- 785
- 1000
- 1000
- 1000
تلاوت ترتیل عامر الکاظمی سوره مبارکه احزاب
تلاوت ترتیل سوره ای عامر الکاظمی - با ترجمه شیخ حسین انصاریان
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
یَا أَیُّهَا النَّبِیُّ اتَّقِ اللَّهَ وَلَا تُطِعِ الْکَافِرِینَ وَالْمُنَافِقِینَ إِنَّ اللَّهَ کَانَ عَلِیمًا حَکِیمًا ﴿1﴾
اى پیامبر از خداوند پروا کن و از کافران و منافقان اطاعت مکن، که خداوند داناى فرزانه است (1)
وَاتَّبِعْ مَا یُوحَى إِلَیْکَ مِنْ رَبِّکَ إِنَّ اللَّهَ کَانَ بِمَا تَعْمَلُونَ خَبِیرًا ﴿2﴾
و از آنچه از پروردگارت به تو وحى مىشود پیروى کن، که خداوند از آنچه مىکنید آگاه است (2)
وَتَوَکَّلْ عَلَى اللَّهِ وَکَفَى بِاللَّهِ وَکِیلًا ﴿3﴾
و بر خداوند توکل کن و خداوند کارسازى را بسنده است (3)
مَا جَعَلَ اللَّهُ لِرَجُلٍ مِنْ قَلْبَیْنِ فِی جَوْفِهِ وَمَا جَعَلَ أَزْوَاجَکُمُ اللَّائِی تُظَاهِرُونَ مِنْهُنَّ أُمَّهَاتِکُمْ وَمَا جَعَلَ أَدْعِیَاءَکُمْ أَبْنَاءَکُمْ ذَلِکُمْ قَوْلُکُمْ بِأَفْوَاهِکُمْ وَاللَّهُ یَقُولُ الْحَقَّ وَهُوَ یَهْدِی السَّبِیلَ ﴿4﴾
خداوند براى هیچ مردى دو دل در درونش ننهاده است، و همسرانتان را که با آنان ظهار مىکنید مادر [حقیقى] شما نگردانده است، و پسر خواندگانتان را نیز فرزند [حقیقى] شما نگردانده است این سخن شماست که [ندانسته] به زبان مىآورید، و خداوند حق را مىگوید و به راه [راست] هدایت مىکند (4)
ادْعُوهُمْ لِآبَائِهِمْ هُوَ أَقْسَطُ عِنْدَ اللَّهِ فَإِنْ لَمْ تَعْلَمُوا آبَاءَهُمْ فَإِخْوَانُکُمْ فِی الدِّینِ وَمَوَالِیکُمْ وَلَیْسَ عَلَیْکُمْ جُنَاحٌ فِیمَا أَخْطَأْتُمْ بِهِ وَلَکِنْ مَا تَعَمَّدَتْ قُلُوبُکُمْ وَکَانَ اللَّهُ غَفُورًا رَحِیمًا ﴿5﴾
آنان را به [نام] پدرانشان بخوانید که نزد خداوند دادگرانهتر است، و اگر پدرانشان را نمىشناسید در آن صورت برادران دینى و آزاد کردگان شما هستند، و بر شما در آنچه اشتباه کردهاید گناهى نیست مگر در آنچه دلهایتان قصد آن را دارد، و خداوند آمرزگار مهربان است (5)
النَّبِیُّ أَوْلَى بِالْمُؤْمِنِینَ مِنْ أَنْفُسِهِمْ وَأَزْوَاجُهُ أُمَّهَاتُهُمْ وَأُولُو الْأَرْحَامِ بَعْضُهُمْ أَوْلَى بِبَعْضٍ فِی کِتَابِ اللَّهِ مِنَ الْمُؤْمِنِینَ وَالْمُهَاجِرِینَ إِلَّا أَنْ تَفْعَلُوا إِلَى أَوْلِیَائِکُمْ مَعْرُوفًا کَانَ ذَلِکَ فِی الْکِتَابِ مَسْطُورًا ﴿6﴾
پیامبر از خود مؤمنان به آنها نزدیکتر و سزاوارتر است و همسران او در حکم مادران ایشان هستند، و خویشاوندان در [حکم و] کتاب الهى نسبت به همدیگر از سایر مؤمنان و مهاجران سزاوارتر [به ارث بردن]، هستند، مگر آنکه در حق دوستانتان وصیتى نیک انجام دهید [که بىاشکال است]، و این در کتاب آسمانى نوشته شده است (6)
وَإِذْ أَخَذْنَا مِنَ النَّبِیِّینَ مِیثَاقَهُمْ وَمِنْکَ وَمِنْ نُوحٍ وَإِبْرَاهِیمَ وَمُوسَى وَعِیسَى ابْنِ مَرْیَمَ وَأَخَذْنَا مِنْهُمْ مِیثَاقًا غَلِیظًا ﴿7﴾
چنین بود که از پیامبران پیمانشان را گرفتیم و نیز از تو و از نوح و ابراهیم و موسى و عیسى بن مریم، و از ایشان پیمان اکید گرفتیم (7)
لِیَسْأَلَ الصَّادِقِینَ عَنْ صِدْقِهِمْ وَأَعَدَّ لِلْکَافِرِینَ عَذَابًا أَلِیمًا ﴿8﴾
تا [سرانجام] درستکاران را از درستکاریشان بپرسد و براى کافران عذابى دردناک آماده ساخته است (8)
یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا اذْکُرُوا نِعْمَةَ اللَّهِ عَلَیْکُمْ إِذْ جَاءَتْکُمْ جُنُودٌ فَأَرْسَلْنَا عَلَیْهِمْ رِیحًا وَجُنُودًا لَمْ تَرَوْهَا وَکَانَ اللَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِیرًا﴿9﴾
اى مؤمنان نعمت الهى را بر خودتان یاد کنید آنگاه که سپاهیانى بر شما تاختند، سپس، بر آنان تندبادى فرستادیم و سپاهیانى که آنها را نمىدیدید و خداوند به آنچه مىکنید بیناست (9)
إِذْ جَاءُوکُمْ مِنْ فَوْقِکُمْ وَمِنْ أَسْفَلَ مِنْکُمْ وَإِذْ زَاغَتِ الْأَبْصَارُ وَبَلَغَتِ الْقُلُوبُ الْحَنَاجِرَ وَتَظُنُّونَ بِاللَّهِ الظُّنُونَا ﴿10﴾
آنگاه از فراز و فرودتان به سراغ شما [به هجوم] آمدند، و آنگاه که چشمها برگشت و جانها به گلوگاهها رسید، و در حق خداوند گمانهایى [ناروا] کردید (10)
هُنَالِکَ ابْتُلِیَ الْمُؤْمِنُونَ وَزُلْزِلُوا زِلْزَالًا شَدِیدًا ﴿11﴾
آنجا بود که مؤمنان [به محنت] آزموده شدند، و تکانى سخت خوردند (11)
وَإِذْ یَقُولُ الْمُنَافِقُونَ وَالَّذِینَ فِی قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ مَا وَعَدَنَا اللَّهُ وَرَسُولُهُ إِلَّا غُرُورًا ﴿12﴾
و آنگاه که منافقان و بیماردلان گفتند که خداوند و پیامبر او جز وعده فریبآمیز به ما ندادهاند (12)
وَإِذْ قَالَتْ طَائِفَةٌ مِنْهُمْ یَا أَهْلَ یَثْرِبَ لَا مُقَامَ لَکُمْ فَارْجِعُوا وَیَسْتَأْذِنُ فَرِیقٌ مِنْهُمُ النَّبِیَّ یَقُولُونَ إِنَّ بُیُوتَنَا عَوْرَةٌ وَمَا هِیَ بِعَوْرَةٍ إِنْ یُرِیدُونَ إِلَّا فِرَارًا ﴿13﴾
و آنگاه که گروهى از آنان گفتند اى اهل مدینه شما را جاى ماندن نیست، بازگردید، و گروهى از ایشان از پیامبر اجازه [قعود] خواستند [و به بهانه] مىگفتند خانههاى ما بىحفاظ است، و آن بىحفاظ نبود، هیچ قصدى جز فرار نداشتند (13)
وَلَوْ دُخِلَتْ عَلَیْهِمْ مِنْ أَقْطَارِهَا ثُمَّ سُئِلُوا الْفِتْنَةَ لَآتَوْهَا وَمَا تَلَبَّثُوا بِهَا إِلَّا یَسِیرًا ﴿14﴾
و چون از حوالى آن [شهر] بر ایشان وارد شوند، سپس از ایشان اقرار به شرک طلب کنند، آن را انجام دهند و سپس در آنجا جز اندکى درنگ نخواهند کرد (14)
وَلَقَدْ کَانُوا عَاهَدُوا اللَّهَ مِنْ قَبْلُ لَا یُوَلُّونَ الْأَدْبَارَ وَکَانَ عَهْدُ اللَّهِ مَسْئُولًا ﴿15﴾
و همینان بودند که پیشترها با خداوند پیمان بسته بودند که [پایدارى ورزند و] پشت نکنند، و پیمان الهى بازخواست دارد (15)
قُلْ لَنْ یَنْفَعَکُمُ الْفِرَارُ إِنْ فَرَرْتُمْ مِنَ الْمَوْتِ أَوِ الْقَتْلِ وَإِذًا لَا تُمَتَّعُونَ إِلَّا قَلِیلًا ﴿16﴾
بگو فرار از مرگ یا کشته شدن، اگر بگریزید برایتان [نهایتا] سودى ندارد، و در آن صورت هم جز اندکى [از زندگى] برخوردار نخواهید شد (16)
قُلْ مَنْ ذَا الَّذِی یَعْصِمُکُمْ مِنَ اللَّهِ إِنْ أَرَادَ بِکُمْ سُوءًا أَوْ أَرَادَ بِکُمْ رَحْمَةً وَلَا یَجِدُونَ لَهُمْ مِنْ دُونِ اللَّهِ وَلِیًّا وَلَا نَصِیرًا ﴿17﴾
