- 606
- 1000
- 1000
- 1000
تلاوت ترتیل عبدالله خیاط تلاوت ترتیل عبدالله خیاط (تحدیر) - جزء 24
آیات 32 تا آخر سوره مبارکه زمر،سوره مبارکه غافر و آیات 1 تا 46 سوره مبارکه فصلت، با ترجمه استاد شیخ حسین انصاریان
فَمَنْ أَظْلَمُ مِمَّنْ کَذَبَ عَلَى اللَّهِ وَکَذَّبَ بِالصِّدْقِ إِذْ جَاءَهُ أَلَیْسَ فِی جَهَنَّمَ مَثْوًى لِلْکَافِرِینَ ﴿32﴾
پس کیست ستمکارتر از کسى که بر خداوند دروغ بندد، و دین راست و درست را چون بر او عرضه شد، تکذیب کند، آیا منزلگاه کافران در جهنم نیست؟ (32)
وَالَّذِی جَاءَ بِالصِّدْقِ وَصَدَّقَ بِهِ أُولَئِکَ هُمُ الْمُتَّقُونَ ﴿33﴾
و آن کس که دین راست و درست را آورد و آن را باور داشت، اینانند که پرهیزگارند (33)
لَهُمْ مَا یَشَاءُونَ عِنْدَ رَبِّهِمْ ذَلِکَ جَزَاءُ الْمُحْسِنِینَ ﴿34﴾
براى آنان هر چه بخواهند در نزد پروردگارشان هست، این پاداش نیکوکاران است (34)
لِیُکَفِّرَ اللَّهُ عَنْهُمْ أَسْوَأَ الَّذِی عَمِلُوا وَیَجْزِیَهُمْ أَجْرَهُمْ بِأَحْسَنِ الَّذِی کَانُوا یَعْمَلُونَ ﴿35﴾
تا خداوند بدترین کارى را که کرده اند از آنان بزداید، و پاداششان را بر وفق بهترین کارى که کرده اند، بپردازد (35)
أَلَیْسَ اللَّهُ بِکَافٍ عَبْدَهُ وَیُخَوِّفُونَکَ بِالَّذِینَ مِنْ دُونِهِ وَمَنْ یُضْلِلِ اللَّهُ فَمَا لَهُ مِنْ هَادٍ ﴿36﴾
آیا خداوند بنده اش را بسنده نیست؟ و تو را از کسانى [معبودان ناحقى] که به جاى او مى پرستیدند، مى ترسانند، و کسى که خداوند بیراهش گذارده باشد، او را رهنمایى نیست (36)
وَمَنْ یَهْدِ اللَّهُ فَمَا لَهُ مِنْ مُضِلٍّ أَلَیْسَ اللَّهُ بِعَزِیزٍ ذِی انْتِقَامٍ ﴿37﴾
و هر کس که خداوند هدایتش کرده باشد، گمراه کننده اى ندارد، آیا خداوند پیروزمند دادستان نیست؟ (37)
وَلَئِنْ سَأَلْتَهُمْ مَنْ خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ لَیَقُولُنَّ اللَّهُ قُلْ أَفَرَأَیْتُمْ مَا تَدْعُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ إِنْ أَرَادَنِیَ اللَّهُ بِضُرٍّ هَلْ هُنَّ کَاشِفَاتُ ضُرِّهِ أَوْ أَرَادَنِی بِرَحْمَةٍ هَلْ هُنَّ مُمْسِکَاتُ رَحْمَتِهِ قُلْ حَسْبِیَ اللَّهُ عَلَیْهِ یَتَوَکَّلُ الْمُتَوَکِّلُونَ ﴿38﴾
و اگر از ایشان بپرسى که چه کسى آسمانها و زمین را آفریده است، بى شک گویند خداوند، بگو ملاحظه کنید که آنچه به جاى خداوند مىپرستید، اگر خداوند در حق من بلایى خواسته باشد، آیا آنان بلاگردانش هستند؟ یا اگر در حق من خیرى خواسته باشد، آیا آنان بازدارنده رحمت او هستند؟ بگو خداوند مرا کافى است، که اهل توکل بر او توکل مىکنند (38)
قُلْ یَا قَوْمِ اعْمَلُوا عَلَى مَکَانَتِکُمْ إِنِّی عَامِلٌ فَسَوْفَ تَعْلَمُونَ ﴿39﴾
بگو اى قوم من، هر چه توانید بکنید، من نیز کننده ام، پس زودا بدانید (39)
مَنْ یَأْتِیهِ عَذَابٌ یُخْزِیهِ وَیَحِلُّ عَلَیْهِ عَذَابٌ مُقِیمٌ ﴿40﴾
که بر چه کسى عذابى فرود مى آید که خوارش بدارد، و عذاب پاینده اى بر او نازل مىگردد (40)
إِنَّا أَنْزَلْنَا عَلَیْکَ الْکِتَابَ لِلنَّاسِ بِالْحَقِّ فَمَنِ اهْتَدَى فَلِنَفْسِهِ وَمَنْ ضَلَّ فَإِنَّمَا یَضِلُّ عَلَیْهَا وَمَا أَنْتَ عَلَیْهِمْ بِوَکِیلٍ ﴿41﴾
ما کتاب [قرآن] را به حق براى مردم بر تو فرستادیم، پس هر کس که رهیاب شود، همانا به سود خویش رهیاب شده است، و هر کس بیراه مىرود، همانا به زیان خویش بیراه رفته است، و تو نگهبان آنان نیستى (41)
اللَّهُ یَتَوَفَّى الْأَنْفُسَ حِینَ مَوْتِهَا وَالَّتِی لَمْ تَمُتْ فِی مَنَامِهَا فَیُمْسِکُ الَّتِی قَضَى عَلَیْهَا الْمَوْتَ وَیُرْسِلُ الْأُخْرَى إِلَى أَجَلٍ مُسَمًّى إِنَّ فِی ذَلِکَ لَآیَاتٍ لِقَوْمٍ یَتَفَکَّرُونَ ﴿42﴾
خداوند جانها را به هنگام مرگ آنها، و نیز آن را که نمرده است در خوابش، مىگیرد، سپس آن را که مرگش را رقم زده است، نگاه مىدارد، و دیگرى را تا زمانى معین گسیل مى دارد، بىگمان در این امر براى اندیشه وران مایه هاى عبرت است (42)
أَمِ اتَّخَذُوا مِنْ دُونِ اللَّهِ شُفَعَاءَ قُلْ أَوَلَوْ کَانُوا لَا یَمْلِکُونَ شَیْئًا وَلَا یَعْقِلُونَ ﴿43﴾
یا آنکه [کافران] به جاى خداوند شفیعانى برگرفته اند؟ بگو آیا اگر هم بر چیزى دست نداشته باشند و تعقل نکنند [باز هم آنان را شفیع مىگیرند؟] (43)
قُلْ لِلَّهِ الشَّفَاعَةُ جَمِیعًا لَهُ مُلْکُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ ثُمَّ إِلَیْهِ تُرْجَعُونَ﴿44﴾
بگو شفاعت به تمامى خداى راست، فرمانروایى آسمانها و زمین او راست، آنگاه به سوى او باز گردانده مىشوید (44)
وَإِذَا ذُکِرَ اللَّهُ وَحْدَهُ اشْمَأَزَّتْ قُلُوبُ الَّذِینَ لَا یُؤْمِنُونَ بِالْآخِرَةِ وَإِذَا ذُکِرَ الَّذِینَ مِنْ دُونِهِ إِذَا هُمْ یَسْتَبْشِرُونَ ﴿45﴾
و چون خداوند به تنهایى یاد شود، دلهاى نامؤمنان به آخرت تنگ شود، و چون کسانى که در برابر او به پرستش گرفته شده اند، یاد شوند، آنگاه است که شادمانى مىکنند (45)
قُلِ اللَّهُمَّ فَاطِرَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ عَالِمَ الْغَیْبِ وَالشَّهَادَةِ أَنْتَ تَحْکُمُ بَیْنَ عِبَادِکَ فِی مَا کَانُوا فِیهِ یَخْتَلِفُونَ ﴿46﴾
بگو بار خدایا، اى پدید آورنده آسمانها و زمین، اى داناى پنهان و پیدا، تو در میان بندگانت، در آنچه اختلاف داشته اند، داورى مىکنى (46)
وَلَوْ أَنَّ لِلَّذِینَ ظَلَمُوا مَا فِی الْأَرْضِ جَمِیعًا وَمِثْلَهُ مَعَهُ لَافْتَدَوْا بِهِ مِنْ سُوءِ الْعَذَابِ یَوْمَ الْقِیَامَةِ وَبَدَا لَهُمْ مِنَ اللَّهِ مَا لَمْ یَکُونُوا یَحْتَسِبُونَ﴿47﴾
اگر هر آنچه در زمین است و همانند آن، از آن ستمکاران [مشرک] باشد، آن را در برابر سهمگینى عذاب در روز قیامت، بلا گردان کنند، و از سوى خداوند، چیزى که حسابش را نمىکردند، بر آنان آشکار شود (47)
وَبَدَا لَهُمْ سَیِّئَاتُ مَا کَسَبُوا وَحَاقَ بِهِمْ مَا کَانُوا بِهِ یَسْتَهْزِئُونَ ﴿48﴾
و کیفر آنچه کرده بودند، بر آنان آشکار شد و [و کیفر] آنچه به ریشخند گرفته بودند، آنان را فرو گرفت (48)
فَإِذَا مَسَّ الْإِنْسَانَ ضُرٌّ دَعَانَا ثُمَّ إِذَا خَوَّلْنَاهُ نِعْمَةً مِنَّا قَالَ إِنَّمَا أُوتِیتُهُ عَلَى عِلْمٍ بَلْ هِیَ فِتْنَةٌ وَلَکِنَّ أَکْثَرَهُمْ لَا یَعْلَمُونَ ﴿49﴾
و چون به انسان بلایى رسد، ما را به دعا بخواند، سپس چون از جانب خود به او نعمتى ارزانى داریم، گوید همانا به خاطر علم[ى که داشته ام] آن را به من داده اند، حق این است که آن آزمونى است، ولى بیشترین آنان نمىدانند (49)
قَدْ قَالَهَا الَّذِینَ مِنْ قَبْلِهِمْ فَمَا أَغْنَى عَنْهُمْ مَا کَانُوا یَکْسِبُونَ ﴿50﴾
به راستى که پیشینیانشان هم همین سخن را گفتند، و آنچه به دست آورده بودند، به دادشان نرسید (50)
فَأَصَابَهُمْ سَیِّئَاتُ مَا کَسَبُوا وَالَّذِینَ ظَلَمُوا مِنْ هَؤُلَاءِ سَیُصِیبُهُمْ سَیِّئَاتُ مَا کَسَبُوا وَمَا هُمْ بِمُعْجِزِینَ ﴿51﴾
سپس کیفر آنچه انجام داده بودند، به آنان رسید، و کسانى از اینان که ستم کرده [شرک ورزیده] بودند زودا که کیفر آنچه انجام داده بودند، به آنان برسد و آنان گزیر و گریزى ندارند (51)
أَوَلَمْ یَعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ یَبْسُطُ الرِّزْقَ لِمَنْ یَشَاءُ وَیَقْدِرُ إِنَّ فِی ذَلِکَ لَآیَاتٍ لِقَوْمٍ یُؤْمِنُونَ ﴿52﴾
آیا ندانسته اند که خداوند روزى را براى هر کس که بخواهد گشاده یا فروبسته مىدارد، بىگمان در این امر براى اهل ایمان مایه هاى عبرت است (52)
قُلْ یَا عِبَادِیَ الَّذِینَ أَسْرَفُوا عَلَى أَنْفُسِهِمْ لَا تَقْنَطُوا مِنْ رَحْمَةِ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ یَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمِیعًا إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِیمُ ﴿53﴾
بگو اى بندگانم که زیاده بر خویشتن ستم روا داشته اید، از رحمت الهى نومید مباشید، چرا که خداوند همه گناهان را مىبخشد، که او آمرزگار مهربان است (53)
وَأَنِیبُوا إِلَى رَبِّکُمْ وَأَسْلِمُوا لَهُ مِنْ قَبْلِ أَنْ یَأْتِیَکُمُ الْعَذَابُ ثُمَّ لَا تُنْصَرُونَ ﴿54﴾
و پیش از آنکه عذاب بر شما نازل گردد و سپس یارى نیابید، به سوى پروردگارتان باز آیید و در برابر او تسلیم پیشه کنید (54)
وَاتَّبِعُوا أَحْسَنَ مَا أُنْزِلَ إِلَیْکُمْ مِنْ رَبِّکُمْ مِنْ قَبْلِ أَنْ یَأْتِیَکُمُ الْعَذَابُ بَغْتَةً وَأَنْتُمْ لَا تَشْعُرُونَ ﴿55﴾
همچنین پیش از آنکه عذاب به ناگهان بر سر شما فرود آید و شما ناآگاه باشید، از بهترین آنچه از سوى پروردگارتان به سوى شما نازل شده است، پیروى کنید (55)
أَنْ تَقُولَ نَفْسٌ یَا حَسْرَتَا عَلَى مَا فَرَّطْتُ فِی جَنْبِ اللَّهِ وَإِنْ کُنْتُ لَمِنَ السَّاخِرِینَ ﴿56﴾
تا مبادا کسى بگوید واحسرتا در آنچه در کار خداوند فروگذار کردم، و به راستى که از ریشخندکنندگان [اسلام و قرآن] بودم (56)
أَوْ تَقُولَ لَوْ أَنَّ اللَّهَ هَدَانِی لَکُنْتُ مِنَ الْمُتَّقِینَ ﴿57﴾
یا بگوید اگر خداوند مرا هدایت کرده بود، بىشک از پرهیزگاران بودم (57)
أَوْ تَقُولَ حِینَ تَرَى الْعَذَابَ لَوْ أَنَّ لِی کَرَّةً فَأَکُونَ مِنَ الْمُحْسِنِینَ﴿58﴾
یا چون عذاب را بنگرد، بگوید کاش مرا بازگشتى [به دنیا] بود، آنگاه از نیکوکاران مى شدم (58)
بَلَى قَدْ جَاءَتْکَ آیَاتِی فَکَذَّبْتَ بِهَا وَاسْتَکْبَرْتَ وَکُنْتَ مِنَ الْکَافِرِینَ﴿59﴾
حق این است که آیات من به سوى تو آمد و تو آنها را دروغ شمردى و سرکشى کردى و از کافران بودى (59)
وَیَوْمَ الْقِیَامَةِ تَرَى الَّذِینَ کَذَبُوا عَلَى اللَّهِ وُجُوهُهُمْ مُسْوَدَّةٌ أَلَیْسَ فِی جَهَنَّمَ مَثْوًى لِلْمُتَکَبِّرِینَ ﴿60﴾
و روز قیامت کسانى را که بر خداوند دروغ بستهاند، بینى که چهره هایشان سیاه [شده] است [به آنان گویند] آیا منزلگاه متکبران در جهنم نیست؟ (60)
وَیُنَجِّی اللَّهُ الَّذِینَ اتَّقَوْا بِمَفَازَتِهِمْ لَا یَمَسُّهُمُ السُّوءُ وَلَا هُمْ یَحْزَنُونَ﴿61﴾
و خداوند کسانى را که پرهیزگارى ورزیدهاند به رستگارىشان برهاند، چنانکه عذابى به آنان نرسد و اندوهگین هم نشوند (61)
اللَّهُ خَالِقُ کُلِّ شَیْءٍ وَهُوَ عَلَى کُلِّ شَیْءٍ وَکِیلٌ ﴿62﴾
خداوند آفریدگار همه چیز است، و او بر هر چیزى نگهبان است (62)
لَهُ مَقَالِیدُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَالَّذِینَ کَفَرُوا بِآیَاتِ اللَّهِ أُولَئِکَ هُمُ الْخَاسِرُونَ ﴿63﴾
او راست کلیدهاى آسمانها و زمین، کسانى که آیات ما را انکار کرده اند، آنانند که زیانکارند (63)
قُلْ أَفَغَیْرَ اللَّهِ تَأْمُرُونِّی أَعْبُدُ أَیُّهَا الْجَاهِلُونَ ﴿64﴾
بگو اى نادانان آیا فرمانم مىدهید که غیر از خدا را بپرستم؟ (64)
وَلَقَدْ أُوحِیَ إِلَیْکَ وَإِلَى الَّذِینَ مِنْ قَبْلِکَ لَئِنْ أَشْرَکْتَ لَیَحْبَطَنَّ عَمَلُکَ وَلَتَکُونَنَّ مِنَ الْخَاسِرِینَ ﴿65﴾
و به راستى بر تو و بر کسانى که پیش از تو بوده اند، وحى شده است که اگر شرک ورزى، عملت تباه گردد، و بى شک از زیانکاران باشى (65)
بَلِ اللَّهَ فَاعْبُدْ وَکُنْ مِنَ الشَّاکِرِینَ ﴿66﴾
بلکه خداوند را بپرست و از سپاسگزاران باش (66)
وَمَا قَدَرُوا اللَّهَ حَقَّ قَدْرِهِ وَالْأَرْضُ جَمِیعًا قَبْضَتُهُ یَوْمَ الْقِیَامَةِ وَالسَّمَاوَاتُ مَطْوِیَّاتٌ بِیَمِینِهِ سُبْحَانَهُ وَتَعَالَى عَمَّا یُشْرِکُونَ ﴿67﴾
و خداوند را چنانکه سزاوار قدر اوست ارج ننهادند، حال آنکه سراسر زمین در روز قیامت در قبضه قدرت اوست، و آسمانها به دست او درهم نوردیده مىگردد، منزه است او و فراتر است از آنچه براى او شریک مىدانند (67)
وَنُفِخَ فِی الصُّورِ فَصَعِقَ مَنْ فِی السَّمَاوَاتِ وَمَنْ فِی الْأَرْضِ إِلَّا مَنْ شَاءَ اللَّهُ ثُمَّ نُفِخَ فِیهِ أُخْرَى فَإِذَا هُمْ قِیَامٌ یَنْظُرُونَ ﴿68﴾
و در صور دمیده شود، سپس هر کس که در آسمانها و هر کس که در زمین است، بیهوش شود، مگر آنکه خدا خواهد، سپس بار دیگر در آن دمیده شود، آنگاه ایشان [انسانها] ایستادگانى چشم به راهند (68)
وَأَشْرَقَتِ الْأَرْضُ بِنُورِ رَبِّهَا وَوُضِعَ الْکِتَابُ وَجِیءَ بِالنَّبِیِّینَ وَالشُّهَدَاءِ وَقُضِیَ بَیْنَهُمْ بِالْحَقِّ وَهُمْ لَا یُظْلَمُونَ ﴿69﴾
و سراسر عرصه محشر به نور پروردگارش درخشان گردد و نامه اعمال در میان نهند و پیامبران و گواهان را به میان آورند و بین مردم به حق داورى شود و بر آنان ستم نرود (69)
وَوُفِّیَتْ کُلُّ نَفْسٍ مَا عَمِلَتْ وَهُوَ أَعْلَمُ بِمَا یَفْعَلُونَ ﴿70﴾
و به هر کس [جزاى] آنچه کرده است به تمامى داده شود، و او [خداوند] به آنچه کرده اند داناتر است (70)
وَسِیقَ الَّذِینَ کَفَرُوا إِلَى جَهَنَّمَ زُمَرًا حَتَّى إِذَا جَاءُوهَا فُتِحَتْ أَبْوَابُهَا وَقَالَ لَهُمْ خَزَنَتُهَا أَلَمْ یَأْتِکُمْ رُسُلٌ مِنْکُمْ یَتْلُونَ عَلَیْکُمْ آیَاتِ رَبِّکُمْ وَیُنْذِرُونَکُمْ لِقَاءَ یَوْمِکُمْ هَذَا قَالُوا بَلَى وَلَکِنْ حَقَّتْ کَلِمَةُ الْعَذَابِ عَلَى الْکَافِرِینَ ﴿71﴾
و کافران را گروه گروه به سوى جهنم برانند، چون به نزدیک آن رسند، درهایش بازگردد، و نگهبانان آن به ایشان گویند آیا پیامبران پروردگارتان به نزد شما نیامدند که بر شما آیات پروردگارتان را بخوانند، و شما را از دیدار این روزتان هشدار دهند، گویند چرا، ولى حکم عذاب بر کافران تحقق یافته است (71)
قِیلَ ادْخُلُوا أَبْوَابَ جَهَنَّمَ خَالِدِینَ فِیهَا فَبِئْسَ مَثْوَى الْمُتَکَبِّرِینَ﴿72﴾
گفته شود از درهاى جهنم وارد شوید که جاودانه در آنید، چه بد است منزلگاه متکبران (72)
وَسِیقَ الَّذِینَ اتَّقَوْا رَبَّهُمْ إِلَى الْجَنَّةِ زُمَرًا حَتَّى إِذَا جَاءُوهَا وَفُتِحَتْ أَبْوَابُهَا وَقَالَ لَهُمْ خَزَنَتُهَا سَلَامٌ عَلَیْکُمْ طِبْتُمْ فَادْخُلُوهَا خَالِدِینَ﴿73﴾
و کسانى را که از پروردگارشان پروا کردهاند، گروه گروه به سوى بهشت برانند، تا به نزدیک آن رسند، در حالى که درهایش گشوده است، و نگهبانان آن به ایشان گویند سلام بر شما خوش آمدید به آن وارد شوید و جاودانه بمانید (73)
