- 889
- 1000
- 1000
- 1000
تلاوت تحقیق دوره ای محمود علی البنا تلاوت تحقیق محمود علی البنا
آیات 38 تا 56 سوره مبارکه مدثر وآیه 1 تا 40 سوره مبارکه قیامه و آیه 1 تا31 سوره مبارکه انسان وآیه 1 تا 50 سوره مبارکه مرسلات باصدای محمود علی البناء و ترجمه قرآنی:آقای فولادوند
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
کُلُّ نَفْسٍ بِمَا کَسَبَتْ رَهِینَةٌ ﴿38﴾
هر کسى در گرو دستاورد خویش است (38)
إِلَّا أَصْحَابَ الْیَمِینِ ﴿39﴾
بجز یاران دست راست (39)
فِی جَنَّاتٍ یَتَسَاءَلُونَ ﴿40﴾
در میان باغها از یکدیگر مى پرسند (40)
عَنِ الْمُجْرِمِینَ ﴿41﴾
درباره مجرمان (41)
مَا سَلَکَکُمْ فِی سَقَرَ ﴿42﴾
چه چیز شما را در آتش [سقر] درآورد (42)
قَالُوا لَمْ نَکُ مِنَ الْمُصَلِّینَ ﴿43﴾
گویند از نمازگزاران نبودیم (43)
وَلَمْ نَکُ نُطْعِمُ الْمِسْکِینَ ﴿44﴾
و بینوایان را غذا نمى دادیم (44)
وَکُنَّا نَخُوضُ مَعَ الْخَائِضِینَ ﴿45﴾
با هرزه درایان هرزه درایى میکردیم (45)
وَکُنَّا نُکَذِّبُ بِیَوْمِ الدِّینِ ﴿46﴾
و روز جزا را دروغ مى شمردیم (46)
حَتَّى أَتَانَا الْیَقِینُ ﴿47﴾
تا مرگ ما در رسید (47)
فَمَا تَنْفَعُهُمْ شَفَاعَةُ الشَّافِعِینَ ﴿48﴾
از این رو شفاعت شفاعت کنندگان به حال آنها سودى نمى بخشد (48)
فَمَا لَهُمْ عَنِ التَّذْکِرَةِ مُعْرِضِینَ ﴿49﴾
چرا آنها از تذکر روى گردانند (49)
کَأَنَّهُمْ حُمُرٌ مُسْتَنْفِرَةٌ ﴿50﴾
گویى گورخرانى رمیده اند (50)
فَرَّتْ مِنْ قَسْوَرَةٍ ﴿51﴾
که از مقابل شیرى فرار کرده اند (51)
بَلْ یُرِیدُ کُلُّ امْرِئٍ مِنْهُمْ أَنْ یُؤْتَى صُحُفًا مُنَشَّرَةً ﴿52﴾
بلکه هر کدام از آنها انتظار دارد نامه جداگانه اى از سوى خدا براى او فرستاده شود (52)
کَلَّا بَلْ لَا یَخَافُونَ الْآخِرَةَ ﴿53﴾
چنین نیست که آنان مى گویند بلکه آنها از آخرت نمى ترسند (53)
کَلَّا إِنَّهُ تَذْکِرَةٌ ﴿54﴾
چنین نیست که آنها مى گویند آن قرآن یک تذکر و یادآورى است (54)
فَمَنْ شَاءَ ذَکَرَهُ ﴿55﴾
هر کس بخواهد از آن پند مى گیرد (55)
وَمَا یَذْکُرُونَ إِلَّا أَنْ یَشَاءَ اللَّهُ هُوَ أَهْلُ التَّقْوَى وَأَهْلُ الْمَغْفِرَةِ ﴿56﴾
و هیچ کس پند نمى گیرد مگر اینکه خدا بخواهد او اهل تقوا و اهل آمرزش است (56)
سوره 75: القیامة
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
لَا أُقْسِمُ بِیَوْمِ الْقِیَامَةِ ﴿1﴾
سوگند به روز قیامت (1)
وَلَا أُقْسِمُ بِالنَّفْسِ اللَّوَّامَةِ ﴿2﴾
و سوگند به نفس لوامه و وجدان بیدار و ملامتگر که رستاخیز حق است (2)
أَیَحْسَبُ الْإِنْسَانُ أَلَّنْ نَجْمَعَ عِظَامَهُ ﴿3﴾
آیا انسان مى پندارد که هرگز استخوانهاى او را جمع نخواهیم کرد (3)
بَلَى قَادِرِینَ عَلَى أَنْ نُسَوِّیَ بَنَانَهُ ﴿4﴾
آرى قادریم که حتى خطوط سر انگشتان او را موزون و مرتب کنیم (4)
بَلْ یُرِیدُ الْإِنْسَانُ لِیَفْجُرَ أَمَامَهُ ﴿5﴾
انسان شک در معاد ندارد بلکه او مى خواهد آزاد باشد و بدون ترس از دادگاه قیامت در تمام عمر گناه کند (5)
یَسْأَلُ أَیَّانَ یَوْمُ الْقِیَامَةِ ﴿6﴾
از اینرو مى پرسد قیامت کى خواهد بود (6)
فَإِذَا بَرِقَ الْبَصَرُ ﴿7﴾
بگو در آن هنگام که چشمها از شدت وحشت به گردش در آید (7)
وَخَسَفَ الْقَمَرُ ﴿8﴾
و ماه بى نور گردد (8)
وَجُمِعَ الشَّمْسُ وَالْقَمَرُ ﴿9﴾
و خورشید و ماه یک جا جمع شوند (9)
یَقُولُ الْإِنْسَانُ یَوْمَئِذٍ أَیْنَ الْمَفَرُّ ﴿10﴾
آن روز انسان مى گوید راه فرار کجاست (10)
کَلَّا لَا وَزَرَ ﴿11﴾
هرگز چنین نیست راه فرار و پناهگاهى وجود ندارد (11)
إِلَى رَبِّکَ یَوْمَئِذٍ الْمُسْتَقَرُّ ﴿12﴾
آن روز قرارگاه نهایى تنها بسوى پروردگار تو است (12)
یُنَبَّأُ الْإِنْسَانُ یَوْمَئِذٍ بِمَا قَدَّمَ وَأَخَّرَ ﴿13﴾
و در آن روز انسان را از تمام کارهایى که از پیش یا پس فرستاده آگاه مى کنند (13)
بَلِ الْإِنْسَانُ عَلَى نَفْسِهِ بَصِیرَةٌ ﴿14﴾
بلکه انسان خودش از وضع خود آگاه است (14)
وَلَوْ أَلْقَى مَعَاذِیرَهُ ﴿15﴾
هر چند در ظاهر براى خود عذرهایى بتراشد (15)
لَا تُحَرِّکْ بِهِ لِسَانَکَ لِتَعْجَلَ بِهِ ﴿16﴾
زبانت را بخاطر عجله براى خواندن آن [= قرآن] حرکت مده (16)
إِنَّ عَلَیْنَا جَمْعَهُ وَقُرْآنَهُ ﴿17﴾
چرا که جمع کردن و خواندن آن بر عهده ماست (17)