اگر خداوند در حق شما بلا یا رحمتى خواسته باشد، چه کسى شما را در برابر خداوند نگاه مىدارد؟ و در برابر خداوند یار و یاورى براى خود نخواهند یافت (17)
قَدْ یَعْلَمُ اللَّهُ الْمُعَوِّقِینَ مِنْکُمْ وَالْقَائِلِینَ لِإِخْوَانِهِمْ هَلُمَّ إِلَیْنَا وَلَا یَأْتُونَ الْبَأْسَ إِلَّا قَلِیلًا ﴿18﴾
به راستى که خداوند از میان شما، بازدارندگان [کارشکنان] را مىشناسد، و نیز کسانى را که به دوستان خود مىگویند به راه ما بیایید، و جز اندکى در کارزار شرکت نمىکنند (18)
أَشِحَّةً عَلَیْکُمْ فَإِذَا جَاءَ الْخَوْفُ رَأَیْتَهُمْ یَنْظُرُونَ إِلَیْکَ تَدُورُ أَعْیُنُهُمْ کَالَّذِی یُغْشَى عَلَیْهِ مِنَ الْمَوْتِ فَإِذَا ذَهَبَ الْخَوْفُ سَلَقُوکُمْ بِأَلْسِنَةٍ حِدَادٍ أَشِحَّةً عَلَى الْخَیْرِ أُولَئِکَ لَمْ یُؤْمِنُوا فَأَحْبَطَ اللَّهُ أَعْمَالَهُمْ وَکَانَ ذَلِکَ عَلَى اللَّهِ یَسِیرًا ﴿19﴾
و در حق شما بسیار بخیلاند و چون بیمى فرارسد، مىبینیشان در حالتى که دیدگانشان مىگردد مانند کسى که از نزدیکى مرگ بیهوش شده باشد، به سوى تو مىنگرند، و چون آن بیم برطرف شود، به شما با زبانهاى تند و تیز خویش آزار مىرسانند، و آزمند مال [غنایم]اند، اینانند که ایمان نیاوردهاند و خداوند اعمالشان را تباه [وباطل] مىگرداند و این بر خداوند آسان است (19)
یَحْسَبُونَ الْأَحْزَابَ لَمْ یَذْهَبُوا وَإِنْ یَأْتِ الْأَحْزَابُ یَوَدُّوا لَوْ أَنَّهُمْ بَادُونَ فِی الْأَعْرَابِ یَسْأَلُونَ عَنْ أَنْبَائِکُمْ وَلَوْ کَانُوا فِیکُمْ مَا قَاتَلُوا إِلَّا قَلِیلًا ﴿20﴾
اینان گمان مىبرند که هنوز "گروه مشرکان همدست" [از صحنه به در] نرفتهاند و اگر گروه مشرکان همدست برگردند، خوش دارند که کاش بیابانى و در میان بادیهنشینان باشند و از اخبار شما پرس و جو کنند، و اگر در میان شما بودند، جز اندکى کارزار نمىکردند (20)
لَقَدْ کَانَ لَکُمْ فِی رَسُولِ اللَّهِ أُسْوَةٌ حَسَنَةٌ لِمَنْ کَانَ یَرْجُو اللَّهَ وَالْیَوْمَ الْآخِرَ وَذَکَرَ اللَّهَ کَثِیرًا ﴿21﴾
به راستى که براى شما و براى کسى که به خداوند و روز بازپسین امید [و ایمان] دارد و خداوند را بسیار یاد مىکند، در پیامبر خدا سرمشق نیکویى هست (21)
وَلَمَّا رَأَى الْمُؤْمِنُونَ الْأَحْزَابَ قَالُوا هَذَا مَا وَعَدَنَا اللَّهُ وَرَسُولُهُ وَصَدَقَ اللَّهُ وَرَسُولُهُ وَمَا زَادَهُمْ إِلَّا إِیمَانًا وَتَسْلِیمًا ﴿22﴾
و چون مؤمنان [هجوم] گروه مشرکان همدست را دیدند، گفتند این همان است که خداوند و پیامبرش به ما وعده داده بودند و خداوند و پیامبر او [در امید بخشیدن به ما] راست گفتهاند، و [در نهایت] جز بر ایمان و تسلیم آنان نیفزاید (22)
مِنَ الْمُؤْمِنِینَ رِجَالٌ صَدَقُوا مَا عَاهَدُوا اللَّهَ عَلَیْهِ فَمِنْهُمْ مَنْ قَضَى نَحْبَهُ وَمِنْهُمْ مَنْ یَنْتَظِرُ وَمَا بَدَّلُوا تَبْدِیلًا ﴿23﴾
از میان مؤمنان مردمى هستند که در پیمانى که با خداوند بستهاند، راست و درست رفتار کردهاند، و از ایشان کسى هست که عهد خویش [تا پایان حیات] به سر برده است، و کسى هست که [شهادت را] انتظار مىکشد، و هیچ گونه تغییر و تبدیلى در کار نیاوردهاند (23)
لِیَجْزِیَ اللَّهُ الصَّادِقِینَ بِصِدْقِهِمْ وَیُعَذِّبَ الْمُنَافِقِینَ إِنْ شَاءَ أَوْ یَتُوبَ عَلَیْهِمْ إِنَّ اللَّهَ کَانَ غَفُورًا رَحِیمًا ﴿24﴾
تا خداوند درستکاران را بر وفق درستىشان پاداش دهد، و منافقان را اگر خواهد عذاب کند یا از آنان درگذرد، بىگمان خداوند آمرزگار مهربان است (24)
وَرَدَّ اللَّهُ الَّذِینَ کَفَرُوا بِغَیْظِهِمْ لَمْ یَنَالُوا خَیْرًا وَکَفَى اللَّهُ الْمُؤْمِنِینَ الْقِتَالَ وَکَانَ اللَّهُ قَوِیًّا عَزِیزًا ﴿25﴾
و خداوند کافران را در عین غیظ و غضبشان بازگرداند، که هیچ کامى نیافتند، و خداوند در کارزار مؤمنان را حمایت و کفایت کرد، و خداوند تواناى پیروزمند است (25)
وَأَنْزَلَ الَّذِینَ ظَاهَرُوهُمْ مِنْ أَهْلِ الْکِتَابِ مِنْ صَیَاصِیهِمْ وَقَذَفَ فِی قُلُوبِهِمُ الرُّعْبَ فَرِیقًا تَقْتُلُونَ وَتَأْسِرُونَ فَرِیقًا ﴿26﴾
و آن عده از اهل کتاب را که از آنان [احزاب/گروه مشرکان همدست] پشتیبانى کردند، از برج و باروهاشان فرود آورد و در دلشان هراس افکند، چندانکه گروهى از ایشان را کشتید و گروهى را به اسارت گرفتید (26)
وَأَوْرَثَکُمْ أَرْضَهُمْ وَدِیَارَهُمْ وَأَمْوَالَهُمْ وَأَرْضًا لَمْ تَطَئُوهَا وَکَانَ اللَّهُ عَلَى کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرًا ﴿27﴾
و سرزمینشان و خانه و کاشانههاشان و مال و منالشان را به شما میراث داد، و نیز سرزمینى را که هنوز پا به آنجا نگذارده بودید، و خداوند بر هر کارى تواناست (27)
یَا أَیُّهَا النَّبِیُّ قُلْ لِأَزْوَاجِکَ إِنْ کُنْتُنَّ تُرِدْنَ الْحَیَاةَ الدُّنْیَا وَزِینَتَهَا فَتَعَالَیْنَ أُمَتِّعْکُنَّ وَأُسَرِّحْکُنَّ سَرَاحًا جَمِیلًا ﴿28﴾
اى پیامبر به همسرانت بگو اگر زندگانى دنیا و تجمل آن را مىخواهید پس بیایید تا بهرهمندتان سازم و به رهایشى نیکو رهایتان کنم (28)
وَإِنْ کُنْتُنَّ تُرِدْنَ اللَّهَ وَرَسُولَهُ وَالدَّارَ الْآخِرَةَ فَإِنَّ اللَّهَ أَعَدَّ لِلْمُحْسِنَاتِ مِنْکُنَّ أَجْرًا عَظِیمًا ﴿29﴾
و اگر خداوند و پیامبر او و سراى آخرت را مىخواهید بدانید که خداوند از براى نیکوکاران شما پاداشى بزرگ آماده ساخته است (29)
یَا نِسَاءَ النَّبِیِّ مَنْ یَأْتِ مِنْکُنَّ بِفَاحِشَةٍ مُبَیِّنَةٍ یُضَاعَفْ لَهَا الْعَذَابُ ضِعْفَیْنِ وَکَانَ ذَلِکَ عَلَى اللَّهِ یَسِیرًا ﴿30﴾
بگو اى زنان پیامبر هر کس از شما مرتکب کار ناشایست آشکار شود، عذاب او دوچندان مىشود و این امر بر خداوند آسان است (30)
وَمَنْ یَقْنُتْ مِنْکُنَّ لِلَّهِ وَرَسُولِهِ وَتَعْمَلْ صَالِحًا نُؤْتِهَا أَجْرَهَا مَرَّتَیْنِ وَأَعْتَدْنَا لَهَا رِزْقًا کَرِیمًا ﴿31﴾
و هر کس از شما در برابر خداوند و پیامبرش فروتنى و تسلیم پیشه کند، و کار شایسته پیش گیرد، پاداش او را دوبار [دو چندان] مىدهیم، و براى او روزى ارزشمند فراهم سازیم (31)
یَا نِسَاءَ النَّبِیِّ لَسْتُنَّ کَأَحَدٍ مِنَ النِّسَاءِ إِنِ اتَّقَیْتُنَّ فَلَا تَخْضَعْنَ بِالْقَوْلِ فَیَطْمَعَ الَّذِی فِی قَلْبِهِ مَرَضٌ وَقُلْنَ قَوْلًا مَعْرُوفًا ﴿32﴾