وَقَالُوا الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی صَدَقَنَا وَعْدَهُ وَأَوْرَثَنَا الْأَرْضَ نَتَبَوَّأُ مِنَ الْجَنَّةِ حَیْثُ نَشَاءُ فَنِعْمَ أَجْرُ الْعَامِلِینَ ﴿74﴾
و گویند سپاس خداوندى را که وعده خود را در حق ما راست گردانید و به ما سرزمین [بهشت] را به میراث داد که از بهشت هر جا که خواهیم سکنا کنیم، پس چه نیکوست پاداش عملداران (74)
وَتَرَى الْمَلَائِکَةَ حَافِّینَ مِنْ حَوْلِ الْعَرْشِ یُسَبِّحُونَ بِحَمْدِ رَبِّهِمْ وَقُضِیَ بَیْنَهُمْ بِالْحَقِّ وَقِیلَ الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِینَ ﴿75﴾
و فرشتگان را بینى که عرش را در میان گرفتهاند، سپاسگزارانه پروردگارشان را تسبیح مىگویند، و در میان آنان به حق داورى شود، و گفته شود سپاس خداوند را که پروردگار جهانیان است است (75)
غافر
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
حم ﴿1﴾
حم [حامیم] (1)
تَنْزِیلُ الْکِتَابِ مِنَ اللَّهِ الْعَزِیزِ الْعَلِیمِ ﴿2﴾
کتابى است فرو فرستاده از سوى خداوند پیروزمند دانا (2)
غَافِرِ الذَّنْبِ وَقَابِلِ التَّوْبِ شَدِیدِ الْعِقَابِ ذِی الطَّوْلِ لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ إِلَیْهِ الْمَصِیرُ ﴿3﴾
آمرزنده گناه و توبه پذیر سخت کیفر نعمت بخش، که خدایى جز او نیست، و سیر و سرانجام به سوى اوست (3)
مَا یُجَادِلُ فِی آیَاتِ اللَّهِ إِلَّا الَّذِینَ کَفَرُوا فَلَا یَغْرُرْکَ تَقَلُّبُهُمْ فِی الْبِلَادِ﴿4﴾
و جز کافران کسى در آیات الهى مجادله نکند، پس گشت و گذار آنان در شهرها تو را مفریبد (4)
کَذَّبَتْ قَبْلَهُمْ قَوْمُ نُوحٍ وَالْأَحْزَابُ مِنْ بَعْدِهِمْ وَهَمَّتْ کُلُّ أُمَّةٍ بِرَسُولِهِمْ لِیَأْخُذُوهُ وَجَادَلُوا بِالْبَاطِلِ لِیُدْحِضُوا بِهِ الْحَقَّ فَأَخَذْتُهُمْ فَکَیْفَ کَانَ عِقَابِ ﴿5﴾
بدینسان پیش از آنان قوم نوح و پس از آنان گروه هاى مشرک نیز تکذیب [پیامبران الهى را] پیشه کردند، و هر امتى قصد پیامبرشان را کردند که او را فرو گیرند، و به دستاویز باطل مجادله کردند که حق را با آن ابطال کنند، آنگاه ایشان را فرو گرفتم، پس بنگر که عقوبت من چگونه بوده است (5)
وَکَذَلِکَ حَقَّتْ کَلِمَتُ رَبِّکَ عَلَى الَّذِینَ کَفَرُوا أَنَّهُمْ أَصْحَابُ النَّارِ﴿6)
و بدینسان حکم پروردگارت بر کافران تحقق یافت که ایشان دوزخى اند (6)
الَّذِینَ یَحْمِلُونَ الْعَرْشَ وَمَنْ حَوْلَهُ یُسَبِّحُونَ بِحَمْدِ رَبِّهِمْ وَیُؤْمِنُونَ بِهِ وَیَسْتَغْفِرُونَ لِلَّذِینَ آمَنُوا رَبَّنَا وَسِعْتَ کُلَّ شَیْءٍ رَحْمَةً وَعِلْمًا فَاغْفِرْ لِلَّذِینَ تَابُوا وَاتَّبَعُوا سَبِیلَکَ وَقِهِمْ عَذَابَ الْجَحِیمِ ﴿7﴾
کسانى که عرش [الهى] را حمل مىکنند، و اطرافیان آن سپاسگزارانه پروردگارشان را تسبیح مىگویند و به او ایمان دارند و براى مؤمنان آمرزش مىخواهند [و مىگویند] پروردگارا رحمت و علم تو همه چیز را فراگرفته است، پس کسانى را که توبه کردهاند و راه تو را در پیش گرفته اند، بیامرز، و از عذاب دوزخ در امانشان بدار (7)
رَبَّنَا وَأَدْخِلْهُمْ جَنَّاتِ عَدْنٍ الَّتِی وَعَدْتَهُمْ وَمَنْ صَلَحَ مِنْ آبَائِهِمْ وَأَزْوَاجِهِمْ وَذُرِّیَّاتِهِمْ إِنَّکَ أَنْتَ الْعَزِیزُ الْحَکِیمُ ﴿8﴾
پروردگارا و ایشان را به بهشت هاى عدن وارد کن، که آن را به آنان و هر کس از پدرانشان و همسرانشان و زاد و رودشان که شایسته باشد، وعده داده اى، که تو پیروزمند فرزانه اى (8)
وَقِهِمُ السَّیِّئَاتِ وَمَنْ تَقِ السَّیِّئَاتِ یَوْمَئِذٍ فَقَدْ رَحِمْتَهُ وَذَلِکَ هُوَ الْفَوْزُ الْعَظِیمُ ﴿9﴾
و ایشان را از عقوبتها[ى اخروى] در امان بدار و هر کس را که در چنین روزى از عقوبتها در امان بدارى، به راستى که بر او رحمت آورده اى، و این همان رستگارى بزرگ است (9)
إِنَّ الَّذِینَ کَفَرُوا یُنَادَوْنَ لَمَقْتُ اللَّهِ أَکْبَرُ مِنْ مَقْتِکُمْ أَنْفُسَکُمْ إِذْ تُدْعَوْنَ إِلَى الْإِیمَانِ فَتَکْفُرُونَ ﴿10﴾
به کافران ندا در دهند که نفرت خداوند از شما، بزرگتر از نفرت شما از خویشتن است، بدانگاه که به سوى ایمان دعوت مىشدید و انکار و کفر مى ورزیدید (10)
قَالُوا رَبَّنَا أَمَتَّنَا اثْنَتَیْنِ وَأَحْیَیْتَنَا اثْنَتَیْنِ فَاعْتَرَفْنَا بِذُنُوبِنَا فَهَلْ إِلَى خُرُوجٍ مِنْ سَبِیلٍ ﴿11﴾
گویند پروردگارا ما را دوبار میراندى و دوبار زنده کردى، ما به گناهانمان اعتراف کرده ایم، پس آیا براى بیرون رفتن [از اینجا] راهى هست؟ (11)
ذَلِکُمْ بِأَنَّهُ إِذَا دُعِیَ اللَّهُ وَحْدَهُ کَفَرْتُمْ وَإِنْ یُشْرَکْ بِهِ تُؤْمِنُوا فَالْحُکْمُ لِلَّهِ الْعَلِیِّ الْکَبِیرِ ﴿12﴾
این از آن است که چون خداوند به تنهایى خوانده مىشد، کفر مى ورزیدید و چون به او شرک ورزیده مىشد، ایمان مى آوردید، حال داورى با خداوند بلندمرتبه بزرگ است (12)
هُوَ الَّذِی یُرِیکُمْ آیَاتِهِ وَیُنَزِّلُ لَکُمْ مِنَ السَّمَاءِ رِزْقًا وَمَا یَتَذَکَّرُ إِلَّا مَنْ یُنِیبُ ﴿13﴾
اوست که آیاتش را به شما مىنمایاند و براى شما از آسمان روزىاى فرو مىفرستد، و جز کسانى که رو به توبه آورده باشند، کسى پند نمىگیرد (13)
فَادْعُوا اللَّهَ مُخْلِصِینَ لَهُ الدِّینَ وَلَوْ کَرِهَ الْکَافِرُونَ ﴿14﴾
پس خداوند را -در حالى که دین خود را براى او پاک و پیراسته مىدارید بخوانید هر چند که کافران ناخوش داشته باشند (14)
رَفِیعُ الدَّرَجَاتِ ذُو الْعَرْشِ یُلْقِی الرُّوحَ مِنْ أَمْرِهِ عَلَى مَنْ یَشَاءُ مِنْ عِبَادِهِ لِیُنْذِرَ یَوْمَ التَّلَاقِ ﴿15﴾
او برافرازنده درجات [و] صاحب عرش است، و وحى را به فرمان خویش بر هر کس از بندگانش که بخواهد فرو مىفرستد، تا از روز هم دیدارى هشدار دهد (15)
یَوْمَ هُمْ بَارِزُونَ لَا یَخْفَى عَلَى اللَّهِ مِنْهُمْ شَیْءٌ لِمَنِ الْمُلْکُ الْیَوْمَ لِلَّهِ الْوَاحِدِ الْقَهَّارِ ﴿16﴾
روزى که ایشان [سراپا] آشکار باشند و از آنان چیزى بر خداوند پوشیده نباشد [ندا آید] امروز فرمانروایى از آن کیست؟ [پاسخ آید] از آن خداوند یگانه قهار است (16)
الْیَوْمَ تُجْزَى کُلُّ نَفْسٍ بِمَا کَسَبَتْ لَا ظُلْمَ الْیَوْمَ إِنَّ اللَّهَ سَرِیعُ الْحِسَابِ﴿17﴾
امروز هر کسى بر وفق کار و کردارش جزا یابد، امروز ستمى [بر کسى] نرود، بىگمان خداوند زود شمار است (17)
وَأَنْذِرْهُمْ یَوْمَ الْآزِفَةِ إِذِ الْقُلُوبُ لَدَى الْحَنَاجِرِ کَاظِمِینَ مَا لِلظَّالِمِینَ مِنْ حَمِیمٍ وَلَا شَفِیعٍ یُطَاعُ ﴿18﴾
و ایشان را از روز قیامت [/بس نزدیک] بیم ده، آنگاه که جانها به گلوگاهها رسد، و غصه خویش فرو برند، براى ستمکاران [مشرک] دوستى و شفیعى که اجازه و اجابت یابد، نیست (18)
یَعْلَمُ خَائِنَةَ الْأَعْیُنِ وَمَا تُخْفِی الصُّدُورُ ﴿19﴾
[خداوند] خیانت چشمها و آنچه دلها پنهان مىدارد، مىداند (19)
وَاللَّهُ یَقْضِی بِالْحَقِّ وَالَّذِینَ یَدْعُونَ مِنْ دُونِهِ لَا یَقْضُونَ بِشَیْءٍ إِنَّ اللَّهَ هُوَ السَّمِیعُ الْبَصِیرُ ﴿20﴾
و خداوند به حق حکم مىراند و معبودانى که به جاى او به پرستش گرفته مىشوند، حکمى نمىرانند، بىگمان خداوند شنواى بیناست (20)
أَوَلَمْ یَسِیرُوا فِی الْأَرْضِ فَیَنْظُرُوا کَیْفَ کَانَ عَاقِبَةُ الَّذِینَ کَانُوا مِنْ قَبْلِهِمْ کَانُوا هُمْ أَشَدَّ مِنْهُمْ قُوَّةً وَآثَارًا فِی الْأَرْضِ فَأَخَذَهُمُ اللَّهُ بِذُنُوبِهِمْ وَمَا کَانَ لَهُمْ مِنَ اللَّهِ مِنْ وَاقٍ ﴿21﴾
آیا در زمین سیر و سفر نکرده اند که بنگرند سرانجام کسانى که پیش از ایشان بودند چگونه بوده است آنان از ایشان در روى زمین پرتوانتر و پر اثرتر بوده اند، که خداوند آنان را به گناهانشان فروگرفت، و در برابر خداوند نگهدارنده اى نداشتند (21)
ذَلِکَ بِأَنَّهُمْ کَانَتْ تَأْتِیهِمْ رُسُلُهُمْ بِالْبَیِّنَاتِ فَکَفَرُوا فَأَخَذَهُمُ اللَّهُ إِنَّهُ قَوِیٌّ شَدِیدُ الْعِقَابِ ﴿22﴾
این از آن بود که پیامبرانشان براى ایشان معجزات مىآوردند، ولى ایشان انکار کردند، آنگاه خداوند فروگرفتشان که او تواناى سخت کیفر است (22)
وَلَقَدْ أَرْسَلْنَا مُوسَى بِآیَاتِنَا وَسُلْطَانٍ مُبِینٍ ﴿23﴾
و به راستى موسى را همراه با آیات خویش و حجتى آشکار فرستادیم (23)
إِلَى فِرْعَوْنَ وَهَامَانَ وَقَارُونَ فَقَالُوا سَاحِرٌ کَذَّابٌ ﴿24﴾
به سوى فرعون و هامان و قارون، آنگاه گفتند او جادوگرى دروغزن است (24)
فَلَمَّا جَاءَهُمْ بِالْحَقِّ مِنْ عِنْدِنَا قَالُوا اقْتُلُوا أَبْنَاءَ الَّذِینَ آمَنُوا مَعَهُ وَاسْتَحْیُوا نِسَاءَهُمْ وَمَا کَیْدُ الْکَافِرِینَ إِلَّا فِی ضَلَالٍ ﴿25﴾
و چون براى آنان حق را از سوى ما آورد گفتند پسران کسانى را که همراه با او ایمان آوردهاند، بکشید و [دختران و] زنانشان را زنده بگذارید، و نیرنگ کافران جز در تباهى نیست (25)
وَقَالَ فِرْعَوْنُ ذَرُونِی أَقْتُلْ مُوسَى وَلْیَدْعُ رَبَّهُ إِنِّی أَخَافُ أَنْ یُبَدِّلَ دِینَکُمْ أَوْ أَنْ یُظْهِرَ فِی الْأَرْضِ الْفَسَادَ ﴿26﴾
و فرعون گفت مرا بگذارید تا موسى را بکشم و او پروردگارش را بخواند، چه مىترسم دین شما را تغییر دهد، یا در این سرزمین فتنه و فساد آشکار کند (26)
وَقَالَ مُوسَى إِنِّی عُذْتُ بِرَبِّی وَرَبِّکُمْ مِنْ کُلِّ مُتَکَبِّرٍ لَا یُؤْمِنُ بِیَوْمِ الْحِسَابِ ﴿27﴾
و موسى گفت من به پروردگار خود و پروردگار شما از [شر] هر متکبرى که به روز حساب ایمان ندارد، پناه مىبرم (27)
وَقَالَ رَجُلٌ مُؤْمِنٌ مِنْ آلِ فِرْعَوْنَ یَکْتُمُ إِیمَانَهُ أَتَقْتُلُونَ رَجُلًا أَنْ یَقُولَ رَبِّیَ اللَّهُ وَقَدْ جَاءَکُمْ بِالْبَیِّنَاتِ مِنْ رَبِّکُمْ وَإِنْ یَکُ کَاذِبًا فَعَلَیْهِ کَذِبُهُ وَإِنْ یَکُ صَادِقًا یُصِبْکُمْ بَعْضُ الَّذِی یَعِدُکُمْ إِنَّ اللَّهَ لَا یَهْدِی مَنْ هُوَ مُسْرِفٌ کَذَّابٌ ﴿28﴾
و مردى مؤمن از آل فرعون -که ایمانش را پنهان مى داشت گفت آیا مىخواهید مردى را بکشید به خاطر اینکه مىگوید پروردگار من خداوند است؟ و براى شما معجزاتى از سوى پروردگارتان آورده است، و اگر دروغگو باشد زیان دروغش بر اوست، و اگر راستگو باشد بخشى از آنچه به شما وعده مىدهد به شما خواهد رسید، بىگمان خداوند کسى را که گزافکار و دروغزن است، هدایت نمىکند (28)
یَا قَوْمِ لَکُمُ الْمُلْکُ الْیَوْمَ ظَاهِرِینَ فِی الْأَرْضِ فَمَنْ یَنْصُرُنَا مِنْ بَأْسِ اللَّهِ إِنْ جَاءَنَا قَالَ فِرْعَوْنُ مَا أُرِیکُمْ إِلَّا مَا أَرَى وَمَا أَهْدِیکُمْ إِلَّا سَبِیلَ الرَّشَادِ ﴿29﴾
اى قوم من، امروز فرمانروایى از آن شماست، و در این سرزمین چیره اید، ولى چه کسى ما را در برابر عذاب الهى -اگر بر سرمان بیاید یارى خواهد داد؟ فرعون گفت به صلاح شما نمىدانم جز چیزى را که خود صلاح بدانم، و شما را جز به راه رشد و راستى هدایت نمىکنم (29)
وَقَالَ الَّذِی آمَنَ یَا قَوْمِ إِنِّی أَخَافُ عَلَیْکُمْ مِثْلَ یَوْمِ الْأَحْزَابِ ﴿30﴾
و همان کسى که [پنهانى] ایمان آورده بود، گفت اى قوم من، من بر شما از چیزى همانند روزگار [سخت] گروه هاى مشرک بیمناکم (30)
مِثْلَ دَأْبِ قَوْمِ نُوحٍ وَعَادٍ وَثَمُودَ وَالَّذِینَ مِنْ بَعْدِهِمْ وَمَا اللَّهُ یُرِیدُ ظُلْمًا لِلْعِبَادِ ﴿31﴾
مانند حال و روز قوم نوح و عاد و ثمود و کسانى که پس از ایشان بودند، و خداوند در حق بندگان ستمى نمىخواهد (31)
وَیَا قَوْمِ إِنِّی أَخَافُ عَلَیْکُمْ یَوْمَ التَّنَادِ ﴿32﴾
و اى قوم من، من بر شما از روز فریاد خوانى بیمناکم (32)
یَوْمَ تُوَلُّونَ مُدْبِرِینَ مَا لَکُمْ مِنَ اللَّهِ مِنْ عَاصِمٍ وَمَنْ یُضْلِلِ اللَّهُ فَمَا لَهُ مِنْ هَادٍ ﴿33﴾
روزى که پشت کنید، براى شما در برابر خداوند پناهى نیست، و هر کس که خداوند بیراهش گذارد، رهنمایى ندارد (33)
وَلَقَدْ جَاءَکُمْ یُوسُفُ مِنْ قَبْلُ بِالْبَیِّنَاتِ فَمَا زِلْتُمْ فِی شَکٍّ مِمَّا جَاءَکُمْ بِهِ حَتَّى إِذَا هَلَکَ قُلْتُمْ لَنْ یَبْعَثَ اللَّهُ مِنْ بَعْدِهِ رَسُولًا کَذَلِکَ یُضِلُّ اللَّهُ مَنْ هُوَ مُسْرِفٌ مُرْتَابٌ ﴿34﴾
و پیشتر یوسف [پیامبر] براى شما معجزاتى آورد و همچنان از آنچه برایتان آورده بود در شک بودید، تا آنکه چون درگذشت، گفتید خداوند هرگز پس از او پیامبرى برنخواهد انگیخت، بدینسان خداوند کسى را که گزاف کار شک گراست بیراه مىدارد (34)
الَّذِینَ یُجَادِلُونَ فِی آیَاتِ اللَّهِ بِغَیْرِ سُلْطَانٍ أَتَاهُمْ کَبُرَ مَقْتًا عِنْدَ اللَّهِ وَعِنْدَ الَّذِینَ آمَنُوا کَذَلِکَ یَطْبَعُ اللَّهُ عَلَى کُلِّ قَلْبِ مُتَکَبِّرٍ جَبَّارٍ ﴿35﴾
کسانى که در آیات الهى بدون حجتى که برایشان آمده باشد، مجادله مىکنند، نزد خداوند و نزد مؤمنان بس ناپسند است، بدینسان خداوند بر هر قلب متکبر زورگویى مهر مى نهد (35)
وَقَالَ فِرْعَوْنُ یَا هَامَانُ ابْنِ لِی صَرْحًا لَعَلِّی أَبْلُغُ الْأَسْبَابَ ﴿36﴾
و فرعون گفت اى هامان براى من برجى [بلند] برآور باشد که به این راهها برسم (36)
أَسْبَابَ السَّمَاوَاتِ فَأَطَّلِعَ إِلَى إِلَهِ مُوسَى وَإِنِّی لَأَظُنُّهُ کَاذِبًا وَکَذَلِکَ زُیِّنَ لِفِرْعَوْنَ سُوءُ عَمَلِهِ وَصُدَّ عَنِ السَّبِیلِ وَمَا کَیْدُ فِرْعَوْنَ إِلَّا فِی تَبَابٍ﴿37﴾
راههاى آسمان، تا به خداى موسى پى ببرم، و من او را دروغگو مىدانم، و بدینسان در نظر فرعون بد کردارىاش آراسته شد، و از راه [صواب] باز داشته شد، و نیرنگ فرعون جز در تباهى نبود (37)
وَقَالَ الَّذِی آمَنَ یَا قَوْمِ اتَّبِعُونِ أَهْدِکُمْ سَبِیلَ الرَّشَادِ ﴿38﴾
و کسى که ایمان آورده بود، گفت اى قوم من، از من پیروى کنید تا شما را به راه رشد و راستى هدایت کنم (38)
یَا قَوْمِ إِنَّمَا هَذِهِ الْحَیَاةُ الدُّنْیَا مَتَاعٌ وَإِنَّ الْآخِرَةَ هِیَ دَارُ الْقَرَارِ ﴿39﴾
اى قوم من، همانا این زندگانى دنیا، بهرهاى [اندک] است، و آخرت سراى اقامت است (39)
مَنْ عَمِلَ سَیِّئَةً فَلَا یُجْزَى إِلَّا مِثْلَهَا وَمَنْ عَمِلَ صَالِحًا مِنْ ذَکَرٍ أَوْ أُنْثَى وَهُوَ مُؤْمِنٌ فَأُولَئِکَ یَدْخُلُونَ الْجَنَّةَ یُرْزَقُونَ فِیهَا بِغَیْرِ حِسَابٍ ﴿40﴾
هر کس کار ناپسندى مرتکب شود، جز به مانند آن جزا نیابد، و هر کس کارى شایسته انجام دهد، اعم از مرد یا زن، و مؤمن باشد، اینانند که وارد بهشت مىشوند، و در آنجا بى حساب روزى مى یابند (40)
