ﴿53﴾
پس چرا بر او دستبندهایى زرین آویخته نشده یا با او فرشتگانى همراه نیامده اند (53)
فَاسْتَخَفَّ قَوْمَهُ فَأَطَاعُوهُ إِنَّهُمْ کَانُوا قَوْمًا فَاسِقِینَ ﴿54﴾
پس قوم خود را سبک مغز یافت [و آنان را فریفت] و اطاعتش کردند چرا که آنها مردمى منحرف بودند (54)
فَلَمَّا آسَفُونَا انْتَقَمْنَا مِنْهُمْ فَأَغْرَقْنَاهُمْ أَجْمَعِینَ ﴿55﴾
و چون ما را به خشم درآوردند از آنان انتقام گرفتیم و همه آنان را غرق کردیم (55)
فَجَعَلْنَاهُمْ سَلَفًا وَمَثَلًا لِلْآخِرِینَ ﴿56﴾
و آنان را پیشینه اى [بد] و عبرتى براى آیندگان گردانیدیم (56)
وَلَمَّا ضُرِبَ ابْنُ مَرْیَمَ مَثَلًا إِذَا قَوْمُکَ مِنْهُ یَصِدُّونَ ﴿57﴾
و هنگامى که [در مورد] پسر مریم مثالى آورده شد بناگاه قوم تو از آن [سخن] هلهله درانداختند [و اعراض کردند] (57)
وَقَالُوا أَآلِهَتُنَا خَیْرٌ أَمْ هُوَ مَا ضَرَبُوهُ لَکَ إِلَّا جَدَلًا بَلْ هُمْ قَوْمٌ خَصِمُونَ ﴿58﴾
و گفتند آیا معبودان ما بهترند یا او آن [مثال] را جز از راه جدل براى تو نزدند بلکه آنان مردمى جدل پیشه اند (58)
إِنْ هُوَ إِلَّا عَبْدٌ أَنْعَمْنَا عَلَیْهِ وَجَعَلْنَاهُ مَثَلًا لِبَنِی إِسْرَائِیلَ ﴿59﴾
[عیسى] جز بنده اى که بر وى منت نهاده و او را براى فرزندان اسرائیل سرمشق [و آیتى] گردانیده ایم نیست (59)
وَلَوْ نَشَاءُ لَجَعَلْنَا مِنْکُمْ مَلَائِکَةً فِی الْأَرْضِ یَخْلُفُونَ ﴿60﴾
و اگر بخواهیم قطعا به جاى شما فرشتگانى که در [روى] زمین جانشین [شما] گردند قرار دهیم (60)
وَإِنَّهُ لَعِلْمٌ لِلسَّاعَةِ فَلَا تَمْتَرُنَّ بِهَا وَاتَّبِعُونِ هَذَا صِرَاطٌ مُسْتَقِیمٌ ﴿61﴾
و همانا آن نشانه اى براى [فهم] رستاخیز است پس زنهار در آن تردید مکن و از من پیروى کنید این است راه راست (61)
وَلَا یَصُدَّنَّکُمُ الشَّیْطَانُ إِنَّهُ لَکُمْ عَدُوٌّ مُبِینٌ ﴿62﴾
و مبادا شیطان شما را از راه به در برد زیرا او براى شما دشمنى آشکار است (62)
وَلَمَّا جَاءَ عِیسَى بِالْبَیِّنَاتِ قَالَ قَدْ جِئْتُکُمْ بِالْحِکْمَةِ وَلِأُبَیِّنَ لَکُمْ بَعْضَ الَّذِی تَخْتَلِفُونَ فِیهِ فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِیعُونِ ﴿63﴾
و چون عیسى دلایل آشکار آورد گفت به راستى براى شما حکمت آوردم و تا در باره بعضى از آنچه در آن اختلاف میکردید برایتان توضیح دهم پس از خدا بترسید و فرمانم ببرید (63)
إِنَّ اللَّهَ هُوَ رَبِّی وَرَبُّکُمْ فَاعْبُدُوهُ هَذَا صِرَاطٌ مُسْتَقِیمٌ ﴿64﴾
در حقیقت خداست که خود پروردگار من و پروردگار شماست پس او را بپرستید این است راه راست (64)
فَاخْتَلَفَ الْأَحْزَابُ مِنْ بَیْنِهِمْ فَوَیْلٌ لِلَّذِینَ ظَلَمُوا مِنْ عَذَابِ یَوْمٍ أَلِیمٍ ﴿65﴾
تا [آنکه] از میانشان احزاب دست به اختلاف زدند پس واى بر کسانى که ستم کردند از عذاب روزى دردناک (65)
هَلْ یَنْظُرُونَ إِلَّا السَّاعَةَ أَنْ تَأْتِیَهُمْ بَغْتَةً وَهُمْ لَا یَشْعُرُونَ ﴿66﴾
آیا جز [این] انتظار مى برند که رستاخیز در حالى که حدس نمى زنند ناگهان بر آنان در رسد (66)
الْأَخِلَّاءُ یَوْمَئِذٍ بَعْضُهُمْ لِبَعْضٍ عَدُوٌّ إِلَّا الْمُتَّقِینَ ﴿67﴾
در آن روز یاران جز پرهیزگاران بعضیشان دشمن بعضى دیگرند (67)
یَا عِبَادِ لَا خَوْفٌ عَلَیْکُمُ الْیَوْمَ وَلَا أَنْتُمْ تَحْزَنُونَ ﴿68﴾
اى بندگان من امروز بر شما بیمى نیست و غمگین نخواهید شد (68)
الَّذِینَ آمَنُوا بِآیَاتِنَا وَکَانُوا مُسْلِمِینَ ﴿69﴾
همان کسانى که به آیات ما ایمان آورده و تسلیم بودند (69)
ادْخُلُوا الْجَنَّةَ أَنْتُمْ وَأَزْوَاجُکُمْ تُحْبَرُونَ ﴿70﴾
شما با همسرانتان شادمانه داخل بهشت شوید (70)
یُطَافُ عَلَیْهِمْ بِصِحَافٍ مِنْ ذَهَبٍ وَأَکْوَابٍ وَفِیهَا مَا تَشْتَهِیهِ الْأَنْفُسُ وَتَلَذُّ الْأَعْیُنُ وَأَنْتُمْ فِیهَا خَالِدُونَ ﴿71﴾
سینیهایى از طلا و جامهایى در برابر آنان مى گردانند و در آنجا آنچه دلها آن را بخواهند و دیدگان را خوش آید [هست] و شما در آن جاودانید (71)