فَإِذَا قَرَأْنَاهُ فَاتَّبِعْ قُرْآنَهُ ﴿18﴾
پس هر گاه آن را خواندیم از خواندن آن پیروى کن (18)
ثُمَّ إِنَّ عَلَیْنَا بَیَانَهُ ﴿19﴾
سپس بیان و توضیح آن نیز بر عهده ماست (19)
کَلَّا بَلْ تُحِبُّونَ الْعَاجِلَةَ ﴿20﴾
چنین نیست که شما مى پندارید و دلایل معاد را کافى نمیدانید بلکه شما دنیاى زودگذر را دوست دارید و هوسرانى بىقید و شرط را (20)
وَتَذَرُونَ الْآخِرَةَ ﴿21﴾
و آخرت را رها مى کنید (21)
وُجُوهٌ یَوْمَئِذٍ نَاضِرَةٌ ﴿22﴾
آرى در آن روز صورتهایى شاداب و مسرور است (22)
إِلَى رَبِّهَا نَاظِرَةٌ ﴿23﴾
و به پروردگارش مى نگرد (23)
وَوُجُوهٌ یَوْمَئِذٍ بَاسِرَةٌ ﴿24﴾
و در آن روز صورتهایى عبوس و در هم کشیده است (24)
تَظُنُّ أَنْ یُفْعَلَ بِهَا فَاقِرَةٌ ﴿25﴾
زیرا مى داند عذابى در پیش دارد که پشت را در هم مى شکند (25)
کَلَّا إِذَا بَلَغَتِ التَّرَاقِیَ ﴿26﴾
چنین نیست که انسان مى پندارد او ایمان نمى آورد تا موقعى که جان به گلوگاهش رسد (26)
وَقِیلَ مَنْ رَاقٍ ﴿27﴾
و گفته شود آیا کسى هست که این بیمار را از مرگ نجات دهد (27)
وَظَنَّ أَنَّهُ الْفِرَاقُ ﴿28﴾
و به جدائى از دنیا یقین پیدا کند (28)
وَالْتَفَّتِ السَّاقُ بِالسَّاقِ ﴿29﴾
و ساق پاها از سختى جان دادن به هم بپیچد (29)
إِلَى رَبِّکَ یَوْمَئِذٍ الْمَسَاقُ ﴿30﴾
آرى در آن روز مسیر همه بسوى دادگاه پروردگارت خواهد بود (30)
فَلَا صَدَّقَ وَلَا صَلَّى ﴿31﴾
در آن روز گفته مى شود او هرگز ایمان نیاورد و نماز نخواند (31)
وَلَکِنْ کَذَّبَ وَتَوَلَّى ﴿32﴾
بلکه تکذیب کرد و روى گردان شد (32)
ثُمَّ ذَهَبَ إِلَى أَهْلِهِ یَتَمَطَّى ﴿33﴾
سپس بسوى خانواده خود باز گشت در حالى که متکبرانه قدم برمى داشت (33)
أَوْلَى لَکَ فَأَوْلَى ﴿34﴾
با این اعمال عذاب الهى براى تو شایسته تر است شایسته تر (34)
ثُمَّ أَوْلَى لَکَ فَأَوْلَى ﴿35﴾
سپس عذاب الهى براى تو شایسته تر است شایسته تر (35)
أَیَحْسَبُ الْإِنْسَانُ أَنْ یُتْرَکَ سُدًى ﴿36﴾
آیا انسان گمان مى کند بى هدف رها مى شود (36)
أَلَمْ یَکُ نُطْفَةً مِنْ مَنِیٍّ یُمْنَى ﴿37﴾
آیا او نطفه اى از منى که در رحم ریخته مى شود نبود (37)
ثُمَّ کَانَ عَلَقَةً فَخَلَقَ فَسَوَّى ﴿38﴾
سپس بصورت خونبسته در آمد و خداوند او را آفرید و موزون ساخت (38)
فَجَعَلَ مِنْهُ الزَّوْجَیْنِ الذَّکَرَ وَالْأُنْثَى ﴿39﴾
و از او دو زوج مرد و زن آفرید (39)
أَلَیْسَ ذَلِکَ بِقَادِرٍ عَلَى أَنْ یُحْیِیَ الْمَوْتَى ﴿40﴾
آیا چنین کسى قادر نیست که مردگان را زنده کند (40)
سوره 76: الإنسان
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
هَلْ أَتَى عَلَى الْإِنْسَانِ حِینٌ مِنَ الدَّهْرِ لَمْ یَکُنْ شَیْئًا مَذْکُورًا ﴿1﴾
آیا زمانى طولانى بر انسان گذشت که چیز قابل ذکرى نبود (1)
إِنَّا خَلَقْنَا الْإِنْسَانَ مِنْ نُطْفَةٍ أَمْشَاجٍ نَبْتَلِیهِ فَجَعَلْنَاهُ سَمِیعًا بَصِیرًا ﴿2﴾
ما انسان را از نطفه مختلطى آفریدیم و او را مى آزماییم بدین جهت او را شنوا و بینا قرار دادیم (2)
إِنَّا هَدَیْنَاهُ السَّبِیلَ إِمَّا شَاکِرًا وَإِمَّا کَفُورًا ﴿3﴾
ما راه را به او نشان دادیم خواه شاکر باشد و پذیرا گردد یا ناسپاس (3)
إِنَّا أَعْتَدْنَا لِلْکَافِرِینَ سَلَاسِلَ وَأَغْلَالًا وَسَعِیرًا ﴿4﴾
ما براى کافران زنجیرها و غلها و شعله هاى سوزان آتش آماده کرده ایم (4)
إِنَّ الْأَبْرَارَ یَشْرَبُونَ مِنْ کَأْسٍ کَانَ مِزَاجُهَا کَافُورًا ﴿5﴾
به یقین ابرار و نیکان از جامى مى نوشند که با عطر خوشى آمیخته است (5)
عَیْنًا یَشْرَبُ بِهَا عِبَادُ اللَّهِ یُفَجِّرُونَهَا تَفْجِیرًا ﴿6﴾
چشمه اى که بندگان خدا از آن مى نوشند و [به دلخواه خویش] جاریش مى کنند (6)
یُوفُونَ بِالنَّذْرِ وَیَخَافُونَ یَوْمًا کَانَ شَرُّهُ مُسْتَطِیرًا ﴿7﴾
[همان بندگانى که] به نذر خود وفا میکردند و از روزى که گزند آن فراگیرنده است مى ترسیدند (7)
وَیُطْعِمُونَ الطَّعَامَ عَلَى حُبِّهِ مِسْکِینًا وَیَتِیمًا وَأَسِیرًا ﴿8﴾
و به [پاس] دوستى [خدا] بینوا و یتیم و اسیر را خوراک مى دادند (8)
إِنَّمَا نُطْعِمُکُمْ لِوَجْهِ اللَّهِ لَا نُرِیدُ مِنْکُمْ جَزَاءً وَلَا شُکُورًا ﴿9﴾
ما براى خشنودى خداست که به شما مى خورانیم و پاداش و سپاسى از شما نمى خواهیم (9)
