- 8600
- 1000
- 1000
- 1000
تلاوت تحقیق دوره ای عبدالباسط محمد عبدالصمد 94-تلاوت آیه 1 تا 78 سوره الرحمن وآیه1 تا 96 سوره واقعه
این تلاوت شامل آیات 1 تا 78سوره مبارکه الرحمن وآیات 1 تا 96 سوره مبارکه واقعه است. با ترجمه قرآنی:آقای فولادوند
سوره 55: الرحمن
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
الرَّحْمَنُ ﴿1﴾
[خداى] رحمان (1)
عَلَّمَ الْقُرْآنَ ﴿2﴾
قرآن را یاد داد (2)
خَلَقَ الْإِنْسَانَ ﴿3﴾
انسان را آفرید (3)
عَلَّمَهُ الْبَیَانَ ﴿4﴾
به او بیان آموخت (4)
الشَّمْسُ وَالْقَمَرُ بِحُسْبَانٍ ﴿5﴾
خورشید و ماه بر حسابى [روان]اند (5)
وَالنَّجْمُ وَالشَّجَرُ یَسْجُدَانِ ﴿6﴾
و بوته و درخت چهره سایانند (6)
وَالسَّمَاءَ رَفَعَهَا وَوَضَعَ الْمِیزَانَ ﴿7﴾
و آسمان را برافراشت و ترازو را گذاشت (7)
أَلَّا تَطْغَوْا فِی الْمِیزَانِ ﴿8﴾
تا مبادا از اندازه درگذرید (8)
وَأَقِیمُوا الْوَزْنَ بِالْقِسْطِ وَلَا تُخْسِرُوا الْمِیزَانَ ﴿9﴾
و وزن را به انصاف برپا دارید و در سنجش مکاهید (9)
وَالْأَرْضَ وَضَعَهَا لِلْأَنَامِ ﴿10﴾
و زمین را براى مردم نهاد (10)
فِیهَا فَاکِهَةٌ وَالنَّخْلُ ذَاتُ الْأَکْمَامِ ﴿11﴾
در آن میوه [ها] و نخلها با خوشه هاى غلاف دار (11)
وَالْحَبُّ ذُو الْعَصْفِ وَالرَّیْحَانُ ﴿12﴾
و دانه هاى پوست دار و گیاهان خوشبوست (12)
فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿13﴾
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (13)
خَلَقَ الْإِنْسَانَ مِنْ صَلْصَالٍ کَالْفَخَّارِ ﴿14﴾
انسان را از گل خشکیده اى سفال مانند آفرید (14)
وَخَلَقَ الْجَانَّ مِنْ مَارِجٍ مِنْ نَارٍ ﴿15﴾
و جن را از تشعشعى از آتش خلق کرد (15)
فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿16﴾
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (16)
رَبُّ الْمَشْرِقَیْنِ وَرَبُّ الْمَغْرِبَیْنِ ﴿17﴾
پروردگار دو خاور و پروردگار دو باختر (17)
فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿18﴾
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (18)
مَرَجَ الْبَحْرَیْنِ یَلْتَقِیَانِ ﴿19﴾
دو دریا را [به گونه اى] روان کرد [که] با هم برخورد کنند (19)
بَیْنَهُمَا بَرْزَخٌ لَا یَبْغِیَانِ ﴿20﴾
میان آن دو حد فاصلى است که به هم تجاوز نمى کنند (20)
فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿21﴾
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (21)
یَخْرُجُ مِنْهُمَا اللُّؤْلُؤُ وَالْمَرْجَانُ ﴿22﴾
از هر دو [دریا] مروارید و مرجان برآید (22)
فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿23﴾
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (23)
وَلَهُ الْجَوَارِ الْمُنْشَآتُ فِی الْبَحْرِ کَالْأَعْلَامِ ﴿24﴾
و او راست در دریا سفینه هاى بادباندار بلند همچون کوهها (24)
فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿25﴾
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (25)
کُلُّ مَنْ عَلَیْهَا فَانٍ ﴿26﴾
هر چه بر [زمین] است فانیشونده است (26)
وَیَبْقَى وَجْهُ رَبِّکَ ذُو الْجَلَالِ وَالْإِکْرَامِ ﴿27﴾
و ذات باشکوه و ارجمند پروردگارت باقى خواهد ماند (27)
فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿28﴾
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (28)
یَسْأَلُهُ مَنْ فِی السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ کُلَّ یَوْمٍ هُوَ فِی شَأْنٍ ﴿29﴾
هر که در آسمانها و زمین است از او درخواست مى کند هر زمان او در کارى است (29)
فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿30﴾
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (30)
سَنَفْرُغُ لَکُمْ أَیُّهَ الثَّقَلَانِ ﴿31﴾
اى جن و انس زودا که به شما بپردازیم (31)
فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿32﴾
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (32)
یَا مَعْشَرَ الْجِنِّ وَالْإِنْسِ إِنِ اسْتَطَعْتُمْ أَنْ تَنْفُذُوا مِنْ أَقْطَارِ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ فَانْفُذُوا لَا تَنْفُذُونَ إِلَّا بِسُلْطَانٍ ﴿33﴾
اى گروه جنیان و انسیان اگر مى توانید از کرانه هاى آسمانها و زمین به بیرون رخنه کنید پس رخنه کنید [ولى] جز با [به دست آوردن] تسلطى رخنه نمى کنید (33)
فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿34﴾
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (34)
یُرْسَلُ عَلَیْکُمَا شُوَاظٌ مِنْ نَارٍ وَنُحَاسٌ فَلَا تَنْتَصِرَانِ ﴿35﴾
بر سر شما شراره هایى از [نوع] تفته آهن و مس فرو فرستاده خواهد شد و [از کسى] یارى نتوانید طلبید (35)
فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿36﴾
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (36)
فَإِذَا انْشَقَّتِ السَّمَاءُ فَکَانَتْ وَرْدَةً کَالدِّهَانِ ﴿37﴾