وَتِلْکَ الْجَنَّةُ الَّتِی أُورِثْتُمُوهَا بِمَا کُنْتُمْ تَعْمَلُونَ ﴿72﴾
و این است همان بهشتى که به [پاداش] آنچه میکردید میراث یافتید (72)
لَکُمْ فِیهَا فَاکِهَةٌ کَثِیرَةٌ مِنْهَا تَأْکُلُونَ ﴿73﴾
در آنجا براى شما میوه هایى فراوان خواهد بود که از آنها مى خورید (73)
إِنَّ الْمُجْرِمِینَ فِی عَذَابِ جَهَنَّمَ خَالِدُونَ ﴿74﴾
بى گمان مجرمان در عذاب جهنم ماندگارند (74)
لَا یُفَتَّرُ عَنْهُمْ وَهُمْ فِیهِ مُبْلِسُونَ ﴿75﴾
[عذاب] از آنان تخفیف نمى یابد و آنها در آنجا نومیدند (75)
وَمَا ظَلَمْنَاهُمْ وَلَکِنْ کَانُوا هُمُ الظَّالِمِینَ ﴿76﴾
و ما بر ایشان ستم نکردیم بلکه خود ستمکار بودند (76)
وَنَادَوْا یَا مَالِکُ لِیَقْضِ عَلَیْنَا رَبُّکَ قَالَ إِنَّکُمْ مَاکِثُونَ ﴿77﴾
و فریاد کشند اى مالک [بگو] پروردگارت جان ما را بستاند پاسخ دهد شما ماندگارید (77)
لَقَدْ جِئْنَاکُمْ بِالْحَقِّ وَلَکِنَّ أَکْثَرَکُمْ لِلْحَقِّ کَارِهُونَ ﴿78﴾
قطعا حقیقت را برایتان آوردیم لیکن بیشتر شما حقیقت را خوش نداشتید (78)
أَمْ أَبْرَمُوا أَمْرًا فَإِنَّا مُبْرِمُونَ ﴿79﴾
یا در کارى ابرام ورزیده اند ما [نیز] ابرام مى ورزیم (79)
أَمْ یَحْسَبُونَ أَنَّا لَا نَسْمَعُ سِرَّهُمْ وَنَجْوَاهُمْ بَلَى وَرُسُلُنَا لَدَیْهِمْ یَکْتُبُونَ ﴿80﴾
آیا مى پندارند که ما راز آنها و نجوایشان را نمى شنویم چرا و فرشتگان ما پیش آنان [حاضرند و] ثبت مى کنند (80)
قُلْ إِنْ کَانَ لِلرَّحْمَنِ وَلَدٌ فَأَنَا أَوَّلُ الْعَابِدِینَ ﴿81﴾
بگو اگر براى [خداى] رحمان فرزندى بود خود من نخستین پرستندگان بودم (81)
سُبْحَانَ رَبِّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ رَبِّ الْعَرْشِ عَمَّا یَصِفُونَ ﴿82﴾
پروردگار آسمانها و زمین [و] پروردگار عرش از آنچه وصف مى کنند منزه است (82)
فَذَرْهُمْ یَخُوضُوا وَیَلْعَبُوا حَتَّى یُلَاقُوا یَوْمَهُمُ الَّذِی یُوعَدُونَ ﴿83﴾
پس آنان را رها کن تا در یاوه گویى خود فرو روند و بازى کنند تا آن روزى را که بدان وعده داده مى شوند دیدار کنند (83)
وَهُوَ الَّذِی فِی السَّمَاءِ إِلَهٌ وَفِی الْأَرْضِ إِلَهٌ وَهُوَ الْحَکِیمُ الْعَلِیمُ ﴿84﴾
و اوست که در آسمان خداست و در زمین خداست و هموست سنجیده کار دانا (84)
وَتَبَارَکَ الَّذِی لَهُ مُلْکُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَا بَیْنَهُمَا وَعِنْدَهُ عِلْمُ السَّاعَةِ وَإِلَیْهِ تُرْجَعُونَ ﴿85﴾
و خجسته است کسى که فرمانروایى آسمانها و زمین و آنچه میان آن دو است از آن اوست و علم قیامت پیش اوست و به سوى او برگردانیده مى شوید (85)
وَلَا یَمْلِکُ الَّذِینَ یَدْعُونَ مِنْ دُونِهِ الشَّفَاعَةَ إِلَّا مَنْ شَهِدَ بِالْحَقِّ وَهُمْ یَعْلَمُونَ ﴿86﴾
و کسانى که به جاى او مى خوانند [و مى پرستند] اختیار شفاعت ندارند مگر آن کسانى که آگاهانه به حق گواهى داده باشند (86)
وَلَئِنْ سَأَلْتَهُمْ مَنْ خَلَقَهُمْ لَیَقُولُنَّ اللَّهُ فَأَنَّى یُؤْفَکُونَ ﴿87﴾
و اگر از آنان بپرسى چه کسى آنان را خلق کرده مسلما خواهند گفت خدا پس چگونه [از حقیقت] بازگردانیده مى شوند (87)
وَقِیلِهِ یَا رَبِّ إِنَّ هَؤُلَاءِ قَوْمٌ لَا یُؤْمِنُونَ ﴿88﴾
و گوید اى پروردگار من اینها جماعتى اند که ایمان نخواهند آورد (88)
فَاصْفَحْ عَنْهُمْ وَقُلْ سَلَامٌ فَسَوْفَ یَعْلَمُونَ ﴿89﴾
[و خدا فرمود] از ایشان روى برتاب و بگو به سلامت پس زودا که بدانند (89)
سوره 44: الدخان
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
حم ﴿1﴾
حاء میم (1)
وَالْکِتَابِ الْمُبِینِ ﴿2﴾
سوگند به کتاب روشنگر (2)
إِنَّا أَنْزَلْنَاهُ فِی لَیْلَةٍ مُبَارَکَةٍ إِنَّا کُنَّا مُنْذِرِینَ ﴿3﴾
[که] ما آن را در شبى فرخنده نازل کردیم [زیرا] که ما هشداردهنده بودیم (3)
فِیهَا یُفْرَقُ کُلُّ أَمْرٍ حَکِیمٍ ﴿4﴾