إِنَّا نَخَافُ مِنْ رَبِّنَا یَوْمًا عَبُوسًا قَمْطَرِیرًا ﴿10﴾
ما از پروردگارمان از روز عبوسى سخت هراسناکیم (10)
فَوَقَاهُمُ اللَّهُ شَرَّ ذَلِکَ الْیَوْمِ وَلَقَّاهُمْ نَضْرَةً وَسُرُورًا ﴿11﴾
پس خدا [هم] آنان را از آسیب آن روز نگاه داشت و شادابى و شادمانى به آنان ارزانى داشت (11)
وَجَزَاهُمْ بِمَا صَبَرُوا جَنَّةً وَحَرِیرًا ﴿12﴾
و به [پاس] آنکه صبر کردند بهشت و پرنیان پاداششان داد (12)
مُتَّکِئِینَ فِیهَا عَلَى الْأَرَائِکِ لَا یَرَوْنَ فِیهَا شَمْسًا وَلَا زَمْهَرِیرًا ﴿13﴾
در آن [بهشت] بر تختها[ى خویش] تکیه زنند در آنجا نه آفتابى بینند و نه سرمایى (13)
وَدَانِیَةً عَلَیْهِمْ ظِلَالُهَا وَذُلِّلَتْ قُطُوفُهَا تَذْلِیلًا ﴿14﴾
و سایه ها[ى درختان] به آنان نزدیک است و میوه هایش [براى چیدن] رام (14)
وَیُطَافُ عَلَیْهِمْ بِآنِیَةٍ مِنْ فِضَّةٍ وَأَکْوَابٍ کَانَتْ قَوَارِیرَا ﴿15﴾
و ظروف سیمین و جامهاى بلورین پیرامون آنان گردانده مى شود (15)
قَوَارِیرَ مِنْ فِضَّةٍ قَدَّرُوهَا تَقْدِیرًا ﴿16﴾
جامهایى از سیم که درست به اندازه [و با کمال ظرافت] آنها را از کار در آورده اند (16)
وَیُسْقَوْنَ فِیهَا کَأْسًا کَانَ مِزَاجُهَا زَنْجَبِیلًا ﴿17﴾
و در آنجا از جامى که آمیزه زنجبیل دارد به آنان مى نوشانند (17)
عَیْنًا فِیهَا تُسَمَّى سَلْسَبِیلًا ﴿18﴾
از چشمه اى در آنجا که سلسبیل نامیده مى شود (18)
وَیَطُوفُ عَلَیْهِمْ وِلْدَانٌ مُخَلَّدُونَ إِذَا رَأَیْتَهُمْ حَسِبْتَهُمْ لُؤْلُؤًا مَنْثُورًا ﴿19﴾
و بر گرد آنان پسرانى جاودانى مى گردند چون آنها را ببینى گویى که مرواریدهایى پراکنده اند (19)
وَإِذَا رَأَیْتَ ثَمَّ رَأَیْتَ نَعِیمًا وَمُلْکًا کَبِیرًا ﴿20﴾
و چون بدانجا نگرى [سرزمینى از] نعمت و کشورى پهناور مى بینى (20)
عَالِیَهُمْ ثِیَابُ سُنْدُسٍ خُضْرٌ وَإِسْتَبْرَقٌ وَحُلُّوا أَسَاوِرَ مِنْ فِضَّةٍ وَسَقَاهُمْ رَبُّهُمْ شَرَابًا طَهُورًا ﴿21﴾
[بهشتیان را] جامه هاى ابریشمى سبز و دیباى ستبر در بر است و پیرایه آنان دستبندهاى سیمین است و پروردگارشان باده اى پاک به آنان مى نوشاند (21)
إِنَّ هَذَا کَانَ لَکُمْ جَزَاءً وَکَانَ سَعْیُکُمْ مَشْکُورًا ﴿22﴾
این [پاداش] براى شماست و کوشش شما مقبول افتاده است (22)
إِنَّا نَحْنُ نَزَّلْنَا عَلَیْکَ الْقُرْآنَ تَنْزِیلًا ﴿23﴾
در حقیقت ما قرآن را بر تو به تدریج فرو فرستادیم (23)
فَاصْبِرْ لِحُکْمِ رَبِّکَ وَلَا تُطِعْ مِنْهُمْ آثِمًا أَوْ کَفُورًا ﴿24﴾
پس در برابر فرمان پروردگارت شکیبایى کن و از آنان گناهکار یا ناسپاسگزار را فرمان مبر (24)
وَاذْکُرِ اسْمَ رَبِّکَ بُکْرَةً وَأَصِیلًا ﴿25﴾
و نام پروردگارت را بامدادان و شامگاهان یاد کن (25)
وَمِنَ اللَّیْلِ فَاسْجُدْ لَهُ وَسَبِّحْهُ لَیْلًا طَوِیلًا ﴿26﴾
و بخشى از شب را در برابر او سجده کن و شب[هاى] دراز او را به پاکى بستاى (26)
إِنَّ هَؤُلَاءِ یُحِبُّونَ الْعَاجِلَةَ وَیَذَرُونَ وَرَاءَهُمْ یَوْمًا ثَقِیلًا ﴿27﴾
اینان دنیاى زودگذر را دوست دارند و روزى گرانبار را [به غفلت] پشت سر مى افکنند (27)
نَحْنُ خَلَقْنَاهُمْ وَشَدَدْنَا أَسْرَهُمْ وَإِذَا شِئْنَا بَدَّلْنَا أَمْثَالَهُمْ تَبْدِیلًا ﴿28﴾
ماییم که آنان را آفریده و پیوند مفاصل آنها را استوار کرده ایم و چون بخواهیم [آنان را] به نظایرشان تبدیل مى کنیم (28)
إِنَّ هَذِهِ تَذْکِرَةٌ فَمَنْ شَاءَ اتَّخَذَ إِلَى رَبِّهِ سَبِیلًا ﴿29﴾
این [آیات] پندنامه اى است تا هر که خواهد راهى به سوى پروردگار خود پیش گیرد (29)
وَمَا تَشَاءُونَ إِلَّا أَنْ یَشَاءَ اللَّهُ إِنَّ اللَّهَ کَانَ عَلِیمًا حَکِیمًا ﴿30﴾
و تا خدا نخواهد [شما] نخواهید خواست قطعا خدا داناى حکیم است (30)
یُدْخِلُ مَنْ یَشَاءُ فِی رَحْمَتِهِ وَالظَّالِمِینَ أَعَدَّ لَهُمْ عَذَابًا أَلِیمًا ﴿31﴾
هر که را خواهد به رحمت خویش در مى آورد و براى ظالمان عذابى پردرد آماده کرده است (31)
سوره 77: المرسلات
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
وَالْمُرْسَلَاتِ عُرْفًا ﴿1﴾
سوگند به فرستادگان پى درپى (1)
فَالْعَاصِفَاتِ عَصْفًا ﴿2﴾
که سخت توفنده اند (2)
وَالنَّاشِرَاتِ نَشْرًا ﴿3﴾
و سوگند به افشانندگان افشانگر (3)
