- 403
- 1000
- 1000
- 1000
تلاوت ترتیل احمد احمد نعینع سوره فجر
ترتیل سوره ای احمد احمد نعینع
سوره 89: الفجر
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
وَالْفَجْرِ ﴿1﴾
به سپیده دم سوگند. (1)
وَلَیَالٍ عَشْرٍ ﴿2﴾
و به شبهای دهگانه. (2)
وَالشَّفْعِ وَالْوَتْرِ ﴿3﴾
و به زوج و فرد. (3)
وَاللَّیْلِ إِذَا یَسْرِ ﴿4﴾
و به شب هنگامی که (به سوی روشنایی روز) حرکت میکند سوگند (که پروردگارت در کمین ظالمان است). (4)
هَلْ فِی ذَلِکَ قَسَمٌ لِذِی حِجْرٍ ﴿5﴾
آیا در آنچه گفته شد سوگند مهمی برای صاحبان خرد نیست؟! (5)
أَلَمْ تَرَ کَیْفَ فَعَلَ رَبُّکَ بِعَادٍ ﴿6﴾
آیا ندیدی پروردگارت به قوم عاد چه کرد؟ (6)
إِرَمَ ذَاتِ الْعِمَادِ ﴿7﴾
و با آن شهر «ارم» با عظمت. (7)
الَّتِی لَمْ یُخْلَقْ مِثْلُهَا فِی الْبِلَادِ ﴿8﴾
همان شهری که نظیرش در بلاد آفریده نشده بود. (8)
وَثَمُودَ الَّذِینَ جَابُوا الصَّخْرَ بِالْوَادِ ﴿9﴾
و قوم ثمود که صخره های عظیم را از دره میبریدند (و از آن خانه و کاخ میساختند). (9)
وَفِرْعَوْنَ ذِی الْأَوْتَادِ ﴿10﴾
و فرعونی که قدرتمند و شکنجه گر بود. (10)
الَّذِینَ طَغَوْا فِی الْبِلَادِ ﴿11﴾
همان اقوامی که در شهرها طغیان کردند. (11)
فَأَکْثَرُوا فِیهَا الْفَسَادَ ﴿12﴾
و فساد فراوان در آنها ببار آوردند. (12)
فَصَبَّ عَلَیْهِمْ رَبُّکَ سَوْطَ عَذَابٍ ﴿13﴾
لذا خداوند تازیانه عذاب را بر آنها فرو ریخت. (13)
إِنَّ رَبَّکَ لَبِالْمِرْصَادِ ﴿14﴾
مسلما پروردگار تو در کمینگاه است. (14)
فَأَمَّا الْإِنْسَانُ إِذَا مَا ابْتَلَاهُ رَبُّهُ فَأَکْرَمَهُ وَنَعَّمَهُ فَیَقُولُ رَبِّی أَکْرَمَنِ ﴿15﴾
اما انسان هنگامی که خداوند او را برای آزمایش اکرام میکند و نعمت میبخشد (مغرور میشود و) میگوید: پروردگارم مرا گرامی داشته! (15)
وَأَمَّا إِذَا مَا ابْتَلَاهُ فَقَدَرَ عَلَیْهِ رِزْقَهُ فَیَقُولُ رَبِّی أَهَانَنِ ﴿16﴾
و اما هنگامی که برای امتحان روزی را بر او تنگ بگیرد ماءیوس میشود و میگوید پروردگارم مرا خوار کرده! (16)
کَلَّا بَلْ لَا تُکْرِمُونَ الْیَتِیمَ ﴿17﴾
چنان نیست که شما خیال میکنید، بلکه شما یتیمان را گرامی نمیدارید. (17)
وَلَا تَحَاضُّونَ عَلَى طَعَامِ الْمِسْکِینِ ﴿18﴾
و یکدیگر را بر اطعام مستمندان تشویق نمیکند. (18)
وَتَأْکُلُونَ التُّرَاثَ أَکْلًا لَمًّا ﴿19﴾
و میراث را (از طریق مشروع و نامشروع) جمع کرده میخورید. (19)
وَتُحِبُّونَ الْمَالَ حُبًّا جَمًّا ﴿20﴾
