- 207
- 1000
- 1000
- 1000
قسمت 167 - القارعه
در این برنامه آقای فیاض بخش به بیان آیه 9 سوره مبارکه القارعه مبنی بر اینکه واژه (ام) به معنای مرکز و مقصد، در معنای (ام) باید دو جهت در نطر گرفته شود، اصل اول مبداء یک چیز و اصل دوم هدفی که سایر امور به آن برمی‌گردند . . .
سوره مبارکه القارعه
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
الْقَارِعَةُ ﴿1﴾
کوبنده (1)
مَا الْقَارِعَةُ ﴿2﴾
چیست کوبنده (2)
وَمَا أَدْرَاکَ مَا الْقَارِعَةُ ﴿3﴾
و تو چه دانى که کوبنده چیست (3)
یَوْمَ یَکُونُ النَّاسُ کَالْفَرَاشِ الْمَبْثُوثِ ﴿4﴾
روزى که مردم چون پروانه[هاى] پراکنده گردند (4)
وَتَکُونُ الْجِبَالُ کَالْعِهْنِ الْمَنْفُوشِ ﴿5﴾
و کوه ها مانند پشم زده شده رنگین شود (5)
فَأَمَّا مَنْ ثَقُلَتْ مَوَازِینُهُ ﴿6﴾
اما هر که سنجیده هایش سنگین برآید (6)
فَهُوَ فِی عِیشَةٍ رَاضِیَةٍ ﴿7﴾
پس وى در زندگى خوشى خواهد بود (7)
وَأَمَّا مَنْ خَفَّتْ مَوَازِینُهُ ﴿8﴾
و اما هر که سنجیده هایش سبک بر آید (8)
فَأُمُّهُ هَاوِیَةٌ ﴿9﴾
پس جایش هاویه باشد (9)
وَمَا أَدْرَاکَ مَا هِیَهْ ﴿10﴾
و تو چه دانى که آن چیست (10)
نَارٌ حَامِیَةٌ ﴿11﴾
آتشى است سوزنده (11)
سوره مبارکه القارعه
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
الْقَارِعَةُ ﴿1﴾
کوبنده (1)
مَا الْقَارِعَةُ ﴿2﴾
چیست کوبنده (2)
وَمَا أَدْرَاکَ مَا الْقَارِعَةُ ﴿3﴾
و تو چه دانى که کوبنده چیست (3)
یَوْمَ یَکُونُ النَّاسُ کَالْفَرَاشِ الْمَبْثُوثِ ﴿4﴾
روزى که مردم چون پروانه[هاى] پراکنده گردند (4)
وَتَکُونُ الْجِبَالُ کَالْعِهْنِ الْمَنْفُوشِ ﴿5﴾
و کوه ها مانند پشم زده شده رنگین شود (5)
فَأَمَّا مَنْ ثَقُلَتْ مَوَازِینُهُ ﴿6﴾
اما هر که سنجیده هایش سنگین برآید (6)
فَهُوَ فِی عِیشَةٍ رَاضِیَةٍ ﴿7﴾
پس وى در زندگى خوشى خواهد بود (7)
وَأَمَّا مَنْ خَفَّتْ مَوَازِینُهُ ﴿8﴾
و اما هر که سنجیده هایش سبک بر آید (8)
فَأُمُّهُ هَاوِیَةٌ ﴿9﴾
پس جایش هاویه باشد (9)
وَمَا أَدْرَاکَ مَا هِیَهْ ﴿10﴾
و تو چه دانى که آن چیست (10)
نَارٌ حَامِیَةٌ ﴿11﴾
آتشى است سوزنده (11)