وَیَا قَوْمِ مَا لِی أَدْعُوکُمْ إِلَى النَّجَاةِ وَتَدْعُونَنِی إِلَى النَّارِ ﴿41﴾
و اى قوم من، مرا چه مىشود که شما را به رهایى مىخوانم، و حال آنکه شما مرا به آتش دوزخ دعوت مىکنید (41)
تَدْعُونَنِی لِأَکْفُرَ بِاللَّهِ وَأُشْرِکَ بِهِ مَا لَیْسَ لِی بِهِ عِلْمٌ وَأَنَا أَدْعُوکُمْ إِلَى الْعَزِیزِ الْغَفَّارِ ﴿42﴾
مرا به این دعوت مىکنید که به خداوند کفر بورزم، و چیزى را که به آن علم ندارم، شریک او بگیرم، و حال آنکه من شما را به سوى [خداوند] پیروزمند آمرزگار مىخوانم (42)
لَا جَرَمَ أَنَّمَا تَدْعُونَنِی إِلَیْهِ لَیْسَ لَهُ دَعْوَةٌ فِی الدُّنْیَا وَلَا فِی الْآخِرَةِ وَأَنَّ مَرَدَّنَا إِلَى اللَّهِ وَأَنَّ الْمُسْرِفِینَ هُمْ أَصْحَابُ النَّارِ ﴿43﴾
حقا که آنچه مرا به آن مىخوانید، در دنیا و آخرت صاحب دعوتى نیست، و سرانجام بازگشتمان به سوى خداوند است و گزافکاران دوزخى اند (43)
فَسَتَذْکُرُونَ مَا أَقُولُ لَکُمْ وَأُفَوِّضُ أَمْرِی إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصِیرٌ بِالْعِبَادِ ﴿44﴾
و زود باشد که آنچه [اینک] به شما مىگویم به یاد آورید، و کارم را به خداوند واگذار مىکنم، چرا که خداوند به احوال بندگانش بیناست (44)
فَوَقَاهُ اللَّهُ سَیِّئَاتِ مَا مَکَرُوا وَحَاقَ بِآلِ فِرْعَوْنَ سُوءُ الْعَذَابِ ﴿45﴾
و خداوند او را از عواقب سوء نیرنگى که مىورزیدند، در امان داشت، و عذاب سهمگین آل فرعون را فرو گرفت (45)
النَّارُ یُعْرَضُونَ عَلَیْهَا غُدُوًّا وَعَشِیًّا وَیَوْمَ تَقُومُ السَّاعَةُ أَدْخِلُوا آلَ فِرْعَوْنَ أَشَدَّ الْعَذَابِ ﴿46﴾
[یعنى] آتش دوزخ که بامدادان و شامگاهان ایشان را بر آن عرضه دارند و روزى که قیامت بر پا شود [گویند] آل فرعون را به [جایگاه] سهمگین ترین عذاب وارد کنید (46)
وَإِذْ یَتَحَاجُّونَ فِی النَّارِ فَیَقُولُ الضُّعَفَاءُ لِلَّذِینَ اسْتَکْبَرُوا إِنَّا کُنَّا لَکُمْ تَبَعًا فَهَلْ أَنْتُمْ مُغْنُونَ عَنَّا نَصِیبًا مِنَ النَّارِ ﴿47﴾
و آنگاه که در آتش [دوزخ] با یکدیگر بگو مگو مىکنند، ناتوانان به مستکبران مىگویند ما پیرو شما بودیم، پس آیا شما باز دارنده بخشى از آتش [دوزخ] از ما هستید؟ (47)
قَالَ الَّذِینَ اسْتَکْبَرُوا إِنَّا کُلٌّ فِیهَا إِنَّ اللَّهَ قَدْ حَکَمَ بَیْنَ الْعِبَادِ ﴿48﴾
مستکبران گویند همه ما در آن هستیم، به راستى که خداوند در میان بندگان داورى کرده است (48)
وَقَالَ الَّذِینَ فِی النَّارِ لِخَزَنَةِ جَهَنَّمَ ادْعُوا رَبَّکُمْ یُخَفِّفْ عَنَّا یَوْمًا مِنَ الْعَذَابِ ﴿49﴾
و دوزخیان به نگهبانان گویند از پروردگارتان بخواهید که روزى از [روزهاى] عذاب ما را کاهش دهد (49)
قَالُوا أَوَلَمْ تَکُ تَأْتِیکُمْ رُسُلُکُمْ بِالْبَیِّنَاتِ قَالُوا بَلَى قَالُوا فَادْعُوا وَمَا دُعَاءُ الْکَافِرِینَ إِلَّا فِی ضَلَالٍ ﴿50﴾
گویند آیا چنین نبود که پیامبرانتان معجزاتى برایتان آوردند؟ گفتند چرا [نگهبانان] گویند پس دعا کنید، و دعاى کافران جز در تباهى نیست (50)
إِنَّا لَنَنْصُرُ رُسُلَنَا وَالَّذِینَ آمَنُوا فِی الْحَیَاةِ الدُّنْیَا وَیَوْمَ یَقُومُ الْأَشْهَادُ﴿51﴾
ما پیامبرانمان و مؤمنان را در زندگانى دنیا و روزى که شاهدان به شهادت برخیزند، یارى مىکنیم (51)
یَوْمَ لَا یَنْفَعُ الظَّالِمِینَ مَعْذِرَتُهُمْ وَلَهُمُ اللَّعْنَةُ وَلَهُمْ سُوءُ الدَّارِ ﴿52﴾
روزى که براى ستمکاران [مشرک] عذر خواهیشان سود ندهد، و لعنت و بد فرجامى نصیب آنان باشد (52)
وَلَقَدْ آتَیْنَا مُوسَى الْهُدَى وَأَوْرَثْنَا بَنِی إِسْرَائِیلَ الْکِتَابَ ﴿53﴾
و به راستى به موسى رهنمود بخشیدیم و به بنىاسرائیل کتاب آسمانى به میراث دادیم (53)
هُدًى وَذِکْرَى لِأُولِی الْأَلْبَابِ ﴿54﴾
که رهنمود و پندآموز خردمندان است (54)
فَاصْبِرْ إِنَّ وَعْدَ اللَّهِ حَقٌّ وَاسْتَغْفِرْ لِذَنْبِکَ وَسَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّکَ بِالْعَشِیِّ وَالْإِبْکَارِ ﴿55﴾
پس شکیبایى پیشه کن، که وعده الهى حق است و براى گناهت آمرزش بخواه و شامگاهان و بامدادان سپاسگزارانه پروردگارت را تسبیح گوى (55)
إِنَّ الَّذِینَ یُجَادِلُونَ فِی آیَاتِ اللَّهِ بِغَیْرِ سُلْطَانٍ أَتَاهُمْ إِنْ فِی صُدُورِهِمْ إِلَّا کِبْرٌ مَا هُمْ بِبَالِغِیهِ فَاسْتَعِذْ بِاللَّهِ إِنَّهُ هُوَ السَّمِیعُ الْبَصِیرُ ﴿56﴾
کسانى که بدون حجتى که بر ایشان آمده باشد، در آیات الهى مجادله مىکنند، در دلهایشان جز خود بزرگبینى نیست، که به آن نایل نشوند، پس بر خداوند پناه ببر، که او شنواى بیناست (56)
لَخَلْقُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ أَکْبَرُ مِنْ خَلْقِ النَّاسِ وَلَکِنَّ أَکْثَرَ النَّاسِ لَا یَعْلَمُونَ ﴿57﴾
بىگمان آفرینش آسمانها و زمین از آفرینش انسانها بزرگتر است، ولى بیشترین مردم نمىدانند (57)
وَمَا یَسْتَوِی الْأَعْمَى وَالْبَصِیرُ وَالَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ وَلَا الْمُسِیءُ قَلِیلًا مَا تَتَذَکَّرُونَ ﴿58﴾
و نابینا و بینا برابر نیستند، همچنین کسانى که ایمان آورده اند و کارهاى شایسته کرده اند و بدکرداران هم [برابر نیستند]، چه اندک پند مىگیرید (58)
إِنَّ السَّاعَةَ لَآتِیَةٌ لَا رَیْبَ فِیهَا وَلَکِنَّ أَکْثَرَ النَّاسِ لَا یُؤْمِنُونَ ﴿59﴾
بىگمان قیامت آمدنى است و شکى در آن نیست، ولى بیشترین مردم باور نمىدارند (59)
وَقَالَ رَبُّکُمُ ادْعُونِی أَسْتَجِبْ لَکُمْ إِنَّ الَّذِینَ یَسْتَکْبِرُونَ عَنْ عِبَادَتِی سَیَدْخُلُونَ جَهَنَّمَ دَاخِرِینَ ﴿60﴾
و پروردگارت گوید مرا به دعا بخوانید تا برایتان اجابت کنم، بىگمان کسانى که از عبادت من استکبار مى ورزند، زودا که به خوارى و زارى وارد دوزخ شوند (60)
اللَّهُ الَّذِی جَعَلَ لَکُمُ اللَّیْلَ لِتَسْکُنُوا فِیهِ وَالنَّهَارَ مُبْصِرًا إِنَّ اللَّهَ لَذُو فَضْلٍ عَلَى النَّاسِ وَلَکِنَّ أَکْثَرَ النَّاسِ لَا یَشْکُرُونَ ﴿61﴾
خداوند کسى است که شب را براى شما آفرید تا در آن آرام گیرید و روز را چشماندازى روشن ساخت، بىگمان خداوند بر مردمان بخشش و بخشایش دارد، ولى بیشترینه مردم سپاس نمىگزارند (61)
ذَلِکُمُ اللَّهُ رَبُّکُمْ خَالِقُ کُلِّ شَیْءٍ لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ فَأَنَّى تُؤْفَکُونَ ﴿62﴾
چنین است خداوند، پروردگارتان، که آفریننده همه چیز است، خدایى جز او نیست، پس چگونه به بیراهه مىروید؟ (62)
کَذَلِکَ یُؤْفَکُ الَّذِینَ کَانُوا بِآیَاتِ اللَّهِ یَجْحَدُونَ ﴿63﴾
بدینسان کسانى که به آیات الهى انکار ورزیدند، به بیراهه افتادند (63)
اللَّهُ الَّذِی جَعَلَ لَکُمُ الْأَرْضَ قَرَارًا وَالسَّمَاءَ بِنَاءً وَصَوَّرَکُمْ فَأَحْسَنَ صُوَرَکُمْ وَرَزَقَکُمْ مِنَ الطَّیِّبَاتِ ذَلِکُمُ اللَّهُ رَبُّکُمْ فَتَبَارَکَ اللَّهُ رَبُّ الْعَالَمِینَ ﴿64﴾
خداوند کسى است که زمین را آرامشگاه و آسمان را سرپناه شما قرار داد، و شما را نقشبندى کرد و شکلهاى شما را نیکو پرداخت و شما را از پاکیزهها روزى داد، چنین است خداوند، پروردگارتان، بزرگا خداوندى که پروردگار جهانیان است (64)
هُوَ الْحَیُّ لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ فَادْعُوهُ مُخْلِصِینَ لَهُ الدِّینَ الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِینَ ﴿65﴾
اوست زنده که خدایى جز او نیست، پس او را -در حالى که دین خود را براى او پیراسته مىدارید بخوانید، سپاس خداوند را که پروردگار جهانیان است (65)
قُلْ إِنِّی نُهِیتُ أَنْ أَعْبُدَ الَّذِینَ تَدْعُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ لَمَّا جَاءَنِیَ الْبَیِّنَاتُ مِنْ رَبِّی وَأُمِرْتُ أَنْ أُسْلِمَ لِرَبِّ الْعَالَمِینَ ﴿66﴾
بگو من بازداشته شده ام از اینکه کسانى را که شما به جاى خداوند مىپرستید، بپرستم، آن هم هنگامى که روشنگری هایى براى من از جانب پروردگارم آمده است، و دستور یافته ام که در برابر پروردگار جهانیان، تسلیم پیشه کنم (66)
هُوَ الَّذِی خَلَقَکُمْ مِنْ تُرَابٍ ثُمَّ مِنْ نُطْفَةٍ ثُمَّ مِنْ عَلَقَةٍ ثُمَّ یُخْرِجُکُمْ طِفْلًا ثُمَّ لِتَبْلُغُوا أَشُدَّکُمْ ثُمَّ لِتَکُونُوا شُیُوخًا وَمِنْکُمْ مَنْ یُتَوَفَّى مِنْ قَبْلُ وَلِتَبْلُغُوا أَجَلًا مُسَمًّى وَلَعَلَّکُمْ تَعْقِلُونَ ﴿67﴾
او کسى است که شما را [ابتدا] از خاک، سپس از نطفه، سپس از خون بسته آفرید، سپس شما را به هیئت نوزادى [از رحم ها] بیرون آورد، تا به کمال رشدتان برسید، سپس تا پیر شوید، و بعضى از شما پیشاپیش جانش گرفته مىشود، و تا به سرآمدى معین برسید، و باشد که تعقل کنید (67)
هُوَ الَّذِی یُحْیِی وَیُمِیتُ فَإِذَا قَضَى أَمْرًا فَإِنَّمَا یَقُولُ لَهُ کُنْ فَیَکُونُ﴿68﴾
او کسى است که زنده مىدارد و مىمیراند و چون امرى را اراده کند، فقط به آن مىگوید موجود شو، و بىدرنگ موجود مىشود (68)
أَلَمْ تَرَ إِلَى الَّذِینَ یُجَادِلُونَ فِی آیَاتِ اللَّهِ أَنَّى یُصْرَفُونَ ﴿69﴾
آیا کسانى را که در آیات الهى مجادله مىکنند، ندیدهاى که چگونه بیراهه مىروند (69)
الَّذِینَ کَذَّبُوا بِالْکِتَابِ وَبِمَا أَرْسَلْنَا بِهِ رُسُلَنَا فَسَوْفَ یَعْلَمُونَ ﴿70﴾
کسانى که کتاب آسمانى و آنچه پیامبرانمان را براى آن فرستاده ایم، تکذیب مىکنند، زودا که [نتیجه و حقیقت را] بدانند (70)
إِذِ الْأَغْلَالُ فِی أَعْنَاقِهِمْ وَالسَّلَاسِلُ یُسْحَبُونَ ﴿71﴾
آنگاه که غل ها در گردنهایشان است، و به زنجیرها در آب گرم کشیده مىشوند (71)
فِی الْحَمِیمِ ثُمَّ فِی النَّارِ یُسْجَرُونَ ﴿72﴾
سپس در آتش [دوزخ] سوخته مىشوند (72)
ثُمَّ قِیلَ لَهُمْ أَیْنَ مَا کُنْتُمْ تُشْرِکُونَ ﴿73﴾
سپس به آنان گویند آنچه در برابر خداوند شریک مى آوردید، کجاست؟ (73)
مِنْ دُونِ اللَّهِ قَالُوا ضَلُّوا عَنَّا بَلْ لَمْ نَکُنْ نَدْعُو مِنْ قَبْلُ شَیْئًا کَذَلِکَ یُضِلُّ اللَّهُ الْکَافِرِینَ ﴿74﴾
گویند از دید ما گم شدند، بلکه پیشتر هم چیزى را به پرستش نمى خواندیم، بدینسان خداوند کافران را بیراه گذارد (74)
ذَلِکُمْ بِمَا کُنْتُمْ تَفْرَحُونَ فِی الْأَرْضِ بِغَیْرِ الْحَقِّ وَبِمَا کُنْتُمْ تَمْرَحُونَ﴿75﴾
این از آن است که در روى زمین به ناحق شادى مىکردید و از آن است که فخر مىفروختید (75)
ادْخُلُوا أَبْوَابَ جَهَنَّمَ خَالِدِینَ فِیهَا فَبِئْسَ مَثْوَى الْمُتَکَبِّرِینَ ﴿76﴾
از دروازه هاى جهنم وارد شوید، که جاودانه در آنید، و جایگاه متکبران چه بد است (76)
فَاصْبِرْ إِنَّ وَعْدَ اللَّهِ حَقٌّ فَإِمَّا نُرِیَنَّکَ بَعْضَ الَّذِی نَعِدُهُمْ أَوْ نَتَوَفَّیَنَّکَ فَإِلَیْنَا یُرْجَعُونَ ﴿77﴾
پس شکیبایى پیشه کن، که وعده الهى حق است، اگر بخشى از آنچه به ایشان وعده داده ایم به تو بنمایانیم، یا جان تو را [پیش از آن] بگیریم، در هر صورت به سوى ما بازگردانده مىشوند (77)
وَلَقَدْ أَرْسَلْنَا رُسُلًا مِنْ قَبْلِکَ مِنْهُمْ مَنْ قَصَصْنَا عَلَیْکَ وَمِنْهُمْ مَنْ لَمْ نَقْصُصْ عَلَیْکَ وَمَا کَانَ لِرَسُولٍ أَنْ یَأْتِیَ بِآیَةٍ إِلَّا بِإِذْنِ اللَّهِ فَإِذَا جَاءَ أَمْرُ اللَّهِ قُضِیَ بِالْحَقِّ وَخَسِرَ هُنَالِکَ الْمُبْطِلُونَ ﴿78﴾
و به راستى پیش از تو پیامبرانى فرستادیم که از بعضى از آنان با تو سخن گفته ایم، و از بعضى از آنان با تو سخن نگفته ایم، و هیچ پیامبرى را نرسد که جز به اذن الهى معجزه اى بیاورد، پس چون امر الهى فرارسد، به حق انجام گیرد و باطل اندیشان در اینجا زیانکار شوند (78)
اللَّهُ الَّذِی جَعَلَ لَکُمُ الْأَنْعَامَ لِتَرْکَبُوا مِنْهَا وَمِنْهَا تَأْکُلُونَ ﴿79﴾
خداوند است که براى شما چارپایانى آفریده است که بر برخى از آنها سوار شوید و از برخى از آنها بخورید (79)
وَلَکُمْ فِیهَا مَنَافِعُ وَلِتَبْلُغُوا عَلَیْهَا حَاجَةً فِی صُدُورِکُمْ وَعَلَیْهَا وَعَلَى الْفُلْکِ تُحْمَلُونَ ﴿80﴾
و براى شما در آنها سودهایى هست و نیز براى آنکه سوار بر آنها به مقصدى که در دل دارید برسید، و بر آنها و بر کشتی ها [به هر جا که خواهید] منتقل مىشوید (80)
وَیُرِیکُمْ آیَاتِهِ فَأَیَّ آیَاتِ اللَّهِ تُنْکِرُونَ ﴿81﴾
و به شما آیات خویش را مىنمایاند، پس کدام یک از آیات الهى را انکار مىکنید؟ (81)
أَفَلَمْ یَسِیرُوا فِی الْأَرْضِ فَیَنْظُرُوا کَیْفَ کَانَ عَاقِبَةُ الَّذِینَ مِنْ قَبْلِهِمْ کَانُوا أَکْثَرَ مِنْهُمْ وَأَشَدَّ قُوَّةً وَآثَارًا فِی الْأَرْضِ فَمَا أَغْنَى عَنْهُمْ مَا کَانُوا یَکْسِبُونَ ﴿82﴾
آیا در زمین سیر و سفر نکرده اند که بنگرند سرانجام کسانى که پیش از آنان بودهاند چگونه بوده است آنان از ایشان پرشمارتر و پرتوانتر و پراثرتر بوده اند، اما آنچه به دست آوردند به کارشان نیامد (82)
فَلَمَّا جَاءَتْهُمْ رُسُلُهُمْ بِالْبَیِّنَاتِ فَرِحُوا بِمَا عِنْدَهُمْ مِنَ الْعِلْمِ وَحَاقَ بِهِمْ مَا کَانُوا بِهِ یَسْتَهْزِئُونَ ﴿83﴾
آنگاه که پیامبرانشان براى آنان پدیده هاى روشنگر آوردند، از آن مقدار علمى که داشتند، شادمانى کردند و [تبعات] آنچه ریشخندش مىکردند آنان را فرو گرفت (83)
فَلَمَّا رَأَوْا بَأْسَنَا قَالُوا آمَنَّا بِاللَّهِ وَحْدَهُ وَکَفَرْنَا بِمَا کُنَّا بِهِ مُشْرِکِینَ﴿84﴾
و چون عذاب ما را دیدند گفتند تنها به خداوند ایمان آوردیم و به آنچه شرک آورده بودیم، اینک کافریم (84)
فَلَمْ یَکُ یَنْفَعُهُمْ إِیمَانُهُمْ لَمَّا رَأَوْا بَأْسَنَا سُنَّتَ اللَّهِ الَّتِی قَدْ خَلَتْ فِی عِبَادِهِ وَخَسِرَ هُنَالِکَ الْکَافِرُونَ ﴿85﴾
ولى هنگامى که عذاب ما را دیدند، دیگر ایمانشان برایشان سودى نداشت، این سنت الهى است که در میان بندگانش جارى بوده است، و در اینجا کافران زیانکار شدند (85)
فصلت
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
حم ﴿1﴾
حم [حا میم] (1)
تَنْزِیلٌ مِنَ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ ﴿2﴾
[کتابى است] فرو فرستاده از جانب [خداوند] رحمان رحیم (2)
کِتَابٌ فُصِّلَتْ آیَاتُهُ قُرْآنًا عَرَبِیًّا لِقَوْمٍ یَعْلَمُونَ ﴿3﴾
کتابى است که آیاتش به شیوایى بیان شده است، قرآنى عربى براى اهل معرفت (3)