در آن [شب] هر [گونه] کارى [به نحوى] استوار فیصله مى یابد (4)
أَمْرًا مِنْ عِنْدِنَا إِنَّا کُنَّا مُرْسِلِینَ ﴿5﴾
[این] کارى است [که] از جانب ما [صورت مى گیرد] ما فرستنده [پیامبران] بودیم (5)
رَحْمَةً مِنْ رَبِّکَ إِنَّهُ هُوَ السَّمِیعُ الْعَلِیمُ ﴿6﴾
[و این] رحمتى از پروردگار توست که او شنواى داناست (6)
رَبِّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَا بَیْنَهُمَا إِنْ کُنْتُمْ مُوقِنِینَ ﴿7﴾
پروردگار آسمانها و زمین و آنچه میان آن دو است اگر یقین دارید (7)
لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ یُحْیِی وَیُمِیتُ رَبُّکُمْ وَرَبُّ آبَائِکُمُ الْأَوَّلِینَ ﴿8﴾
خدایى جز او نیست او زندگى مى بخشد و مى میراند پروردگار شما و پروردگار پدران شماست (8)
بَلْ هُمْ فِی شَکٍّ یَلْعَبُونَ ﴿9﴾
ولى نه آنها به شک و شبهه خویش سرگرمند (9)
فَارْتَقِبْ یَوْمَ تَأْتِی السَّمَاءُ بِدُخَانٍ مُبِینٍ ﴿10﴾
پس در انتظار روزى باش که آسمان دودى نمایان برمى آورد (10)
یَغْشَى النَّاسَ هَذَا عَذَابٌ أَلِیمٌ ﴿11﴾
که مردم را فرو مى گیرد این است عذاب پر درد (11)
رَبَّنَا اکْشِفْ عَنَّا الْعَذَابَ إِنَّا مُؤْمِنُونَ ﴿12﴾
[مى گویند] پروردگارا این عذاب را از ما دفع کن که ما ایمان داریم (12)
أَنَّى لَهُمُ الذِّکْرَى وَقَدْ جَاءَهُمْ رَسُولٌ مُبِینٌ ﴿13﴾
آنان را کجا [جاى] پند[گرفتن] باشد و حال آنکه به یقین براى آنان پیامبرى روشنگر آمده است (13)
ثُمَّ تَوَلَّوْا عَنْهُ وَقَالُوا مُعَلَّمٌ مَجْنُونٌ ﴿14﴾
پس از او روى برتافتند و گفتند تعلیم یافته اى دیوانه است (14)
إِنَّا کَاشِفُو الْعَذَابِ قَلِیلًا إِنَّکُمْ عَائِدُونَ ﴿15﴾
ما این عذاب را اندکى از شما برمى داریم [ولى شما] در حقیقت باز از سر مى گیرید (15)
یَوْمَ نَبْطِشُ الْبَطْشَةَ الْکُبْرَى إِنَّا مُنْتَقِمُونَ ﴿16﴾
روزى که دست به حمله مى زنیم همان حمله بزرگ [آنگاه] ما انتقام کشنده ایم (16)
وَلَقَدْ فَتَنَّا قَبْلَهُمْ قَوْمَ فِرْعَوْنَ وَجَاءَهُمْ رَسُولٌ کَرِیمٌ ﴿17﴾
و به یقین پیش از آنان قوم فرعون را بیازمودیم و پیامبرى بزرگوار برایشان آمد (17)
أَنْ أَدُّوا إِلَیَّ عِبَادَ اللَّهِ إِنِّی لَکُمْ رَسُولٌ أَمِینٌ ﴿18﴾
که [به آنان گفت] بندگان خدا را به من بسپارید زیرا که من شما را فرستاده اى امینم (18)
وَأَنْ لَا تَعْلُوا عَلَى اللَّهِ إِنِّی آتِیکُمْ بِسُلْطَانٍ مُبِینٍ ﴿19﴾
و بر خدا برترى مجویید که من براى شما حجتى آشکار آورده ام (19)
وَإِنِّی عُذْتُ بِرَبِّی وَرَبِّکُمْ أَنْ تَرْجُمُونِ ﴿20﴾
و من به پروردگار خود و پروردگار شما پناه مى برم از اینکه مرا سنگباران کنید (20)
وَإِنْ لَمْ تُؤْمِنُوا لِی فَاعْتَزِلُونِ ﴿21﴾
و اگر به من ایمان نمى آورید پس از من کناره گیرید (21)
فَدَعَا رَبَّهُ أَنَّ هَؤُلَاءِ قَوْمٌ مُجْرِمُونَ ﴿22﴾
پس پروردگار خود را خواند که اینها مردمى گناهکارند (22)
فَأَسْرِ بِعِبَادِی لَیْلًا إِنَّکُمْ مُتَّبَعُونَ ﴿23﴾
[فرمود] بندگانم را شبانه ببر زیرا شما مورد تعقیب واقع خواهید شد (23)
وَاتْرُکِ الْبَحْرَ رَهْوًا إِنَّهُمْ جُنْدٌ مُغْرَقُونَ ﴿24﴾
و دریا را هنگامى که آرام است پشت سر بگذار که آنان سپاهى غرق شدنى اند (24)
کَمْ تَرَکُوا مِنْ جَنَّاتٍ وَعُیُونٍ ﴿25﴾
[وه] چه باغها و چشمه سارانى [که آنها بعد از خود] بر جاى نهادند (25)
وَزُرُوعٍ وَمَقَامٍ کَرِیمٍ ﴿26﴾
و کشتزارها و جایگاه هاى نیکو (26)
وَنَعْمَةٍ کَانُوا فِیهَا فَاکِهِینَ ﴿27﴾
و نعمتى که از آن برخوردار بودند (27)
کَذَلِکَ وَأَوْرَثْنَاهَا قَوْمًا آخَرِینَ ﴿28﴾
[آرى] این چنین [بود] و آنها را به مردمى دیگر میراث دادیم (28)
فَمَا بَکَتْ عَلَیْهِمُ السَّمَاءُ وَالْأَرْضُ وَمَا کَانُوا مُنْظَرِینَ ﴿29﴾
و آسمان و زمین بر آنان زارى نکردند و مهلت نیافتند (29)
وَلَقَدْ نَجَّیْنَا بَنِی إِسْرَائِیلَ مِنَ الْعَذَابِ الْمُهِینِ ﴿30﴾