اى زنان پیامبر شما همانند هیچ یک از زنان نیستید [و برتر و مسؤولترید]، اگر تقوا پیشه کنید پس در سخن نرمى نکنید که فرد بیماردل به طمع [خام] افتد، و به نیکى [و سنجیدگى] سخن گویید (32)
وَقَرْنَ فِی بُیُوتِکُنَّ وَلَا تَبَرَّجْنَ تَبَرُّجَ الْجَاهِلِیَّةِ الْأُولَى وَأَقِمْنَ الصَّلَاةَ وَآتِینَ الزَّکَاةَ وَأَطِعْنَ اللَّهَ وَرَسُولَهُ إِنَّمَا یُرِیدُ اللَّهُ لِیُذْهِبَ عَنْکُمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَیْتِ وَیُطَهِّرَکُمْ تَطْهِیرًا ﴿33﴾
و در خانه هایتان قرار و آرام گیرید و همانند زینت نمایى روزگار جاهلیت پیشین، زینت نمایى نکنید، و نماز را برپا دارید و زکات را بپردازید و از خداوند و پیامبر او اطاعت کنید، همانا خداوند مىخواهد که از شما اهل بیت هر پلیدى [احتمالى / شک و شبهه] را بزداید، و شما را چنانکه باید و شاید پاکیزه بدارد (33)
وَاذْکُرْنَ مَا یُتْلَى فِی بُیُوتِکُنَّ مِنْ آیَاتِ اللَّهِ وَالْحِکْمَةِ إِنَّ اللَّهَ کَانَ لَطِیفًا خَبِیرًا ﴿34﴾
و هر آنچه از آیات الهى و حکمت که در خانه هاى شما خوانده مىشود، در یاد گیرید، خداوند باریک بین آگاه است (34)
إِنَّ الْمُسْلِمِینَ وَالْمُسْلِمَاتِ وَالْمُؤْمِنِینَ وَالْمُؤْمِنَاتِ وَالْقَانِتِینَ وَالْقَانِتَاتِ وَالصَّادِقِینَ وَالصَّادِقَاتِ وَالصَّابِرِینَ وَالصَّابِرَاتِ وَالْخَاشِعِینَ وَالْخَاشِعَاتِ وَالْمُتَصَدِّقِینَ وَالْمُتَصَدِّقَاتِ وَالصَّائِمِینَ وَالصَّائِمَاتِ وَالْحَافِظِینَ فُرُوجَهُمْ وَالْحَافِظَاتِ وَالذَّاکِرِینَ اللَّهَ کَثِیرًا وَالذَّاکِرَاتِ أَعَدَّ اللَّهُ لَهُمْ مَغْفِرَةً وَأَجْرًا عَظِیمًا ﴿35﴾
بى گمان مردان و زنان مسلمان، و مردان و زنان مؤمن، و مردان و زنان فرمانبر، و مردان و زنان درستکار، و مردان و زنان شکیبا، و مردان و زنان فروتن، و مردان و زنان صدقه بخش، و مردان و زنان روزه دار، و مردان و زنان پاکدامن، و مردان و زنانى که خداوند را بسیار یاد مىکنند، خداوند براى همگیشان آمرزش و پاداشى بزرگ آماده ساخته است (35)
وَمَا کَانَ لِمُؤْمِنٍ وَلَا مُؤْمِنَةٍ إِذَا قَضَى اللَّهُ وَرَسُولُهُ أَمْرًا أَنْ یَکُونَ لَهُمُ الْخِیَرَةُ مِنْ أَمْرِهِمْ وَمَنْ یَعْصِ اللَّهَ وَرَسُولَهُ فَقَدْ ضَلَّ ضَلَالًا مُبِینًا﴿36﴾
و هیچ مرد و زن مؤمنى را نرسد که چون خداوند و پیامبرش امرى را مقرر دارند، آنان را در کارشان اختیار [و چون و چرایى] باشد، و هر کس از [امر] خداوند و پیامبر او سرپیچى کند در گمراهى آشکارى افتاده است (36)
وَإِذْ تَقُولُ لِلَّذِی أَنْعَمَ اللَّهُ عَلَیْهِ وَأَنْعَمْتَ عَلَیْهِ أَمْسِکْ عَلَیْکَ زَوْجَکَ وَاتَّقِ اللَّهَ وَتُخْفِی فِی نَفْسِکَ مَا اللَّهُ مُبْدِیهِ وَتَخْشَى النَّاسَ وَاللَّهُ أَحَقُّ أَنْ تَخْشَاهُ فَلَمَّا قَضَى زَیْدٌ مِنْهَا وَطَرًا زَوَّجْنَاکَهَا لِکَیْ لَا یَکُونَ عَلَى الْمُؤْمِنِینَ حَرَجٌ فِی أَزْوَاجِ أَدْعِیَائِهِمْ إِذَا قَضَوْا مِنْهُنَّ وَطَرًا وَکَانَ أَمْرُ اللَّهِ مَفْعُولًا ﴿37﴾
چنین بود که به کسى که هم خداوند و هم خود تو در حق او نیکى کرده بودید، گفتى که همسرت را نزد خویش نگهدار [و طلاق مده] و از خداوند پروا کن و چیزى را در دل خود پنهان داشتى که خداوند آشکارکننده آن بود، و از مردم بیم داشتى، و حال آنکه خداوند سزاوارتر است به اینکه از او بیم داشته باشى، آنگاه چون زید از او حاجت خویش برآورد، او را به همسرى تو درآوردیم، تا براى مؤمنان در مورد همسران پسر خواندگانشان -به ویژه آنگاه که از اینان حاجت خویش را برآورده باشند محظورى نباشد، و امر الهى انجام یافتنى است (37)
مَا کَانَ عَلَى النَّبِیِّ مِنْ حَرَجٍ فِیمَا فَرَضَ اللَّهُ لَهُ سُنَّةَ اللَّهِ فِی الَّذِینَ خَلَوْا مِنْ قَبْلُ وَکَانَ أَمْرُ اللَّهِ قَدَرًا مَقْدُورًا ﴿38﴾
بر پیامبر در آنچه خداوند برایش مقرر داشته است، محظورى نیست، این سنت الهى است که در حق پیشینیان هم معمول بوده است، و امر الهى سنجیده و بسامان است (38)
الَّذِینَ یُبَلِّغُونَ رِسَالَاتِ اللَّهِ وَیَخْشَوْنَهُ وَلَا یَخْشَوْنَ أَحَدًا إِلَّا اللَّهَ وَکَفَى بِاللَّهِ حَسِیبًا ﴿39﴾
همان کسانى که پیامهاى الهى را مىرسانند و از او پروا دارند و از هیچ کس جز خداوند پروا ندارند و خداوند حسابرسى را بسنده است (39)
مَا کَانَ مُحَمَّدٌ أَبَا أَحَدٍ مِنْ رِجَالِکُمْ وَلَکِنْ رَسُولَ اللَّهِ وَخَاتَمَ النَّبِیِّینَ وَکَانَ اللَّهُ بِکُلِّ شَیْءٍ عَلِیمًا ﴿40﴾
محمد هرگز پدر هیچ یک از مردان شما نیست، بلکه پیامبر خدا و خاتم پیامبران است، و خداوند به هر چیزى داناست (40)
یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا اذْکُرُوا اللَّهَ ذِکْرًا کَثِیرًا ﴿41﴾
اى مؤمنان خداوند را بسیار یاد کنید (41)
وَسَبِّحُوهُ بُکْرَةً وَأَصِیلًا ﴿42﴾
و او را در بامداد و شامگاه نیایش کنید (42)
هُوَ الَّذِی یُصَلِّی عَلَیْکُمْ وَمَلَائِکَتُهُ لِیُخْرِجَکُمْ مِنَ الظُّلُمَاتِ إِلَى النُّورِ وَکَانَ بِالْمُؤْمِنِینَ رَحِیمًا ﴿43﴾
او کسى است که خود و فرشتگانش به شما درود مى فرستند، تا سرانجام شما را از تاریکی ها به سوى روشنایى برآورد، و او در حق مؤمنان مهربان است (43)
تَحِیَّتُهُمْ یَوْمَ یَلْقَوْنَهُ سَلَامٌ وَأَعَدَّ لَهُمْ أَجْرًا کَرِیمًا ﴿44﴾
درود [خاص] آنان در روزى که به لقاى او نایل شوند، سلام است، و او براى ایشان پاداشى ارجمند آماده ساخته است (44)
یَا أَیُّهَا النَّبِیُّ إِنَّا أَرْسَلْنَاکَ شَاهِدًا وَمُبَشِّرًا وَنَذِیرًا ﴿45﴾
اى پیامبر ما تو را گواه و مژده رسان و هشداردهنده فرستاده ایم (45)
وَدَاعِیًا إِلَى اللَّهِ بِإِذْنِهِ وَسِرَاجًا مُنِیرًا ﴿46﴾
و نیز دعوتگر به سوى خداوند به اذن او، و همچون چراغى تابان (46)
وَبَشِّرِ الْمُؤْمِنِینَ بِأَنَّ لَهُمْ مِنَ اللَّهِ فَضْلًا کَبِیرًا ﴿47﴾
و مؤمنان را بشارت ده که براى آنان از جانب خداوند بخشش و بخشایش بزرگى [در پیش] است (47)
وَلَا تُطِعِ الْکَافِرِینَ وَالْمُنَافِقِینَ وَدَعْ أَذَاهُمْ وَتَوَکَّلْ عَلَى اللَّهِ وَکَفَى بِاللَّهِ وَکِیلًا ﴿48﴾
و از کافران و منافقان اطاعت مکن و آزارشان را [بدون مقابله و تلافى] بگذار و بر خداوند توکل کن و خداوند کارسازى را بسنده است (48)
یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا إِذَا نَکَحْتُمُ الْمُؤْمِنَاتِ ثُمَّ طَلَّقْتُمُوهُنَّ مِنْ قَبْلِ أَنْ تَمَسُّوهُنَّ فَمَا لَکُمْ عَلَیْهِنَّ مِنْ عِدَّةٍ تَعْتَدُّونَهَا فَمَتِّعُوهُنَّ وَسَرِّحُوهُنَّ سَرَاحًا جَمِیلًا ﴿49﴾
اى مؤمنان چون با زنان مؤمن ازدواج کردید، سپس پیش از آنکه با آنان هم آغوشى کنید، طلاقشان دادید، براى شما به عهده آنان عده اى نیست که حسابش را نگه دارید، پس آنان را [به نیمه مهر، یا هدیه اى] برخوردار سازید و به خیر و خوشى رهایشان کنید (49)
یَا أَیُّهَا النَّبِیُّ إِنَّا أَحْلَلْنَا لَکَ أَزْوَاجَکَ اللَّاتِی آتَیْتَ أُجُورَهُنَّ وَمَا مَلَکَتْ یَمِینُکَ مِمَّا أَفَاءَ اللَّهُ عَلَیْکَ وَبَنَاتِ عَمِّکَ وَبَنَاتِ عَمَّاتِکَ وَبَنَاتِ خَالِکَ وَبَنَاتِ خَالَاتِکَ اللَّاتِی هَاجَرْنَ مَعَکَ وَامْرَأَةً مُؤْمِنَةً إِنْ وَهَبَتْ نَفْسَهَا لِلنَّبِیِّ إِنْ أَرَادَ النَّبِیُّ أَنْ یَسْتَنْکِحَهَا خَالِصَةً لَکَ مِنْ دُونِ الْمُؤْمِنِینَ قَدْ عَلِمْنَا مَا فَرَضْنَا عَلَیْهِمْ فِی أَزْوَاجِهِمْ وَمَا مَلَکَتْ أَیْمَانُهُمْ لِکَیْلَا یَکُونَ عَلَیْکَ حَرَجٌ وَکَانَ اللَّهُ غَفُورًا رَحِیمًا ﴿50﴾
اى پیامبر، ما همسرانت را بر تو حلال داشتهایم، [یعنى] آنانى را که مهرشان را دادهاى، و آنانى را که خداوند از طریق فىء و غنیمت به تو بخشیده است، و ملک یمین تو هستند، و همچنین دختران عمویت و دختران عمه ات و دختران دایى ات، و دختران خاله ات که همراه با تو هجرت کرده اند، و نیز زن مؤمنى را که خویشتن را به پیامبر ببخشد -به شرط آنکه پیامبر بخواهد او را به همسرى خود درآورد که این خاص تو و نه سایر مؤمنان است، خود به خوبى مىدانیم که براى ایشان در مورد همسرانشان و ملک یمین هایشان چه چیزهایى مقرر داشته ایم، تا [در نهایت] براى تو محظورى نباشد، و خداوند آمرزگار مهربان است (50)
تُرْجِی مَنْ تَشَاءُ مِنْهُنَّ وَتُؤْوِی إِلَیْکَ مَنْ تَشَاءُ وَمَنِ ابْتَغَیْتَ مِمَّنْ عَزَلْتَ فَلَا جُنَاحَ عَلَیْکَ ذَلِکَ أَدْنَى أَنْ تَقَرَّ أَعْیُنُهُنَّ وَلَا یَحْزَنَّ وَیَرْضَیْنَ بِمَا آتَیْتَهُنَّ کُلُّهُنَّ وَاللَّهُ یَعْلَمُ مَا فِی قُلُوبِکُمْ وَکَانَ اللَّهُ عَلِیمًا حَلِیمًا ﴿51﴾
هر کدام از آنان [همسرانت] را که مىخواهى از خود دور بدار و هر کدام را که مىخواهى نزدیک بدار، و نیز اگر هر یک از آنانى که از ایشان کناره گرفته اى جویا شوى، در همه حال، هیچ گناهى بر تو نیست، این نزدیکتر است به آنکه دل و دیدگانشان روشن شود، و اندوهگین نشوند و همگیشان به آنچه به آنان بخشیدهاى خشنود شوند، و خداوند مىداند که در دلهاى شما چیست، و خداوند داناى بردبار است (51)
لَا یَحِلُّ لَکَ النِّسَاءُ مِنْ بَعْدُ وَلَا أَنْ تَبَدَّلَ بِهِنَّ مِنْ أَزْوَاجٍ وَلَوْ أَعْجَبَکَ حُسْنُهُنَّ إِلَّا مَا مَلَکَتْ یَمِینُکَ وَکَانَ اللَّهُ عَلَى کُلِّ شَیْءٍ رَقِیبًا ﴿52﴾
پس از آن دیگر هیچ زنى بر تو حلال نیست، و نشاید که همسرانى را جانشین آنان سازى، و گرچه زیبایى آنان تو را خوش آید، مگر آنچه ملک یمینت باشد، و خداوند نگاهبان و ناظر همه چیز است (52)
یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا لَا تَدْخُلُوا بُیُوتَ النَّبِیِّ إِلَّا أَنْ یُؤْذَنَ لَکُمْ إِلَى طَعَامٍ غَیْرَ نَاظِرِینَ إِنَاهُ وَلَکِنْ إِذَا دُعِیتُمْ فَادْخُلُوا فَإِذَا طَعِمْتُمْ فَانْتَشِرُوا وَلَا مُسْتَأْنِسِینَ لِحَدِیثٍ إِنَّ ذَلِکُمْ کَانَ یُؤْذِی النَّبِیَّ فَیَسْتَحْیِی مِنْکُمْ وَاللَّهُ لَا یَسْتَحْیِی مِنَ الْحَقِّ وَإِذَا سَأَلْتُمُوهُنَّ مَتَاعًا فَاسْأَلُوهُنَّ مِنْ وَرَاءِ حِجَابٍ ذَلِکُمْ أَطْهَرُ لِقُلُوبِکُمْ وَقُلُوبِهِنَّ وَمَا کَانَ لَکُمْ أَنْ تُؤْذُوا رَسُولَ اللَّهِ وَلَا أَنْ تَنْکِحُوا أَزْوَاجَهُ مِنْ بَعْدِهِ أَبَدًا إِنَّ ذَلِکُمْ کَانَ عِنْدَ اللَّهِ عَظِیمًا ﴿53﴾
اى مؤمنان وارد حجره هاى پیامبر نشوید مگر آنکه به شما براى صرف طعامى اجازه داده شود، بىآنکه [بىتابانه] منتظر آماده شدنش باشید، ولى چون دعوت شدید، وارد شوید، و چون غذا خوردید، پراکنده شوید، و سرگرم سخنگویى نشوید، چرا که این کارتان پیامبر را رنج مىدهد و او از شما شرم مىکند [که حقیقت را بگوید] ولى خداوند از گفتن حق، شرم نمىکند، و نیز هنگامى که از همسران او [کالایى /] چیزى خواستید، از پشت حجاب و حایلى آن را از ایشان بخواهید، که این کارتان براى دلهاى شما و دلهاى ایشان پاکیزه تر است، و شما را نرسد که پیامبر خدا را آزار برسانید، و نیز نرسد که هرگز پس از او با همسرانش ازدواج کنید بىگمان این کارتان از نظر خداوند سهمگین است (53)
إِنْ تُبْدُوا شَیْئًا أَوْ تُخْفُوهُ فَإِنَّ اللَّهَ کَانَ بِکُلِّ شَیْءٍ عَلِیمًا ﴿54﴾
اگر چیزى را آشکار کنید یا پنهانش بدارید، بدانید که خداوند به هر چیزى داناست (54)
لَا جُنَاحَ عَلَیْهِنَّ فِی آبَائِهِنَّ وَلَا أَبْنَائِهِنَّ وَلَا إِخْوَانِهِنَّ وَلَا أَبْنَاءِ إِخْوَانِهِنَّ وَلَا أَبْنَاءِ أَخَوَاتِهِنَّ وَلَا نِسَائِهِنَّ وَلَا مَا مَلَکَتْ أَیْمَانُهُنَّ وَاتَّقِینَ اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ کَانَ عَلَى کُلِّ شَیْءٍ شَهِیدًا ﴿55﴾
[ولى] بر آنان [در مورد فروگذاشتن حجاب] در مورد پدرانشان، و پسرانشان، و برادرانشان، و پسران برادرشان، و پسران خواهرشان، و نیز زنان همنشین شان و ملک یمین هایشان گناهى نیست، و از خداوند پروا کنید که خدا بر هر چیزى گواه است (55)
إِنَّ اللَّهَ وَمَلَائِکَتَهُ یُصَلُّونَ عَلَى النَّبِیِّ یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا صَلُّوا عَلَیْهِ وَسَلِّمُوا تَسْلِیمًا ﴿56﴾
همانا خداوند و فرشتگانش به پیامبر درود مىفرستند، اى مؤمنان [شما نیز] بر او درود بفرستید و سلام [و تسلیم] عرضه دارید (56)
إِنَّ الَّذِینَ یُؤْذُونَ اللَّهَ وَرَسُولَهُ لَعَنَهُمُ اللَّهُ فِی الدُّنْیَا وَالْآخِرَةِ وَأَعَدَّ لَهُمْ عَذَابًا مُهِینًا ﴿57﴾
کسانى که [مىخواهند] خداوند و پیامبر او را "برنجانند"، خداوند در دنیا و آخرت ایشان را لعنت مىکند و برایشان عذابى خفت بار آماده ساخته است (57)
وَالَّذِینَ یُؤْذُونَ الْمُؤْمِنِینَ وَالْمُؤْمِنَاتِ بِغَیْرِ مَا اکْتَسَبُوا فَقَدِ احْتَمَلُوا بُهْتَانًا وَإِثْمًا مُبِینًا ﴿58﴾