پس آنگاه که آسمان از هم شکافد و چون چرم گلگون گردد (37)
فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿38﴾
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (38)
فَیَوْمَئِذٍ لَا یُسْأَلُ عَنْ ذَنْبِهِ إِنْسٌ وَلَا جَانٌّ ﴿39﴾
در آن روز هیچ انس و جنى از گناهش پرسیده نشود (39)
فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿40﴾
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (40)
یُعْرَفُ الْمُجْرِمُونَ بِسِیمَاهُمْ فَیُؤْخَذُ بِالنَّوَاصِی وَالْأَقْدَامِ ﴿41﴾
تبهکاران از سیمایشان شناخته مى شوند و از پیشانى و پایشان بگیرند (41)
فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿42﴾
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (42)
هَذِهِ جَهَنَّمُ الَّتِی یُکَذِّبُ بِهَا الْمُجْرِمُونَ ﴿43﴾
این است همان جهنمى که تبهکاران آن را دروغ مى خواندند (43)
یَطُوفُونَ بَیْنَهَا وَبَیْنَ حَمِیمٍ آنٍ ﴿44﴾
میان [آتش] و میان آب جوشان سرگردان باشند (44)
فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿45﴾
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (45)
وَلِمَنْ خَافَ مَقَامَ رَبِّهِ جَنَّتَانِ ﴿46﴾
و هر کس را که از مقام پروردگارش بترسد دو باغ است (46)
فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿47﴾
پس کدامیک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (47)
ذَوَاتَا أَفْنَانٍ ﴿48﴾
که داراى شاخسارانند (48)
فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿49﴾
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (49)
فِیهِمَا عَیْنَانِ تَجْرِیَانِ ﴿50﴾
در آن دو [باغ] دو چشمه روان است (50)
فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿51﴾
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (51)
فِیهِمَا مِنْ کُلِّ فَاکِهَةٍ زَوْجَانِ ﴿52﴾
در آن دو [باغ] از هر میوه اى دو گونه است (52)
فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿53﴾
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (53)
مُتَّکِئِینَ عَلَى فُرُشٍ بَطَائِنُهَا مِنْ إِسْتَبْرَقٍ وَجَنَى الْجَنَّتَیْنِ دَانٍ ﴿54﴾
بر بسترهایى که آستر آنها از ابریشم درشتبافت است تکیه آنند و چیدن میوه [از] آن دو باغ [به آسانى] در دسترس است (54)
فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿55﴾
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (55)
فِیهِنَّ قَاصِرَاتُ الطَّرْفِ لَمْ یَطْمِثْهُنَّ إِنْسٌ قَبْلَهُمْ وَلَا جَانٌّ ﴿56﴾
در آن [باغها دلبرانى] فروهشته نگاهند که دست هیچ انس و جنى پیش از ایشان به آنها نرسیده است (56)
فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿57﴾
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (57)
کَأَنَّهُنَّ الْیَاقُوتُ وَالْمَرْجَانُ ﴿58﴾
گویى که آنها یاقوت و مرجانند (58)
فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿59﴾
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (59)
هَلْ جَزَاءُ الْإِحْسَانِ إِلَّا الْإِحْسَانُ ﴿60﴾
مگر پاداش احسان جز احسان است (60)
فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿61﴾
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (61)
وَمِنْ دُونِهِمَا جَنَّتَانِ ﴿62﴾
و غیر از آن دو [باغ] دو باغ [دیگر نیز] هست (62)
فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿63﴾
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (63)
مُدْهَامَّتَانِ ﴿64﴾
که از [شدت] سبزى سیه گون مى نماید (64)
فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿65﴾
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (65)
فِیهِمَا عَیْنَانِ نَضَّاخَتَانِ ﴿66﴾
در آن دو [باغ] دو چشمه همواره جوشان است (66)
فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿67﴾
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (67)
فِیهِمَا فَاکِهَةٌ وَنَخْلٌ وَرُمَّانٌ ﴿68﴾
در آن دو میوه و خرما و انار است (68)
فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿69﴾
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (69)
فِیهِنَّ خَیْرَاتٌ حِسَانٌ ﴿70﴾
در آنجا [زنانى] نکوخوى و نکورویند (70)
فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿71﴾
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (71)
حُورٌ مَقْصُورَاتٌ فِی الْخِیَامِ ﴿72﴾
حورانى پرده نشین در [دل] خیمه ها (72)
فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿73﴾
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (73)
لَمْ یَطْمِثْهُنَّ إِنْسٌ قَبْلَهُمْ وَلَا جَانٌّ ﴿74﴾
دست هیچ انس و جنى پیش از ایشان به آنها نرسیده است (74)
فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿75﴾