فَالْفَارِقَاتِ فَرْقًا ﴿4﴾
که [میان حق و باطل] جداگرند (4)
فَالْمُلْقِیَاتِ ذِکْرًا ﴿5﴾
و القاکننده وحى اند (5)
عُذْرًا أَوْ نُذْرًا ﴿6﴾
خواه عذرى باشد یا هشدارى (6)
إِنَّمَا تُوعَدُونَ لَوَاقِعٌ ﴿7﴾
که آنچه وعده یافته اید قطعا رخ خواهد داد (7)
فَإِذَا النُّجُومُ طُمِسَتْ ﴿8﴾
پس وقتى که ستارگان محو شوند (8)
وَإِذَا السَّمَاءُ فُرِجَتْ ﴿9﴾
و آنگاه که آسمان بشکافد (9)
وَإِذَا الْجِبَالُ نُسِفَتْ ﴿10﴾
و آنگاه که کوه ها از جا کنده شوند (10)
وَإِذَا الرُّسُلُ أُقِّتَتْ ﴿11﴾
و آنگاه که پیمبران به میقات آیند (11)
لِأَیِّ یَوْمٍ أُجِّلَتْ ﴿12﴾
براى چه روزى تعیین وقت شده است (12)
لِیَوْمِ الْفَصْلِ ﴿13﴾
براى روز داورى (13)
وَمَا أَدْرَاکَ مَا یَوْمُ الْفَصْلِ ﴿14﴾
و تو چه دانى که روز داورى چیست (14)
وَیْلٌ یَوْمَئِذٍ لِلْمُکَذِّبِینَ ﴿15﴾
آن روز واى بر تکذیب کنندگان (15)
أَلَمْ نُهْلِکِ الْأَوَّلِینَ ﴿16﴾
مگر پیشینیان را هلاک نکردیم (16)
ثُمَّ نُتْبِعُهُمُ الْآخِرِینَ ﴿17﴾
سپس از پى آنان پسینیان را مى بریم (17)
کَذَلِکَ نَفْعَلُ بِالْمُجْرِمِینَ ﴿18﴾
با مجرمان چنین مى کنیم (18)
وَیْلٌ یَوْمَئِذٍ لِلْمُکَذِّبِینَ ﴿19﴾
آن روز واى بر تکذیب کنندگان (19)
أَلَمْ نَخْلُقْکُمْ مِنْ مَاءٍ مَهِینٍ ﴿20﴾
مگر شما را از آبى بى مقدار نیافریدیم (20)
فَجَعَلْنَاهُ فِی قَرَارٍ مَکِینٍ ﴿21﴾
پس آن را در جایگاهى استوار نهادیم (21)
إِلَى قَدَرٍ مَعْلُومٍ ﴿22﴾
تا مدتى معین (22)
فَقَدَرْنَا فَنِعْمَ الْقَادِرُونَ ﴿23﴾
و توانا آمدیم و چه نیک تواناییم (23)
وَیْلٌ یَوْمَئِذٍ لِلْمُکَذِّبِینَ ﴿24﴾
آن روز واى بر تکذیب کنندگان (24)
أَلَمْ نَجْعَلِ الْأَرْضَ کِفَاتًا ﴿25﴾
مگر زمین را محل اجتماع نگردانیدیم (25)
أَحْیَاءً وَأَمْوَاتًا ﴿26﴾
چه براى مردگان چه زندگان (26)
وَجَعَلْنَا فِیهَا رَوَاسِیَ شَامِخَاتٍ وَأَسْقَیْنَاکُمْ مَاءً فُرَاتًا ﴿27﴾
و کوه هاى بلند در آن نهادیم و به شما آبى گوارا نوشانیدیم (27)
وَیْلٌ یَوْمَئِذٍ لِلْمُکَذِّبِینَ ﴿28﴾
آن روز واى بر تکذیب کنندگان (28)
انْطَلِقُوا إِلَى مَا کُنْتُمْ بِهِ تُکَذِّبُونَ ﴿29﴾
بروید به سوى همان چیزى که آن را تکذیب میکردید (29)
انْطَلِقُوا إِلَى ظِلٍّ ذِی ثَلَاثِ شُعَبٍ ﴿30﴾
بروید به سوى [آن] دود سه شاخه (30)
لَا ظَلِیلٍ وَلَا یُغْنِی مِنَ اللَّهَبِ ﴿31﴾
نه سایه دار است و نه از شعله [آتش] حفاظت مى کند (31)
إِنَّهَا تَرْمِی بِشَرَرٍ کَالْقَصْرِ ﴿32﴾
[دوزخ] چون کاخى [بلند] شراره مى افکند (32)
کَأَنَّهُ جِمَالَتٌ صُفْرٌ ﴿33﴾
گویى شترانى زرد رنگند (33)
وَیْلٌ یَوْمَئِذٍ لِلْمُکَذِّبِینَ ﴿34﴾
آن روز واى بر تکذیب کنندگان (34)
هَذَا یَوْمُ لَا یَنْطِقُونَ ﴿35﴾
این روزى است که دم نمى زنند (35)
وَلَا یُؤْذَنُ لَهُمْ فَیَعْتَذِرُونَ ﴿36﴾
و رخصت نمى یابند تا پوزش خواهند (36)
وَیْلٌ یَوْمَئِذٍ لِلْمُکَذِّبِینَ ﴿37﴾
آن روز واى بر تکذیب کنندگان (37)
هَذَا یَوْمُ الْفَصْلِ جَمَعْنَاکُمْ وَالْأَوَّلِینَ ﴿38﴾
این [همان] روز داورى است شما و [جمله] پیشینیان را گرد مى آوریم (38)
فَإِنْ کَانَ لَکُمْ کَیْدٌ فَکِیدُونِ ﴿39﴾
پس اگر حیلتى دارید در برابر من بسگالید (39)
وَیْلٌ یَوْمَئِذٍ لِلْمُکَذِّبِینَ ﴿40﴾
آن روز واى بر تکذیب کنندگان (40)
إِنَّ الْمُتَّقِینَ فِی ظِلَالٍ وَعُیُونٍ ﴿41﴾
اهل تقوا در زیر سایه ها و بر کنار چشمه سارانند (41)
وَفَوَاکِهَ مِمَّا یَشْتَهُونَ ﴿42﴾
با هر میوه اى که خوش داشته باشند (42)
کُلُوا وَاشْرَبُوا هَنِیئًا بِمَا کُنْتُمْ تَعْمَلُونَ ﴿43﴾
به [پاداش] آنچه میکردید بخورید و بیاشامید گواراتان باد (43)
إِنَّا کَذَلِکَ نَجْزِی الْمُحْسِنِینَ ﴿44﴾
ما نیکوکاران را چنین پاداش مى دهیم (44)
وَیْلٌ یَوْمَئِذٍ لِلْمُکَذِّبِینَ ﴿45﴾
آن روز واى بر تکذیب کنندگان (45)
کُلُوا وَتَمَتَّعُوا قَلِیلًا إِنَّکُمْ مُجْرِمُونَ ﴿46﴾
[اى کافران] بخورید و اندکى برخوردار شوید که شما گناهکارید (46)
وَیْلٌ یَوْمَئِذٍ لِلْمُکَذِّبِینَ ﴿47﴾
[ولى] آن روز واى بر تکذیب کنندگان (47)
وَإِذَا قِیلَ لَهُمُ ارْکَعُوا لَا یَرْکَعُونَ ﴿48﴾
و چون به آنان گفته شود رکوع کنید به رکوع نمى روند (48)
وَیْلٌ یَوْمَئِذٍ لِلْمُکَذِّبِینَ ﴿49﴾