و کسانى که مردان و زنان مؤمن را، بدون آنکه مرتکب عملى [ناروا] شده باشند، آزار مىرسانند، زیر بار بهتان و گناهى آشکار رفتهاند (58)
یَا أَیُّهَا النَّبِیُّ قُلْ لِأَزْوَاجِکَ وَبَنَاتِکَ وَنِسَاءِ الْمُؤْمِنِینَ یُدْنِینَ عَلَیْهِنَّ مِنْ جَلَابِیبِهِنَّ ذَلِکَ أَدْنَى أَنْ یُعْرَفْنَ فَلَا یُؤْذَیْنَ وَکَانَ اللَّهُ غَفُورًا رَحِیمًا﴿59﴾
اى پیامبر به همسرانت و دخترانت و زنان مسلمان بگو که روسریهاى خود را بر خود بپوشند، که به این وسیله محتملترست که شناخته شوند و رنجانده نشوند، و خداوند آمرزگار مهربان است (59)
لَئِنْ لَمْ یَنْتَهِ الْمُنَافِقُونَ وَالَّذِینَ فِی قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ وَالْمُرْجِفُونَ فِی الْمَدِینَةِ لَنُغْرِیَنَّکَ بِهِمْ ثُمَّ لَا یُجَاوِرُونَکَ فِیهَا إِلَّا قَلِیلًا ﴿60﴾
اگر منافقان و بیماردلان و شایعه سازان در مدینه [از کارهاى خود] دست برندارند، تو را به ایشان تسلط دهیم و سپس جز اندک مدتى در آن [شهر مدینه] در جوار تو نباشند (60)
مَلْعُونِینَ أَیْنَمَا ثُقِفُوا أُخِذُوا وَقُتِّلُوا تَقْتِیلًا ﴿61﴾
اینان ملعونند و هر جا که یافته شوند، باید بى محابا به اسارت و قتل درآیند (61)
سُنَّةَ اللَّهِ فِی الَّذِینَ خَلَوْا مِنْ قَبْلُ وَلَنْ تَجِدَ لِسُنَّةِ اللَّهِ تَبْدِیلًا ﴿62﴾
این سنت الهى است که در باب پیشینیان جارى بوده است، و هرگز در سنت الهى تغییر و تبدیلى نخواهى یافت (62)
یَسْأَلُکَ النَّاسُ عَنِ السَّاعَةِ قُلْ إِنَّمَا عِلْمُهَا عِنْدَ اللَّهِ وَمَا یُدْرِیکَ لَعَلَّ السَّاعَةَ تَکُونُ قَرِیبًا ﴿63﴾
مردم از تو درباره قیامت مىپرسند، بگو علم آن [و اطلاع از زمانش] با خداوند است، و تو چه دانى چه بسا قیامت نزدیک باشد (63)
إِنَّ اللَّهَ لَعَنَ الْکَافِرِینَ وَأَعَدَّ لَهُمْ سَعِیرًا ﴿64﴾
بىگمان خداوند کافران را لعنت کرده است، و براى آنان آتشى [سهمگین] آماده ساخته است (64)
خَالِدِینَ فِیهَا أَبَدًا لَا یَجِدُونَ وَلِیًّا وَلَا نَصِیرًا ﴿65﴾
که جاودانه در آنند، و یار و یاورى نمىیابند (65)
یَوْمَ تُقَلَّبُ وُجُوهُهُمْ فِی النَّارِ یَقُولُونَ یَا لَیْتَنَا أَطَعْنَا اللَّهَ وَأَطَعْنَا الرَّسُولَا﴿66﴾
روزى که چهره هایشان در آتش [دوزخ] گردانده شود، گویند کاش از خداوند اطاعت مىکردیم و از پیامبر اطاعت مىکردیم (66)
وَقَالُوا رَبَّنَا إِنَّا أَطَعْنَا سَادَتَنَا وَکُبَرَاءَنَا فَأَضَلُّونَا السَّبِیلَا ﴿67﴾
و گویند پروردگارا ما از پیشوایان و بزرگترانمان اطاعت کردیم، آنگاه ما را به گمراهى کشاندند (67)
رَبَّنَا آتِهِمْ ضِعْفَیْنِ مِنَ الْعَذَابِ وَالْعَنْهُمْ لَعْنًا کَبِیرًا ﴿68﴾
پروردگار را به آنان دوچندان [سهم] از عذاب بده و عظیم لعنتشان کن (68)
یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا لَا تَکُونُوا کَالَّذِینَ آذَوْا مُوسَى فَبَرَّأَهُ اللَّهُ مِمَّا قَالُوا وَکَانَ عِنْدَ اللَّهِ وَجِیهًا ﴿69﴾
اى مؤمنان مانند کسانى که موسى را آزار دادند مباشید که خداوند از آنچه مىگفتند [و بهتان مىزدند] برى و برکنارش داشت، و نزد خداوند آبرومند بود (69)
یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَقُولُوا قَوْلًا سَدِیدًا ﴿70﴾
اى مؤمنان از خداوند پروا کنید و سخنى درست و استوار بگویید (70)
یُصْلِحْ لَکُمْ أَعْمَالَکُمْ وَیَغْفِرْ لَکُمْ ذُنُوبَکُمْ وَمَنْ یُطِعِ اللَّهَ وَرَسُولَهُ فَقَدْ فَازَ فَوْزًا عَظِیمًا ﴿71﴾
تا اعمالتان و پیامبر او اطاعت کند، به راستى به رستگارى بزرگى نایل شده است (71)
إِنَّا عَرَضْنَا الْأَمَانَةَ عَلَى السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَالْجِبَالِ فَأَبَیْنَ أَنْ یَحْمِلْنَهَا وَأَشْفَقْنَ مِنْهَا وَحَمَلَهَا الْإِنْسَانُ إِنَّهُ کَانَ ظَلُومًا جَهُولًا ﴿72﴾
ما امانت [خویش] را بر آسمانها و زمین و کوهها عرضه داشتیم، ولى از پذیرفتن آن سر باززدند، و از آن هراسیدند، و انسان آن را پذیرفت، که او [در حق خویش] ستمکار نادانى بود (72)
لِیُعَذِّبَ اللَّهُ الْمُنَافِقِینَ وَالْمُنَافِقَاتِ وَالْمُشْرِکِینَ وَالْمُشْرِکَاتِ وَیَتُوبَ اللَّهُ عَلَى الْمُؤْمِنِینَ وَالْمُؤْمِنَاتِ وَکَانَ اللَّهُ غَفُورًا رَحِیمًا ﴿73﴾
تا سرانجام خداوند مردان و زنان منافق و مردان و زنان مشرک را عذاب کند، و از [غفلت و قصور] مردان و زنان مؤمن درگذرد، و خداوند آمرزگار مهربان است (73)
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
یَا أَیُّهَا النَّبِیُّ اتَّقِ اللَّهَ وَلَا تُطِعِ الْکَافِرِینَ وَالْمُنَافِقِینَ إِنَّ اللَّهَ کَانَ عَلِیمًا حَکِیمًا ﴿1﴾
اى پیامبر از خداوند پروا کن و از کافران و منافقان اطاعت مکن، که خداوند داناى فرزانه است (1)
وَاتَّبِعْ مَا یُوحَى إِلَیْکَ مِنْ رَبِّکَ إِنَّ اللَّهَ کَانَ بِمَا تَعْمَلُونَ خَبِیرًا ﴿2﴾
و از آنچه از پروردگارت به تو وحى مىشود پیروى کن، که خداوند از آنچه مىکنید آگاه است (2)
وَتَوَکَّلْ عَلَى اللَّهِ وَکَفَى بِاللَّهِ وَکِیلًا ﴿3﴾
و بر خداوند توکل کن و خداوند کارسازى را بسنده است (3)
مَا جَعَلَ اللَّهُ لِرَجُلٍ مِنْ قَلْبَیْنِ فِی جَوْفِهِ وَمَا جَعَلَ أَزْوَاجَکُمُ اللَّائِی تُظَاهِرُونَ مِنْهُنَّ أُمَّهَاتِکُمْ وَمَا جَعَلَ أَدْعِیَاءَکُمْ أَبْنَاءَکُمْ ذَلِکُمْ قَوْلُکُمْ بِأَفْوَاهِکُمْ وَاللَّهُ یَقُولُ الْحَقَّ وَهُوَ یَهْدِی السَّبِیلَ ﴿4﴾
خداوند براى هیچ مردى دو دل در درونش ننهاده است، و همسرانتان را که با آنان ظهار مىکنید مادر [حقیقى] شما نگردانده است، و پسر خواندگانتان را نیز فرزند [حقیقى] شما نگردانده است این سخن شماست که [ندانسته] به زبان مىآورید، و خداوند حق را مىگوید و به راه [راست] هدایت مىکند (4)
ادْعُوهُمْ لِآبَائِهِمْ هُوَ أَقْسَطُ عِنْدَ اللَّهِ فَإِنْ لَمْ تَعْلَمُوا آبَاءَهُمْ فَإِخْوَانُکُمْ فِی الدِّینِ وَمَوَالِیکُمْ وَلَیْسَ عَلَیْکُمْ جُنَاحٌ فِیمَا أَخْطَأْتُمْ بِهِ وَلَکِنْ مَا تَعَمَّدَتْ قُلُوبُکُمْ وَکَانَ اللَّهُ غَفُورًا رَحِیمًا ﴿5﴾
آنان را به [نام] پدرانشان بخوانید که نزد خداوند دادگرانهتر است، و اگر پدرانشان را نمىشناسید در آن صورت برادران دینى و آزاد کردگان شما هستند، و بر شما در آنچه اشتباه کردهاید گناهى نیست مگر در آنچه دلهایتان قصد آن را دارد، و خداوند آمرزگار مهربان است (5)