بَشِیرًا وَنَذِیرًا فَأَعْرَضَ أَکْثَرُهُمْ فَهُمْ لَا یَسْمَعُونَ ﴿4﴾
که مژده آور و هشدار دهنده است، ولى بیشترین آنان روى گردان شدند که به گوش [دل] نمىشنوند (4)
وَقَالُوا قُلُوبُنَا فِی أَکِنَّةٍ مِمَّا تَدْعُونَا إِلَیْهِ وَفِی آذَانِنَا وَقْرٌ وَمِنْ بَیْنِنَا وَبَیْنِکَ حِجَابٌ فَاعْمَلْ إِنَّنَا عَامِلُونَ ﴿5﴾
و گویند دلهاى ما از آنچه ما را به آن مىخوانید در پوشش است و در گوشهایمان سنگینى اى، و میان ما و تو حجابى است، هر چه خواهى کن که ما نیز کننده ایم (5)
قُلْ إِنَّمَا أَنَا بَشَرٌ مِثْلُکُمْ یُوحَى إِلَیَّ أَنَّمَا إِلَهُکُمْ إِلَهٌ وَاحِدٌ فَاسْتَقِیمُوا إِلَیْهِ وَاسْتَغْفِرُوهُ وَوَیْلٌ لِلْمُشْرِکِینَ ﴿6﴾
بگو جز این نیست که من بشرى مانند شما هستم [با این تفاوت] که به من وحى مىشود که خداى شما خداى یگانه است، در کار او راست و درست باشید و از او آمرزش بخواهید، و واى بر مشرکان (6)
الَّذِینَ لَا یُؤْتُونَ الزَّکَاةَ وَهُمْ بِالْآخِرَةِ هُمْ کَافِرُونَ ﴿7﴾
کسانى که زکات نمىپردازند و هم ایشان آخرت را منکرند (7)
إِنَّ الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ لَهُمْ أَجْرٌ غَیْرُ مَمْنُونٍ ﴿8﴾
بىگمان کسانى که ایمان آورده اند و کارهاى شایسته کرده اند پاداشى ناکاسته [بىمنت] دارند (8)
قُلْ أَئِنَّکُمْ لَتَکْفُرُونَ بِالَّذِی خَلَقَ الْأَرْضَ فِی یَوْمَیْنِ وَتَجْعَلُونَ لَهُ أَنْدَادًا ذَلِکَ رَبُّ الْعَالَمِینَ ﴿9﴾
بگو آیا شما به کسى که زمین را در دو روز آفریده است، کفر مى ورزید و براى او همتایانى قائل مىشوید، اوست که پروردگار جهانیان است (9)
وَجَعَلَ فِیهَا رَوَاسِیَ مِنْ فَوْقِهَا وَبَارَکَ فِیهَا وَقَدَّرَ فِیهَا أَقْوَاتَهَا فِی أَرْبَعَةِ أَیَّامٍ سَوَاءً لِلسَّائِلِینَ ﴿10﴾
و بر روى آن [زمین]، کوههاى استوار آفرید و به آن برکت بخشید و در چهار روز زاد و برگ آن را در آن آماده ساخت، که براى خواهندگان یکسان است (10)
ثُمَّ اسْتَوَى إِلَى السَّمَاءِ وَهِیَ دُخَانٌ فَقَالَ لَهَا وَلِلْأَرْضِ ائْتِیَا طَوْعًا أَوْ کَرْهًا قَالَتَا أَتَیْنَا طَائِعِینَ ﴿11﴾
سپس به آسمان پرداخت که به صورت دودى [بخارى] بود، به آن و به زمین فرمود خواه یا ناخواه رام شوید، [به زبان حال] گفتند البته رام و تسلیم هستیم (11)
فَقَضَاهُنَّ سَبْعَ سَمَاوَاتٍ فِی یَوْمَیْنِ وَأَوْحَى فِی کُلِّ سَمَاءٍ أَمْرَهَا وَزَیَّنَّا السَّمَاءَ الدُّنْیَا بِمَصَابِیحَ وَحِفْظًا ذَلِکَ تَقْدِیرُ الْعَزِیزِ الْعَلِیمِ ﴿12﴾
آنگاه آنها را به صورت آسمانهاى هفتگانه در دو روز استوار کرد و در هر آسمانى امرش را وحى کرد، و آسمان دنیا را به چراغها[ى ستارگان] آراستیم و آن را محفوظ داشتیم، این اندازه آفرینى [خداوند] پیروزمند داناست (12)
فَإِنْ أَعْرَضُوا فَقُلْ أَنْذَرْتُکُمْ صَاعِقَةً مِثْلَ صَاعِقَةِ عَادٍ وَثَمُودَ ﴿13﴾
و اگر رویگردان شدند بگو شما را از صاعقه اى مانند صاعقه عاد و ثمود هشدار مى دهم (13)
إِذْ جَاءَتْهُمُ الرُّسُلُ مِنْ بَیْنِ أَیْدِیهِمْ وَمِنْ خَلْفِهِمْ أَلَّا تَعْبُدُوا إِلَّا اللَّهَ قَالُوا لَوْ شَاءَ رَبُّنَا لَأَنْزَلَ مَلَائِکَةً فَإِنَّا بِمَا أُرْسِلْتُمْ بِهِ کَافِرُونَ ﴿14﴾
چنین بود که پیامبران آنان پیش از آنان و پس از آنان آمدند که جز خداوند را مپرستید، گفتند اگر پروردگارمان مىخواست فرشتگانى مىفرستاد، پس ما رسالت شما را منکریم (14)
فَأَمَّا عَادٌ فَاسْتَکْبَرُوا فِی الْأَرْضِ بِغَیْرِ الْحَقِّ وَقَالُوا مَنْ أَشَدُّ مِنَّا قُوَّةً أَوَلَمْ یَرَوْا أَنَّ اللَّهَ الَّذِی خَلَقَهُمْ هُوَ أَشَدُّ مِنْهُمْ قُوَّةً وَکَانُوا بِآیَاتِنَا یَجْحَدُونَ﴿15﴾
اما قوم عاد در آن سرزمین به ناحق سرکشى کردند و گفتند چه کسى از ما پرتوانتر است؟ آیا ننگریسته اند که خداوندى که آنان را آفریده است، از آنها پرتوانتر است؟ [این چنین بود که] آیات ما را انکار مىکردند (15)
فَأَرْسَلْنَا عَلَیْهِمْ رِیحًا صَرْصَرًا فِی أَیَّامٍ نَحِسَاتٍ لِنُذِیقَهُمْ عَذَابَ الْخِزْیِ فِی الْحَیَاةِ الدُّنْیَا وَلَعَذَابُ الْآخِرَةِ أَخْزَى وَهُمْ لَا یُنْصَرُونَ ﴿16﴾
آنگاه بر ایشان بادى سخت سرد، در روزهاى شوم، فرستادیم که به آنان عذاب رسواگر را در زندگانى دنیا بچشانیم و عذاب اخروى رسواگرتر است، و آنان یارى نیابند (16)
وَأَمَّا ثَمُودُ فَهَدَیْنَاهُمْ فَاسْتَحَبُّوا الْعَمَى عَلَى الْهُدَى فَأَخَذَتْهُمْ صَاعِقَةُ الْعَذَابِ الْهُونِ بِمَا کَانُوا یَکْسِبُونَ ﴿17﴾
و اما قوم ثمود هدایتشان کردیم، ولى سرگشتگى را از هدایت خوش تر داشتند، آنگاه به خاطر کار و کردارشان، صاعقه عذاب رسواگر آنان را فرو گرفت (17)
وَنَجَّیْنَا الَّذِینَ آمَنُوا وَکَانُوا یَتَّقُونَ ﴿18﴾
و کسانى را که ایمان آورده و پروا پیشه کرده بودند رهاندیم (18)
وَیَوْمَ یُحْشَرُ أَعْدَاءُ اللَّهِ إِلَى النَّارِ فَهُمْ یُوزَعُونَ ﴿19﴾
و روزى [باشد] که دشمنان خدا به سوى دوزخ گرد آیند، و به همدیگر فرارسند (19)
حَتَّى إِذَا مَا جَاءُوهَا شَهِدَ عَلَیْهِمْ سَمْعُهُمْ وَأَبْصَارُهُمْ وَجُلُودُهُمْ بِمَا کَانُوا یَعْمَلُونَ ﴿20﴾
تا چون به آنجا رسند، گوشها و چشمها و پوستهایشان درباره آنچه کرده اند، بر آنان گواهى دهند (20)
وَقَالُوا لِجُلُودِهِمْ لِمَ شَهِدْتُمْ عَلَیْنَا قَالُوا أَنْطَقَنَا اللَّهُ الَّذِی أَنْطَقَ کُلَّ شَیْءٍ وَهُوَ خَلَقَکُمْ أَوَّلَ مَرَّةٍ وَإِلَیْهِ تُرْجَعُونَ ﴿21﴾
به پوستهایشان گویند چرا بر ما گواهى دادید؟ گویند ما را خداوندى که هر چیز را به سخن درآورد، به سخن درآورده است، و او شما را نخست بار [که چیزى نبودید] آفرید، و به سوى او باز گردانده مىشوید (21)
وَمَا کُنْتُمْ تَسْتَتِرُونَ أَنْ یَشْهَدَ عَلَیْکُمْ سَمْعُکُمْ وَلَا أَبْصَارُکُمْ وَلَا جُلُودُکُمْ وَلَکِنْ ظَنَنْتُمْ أَنَّ اللَّهَ لَا یَعْلَمُ کَثِیرًا مِمَّا تَعْمَلُونَ ﴿22﴾
و شما پردهپوشى نمىکردید از اینکه مبادا گوشهایتان و چشمهایتان و پوستهایتان بر شما گواهى دهند، [بلکه از این روى بود که] گمان مىکردید که خداوند بسیارى از کار و کردارتان را نمىداند (22)
وَذَلِکُمْ ظَنُّکُمُ الَّذِی ظَنَنْتُمْ بِرَبِّکُمْ أَرْدَاکُمْ فَأَصْبَحْتُمْ مِنَ الْخَاسِرِینَ ﴿23﴾
و این گمان شما بود که در حق پروردگارتان مىپنداشتید که شما را هلاک کرد و از زیانکاران شدید (23)
فَإِنْ یَصْبِرُوا فَالنَّارُ مَثْوًى لَهُمْ وَإِنْ یَسْتَعْتِبُوا فَمَا هُمْ مِنَ الْمُعْتَبِینَ﴿24﴾
پس اگر شکیبایى ورزند، آتش [دوزخ] جایگاه آنان است، و اگر بخشایش طلبند، از بخشودگان نیستند (24)
وَقَیَّضْنَا لَهُمْ قُرَنَاءَ فَزَیَّنُوا لَهُمْ مَا بَیْنَ أَیْدِیهِمْ وَمَا خَلْفَهُمْ وَحَقَّ عَلَیْهِمُ الْقَوْلُ فِی أُمَمٍ قَدْ خَلَتْ مِنْ قَبْلِهِمْ مِنَ الْجِنِّ وَالْإِنْسِ إِنَّهُمْ کَانُوا خَاسِرِینَ ﴿25﴾
و براى آنان همنشینانى گماشتیم که حال و آینده شان را در نظر ایشان آراسته جلوه دادند، و در میان امت هایى از جن و انس که پیش از ایشان بوده اند، حکم [عذاب] در حق ایشان تحقق یافت که ایشان زیانکار بودند (25)
وَقَالَ الَّذِینَ کَفَرُوا لَا تَسْمَعُوا لِهَذَا الْقُرْآنِ وَالْغَوْا فِیهِ لَعَلَّکُمْ تَغْلِبُونَ ﴿26﴾
و کافران گویند به این قرآن گوش مدهید و در اثناى خواندن آن سخنان بیهوده بگویید، باشد که پیروز شوید (26)
فَلَنُذِیقَنَّ الَّذِینَ کَفَرُوا عَذَابًا شَدِیدًا وَلَنَجْزِیَنَّهُمْ أَسْوَأَ الَّذِی کَانُوا یَعْمَلُونَ ﴿27﴾
پس به کافران عذابى سخت بچشانیم، و بر وفق بدترین کارى که کرده اند ایشان را جزا دهیم (27)
ذَلِکَ جَزَاءُ أَعْدَاءِ اللَّهِ النَّارُ لَهُمْ فِیهَا دَارُ الْخُلْدِ جَزَاءً بِمَا کَانُوا بِآیَاتِنَا یَجْحَدُونَ ﴿28﴾
چنین است که جزاى دشمنان خدا آتش [دوزخ] است، که در آنجا سرایى جاودانه داشته باشند، که کیفر آن است که به آیات ما انکار مى ورزیدند (28)
وَقَالَ الَّذِینَ کَفَرُوا رَبَّنَا أَرِنَا اللَّذَیْنِ أَضَلَّانَا مِنَ الْجِنِّ وَالْإِنْسِ نَجْعَلْهُمَا تَحْتَ أَقْدَامِنَا لِیَکُونَا مِنَ الْأَسْفَلِینَ ﴿29﴾
و کافران گویند پروردگارا کسانى را از جن و انس که ما را گمراه کردند، به ما نشان بده که به زیر گام هایمان در اندازیمشان که از فروماندگان باشند (29)
إِنَّ الَّذِینَ قَالُوا رَبُّنَا اللَّهُ ثُمَّ اسْتَقَامُوا تَتَنَزَّلُ عَلَیْهِمُ الْمَلَائِکَةُ أَلَّا تَخَافُوا وَلَا تَحْزَنُوا وَأَبْشِرُوا بِالْجَنَّةِ الَّتِی کُنْتُمْ تُوعَدُونَ ﴿30﴾
بىگمان کسانى که گویند پروردگار ما خداوند است، سپس پایدارى ورزند، فرشتگان بر آنان نازل شوند [و گویند] که مترسید و اندوهگین مباشید و مژده باد شما را به بهشتى که به شما وعده داده بودند (30)
نَحْنُ أَوْلِیَاؤُکُمْ فِی الْحَیَاةِ الدُّنْیَا وَفِی الْآخِرَةِ وَلَکُمْ فِیهَا مَا تَشْتَهِی أَنْفُسُکُمْ وَلَکُمْ فِیهَا مَا تَدَّعُونَ ﴿31﴾
ما دوستداران شما در زندگانى دنیا و در آخرت هستیم، و در آنجا براى شما هر چه دلهایتان بخواهد و هر آنچه بطلبید هست (31)
نُزُلًا مِنْ غَفُورٍ رَحِیمٍ ﴿32﴾
که پیشکشى از [خداوند] آمرزگار مهربان است (32)
وَمَنْ أَحْسَنُ قَوْلًا مِمَّنْ دَعَا إِلَى اللَّهِ وَعَمِلَ صَالِحًا وَقَالَ إِنَّنِی مِنَ الْمُسْلِمِینَ ﴿33﴾
و کیست نیکو سخن تر از کسى که به سوى خداوند دعوت کند، و کارى شایسته در پیش گیرد و بگوید که من از مسلمانانم (33)
وَلَا تَسْتَوِی الْحَسَنَةُ وَلَا السَّیِّئَةُ ادْفَعْ بِالَّتِی هِیَ أَحْسَنُ فَإِذَا الَّذِی بَیْنَکَ وَبَیْنَهُ عَدَاوَةٌ کَأَنَّهُ وَلِیٌّ حَمِیمٌ ﴿34﴾
و نیکى و بدى برابر نیست همواره به شیوهاى که نیکوتر است مجادله کن، آنگاه [خواهى دید] کسى که بین تو و او دشمنىاى بود، گویى دوستى مهربان است (34)
وَمَا یُلَقَّاهَا إِلَّا الَّذِینَ صَبَرُوا وَمَا یُلَقَّاهَا إِلَّا ذُو حَظٍّ عَظِیمٍ ﴿35﴾
و آن را جز شکیبایان نپذیرند، و آن را جز بختیار فرانگیرد (35)
وَإِمَّا یَنْزَغَنَّکَ مِنَ الشَّیْطَانِ نَزْغٌ فَاسْتَعِذْ بِاللَّهِ إِنَّهُ هُوَ السَّمِیعُ الْعَلِیمُ﴿36﴾
و اگر وسوسه اى از سوى شیطان تو را به وسواس افکند، به خداوند پناه ببر، چرا که او شنواى داناست (36)
وَمِنْ آیَاتِهِ اللَّیْلُ وَالنَّهَارُ وَالشَّمْسُ وَالْقَمَرُ لَا تَسْجُدُوا لِلشَّمْسِ وَلَا لِلْقَمَرِ وَاسْجُدُوا لِلَّهِ الَّذِی خَلَقَهُنَّ إِنْ کُنْتُمْ إِیَّاهُ تَعْبُدُونَ ﴿37﴾
و از آیات او شب و روز و خورشید و ماه است، در برابر خورشید و ماه سجده نکنید، بلکه در برابر خداوندى که آنها را آفریده است -اگر تنها او را مى پرستیدسجده کنید (37)
فَإِنِ اسْتَکْبَرُوا فَالَّذِینَ عِنْدَ رَبِّکَ یُسَبِّحُونَ لَهُ بِاللَّیْلِ وَالنَّهَارِ وَهُمْ لَا یَسْأَمُونَ ﴿38﴾
و اگر تکبر ورزیدند، بدان که کسانى که نزد پروردگارت هستند، در شب و روز او را تسبیح مىگویند و ایشان ملول نمىشوند (38)
وَمِنْ آیَاتِهِ أَنَّکَ تَرَى الْأَرْضَ خَاشِعَةً فَإِذَا أَنْزَلْنَا عَلَیْهَا الْمَاءَ اهْتَزَّتْ وَرَبَتْ إِنَّ الَّذِی أَحْیَاهَا لَمُحْیِی الْمَوْتَى إِنَّهُ عَلَى کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ ﴿39﴾
و از آیات او این است که تو زمین را پژمرده بینى، آنگاه چون بر آن، آب [باران] فرو فرستیم، جنبش یابد و رشد کند، بىگمان کسى که آن را زنده گردانده است، زندگى بخش مردگان است، او بر هر کارى تواناست (39)
إِنَّ الَّذِینَ یُلْحِدُونَ فِی آیَاتِنَا لَا یَخْفَوْنَ عَلَیْنَا أَفَمَنْ یُلْقَى فِی النَّارِ خَیْرٌ أَمْ مَنْ یَأْتِی آمِنًا یَوْمَ الْقِیَامَةِ اعْمَلُوا مَا شِئْتُمْ إِنَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِیرٌ﴿40﴾
بىگمان کسانى که در آیات ما کژاندیشى مىکنند، از ما پوشیده و پنهان نیستند، آیا [سرنوشت] کسى که در آتش [دوزخ] افکنده شود، بهتر است، یا کسى که در روز قیامت ایمن آید، هر چه مىخواهید بکنید، او به آنچه مىکنید بیناست (40)
إِنَّ الَّذِینَ کَفَرُوا بِالذِّکْرِ لَمَّا جَاءَهُمْ وَإِنَّهُ لَکِتَابٌ عَزِیزٌ ﴿41﴾
بىگمان کسانى که قرآن را -چون بر آنان نازل شدانکار مىکنند [از ما پوشیده و پنهان نیستند]، و آن کتابى است گرامى (41)
لَا یَأْتِیهِ الْبَاطِلُ مِنْ بَیْنِ یَدَیْهِ وَلَا مِنْ خَلْفِهِ تَنْزِیلٌ مِنْ حَکِیمٍ حَمِیدٍ﴿42﴾
که در اکنون یا آیندهاش، باطل در آن راه نمىیابد، فرو فرستادهاى از سوى [خداوند] فرزانه ستوده است (42)
مَا یُقَالُ لَکَ إِلَّا مَا قَدْ قِیلَ لِلرُّسُلِ مِنْ قَبْلِکَ إِنَّ رَبَّکَ لَذُو مَغْفِرَةٍ وَذُو عِقَابٍ أَلِیمٍ ﴿43﴾
به تو چیزى گفته نمىشود، جز آنچه به پیامبران پیش از تو گفته شده است بىگمان پروردگارت هم صاحب آمرزش و هم صاحب عقوبتى دردناک است (43)
وَلَوْ جَعَلْنَاهُ قُرْآنًا أَعْجَمِیًّا لَقَالُوا لَوْلَا فُصِّلَتْ آیَاتُهُ أَأَعْجَمِیٌّ وَعَرَبِیٌّ قُلْ هُوَ لِلَّذِینَ آمَنُوا هُدًى وَشِفَاءٌ وَالَّذِینَ لَا یُؤْمِنُونَ فِی آذَانِهِمْ وَقْرٌ وَهُوَ عَلَیْهِمْ عَمًى أُولَئِکَ یُنَادَوْنَ مِنْ مَکَانٍ بَعِیدٍ ﴿44﴾
و اگر آن را به صورت قرآنى بیگانه و ناشیوا پدید مى آوردیم، بىشک مىگفتند چرا آیات آن شیوا بیان نشده است، چرا آن بیگانه و ناشیواست، حال آنکه پیامبر عربى [و شیوا] است؟ بگو آن براى مؤمنان رهنمود و شفابخش است و کسانى که ایمان ندارند در گوشهایشان سنگینى اى هست و آن [قرآن] برایشان مایه سردرگمى است، اینانند که از جایى دور دست ندایشان مىدهند (44)
وَلَقَدْ آتَیْنَا مُوسَى الْکِتَابَ فَاخْتُلِفَ فِیهِ وَلَوْلَا کَلِمَةٌ سَبَقَتْ مِنْ رَبِّکَ لَقُضِیَ بَیْنَهُمْ وَإِنَّهُمْ لَفِی شَکٍّ مِنْهُ مُرِیبٍ ﴿45﴾
و به راستى به موسى کتاب آسمانى بخشیدیم، آنگاه درباره آن اختلاف کلمه پیدا شد، و اگر حکم پیشین پروردگارت تعلق نگرفته بود، هر آینه در میان آنان داورى مىشد، و [اینک] آنان از آن سخت در شک هستند (45)
مَنْ عَمِلَ صَالِحًا فَلِنَفْسِهِ وَمَنْ أَسَاءَ فَعَلَیْهَا وَمَا رَبُّکَ بِظَلَّامٍ لِلْعَبِیدِ﴿46﴾