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (75)
مُتَّکِئِینَ عَلَى رَفْرَفٍ خُضْرٍ وَعَبْقَرِیٍّ حِسَانٍ ﴿76﴾
بر بالش سبز و فرش نیکو تکیه زده اند (76)
فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿77﴾
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (77)
تَبَارَکَ اسْمُ رَبِّکَ ذِی الْجَلَالِ وَالْإِکْرَامِ ﴿78﴾
خجسته باد نام پروردگار شکوهمند و بزرگوارت (78)
سوره 56: الواقعة
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
إِذَا وَقَعَتِ الْوَاقِعَةُ ﴿1﴾
آن واقعه چون وقوع یابد (1)
لَیْسَ لِوَقْعَتِهَا کَاذِبَةٌ ﴿2﴾
[که] در وقوع آن دروغى نیست (2)
خَافِضَةٌ رَافِعَةٌ ﴿3﴾
پست کننده [و] بالابرنده است (3)
إِذَا رُجَّتِ الْأَرْضُ رَجًّا ﴿4﴾
چون زمین با تکان [سختى] لرزانده شود (4)
وَبُسَّتِ الْجِبَالُ بَسًّا ﴿5﴾
و کوهها [جمله] ریزه ریزه شوند (5)
فَکَانَتْ هَبَاءً مُنْبَثًّا ﴿6﴾
و غبارى پراکنده گردند (6)
وَکُنْتُمْ أَزْوَاجًا ثَلَاثَةً ﴿7﴾
و شما سه دسته شوید (7)
فَأَصْحَابُ الْمَیْمَنَةِ مَا أَصْحَابُ الْمَیْمَنَةِ ﴿8﴾
یاران دست راست کدامند یاران دست راست (8)
وَأَصْحَابُ الْمَشْأَمَةِ مَا أَصْحَابُ الْمَشْأَمَةِ ﴿9﴾
و یاران چپ کدامند یاران چپ (9)
وَالسَّابِقُونَ السَّابِقُونَ ﴿10﴾
و سبقتگیرندگان مقدمند (10)
أُولَئِکَ الْمُقَرَّبُونَ ﴿11﴾
آنانند همان مقربان [خدا] (11)
فِی جَنَّاتِ النَّعِیمِ ﴿12﴾
در باغستانهاى پر نعمت (12)
ثُلَّةٌ مِنَ الْأَوَّلِینَ ﴿13﴾
گروهى از پیشینیان (13)
وَقَلِیلٌ مِنَ الْآخِرِینَ ﴿14﴾
و اندکى از متاخران (14)
عَلَى سُرُرٍ مَوْضُونَةٍ ﴿15﴾
بر تختهایى جواهرنشان (15)
مُتَّکِئِینَ عَلَیْهَا مُتَقَابِلِینَ ﴿16﴾
که روبروى هم بر آنها تکیه داده اند (16)
یَطُوفُ عَلَیْهِمْ وِلْدَانٌ مُخَلَّدُونَ ﴿17﴾
بر گردشان پسرانى جاودان [به خدمت] مى گردند (17)
بِأَکْوَابٍ وَأَبَارِیقَ وَکَأْسٍ مِنْ مَعِینٍ ﴿18﴾
با جامها و آبریزها و پیاله[ها]یى از باده ناب روان (18)
لَا یُصَدَّعُونَ عَنْهَا وَلَا یُنْزِفُونَ ﴿19﴾
[که] نه از آن دردسر گیرند و نه بى خرد گردند (19)
وَفَاکِهَةٍ مِمَّا یَتَخَیَّرُونَ ﴿20﴾
و میوه از هر چه اختیار کنند (20)
وَلَحْمِ طَیْرٍ مِمَّا یَشْتَهُونَ ﴿21﴾
و از گوشت پرنده هر چه بخواهند (21)
وَحُورٌ عِینٌ ﴿22﴾
و حوران چشمدرشت (22)
کَأَمْثَالِ اللُّؤْلُؤِ الْمَکْنُونِ ﴿23﴾
مثل لؤلؤ نهان میان صدف (23)
جَزَاءً بِمَا کَانُوا یَعْمَلُونَ ﴿24﴾
[اینها] پاداشى است براى آنچه میکردند (24)
لَا یَسْمَعُونَ فِیهَا لَغْوًا وَلَا تَأْثِیمًا ﴿25﴾
در آنجا نه بیهوده اى مى شنوند و نه [سخنى] گناه آلود (25)
إِلَّا قِیلًا سَلَامًا سَلَامًا ﴿26﴾
سخنى جز سلام و درود نیست (26)
وَأَصْحَابُ الْیَمِینِ مَا أَصْحَابُ الْیَمِینِ ﴿27﴾
و یاران راست یاران راست کدامند (27)
فِی سِدْرٍ مَخْضُودٍ ﴿28﴾
در [زیر] درختان کنار بى خار (28)
وَطَلْحٍ مَنْضُودٍ ﴿29﴾
و درختهاى موز که میوه اش خوشه خوشه روى هم چیده است (29)
وَظِلٍّ مَمْدُودٍ ﴿30﴾
و سایه اى پایدار (30)
وَمَاءٍ مَسْکُوبٍ ﴿31﴾
و آبى ریزان (31)
وَفَاکِهَةٍ کَثِیرَةٍ ﴿32﴾
و میوه اى فراوان (32)
لَا مَقْطُوعَةٍ وَلَا مَمْنُوعَةٍ ﴿33﴾
نه بریده و نه ممنوع (33)
وَفُرُشٍ مَرْفُوعَةٍ ﴿34﴾
و همخوابگانى بالا بلند (34)
إِنَّا أَنْشَأْنَاهُنَّ إِنْشَاءً ﴿35﴾
ما آنان را پدید آورده ایم پدید آوردنى (35)
فَجَعَلْنَاهُنَّ أَبْکَارًا ﴿36﴾
و ایشان را دوشیزه گردانیده ایم (36)
عُرُبًا أَتْرَابًا ﴿37﴾
شوى دوست همسال (37)
لِأَصْحَابِ الْیَمِینِ ﴿38﴾
براى یاران راست (38)
ثُلَّةٌ مِنَ الْأَوَّلِینَ ﴿39﴾
که گروهى از پیشینیانند (39)
وَثُلَّةٌ مِنَ الْآخِرِینَ ﴿40﴾
و گروهى از متاخران (40)
وَأَصْحَابُ الشِّمَالِ مَا أَصْحَابُ الشِّمَالِ ﴿41﴾
و یاران چپ کدامند یاران چپ (41)
فِی سَمُومٍ وَحَمِیمٍ ﴿42﴾
در [میان] باد گرم و آب داغ (42)
وَظِلٍّ مِنْ یَحْمُومٍ ﴿43﴾
و سایه اى از دود تار (43)
لَا بَارِدٍ وَلَا کَرِیمٍ ﴿44﴾
نه خنک و نه خوش (44)
إِنَّهُمْ کَانُوا قَبْلَ ذَلِکَ مُتْرَفِینَ ﴿45﴾
اینان بودند که پیش از این ناز پروردگان بودند (45)
وَکَانُوا یُصِرُّونَ عَلَى الْحِنْثِ الْعَظِیمِ ﴿46﴾
و بر گناه بزرگ پافشارى میکردند (46)
وَکَانُوا یَقُولُونَ أَئِذَا مِتْنَا وَکُنَّا تُرَابًا وَعِظَامًا أَإِنَّا لَمَبْعُوثُونَ ﴿47﴾
و مى گفتند آیا چون مردیم و خاک واستخوان شدیم واقعا [باز] زنده مى گردیم (47)
أَوَآبَاؤُنَا الْأَوَّلُونَ ﴿48﴾
یا پدران گذشته ما [نیز] (48)
قُلْ إِنَّ الْأَوَّلِینَ وَالْآخِرِینَ ﴿49﴾
بگو در حقیقت اولین و آخرین (49)
لَمَجْمُوعُونَ إِلَى مِیقَاتِ یَوْمٍ مَعْلُومٍ ﴿50﴾
قطعا همه در موعد روزى معلوم گرد آورده شوند (50)
ثُمَّ إِنَّکُمْ أَیُّهَا الضَّالُّونَ الْمُکَذِّبُونَ ﴿51﴾
آنگاه شما اى گمراهان دروغپرداز (51)
لَآکِلُونَ مِنْ شَجَرٍ مِنْ زَقُّومٍ ﴿52﴾