النَّبِیُّ أَوْلَى بِالْمُؤْمِنِینَ مِنْ أَنْفُسِهِمْ وَأَزْوَاجُهُ أُمَّهَاتُهُمْ وَأُولُو الْأَرْحَامِ بَعْضُهُمْ أَوْلَى بِبَعْضٍ فِی کِتَابِ اللَّهِ مِنَ الْمُؤْمِنِینَ وَالْمُهَاجِرِینَ إِلَّا أَنْ تَفْعَلُوا إِلَى أَوْلِیَائِکُمْ مَعْرُوفًا کَانَ ذَلِکَ فِی الْکِتَابِ مَسْطُورًا ﴿6﴾
پیامبر از خود مؤمنان به آنها نزدیکتر و سزاوارتر است و همسران او در حکم مادران ایشان هستند، و خویشاوندان در [حکم و] کتاب الهى نسبت به همدیگر از سایر مؤمنان و مهاجران سزاوارتر [به ارث بردن]، هستند، مگر آنکه در حق دوستانتان وصیتى نیک انجام دهید [که بىاشکال است]، و این در کتاب آسمانى نوشته شده است (6)
وَإِذْ أَخَذْنَا مِنَ النَّبِیِّینَ مِیثَاقَهُمْ وَمِنْکَ وَمِنْ نُوحٍ وَإِبْرَاهِیمَ وَمُوسَى وَعِیسَى ابْنِ مَرْیَمَ وَأَخَذْنَا مِنْهُمْ مِیثَاقًا غَلِیظًا ﴿7﴾
چنین بود که از پیامبران پیمانشان را گرفتیم و نیز از تو و از نوح و ابراهیم و موسى و عیسى بن مریم، و از ایشان پیمان اکید گرفتیم (7)
لِیَسْأَلَ الصَّادِقِینَ عَنْ صِدْقِهِمْ وَأَعَدَّ لِلْکَافِرِینَ عَذَابًا أَلِیمًا ﴿8﴾
تا [سرانجام] درستکاران را از درستکاریشان بپرسد و براى کافران عذابى دردناک آماده ساخته است (8)
یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا اذْکُرُوا نِعْمَةَ اللَّهِ عَلَیْکُمْ إِذْ جَاءَتْکُمْ جُنُودٌ فَأَرْسَلْنَا عَلَیْهِمْ رِیحًا وَجُنُودًا لَمْ تَرَوْهَا وَکَانَ اللَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِیرًا﴿9﴾
اى مؤمنان نعمت الهى را بر خودتان یاد کنید آنگاه که سپاهیانى بر شما تاختند، سپس، بر آنان تندبادى فرستادیم و سپاهیانى که آنها را نمىدیدید و خداوند به آنچه مىکنید بیناست (9)
إِذْ جَاءُوکُمْ مِنْ فَوْقِکُمْ وَمِنْ أَسْفَلَ مِنْکُمْ وَإِذْ زَاغَتِ الْأَبْصَارُ وَبَلَغَتِ الْقُلُوبُ الْحَنَاجِرَ وَتَظُنُّونَ بِاللَّهِ الظُّنُونَا ﴿10﴾
آنگاه از فراز و فرودتان به سراغ شما [به هجوم] آمدند، و آنگاه که چشمها برگشت و جانها به گلوگاهها رسید، و در حق خداوند گمانهایى [ناروا] کردید (10)
هُنَالِکَ ابْتُلِیَ الْمُؤْمِنُونَ وَزُلْزِلُوا زِلْزَالًا شَدِیدًا ﴿11﴾
آنجا بود که مؤمنان [به محنت] آزموده شدند، و تکانى سخت خوردند (11)
وَإِذْ یَقُولُ الْمُنَافِقُونَ وَالَّذِینَ فِی قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ مَا وَعَدَنَا اللَّهُ وَرَسُولُهُ إِلَّا غُرُورًا ﴿12﴾
و آنگاه که منافقان و بیماردلان گفتند که خداوند و پیامبر او جز وعده فریبآمیز به ما ندادهاند (12)
وَإِذْ قَالَتْ طَائِفَةٌ مِنْهُمْ یَا أَهْلَ یَثْرِبَ لَا مُقَامَ لَکُمْ فَارْجِعُوا وَیَسْتَأْذِنُ فَرِیقٌ مِنْهُمُ النَّبِیَّ یَقُولُونَ إِنَّ بُیُوتَنَا عَوْرَةٌ وَمَا هِیَ بِعَوْرَةٍ إِنْ یُرِیدُونَ إِلَّا فِرَارًا ﴿13﴾
و آنگاه که گروهى از آنان گفتند اى اهل مدینه شما را جاى ماندن نیست، بازگردید، و گروهى از ایشان از پیامبر اجازه [قعود] خواستند [و به بهانه] مىگفتند خانههاى ما بىحفاظ است، و آن بىحفاظ نبود، هیچ قصدى جز فرار نداشتند (13)
وَلَوْ دُخِلَتْ عَلَیْهِمْ مِنْ أَقْطَارِهَا ثُمَّ سُئِلُوا الْفِتْنَةَ لَآتَوْهَا وَمَا تَلَبَّثُوا بِهَا إِلَّا یَسِیرًا ﴿14﴾
و چون از حوالى آن [شهر] بر ایشان وارد شوند، سپس از ایشان اقرار به شرک طلب کنند، آن را انجام دهند و سپس در آنجا جز اندکى درنگ نخواهند کرد (14)
وَلَقَدْ کَانُوا عَاهَدُوا اللَّهَ مِنْ قَبْلُ لَا یُوَلُّونَ الْأَدْبَارَ وَکَانَ عَهْدُ اللَّهِ مَسْئُولًا ﴿15﴾
و همینان بودند که پیشترها با خداوند پیمان بسته بودند که [پایدارى ورزند و] پشت نکنند، و پیمان الهى بازخواست دارد (15)
قُلْ لَنْ یَنْفَعَکُمُ الْفِرَارُ إِنْ فَرَرْتُمْ مِنَ الْمَوْتِ أَوِ الْقَتْلِ وَإِذًا لَا تُمَتَّعُونَ إِلَّا قَلِیلًا ﴿16﴾
بگو فرار از مرگ یا کشته شدن، اگر بگریزید برایتان [نهایتا] سودى ندارد، و در آن صورت هم جز اندکى [از زندگى] برخوردار نخواهید شد (16)
قُلْ مَنْ ذَا الَّذِی یَعْصِمُکُمْ مِنَ اللَّهِ إِنْ أَرَادَ بِکُمْ سُوءًا أَوْ أَرَادَ بِکُمْ رَحْمَةً وَلَا یَجِدُونَ لَهُمْ مِنْ دُونِ اللَّهِ وَلِیًّا وَلَا نَصِیرًا ﴿17﴾
اگر خداوند در حق شما بلا یا رحمتى خواسته باشد، چه کسى شما را در برابر خداوند نگاه مىدارد؟ و در برابر خداوند یار و یاورى براى خود نخواهند یافت (17)
قَدْ یَعْلَمُ اللَّهُ الْمُعَوِّقِینَ مِنْکُمْ وَالْقَائِلِینَ لِإِخْوَانِهِمْ هَلُمَّ إِلَیْنَا وَلَا یَأْتُونَ الْبَأْسَ إِلَّا قَلِیلًا ﴿18﴾
به راستى که خداوند از میان شما، بازدارندگان [کارشکنان] را مىشناسد، و نیز کسانى را که به دوستان خود مىگویند به راه ما بیایید، و جز اندکى در کارزار شرکت نمىکنند (18)
أَشِحَّةً عَلَیْکُمْ فَإِذَا جَاءَ الْخَوْفُ رَأَیْتَهُمْ یَنْظُرُونَ إِلَیْکَ تَدُورُ أَعْیُنُهُمْ کَالَّذِی یُغْشَى عَلَیْهِ مِنَ الْمَوْتِ فَإِذَا ذَهَبَ الْخَوْفُ سَلَقُوکُمْ بِأَلْسِنَةٍ حِدَادٍ أَشِحَّةً عَلَى الْخَیْرِ أُولَئِکَ لَمْ یُؤْمِنُوا فَأَحْبَطَ اللَّهُ أَعْمَالَهُمْ وَکَانَ ذَلِکَ عَلَى اللَّهِ یَسِیرًا ﴿19﴾
و در حق شما بسیار بخیلاند و چون بیمى فرارسد، مىبینیشان در حالتى که دیدگانشان مىگردد مانند کسى که از نزدیکى مرگ بیهوش شده باشد، به سوى تو مىنگرند، و چون آن بیم برطرف شود، به شما با زبانهاى تند و تیز خویش آزار مىرسانند، و آزمند مال [غنایم]اند، اینانند که ایمان نیاوردهاند و خداوند اعمالشان را تباه [وباطل] مىگرداند و این بر خداوند آسان است (19)
یَحْسَبُونَ الْأَحْزَابَ لَمْ یَذْهَبُوا وَإِنْ یَأْتِ الْأَحْزَابُ یَوَدُّوا لَوْ أَنَّهُمْ بَادُونَ فِی الْأَعْرَابِ یَسْأَلُونَ عَنْ أَنْبَائِکُمْ وَلَوْ کَانُوا فِیکُمْ مَا قَاتَلُوا إِلَّا قَلِیلًا ﴿20﴾
اینان گمان مىبرند که هنوز "گروه مشرکان همدست" [از صحنه به در] نرفتهاند و اگر گروه مشرکان همدست برگردند، خوش دارند که کاش بیابانى و در میان بادیهنشینان باشند و از اخبار شما پرس و جو کنند، و اگر در میان شما بودند، جز اندکى کارزار نمىکردند (20)
لَقَدْ کَانَ لَکُمْ فِی رَسُولِ اللَّهِ أُسْوَةٌ حَسَنَةٌ لِمَنْ کَانَ یَرْجُو اللَّهَ وَالْیَوْمَ الْآخِرَ وَذَکَرَ اللَّهَ کَثِیرًا ﴿21﴾