و هرکس که کارى شایسته پیشه کند، به سود خود اوست، و هرکس کارى بد پیش گیرد، به زیان خود اوست، و پروردگارت در حق بندگان ستمگر نیست (46)
فَمَنْ أَظْلَمُ مِمَّنْ کَذَبَ عَلَى اللَّهِ وَکَذَّبَ بِالصِّدْقِ إِذْ جَاءَهُ أَلَیْسَ فِی جَهَنَّمَ مَثْوًى لِلْکَافِرِینَ ﴿32﴾
پس کیست ستمکارتر از کسى که بر خداوند دروغ بندد، و دین راست و درست را چون بر او عرضه شد، تکذیب کند، آیا منزلگاه کافران در جهنم نیست؟ (32)
وَالَّذِی جَاءَ بِالصِّدْقِ وَصَدَّقَ بِهِ أُولَئِکَ هُمُ الْمُتَّقُونَ ﴿33﴾
و آن کس که دین راست و درست را آورد و آن را باور داشت، اینانند که پرهیزگارند (33)
لَهُمْ مَا یَشَاءُونَ عِنْدَ رَبِّهِمْ ذَلِکَ جَزَاءُ الْمُحْسِنِینَ ﴿34﴾
براى آنان هر چه بخواهند در نزد پروردگارشان هست، این پاداش نیکوکاران است (34)
لِیُکَفِّرَ اللَّهُ عَنْهُمْ أَسْوَأَ الَّذِی عَمِلُوا وَیَجْزِیَهُمْ أَجْرَهُمْ بِأَحْسَنِ الَّذِی کَانُوا یَعْمَلُونَ ﴿35﴾
تا خداوند بدترین کارى را که کرده اند از آنان بزداید، و پاداششان را بر وفق بهترین کارى که کرده اند، بپردازد (35)
أَلَیْسَ اللَّهُ بِکَافٍ عَبْدَهُ وَیُخَوِّفُونَکَ بِالَّذِینَ مِنْ دُونِهِ وَمَنْ یُضْلِلِ اللَّهُ فَمَا لَهُ مِنْ هَادٍ ﴿36﴾
آیا خداوند بنده اش را بسنده نیست؟ و تو را از کسانى [معبودان ناحقى] که به جاى او مى پرستیدند، مى ترسانند، و کسى که خداوند بیراهش گذارده باشد، او را رهنمایى نیست (36)
وَمَنْ یَهْدِ اللَّهُ فَمَا لَهُ مِنْ مُضِلٍّ أَلَیْسَ اللَّهُ بِعَزِیزٍ ذِی انْتِقَامٍ ﴿37﴾
و هر کس که خداوند هدایتش کرده باشد، گمراه کننده اى ندارد، آیا خداوند پیروزمند دادستان نیست؟ (37)
وَلَئِنْ سَأَلْتَهُمْ مَنْ خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ لَیَقُولُنَّ اللَّهُ قُلْ أَفَرَأَیْتُمْ مَا تَدْعُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ إِنْ أَرَادَنِیَ اللَّهُ بِضُرٍّ هَلْ هُنَّ کَاشِفَاتُ ضُرِّهِ أَوْ أَرَادَنِی بِرَحْمَةٍ هَلْ هُنَّ مُمْسِکَاتُ رَحْمَتِهِ قُلْ حَسْبِیَ اللَّهُ عَلَیْهِ یَتَوَکَّلُ الْمُتَوَکِّلُونَ ﴿38﴾
و اگر از ایشان بپرسى که چه کسى آسمانها و زمین را آفریده است، بى شک گویند خداوند، بگو ملاحظه کنید که آنچه به جاى خداوند مىپرستید، اگر خداوند در حق من بلایى خواسته باشد، آیا آنان بلاگردانش هستند؟ یا اگر در حق من خیرى خواسته باشد، آیا آنان بازدارنده رحمت او هستند؟ بگو خداوند مرا کافى است، که اهل توکل بر او توکل مىکنند (38)
قُلْ یَا قَوْمِ اعْمَلُوا عَلَى مَکَانَتِکُمْ إِنِّی عَامِلٌ فَسَوْفَ تَعْلَمُونَ ﴿39﴾
بگو اى قوم من، هر چه توانید بکنید، من نیز کننده ام، پس زودا بدانید (39)
مَنْ یَأْتِیهِ عَذَابٌ یُخْزِیهِ وَیَحِلُّ عَلَیْهِ عَذَابٌ مُقِیمٌ ﴿40﴾
که بر چه کسى عذابى فرود مى آید که خوارش بدارد، و عذاب پاینده اى بر او نازل مىگردد (40)
إِنَّا أَنْزَلْنَا عَلَیْکَ الْکِتَابَ لِلنَّاسِ بِالْحَقِّ فَمَنِ اهْتَدَى فَلِنَفْسِهِ وَمَنْ ضَلَّ فَإِنَّمَا یَضِلُّ عَلَیْهَا وَمَا أَنْتَ عَلَیْهِمْ بِوَکِیلٍ ﴿41﴾
ما کتاب [قرآن] را به حق براى مردم بر تو فرستادیم، پس هر کس که رهیاب شود، همانا به سود خویش رهیاب شده است، و هر کس بیراه مىرود، همانا به زیان خویش بیراه رفته است، و تو نگهبان آنان نیستى (41)
اللَّهُ یَتَوَفَّى الْأَنْفُسَ حِینَ مَوْتِهَا وَالَّتِی لَمْ تَمُتْ فِی مَنَامِهَا فَیُمْسِکُ الَّتِی قَضَى عَلَیْهَا الْمَوْتَ وَیُرْسِلُ الْأُخْرَى إِلَى أَجَلٍ مُسَمًّى إِنَّ فِی ذَلِکَ لَآیَاتٍ لِقَوْمٍ یَتَفَکَّرُونَ ﴿42﴾
خداوند جانها را به هنگام مرگ آنها، و نیز آن را که نمرده است در خوابش، مىگیرد، سپس آن را که مرگش را رقم زده است، نگاه مىدارد، و دیگرى را تا زمانى معین گسیل مى دارد، بىگمان در این امر براى اندیشه وران مایه هاى عبرت است (42)
أَمِ اتَّخَذُوا مِنْ دُونِ اللَّهِ شُفَعَاءَ قُلْ أَوَلَوْ کَانُوا لَا یَمْلِکُونَ شَیْئًا وَلَا یَعْقِلُونَ ﴿43﴾
یا آنکه [کافران] به جاى خداوند شفیعانى برگرفته اند؟ بگو آیا اگر هم بر چیزى دست نداشته باشند و تعقل نکنند [باز هم آنان را شفیع مىگیرند؟] (43)
قُلْ لِلَّهِ الشَّفَاعَةُ جَمِیعًا لَهُ مُلْکُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ ثُمَّ إِلَیْهِ تُرْجَعُونَ﴿44﴾
بگو شفاعت به تمامى خداى راست، فرمانروایى آسمانها و زمین او راست، آنگاه به سوى او باز گردانده مىشوید (44)
وَإِذَا ذُکِرَ اللَّهُ وَحْدَهُ اشْمَأَزَّتْ قُلُوبُ الَّذِینَ لَا یُؤْمِنُونَ بِالْآخِرَةِ وَإِذَا ذُکِرَ الَّذِینَ مِنْ دُونِهِ إِذَا هُمْ یَسْتَبْشِرُونَ ﴿45﴾
و چون خداوند به تنهایى یاد شود، دلهاى نامؤمنان به آخرت تنگ شود، و چون کسانى که در برابر او به پرستش گرفته شده اند، یاد شوند، آنگاه است که شادمانى مىکنند (45)
قُلِ اللَّهُمَّ فَاطِرَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ عَالِمَ الْغَیْبِ وَالشَّهَادَةِ أَنْتَ تَحْکُمُ بَیْنَ عِبَادِکَ فِی مَا کَانُوا فِیهِ یَخْتَلِفُونَ ﴿46﴾
بگو بار خدایا، اى پدید آورنده آسمانها و زمین، اى داناى پنهان و پیدا، تو در میان بندگانت، در آنچه اختلاف داشته اند، داورى مىکنى (46)
وَلَوْ أَنَّ لِلَّذِینَ ظَلَمُوا مَا فِی الْأَرْضِ جَمِیعًا وَمِثْلَهُ مَعَهُ لَافْتَدَوْا بِهِ مِنْ سُوءِ الْعَذَابِ یَوْمَ الْقِیَامَةِ وَبَدَا لَهُمْ مِنَ اللَّهِ مَا لَمْ یَکُونُوا یَحْتَسِبُونَ﴿47﴾
اگر هر آنچه در زمین است و همانند آن، از آن ستمکاران [مشرک] باشد، آن را در برابر سهمگینى عذاب در روز قیامت، بلا گردان کنند، و از سوى خداوند، چیزى که حسابش را نمىکردند، بر آنان آشکار شود (47)
وَبَدَا لَهُمْ سَیِّئَاتُ مَا کَسَبُوا وَحَاقَ بِهِمْ مَا کَانُوا بِهِ یَسْتَهْزِئُونَ ﴿48﴾
و کیفر آنچه کرده بودند، بر آنان آشکار شد و [و کیفر] آنچه به ریشخند گرفته بودند، آنان را فرو گرفت (48)
فَإِذَا مَسَّ الْإِنْسَانَ ضُرٌّ دَعَانَا ثُمَّ إِذَا خَوَّلْنَاهُ نِعْمَةً مِنَّا قَالَ إِنَّمَا أُوتِیتُهُ عَلَى عِلْمٍ بَلْ هِیَ فِتْنَةٌ وَلَکِنَّ أَکْثَرَهُمْ لَا یَعْلَمُونَ ﴿49﴾
و چون به انسان بلایى رسد، ما را به دعا بخواند، سپس چون از جانب خود به او نعمتى ارزانى داریم، گوید همانا به خاطر علم[ى که داشته ام] آن را به من داده اند، حق این است که آن آزمونى است، ولى بیشترین آنان نمىدانند (49)
قَدْ قَالَهَا الَّذِینَ مِنْ قَبْلِهِمْ فَمَا أَغْنَى عَنْهُمْ مَا کَانُوا یَکْسِبُونَ ﴿50﴾
به راستى که پیشینیانشان هم همین سخن را گفتند، و آنچه به دست آورده بودند، به دادشان نرسید (50)
فَأَصَابَهُمْ سَیِّئَاتُ مَا کَسَبُوا وَالَّذِینَ ظَلَمُوا مِنْ هَؤُلَاءِ سَیُصِیبُهُمْ سَیِّئَاتُ مَا کَسَبُوا وَمَا هُمْ بِمُعْجِزِینَ ﴿51﴾
سپس کیفر آنچه انجام داده بودند، به آنان رسید، و کسانى از اینان که ستم کرده [شرک ورزیده] بودند زودا که کیفر آنچه انجام داده بودند، به آنان برسد و آنان گزیر و گریزى ندارند (51)
أَوَلَمْ یَعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ یَبْسُطُ الرِّزْقَ لِمَنْ یَشَاءُ وَیَقْدِرُ إِنَّ فِی ذَلِکَ لَآیَاتٍ لِقَوْمٍ یُؤْمِنُونَ ﴿52﴾
آیا ندانسته اند که خداوند روزى را براى هر کس که بخواهد گشاده یا فروبسته مىدارد، بىگمان در این امر براى اهل ایمان مایه هاى عبرت است (52)
قُلْ یَا عِبَادِیَ الَّذِینَ أَسْرَفُوا عَلَى أَنْفُسِهِمْ لَا تَقْنَطُوا مِنْ رَحْمَةِ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ یَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمِیعًا إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِیمُ ﴿53﴾
بگو اى بندگانم که زیاده بر خویشتن ستم روا داشته اید، از رحمت الهى نومید مباشید، چرا که خداوند همه گناهان را مىبخشد، که او آمرزگار مهربان است (53)
وَأَنِیبُوا إِلَى رَبِّکُمْ وَأَسْلِمُوا لَهُ مِنْ قَبْلِ أَنْ یَأْتِیَکُمُ الْعَذَابُ ثُمَّ لَا تُنْصَرُونَ ﴿54﴾
و پیش از آنکه عذاب بر شما نازل گردد و سپس یارى نیابید، به سوى پروردگارتان باز آیید و در برابر او تسلیم پیشه کنید (54)
وَاتَّبِعُوا أَحْسَنَ مَا أُنْزِلَ إِلَیْکُمْ مِنْ رَبِّکُمْ مِنْ قَبْلِ أَنْ یَأْتِیَکُمُ الْعَذَابُ بَغْتَةً وَأَنْتُمْ لَا تَشْعُرُونَ ﴿55﴾
همچنین پیش از آنکه عذاب به ناگهان بر سر شما فرود آید و شما ناآگاه باشید، از بهترین آنچه از سوى پروردگارتان به سوى شما نازل شده است، پیروى کنید (55)
أَنْ تَقُولَ نَفْسٌ یَا حَسْرَتَا عَلَى مَا فَرَّطْتُ فِی جَنْبِ اللَّهِ وَإِنْ کُنْتُ لَمِنَ السَّاخِرِینَ ﴿56﴾
تا مبادا کسى بگوید واحسرتا در آنچه در کار خداوند فروگذار کردم، و به راستى که از ریشخندکنندگان [اسلام و قرآن] بودم (56)
أَوْ تَقُولَ لَوْ أَنَّ اللَّهَ هَدَانِی لَکُنْتُ مِنَ الْمُتَّقِینَ ﴿57﴾
یا بگوید اگر خداوند مرا هدایت کرده بود، بىشک از پرهیزگاران بودم (57)
أَوْ تَقُولَ حِینَ تَرَى الْعَذَابَ لَوْ أَنَّ لِی کَرَّةً فَأَکُونَ مِنَ الْمُحْسِنِینَ﴿58﴾
یا چون عذاب را بنگرد، بگوید کاش مرا بازگشتى [به دنیا] بود، آنگاه از نیکوکاران مى شدم (58)
بَلَى قَدْ جَاءَتْکَ آیَاتِی فَکَذَّبْتَ بِهَا وَاسْتَکْبَرْتَ وَکُنْتَ مِنَ الْکَافِرِینَ﴿59﴾
حق این است که آیات من به سوى تو آمد و تو آنها را دروغ شمردى و سرکشى کردى و از کافران بودى (59)
وَیَوْمَ الْقِیَامَةِ تَرَى الَّذِینَ کَذَبُوا عَلَى اللَّهِ وُجُوهُهُمْ مُسْوَدَّةٌ أَلَیْسَ فِی جَهَنَّمَ مَثْوًى لِلْمُتَکَبِّرِینَ ﴿60﴾
و روز قیامت کسانى را که بر خداوند دروغ بستهاند، بینى که چهره هایشان سیاه [شده] است [به آنان گویند] آیا منزلگاه متکبران در جهنم نیست؟ (60)
وَیُنَجِّی اللَّهُ الَّذِینَ اتَّقَوْا بِمَفَازَتِهِمْ لَا یَمَسُّهُمُ السُّوءُ وَلَا هُمْ یَحْزَنُونَ﴿61﴾
و خداوند کسانى را که پرهیزگارى ورزیدهاند به رستگارىشان برهاند، چنانکه عذابى به آنان نرسد و اندوهگین هم نشوند (61)
اللَّهُ خَالِقُ کُلِّ شَیْءٍ وَهُوَ عَلَى کُلِّ شَیْءٍ وَکِیلٌ ﴿62﴾
خداوند آفریدگار همه چیز است، و او بر هر چیزى نگهبان است (62)
لَهُ مَقَالِیدُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَالَّذِینَ کَفَرُوا بِآیَاتِ اللَّهِ أُولَئِکَ هُمُ الْخَاسِرُونَ ﴿63﴾
او راست کلیدهاى آسمانها و زمین، کسانى که آیات ما را انکار کرده اند، آنانند که زیانکارند (63)
قُلْ أَفَغَیْرَ اللَّهِ تَأْمُرُونِّی أَعْبُدُ أَیُّهَا الْجَاهِلُونَ ﴿64﴾
بگو اى نادانان آیا فرمانم مىدهید که غیر از خدا را بپرستم؟ (64)
وَلَقَدْ أُوحِیَ إِلَیْکَ وَإِلَى الَّذِینَ مِنْ قَبْلِکَ لَئِنْ أَشْرَکْتَ لَیَحْبَطَنَّ عَمَلُکَ وَلَتَکُونَنَّ مِنَ الْخَاسِرِینَ ﴿65﴾
و به راستى بر تو و بر کسانى که پیش از تو بوده اند، وحى شده است که اگر شرک ورزى، عملت تباه گردد، و بى شک از زیانکاران باشى (65)
بَلِ اللَّهَ فَاعْبُدْ وَکُنْ مِنَ الشَّاکِرِینَ ﴿66﴾
بلکه خداوند را بپرست و از سپاسگزاران باش (66)
وَمَا قَدَرُوا اللَّهَ حَقَّ قَدْرِهِ وَالْأَرْضُ جَمِیعًا قَبْضَتُهُ یَوْمَ الْقِیَامَةِ وَالسَّمَاوَاتُ مَطْوِیَّاتٌ بِیَمِینِهِ سُبْحَانَهُ وَتَعَالَى عَمَّا یُشْرِکُونَ ﴿67﴾
و خداوند را چنانکه سزاوار قدر اوست ارج ننهادند، حال آنکه سراسر زمین در روز قیامت در قبضه قدرت اوست، و آسمانها به دست او درهم نوردیده مىگردد، منزه است او و فراتر است از آنچه براى او شریک مىدانند (67)
وَنُفِخَ فِی الصُّورِ فَصَعِقَ مَنْ فِی السَّمَاوَاتِ وَمَنْ فِی الْأَرْضِ إِلَّا مَنْ شَاءَ اللَّهُ ثُمَّ نُفِخَ فِیهِ أُخْرَى فَإِذَا هُمْ قِیَامٌ یَنْظُرُونَ ﴿68﴾
و در صور دمیده شود، سپس هر کس که در آسمانها و هر کس که در زمین است، بیهوش شود، مگر آنکه خدا خواهد، سپس بار دیگر در آن دمیده شود، آنگاه ایشان [انسانها] ایستادگانى چشم به راهند (68)
وَأَشْرَقَتِ الْأَرْضُ بِنُورِ رَبِّهَا وَوُضِعَ الْکِتَابُ وَجِیءَ بِالنَّبِیِّینَ وَالشُّهَدَاءِ وَقُضِیَ بَیْنَهُمْ بِالْحَقِّ وَهُمْ لَا یُظْلَمُونَ ﴿69﴾
و سراسر عرصه محشر به نور پروردگارش درخشان گردد و نامه اعمال در میان نهند و پیامبران و گواهان را به میان آورند و بین مردم به حق داورى شود و بر آنان ستم نرود (69)
وَوُفِّیَتْ کُلُّ نَفْسٍ مَا عَمِلَتْ وَهُوَ أَعْلَمُ بِمَا یَفْعَلُونَ ﴿70﴾
و به هر کس [جزاى] آنچه کرده است به تمامى داده شود، و او [خداوند] به آنچه کرده اند داناتر است (70)
وَسِیقَ الَّذِینَ کَفَرُوا إِلَى جَهَنَّمَ زُمَرًا حَتَّى إِذَا جَاءُوهَا فُتِحَتْ أَبْوَابُهَا وَقَالَ لَهُمْ خَزَنَتُهَا أَلَمْ یَأْتِکُمْ رُسُلٌ مِنْکُمْ یَتْلُونَ عَلَیْکُمْ آیَاتِ رَبِّکُمْ وَیُنْذِرُونَکُمْ لِقَاءَ یَوْمِکُمْ هَذَا قَالُوا بَلَى وَلَکِنْ حَقَّتْ کَلِمَةُ الْعَذَابِ عَلَى الْکَافِرِینَ ﴿71﴾
و کافران را گروه گروه به سوى جهنم برانند، چون به نزدیک آن رسند، درهایش بازگردد، و نگهبانان آن به ایشان گویند آیا پیامبران پروردگارتان به نزد شما نیامدند که بر شما آیات پروردگارتان را بخوانند، و شما را از دیدار این روزتان هشدار دهند، گویند چرا، ولى حکم عذاب بر کافران تحقق یافته است (71)
قِیلَ ادْخُلُوا أَبْوَابَ جَهَنَّمَ خَالِدِینَ فِیهَا فَبِئْسَ مَثْوَى الْمُتَکَبِّرِینَ﴿72﴾
گفته شود از درهاى جهنم وارد شوید که جاودانه در آنید، چه بد است منزلگاه متکبران (72)
وَسِیقَ الَّذِینَ اتَّقَوْا رَبَّهُمْ إِلَى الْجَنَّةِ زُمَرًا حَتَّى إِذَا جَاءُوهَا وَفُتِحَتْ أَبْوَابُهَا وَقَالَ لَهُمْ خَزَنَتُهَا سَلَامٌ عَلَیْکُمْ طِبْتُمْ فَادْخُلُوهَا خَالِدِینَ﴿73﴾
و کسانى را که از پروردگارشان پروا کردهاند، گروه گروه به سوى بهشت برانند، تا به نزدیک آن رسند، در حالى که درهایش گشوده است، و نگهبانان آن به ایشان گویند سلام بر شما خوش آمدید به آن وارد شوید و جاودانه بمانید (73)
وَقَالُوا الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی صَدَقَنَا وَعْدَهُ وَأَوْرَثَنَا الْأَرْضَ نَتَبَوَّأُ مِنَ الْجَنَّةِ حَیْثُ نَشَاءُ فَنِعْمَ أَجْرُ الْعَامِلِینَ ﴿74﴾