آن روز واى بر تکذیب کنندگان (49)
فَبِأَیِّ حَدِیثٍ بَعْدَهُ یُؤْمِنُونَ ﴿50﴾
پس به کدامین سخن پس از [قرآن] ایمان مى آورند (50)
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
کُلُّ نَفْسٍ بِمَا کَسَبَتْ رَهِینَةٌ ﴿38﴾
هر کسى در گرو دستاورد خویش است (38)
إِلَّا أَصْحَابَ الْیَمِینِ ﴿39﴾
بجز یاران دست راست (39)
فِی جَنَّاتٍ یَتَسَاءَلُونَ ﴿40﴾
در میان باغها از یکدیگر مى پرسند (40)
عَنِ الْمُجْرِمِینَ ﴿41﴾
درباره مجرمان (41)
مَا سَلَکَکُمْ فِی سَقَرَ ﴿42﴾
چه چیز شما را در آتش [سقر] درآورد (42)
قَالُوا لَمْ نَکُ مِنَ الْمُصَلِّینَ ﴿43﴾
گویند از نمازگزاران نبودیم (43)
وَلَمْ نَکُ نُطْعِمُ الْمِسْکِینَ ﴿44﴾
و بینوایان را غذا نمى دادیم (44)
وَکُنَّا نَخُوضُ مَعَ الْخَائِضِینَ ﴿45﴾
با هرزه درایان هرزه درایى میکردیم (45)
وَکُنَّا نُکَذِّبُ بِیَوْمِ الدِّینِ ﴿46﴾
و روز جزا را دروغ مى شمردیم (46)
حَتَّى أَتَانَا الْیَقِینُ ﴿47﴾
تا مرگ ما در رسید (47)
فَمَا تَنْفَعُهُمْ شَفَاعَةُ الشَّافِعِینَ ﴿48﴾
از این رو شفاعت شفاعت کنندگان به حال آنها سودى نمى بخشد (48)
فَمَا لَهُمْ عَنِ التَّذْکِرَةِ مُعْرِضِینَ ﴿49﴾
چرا آنها از تذکر روى گردانند (49)
کَأَنَّهُمْ حُمُرٌ مُسْتَنْفِرَةٌ ﴿50﴾
گویى گورخرانى رمیده اند (50)
فَرَّتْ مِنْ قَسْوَرَةٍ ﴿51﴾
که از مقابل شیرى فرار کرده اند (51)
بَلْ یُرِیدُ کُلُّ امْرِئٍ مِنْهُمْ أَنْ یُؤْتَى صُحُفًا مُنَشَّرَةً ﴿52﴾
بلکه هر کدام از آنها انتظار دارد نامه جداگانه اى از سوى خدا براى او فرستاده شود (52)
کَلَّا بَلْ لَا یَخَافُونَ الْآخِرَةَ ﴿53﴾
چنین نیست که آنان مى گویند بلکه آنها از آخرت نمى ترسند (53)
کَلَّا إِنَّهُ تَذْکِرَةٌ ﴿54﴾
چنین نیست که آنها مى گویند آن قرآن یک تذکر و یادآورى است (54)
فَمَنْ شَاءَ ذَکَرَهُ ﴿55﴾
هر کس بخواهد از آن پند مى گیرد (55)
وَمَا یَذْکُرُونَ إِلَّا أَنْ یَشَاءَ اللَّهُ هُوَ أَهْلُ التَّقْوَى وَأَهْلُ الْمَغْفِرَةِ ﴿56﴾
و هیچ کس پند نمى گیرد مگر اینکه خدا بخواهد او اهل تقوا و اهل آمرزش است (56)
سوره 75: القیامة
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
لَا أُقْسِمُ بِیَوْمِ الْقِیَامَةِ ﴿1﴾
سوگند به روز قیامت (1)
وَلَا أُقْسِمُ بِالنَّفْسِ اللَّوَّامَةِ ﴿2﴾
و سوگند به نفس لوامه و وجدان بیدار و ملامتگر که رستاخیز حق است (2)
أَیَحْسَبُ الْإِنْسَانُ أَلَّنْ نَجْمَعَ عِظَامَهُ ﴿3﴾
آیا انسان مى پندارد که هرگز استخوانهاى او را جمع نخواهیم کرد (3)
بَلَى قَادِرِینَ عَلَى أَنْ نُسَوِّیَ بَنَانَهُ ﴿4﴾
آرى قادریم که حتى خطوط سر انگشتان او را موزون و مرتب کنیم (4)
بَلْ یُرِیدُ الْإِنْسَانُ لِیَفْجُرَ أَمَامَهُ ﴿5﴾
انسان شک در معاد ندارد بلکه او مى خواهد آزاد باشد و بدون ترس از دادگاه قیامت در تمام عمر گناه کند (5)
یَسْأَلُ أَیَّانَ یَوْمُ الْقِیَامَةِ ﴿6﴾
از اینرو مى پرسد قیامت کى خواهد بود (6)
فَإِذَا بَرِقَ الْبَصَرُ ﴿7﴾
بگو در آن هنگام که چشمها از شدت وحشت به گردش در آید (7)
وَخَسَفَ الْقَمَرُ ﴿8﴾
و ماه بى نور گردد (8)
وَجُمِعَ الشَّمْسُ وَالْقَمَرُ ﴿9﴾
و خورشید و ماه یک جا جمع شوند (9)
یَقُولُ الْإِنْسَانُ یَوْمَئِذٍ أَیْنَ الْمَفَرُّ ﴿10﴾
آن روز انسان مى گوید راه فرار کجاست (10)
کَلَّا لَا وَزَرَ ﴿11﴾
هرگز چنین نیست راه فرار و پناهگاهى وجود ندارد (11)
إِلَى رَبِّکَ یَوْمَئِذٍ الْمُسْتَقَرُّ ﴿12﴾
آن روز قرارگاه نهایى تنها بسوى پروردگار تو است (12)
یُنَبَّأُ الْإِنْسَانُ یَوْمَئِذٍ بِمَا قَدَّمَ وَأَخَّرَ ﴿13﴾
و در آن روز انسان را از تمام کارهایى که از پیش یا پس فرستاده آگاه مى کنند (13)
بَلِ الْإِنْسَانُ عَلَى نَفْسِهِ بَصِیرَةٌ ﴿14﴾
بلکه انسان خودش از وضع خود آگاه است (14)
وَلَوْ أَلْقَى مَعَاذِیرَهُ ﴿15﴾
هر چند در ظاهر براى خود عذرهایى بتراشد (15)
لَا تُحَرِّکْ بِهِ لِسَانَکَ لِتَعْجَلَ بِهِ ﴿16﴾
زبانت را بخاطر عجله براى خواندن آن [= قرآن] حرکت مده (16)
إِنَّ عَلَیْنَا جَمْعَهُ وَقُرْآنَهُ ﴿17﴾
چرا که جمع کردن و خواندن آن بر عهده ماست (17)
فَإِذَا قَرَأْنَاهُ فَاتَّبِعْ قُرْآنَهُ ﴿18﴾
پس هر گاه آن را خواندیم از خواندن آن پیروى کن (18)