قطعا از درختى که از زقوم است خواهید خورد (52)
فَمَالِئُونَ مِنْهَا الْبُطُونَ ﴿53﴾
و از آن شکمهایتان را خواهید آکند (53)
فَشَارِبُونَ عَلَیْهِ مِنَ الْحَمِیمِ ﴿54﴾
و روى آن از آب جوش مى نوشید (54)
فَشَارِبُونَ شُرْبَ الْهِیمِ ﴿55﴾
[مانند] نوشیدن اشتران تشنه (55)
هَذَا نُزُلُهُمْ یَوْمَ الدِّینِ ﴿56﴾
این است پذیرایى آنان در روز جزا (56)
نَحْنُ خَلَقْنَاکُمْ فَلَوْلَا تُصَدِّقُونَ ﴿57﴾
ماییم که شما را آفریده ایم پس چرا تصدیق نمى کنید (57)
أَفَرَأَیْتُمْ مَا تُمْنُونَ ﴿58﴾
آیا آنچه را [که به صورت نطفه] فرو مى ریزید دیده اید (58)
أَأَنْتُمْ تَخْلُقُونَهُ أَمْ نَحْنُ الْخَالِقُونَ ﴿59﴾
آیا شما آن را خلق مى کنید یا ما آفریننده ایم (59)
نَحْنُ قَدَّرْنَا بَیْنَکُمُ الْمَوْتَ وَمَا نَحْنُ بِمَسْبُوقِینَ ﴿60﴾
ماییم که میان شما مرگ را مقدر کرده ایم و بر ما سبقت نتوانید جست (60)
عَلَى أَنْ نُبَدِّلَ أَمْثَالَکُمْ وَنُنْشِئَکُمْ فِی مَا لَا تَعْلَمُونَ ﴿61﴾
[و مى توانیم] امثال شما را به جاى شما قرار دهیم و شما را [به صورت] آنچه نمیدانید پدیدار گردانیم (61)
وَلَقَدْ عَلِمْتُمُ النَّشْأَةَ الْأُولَى فَلَوْلَا تَذَکَّرُونَ ﴿62﴾
و قطعا پدیدار شدن نخستین خود را شناختید پس چرا سر عبرت گرفتن ندارید (62)
أَفَرَأَیْتُمْ مَا تَحْرُثُونَ ﴿63﴾
آیا آنچه را کشت مى کنید ملاحظه کرده اید (63)
أَأَنْتُمْ تَزْرَعُونَهُ أَمْ نَحْنُ الزَّارِعُونَ ﴿64﴾
آیا شما آن را [بىیارى ما] زراعت مى کنید یا ماییم که زراعت مى کنیم (64)
لَوْ نَشَاءُ لَجَعَلْنَاهُ حُطَامًا فَظَلْتُمْ تَفَکَّهُونَ ﴿65﴾
اگر بخواهیم قطعا خاشاکش مى گردانیم پس در افسوس [و تعجب] مى افتید (65)
إِنَّا لَمُغْرَمُونَ ﴿66﴾
[و مى گویید] واقعا ما زیان زده ایم (66)
بَلْ نَحْنُ مَحْرُومُونَ ﴿67﴾
بلکه ما محروم شدگانیم (67)
أَفَرَأَیْتُمُ الْمَاءَ الَّذِی تَشْرَبُونَ ﴿68﴾
آیا آبى را که مى نوشید دیده اید (68)
أَأَنْتُمْ أَنْزَلْتُمُوهُ مِنَ الْمُزْنِ أَمْ نَحْنُ الْمُنْزِلُونَ ﴿69﴾
آیا شما آن را از [دل] ابر سپید فرود آورده اید یا ما فرودآورنده ایم (69)
لَوْ نَشَاءُ جَعَلْنَاهُ أُجَاجًا فَلَوْلَا تَشْکُرُونَ ﴿70﴾
اگر بخواهیم آن را تلخ مى گردانیم پس چرا سپاس نمى دارید (70)
أَفَرَأَیْتُمُ النَّارَ الَّتِی تُورُونَ ﴿71﴾
آیا آن آتشى را که برمى افروزید ملاحظه کرده اید (71)
أَأَنْتُمْ أَنْشَأْتُمْ شَجَرَتَهَا أَمْ نَحْنُ الْمُنْشِئُونَ ﴿72﴾
آیا شما [چوب] درخت آن را پدیدار کرده اید یا ما پدیدآورنده ایم (72)
نَحْنُ جَعَلْنَاهَا تَذْکِرَةً وَمَتَاعًا لِلْمُقْوِینَ ﴿73﴾
ما آن را [مایه] عبرت و [وسیله] استفاده براى بیابانگردان قرار داده ایم (73)
فَسَبِّحْ بِاسْمِ رَبِّکَ الْعَظِیمِ ﴿74﴾
پس به نام پروردگار بزرگت تسبیح گوى (74)
فَلَا أُقْسِمُ بِمَوَاقِعِ النُّجُومِ ﴿75﴾
نه [چنین است که مى پندارید] سوگند به جایگاه هاى [ویژه و فواصل معین] ستارگان (75)
وَإِنَّهُ لَقَسَمٌ لَوْ تَعْلَمُونَ عَظِیمٌ ﴿76﴾
اگر بدانید آن سوگندى سخت بزرگ است (76)
إِنَّهُ لَقُرْآنٌ کَرِیمٌ ﴿77﴾
که این [پیام] قطعا قرآنى است ارجمند (77)
فِی کِتَابٍ مَکْنُونٍ ﴿78﴾
در کتابى نهفته (78)
لَا یَمَسُّهُ إِلَّا الْمُطَهَّرُونَ ﴿79﴾
که جز پاکشدگان بر آن دست ندارند (79)
تَنْزِیلٌ مِنْ رَبِّ الْعَالَمِینَ ﴿80﴾
وحیى است از جانب پروردگار جهانیان (80)
أَفَبِهَذَا الْحَدِیثِ أَنْتُمْ مُدْهِنُونَ ﴿81﴾
آیا شما این سخن را سبک [و سست] مى گیرید (81)
وَتَجْعَلُونَ رِزْقَکُمْ أَنَّکُمْ تُکَذِّبُونَ ﴿82﴾
و تنها نصیب خود را در تکذیب [آن] قرار مى دهید (82)
فَلَوْلَا إِذَا بَلَغَتِ الْحُلْقُومَ ﴿83﴾
پس چرا آنگاه که [جان شما] به گلو مى رسد (83)
وَأَنْتُمْ حِینَئِذٍ تَنْظُرُونَ ﴿84﴾
و در آن هنگام خود نظاره گرید (84)
وَنَحْنُ أَقْرَبُ إِلَیْهِ مِنْکُمْ وَلَکِنْ لَا تُبْصِرُونَ ﴿85﴾
و ما به آن [محتضر] از شما نزدیکتریم ولى نمى بینید (85)
فَلَوْلَا إِنْ کُنْتُمْ غَیْرَ مَدِینِینَ ﴿86﴾
پس چرا اگر شما بىجزا مى مانید [و حساب و کتابى در کار نیست] (86)
تَرْجِعُونَهَا إِنْ کُنْتُمْ صَادِقِینَ ﴿87﴾
اگر راست مى گویید [روح] را برنمى گردانید (87)
فَأَمَّا إِنْ کَانَ مِنَ الْمُقَرَّبِینَ ﴿88﴾
و اما اگر [او] از مقربان باشد (88)
فَرَوْحٌ وَرَیْحَانٌ وَجَنَّتُ نَعِیمٍ ﴿89﴾
[در] آسایش و راحت و بهشت پر نعمت [خواهد بود] (89)
وَأَمَّا إِنْ کَانَ مِنْ أَصْحَابِ الْیَمِینِ ﴿90﴾
و اما اگر از یاران راست باشد (90)
فَسَلَامٌ لَکَ مِنْ أَصْحَابِ الْیَمِینِ ﴿91﴾
از یاران راست بر تو سلام باد (91)
وَأَمَّا إِنْ کَانَ مِنَ الْمُکَذِّبِینَ الضَّالِّینَ ﴿92﴾
و اما اگر از دروغزنان گمراه است (92)
فَنُزُلٌ مِنْ حَمِیمٍ ﴿93﴾
پس با آبى جوشان پذیرایى خواهد شد (93)
وَتَصْلِیَةُ جَحِیمٍ ﴿94﴾
و [فرجامش] درافتادن به جهنم است (94)
إِنَّ هَذَا لَهُوَ حَقُّ الْیَقِینِ ﴿95﴾