به راستى که براى شما و براى کسى که به خداوند و روز بازپسین امید [و ایمان] دارد و خداوند را بسیار یاد مىکند، در پیامبر خدا سرمشق نیکویى هست (21)
وَلَمَّا رَأَى الْمُؤْمِنُونَ الْأَحْزَابَ قَالُوا هَذَا مَا وَعَدَنَا اللَّهُ وَرَسُولُهُ وَصَدَقَ اللَّهُ وَرَسُولُهُ وَمَا زَادَهُمْ إِلَّا إِیمَانًا وَتَسْلِیمًا ﴿22﴾
و چون مؤمنان [هجوم] گروه مشرکان همدست را دیدند، گفتند این همان است که خداوند و پیامبرش به ما وعده داده بودند و خداوند و پیامبر او [در امید بخشیدن به ما] راست گفتهاند، و [در نهایت] جز بر ایمان و تسلیم آنان نیفزاید (22)
مِنَ الْمُؤْمِنِینَ رِجَالٌ صَدَقُوا مَا عَاهَدُوا اللَّهَ عَلَیْهِ فَمِنْهُمْ مَنْ قَضَى نَحْبَهُ وَمِنْهُمْ مَنْ یَنْتَظِرُ وَمَا بَدَّلُوا تَبْدِیلًا ﴿23﴾
از میان مؤمنان مردمى هستند که در پیمانى که با خداوند بستهاند، راست و درست رفتار کردهاند، و از ایشان کسى هست که عهد خویش [تا پایان حیات] به سر برده است، و کسى هست که [شهادت را] انتظار مىکشد، و هیچ گونه تغییر و تبدیلى در کار نیاوردهاند (23)
لِیَجْزِیَ اللَّهُ الصَّادِقِینَ بِصِدْقِهِمْ وَیُعَذِّبَ الْمُنَافِقِینَ إِنْ شَاءَ أَوْ یَتُوبَ عَلَیْهِمْ إِنَّ اللَّهَ کَانَ غَفُورًا رَحِیمًا ﴿24﴾
تا خداوند درستکاران را بر وفق درستىشان پاداش دهد، و منافقان را اگر خواهد عذاب کند یا از آنان درگذرد، بىگمان خداوند آمرزگار مهربان است (24)
وَرَدَّ اللَّهُ الَّذِینَ کَفَرُوا بِغَیْظِهِمْ لَمْ یَنَالُوا خَیْرًا وَکَفَى اللَّهُ الْمُؤْمِنِینَ الْقِتَالَ وَکَانَ اللَّهُ قَوِیًّا عَزِیزًا ﴿25﴾
و خداوند کافران را در عین غیظ و غضبشان بازگرداند، که هیچ کامى نیافتند، و خداوند در کارزار مؤمنان را حمایت و کفایت کرد، و خداوند تواناى پیروزمند است (25)
وَأَنْزَلَ الَّذِینَ ظَاهَرُوهُمْ مِنْ أَهْلِ الْکِتَابِ مِنْ صَیَاصِیهِمْ وَقَذَفَ فِی قُلُوبِهِمُ الرُّعْبَ فَرِیقًا تَقْتُلُونَ وَتَأْسِرُونَ فَرِیقًا ﴿26﴾
و آن عده از اهل کتاب را که از آنان [احزاب/گروه مشرکان همدست] پشتیبانى کردند، از برج و باروهاشان فرود آورد و در دلشان هراس افکند، چندانکه گروهى از ایشان را کشتید و گروهى را به اسارت گرفتید (26)
وَأَوْرَثَکُمْ أَرْضَهُمْ وَدِیَارَهُمْ وَأَمْوَالَهُمْ وَأَرْضًا لَمْ تَطَئُوهَا وَکَانَ اللَّهُ عَلَى کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرًا ﴿27﴾
و سرزمینشان و خانه و کاشانههاشان و مال و منالشان را به شما میراث داد، و نیز سرزمینى را که هنوز پا به آنجا نگذارده بودید، و خداوند بر هر کارى تواناست (27)
یَا أَیُّهَا النَّبِیُّ قُلْ لِأَزْوَاجِکَ إِنْ کُنْتُنَّ تُرِدْنَ الْحَیَاةَ الدُّنْیَا وَزِینَتَهَا فَتَعَالَیْنَ أُمَتِّعْکُنَّ وَأُسَرِّحْکُنَّ سَرَاحًا جَمِیلًا ﴿28﴾
اى پیامبر به همسرانت بگو اگر زندگانى دنیا و تجمل آن را مىخواهید پس بیایید تا بهرهمندتان سازم و به رهایشى نیکو رهایتان کنم (28)
وَإِنْ کُنْتُنَّ تُرِدْنَ اللَّهَ وَرَسُولَهُ وَالدَّارَ الْآخِرَةَ فَإِنَّ اللَّهَ أَعَدَّ لِلْمُحْسِنَاتِ مِنْکُنَّ أَجْرًا عَظِیمًا ﴿29﴾
و اگر خداوند و پیامبر او و سراى آخرت را مىخواهید بدانید که خداوند از براى نیکوکاران شما پاداشى بزرگ آماده ساخته است (29)
یَا نِسَاءَ النَّبِیِّ مَنْ یَأْتِ مِنْکُنَّ بِفَاحِشَةٍ مُبَیِّنَةٍ یُضَاعَفْ لَهَا الْعَذَابُ ضِعْفَیْنِ وَکَانَ ذَلِکَ عَلَى اللَّهِ یَسِیرًا ﴿30﴾
بگو اى زنان پیامبر هر کس از شما مرتکب کار ناشایست آشکار شود، عذاب او دوچندان مىشود و این امر بر خداوند آسان است (30)
وَمَنْ یَقْنُتْ مِنْکُنَّ لِلَّهِ وَرَسُولِهِ وَتَعْمَلْ صَالِحًا نُؤْتِهَا أَجْرَهَا مَرَّتَیْنِ وَأَعْتَدْنَا لَهَا رِزْقًا کَرِیمًا ﴿31﴾
و هر کس از شما در برابر خداوند و پیامبرش فروتنى و تسلیم پیشه کند، و کار شایسته پیش گیرد، پاداش او را دوبار [دو چندان] مىدهیم، و براى او روزى ارزشمند فراهم سازیم (31)
یَا نِسَاءَ النَّبِیِّ لَسْتُنَّ کَأَحَدٍ مِنَ النِّسَاءِ إِنِ اتَّقَیْتُنَّ فَلَا تَخْضَعْنَ بِالْقَوْلِ فَیَطْمَعَ الَّذِی فِی قَلْبِهِ مَرَضٌ وَقُلْنَ قَوْلًا مَعْرُوفًا ﴿32﴾
اى زنان پیامبر شما همانند هیچ یک از زنان نیستید [و برتر و مسؤولترید]، اگر تقوا پیشه کنید پس در سخن نرمى نکنید که فرد بیماردل به طمع [خام] افتد، و به نیکى [و سنجیدگى] سخن گویید (32)
وَقَرْنَ فِی بُیُوتِکُنَّ وَلَا تَبَرَّجْنَ تَبَرُّجَ الْجَاهِلِیَّةِ الْأُولَى وَأَقِمْنَ الصَّلَاةَ وَآتِینَ الزَّکَاةَ وَأَطِعْنَ اللَّهَ وَرَسُولَهُ إِنَّمَا یُرِیدُ اللَّهُ لِیُذْهِبَ عَنْکُمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَیْتِ وَیُطَهِّرَکُمْ تَطْهِیرًا ﴿33﴾
و در خانه هایتان قرار و آرام گیرید و همانند زینت نمایى روزگار جاهلیت پیشین، زینت نمایى نکنید، و نماز را برپا دارید و زکات را بپردازید و از خداوند و پیامبر او اطاعت کنید، همانا خداوند مىخواهد که از شما اهل بیت هر پلیدى [احتمالى / شک و شبهه] را بزداید، و شما را چنانکه باید و شاید پاکیزه بدارد (33)
وَاذْکُرْنَ مَا یُتْلَى فِی بُیُوتِکُنَّ مِنْ آیَاتِ اللَّهِ وَالْحِکْمَةِ إِنَّ اللَّهَ کَانَ لَطِیفًا خَبِیرًا ﴿34﴾
و هر آنچه از آیات الهى و حکمت که در خانه هاى شما خوانده مىشود، در یاد گیرید، خداوند باریک بین آگاه است (34)
إِنَّ الْمُسْلِمِینَ وَالْمُسْلِمَاتِ وَالْمُؤْمِنِینَ وَالْمُؤْمِنَاتِ وَالْقَانِتِینَ وَالْقَانِتَاتِ وَالصَّادِقِینَ وَالصَّادِقَاتِ وَالصَّابِرِینَ وَالصَّابِرَاتِ وَالْخَاشِعِینَ وَالْخَاشِعَاتِ وَالْمُتَصَدِّقِینَ وَالْمُتَصَدِّقَاتِ وَالصَّائِمِینَ وَالصَّائِمَاتِ وَالْحَافِظِینَ فُرُوجَهُمْ وَالْحَافِظَاتِ وَالذَّاکِرِینَ اللَّهَ کَثِیرًا وَالذَّاکِرَاتِ أَعَدَّ اللَّهُ لَهُمْ مَغْفِرَةً وَأَجْرًا عَظِیمًا ﴿35﴾
بى گمان مردان و زنان مسلمان، و مردان و زنان مؤمن، و مردان و زنان فرمانبر، و مردان و زنان درستکار، و مردان و زنان شکیبا، و مردان و زنان فروتن، و مردان و زنان صدقه بخش، و مردان و زنان روزه دار، و مردان و زنان پاکدامن، و مردان و زنانى که خداوند را بسیار یاد مىکنند، خداوند براى همگیشان آمرزش و پاداشى بزرگ آماده ساخته است (35)