و به راستى فرزندان اسرائیل را از عذاب خفت آور رهانیدیم (30)
مِنْ فِرْعَوْنَ إِنَّهُ کَانَ عَالِیًا مِنَ الْمُسْرِفِینَ ﴿31﴾
از [دست] فرعون که متکبرى از افراطکاران بود (31)
وَلَقَدِ اخْتَرْنَاهُمْ عَلَى عِلْمٍ عَلَى الْعَالَمِینَ ﴿32﴾
و قطعا آنان را دانسته بر مردم جهان ترجیح دادیم (32)
وَآتَیْنَاهُمْ مِنَ الْآیَاتِ مَا فِیهِ بَلَاءٌ مُبِینٌ ﴿33﴾
و از نشانه ها [ى الهى] آنچه را که در آن آزمایشى آشکار بود بدیشان دادیم (33)
إِنَّ هَؤُلَاءِ لَیَقُولُونَ ﴿34﴾
هر آینه این [کافران] مى گویند (34)
إِنْ هِیَ إِلَّا مَوْتَتُنَا الْأُولَى وَمَا نَحْنُ بِمُنْشَرِینَ ﴿35﴾
جز مرگ نخستین دیگر [واقعه اى] نیست و ما زنده شدنى نیستیم (35)
فَأْتُوا بِآبَائِنَا إِنْ کُنْتُمْ صَادِقِینَ ﴿36﴾
اگر راست مى گویید پس پدران ما را [باز] آورید (36)
أَهُمْ خَیْرٌ أَمْ قَوْمُ تُبَّعٍ وَالَّذِینَ مِنْ قَبْلِهِمْ أَهْلَکْنَاهُمْ إِنَّهُمْ کَانُوا مُجْرِمِینَ ﴿37﴾
آیا ایشان بهترند یا قوم تبع و کسانى که پیش از آنها بودند آنها را هلاک کردیم زیرا که گنهکار بودند (37)
وَمَا خَلَقْنَا السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ وَمَا بَیْنَهُمَا لَاعِبِینَ ﴿38﴾
و آسمانها و زمین و آنچه را که میان آن دو است به بازى نیافریده ایم (38)
مَا خَلَقْنَاهُمَا إِلَّا بِالْحَقِّ وَلَکِنَّ أَکْثَرَهُمْ لَا یَعْلَمُونَ ﴿39﴾
آنها را جز به حق نیافریده ایم لیکن بیشترشان نمى دانند (39)
إِنَّ یَوْمَ الْفَصْلِ مِیقَاتُهُمْ أَجْمَعِینَ ﴿40﴾
در حقیقت روز جدا سازى موعد همه آنهاست (40)
یَوْمَ لَا یُغْنِی مَوْلًى عَنْ مَوْلًى شَیْئًا وَلَا هُمْ یُنْصَرُونَ ﴿41﴾
همان روزى که هیچ دوستى از هیچ دوستى نمى تواند حمایتى کند و آنان یارى نمى شوند (41)
إِلَّا مَنْ رَحِمَ اللَّهُ إِنَّهُ هُوَ الْعَزِیزُ الرَّحِیمُ ﴿42﴾
مگر کسى را که خدا رحمت کرده است زیرا که اوست همان ارجمند مهربان (42)
إِنَّ شَجَرَتَ الزَّقُّومِ ﴿43﴾
آرى درخت زقوم (43)
طَعَامُ الْأَثِیمِ ﴿44﴾
خوراک گناه پیشه است (44)
کَالْمُهْلِ یَغْلِی فِی الْبُطُونِ ﴿45﴾
چون مس گداخته در شکمها مى گدازد (45)
کَغَلْیِ الْحَمِیمِ ﴿46﴾
همانند جوشش آب جوشان (46)
خُذُوهُ فَاعْتِلُوهُ إِلَى سَوَاءِ الْجَحِیمِ ﴿47﴾
او را بگیرید و به میان دوزخش بکشانید (47)
ثُمَّ صُبُّوا فَوْقَ رَأْسِهِ مِنْ عَذَابِ الْحَمِیمِ ﴿48﴾
آنگاه از عذاب آب جوشان بر سرش فرو ریزید (48)
ذُقْ إِنَّکَ أَنْتَ الْعَزِیزُ الْکَرِیمُ ﴿49﴾
بچش که تو همان ارجمند بزرگوارى (49)
إِنَّ هَذَا مَا کُنْتُمْ بِهِ تَمْتَرُونَ ﴿50﴾
این است همان چیزى که در باره آن تردید میکردید (50)
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
فَاسْتَمْسِکْ بِالَّذِی أُوحِیَ إِلَیْکَ إِنَّکَ عَلَى صِرَاطٍ مُسْتَقِیمٍ ﴿43﴾
پس به آنچه به سوى تو وحى شده است چنگ د رز ن که تو بر راهى راست قرار دارى (43)
وَإِنَّهُ لَذِکْرٌ لَکَ وَلِقَوْمِکَ وَسَوْفَ تُسْأَلُونَ ﴿44﴾
و به راستى که [قرآن] براى تو و براى قوم تو [مایه] تذکرى است و به زودى [در مورد آن] پرسیده خواهید شد (44)
وَاسْأَلْ مَنْ أَرْسَلْنَا مِنْ قَبْلِکَ مِنْ رُسُلِنَا أَجَعَلْنَا مِنْ دُونِ الرَّحْمَنِ آلِهَةً یُعْبَدُونَ ﴿45﴾
و از رسولان ما که پیش از تو گسیل داشتیم جویا شو آیا در برابر [خداى] رحمان خدایانى که مورد پرستش قرار گیرند مقرر داشته ایم (45)
وَلَقَدْ أَرْسَلْنَا مُوسَى بِآیَاتِنَا إِلَى فِرْعَوْنَ وَمَلَئِهِ فَقَالَ إِنِّی رَسُولُ رَبِّ الْعَالَمِینَ ﴿46﴾
و همانا موسى را با نشانه هاى خویش به سوى فرعون و سران [قوم] او روانه کردیم پس گفت من فرستاده پروردگار جهانیانم (46)
فَلَمَّا جَاءَهُمْ بِآیَاتِنَا إِذَا هُمْ مِنْهَا یَضْحَکُونَ ﴿47﴾
پس چون آیات ما را براى آنان آورد ناگهان ایشان بر آنها خنده زدند (47)
وَمَا نُرِیهِمْ مِنْ آیَةٍ إِلَّا هِیَ أَکْبَرُ مِنْ أُخْتِهَا وَأَخَذْنَاهُمْ بِالْعَذَابِ لَعَلَّهُمْ یَرْجِعُونَ ﴿48﴾