این است همان حقیقت راست [و] یقین (95)
فَسَبِّحْ بِاسْمِ رَبِّکَ الْعَظِیمِ ﴿96﴾
پس به نام پروردگار بزرگ خود تسبیح گوى (96)
سوره 55: الرحمن
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
الرَّحْمَنُ ﴿1﴾
[خداى] رحمان (1)
عَلَّمَ الْقُرْآنَ ﴿2﴾
قرآن را یاد داد (2)
خَلَقَ الْإِنْسَانَ ﴿3﴾
انسان را آفرید (3)
عَلَّمَهُ الْبَیَانَ ﴿4﴾
به او بیان آموخت (4)
الشَّمْسُ وَالْقَمَرُ بِحُسْبَانٍ ﴿5﴾
خورشید و ماه بر حسابى [روان]اند (5)
وَالنَّجْمُ وَالشَّجَرُ یَسْجُدَانِ ﴿6﴾
و بوته و درخت چهره سایانند (6)
وَالسَّمَاءَ رَفَعَهَا وَوَضَعَ الْمِیزَانَ ﴿7﴾
و آسمان را برافراشت و ترازو را گذاشت (7)
أَلَّا تَطْغَوْا فِی الْمِیزَانِ ﴿8﴾
تا مبادا از اندازه درگذرید (8)
وَأَقِیمُوا الْوَزْنَ بِالْقِسْطِ وَلَا تُخْسِرُوا الْمِیزَانَ ﴿9﴾
و وزن را به انصاف برپا دارید و در سنجش مکاهید (9)
وَالْأَرْضَ وَضَعَهَا لِلْأَنَامِ ﴿10﴾
و زمین را براى مردم نهاد (10)
فِیهَا فَاکِهَةٌ وَالنَّخْلُ ذَاتُ الْأَکْمَامِ ﴿11﴾
در آن میوه [ها] و نخلها با خوشه هاى غلاف دار (11)
وَالْحَبُّ ذُو الْعَصْفِ وَالرَّیْحَانُ ﴿12﴾
و دانه هاى پوست دار و گیاهان خوشبوست (12)
فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿13﴾
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (13)
خَلَقَ الْإِنْسَانَ مِنْ صَلْصَالٍ کَالْفَخَّارِ ﴿14﴾
انسان را از گل خشکیده اى سفال مانند آفرید (14)
وَخَلَقَ الْجَانَّ مِنْ مَارِجٍ مِنْ نَارٍ ﴿15﴾
و جن را از تشعشعى از آتش خلق کرد (15)
فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿16﴾
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (16)
رَبُّ الْمَشْرِقَیْنِ وَرَبُّ الْمَغْرِبَیْنِ ﴿17﴾
پروردگار دو خاور و پروردگار دو باختر (17)
فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿18﴾
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (18)
مَرَجَ الْبَحْرَیْنِ یَلْتَقِیَانِ ﴿19﴾
دو دریا را [به گونه اى] روان کرد [که] با هم برخورد کنند (19)
بَیْنَهُمَا بَرْزَخٌ لَا یَبْغِیَانِ ﴿20﴾
میان آن دو حد فاصلى است که به هم تجاوز نمى کنند (20)
فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿21﴾
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (21)
یَخْرُجُ مِنْهُمَا اللُّؤْلُؤُ وَالْمَرْجَانُ ﴿22﴾
از هر دو [دریا] مروارید و مرجان برآید (22)
فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿23﴾
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (23)
وَلَهُ الْجَوَارِ الْمُنْشَآتُ فِی الْبَحْرِ کَالْأَعْلَامِ ﴿24﴾
و او راست در دریا سفینه هاى بادباندار بلند همچون کوهها (24)
فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿25﴾
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (25)
کُلُّ مَنْ عَلَیْهَا فَانٍ ﴿26﴾
هر چه بر [زمین] است فانیشونده است (26)
وَیَبْقَى وَجْهُ رَبِّکَ ذُو الْجَلَالِ وَالْإِکْرَامِ ﴿27﴾
و ذات باشکوه و ارجمند پروردگارت باقى خواهد ماند (27)
فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿28﴾
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (28)
یَسْأَلُهُ مَنْ فِی السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ کُلَّ یَوْمٍ هُوَ فِی شَأْنٍ ﴿29﴾
هر که در آسمانها و زمین است از او درخواست مى کند هر زمان او در کارى است (29)
فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿30﴾
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (30)
سَنَفْرُغُ لَکُمْ أَیُّهَ الثَّقَلَانِ ﴿31﴾
اى جن و انس زودا که به شما بپردازیم (31)
فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿32﴾
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (32)
یَا مَعْشَرَ الْجِنِّ وَالْإِنْسِ إِنِ اسْتَطَعْتُمْ أَنْ تَنْفُذُوا مِنْ أَقْطَارِ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ فَانْفُذُوا لَا تَنْفُذُونَ إِلَّا بِسُلْطَانٍ ﴿33﴾
اى گروه جنیان و انسیان اگر مى توانید از کرانه هاى آسمانها و زمین به بیرون رخنه کنید پس رخنه کنید [ولى] جز با [به دست آوردن] تسلطى رخنه نمى کنید (33)
فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿34﴾
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (34)
یُرْسَلُ عَلَیْکُمَا شُوَاظٌ مِنْ نَارٍ وَنُحَاسٌ فَلَا تَنْتَصِرَانِ ﴿35﴾
بر سر شما شراره هایى از [نوع] تفته آهن و مس فرو فرستاده خواهد شد و [از کسى] یارى نتوانید طلبید (35)
فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿36﴾
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (36)
فَإِذَا انْشَقَّتِ السَّمَاءُ فَکَانَتْ وَرْدَةً کَالدِّهَانِ ﴿37﴾
پس آنگاه که آسمان از هم شکافد و چون چرم گلگون گردد (37)
فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿38﴾