ثُمَّ إِنَّ عَلَیْنَا بَیَانَهُ ﴿19﴾
سپس بیان و توضیح آن نیز بر عهده ماست (19)
کَلَّا بَلْ تُحِبُّونَ الْعَاجِلَةَ ﴿20﴾
چنین نیست که شما مى پندارید و دلایل معاد را کافى نمیدانید بلکه شما دنیاى زودگذر را دوست دارید و هوسرانى بىقید و شرط را (20)
وَتَذَرُونَ الْآخِرَةَ ﴿21﴾
و آخرت را رها مى کنید (21)
وُجُوهٌ یَوْمَئِذٍ نَاضِرَةٌ ﴿22﴾
آرى در آن روز صورتهایى شاداب و مسرور است (22)
إِلَى رَبِّهَا نَاظِرَةٌ ﴿23﴾
و به پروردگارش مى نگرد (23)
وَوُجُوهٌ یَوْمَئِذٍ بَاسِرَةٌ ﴿24﴾
و در آن روز صورتهایى عبوس و در هم کشیده است (24)
تَظُنُّ أَنْ یُفْعَلَ بِهَا فَاقِرَةٌ ﴿25﴾
زیرا مى داند عذابى در پیش دارد که پشت را در هم مى شکند (25)
کَلَّا إِذَا بَلَغَتِ التَّرَاقِیَ ﴿26﴾
چنین نیست که انسان مى پندارد او ایمان نمى آورد تا موقعى که جان به گلوگاهش رسد (26)
وَقِیلَ مَنْ رَاقٍ ﴿27﴾
و گفته شود آیا کسى هست که این بیمار را از مرگ نجات دهد (27)
وَظَنَّ أَنَّهُ الْفِرَاقُ ﴿28﴾
و به جدائى از دنیا یقین پیدا کند (28)
وَالْتَفَّتِ السَّاقُ بِالسَّاقِ ﴿29﴾
و ساق پاها از سختى جان دادن به هم بپیچد (29)
إِلَى رَبِّکَ یَوْمَئِذٍ الْمَسَاقُ ﴿30﴾
آرى در آن روز مسیر همه بسوى دادگاه پروردگارت خواهد بود (30)
فَلَا صَدَّقَ وَلَا صَلَّى ﴿31﴾
در آن روز گفته مى شود او هرگز ایمان نیاورد و نماز نخواند (31)
وَلَکِنْ کَذَّبَ وَتَوَلَّى ﴿32﴾
بلکه تکذیب کرد و روى گردان شد (32)
ثُمَّ ذَهَبَ إِلَى أَهْلِهِ یَتَمَطَّى ﴿33﴾
سپس بسوى خانواده خود باز گشت در حالى که متکبرانه قدم برمى داشت (33)
أَوْلَى لَکَ فَأَوْلَى ﴿34﴾
با این اعمال عذاب الهى براى تو شایسته تر است شایسته تر (34)
ثُمَّ أَوْلَى لَکَ فَأَوْلَى ﴿35﴾
سپس عذاب الهى براى تو شایسته تر است شایسته تر (35)
أَیَحْسَبُ الْإِنْسَانُ أَنْ یُتْرَکَ سُدًى ﴿36﴾
آیا انسان گمان مى کند بى هدف رها مى شود (36)
أَلَمْ یَکُ نُطْفَةً مِنْ مَنِیٍّ یُمْنَى ﴿37﴾
آیا او نطفه اى از منى که در رحم ریخته مى شود نبود (37)
ثُمَّ کَانَ عَلَقَةً فَخَلَقَ فَسَوَّى ﴿38﴾
سپس بصورت خونبسته در آمد و خداوند او را آفرید و موزون ساخت (38)
فَجَعَلَ مِنْهُ الزَّوْجَیْنِ الذَّکَرَ وَالْأُنْثَى ﴿39﴾
و از او دو زوج مرد و زن آفرید (39)
أَلَیْسَ ذَلِکَ بِقَادِرٍ عَلَى أَنْ یُحْیِیَ الْمَوْتَى ﴿40﴾
آیا چنین کسى قادر نیست که مردگان را زنده کند (40)
سوره 76: الإنسان
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
هَلْ أَتَى عَلَى الْإِنْسَانِ حِینٌ مِنَ الدَّهْرِ لَمْ یَکُنْ شَیْئًا مَذْکُورًا ﴿1﴾
آیا زمانى طولانى بر انسان گذشت که چیز قابل ذکرى نبود (1)
إِنَّا خَلَقْنَا الْإِنْسَانَ مِنْ نُطْفَةٍ أَمْشَاجٍ نَبْتَلِیهِ فَجَعَلْنَاهُ سَمِیعًا بَصِیرًا ﴿2﴾
ما انسان را از نطفه مختلطى آفریدیم و او را مى آزماییم بدین جهت او را شنوا و بینا قرار دادیم (2)
إِنَّا هَدَیْنَاهُ السَّبِیلَ إِمَّا شَاکِرًا وَإِمَّا کَفُورًا ﴿3﴾
ما راه را به او نشان دادیم خواه شاکر باشد و پذیرا گردد یا ناسپاس (3)
إِنَّا أَعْتَدْنَا لِلْکَافِرِینَ سَلَاسِلَ وَأَغْلَالًا وَسَعِیرًا ﴿4﴾
ما براى کافران زنجیرها و غلها و شعله هاى سوزان آتش آماده کرده ایم (4)
إِنَّ الْأَبْرَارَ یَشْرَبُونَ مِنْ کَأْسٍ کَانَ مِزَاجُهَا کَافُورًا ﴿5﴾
به یقین ابرار و نیکان از جامى مى نوشند که با عطر خوشى آمیخته است (5)
عَیْنًا یَشْرَبُ بِهَا عِبَادُ اللَّهِ یُفَجِّرُونَهَا تَفْجِیرًا ﴿6﴾
چشمه اى که بندگان خدا از آن مى نوشند و [به دلخواه خویش] جاریش مى کنند (6)
یُوفُونَ بِالنَّذْرِ وَیَخَافُونَ یَوْمًا کَانَ شَرُّهُ مُسْتَطِیرًا ﴿7﴾
[همان بندگانى که] به نذر خود وفا میکردند و از روزى که گزند آن فراگیرنده است مى ترسیدند (7)
وَیُطْعِمُونَ الطَّعَامَ عَلَى حُبِّهِ مِسْکِینًا وَیَتِیمًا وَأَسِیرًا ﴿8﴾
و به [پاس] دوستى [خدا] بینوا و یتیم و اسیر را خوراک مى دادند (8)
إِنَّمَا نُطْعِمُکُمْ لِوَجْهِ اللَّهِ لَا نُرِیدُ مِنْکُمْ جَزَاءً وَلَا شُکُورًا ﴿9﴾
ما براى خشنودى خداست که به شما مى خورانیم و پاداش و سپاسى از شما نمى خواهیم (9)
إِنَّا نَخَافُ مِنْ رَبِّنَا یَوْمًا عَبُوسًا قَمْطَرِیرًا ﴿10﴾
ما از پروردگارمان از روز عبوسى سخت هراسناکیم (10)