و مال و ثروت را بسیار دوست میدارید. (20)
کَلَّا إِذَا دُکَّتِ الْأَرْضُ دَکًّا دَکًّا ﴿21﴾
چنان نیست که آنها خیال میکنند، در آن هنگام که زمین سخت درهم کوبیده شود. (21)
وَجَاءَ رَبُّکَ وَالْمَلَکُ صَفًّا صَفًّا ﴿22﴾
و فرمان پروردگارت فرا رسد و فرشتگان صف در صف حاضر شوند. (22)
وَجِیءَ یَوْمَئِذٍ بِجَهَنَّمَ یَوْمَئِذٍ یَتَذَکَّرُ الْإِنْسَانُ وَأَنَّى لَهُ الذِّکْرَى ﴿23﴾
و در آن روز جهنم را حاضر کنند (آری) در آن روز انسان متذکر میشود، اما چه فایده که این تذکر برای او سودی ندارد. (23)
یَقُولُ یَا لَیْتَنِی قَدَّمْتُ لِحَیَاتِی ﴿24﴾
می گوید: ایکاش برای این زندگی چیزی فرستاده بودم. (24)
فَیَوْمَئِذٍ لَا یُعَذِّبُ عَذَابَهُ أَحَدٌ ﴿25﴾
در آن روز هیچکس عذابی همانند عذاب او نمیکند. (25)
وَلَا یُوثِقُ وَثَاقَهُ أَحَدٌ ﴿26﴾
و هیچکس همچون او کسی را به بند نمیکشد. (26)
یَا أَیَّتُهَا النَّفْسُ الْمُطْمَئِنَّةُ ﴿27﴾
تو ای روح آرام یافته! (27)
ارْجِعِی إِلَى رَبِّکِ رَاضِیَةً مَرْضِیَّةً ﴿28﴾
به سوی پروردگارت بازگرد در حالی هم تو از او خشنودی و هم او از تو خشنود است. (28)
فَادْخُلِی فِی عِبَادِی ﴿29﴾
و در سلک بندگانم داخل شو. (29)
وَادْخُلِی جَنَّتِی ﴿30﴾
و در بهشتم ورود کن. (30)
سوره 89: الفجر
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
وَالْفَجْرِ ﴿1﴾
به سپیده دم سوگند. (1)
وَلَیَالٍ عَشْرٍ ﴿2﴾
و به شبهای دهگانه. (2)
وَالشَّفْعِ وَالْوَتْرِ ﴿3﴾
و به زوج و فرد. (3)
وَاللَّیْلِ إِذَا یَسْرِ ﴿4﴾
و به شب هنگامی که (به سوی روشنایی روز) حرکت میکند سوگند (که پروردگارت در کمین ظالمان است). (4)
هَلْ فِی ذَلِکَ قَسَمٌ لِذِی حِجْرٍ ﴿5﴾
آیا در آنچه گفته شد سوگند مهمی برای صاحبان خرد نیست؟! (5)
أَلَمْ تَرَ کَیْفَ فَعَلَ رَبُّکَ بِعَادٍ ﴿6﴾
آیا ندیدی پروردگارت به قوم عاد چه کرد؟ (6)
إِرَمَ ذَاتِ الْعِمَادِ ﴿7﴾
و با آن شهر «ارم» با عظمت. (7)
الَّتِی لَمْ یُخْلَقْ مِثْلُهَا فِی الْبِلَادِ ﴿8﴾
همان شهری که نظیرش در بلاد آفریده نشده بود. (8)
وَثَمُودَ الَّذِینَ جَابُوا الصَّخْرَ بِالْوَادِ ﴿9﴾
و قوم ثمود که صخره های عظیم را از دره میبریدند (و از آن خانه و کاخ میساختند). (9)
وَفِرْعَوْنَ ذِی الْأَوْتَادِ ﴿10﴾
و فرعونی که قدرتمند و شکنجه گر بود. (10)
الَّذِینَ طَغَوْا فِی الْبِلَادِ ﴿11﴾
همان اقوامی که در شهرها طغیان کردند. (11)
فَأَکْثَرُوا فِیهَا الْفَسَادَ ﴿12﴾