و [ما] نشانه اى به ایشان نمى نمودیم مگر اینکه آن از نظیر [و مشابه] آن بزرگتر بود و به عذاب گرفتارشان کردیم تا مگر به راه آیند (48)
وَقَالُوا یَا أَیُّهَ السَّاحِرُ ادْعُ لَنَا رَبَّکَ بِمَا عَهِدَ عِنْدَکَ إِنَّنَا لَمُهْتَدُونَ ﴿49﴾
و گفتند اى فسونگر پروردگارت را به [پاس] آنچه با تو عهد کرده براى ما بخوان که ما واقعا به راه درست درآمده ایم (49)
فَلَمَّا کَشَفْنَا عَنْهُمُ الْعَذَابَ إِذَا هُمْ یَنْکُثُونَ ﴿50﴾
و چون عذاب را از آنها برداشتیم بناگاه آنان پیمان شکستند (50)
وَنَادَى فِرْعَوْنُ فِی قَوْمِهِ قَالَ یَا قَوْمِ أَلَیْسَ لِی مُلْکُ مِصْرَ وَهَذِهِ الْأَنْهَارُ تَجْرِی مِنْ تَحْتِی أَفَلَا تُبْصِرُونَ ﴿51﴾
و فرعون در [میان] قوم خود ندا درداد [و] گفت اى مردم [کشور] من آیا پادشاهى مصر و این نهرها که از زیر [کاخهاى] من روان است از آن من نیست پس مگر نمى بینید (51)
أَمْ أَنَا خَیْرٌ مِنْ هَذَا الَّذِی هُوَ مَهِینٌ وَلَا یَکَادُ یُبِینُ ﴿52﴾
آیا [نه] من از این کس که خود بى مقدار است و نمى تواند درست بیان کند بهترم (52)
فَلَوْلَا أُلْقِیَ عَلَیْهِ أَسْوِرَةٌ مِنْ ذَهَبٍ أَوْ جَاءَ مَعَهُ الْمَلَائِکَةُ مُقْتَرِنِینَ ﴿53﴾
پس چرا بر او دستبندهایى زرین آویخته نشده یا با او فرشتگانى همراه نیامده اند (53)
فَاسْتَخَفَّ قَوْمَهُ فَأَطَاعُوهُ إِنَّهُمْ کَانُوا قَوْمًا فَاسِقِینَ ﴿54﴾
پس قوم خود را سبک مغز یافت [و آنان را فریفت] و اطاعتش کردند چرا که آنها مردمى منحرف بودند (54)
فَلَمَّا آسَفُونَا انْتَقَمْنَا مِنْهُمْ فَأَغْرَقْنَاهُمْ أَجْمَعِینَ ﴿55﴾
و چون ما را به خشم درآوردند از آنان انتقام گرفتیم و همه آنان را غرق کردیم (55)
فَجَعَلْنَاهُمْ سَلَفًا وَمَثَلًا لِلْآخِرِینَ ﴿56﴾
و آنان را پیشینه اى [بد] و عبرتى براى آیندگان گردانیدیم (56)
وَلَمَّا ضُرِبَ ابْنُ مَرْیَمَ مَثَلًا إِذَا قَوْمُکَ مِنْهُ یَصِدُّونَ ﴿57﴾
و هنگامى که [در مورد] پسر مریم مثالى آورده شد بناگاه قوم تو از آن [سخن] هلهله درانداختند [و اعراض کردند] (57)
وَقَالُوا أَآلِهَتُنَا خَیْرٌ أَمْ هُوَ مَا ضَرَبُوهُ لَکَ إِلَّا جَدَلًا بَلْ هُمْ قَوْمٌ خَصِمُونَ ﴿58﴾
و گفتند آیا معبودان ما بهترند یا او آن [مثال] را جز از راه جدل براى تو نزدند بلکه آنان مردمى جدل پیشه اند (58)
إِنْ هُوَ إِلَّا عَبْدٌ أَنْعَمْنَا عَلَیْهِ وَجَعَلْنَاهُ مَثَلًا لِبَنِی إِسْرَائِیلَ ﴿59﴾
[عیسى] جز بنده اى که بر وى منت نهاده و او را براى فرزندان اسرائیل سرمشق [و آیتى] گردانیده ایم نیست (59)
وَلَوْ نَشَاءُ لَجَعَلْنَا مِنْکُمْ مَلَائِکَةً فِی الْأَرْضِ یَخْلُفُونَ ﴿60﴾
و اگر بخواهیم قطعا به جاى شما فرشتگانى که در [روى] زمین جانشین [شما] گردند قرار دهیم (60)
وَإِنَّهُ لَعِلْمٌ لِلسَّاعَةِ فَلَا تَمْتَرُنَّ بِهَا وَاتَّبِعُونِ هَذَا صِرَاطٌ مُسْتَقِیمٌ ﴿61﴾
و همانا آن نشانه اى براى [فهم] رستاخیز است پس زنهار در آن تردید مکن و از من پیروى کنید این است راه راست (61)
وَلَا یَصُدَّنَّکُمُ الشَّیْطَانُ إِنَّهُ لَکُمْ عَدُوٌّ مُبِینٌ ﴿62﴾
و مبادا شیطان شما را از راه به در برد زیرا او براى شما دشمنى آشکار است (62)
وَلَمَّا جَاءَ عِیسَى بِالْبَیِّنَاتِ قَالَ قَدْ جِئْتُکُمْ بِالْحِکْمَةِ وَلِأُبَیِّنَ لَکُمْ بَعْضَ الَّذِی تَخْتَلِفُونَ فِیهِ فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِیعُونِ ﴿63﴾
و چون عیسى دلایل آشکار آورد گفت به راستى براى شما حکمت آوردم و تا در باره بعضى از آنچه در آن اختلاف میکردید برایتان توضیح دهم پس از خدا بترسید و فرمانم ببرید (63)
إِنَّ اللَّهَ هُوَ رَبِّی وَرَبُّکُمْ فَاعْبُدُوهُ هَذَا صِرَاطٌ مُسْتَقِیمٌ ﴿64﴾
در حقیقت خداست که خود پروردگار من و پروردگار شماست پس او را بپرستید این است راه راست (64)