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (38)
فَیَوْمَئِذٍ لَا یُسْأَلُ عَنْ ذَنْبِهِ إِنْسٌ وَلَا جَانٌّ ﴿39﴾
در آن روز هیچ انس و جنى از گناهش پرسیده نشود (39)
فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿40﴾
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (40)
یُعْرَفُ الْمُجْرِمُونَ بِسِیمَاهُمْ فَیُؤْخَذُ بِالنَّوَاصِی وَالْأَقْدَامِ ﴿41﴾
تبهکاران از سیمایشان شناخته مى شوند و از پیشانى و پایشان بگیرند (41)
فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿42﴾
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (42)
هَذِهِ جَهَنَّمُ الَّتِی یُکَذِّبُ بِهَا الْمُجْرِمُونَ ﴿43﴾
این است همان جهنمى که تبهکاران آن را دروغ مى خواندند (43)
یَطُوفُونَ بَیْنَهَا وَبَیْنَ حَمِیمٍ آنٍ ﴿44﴾
میان [آتش] و میان آب جوشان سرگردان باشند (44)
فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿45﴾
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (45)
وَلِمَنْ خَافَ مَقَامَ رَبِّهِ جَنَّتَانِ ﴿46﴾
و هر کس را که از مقام پروردگارش بترسد دو باغ است (46)
فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿47﴾
پس کدامیک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (47)
ذَوَاتَا أَفْنَانٍ ﴿48﴾
که داراى شاخسارانند (48)
فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿49﴾
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (49)
فِیهِمَا عَیْنَانِ تَجْرِیَانِ ﴿50﴾
در آن دو [باغ] دو چشمه روان است (50)
فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿51﴾
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (51)
فِیهِمَا مِنْ کُلِّ فَاکِهَةٍ زَوْجَانِ ﴿52﴾
در آن دو [باغ] از هر میوه اى دو گونه است (52)
فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿53﴾
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (53)
مُتَّکِئِینَ عَلَى فُرُشٍ بَطَائِنُهَا مِنْ إِسْتَبْرَقٍ وَجَنَى الْجَنَّتَیْنِ دَانٍ ﴿54﴾
بر بسترهایى که آستر آنها از ابریشم درشتبافت است تکیه آنند و چیدن میوه [از] آن دو باغ [به آسانى] در دسترس است (54)
فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿55﴾
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (55)
فِیهِنَّ قَاصِرَاتُ الطَّرْفِ لَمْ یَطْمِثْهُنَّ إِنْسٌ قَبْلَهُمْ وَلَا جَانٌّ ﴿56﴾
در آن [باغها دلبرانى] فروهشته نگاهند که دست هیچ انس و جنى پیش از ایشان به آنها نرسیده است (56)
فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿57﴾
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (57)
کَأَنَّهُنَّ الْیَاقُوتُ وَالْمَرْجَانُ ﴿58﴾
گویى که آنها یاقوت و مرجانند (58)
فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿59﴾
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (59)
هَلْ جَزَاءُ الْإِحْسَانِ إِلَّا الْإِحْسَانُ ﴿60﴾
مگر پاداش احسان جز احسان است (60)
فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿61﴾
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (61)
وَمِنْ دُونِهِمَا جَنَّتَانِ ﴿62﴾
و غیر از آن دو [باغ] دو باغ [دیگر نیز] هست (62)
فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿63﴾
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (63)
مُدْهَامَّتَانِ ﴿64﴾
که از [شدت] سبزى سیه گون مى نماید (64)
فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿65﴾
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (65)
فِیهِمَا عَیْنَانِ نَضَّاخَتَانِ ﴿66﴾
در آن دو [باغ] دو چشمه همواره جوشان است (66)
فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿67﴾
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (67)
فِیهِمَا فَاکِهَةٌ وَنَخْلٌ وَرُمَّانٌ ﴿68﴾
در آن دو میوه و خرما و انار است (68)
فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿69﴾
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (69)
فِیهِنَّ خَیْرَاتٌ حِسَانٌ ﴿70﴾
در آنجا [زنانى] نکوخوى و نکورویند (70)
فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿71﴾
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (71)
حُورٌ مَقْصُورَاتٌ فِی الْخِیَامِ ﴿72﴾
حورانى پرده نشین در [دل] خیمه ها (72)
فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿73﴾
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (73)
لَمْ یَطْمِثْهُنَّ إِنْسٌ قَبْلَهُمْ وَلَا جَانٌّ ﴿74﴾
دست هیچ انس و جنى پیش از ایشان به آنها نرسیده است (74)
فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿75﴾
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (75)
مُتَّکِئِینَ عَلَى رَفْرَفٍ خُضْرٍ وَعَبْقَرِیٍّ حِسَانٍ ﴿76﴾