و فساد فراوان در آنها ببار آوردند. (12)
فَصَبَّ عَلَیْهِمْ رَبُّکَ سَوْطَ عَذَابٍ ﴿13﴾
لذا خداوند تازیانه عذاب را بر آنها فرو ریخت. (13)
إِنَّ رَبَّکَ لَبِالْمِرْصَادِ ﴿14﴾
مسلما پروردگار تو در کمینگاه است. (14)
فَأَمَّا الْإِنْسَانُ إِذَا مَا ابْتَلَاهُ رَبُّهُ فَأَکْرَمَهُ وَنَعَّمَهُ فَیَقُولُ رَبِّی أَکْرَمَنِ ﴿15﴾
اما انسان هنگامی که خداوند او را برای آزمایش اکرام میکند و نعمت میبخشد (مغرور میشود و) میگوید: پروردگارم مرا گرامی داشته! (15)
وَأَمَّا إِذَا مَا ابْتَلَاهُ فَقَدَرَ عَلَیْهِ رِزْقَهُ فَیَقُولُ رَبِّی أَهَانَنِ ﴿16﴾
و اما هنگامی که برای امتحان روزی را بر او تنگ بگیرد ماءیوس میشود و میگوید پروردگارم مرا خوار کرده! (16)
کَلَّا بَلْ لَا تُکْرِمُونَ الْیَتِیمَ ﴿17﴾
چنان نیست که شما خیال میکنید، بلکه شما یتیمان را گرامی نمیدارید. (17)
وَلَا تَحَاضُّونَ عَلَى طَعَامِ الْمِسْکِینِ ﴿18﴾
و یکدیگر را بر اطعام مستمندان تشویق نمیکند. (18)
وَتَأْکُلُونَ التُّرَاثَ أَکْلًا لَمًّا ﴿19﴾
و میراث را (از طریق مشروع و نامشروع) جمع کرده میخورید. (19)
وَتُحِبُّونَ الْمَالَ حُبًّا جَمًّا ﴿20﴾
و مال و ثروت را بسیار دوست میدارید. (20)
کَلَّا إِذَا دُکَّتِ الْأَرْضُ دَکًّا دَکًّا ﴿21﴾
چنان نیست که آنها خیال میکنند، در آن هنگام که زمین سخت درهم کوبیده شود. (21)
وَجَاءَ رَبُّکَ وَالْمَلَکُ صَفًّا صَفًّا ﴿22﴾
و فرمان پروردگارت فرا رسد و فرشتگان صف در صف حاضر شوند. (22)
وَجِیءَ یَوْمَئِذٍ بِجَهَنَّمَ یَوْمَئِذٍ یَتَذَکَّرُ الْإِنْسَانُ وَأَنَّى لَهُ الذِّکْرَى ﴿23﴾
و در آن روز جهنم را حاضر کنند (آری) در آن روز انسان متذکر میشود، اما چه فایده که این تذکر برای او سودی ندارد. (23)
یَقُولُ یَا لَیْتَنِی قَدَّمْتُ لِحَیَاتِی ﴿24﴾
می گوید: ایکاش برای این زندگی چیزی فرستاده بودم. (24)
فَیَوْمَئِذٍ لَا یُعَذِّبُ عَذَابَهُ أَحَدٌ ﴿25﴾
در آن روز هیچکس عذابی همانند عذاب او نمیکند. (25)
وَلَا یُوثِقُ وَثَاقَهُ أَحَدٌ ﴿26﴾
و هیچکس همچون او کسی را به بند نمیکشد. (26)
یَا أَیَّتُهَا النَّفْسُ الْمُطْمَئِنَّةُ ﴿27﴾
تو ای روح آرام یافته! (27)
ارْجِعِی إِلَى رَبِّکِ رَاضِیَةً مَرْضِیَّةً ﴿28﴾
به سوی پروردگارت بازگرد در حالی هم تو از او خشنودی و هم او از تو خشنود است. (28)
فَادْخُلِی فِی عِبَادِی ﴿29﴾
و در سلک بندگانم داخل شو. (29)
وَادْخُلِی جَنَّتِی ﴿30﴾
و در بهشتم ورود کن. (30)