فَاخْتَلَفَ الْأَحْزَابُ مِنْ بَیْنِهِمْ فَوَیْلٌ لِلَّذِینَ ظَلَمُوا مِنْ عَذَابِ یَوْمٍ أَلِیمٍ ﴿65﴾
تا [آنکه] از میانشان احزاب دست به اختلاف زدند پس واى بر کسانى که ستم کردند از عذاب روزى دردناک (65)
هَلْ یَنْظُرُونَ إِلَّا السَّاعَةَ أَنْ تَأْتِیَهُمْ بَغْتَةً وَهُمْ لَا یَشْعُرُونَ ﴿66﴾
آیا جز [این] انتظار مى برند که رستاخیز در حالى که حدس نمى زنند ناگهان بر آنان در رسد (66)
الْأَخِلَّاءُ یَوْمَئِذٍ بَعْضُهُمْ لِبَعْضٍ عَدُوٌّ إِلَّا الْمُتَّقِینَ ﴿67﴾
در آن روز یاران جز پرهیزگاران بعضیشان دشمن بعضى دیگرند (67)
یَا عِبَادِ لَا خَوْفٌ عَلَیْکُمُ الْیَوْمَ وَلَا أَنْتُمْ تَحْزَنُونَ ﴿68﴾
اى بندگان من امروز بر شما بیمى نیست و غمگین نخواهید شد (68)
الَّذِینَ آمَنُوا بِآیَاتِنَا وَکَانُوا مُسْلِمِینَ ﴿69﴾
همان کسانى که به آیات ما ایمان آورده و تسلیم بودند (69)
ادْخُلُوا الْجَنَّةَ أَنْتُمْ وَأَزْوَاجُکُمْ تُحْبَرُونَ ﴿70﴾
شما با همسرانتان شادمانه داخل بهشت شوید (70)
یُطَافُ عَلَیْهِمْ بِصِحَافٍ مِنْ ذَهَبٍ وَأَکْوَابٍ وَفِیهَا مَا تَشْتَهِیهِ الْأَنْفُسُ وَتَلَذُّ الْأَعْیُنُ وَأَنْتُمْ فِیهَا خَالِدُونَ ﴿71﴾
سینیهایى از طلا و جامهایى در برابر آنان مى گردانند و در آنجا آنچه دلها آن را بخواهند و دیدگان را خوش آید [هست] و شما در آن جاودانید (71)
وَتِلْکَ الْجَنَّةُ الَّتِی أُورِثْتُمُوهَا بِمَا کُنْتُمْ تَعْمَلُونَ ﴿72﴾
و این است همان بهشتى که به [پاداش] آنچه میکردید میراث یافتید (72)
لَکُمْ فِیهَا فَاکِهَةٌ کَثِیرَةٌ مِنْهَا تَأْکُلُونَ ﴿73﴾
در آنجا براى شما میوه هایى فراوان خواهد بود که از آنها مى خورید (73)
إِنَّ الْمُجْرِمِینَ فِی عَذَابِ جَهَنَّمَ خَالِدُونَ ﴿74﴾
بى گمان مجرمان در عذاب جهنم ماندگارند (74)
لَا یُفَتَّرُ عَنْهُمْ وَهُمْ فِیهِ مُبْلِسُونَ ﴿75﴾
[عذاب] از آنان تخفیف نمى یابد و آنها در آنجا نومیدند (75)
وَمَا ظَلَمْنَاهُمْ وَلَکِنْ کَانُوا هُمُ الظَّالِمِینَ ﴿76﴾
و ما بر ایشان ستم نکردیم بلکه خود ستمکار بودند (76)
وَنَادَوْا یَا مَالِکُ لِیَقْضِ عَلَیْنَا رَبُّکَ قَالَ إِنَّکُمْ مَاکِثُونَ ﴿77﴾
و فریاد کشند اى مالک [بگو] پروردگارت جان ما را بستاند پاسخ دهد شما ماندگارید (77)
لَقَدْ جِئْنَاکُمْ بِالْحَقِّ وَلَکِنَّ أَکْثَرَکُمْ لِلْحَقِّ کَارِهُونَ ﴿78﴾
قطعا حقیقت را برایتان آوردیم لیکن بیشتر شما حقیقت را خوش نداشتید (78)
أَمْ أَبْرَمُوا أَمْرًا فَإِنَّا مُبْرِمُونَ ﴿79﴾
یا در کارى ابرام ورزیده اند ما [نیز] ابرام مى ورزیم (79)
أَمْ یَحْسَبُونَ أَنَّا لَا نَسْمَعُ سِرَّهُمْ وَنَجْوَاهُمْ بَلَى وَرُسُلُنَا لَدَیْهِمْ یَکْتُبُونَ ﴿80﴾
آیا مى پندارند که ما راز آنها و نجوایشان را نمى شنویم چرا و فرشتگان ما پیش آنان [حاضرند و] ثبت مى کنند (80)
قُلْ إِنْ کَانَ لِلرَّحْمَنِ وَلَدٌ فَأَنَا أَوَّلُ الْعَابِدِینَ ﴿81﴾
بگو اگر براى [خداى] رحمان فرزندى بود خود من نخستین پرستندگان بودم (81)
سُبْحَانَ رَبِّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ رَبِّ الْعَرْشِ عَمَّا یَصِفُونَ ﴿82﴾
پروردگار آسمانها و زمین [و] پروردگار عرش از آنچه وصف مى کنند منزه است (82)
فَذَرْهُمْ یَخُوضُوا وَیَلْعَبُوا حَتَّى یُلَاقُوا یَوْمَهُمُ الَّذِی یُوعَدُونَ ﴿83﴾
پس آنان را رها کن تا در یاوه گویى خود فرو روند و بازى کنند تا آن روزى را که بدان وعده داده مى شوند دیدار کنند (83)
وَهُوَ الَّذِی فِی السَّمَاءِ إِلَهٌ وَفِی الْأَرْضِ إِلَهٌ وَهُوَ الْحَکِیمُ الْعَلِیمُ ﴿84﴾
و اوست که در آسمان خداست و در زمین خداست و هموست سنجیده کار دانا (84)
وَتَبَارَکَ الَّذِی لَهُ مُلْکُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَا بَیْنَهُمَا وَعِنْدَهُ عِلْمُ السَّاعَةِ وَإِلَیْهِ تُرْجَعُونَ ﴿85﴾
و خجسته است کسى که فرمانروایى آسمانها و زمین و آنچه میان آن دو است از آن اوست و علم قیامت پیش اوست و به سوى او برگردانیده مى شوید (85)