فَوَقَاهُمُ اللَّهُ شَرَّ ذَلِکَ الْیَوْمِ وَلَقَّاهُمْ نَضْرَةً وَسُرُورًا ﴿11﴾
پس خدا [هم] آنان را از آسیب آن روز نگاه داشت و شادابى و شادمانى به آنان ارزانى داشت (11)
وَجَزَاهُمْ بِمَا صَبَرُوا جَنَّةً وَحَرِیرًا ﴿12﴾
و به [پاس] آنکه صبر کردند بهشت و پرنیان پاداششان داد (12)
مُتَّکِئِینَ فِیهَا عَلَى الْأَرَائِکِ لَا یَرَوْنَ فِیهَا شَمْسًا وَلَا زَمْهَرِیرًا ﴿13﴾
در آن [بهشت] بر تختها[ى خویش] تکیه زنند در آنجا نه آفتابى بینند و نه سرمایى (13)
وَدَانِیَةً عَلَیْهِمْ ظِلَالُهَا وَذُلِّلَتْ قُطُوفُهَا تَذْلِیلًا ﴿14﴾
و سایه ها[ى درختان] به آنان نزدیک است و میوه هایش [براى چیدن] رام (14)
وَیُطَافُ عَلَیْهِمْ بِآنِیَةٍ مِنْ فِضَّةٍ وَأَکْوَابٍ کَانَتْ قَوَارِیرَا ﴿15﴾
و ظروف سیمین و جامهاى بلورین پیرامون آنان گردانده مى شود (15)
قَوَارِیرَ مِنْ فِضَّةٍ قَدَّرُوهَا تَقْدِیرًا ﴿16﴾
جامهایى از سیم که درست به اندازه [و با کمال ظرافت] آنها را از کار در آورده اند (16)
وَیُسْقَوْنَ فِیهَا کَأْسًا کَانَ مِزَاجُهَا زَنْجَبِیلًا ﴿17﴾
و در آنجا از جامى که آمیزه زنجبیل دارد به آنان مى نوشانند (17)
عَیْنًا فِیهَا تُسَمَّى سَلْسَبِیلًا ﴿18﴾
از چشمه اى در آنجا که سلسبیل نامیده مى شود (18)
وَیَطُوفُ عَلَیْهِمْ وِلْدَانٌ مُخَلَّدُونَ إِذَا رَأَیْتَهُمْ حَسِبْتَهُمْ لُؤْلُؤًا مَنْثُورًا ﴿19﴾
و بر گرد آنان پسرانى جاودانى مى گردند چون آنها را ببینى گویى که مرواریدهایى پراکنده اند (19)
وَإِذَا رَأَیْتَ ثَمَّ رَأَیْتَ نَعِیمًا وَمُلْکًا کَبِیرًا ﴿20﴾
و چون بدانجا نگرى [سرزمینى از] نعمت و کشورى پهناور مى بینى (20)
عَالِیَهُمْ ثِیَابُ سُنْدُسٍ خُضْرٌ وَإِسْتَبْرَقٌ وَحُلُّوا أَسَاوِرَ مِنْ فِضَّةٍ وَسَقَاهُمْ رَبُّهُمْ شَرَابًا طَهُورًا ﴿21﴾
[بهشتیان را] جامه هاى ابریشمى سبز و دیباى ستبر در بر است و پیرایه آنان دستبندهاى سیمین است و پروردگارشان باده اى پاک به آنان مى نوشاند (21)
إِنَّ هَذَا کَانَ لَکُمْ جَزَاءً وَکَانَ سَعْیُکُمْ مَشْکُورًا ﴿22﴾
این [پاداش] براى شماست و کوشش شما مقبول افتاده است (22)
إِنَّا نَحْنُ نَزَّلْنَا عَلَیْکَ الْقُرْآنَ تَنْزِیلًا ﴿23﴾
در حقیقت ما قرآن را بر تو به تدریج فرو فرستادیم (23)
فَاصْبِرْ لِحُکْمِ رَبِّکَ وَلَا تُطِعْ مِنْهُمْ آثِمًا أَوْ کَفُورًا ﴿24﴾
پس در برابر فرمان پروردگارت شکیبایى کن و از آنان گناهکار یا ناسپاسگزار را فرمان مبر (24)
وَاذْکُرِ اسْمَ رَبِّکَ بُکْرَةً وَأَصِیلًا ﴿25﴾
و نام پروردگارت را بامدادان و شامگاهان یاد کن (25)
وَمِنَ اللَّیْلِ فَاسْجُدْ لَهُ وَسَبِّحْهُ لَیْلًا طَوِیلًا ﴿26﴾
و بخشى از شب را در برابر او سجده کن و شب[هاى] دراز او را به پاکى بستاى (26)
إِنَّ هَؤُلَاءِ یُحِبُّونَ الْعَاجِلَةَ وَیَذَرُونَ وَرَاءَهُمْ یَوْمًا ثَقِیلًا ﴿27﴾
اینان دنیاى زودگذر را دوست دارند و روزى گرانبار را [به غفلت] پشت سر مى افکنند (27)
نَحْنُ خَلَقْنَاهُمْ وَشَدَدْنَا أَسْرَهُمْ وَإِذَا شِئْنَا بَدَّلْنَا أَمْثَالَهُمْ تَبْدِیلًا ﴿28﴾
ماییم که آنان را آفریده و پیوند مفاصل آنها را استوار کرده ایم و چون بخواهیم [آنان را] به نظایرشان تبدیل مى کنیم (28)
إِنَّ هَذِهِ تَذْکِرَةٌ فَمَنْ شَاءَ اتَّخَذَ إِلَى رَبِّهِ سَبِیلًا ﴿29﴾
این [آیات] پندنامه اى است تا هر که خواهد راهى به سوى پروردگار خود پیش گیرد (29)
وَمَا تَشَاءُونَ إِلَّا أَنْ یَشَاءَ اللَّهُ إِنَّ اللَّهَ کَانَ عَلِیمًا حَکِیمًا ﴿30﴾
و تا خدا نخواهد [شما] نخواهید خواست قطعا خدا داناى حکیم است (30)
یُدْخِلُ مَنْ یَشَاءُ فِی رَحْمَتِهِ وَالظَّالِمِینَ أَعَدَّ لَهُمْ عَذَابًا أَلِیمًا ﴿31﴾
هر که را خواهد به رحمت خویش در مى آورد و براى ظالمان عذابى پردرد آماده کرده است (31)
سوره 77: المرسلات
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
وَالْمُرْسَلَاتِ عُرْفًا ﴿1﴾
سوگند به فرستادگان پى درپى (1)
فَالْعَاصِفَاتِ عَصْفًا ﴿2﴾
که سخت توفنده اند (2)
وَالنَّاشِرَاتِ نَشْرًا ﴿3﴾
و سوگند به افشانندگان افشانگر (3)
فَالْفَارِقَاتِ فَرْقًا ﴿4﴾
که [میان حق و باطل] جداگرند (4)
فَالْمُلْقِیَاتِ ذِکْرًا ﴿5﴾
و القاکننده وحى اند (5)