و گویند سپاس خداوندى را که وعده خود را در حق ما راست گردانید و به ما سرزمین [بهشت] را به میراث داد که از بهشت هر جا که خواهیم سکنا کنیم، پس چه نیکوست پاداش عملداران (74)
وَتَرَى الْمَلَائِکَةَ حَافِّینَ مِنْ حَوْلِ الْعَرْشِ یُسَبِّحُونَ بِحَمْدِ رَبِّهِمْ وَقُضِیَ بَیْنَهُمْ بِالْحَقِّ وَقِیلَ الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِینَ ﴿75﴾
و فرشتگان را بینى که عرش را در میان گرفتهاند، سپاسگزارانه پروردگارشان را تسبیح مىگویند، و در میان آنان به حق داورى شود، و گفته شود سپاس خداوند را که پروردگار جهانیان است است (75)
غافر
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
حم ﴿1﴾
حم [حامیم] (1)
تَنْزِیلُ الْکِتَابِ مِنَ اللَّهِ الْعَزِیزِ الْعَلِیمِ ﴿2﴾
کتابى است فرو فرستاده از سوى خداوند پیروزمند دانا (2)
غَافِرِ الذَّنْبِ وَقَابِلِ التَّوْبِ شَدِیدِ الْعِقَابِ ذِی الطَّوْلِ لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ إِلَیْهِ الْمَصِیرُ ﴿3﴾
آمرزنده گناه و توبه پذیر سخت کیفر نعمت بخش، که خدایى جز او نیست، و سیر و سرانجام به سوى اوست (3)
مَا یُجَادِلُ فِی آیَاتِ اللَّهِ إِلَّا الَّذِینَ کَفَرُوا فَلَا یَغْرُرْکَ تَقَلُّبُهُمْ فِی الْبِلَادِ﴿4﴾
و جز کافران کسى در آیات الهى مجادله نکند، پس گشت و گذار آنان در شهرها تو را مفریبد (4)
کَذَّبَتْ قَبْلَهُمْ قَوْمُ نُوحٍ وَالْأَحْزَابُ مِنْ بَعْدِهِمْ وَهَمَّتْ کُلُّ أُمَّةٍ بِرَسُولِهِمْ لِیَأْخُذُوهُ وَجَادَلُوا بِالْبَاطِلِ لِیُدْحِضُوا بِهِ الْحَقَّ فَأَخَذْتُهُمْ فَکَیْفَ کَانَ عِقَابِ ﴿5﴾
بدینسان پیش از آنان قوم نوح و پس از آنان گروه هاى مشرک نیز تکذیب [پیامبران الهى را] پیشه کردند، و هر امتى قصد پیامبرشان را کردند که او را فرو گیرند، و به دستاویز باطل مجادله کردند که حق را با آن ابطال کنند، آنگاه ایشان را فرو گرفتم، پس بنگر که عقوبت من چگونه بوده است (5)
وَکَذَلِکَ حَقَّتْ کَلِمَتُ رَبِّکَ عَلَى الَّذِینَ کَفَرُوا أَنَّهُمْ أَصْحَابُ النَّارِ﴿6)
و بدینسان حکم پروردگارت بر کافران تحقق یافت که ایشان دوزخى اند (6)
الَّذِینَ یَحْمِلُونَ الْعَرْشَ وَمَنْ حَوْلَهُ یُسَبِّحُونَ بِحَمْدِ رَبِّهِمْ وَیُؤْمِنُونَ بِهِ وَیَسْتَغْفِرُونَ لِلَّذِینَ آمَنُوا رَبَّنَا وَسِعْتَ کُلَّ شَیْءٍ رَحْمَةً وَعِلْمًا فَاغْفِرْ لِلَّذِینَ تَابُوا وَاتَّبَعُوا سَبِیلَکَ وَقِهِمْ عَذَابَ الْجَحِیمِ ﴿7﴾
کسانى که عرش [الهى] را حمل مىکنند، و اطرافیان آن سپاسگزارانه پروردگارشان را تسبیح مىگویند و به او ایمان دارند و براى مؤمنان آمرزش مىخواهند [و مىگویند] پروردگارا رحمت و علم تو همه چیز را فراگرفته است، پس کسانى را که توبه کردهاند و راه تو را در پیش گرفته اند، بیامرز، و از عذاب دوزخ در امانشان بدار (7)
رَبَّنَا وَأَدْخِلْهُمْ جَنَّاتِ عَدْنٍ الَّتِی وَعَدْتَهُمْ وَمَنْ صَلَحَ مِنْ آبَائِهِمْ وَأَزْوَاجِهِمْ وَذُرِّیَّاتِهِمْ إِنَّکَ أَنْتَ الْعَزِیزُ الْحَکِیمُ ﴿8﴾
پروردگارا و ایشان را به بهشت هاى عدن وارد کن، که آن را به آنان و هر کس از پدرانشان و همسرانشان و زاد و رودشان که شایسته باشد، وعده داده اى، که تو پیروزمند فرزانه اى (8)
وَقِهِمُ السَّیِّئَاتِ وَمَنْ تَقِ السَّیِّئَاتِ یَوْمَئِذٍ فَقَدْ رَحِمْتَهُ وَذَلِکَ هُوَ الْفَوْزُ الْعَظِیمُ ﴿9﴾
و ایشان را از عقوبتها[ى اخروى] در امان بدار و هر کس را که در چنین روزى از عقوبتها در امان بدارى، به راستى که بر او رحمت آورده اى، و این همان رستگارى بزرگ است (9)
إِنَّ الَّذِینَ کَفَرُوا یُنَادَوْنَ لَمَقْتُ اللَّهِ أَکْبَرُ مِنْ مَقْتِکُمْ أَنْفُسَکُمْ إِذْ تُدْعَوْنَ إِلَى الْإِیمَانِ فَتَکْفُرُونَ ﴿10﴾
به کافران ندا در دهند که نفرت خداوند از شما، بزرگتر از نفرت شما از خویشتن است، بدانگاه که به سوى ایمان دعوت مىشدید و انکار و کفر مى ورزیدید (10)
قَالُوا رَبَّنَا أَمَتَّنَا اثْنَتَیْنِ وَأَحْیَیْتَنَا اثْنَتَیْنِ فَاعْتَرَفْنَا بِذُنُوبِنَا فَهَلْ إِلَى خُرُوجٍ مِنْ سَبِیلٍ ﴿11﴾
گویند پروردگارا ما را دوبار میراندى و دوبار زنده کردى، ما به گناهانمان اعتراف کرده ایم، پس آیا براى بیرون رفتن [از اینجا] راهى هست؟ (11)
ذَلِکُمْ بِأَنَّهُ إِذَا دُعِیَ اللَّهُ وَحْدَهُ کَفَرْتُمْ وَإِنْ یُشْرَکْ بِهِ تُؤْمِنُوا فَالْحُکْمُ لِلَّهِ الْعَلِیِّ الْکَبِیرِ ﴿12﴾
این از آن است که چون خداوند به تنهایى خوانده مىشد، کفر مى ورزیدید و چون به او شرک ورزیده مىشد، ایمان مى آوردید، حال داورى با خداوند بلندمرتبه بزرگ است (12)
هُوَ الَّذِی یُرِیکُمْ آیَاتِهِ وَیُنَزِّلُ لَکُمْ مِنَ السَّمَاءِ رِزْقًا وَمَا یَتَذَکَّرُ إِلَّا مَنْ یُنِیبُ ﴿13﴾
اوست که آیاتش را به شما مىنمایاند و براى شما از آسمان روزىاى فرو مىفرستد، و جز کسانى که رو به توبه آورده باشند، کسى پند نمىگیرد (13)
فَادْعُوا اللَّهَ مُخْلِصِینَ لَهُ الدِّینَ وَلَوْ کَرِهَ الْکَافِرُونَ ﴿14﴾
پس خداوند را -در حالى که دین خود را براى او پاک و پیراسته مىدارید بخوانید هر چند که کافران ناخوش داشته باشند (14)
رَفِیعُ الدَّرَجَاتِ ذُو الْعَرْشِ یُلْقِی الرُّوحَ مِنْ أَمْرِهِ عَلَى مَنْ یَشَاءُ مِنْ عِبَادِهِ لِیُنْذِرَ یَوْمَ التَّلَاقِ ﴿15﴾
او برافرازنده درجات [و] صاحب عرش است، و وحى را به فرمان خویش بر هر کس از بندگانش که بخواهد فرو مىفرستد، تا از روز هم دیدارى هشدار دهد (15)
یَوْمَ هُمْ بَارِزُونَ لَا یَخْفَى عَلَى اللَّهِ مِنْهُمْ شَیْءٌ لِمَنِ الْمُلْکُ الْیَوْمَ لِلَّهِ الْوَاحِدِ الْقَهَّارِ ﴿16﴾
روزى که ایشان [سراپا] آشکار باشند و از آنان چیزى بر خداوند پوشیده نباشد [ندا آید] امروز فرمانروایى از آن کیست؟ [پاسخ آید] از آن خداوند یگانه قهار است (16)
الْیَوْمَ تُجْزَى کُلُّ نَفْسٍ بِمَا کَسَبَتْ لَا ظُلْمَ الْیَوْمَ إِنَّ اللَّهَ سَرِیعُ الْحِسَابِ﴿17﴾
امروز هر کسى بر وفق کار و کردارش جزا یابد، امروز ستمى [بر کسى] نرود، بىگمان خداوند زود شمار است (17)
وَأَنْذِرْهُمْ یَوْمَ الْآزِفَةِ إِذِ الْقُلُوبُ لَدَى الْحَنَاجِرِ کَاظِمِینَ مَا لِلظَّالِمِینَ مِنْ حَمِیمٍ وَلَا شَفِیعٍ یُطَاعُ ﴿18﴾
و ایشان را از روز قیامت [/بس نزدیک] بیم ده، آنگاه که جانها به گلوگاهها رسد، و غصه خویش فرو برند، براى ستمکاران [مشرک] دوستى و شفیعى که اجازه و اجابت یابد، نیست (18)
یَعْلَمُ خَائِنَةَ الْأَعْیُنِ وَمَا تُخْفِی الصُّدُورُ ﴿19﴾
[خداوند] خیانت چشمها و آنچه دلها پنهان مىدارد، مىداند (19)
وَاللَّهُ یَقْضِی بِالْحَقِّ وَالَّذِینَ یَدْعُونَ مِنْ دُونِهِ لَا یَقْضُونَ بِشَیْءٍ إِنَّ اللَّهَ هُوَ السَّمِیعُ الْبَصِیرُ ﴿20﴾
و خداوند به حق حکم مىراند و معبودانى که به جاى او به پرستش گرفته مىشوند، حکمى نمىرانند، بىگمان خداوند شنواى بیناست (20)
أَوَلَمْ یَسِیرُوا فِی الْأَرْضِ فَیَنْظُرُوا کَیْفَ کَانَ عَاقِبَةُ الَّذِینَ کَانُوا مِنْ قَبْلِهِمْ کَانُوا هُمْ أَشَدَّ مِنْهُمْ قُوَّةً وَآثَارًا فِی الْأَرْضِ فَأَخَذَهُمُ اللَّهُ بِذُنُوبِهِمْ وَمَا کَانَ لَهُمْ مِنَ اللَّهِ مِنْ وَاقٍ ﴿21﴾
آیا در زمین سیر و سفر نکرده اند که بنگرند سرانجام کسانى که پیش از ایشان بودند چگونه بوده است آنان از ایشان در روى زمین پرتوانتر و پر اثرتر بوده اند، که خداوند آنان را به گناهانشان فروگرفت، و در برابر خداوند نگهدارنده اى نداشتند (21)
ذَلِکَ بِأَنَّهُمْ کَانَتْ تَأْتِیهِمْ رُسُلُهُمْ بِالْبَیِّنَاتِ فَکَفَرُوا فَأَخَذَهُمُ اللَّهُ إِنَّهُ قَوِیٌّ شَدِیدُ الْعِقَابِ ﴿22﴾
این از آن بود که پیامبرانشان براى ایشان معجزات مىآوردند، ولى ایشان انکار کردند، آنگاه خداوند فروگرفتشان که او تواناى سخت کیفر است (22)
وَلَقَدْ أَرْسَلْنَا مُوسَى بِآیَاتِنَا وَسُلْطَانٍ مُبِینٍ ﴿23﴾
و به راستى موسى را همراه با آیات خویش و حجتى آشکار فرستادیم (23)
إِلَى فِرْعَوْنَ وَهَامَانَ وَقَارُونَ فَقَالُوا سَاحِرٌ کَذَّابٌ ﴿24﴾
به سوى فرعون و هامان و قارون، آنگاه گفتند او جادوگرى دروغزن است (24)
فَلَمَّا جَاءَهُمْ بِالْحَقِّ مِنْ عِنْدِنَا قَالُوا اقْتُلُوا أَبْنَاءَ الَّذِینَ آمَنُوا مَعَهُ وَاسْتَحْیُوا نِسَاءَهُمْ وَمَا کَیْدُ الْکَافِرِینَ إِلَّا فِی ضَلَالٍ ﴿25﴾
و چون براى آنان حق را از سوى ما آورد گفتند پسران کسانى را که همراه با او ایمان آوردهاند، بکشید و [دختران و] زنانشان را زنده بگذارید، و نیرنگ کافران جز در تباهى نیست (25)
وَقَالَ فِرْعَوْنُ ذَرُونِی أَقْتُلْ مُوسَى وَلْیَدْعُ رَبَّهُ إِنِّی أَخَافُ أَنْ یُبَدِّلَ دِینَکُمْ أَوْ أَنْ یُظْهِرَ فِی الْأَرْضِ الْفَسَادَ ﴿26﴾
و فرعون گفت مرا بگذارید تا موسى را بکشم و او پروردگارش را بخواند، چه مىترسم دین شما را تغییر دهد، یا در این سرزمین فتنه و فساد آشکار کند (26)
وَقَالَ مُوسَى إِنِّی عُذْتُ بِرَبِّی وَرَبِّکُمْ مِنْ کُلِّ مُتَکَبِّرٍ لَا یُؤْمِنُ بِیَوْمِ الْحِسَابِ ﴿27﴾
و موسى گفت من به پروردگار خود و پروردگار شما از [شر] هر متکبرى که به روز حساب ایمان ندارد، پناه مىبرم (27)
وَقَالَ رَجُلٌ مُؤْمِنٌ مِنْ آلِ فِرْعَوْنَ یَکْتُمُ إِیمَانَهُ أَتَقْتُلُونَ رَجُلًا أَنْ یَقُولَ رَبِّیَ اللَّهُ وَقَدْ جَاءَکُمْ بِالْبَیِّنَاتِ مِنْ رَبِّکُمْ وَإِنْ یَکُ کَاذِبًا فَعَلَیْهِ کَذِبُهُ وَإِنْ یَکُ صَادِقًا یُصِبْکُمْ بَعْضُ الَّذِی یَعِدُکُمْ إِنَّ اللَّهَ لَا یَهْدِی مَنْ هُوَ مُسْرِفٌ کَذَّابٌ ﴿28﴾
و مردى مؤمن از آل فرعون -که ایمانش را پنهان مى داشت گفت آیا مىخواهید مردى را بکشید به خاطر اینکه مىگوید پروردگار من خداوند است؟ و براى شما معجزاتى از سوى پروردگارتان آورده است، و اگر دروغگو باشد زیان دروغش بر اوست، و اگر راستگو باشد بخشى از آنچه به شما وعده مىدهد به شما خواهد رسید، بىگمان خداوند کسى را که گزافکار و دروغزن است، هدایت نمىکند (28)
یَا قَوْمِ لَکُمُ الْمُلْکُ الْیَوْمَ ظَاهِرِینَ فِی الْأَرْضِ فَمَنْ یَنْصُرُنَا مِنْ بَأْسِ اللَّهِ إِنْ جَاءَنَا قَالَ فِرْعَوْنُ مَا أُرِیکُمْ إِلَّا مَا أَرَى وَمَا أَهْدِیکُمْ إِلَّا سَبِیلَ الرَّشَادِ ﴿29﴾
اى قوم من، امروز فرمانروایى از آن شماست، و در این سرزمین چیره اید، ولى چه کسى ما را در برابر عذاب الهى -اگر بر سرمان بیاید یارى خواهد داد؟ فرعون گفت به صلاح شما نمىدانم جز چیزى را که خود صلاح بدانم، و شما را جز به راه رشد و راستى هدایت نمىکنم (29)
وَقَالَ الَّذِی آمَنَ یَا قَوْمِ إِنِّی أَخَافُ عَلَیْکُمْ مِثْلَ یَوْمِ الْأَحْزَابِ ﴿30﴾
و همان کسى که [پنهانى] ایمان آورده بود، گفت اى قوم من، من بر شما از چیزى همانند روزگار [سخت] گروه هاى مشرک بیمناکم (30)
مِثْلَ دَأْبِ قَوْمِ نُوحٍ وَعَادٍ وَثَمُودَ وَالَّذِینَ مِنْ بَعْدِهِمْ وَمَا اللَّهُ یُرِیدُ ظُلْمًا لِلْعِبَادِ ﴿31﴾
مانند حال و روز قوم نوح و عاد و ثمود و کسانى که پس از ایشان بودند، و خداوند در حق بندگان ستمى نمىخواهد (31)
وَیَا قَوْمِ إِنِّی أَخَافُ عَلَیْکُمْ یَوْمَ التَّنَادِ ﴿32﴾
و اى قوم من، من بر شما از روز فریاد خوانى بیمناکم (32)
یَوْمَ تُوَلُّونَ مُدْبِرِینَ مَا لَکُمْ مِنَ اللَّهِ مِنْ عَاصِمٍ وَمَنْ یُضْلِلِ اللَّهُ فَمَا لَهُ مِنْ هَادٍ ﴿33﴾
روزى که پشت کنید، براى شما در برابر خداوند پناهى نیست، و هر کس که خداوند بیراهش گذارد، رهنمایى ندارد (33)
وَلَقَدْ جَاءَکُمْ یُوسُفُ مِنْ قَبْلُ بِالْبَیِّنَاتِ فَمَا زِلْتُمْ فِی شَکٍّ مِمَّا جَاءَکُمْ بِهِ حَتَّى إِذَا هَلَکَ قُلْتُمْ لَنْ یَبْعَثَ اللَّهُ مِنْ بَعْدِهِ رَسُولًا کَذَلِکَ یُضِلُّ اللَّهُ مَنْ هُوَ مُسْرِفٌ مُرْتَابٌ ﴿34﴾
و پیشتر یوسف [پیامبر] براى شما معجزاتى آورد و همچنان از آنچه برایتان آورده بود در شک بودید، تا آنکه چون درگذشت، گفتید خداوند هرگز پس از او پیامبرى برنخواهد انگیخت، بدینسان خداوند کسى را که گزاف کار شک گراست بیراه مىدارد (34)
الَّذِینَ یُجَادِلُونَ فِی آیَاتِ اللَّهِ بِغَیْرِ سُلْطَانٍ أَتَاهُمْ کَبُرَ مَقْتًا عِنْدَ اللَّهِ وَعِنْدَ الَّذِینَ آمَنُوا کَذَلِکَ یَطْبَعُ اللَّهُ عَلَى کُلِّ قَلْبِ مُتَکَبِّرٍ جَبَّارٍ ﴿35﴾
کسانى که در آیات الهى بدون حجتى که برایشان آمده باشد، مجادله مىکنند، نزد خداوند و نزد مؤمنان بس ناپسند است، بدینسان خداوند بر هر قلب متکبر زورگویى مهر مى نهد (35)
وَقَالَ فِرْعَوْنُ یَا هَامَانُ ابْنِ لِی صَرْحًا لَعَلِّی أَبْلُغُ الْأَسْبَابَ ﴿36﴾
و فرعون گفت اى هامان براى من برجى [بلند] برآور باشد که به این راهها برسم (36)
أَسْبَابَ السَّمَاوَاتِ فَأَطَّلِعَ إِلَى إِلَهِ مُوسَى وَإِنِّی لَأَظُنُّهُ کَاذِبًا وَکَذَلِکَ زُیِّنَ لِفِرْعَوْنَ سُوءُ عَمَلِهِ وَصُدَّ عَنِ السَّبِیلِ وَمَا کَیْدُ فِرْعَوْنَ إِلَّا فِی تَبَابٍ﴿37﴾
راههاى آسمان، تا به خداى موسى پى ببرم، و من او را دروغگو مىدانم، و بدینسان در نظر فرعون بد کردارىاش آراسته شد، و از راه [صواب] باز داشته شد، و نیرنگ فرعون جز در تباهى نبود (37)
وَقَالَ الَّذِی آمَنَ یَا قَوْمِ اتَّبِعُونِ أَهْدِکُمْ سَبِیلَ الرَّشَادِ ﴿38﴾
و کسى که ایمان آورده بود، گفت اى قوم من، از من پیروى کنید تا شما را به راه رشد و راستى هدایت کنم (38)
یَا قَوْمِ إِنَّمَا هَذِهِ الْحَیَاةُ الدُّنْیَا مَتَاعٌ وَإِنَّ الْآخِرَةَ هِیَ دَارُ الْقَرَارِ ﴿39﴾
اى قوم من، همانا این زندگانى دنیا، بهرهاى [اندک] است، و آخرت سراى اقامت است (39)
مَنْ عَمِلَ سَیِّئَةً فَلَا یُجْزَى إِلَّا مِثْلَهَا وَمَنْ عَمِلَ صَالِحًا مِنْ ذَکَرٍ أَوْ أُنْثَى وَهُوَ مُؤْمِنٌ فَأُولَئِکَ یَدْخُلُونَ الْجَنَّةَ یُرْزَقُونَ فِیهَا بِغَیْرِ حِسَابٍ ﴿40﴾
هر کس کار ناپسندى مرتکب شود، جز به مانند آن جزا نیابد، و هر کس کارى شایسته انجام دهد، اعم از مرد یا زن، و مؤمن باشد، اینانند که وارد بهشت مىشوند، و در آنجا بى حساب روزى مى یابند (40)
وَیَا قَوْمِ مَا لِی أَدْعُوکُمْ إِلَى النَّجَاةِ وَتَدْعُونَنِی إِلَى النَّارِ ﴿41﴾