بر بالش سبز و فرش نیکو تکیه زده اند (76)
فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿77﴾
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (77)
تَبَارَکَ اسْمُ رَبِّکَ ذِی الْجَلَالِ وَالْإِکْرَامِ ﴿78﴾
خجسته باد نام پروردگار شکوهمند و بزرگوارت (78)
سوره 56: الواقعة
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
إِذَا وَقَعَتِ الْوَاقِعَةُ ﴿1﴾
آن واقعه چون وقوع یابد (1)
لَیْسَ لِوَقْعَتِهَا کَاذِبَةٌ ﴿2﴾
[که] در وقوع آن دروغى نیست (2)
خَافِضَةٌ رَافِعَةٌ ﴿3﴾
پست کننده [و] بالابرنده است (3)
إِذَا رُجَّتِ الْأَرْضُ رَجًّا ﴿4﴾
چون زمین با تکان [سختى] لرزانده شود (4)
وَبُسَّتِ الْجِبَالُ بَسًّا ﴿5﴾
و کوهها [جمله] ریزه ریزه شوند (5)
فَکَانَتْ هَبَاءً مُنْبَثًّا ﴿6﴾
و غبارى پراکنده گردند (6)
وَکُنْتُمْ أَزْوَاجًا ثَلَاثَةً ﴿7﴾
و شما سه دسته شوید (7)
فَأَصْحَابُ الْمَیْمَنَةِ مَا أَصْحَابُ الْمَیْمَنَةِ ﴿8﴾
یاران دست راست کدامند یاران دست راست (8)
وَأَصْحَابُ الْمَشْأَمَةِ مَا أَصْحَابُ الْمَشْأَمَةِ ﴿9﴾
و یاران چپ کدامند یاران چپ (9)
وَالسَّابِقُونَ السَّابِقُونَ ﴿10﴾
و سبقتگیرندگان مقدمند (10)
أُولَئِکَ الْمُقَرَّبُونَ ﴿11﴾
آنانند همان مقربان [خدا] (11)
فِی جَنَّاتِ النَّعِیمِ ﴿12﴾
در باغستانهاى پر نعمت (12)
ثُلَّةٌ مِنَ الْأَوَّلِینَ ﴿13﴾
گروهى از پیشینیان (13)
وَقَلِیلٌ مِنَ الْآخِرِینَ ﴿14﴾
و اندکى از متاخران (14)
عَلَى سُرُرٍ مَوْضُونَةٍ ﴿15﴾
بر تختهایى جواهرنشان (15)
مُتَّکِئِینَ عَلَیْهَا مُتَقَابِلِینَ ﴿16﴾
که روبروى هم بر آنها تکیه داده اند (16)
یَطُوفُ عَلَیْهِمْ وِلْدَانٌ مُخَلَّدُونَ ﴿17﴾
بر گردشان پسرانى جاودان [به خدمت] مى گردند (17)
بِأَکْوَابٍ وَأَبَارِیقَ وَکَأْسٍ مِنْ مَعِینٍ ﴿18﴾
با جامها و آبریزها و پیاله[ها]یى از باده ناب روان (18)
لَا یُصَدَّعُونَ عَنْهَا وَلَا یُنْزِفُونَ ﴿19﴾
[که] نه از آن دردسر گیرند و نه بى خرد گردند (19)
وَفَاکِهَةٍ مِمَّا یَتَخَیَّرُونَ ﴿20﴾
و میوه از هر چه اختیار کنند (20)
وَلَحْمِ طَیْرٍ مِمَّا یَشْتَهُونَ ﴿21﴾
و از گوشت پرنده هر چه بخواهند (21)
وَحُورٌ عِینٌ ﴿22﴾
و حوران چشمدرشت (22)
کَأَمْثَالِ اللُّؤْلُؤِ الْمَکْنُونِ ﴿23﴾
مثل لؤلؤ نهان میان صدف (23)
جَزَاءً بِمَا کَانُوا یَعْمَلُونَ ﴿24﴾
[اینها] پاداشى است براى آنچه میکردند (24)
لَا یَسْمَعُونَ فِیهَا لَغْوًا وَلَا تَأْثِیمًا ﴿25﴾
در آنجا نه بیهوده اى مى شنوند و نه [سخنى] گناه آلود (25)
إِلَّا قِیلًا سَلَامًا سَلَامًا ﴿26﴾
سخنى جز سلام و درود نیست (26)
وَأَصْحَابُ الْیَمِینِ مَا أَصْحَابُ الْیَمِینِ ﴿27﴾
و یاران راست یاران راست کدامند (27)
فِی سِدْرٍ مَخْضُودٍ ﴿28﴾
در [زیر] درختان کنار بى خار (28)
وَطَلْحٍ مَنْضُودٍ ﴿29﴾
و درختهاى موز که میوه اش خوشه خوشه روى هم چیده است (29)
وَظِلٍّ مَمْدُودٍ ﴿30﴾
و سایه اى پایدار (30)
وَمَاءٍ مَسْکُوبٍ ﴿31﴾
و آبى ریزان (31)
وَفَاکِهَةٍ کَثِیرَةٍ ﴿32﴾
و میوه اى فراوان (32)
لَا مَقْطُوعَةٍ وَلَا مَمْنُوعَةٍ ﴿33﴾
نه بریده و نه ممنوع (33)
وَفُرُشٍ مَرْفُوعَةٍ ﴿34﴾
و همخوابگانى بالا بلند (34)
إِنَّا أَنْشَأْنَاهُنَّ إِنْشَاءً ﴿35﴾
ما آنان را پدید آورده ایم پدید آوردنى (35)
فَجَعَلْنَاهُنَّ أَبْکَارًا ﴿36﴾
و ایشان را دوشیزه گردانیده ایم (36)
عُرُبًا أَتْرَابًا ﴿37﴾
شوى دوست همسال (37)
لِأَصْحَابِ الْیَمِینِ ﴿38﴾
براى یاران راست (38)
ثُلَّةٌ مِنَ الْأَوَّلِینَ ﴿39﴾
که گروهى از پیشینیانند (39)
وَثُلَّةٌ مِنَ الْآخِرِینَ ﴿40﴾
و گروهى از متاخران (40)
وَأَصْحَابُ الشِّمَالِ مَا أَصْحَابُ الشِّمَالِ ﴿41﴾
و یاران چپ کدامند یاران چپ (41)
فِی سَمُومٍ وَحَمِیمٍ ﴿42﴾
در [میان] باد گرم و آب داغ (42)
وَظِلٍّ مِنْ یَحْمُومٍ ﴿43﴾
و سایه اى از دود تار (43)
لَا بَارِدٍ وَلَا کَرِیمٍ ﴿44﴾
نه خنک و نه خوش (44)
إِنَّهُمْ کَانُوا قَبْلَ ذَلِکَ مُتْرَفِینَ ﴿45﴾
اینان بودند که پیش از این ناز پروردگان بودند (45)
وَکَانُوا یُصِرُّونَ عَلَى الْحِنْثِ الْعَظِیمِ ﴿46﴾
و بر گناه بزرگ پافشارى میکردند (46)
وَکَانُوا یَقُولُونَ أَئِذَا مِتْنَا وَکُنَّا تُرَابًا وَعِظَامًا أَإِنَّا لَمَبْعُوثُونَ ﴿47﴾
و مى گفتند آیا چون مردیم و خاک واستخوان شدیم واقعا [باز] زنده مى گردیم (47)
أَوَآبَاؤُنَا الْأَوَّلُونَ ﴿48﴾
یا پدران گذشته ما [نیز] (48)
قُلْ إِنَّ الْأَوَّلِینَ وَالْآخِرِینَ ﴿49﴾
بگو در حقیقت اولین و آخرین (49)
لَمَجْمُوعُونَ إِلَى مِیقَاتِ یَوْمٍ مَعْلُومٍ ﴿50﴾
قطعا همه در موعد روزى معلوم گرد آورده شوند (50)
ثُمَّ إِنَّکُمْ أَیُّهَا الضَّالُّونَ الْمُکَذِّبُونَ ﴿51﴾
آنگاه شما اى گمراهان دروغپرداز (51)
لَآکِلُونَ مِنْ شَجَرٍ مِنْ زَقُّومٍ ﴿52﴾
قطعا از درختى که از زقوم است خواهید خورد (52)
فَمَالِئُونَ مِنْهَا الْبُطُونَ ﴿53﴾
و از آن شکمهایتان را خواهید آکند (53)