عُذْرًا أَوْ نُذْرًا ﴿6﴾
خواه عذرى باشد یا هشدارى (6)
إِنَّمَا تُوعَدُونَ لَوَاقِعٌ ﴿7﴾
که آنچه وعده یافته اید قطعا رخ خواهد داد (7)
فَإِذَا النُّجُومُ طُمِسَتْ ﴿8﴾
پس وقتى که ستارگان محو شوند (8)
وَإِذَا السَّمَاءُ فُرِجَتْ ﴿9﴾
و آنگاه که آسمان بشکافد (9)
وَإِذَا الْجِبَالُ نُسِفَتْ ﴿10﴾
و آنگاه که کوه ها از جا کنده شوند (10)
وَإِذَا الرُّسُلُ أُقِّتَتْ ﴿11﴾
و آنگاه که پیمبران به میقات آیند (11)
لِأَیِّ یَوْمٍ أُجِّلَتْ ﴿12﴾
براى چه روزى تعیین وقت شده است (12)
لِیَوْمِ الْفَصْلِ ﴿13﴾
براى روز داورى (13)
وَمَا أَدْرَاکَ مَا یَوْمُ الْفَصْلِ ﴿14﴾
و تو چه دانى که روز داورى چیست (14)
وَیْلٌ یَوْمَئِذٍ لِلْمُکَذِّبِینَ ﴿15﴾
آن روز واى بر تکذیب کنندگان (15)
أَلَمْ نُهْلِکِ الْأَوَّلِینَ ﴿16﴾
مگر پیشینیان را هلاک نکردیم (16)
ثُمَّ نُتْبِعُهُمُ الْآخِرِینَ ﴿17﴾
سپس از پى آنان پسینیان را مى بریم (17)
کَذَلِکَ نَفْعَلُ بِالْمُجْرِمِینَ ﴿18﴾
با مجرمان چنین مى کنیم (18)
وَیْلٌ یَوْمَئِذٍ لِلْمُکَذِّبِینَ ﴿19﴾
آن روز واى بر تکذیب کنندگان (19)
أَلَمْ نَخْلُقْکُمْ مِنْ مَاءٍ مَهِینٍ ﴿20﴾
مگر شما را از آبى بى مقدار نیافریدیم (20)
فَجَعَلْنَاهُ فِی قَرَارٍ مَکِینٍ ﴿21﴾
پس آن را در جایگاهى استوار نهادیم (21)
إِلَى قَدَرٍ مَعْلُومٍ ﴿22﴾
تا مدتى معین (22)
فَقَدَرْنَا فَنِعْمَ الْقَادِرُونَ ﴿23﴾
و توانا آمدیم و چه نیک تواناییم (23)
وَیْلٌ یَوْمَئِذٍ لِلْمُکَذِّبِینَ ﴿24﴾
آن روز واى بر تکذیب کنندگان (24)
أَلَمْ نَجْعَلِ الْأَرْضَ کِفَاتًا ﴿25﴾
مگر زمین را محل اجتماع نگردانیدیم (25)
أَحْیَاءً وَأَمْوَاتًا ﴿26﴾
چه براى مردگان چه زندگان (26)
وَجَعَلْنَا فِیهَا رَوَاسِیَ شَامِخَاتٍ وَأَسْقَیْنَاکُمْ مَاءً فُرَاتًا ﴿27﴾
و کوه هاى بلند در آن نهادیم و به شما آبى گوارا نوشانیدیم (27)
وَیْلٌ یَوْمَئِذٍ لِلْمُکَذِّبِینَ ﴿28﴾
آن روز واى بر تکذیب کنندگان (28)
انْطَلِقُوا إِلَى مَا کُنْتُمْ بِهِ تُکَذِّبُونَ ﴿29﴾
بروید به سوى همان چیزى که آن را تکذیب میکردید (29)
انْطَلِقُوا إِلَى ظِلٍّ ذِی ثَلَاثِ شُعَبٍ ﴿30﴾
بروید به سوى [آن] دود سه شاخه (30)
لَا ظَلِیلٍ وَلَا یُغْنِی مِنَ اللَّهَبِ ﴿31﴾
نه سایه دار است و نه از شعله [آتش] حفاظت مى کند (31)
إِنَّهَا تَرْمِی بِشَرَرٍ کَالْقَصْرِ ﴿32﴾
[دوزخ] چون کاخى [بلند] شراره مى افکند (32)
کَأَنَّهُ جِمَالَتٌ صُفْرٌ ﴿33﴾
گویى شترانى زرد رنگند (33)
وَیْلٌ یَوْمَئِذٍ لِلْمُکَذِّبِینَ ﴿34﴾
آن روز واى بر تکذیب کنندگان (34)
هَذَا یَوْمُ لَا یَنْطِقُونَ ﴿35﴾
این روزى است که دم نمى زنند (35)
وَلَا یُؤْذَنُ لَهُمْ فَیَعْتَذِرُونَ ﴿36﴾
و رخصت نمى یابند تا پوزش خواهند (36)
وَیْلٌ یَوْمَئِذٍ لِلْمُکَذِّبِینَ ﴿37﴾
آن روز واى بر تکذیب کنندگان (37)
هَذَا یَوْمُ الْفَصْلِ جَمَعْنَاکُمْ وَالْأَوَّلِینَ ﴿38﴾
این [همان] روز داورى است شما و [جمله] پیشینیان را گرد مى آوریم (38)
فَإِنْ کَانَ لَکُمْ کَیْدٌ فَکِیدُونِ ﴿39﴾
پس اگر حیلتى دارید در برابر من بسگالید (39)
وَیْلٌ یَوْمَئِذٍ لِلْمُکَذِّبِینَ ﴿40﴾
آن روز واى بر تکذیب کنندگان (40)
إِنَّ الْمُتَّقِینَ فِی ظِلَالٍ وَعُیُونٍ ﴿41﴾
اهل تقوا در زیر سایه ها و بر کنار چشمه سارانند (41)
وَفَوَاکِهَ مِمَّا یَشْتَهُونَ ﴿42﴾
با هر میوه اى که خوش داشته باشند (42)
کُلُوا وَاشْرَبُوا هَنِیئًا بِمَا کُنْتُمْ تَعْمَلُونَ ﴿43﴾
به [پاداش] آنچه میکردید بخورید و بیاشامید گواراتان باد (43)
إِنَّا کَذَلِکَ نَجْزِی الْمُحْسِنِینَ ﴿44﴾
ما نیکوکاران را چنین پاداش مى دهیم (44)
وَیْلٌ یَوْمَئِذٍ لِلْمُکَذِّبِینَ ﴿45﴾
آن روز واى بر تکذیب کنندگان (45)
کُلُوا وَتَمَتَّعُوا قَلِیلًا إِنَّکُمْ مُجْرِمُونَ ﴿46﴾
[اى کافران] بخورید و اندکى برخوردار شوید که شما گناهکارید (46)
وَیْلٌ یَوْمَئِذٍ لِلْمُکَذِّبِینَ ﴿47﴾
[ولى] آن روز واى بر تکذیب کنندگان (47)
وَإِذَا قِیلَ لَهُمُ ارْکَعُوا لَا یَرْکَعُونَ ﴿48﴾
و چون به آنان گفته شود رکوع کنید به رکوع نمى روند (48)
وَیْلٌ یَوْمَئِذٍ لِلْمُکَذِّبِینَ ﴿49﴾
آن روز واى بر تکذیب کنندگان (49)
فَبِأَیِّ حَدِیثٍ بَعْدَهُ یُؤْمِنُونَ ﴿50﴾
پس به کدامین سخن پس از [قرآن] ایمان مى آورند (50)