و اى قوم من، مرا چه مىشود که شما را به رهایى مىخوانم، و حال آنکه شما مرا به آتش دوزخ دعوت مىکنید (41)
تَدْعُونَنِی لِأَکْفُرَ بِاللَّهِ وَأُشْرِکَ بِهِ مَا لَیْسَ لِی بِهِ عِلْمٌ وَأَنَا أَدْعُوکُمْ إِلَى الْعَزِیزِ الْغَفَّارِ ﴿42﴾
مرا به این دعوت مىکنید که به خداوند کفر بورزم، و چیزى را که به آن علم ندارم، شریک او بگیرم، و حال آنکه من شما را به سوى [خداوند] پیروزمند آمرزگار مىخوانم (42)
لَا جَرَمَ أَنَّمَا تَدْعُونَنِی إِلَیْهِ لَیْسَ لَهُ دَعْوَةٌ فِی الدُّنْیَا وَلَا فِی الْآخِرَةِ وَأَنَّ مَرَدَّنَا إِلَى اللَّهِ وَأَنَّ الْمُسْرِفِینَ هُمْ أَصْحَابُ النَّارِ ﴿43﴾
حقا که آنچه مرا به آن مىخوانید، در دنیا و آخرت صاحب دعوتى نیست، و سرانجام بازگشتمان به سوى خداوند است و گزافکاران دوزخى اند (43)
فَسَتَذْکُرُونَ مَا أَقُولُ لَکُمْ وَأُفَوِّضُ أَمْرِی إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصِیرٌ بِالْعِبَادِ ﴿44﴾
و زود باشد که آنچه [اینک] به شما مىگویم به یاد آورید، و کارم را به خداوند واگذار مىکنم، چرا که خداوند به احوال بندگانش بیناست (44)
فَوَقَاهُ اللَّهُ سَیِّئَاتِ مَا مَکَرُوا وَحَاقَ بِآلِ فِرْعَوْنَ سُوءُ الْعَذَابِ ﴿45﴾
و خداوند او را از عواقب سوء نیرنگى که مىورزیدند، در امان داشت، و عذاب سهمگین آل فرعون را فرو گرفت (45)
النَّارُ یُعْرَضُونَ عَلَیْهَا غُدُوًّا وَعَشِیًّا وَیَوْمَ تَقُومُ السَّاعَةُ أَدْخِلُوا آلَ فِرْعَوْنَ أَشَدَّ الْعَذَابِ ﴿46﴾
[یعنى] آتش دوزخ که بامدادان و شامگاهان ایشان را بر آن عرضه دارند و روزى که قیامت بر پا شود [گویند] آل فرعون را به [جایگاه] سهمگین ترین عذاب وارد کنید (46)
وَإِذْ یَتَحَاجُّونَ فِی النَّارِ فَیَقُولُ الضُّعَفَاءُ لِلَّذِینَ اسْتَکْبَرُوا إِنَّا کُنَّا لَکُمْ تَبَعًا فَهَلْ أَنْتُمْ مُغْنُونَ عَنَّا نَصِیبًا مِنَ النَّارِ ﴿47﴾
و آنگاه که در آتش [دوزخ] با یکدیگر بگو مگو مىکنند، ناتوانان به مستکبران مىگویند ما پیرو شما بودیم، پس آیا شما باز دارنده بخشى از آتش [دوزخ] از ما هستید؟ (47)
قَالَ الَّذِینَ اسْتَکْبَرُوا إِنَّا کُلٌّ فِیهَا إِنَّ اللَّهَ قَدْ حَکَمَ بَیْنَ الْعِبَادِ ﴿48﴾
مستکبران گویند همه ما در آن هستیم، به راستى که خداوند در میان بندگان داورى کرده است (48)
وَقَالَ الَّذِینَ فِی النَّارِ لِخَزَنَةِ جَهَنَّمَ ادْعُوا رَبَّکُمْ یُخَفِّفْ عَنَّا یَوْمًا مِنَ الْعَذَابِ ﴿49﴾
و دوزخیان به نگهبانان گویند از پروردگارتان بخواهید که روزى از [روزهاى] عذاب ما را کاهش دهد (49)
قَالُوا أَوَلَمْ تَکُ تَأْتِیکُمْ رُسُلُکُمْ بِالْبَیِّنَاتِ قَالُوا بَلَى قَالُوا فَادْعُوا وَمَا دُعَاءُ الْکَافِرِینَ إِلَّا فِی ضَلَالٍ ﴿50﴾
گویند آیا چنین نبود که پیامبرانتان معجزاتى برایتان آوردند؟ گفتند چرا [نگهبانان] گویند پس دعا کنید، و دعاى کافران جز در تباهى نیست (50)
إِنَّا لَنَنْصُرُ رُسُلَنَا وَالَّذِینَ آمَنُوا فِی الْحَیَاةِ الدُّنْیَا وَیَوْمَ یَقُومُ الْأَشْهَادُ﴿51﴾
ما پیامبرانمان و مؤمنان را در زندگانى دنیا و روزى که شاهدان به شهادت برخیزند، یارى مىکنیم (51)
یَوْمَ لَا یَنْفَعُ الظَّالِمِینَ مَعْذِرَتُهُمْ وَلَهُمُ اللَّعْنَةُ وَلَهُمْ سُوءُ الدَّارِ ﴿52﴾
روزى که براى ستمکاران [مشرک] عذر خواهیشان سود ندهد، و لعنت و بد فرجامى نصیب آنان باشد (52)
وَلَقَدْ آتَیْنَا مُوسَى الْهُدَى وَأَوْرَثْنَا بَنِی إِسْرَائِیلَ الْکِتَابَ ﴿53﴾
و به راستى به موسى رهنمود بخشیدیم و به بنىاسرائیل کتاب آسمانى به میراث دادیم (53)
هُدًى وَذِکْرَى لِأُولِی الْأَلْبَابِ ﴿54﴾
که رهنمود و پندآموز خردمندان است (54)
فَاصْبِرْ إِنَّ وَعْدَ اللَّهِ حَقٌّ وَاسْتَغْفِرْ لِذَنْبِکَ وَسَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّکَ بِالْعَشِیِّ وَالْإِبْکَارِ ﴿55﴾
پس شکیبایى پیشه کن، که وعده الهى حق است و براى گناهت آمرزش بخواه و شامگاهان و بامدادان سپاسگزارانه پروردگارت را تسبیح گوى (55)
إِنَّ الَّذِینَ یُجَادِلُونَ فِی آیَاتِ اللَّهِ بِغَیْرِ سُلْطَانٍ أَتَاهُمْ إِنْ فِی صُدُورِهِمْ إِلَّا کِبْرٌ مَا هُمْ بِبَالِغِیهِ فَاسْتَعِذْ بِاللَّهِ إِنَّهُ هُوَ السَّمِیعُ الْبَصِیرُ ﴿56﴾
کسانى که بدون حجتى که بر ایشان آمده باشد، در آیات الهى مجادله مىکنند، در دلهایشان جز خود بزرگبینى نیست، که به آن نایل نشوند، پس بر خداوند پناه ببر، که او شنواى بیناست (56)
لَخَلْقُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ أَکْبَرُ مِنْ خَلْقِ النَّاسِ وَلَکِنَّ أَکْثَرَ النَّاسِ لَا یَعْلَمُونَ ﴿57﴾
بىگمان آفرینش آسمانها و زمین از آفرینش انسانها بزرگتر است، ولى بیشترین مردم نمىدانند (57)
وَمَا یَسْتَوِی الْأَعْمَى وَالْبَصِیرُ وَالَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ وَلَا الْمُسِیءُ قَلِیلًا مَا تَتَذَکَّرُونَ ﴿58﴾
و نابینا و بینا برابر نیستند، همچنین کسانى که ایمان آورده اند و کارهاى شایسته کرده اند و بدکرداران هم [برابر نیستند]، چه اندک پند مىگیرید (58)
إِنَّ السَّاعَةَ لَآتِیَةٌ لَا رَیْبَ فِیهَا وَلَکِنَّ أَکْثَرَ النَّاسِ لَا یُؤْمِنُونَ ﴿59﴾
بىگمان قیامت آمدنى است و شکى در آن نیست، ولى بیشترین مردم باور نمىدارند (59)
وَقَالَ رَبُّکُمُ ادْعُونِی أَسْتَجِبْ لَکُمْ إِنَّ الَّذِینَ یَسْتَکْبِرُونَ عَنْ عِبَادَتِی سَیَدْخُلُونَ جَهَنَّمَ دَاخِرِینَ ﴿60﴾
و پروردگارت گوید مرا به دعا بخوانید تا برایتان اجابت کنم، بىگمان کسانى که از عبادت من استکبار مى ورزند، زودا که به خوارى و زارى وارد دوزخ شوند (60)
اللَّهُ الَّذِی جَعَلَ لَکُمُ اللَّیْلَ لِتَسْکُنُوا فِیهِ وَالنَّهَارَ مُبْصِرًا إِنَّ اللَّهَ لَذُو فَضْلٍ عَلَى النَّاسِ وَلَکِنَّ أَکْثَرَ النَّاسِ لَا یَشْکُرُونَ ﴿61﴾
خداوند کسى است که شب را براى شما آفرید تا در آن آرام گیرید و روز را چشماندازى روشن ساخت، بىگمان خداوند بر مردمان بخشش و بخشایش دارد، ولى بیشترینه مردم سپاس نمىگزارند (61)
ذَلِکُمُ اللَّهُ رَبُّکُمْ خَالِقُ کُلِّ شَیْءٍ لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ فَأَنَّى تُؤْفَکُونَ ﴿62﴾
چنین است خداوند، پروردگارتان، که آفریننده همه چیز است، خدایى جز او نیست، پس چگونه به بیراهه مىروید؟ (62)
کَذَلِکَ یُؤْفَکُ الَّذِینَ کَانُوا بِآیَاتِ اللَّهِ یَجْحَدُونَ ﴿63﴾
بدینسان کسانى که به آیات الهى انکار ورزیدند، به بیراهه افتادند (63)
اللَّهُ الَّذِی جَعَلَ لَکُمُ الْأَرْضَ قَرَارًا وَالسَّمَاءَ بِنَاءً وَصَوَّرَکُمْ فَأَحْسَنَ صُوَرَکُمْ وَرَزَقَکُمْ مِنَ الطَّیِّبَاتِ ذَلِکُمُ اللَّهُ رَبُّکُمْ فَتَبَارَکَ اللَّهُ رَبُّ الْعَالَمِینَ ﴿64﴾
خداوند کسى است که زمین را آرامشگاه و آسمان را سرپناه شما قرار داد، و شما را نقشبندى کرد و شکلهاى شما را نیکو پرداخت و شما را از پاکیزهها روزى داد، چنین است خداوند، پروردگارتان، بزرگا خداوندى که پروردگار جهانیان است (64)
هُوَ الْحَیُّ لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ فَادْعُوهُ مُخْلِصِینَ لَهُ الدِّینَ الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِینَ ﴿65﴾
اوست زنده که خدایى جز او نیست، پس او را -در حالى که دین خود را براى او پیراسته مىدارید بخوانید، سپاس خداوند را که پروردگار جهانیان است (65)
قُلْ إِنِّی نُهِیتُ أَنْ أَعْبُدَ الَّذِینَ تَدْعُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ لَمَّا جَاءَنِیَ الْبَیِّنَاتُ مِنْ رَبِّی وَأُمِرْتُ أَنْ أُسْلِمَ لِرَبِّ الْعَالَمِینَ ﴿66﴾
بگو من بازداشته شده ام از اینکه کسانى را که شما به جاى خداوند مىپرستید، بپرستم، آن هم هنگامى که روشنگری هایى براى من از جانب پروردگارم آمده است، و دستور یافته ام که در برابر پروردگار جهانیان، تسلیم پیشه کنم (66)
هُوَ الَّذِی خَلَقَکُمْ مِنْ تُرَابٍ ثُمَّ مِنْ نُطْفَةٍ ثُمَّ مِنْ عَلَقَةٍ ثُمَّ یُخْرِجُکُمْ طِفْلًا ثُمَّ لِتَبْلُغُوا أَشُدَّکُمْ ثُمَّ لِتَکُونُوا شُیُوخًا وَمِنْکُمْ مَنْ یُتَوَفَّى مِنْ قَبْلُ وَلِتَبْلُغُوا أَجَلًا مُسَمًّى وَلَعَلَّکُمْ تَعْقِلُونَ ﴿67﴾
او کسى است که شما را [ابتدا] از خاک، سپس از نطفه، سپس از خون بسته آفرید، سپس شما را به هیئت نوزادى [از رحم ها] بیرون آورد، تا به کمال رشدتان برسید، سپس تا پیر شوید، و بعضى از شما پیشاپیش جانش گرفته مىشود، و تا به سرآمدى معین برسید، و باشد که تعقل کنید (67)
هُوَ الَّذِی یُحْیِی وَیُمِیتُ فَإِذَا قَضَى أَمْرًا فَإِنَّمَا یَقُولُ لَهُ کُنْ فَیَکُونُ﴿68﴾
او کسى است که زنده مىدارد و مىمیراند و چون امرى را اراده کند، فقط به آن مىگوید موجود شو، و بىدرنگ موجود مىشود (68)
أَلَمْ تَرَ إِلَى الَّذِینَ یُجَادِلُونَ فِی آیَاتِ اللَّهِ أَنَّى یُصْرَفُونَ ﴿69﴾
آیا کسانى را که در آیات الهى مجادله مىکنند، ندیدهاى که چگونه بیراهه مىروند (69)
الَّذِینَ کَذَّبُوا بِالْکِتَابِ وَبِمَا أَرْسَلْنَا بِهِ رُسُلَنَا فَسَوْفَ یَعْلَمُونَ ﴿70﴾
کسانى که کتاب آسمانى و آنچه پیامبرانمان را براى آن فرستاده ایم، تکذیب مىکنند، زودا که [نتیجه و حقیقت را] بدانند (70)
إِذِ الْأَغْلَالُ فِی أَعْنَاقِهِمْ وَالسَّلَاسِلُ یُسْحَبُونَ ﴿71﴾
آنگاه که غل ها در گردنهایشان است، و به زنجیرها در آب گرم کشیده مىشوند (71)
فِی الْحَمِیمِ ثُمَّ فِی النَّارِ یُسْجَرُونَ ﴿72﴾
سپس در آتش [دوزخ] سوخته مىشوند (72)
ثُمَّ قِیلَ لَهُمْ أَیْنَ مَا کُنْتُمْ تُشْرِکُونَ ﴿73﴾
سپس به آنان گویند آنچه در برابر خداوند شریک مى آوردید، کجاست؟ (73)
مِنْ دُونِ اللَّهِ قَالُوا ضَلُّوا عَنَّا بَلْ لَمْ نَکُنْ نَدْعُو مِنْ قَبْلُ شَیْئًا کَذَلِکَ یُضِلُّ اللَّهُ الْکَافِرِینَ ﴿74﴾
گویند از دید ما گم شدند، بلکه پیشتر هم چیزى را به پرستش نمى خواندیم، بدینسان خداوند کافران را بیراه گذارد (74)
ذَلِکُمْ بِمَا کُنْتُمْ تَفْرَحُونَ فِی الْأَرْضِ بِغَیْرِ الْحَقِّ وَبِمَا کُنْتُمْ تَمْرَحُونَ﴿75﴾
این از آن است که در روى زمین به ناحق شادى مىکردید و از آن است که فخر مىفروختید (75)
ادْخُلُوا أَبْوَابَ جَهَنَّمَ خَالِدِینَ فِیهَا فَبِئْسَ مَثْوَى الْمُتَکَبِّرِینَ ﴿76﴾
از دروازه هاى جهنم وارد شوید، که جاودانه در آنید، و جایگاه متکبران چه بد است (76)
فَاصْبِرْ إِنَّ وَعْدَ اللَّهِ حَقٌّ فَإِمَّا نُرِیَنَّکَ بَعْضَ الَّذِی نَعِدُهُمْ أَوْ نَتَوَفَّیَنَّکَ فَإِلَیْنَا یُرْجَعُونَ ﴿77﴾
پس شکیبایى پیشه کن، که وعده الهى حق است، اگر بخشى از آنچه به ایشان وعده داده ایم به تو بنمایانیم، یا جان تو را [پیش از آن] بگیریم، در هر صورت به سوى ما بازگردانده مىشوند (77)
وَلَقَدْ أَرْسَلْنَا رُسُلًا مِنْ قَبْلِکَ مِنْهُمْ مَنْ قَصَصْنَا عَلَیْکَ وَمِنْهُمْ مَنْ لَمْ نَقْصُصْ عَلَیْکَ وَمَا کَانَ لِرَسُولٍ أَنْ یَأْتِیَ بِآیَةٍ إِلَّا بِإِذْنِ اللَّهِ فَإِذَا جَاءَ أَمْرُ اللَّهِ قُضِیَ بِالْحَقِّ وَخَسِرَ هُنَالِکَ الْمُبْطِلُونَ ﴿78﴾
و به راستى پیش از تو پیامبرانى فرستادیم که از بعضى از آنان با تو سخن گفته ایم، و از بعضى از آنان با تو سخن نگفته ایم، و هیچ پیامبرى را نرسد که جز به اذن الهى معجزه اى بیاورد، پس چون امر الهى فرارسد، به حق انجام گیرد و باطل اندیشان در اینجا زیانکار شوند (78)
اللَّهُ الَّذِی جَعَلَ لَکُمُ الْأَنْعَامَ لِتَرْکَبُوا مِنْهَا وَمِنْهَا تَأْکُلُونَ ﴿79﴾
خداوند است که براى شما چارپایانى آفریده است که بر برخى از آنها سوار شوید و از برخى از آنها بخورید (79)
وَلَکُمْ فِیهَا مَنَافِعُ وَلِتَبْلُغُوا عَلَیْهَا حَاجَةً فِی صُدُورِکُمْ وَعَلَیْهَا وَعَلَى الْفُلْکِ تُحْمَلُونَ ﴿80﴾
و براى شما در آنها سودهایى هست و نیز براى آنکه سوار بر آنها به مقصدى که در دل دارید برسید، و بر آنها و بر کشتی ها [به هر جا که خواهید] منتقل مىشوید (80)
وَیُرِیکُمْ آیَاتِهِ فَأَیَّ آیَاتِ اللَّهِ تُنْکِرُونَ ﴿81﴾
و به شما آیات خویش را مىنمایاند، پس کدام یک از آیات الهى را انکار مىکنید؟ (81)
أَفَلَمْ یَسِیرُوا فِی الْأَرْضِ فَیَنْظُرُوا کَیْفَ کَانَ عَاقِبَةُ الَّذِینَ مِنْ قَبْلِهِمْ کَانُوا أَکْثَرَ مِنْهُمْ وَأَشَدَّ قُوَّةً وَآثَارًا فِی الْأَرْضِ فَمَا أَغْنَى عَنْهُمْ مَا کَانُوا یَکْسِبُونَ ﴿82﴾
آیا در زمین سیر و سفر نکرده اند که بنگرند سرانجام کسانى که پیش از آنان بودهاند چگونه بوده است آنان از ایشان پرشمارتر و پرتوانتر و پراثرتر بوده اند، اما آنچه به دست آوردند به کارشان نیامد (82)
فَلَمَّا جَاءَتْهُمْ رُسُلُهُمْ بِالْبَیِّنَاتِ فَرِحُوا بِمَا عِنْدَهُمْ مِنَ الْعِلْمِ وَحَاقَ بِهِمْ مَا کَانُوا بِهِ یَسْتَهْزِئُونَ ﴿83﴾
آنگاه که پیامبرانشان براى آنان پدیده هاى روشنگر آوردند، از آن مقدار علمى که داشتند، شادمانى کردند و [تبعات] آنچه ریشخندش مىکردند آنان را فرو گرفت (83)
فَلَمَّا رَأَوْا بَأْسَنَا قَالُوا آمَنَّا بِاللَّهِ وَحْدَهُ وَکَفَرْنَا بِمَا کُنَّا بِهِ مُشْرِکِینَ﴿84﴾
و چون عذاب ما را دیدند گفتند تنها به خداوند ایمان آوردیم و به آنچه شرک آورده بودیم، اینک کافریم (84)
فَلَمْ یَکُ یَنْفَعُهُمْ إِیمَانُهُمْ لَمَّا رَأَوْا بَأْسَنَا سُنَّتَ اللَّهِ الَّتِی قَدْ خَلَتْ فِی عِبَادِهِ وَخَسِرَ هُنَالِکَ الْکَافِرُونَ ﴿85﴾
ولى هنگامى که عذاب ما را دیدند، دیگر ایمانشان برایشان سودى نداشت، این سنت الهى است که در میان بندگانش جارى بوده است، و در اینجا کافران زیانکار شدند (85)
فصلت
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
حم ﴿1﴾
حم [حا میم] (1)
تَنْزِیلٌ مِنَ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ ﴿2﴾
[کتابى است] فرو فرستاده از جانب [خداوند] رحمان رحیم (2)
کِتَابٌ فُصِّلَتْ آیَاتُهُ قُرْآنًا عَرَبِیًّا لِقَوْمٍ یَعْلَمُونَ ﴿3﴾
کتابى است که آیاتش به شیوایى بیان شده است، قرآنى عربى براى اهل معرفت (3)
بَشِیرًا وَنَذِیرًا فَأَعْرَضَ أَکْثَرُهُمْ فَهُمْ لَا یَسْمَعُونَ ﴿4﴾