فَشَارِبُونَ عَلَیْهِ مِنَ الْحَمِیمِ ﴿54﴾
و روى آن از آب جوش مى نوشید (54)
فَشَارِبُونَ شُرْبَ الْهِیمِ ﴿55﴾
[مانند] نوشیدن اشتران تشنه (55)
هَذَا نُزُلُهُمْ یَوْمَ الدِّینِ ﴿56﴾
این است پذیرایى آنان در روز جزا (56)
نَحْنُ خَلَقْنَاکُمْ فَلَوْلَا تُصَدِّقُونَ ﴿57﴾
ماییم که شما را آفریده ایم پس چرا تصدیق نمى کنید (57)
أَفَرَأَیْتُمْ مَا تُمْنُونَ ﴿58﴾
آیا آنچه را [که به صورت نطفه] فرو مى ریزید دیده اید (58)
أَأَنْتُمْ تَخْلُقُونَهُ أَمْ نَحْنُ الْخَالِقُونَ ﴿59﴾
آیا شما آن را خلق مى کنید یا ما آفریننده ایم (59)
نَحْنُ قَدَّرْنَا بَیْنَکُمُ الْمَوْتَ وَمَا نَحْنُ بِمَسْبُوقِینَ ﴿60﴾
ماییم که میان شما مرگ را مقدر کرده ایم و بر ما سبقت نتوانید جست (60)
عَلَى أَنْ نُبَدِّلَ أَمْثَالَکُمْ وَنُنْشِئَکُمْ فِی مَا لَا تَعْلَمُونَ ﴿61﴾
[و مى توانیم] امثال شما را به جاى شما قرار دهیم و شما را [به صورت] آنچه نمیدانید پدیدار گردانیم (61)
وَلَقَدْ عَلِمْتُمُ النَّشْأَةَ الْأُولَى فَلَوْلَا تَذَکَّرُونَ ﴿62﴾
و قطعا پدیدار شدن نخستین خود را شناختید پس چرا سر عبرت گرفتن ندارید (62)
أَفَرَأَیْتُمْ مَا تَحْرُثُونَ ﴿63﴾
آیا آنچه را کشت مى کنید ملاحظه کرده اید (63)
أَأَنْتُمْ تَزْرَعُونَهُ أَمْ نَحْنُ الزَّارِعُونَ ﴿64﴾
آیا شما آن را [بىیارى ما] زراعت مى کنید یا ماییم که زراعت مى کنیم (64)
لَوْ نَشَاءُ لَجَعَلْنَاهُ حُطَامًا فَظَلْتُمْ تَفَکَّهُونَ ﴿65﴾
اگر بخواهیم قطعا خاشاکش مى گردانیم پس در افسوس [و تعجب] مى افتید (65)
إِنَّا لَمُغْرَمُونَ ﴿66﴾
[و مى گویید] واقعا ما زیان زده ایم (66)
بَلْ نَحْنُ مَحْرُومُونَ ﴿67﴾
بلکه ما محروم شدگانیم (67)
أَفَرَأَیْتُمُ الْمَاءَ الَّذِی تَشْرَبُونَ ﴿68﴾
آیا آبى را که مى نوشید دیده اید (68)
أَأَنْتُمْ أَنْزَلْتُمُوهُ مِنَ الْمُزْنِ أَمْ نَحْنُ الْمُنْزِلُونَ ﴿69﴾
آیا شما آن را از [دل] ابر سپید فرود آورده اید یا ما فرودآورنده ایم (69)
لَوْ نَشَاءُ جَعَلْنَاهُ أُجَاجًا فَلَوْلَا تَشْکُرُونَ ﴿70﴾
اگر بخواهیم آن را تلخ مى گردانیم پس چرا سپاس نمى دارید (70)
أَفَرَأَیْتُمُ النَّارَ الَّتِی تُورُونَ ﴿71﴾
آیا آن آتشى را که برمى افروزید ملاحظه کرده اید (71)
أَأَنْتُمْ أَنْشَأْتُمْ شَجَرَتَهَا أَمْ نَحْنُ الْمُنْشِئُونَ ﴿72﴾
آیا شما [چوب] درخت آن را پدیدار کرده اید یا ما پدیدآورنده ایم (72)
نَحْنُ جَعَلْنَاهَا تَذْکِرَةً وَمَتَاعًا لِلْمُقْوِینَ ﴿73﴾
ما آن را [مایه] عبرت و [وسیله] استفاده براى بیابانگردان قرار داده ایم (73)
فَسَبِّحْ بِاسْمِ رَبِّکَ الْعَظِیمِ ﴿74﴾
پس به نام پروردگار بزرگت تسبیح گوى (74)
فَلَا أُقْسِمُ بِمَوَاقِعِ النُّجُومِ ﴿75﴾
نه [چنین است که مى پندارید] سوگند به جایگاه هاى [ویژه و فواصل معین] ستارگان (75)
وَإِنَّهُ لَقَسَمٌ لَوْ تَعْلَمُونَ عَظِیمٌ ﴿76﴾
اگر بدانید آن سوگندى سخت بزرگ است (76)
إِنَّهُ لَقُرْآنٌ کَرِیمٌ ﴿77﴾
که این [پیام] قطعا قرآنى است ارجمند (77)
فِی کِتَابٍ مَکْنُونٍ ﴿78﴾
در کتابى نهفته (78)
لَا یَمَسُّهُ إِلَّا الْمُطَهَّرُونَ ﴿79﴾
که جز پاکشدگان بر آن دست ندارند (79)
تَنْزِیلٌ مِنْ رَبِّ الْعَالَمِینَ ﴿80﴾
وحیى است از جانب پروردگار جهانیان (80)
أَفَبِهَذَا الْحَدِیثِ أَنْتُمْ مُدْهِنُونَ ﴿81﴾
آیا شما این سخن را سبک [و سست] مى گیرید (81)
وَتَجْعَلُونَ رِزْقَکُمْ أَنَّکُمْ تُکَذِّبُونَ ﴿82﴾
و تنها نصیب خود را در تکذیب [آن] قرار مى دهید (82)
فَلَوْلَا إِذَا بَلَغَتِ الْحُلْقُومَ ﴿83﴾
پس چرا آنگاه که [جان شما] به گلو مى رسد (83)
وَأَنْتُمْ حِینَئِذٍ تَنْظُرُونَ ﴿84﴾
و در آن هنگام خود نظاره گرید (84)
وَنَحْنُ أَقْرَبُ إِلَیْهِ مِنْکُمْ وَلَکِنْ لَا تُبْصِرُونَ ﴿85﴾
و ما به آن [محتضر] از شما نزدیکتریم ولى نمى بینید (85)
فَلَوْلَا إِنْ کُنْتُمْ غَیْرَ مَدِینِینَ ﴿86﴾
پس چرا اگر شما بىجزا مى مانید [و حساب و کتابى در کار نیست] (86)
تَرْجِعُونَهَا إِنْ کُنْتُمْ صَادِقِینَ ﴿87﴾
اگر راست مى گویید [روح] را برنمى گردانید (87)
فَأَمَّا إِنْ کَانَ مِنَ الْمُقَرَّبِینَ ﴿88﴾
و اما اگر [او] از مقربان باشد (88)
فَرَوْحٌ وَرَیْحَانٌ وَجَنَّتُ نَعِیمٍ ﴿89﴾
[در] آسایش و راحت و بهشت پر نعمت [خواهد بود] (89)
وَأَمَّا إِنْ کَانَ مِنْ أَصْحَابِ الْیَمِینِ ﴿90﴾
و اما اگر از یاران راست باشد (90)
فَسَلَامٌ لَکَ مِنْ أَصْحَابِ الْیَمِینِ ﴿91﴾
از یاران راست بر تو سلام باد (91)
وَأَمَّا إِنْ کَانَ مِنَ الْمُکَذِّبِینَ الضَّالِّینَ ﴿92﴾
و اما اگر از دروغزنان گمراه است (92)
فَنُزُلٌ مِنْ حَمِیمٍ ﴿93﴾
پس با آبى جوشان پذیرایى خواهد شد (93)
وَتَصْلِیَةُ جَحِیمٍ ﴿94﴾
و [فرجامش] درافتادن به جهنم است (94)
إِنَّ هَذَا لَهُوَ حَقُّ الْیَقِینِ ﴿95﴾
این است همان حقیقت راست [و] یقین (95)
فَسَبِّحْ بِاسْمِ رَبِّکَ الْعَظِیمِ ﴿96﴾
پس به نام پروردگار بزرگ خود تسبیح گوى (96)