وَلَا یَمْلِکُ الَّذِینَ یَدْعُونَ مِنْ دُونِهِ الشَّفَاعَةَ إِلَّا مَنْ شَهِدَ بِالْحَقِّ وَهُمْ یَعْلَمُونَ ﴿86﴾
و کسانى که به جاى او مى خوانند [و مى پرستند] اختیار شفاعت ندارند مگر آن کسانى که آگاهانه به حق گواهى داده باشند (86)
وَلَئِنْ سَأَلْتَهُمْ مَنْ خَلَقَهُمْ لَیَقُولُنَّ اللَّهُ فَأَنَّى یُؤْفَکُونَ ﴿87﴾
و اگر از آنان بپرسى چه کسى آنان را خلق کرده مسلما خواهند گفت خدا پس چگونه [از حقیقت] بازگردانیده مى شوند (87)
وَقِیلِهِ یَا رَبِّ إِنَّ هَؤُلَاءِ قَوْمٌ لَا یُؤْمِنُونَ ﴿88﴾
و گوید اى پروردگار من اینها جماعتى اند که ایمان نخواهند آورد (88)
فَاصْفَحْ عَنْهُمْ وَقُلْ سَلَامٌ فَسَوْفَ یَعْلَمُونَ ﴿89﴾
[و خدا فرمود] از ایشان روى برتاب و بگو به سلامت پس زودا که بدانند (89)
سوره 44: الدخان
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
حم ﴿1﴾
حاء میم (1)
وَالْکِتَابِ الْمُبِینِ ﴿2﴾
سوگند به کتاب روشنگر (2)
إِنَّا أَنْزَلْنَاهُ فِی لَیْلَةٍ مُبَارَکَةٍ إِنَّا کُنَّا مُنْذِرِینَ ﴿3﴾
[که] ما آن را در شبى فرخنده نازل کردیم [زیرا] که ما هشداردهنده بودیم (3)
فِیهَا یُفْرَقُ کُلُّ أَمْرٍ حَکِیمٍ ﴿4﴾
در آن [شب] هر [گونه] کارى [به نحوى] استوار فیصله مى یابد (4)
أَمْرًا مِنْ عِنْدِنَا إِنَّا کُنَّا مُرْسِلِینَ ﴿5﴾
[این] کارى است [که] از جانب ما [صورت مى گیرد] ما فرستنده [پیامبران] بودیم (5)
رَحْمَةً مِنْ رَبِّکَ إِنَّهُ هُوَ السَّمِیعُ الْعَلِیمُ ﴿6﴾
[و این] رحمتى از پروردگار توست که او شنواى داناست (6)
رَبِّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَا بَیْنَهُمَا إِنْ کُنْتُمْ مُوقِنِینَ ﴿7﴾
پروردگار آسمانها و زمین و آنچه میان آن دو است اگر یقین دارید (7)
لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ یُحْیِی وَیُمِیتُ رَبُّکُمْ وَرَبُّ آبَائِکُمُ الْأَوَّلِینَ ﴿8﴾
خدایى جز او نیست او زندگى مى بخشد و مى میراند پروردگار شما و پروردگار پدران شماست (8)
بَلْ هُمْ فِی شَکٍّ یَلْعَبُونَ ﴿9﴾
ولى نه آنها به شک و شبهه خویش سرگرمند (9)
فَارْتَقِبْ یَوْمَ تَأْتِی السَّمَاءُ بِدُخَانٍ مُبِینٍ ﴿10﴾
پس در انتظار روزى باش که آسمان دودى نمایان برمى آورد (10)
یَغْشَى النَّاسَ هَذَا عَذَابٌ أَلِیمٌ ﴿11﴾
که مردم را فرو مى گیرد این است عذاب پر درد (11)
رَبَّنَا اکْشِفْ عَنَّا الْعَذَابَ إِنَّا مُؤْمِنُونَ ﴿12﴾
[مى گویند] پروردگارا این عذاب را از ما دفع کن که ما ایمان داریم (12)
أَنَّى لَهُمُ الذِّکْرَى وَقَدْ جَاءَهُمْ رَسُولٌ مُبِینٌ ﴿13﴾
آنان را کجا [جاى] پند[گرفتن] باشد و حال آنکه به یقین براى آنان پیامبرى روشنگر آمده است (13)
ثُمَّ تَوَلَّوْا عَنْهُ وَقَالُوا مُعَلَّمٌ مَجْنُونٌ ﴿14﴾
پس از او روى برتافتند و گفتند تعلیم یافته اى دیوانه است (14)
إِنَّا کَاشِفُو الْعَذَابِ قَلِیلًا إِنَّکُمْ عَائِدُونَ ﴿15﴾
ما این عذاب را اندکى از شما برمى داریم [ولى شما] در حقیقت باز از سر مى گیرید (15)
یَوْمَ نَبْطِشُ الْبَطْشَةَ الْکُبْرَى إِنَّا مُنْتَقِمُونَ ﴿16﴾
روزى که دست به حمله مى زنیم همان حمله بزرگ [آنگاه] ما انتقام کشنده ایم (16)
وَلَقَدْ فَتَنَّا قَبْلَهُمْ قَوْمَ فِرْعَوْنَ وَجَاءَهُمْ رَسُولٌ کَرِیمٌ ﴿17﴾
و به یقین پیش از آنان قوم فرعون را بیازمودیم و پیامبرى بزرگوار برایشان آمد (17)
أَنْ أَدُّوا إِلَیَّ عِبَادَ اللَّهِ إِنِّی لَکُمْ رَسُولٌ أَمِینٌ ﴿18﴾
که [به آنان گفت] بندگان خدا را به من بسپارید زیرا که من شما را فرستاده اى امینم (18)
وَأَنْ لَا تَعْلُوا عَلَى اللَّهِ إِنِّی آتِیکُمْ بِسُلْطَانٍ مُبِینٍ ﴿19﴾
و بر خدا برترى مجویید که من براى شما حجتى آشکار آورده ام (19)
وَإِنِّی عُذْتُ بِرَبِّی وَرَبِّکُمْ أَنْ تَرْجُمُونِ ﴿20﴾
و من به پروردگار خود و پروردگار شما پناه مى برم از اینکه مرا سنگباران کنید (20)