که مژده آور و هشدار دهنده است، ولى بیشترین آنان روى گردان شدند که به گوش [دل] نمىشنوند (4)
وَقَالُوا قُلُوبُنَا فِی أَکِنَّةٍ مِمَّا تَدْعُونَا إِلَیْهِ وَفِی آذَانِنَا وَقْرٌ وَمِنْ بَیْنِنَا وَبَیْنِکَ حِجَابٌ فَاعْمَلْ إِنَّنَا عَامِلُونَ ﴿5﴾
و گویند دلهاى ما از آنچه ما را به آن مىخوانید در پوشش است و در گوشهایمان سنگینى اى، و میان ما و تو حجابى است، هر چه خواهى کن که ما نیز کننده ایم (5)
قُلْ إِنَّمَا أَنَا بَشَرٌ مِثْلُکُمْ یُوحَى إِلَیَّ أَنَّمَا إِلَهُکُمْ إِلَهٌ وَاحِدٌ فَاسْتَقِیمُوا إِلَیْهِ وَاسْتَغْفِرُوهُ وَوَیْلٌ لِلْمُشْرِکِینَ ﴿6﴾
بگو جز این نیست که من بشرى مانند شما هستم [با این تفاوت] که به من وحى مىشود که خداى شما خداى یگانه است، در کار او راست و درست باشید و از او آمرزش بخواهید، و واى بر مشرکان (6)
الَّذِینَ لَا یُؤْتُونَ الزَّکَاةَ وَهُمْ بِالْآخِرَةِ هُمْ کَافِرُونَ ﴿7﴾
کسانى که زکات نمىپردازند و هم ایشان آخرت را منکرند (7)
إِنَّ الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ لَهُمْ أَجْرٌ غَیْرُ مَمْنُونٍ ﴿8﴾
بىگمان کسانى که ایمان آورده اند و کارهاى شایسته کرده اند پاداشى ناکاسته [بىمنت] دارند (8)
قُلْ أَئِنَّکُمْ لَتَکْفُرُونَ بِالَّذِی خَلَقَ الْأَرْضَ فِی یَوْمَیْنِ وَتَجْعَلُونَ لَهُ أَنْدَادًا ذَلِکَ رَبُّ الْعَالَمِینَ ﴿9﴾
بگو آیا شما به کسى که زمین را در دو روز آفریده است، کفر مى ورزید و براى او همتایانى قائل مىشوید، اوست که پروردگار جهانیان است (9)
وَجَعَلَ فِیهَا رَوَاسِیَ مِنْ فَوْقِهَا وَبَارَکَ فِیهَا وَقَدَّرَ فِیهَا أَقْوَاتَهَا فِی أَرْبَعَةِ أَیَّامٍ سَوَاءً لِلسَّائِلِینَ ﴿10﴾
و بر روى آن [زمین]، کوههاى استوار آفرید و به آن برکت بخشید و در چهار روز زاد و برگ آن را در آن آماده ساخت، که براى خواهندگان یکسان است (10)
ثُمَّ اسْتَوَى إِلَى السَّمَاءِ وَهِیَ دُخَانٌ فَقَالَ لَهَا وَلِلْأَرْضِ ائْتِیَا طَوْعًا أَوْ کَرْهًا قَالَتَا أَتَیْنَا طَائِعِینَ ﴿11﴾
سپس به آسمان پرداخت که به صورت دودى [بخارى] بود، به آن و به زمین فرمود خواه یا ناخواه رام شوید، [به زبان حال] گفتند البته رام و تسلیم هستیم (11)
فَقَضَاهُنَّ سَبْعَ سَمَاوَاتٍ فِی یَوْمَیْنِ وَأَوْحَى فِی کُلِّ سَمَاءٍ أَمْرَهَا وَزَیَّنَّا السَّمَاءَ الدُّنْیَا بِمَصَابِیحَ وَحِفْظًا ذَلِکَ تَقْدِیرُ الْعَزِیزِ الْعَلِیمِ ﴿12﴾
آنگاه آنها را به صورت آسمانهاى هفتگانه در دو روز استوار کرد و در هر آسمانى امرش را وحى کرد، و آسمان دنیا را به چراغها[ى ستارگان] آراستیم و آن را محفوظ داشتیم، این اندازه آفرینى [خداوند] پیروزمند داناست (12)
فَإِنْ أَعْرَضُوا فَقُلْ أَنْذَرْتُکُمْ صَاعِقَةً مِثْلَ صَاعِقَةِ عَادٍ وَثَمُودَ ﴿13﴾
و اگر رویگردان شدند بگو شما را از صاعقه اى مانند صاعقه عاد و ثمود هشدار مى دهم (13)
إِذْ جَاءَتْهُمُ الرُّسُلُ مِنْ بَیْنِ أَیْدِیهِمْ وَمِنْ خَلْفِهِمْ أَلَّا تَعْبُدُوا إِلَّا اللَّهَ قَالُوا لَوْ شَاءَ رَبُّنَا لَأَنْزَلَ مَلَائِکَةً فَإِنَّا بِمَا أُرْسِلْتُمْ بِهِ کَافِرُونَ ﴿14﴾
چنین بود که پیامبران آنان پیش از آنان و پس از آنان آمدند که جز خداوند را مپرستید، گفتند اگر پروردگارمان مىخواست فرشتگانى مىفرستاد، پس ما رسالت شما را منکریم (14)
فَأَمَّا عَادٌ فَاسْتَکْبَرُوا فِی الْأَرْضِ بِغَیْرِ الْحَقِّ وَقَالُوا مَنْ أَشَدُّ مِنَّا قُوَّةً أَوَلَمْ یَرَوْا أَنَّ اللَّهَ الَّذِی خَلَقَهُمْ هُوَ أَشَدُّ مِنْهُمْ قُوَّةً وَکَانُوا بِآیَاتِنَا یَجْحَدُونَ﴿15﴾
اما قوم عاد در آن سرزمین به ناحق سرکشى کردند و گفتند چه کسى از ما پرتوانتر است؟ آیا ننگریسته اند که خداوندى که آنان را آفریده است، از آنها پرتوانتر است؟ [این چنین بود که] آیات ما را انکار مىکردند (15)
فَأَرْسَلْنَا عَلَیْهِمْ رِیحًا صَرْصَرًا فِی أَیَّامٍ نَحِسَاتٍ لِنُذِیقَهُمْ عَذَابَ الْخِزْیِ فِی الْحَیَاةِ الدُّنْیَا وَلَعَذَابُ الْآخِرَةِ أَخْزَى وَهُمْ لَا یُنْصَرُونَ ﴿16﴾
آنگاه بر ایشان بادى سخت سرد، در روزهاى شوم، فرستادیم که به آنان عذاب رسواگر را در زندگانى دنیا بچشانیم و عذاب اخروى رسواگرتر است، و آنان یارى نیابند (16)
وَأَمَّا ثَمُودُ فَهَدَیْنَاهُمْ فَاسْتَحَبُّوا الْعَمَى عَلَى الْهُدَى فَأَخَذَتْهُمْ صَاعِقَةُ الْعَذَابِ الْهُونِ بِمَا کَانُوا یَکْسِبُونَ ﴿17﴾
و اما قوم ثمود هدایتشان کردیم، ولى سرگشتگى را از هدایت خوش تر داشتند، آنگاه به خاطر کار و کردارشان، صاعقه عذاب رسواگر آنان را فرو گرفت (17)
وَنَجَّیْنَا الَّذِینَ آمَنُوا وَکَانُوا یَتَّقُونَ ﴿18﴾
و کسانى را که ایمان آورده و پروا پیشه کرده بودند رهاندیم (18)
وَیَوْمَ یُحْشَرُ أَعْدَاءُ اللَّهِ إِلَى النَّارِ فَهُمْ یُوزَعُونَ ﴿19﴾
و روزى [باشد] که دشمنان خدا به سوى دوزخ گرد آیند، و به همدیگر فرارسند (19)
حَتَّى إِذَا مَا جَاءُوهَا شَهِدَ عَلَیْهِمْ سَمْعُهُمْ وَأَبْصَارُهُمْ وَجُلُودُهُمْ بِمَا کَانُوا یَعْمَلُونَ ﴿20﴾
تا چون به آنجا رسند، گوشها و چشمها و پوستهایشان درباره آنچه کرده اند، بر آنان گواهى دهند (20)
وَقَالُوا لِجُلُودِهِمْ لِمَ شَهِدْتُمْ عَلَیْنَا قَالُوا أَنْطَقَنَا اللَّهُ الَّذِی أَنْطَقَ کُلَّ شَیْءٍ وَهُوَ خَلَقَکُمْ أَوَّلَ مَرَّةٍ وَإِلَیْهِ تُرْجَعُونَ ﴿21﴾
به پوستهایشان گویند چرا بر ما گواهى دادید؟ گویند ما را خداوندى که هر چیز را به سخن درآورد، به سخن درآورده است، و او شما را نخست بار [که چیزى نبودید] آفرید، و به سوى او باز گردانده مىشوید (21)
وَمَا کُنْتُمْ تَسْتَتِرُونَ أَنْ یَشْهَدَ عَلَیْکُمْ سَمْعُکُمْ وَلَا أَبْصَارُکُمْ وَلَا جُلُودُکُمْ وَلَکِنْ ظَنَنْتُمْ أَنَّ اللَّهَ لَا یَعْلَمُ کَثِیرًا مِمَّا تَعْمَلُونَ ﴿22﴾
و شما پردهپوشى نمىکردید از اینکه مبادا گوشهایتان و چشمهایتان و پوستهایتان بر شما گواهى دهند، [بلکه از این روى بود که] گمان مىکردید که خداوند بسیارى از کار و کردارتان را نمىداند (22)
وَذَلِکُمْ ظَنُّکُمُ الَّذِی ظَنَنْتُمْ بِرَبِّکُمْ أَرْدَاکُمْ فَأَصْبَحْتُمْ مِنَ الْخَاسِرِینَ ﴿23﴾
و این گمان شما بود که در حق پروردگارتان مىپنداشتید که شما را هلاک کرد و از زیانکاران شدید (23)
فَإِنْ یَصْبِرُوا فَالنَّارُ مَثْوًى لَهُمْ وَإِنْ یَسْتَعْتِبُوا فَمَا هُمْ مِنَ الْمُعْتَبِینَ﴿24﴾
پس اگر شکیبایى ورزند، آتش [دوزخ] جایگاه آنان است، و اگر بخشایش طلبند، از بخشودگان نیستند (24)
وَقَیَّضْنَا لَهُمْ قُرَنَاءَ فَزَیَّنُوا لَهُمْ مَا بَیْنَ أَیْدِیهِمْ وَمَا خَلْفَهُمْ وَحَقَّ عَلَیْهِمُ الْقَوْلُ فِی أُمَمٍ قَدْ خَلَتْ مِنْ قَبْلِهِمْ مِنَ الْجِنِّ وَالْإِنْسِ إِنَّهُمْ کَانُوا خَاسِرِینَ ﴿25﴾
و براى آنان همنشینانى گماشتیم که حال و آینده شان را در نظر ایشان آراسته جلوه دادند، و در میان امت هایى از جن و انس که پیش از ایشان بوده اند، حکم [عذاب] در حق ایشان تحقق یافت که ایشان زیانکار بودند (25)
وَقَالَ الَّذِینَ کَفَرُوا لَا تَسْمَعُوا لِهَذَا الْقُرْآنِ وَالْغَوْا فِیهِ لَعَلَّکُمْ تَغْلِبُونَ ﴿26﴾
و کافران گویند به این قرآن گوش مدهید و در اثناى خواندن آن سخنان بیهوده بگویید، باشد که پیروز شوید (26)
فَلَنُذِیقَنَّ الَّذِینَ کَفَرُوا عَذَابًا شَدِیدًا وَلَنَجْزِیَنَّهُمْ أَسْوَأَ الَّذِی کَانُوا یَعْمَلُونَ ﴿27﴾
پس به کافران عذابى سخت بچشانیم، و بر وفق بدترین کارى که کرده اند ایشان را جزا دهیم (27)
ذَلِکَ جَزَاءُ أَعْدَاءِ اللَّهِ النَّارُ لَهُمْ فِیهَا دَارُ الْخُلْدِ جَزَاءً بِمَا کَانُوا بِآیَاتِنَا یَجْحَدُونَ ﴿28﴾
چنین است که جزاى دشمنان خدا آتش [دوزخ] است، که در آنجا سرایى جاودانه داشته باشند، که کیفر آن است که به آیات ما انکار مى ورزیدند (28)
وَقَالَ الَّذِینَ کَفَرُوا رَبَّنَا أَرِنَا اللَّذَیْنِ أَضَلَّانَا مِنَ الْجِنِّ وَالْإِنْسِ نَجْعَلْهُمَا تَحْتَ أَقْدَامِنَا لِیَکُونَا مِنَ الْأَسْفَلِینَ ﴿29﴾
و کافران گویند پروردگارا کسانى را از جن و انس که ما را گمراه کردند، به ما نشان بده که به زیر گام هایمان در اندازیمشان که از فروماندگان باشند (29)
إِنَّ الَّذِینَ قَالُوا رَبُّنَا اللَّهُ ثُمَّ اسْتَقَامُوا تَتَنَزَّلُ عَلَیْهِمُ الْمَلَائِکَةُ أَلَّا تَخَافُوا وَلَا تَحْزَنُوا وَأَبْشِرُوا بِالْجَنَّةِ الَّتِی کُنْتُمْ تُوعَدُونَ ﴿30﴾
بىگمان کسانى که گویند پروردگار ما خداوند است، سپس پایدارى ورزند، فرشتگان بر آنان نازل شوند [و گویند] که مترسید و اندوهگین مباشید و مژده باد شما را به بهشتى که به شما وعده داده بودند (30)
نَحْنُ أَوْلِیَاؤُکُمْ فِی الْحَیَاةِ الدُّنْیَا وَفِی الْآخِرَةِ وَلَکُمْ فِیهَا مَا تَشْتَهِی أَنْفُسُکُمْ وَلَکُمْ فِیهَا مَا تَدَّعُونَ ﴿31﴾
ما دوستداران شما در زندگانى دنیا و در آخرت هستیم، و در آنجا براى شما هر چه دلهایتان بخواهد و هر آنچه بطلبید هست (31)
نُزُلًا مِنْ غَفُورٍ رَحِیمٍ ﴿32﴾
که پیشکشى از [خداوند] آمرزگار مهربان است (32)
وَمَنْ أَحْسَنُ قَوْلًا مِمَّنْ دَعَا إِلَى اللَّهِ وَعَمِلَ صَالِحًا وَقَالَ إِنَّنِی مِنَ الْمُسْلِمِینَ ﴿33﴾
و کیست نیکو سخن تر از کسى که به سوى خداوند دعوت کند، و کارى شایسته در پیش گیرد و بگوید که من از مسلمانانم (33)
وَلَا تَسْتَوِی الْحَسَنَةُ وَلَا السَّیِّئَةُ ادْفَعْ بِالَّتِی هِیَ أَحْسَنُ فَإِذَا الَّذِی بَیْنَکَ وَبَیْنَهُ عَدَاوَةٌ کَأَنَّهُ وَلِیٌّ حَمِیمٌ ﴿34﴾
و نیکى و بدى برابر نیست همواره به شیوهاى که نیکوتر است مجادله کن، آنگاه [خواهى دید] کسى که بین تو و او دشمنىاى بود، گویى دوستى مهربان است (34)
وَمَا یُلَقَّاهَا إِلَّا الَّذِینَ صَبَرُوا وَمَا یُلَقَّاهَا إِلَّا ذُو حَظٍّ عَظِیمٍ ﴿35﴾
و آن را جز شکیبایان نپذیرند، و آن را جز بختیار فرانگیرد (35)
وَإِمَّا یَنْزَغَنَّکَ مِنَ الشَّیْطَانِ نَزْغٌ فَاسْتَعِذْ بِاللَّهِ إِنَّهُ هُوَ السَّمِیعُ الْعَلِیمُ﴿36﴾
و اگر وسوسه اى از سوى شیطان تو را به وسواس افکند، به خداوند پناه ببر، چرا که او شنواى داناست (36)
وَمِنْ آیَاتِهِ اللَّیْلُ وَالنَّهَارُ وَالشَّمْسُ وَالْقَمَرُ لَا تَسْجُدُوا لِلشَّمْسِ وَلَا لِلْقَمَرِ وَاسْجُدُوا لِلَّهِ الَّذِی خَلَقَهُنَّ إِنْ کُنْتُمْ إِیَّاهُ تَعْبُدُونَ ﴿37﴾
و از آیات او شب و روز و خورشید و ماه است، در برابر خورشید و ماه سجده نکنید، بلکه در برابر خداوندى که آنها را آفریده است -اگر تنها او را مى پرستیدسجده کنید (37)
فَإِنِ اسْتَکْبَرُوا فَالَّذِینَ عِنْدَ رَبِّکَ یُسَبِّحُونَ لَهُ بِاللَّیْلِ وَالنَّهَارِ وَهُمْ لَا یَسْأَمُونَ ﴿38﴾
و اگر تکبر ورزیدند، بدان که کسانى که نزد پروردگارت هستند، در شب و روز او را تسبیح مىگویند و ایشان ملول نمىشوند (38)
وَمِنْ آیَاتِهِ أَنَّکَ تَرَى الْأَرْضَ خَاشِعَةً فَإِذَا أَنْزَلْنَا عَلَیْهَا الْمَاءَ اهْتَزَّتْ وَرَبَتْ إِنَّ الَّذِی أَحْیَاهَا لَمُحْیِی الْمَوْتَى إِنَّهُ عَلَى کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ ﴿39﴾
و از آیات او این است که تو زمین را پژمرده بینى، آنگاه چون بر آن، آب [باران] فرو فرستیم، جنبش یابد و رشد کند، بىگمان کسى که آن را زنده گردانده است، زندگى بخش مردگان است، او بر هر کارى تواناست (39)
إِنَّ الَّذِینَ یُلْحِدُونَ فِی آیَاتِنَا لَا یَخْفَوْنَ عَلَیْنَا أَفَمَنْ یُلْقَى فِی النَّارِ خَیْرٌ أَمْ مَنْ یَأْتِی آمِنًا یَوْمَ الْقِیَامَةِ اعْمَلُوا مَا شِئْتُمْ إِنَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِیرٌ﴿40﴾
بىگمان کسانى که در آیات ما کژاندیشى مىکنند، از ما پوشیده و پنهان نیستند، آیا [سرنوشت] کسى که در آتش [دوزخ] افکنده شود، بهتر است، یا کسى که در روز قیامت ایمن آید، هر چه مىخواهید بکنید، او به آنچه مىکنید بیناست (40)
إِنَّ الَّذِینَ کَفَرُوا بِالذِّکْرِ لَمَّا جَاءَهُمْ وَإِنَّهُ لَکِتَابٌ عَزِیزٌ ﴿41﴾
بىگمان کسانى که قرآن را -چون بر آنان نازل شدانکار مىکنند [از ما پوشیده و پنهان نیستند]، و آن کتابى است گرامى (41)
لَا یَأْتِیهِ الْبَاطِلُ مِنْ بَیْنِ یَدَیْهِ وَلَا مِنْ خَلْفِهِ تَنْزِیلٌ مِنْ حَکِیمٍ حَمِیدٍ﴿42﴾
که در اکنون یا آیندهاش، باطل در آن راه نمىیابد، فرو فرستادهاى از سوى [خداوند] فرزانه ستوده است (42)
مَا یُقَالُ لَکَ إِلَّا مَا قَدْ قِیلَ لِلرُّسُلِ مِنْ قَبْلِکَ إِنَّ رَبَّکَ لَذُو مَغْفِرَةٍ وَذُو عِقَابٍ أَلِیمٍ ﴿43﴾
به تو چیزى گفته نمىشود، جز آنچه به پیامبران پیش از تو گفته شده است بىگمان پروردگارت هم صاحب آمرزش و هم صاحب عقوبتى دردناک است (43)
وَلَوْ جَعَلْنَاهُ قُرْآنًا أَعْجَمِیًّا لَقَالُوا لَوْلَا فُصِّلَتْ آیَاتُهُ أَأَعْجَمِیٌّ وَعَرَبِیٌّ قُلْ هُوَ لِلَّذِینَ آمَنُوا هُدًى وَشِفَاءٌ وَالَّذِینَ لَا یُؤْمِنُونَ فِی آذَانِهِمْ وَقْرٌ وَهُوَ عَلَیْهِمْ عَمًى أُولَئِکَ یُنَادَوْنَ مِنْ مَکَانٍ بَعِیدٍ ﴿44﴾
و اگر آن را به صورت قرآنى بیگانه و ناشیوا پدید مى آوردیم، بىشک مىگفتند چرا آیات آن شیوا بیان نشده است، چرا آن بیگانه و ناشیواست، حال آنکه پیامبر عربى [و شیوا] است؟ بگو آن براى مؤمنان رهنمود و شفابخش است و کسانى که ایمان ندارند در گوشهایشان سنگینى اى هست و آن [قرآن] برایشان مایه سردرگمى است، اینانند که از جایى دور دست ندایشان مىدهند (44)
وَلَقَدْ آتَیْنَا مُوسَى الْکِتَابَ فَاخْتُلِفَ فِیهِ وَلَوْلَا کَلِمَةٌ سَبَقَتْ مِنْ رَبِّکَ لَقُضِیَ بَیْنَهُمْ وَإِنَّهُمْ لَفِی شَکٍّ مِنْهُ مُرِیبٍ ﴿45﴾
و به راستى به موسى کتاب آسمانى بخشیدیم، آنگاه درباره آن اختلاف کلمه پیدا شد، و اگر حکم پیشین پروردگارت تعلق نگرفته بود، هر آینه در میان آنان داورى مىشد، و [اینک] آنان از آن سخت در شک هستند (45)
مَنْ عَمِلَ صَالِحًا فَلِنَفْسِهِ وَمَنْ أَسَاءَ فَعَلَیْهَا وَمَا رَبُّکَ بِظَلَّامٍ لِلْعَبِیدِ﴿46﴾
و هرکس که کارى شایسته پیشه کند، به سود خود اوست، و هرکس کارى بد پیش گیرد، به زیان خود اوست، و پروردگارت در حق بندگان ستمگر نیست (46)