وَإِنْ لَمْ تُؤْمِنُوا لِی فَاعْتَزِلُونِ ﴿21﴾
و اگر به من ایمان نمى آورید پس از من کناره گیرید (21)
فَدَعَا رَبَّهُ أَنَّ هَؤُلَاءِ قَوْمٌ مُجْرِمُونَ ﴿22﴾
پس پروردگار خود را خواند که اینها مردمى گناهکارند (22)
فَأَسْرِ بِعِبَادِی لَیْلًا إِنَّکُمْ مُتَّبَعُونَ ﴿23﴾
[فرمود] بندگانم را شبانه ببر زیرا شما مورد تعقیب واقع خواهید شد (23)
وَاتْرُکِ الْبَحْرَ رَهْوًا إِنَّهُمْ جُنْدٌ مُغْرَقُونَ ﴿24﴾
و دریا را هنگامى که آرام است پشت سر بگذار که آنان سپاهى غرق شدنى اند (24)
کَمْ تَرَکُوا مِنْ جَنَّاتٍ وَعُیُونٍ ﴿25﴾
[وه] چه باغها و چشمه سارانى [که آنها بعد از خود] بر جاى نهادند (25)
وَزُرُوعٍ وَمَقَامٍ کَرِیمٍ ﴿26﴾
و کشتزارها و جایگاه هاى نیکو (26)
وَنَعْمَةٍ کَانُوا فِیهَا فَاکِهِینَ ﴿27﴾
و نعمتى که از آن برخوردار بودند (27)
کَذَلِکَ وَأَوْرَثْنَاهَا قَوْمًا آخَرِینَ ﴿28﴾
[آرى] این چنین [بود] و آنها را به مردمى دیگر میراث دادیم (28)
فَمَا بَکَتْ عَلَیْهِمُ السَّمَاءُ وَالْأَرْضُ وَمَا کَانُوا مُنْظَرِینَ ﴿29﴾
و آسمان و زمین بر آنان زارى نکردند و مهلت نیافتند (29)
وَلَقَدْ نَجَّیْنَا بَنِی إِسْرَائِیلَ مِنَ الْعَذَابِ الْمُهِینِ ﴿30﴾
و به راستى فرزندان اسرائیل را از عذاب خفت آور رهانیدیم (30)
مِنْ فِرْعَوْنَ إِنَّهُ کَانَ عَالِیًا مِنَ الْمُسْرِفِینَ ﴿31﴾
از [دست] فرعون که متکبرى از افراطکاران بود (31)
وَلَقَدِ اخْتَرْنَاهُمْ عَلَى عِلْمٍ عَلَى الْعَالَمِینَ ﴿32﴾
و قطعا آنان را دانسته بر مردم جهان ترجیح دادیم (32)
وَآتَیْنَاهُمْ مِنَ الْآیَاتِ مَا فِیهِ بَلَاءٌ مُبِینٌ ﴿33﴾
و از نشانه ها [ى الهى] آنچه را که در آن آزمایشى آشکار بود بدیشان دادیم (33)
إِنَّ هَؤُلَاءِ لَیَقُولُونَ ﴿34﴾
هر آینه این [کافران] مى گویند (34)
إِنْ هِیَ إِلَّا مَوْتَتُنَا الْأُولَى وَمَا نَحْنُ بِمُنْشَرِینَ ﴿35﴾
جز مرگ نخستین دیگر [واقعه اى] نیست و ما زنده شدنى نیستیم (35)
فَأْتُوا بِآبَائِنَا إِنْ کُنْتُمْ صَادِقِینَ ﴿36﴾
اگر راست مى گویید پس پدران ما را [باز] آورید (36)
أَهُمْ خَیْرٌ أَمْ قَوْمُ تُبَّعٍ وَالَّذِینَ مِنْ قَبْلِهِمْ أَهْلَکْنَاهُمْ إِنَّهُمْ کَانُوا مُجْرِمِینَ ﴿37﴾
آیا ایشان بهترند یا قوم تبع و کسانى که پیش از آنها بودند آنها را هلاک کردیم زیرا که گنهکار بودند (37)
وَمَا خَلَقْنَا السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ وَمَا بَیْنَهُمَا لَاعِبِینَ ﴿38﴾
و آسمانها و زمین و آنچه را که میان آن دو است به بازى نیافریده ایم (38)
مَا خَلَقْنَاهُمَا إِلَّا بِالْحَقِّ وَلَکِنَّ أَکْثَرَهُمْ لَا یَعْلَمُونَ ﴿39﴾
آنها را جز به حق نیافریده ایم لیکن بیشترشان نمى دانند (39)
إِنَّ یَوْمَ الْفَصْلِ مِیقَاتُهُمْ أَجْمَعِینَ ﴿40﴾
در حقیقت روز جدا سازى موعد همه آنهاست (40)
یَوْمَ لَا یُغْنِی مَوْلًى عَنْ مَوْلًى شَیْئًا وَلَا هُمْ یُنْصَرُونَ ﴿41﴾
همان روزى که هیچ دوستى از هیچ دوستى نمى تواند حمایتى کند و آنان یارى نمى شوند (41)
إِلَّا مَنْ رَحِمَ اللَّهُ إِنَّهُ هُوَ الْعَزِیزُ الرَّحِیمُ ﴿42﴾
مگر کسى را که خدا رحمت کرده است زیرا که اوست همان ارجمند مهربان (42)
إِنَّ شَجَرَتَ الزَّقُّومِ ﴿43﴾
آرى درخت زقوم (43)
طَعَامُ الْأَثِیمِ ﴿44﴾
خوراک گناه پیشه است (44)
کَالْمُهْلِ یَغْلِی فِی الْبُطُونِ ﴿45﴾
چون مس گداخته در شکمها مى گدازد (45)
کَغَلْیِ الْحَمِیمِ ﴿46﴾
همانند جوشش آب جوشان (46)
خُذُوهُ فَاعْتِلُوهُ إِلَى سَوَاءِ الْجَحِیمِ ﴿47﴾
او را بگیرید و به میان دوزخش بکشانید (47)
ثُمَّ صُبُّوا فَوْقَ رَأْسِهِ مِنْ عَذَابِ الْحَمِیمِ ﴿48﴾
آنگاه از عذاب آب جوشان بر سرش فرو ریزید (48)
ذُقْ إِنَّکَ أَنْتَ الْعَزِیزُ الْکَرِیمُ ﴿49﴾
بچش که تو همان ارجمند بزرگوارى (49)
إِنَّ هَذَا مَا کُنْتُمْ بِهِ تَمْتَرُونَ ﴿50﴾
این است همان چیزى که در باره آن تردید میکردید (50)