وَمَا کَانَ لِمُؤْمِنٍ وَلَا مُؤْمِنَةٍ إِذَا قَضَى اللَّهُ وَرَسُولُهُ أَمْرًا أَنْ یَکُونَ لَهُمُ الْخِیَرَةُ مِنْ أَمْرِهِمْ وَمَنْ یَعْصِ اللَّهَ وَرَسُولَهُ فَقَدْ ضَلَّ ضَلَالًا مُبِینًا﴿36﴾
و هیچ مرد و زن مؤمنى را نرسد که چون خداوند و پیامبرش امرى را مقرر دارند، آنان را در کارشان اختیار [و چون و چرایى] باشد، و هر کس از [امر] خداوند و پیامبر او سرپیچى کند در گمراهى آشکارى افتاده است (36)
وَإِذْ تَقُولُ لِلَّذِی أَنْعَمَ اللَّهُ عَلَیْهِ وَأَنْعَمْتَ عَلَیْهِ أَمْسِکْ عَلَیْکَ زَوْجَکَ وَاتَّقِ اللَّهَ وَتُخْفِی فِی نَفْسِکَ مَا اللَّهُ مُبْدِیهِ وَتَخْشَى النَّاسَ وَاللَّهُ أَحَقُّ أَنْ تَخْشَاهُ فَلَمَّا قَضَى زَیْدٌ مِنْهَا وَطَرًا زَوَّجْنَاکَهَا لِکَیْ لَا یَکُونَ عَلَى الْمُؤْمِنِینَ حَرَجٌ فِی أَزْوَاجِ أَدْعِیَائِهِمْ إِذَا قَضَوْا مِنْهُنَّ وَطَرًا وَکَانَ أَمْرُ اللَّهِ مَفْعُولًا ﴿37﴾
چنین بود که به کسى که هم خداوند و هم خود تو در حق او نیکى کرده بودید، گفتى که همسرت را نزد خویش نگهدار [و طلاق مده] و از خداوند پروا کن و چیزى را در دل خود پنهان داشتى که خداوند آشکارکننده آن بود، و از مردم بیم داشتى، و حال آنکه خداوند سزاوارتر است به اینکه از او بیم داشته باشى، آنگاه چون زید از او حاجت خویش برآورد، او را به همسرى تو درآوردیم، تا براى مؤمنان در مورد همسران پسر خواندگانشان -به ویژه آنگاه که از اینان حاجت خویش را برآورده باشند محظورى نباشد، و امر الهى انجام یافتنى است (37)
مَا کَانَ عَلَى النَّبِیِّ مِنْ حَرَجٍ فِیمَا فَرَضَ اللَّهُ لَهُ سُنَّةَ اللَّهِ فِی الَّذِینَ خَلَوْا مِنْ قَبْلُ وَکَانَ أَمْرُ اللَّهِ قَدَرًا مَقْدُورًا ﴿38﴾
بر پیامبر در آنچه خداوند برایش مقرر داشته است، محظورى نیست، این سنت الهى است که در حق پیشینیان هم معمول بوده است، و امر الهى سنجیده و بسامان است (38)
الَّذِینَ یُبَلِّغُونَ رِسَالَاتِ اللَّهِ وَیَخْشَوْنَهُ وَلَا یَخْشَوْنَ أَحَدًا إِلَّا اللَّهَ وَکَفَى بِاللَّهِ حَسِیبًا ﴿39﴾
همان کسانى که پیامهاى الهى را مىرسانند و از او پروا دارند و از هیچ کس جز خداوند پروا ندارند و خداوند حسابرسى را بسنده است (39)
مَا کَانَ مُحَمَّدٌ أَبَا أَحَدٍ مِنْ رِجَالِکُمْ وَلَکِنْ رَسُولَ اللَّهِ وَخَاتَمَ النَّبِیِّینَ وَکَانَ اللَّهُ بِکُلِّ شَیْءٍ عَلِیمًا ﴿40﴾
محمد هرگز پدر هیچ یک از مردان شما نیست، بلکه پیامبر خدا و خاتم پیامبران است، و خداوند به هر چیزى داناست (40)
یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا اذْکُرُوا اللَّهَ ذِکْرًا کَثِیرًا ﴿41﴾
اى مؤمنان خداوند را بسیار یاد کنید (41)
وَسَبِّحُوهُ بُکْرَةً وَأَصِیلًا ﴿42﴾
و او را در بامداد و شامگاه نیایش کنید (42)
هُوَ الَّذِی یُصَلِّی عَلَیْکُمْ وَمَلَائِکَتُهُ لِیُخْرِجَکُمْ مِنَ الظُّلُمَاتِ إِلَى النُّورِ وَکَانَ بِالْمُؤْمِنِینَ رَحِیمًا ﴿43﴾
او کسى است که خود و فرشتگانش به شما درود مى فرستند، تا سرانجام شما را از تاریکی ها به سوى روشنایى برآورد، و او در حق مؤمنان مهربان است (43)
تَحِیَّتُهُمْ یَوْمَ یَلْقَوْنَهُ سَلَامٌ وَأَعَدَّ لَهُمْ أَجْرًا کَرِیمًا ﴿44﴾
درود [خاص] آنان در روزى که به لقاى او نایل شوند، سلام است، و او براى ایشان پاداشى ارجمند آماده ساخته است (44)
یَا أَیُّهَا النَّبِیُّ إِنَّا أَرْسَلْنَاکَ شَاهِدًا وَمُبَشِّرًا وَنَذِیرًا ﴿45﴾
اى پیامبر ما تو را گواه و مژده رسان و هشداردهنده فرستاده ایم (45)
وَدَاعِیًا إِلَى اللَّهِ بِإِذْنِهِ وَسِرَاجًا مُنِیرًا ﴿46﴾
و نیز دعوتگر به سوى خداوند به اذن او، و همچون چراغى تابان (46)
وَبَشِّرِ الْمُؤْمِنِینَ بِأَنَّ لَهُمْ مِنَ اللَّهِ فَضْلًا کَبِیرًا ﴿47﴾
و مؤمنان را بشارت ده که براى آنان از جانب خداوند بخشش و بخشایش بزرگى [در پیش] است (47)
وَلَا تُطِعِ الْکَافِرِینَ وَالْمُنَافِقِینَ وَدَعْ أَذَاهُمْ وَتَوَکَّلْ عَلَى اللَّهِ وَکَفَى بِاللَّهِ وَکِیلًا ﴿48﴾
و از کافران و منافقان اطاعت مکن و آزارشان را [بدون مقابله و تلافى] بگذار و بر خداوند توکل کن و خداوند کارسازى را بسنده است (48)
یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا إِذَا نَکَحْتُمُ الْمُؤْمِنَاتِ ثُمَّ طَلَّقْتُمُوهُنَّ مِنْ قَبْلِ أَنْ تَمَسُّوهُنَّ فَمَا لَکُمْ عَلَیْهِنَّ مِنْ عِدَّةٍ تَعْتَدُّونَهَا فَمَتِّعُوهُنَّ وَسَرِّحُوهُنَّ سَرَاحًا جَمِیلًا ﴿49﴾
اى مؤمنان چون با زنان مؤمن ازدواج کردید، سپس پیش از آنکه با آنان هم آغوشى کنید، طلاقشان دادید، براى شما به عهده آنان عده اى نیست که حسابش را نگه دارید، پس آنان را [به نیمه مهر، یا هدیه اى] برخوردار سازید و به خیر و خوشى رهایشان کنید (49)
یَا أَیُّهَا النَّبِیُّ إِنَّا أَحْلَلْنَا لَکَ أَزْوَاجَکَ اللَّاتِی آتَیْتَ أُجُورَهُنَّ وَمَا مَلَکَتْ یَمِینُکَ مِمَّا أَفَاءَ اللَّهُ عَلَیْکَ وَبَنَاتِ عَمِّکَ وَبَنَاتِ عَمَّاتِکَ وَبَنَاتِ خَالِکَ وَبَنَاتِ خَالَاتِکَ اللَّاتِی هَاجَرْنَ مَعَکَ وَامْرَأَةً مُؤْمِنَةً إِنْ وَهَبَتْ نَفْسَهَا لِلنَّبِیِّ إِنْ أَرَادَ النَّبِیُّ أَنْ یَسْتَنْکِحَهَا خَالِصَةً لَکَ مِنْ دُونِ الْمُؤْمِنِینَ قَدْ عَلِمْنَا مَا فَرَضْنَا عَلَیْهِمْ فِی أَزْوَاجِهِمْ وَمَا مَلَکَتْ أَیْمَانُهُمْ لِکَیْلَا یَکُونَ عَلَیْکَ حَرَجٌ وَکَانَ اللَّهُ غَفُورًا رَحِیمًا ﴿50﴾
اى پیامبر، ما همسرانت را بر تو حلال داشتهایم، [یعنى] آنانى را که مهرشان را دادهاى، و آنانى را که خداوند از طریق فىء و غنیمت به تو بخشیده است، و ملک یمین تو هستند، و همچنین دختران عمویت و دختران عمه ات و دختران دایى ات، و دختران خاله ات که همراه با تو هجرت کرده اند، و نیز زن مؤمنى را که خویشتن را به پیامبر ببخشد -به شرط آنکه پیامبر بخواهد او را به همسرى خود درآورد که این خاص تو و نه سایر مؤمنان است، خود به خوبى مىدانیم که براى ایشان در مورد همسرانشان و ملک یمین هایشان چه چیزهایى مقرر داشته ایم، تا [در نهایت] براى تو محظورى نباشد، و خداوند آمرزگار مهربان است (50)
تُرْجِی مَنْ تَشَاءُ مِنْهُنَّ وَتُؤْوِی إِلَیْکَ مَنْ تَشَاءُ وَمَنِ ابْتَغَیْتَ مِمَّنْ عَزَلْتَ فَلَا جُنَاحَ عَلَیْکَ ذَلِکَ أَدْنَى أَنْ تَقَرَّ أَعْیُنُهُنَّ وَلَا یَحْزَنَّ وَیَرْضَیْنَ بِمَا آتَیْتَهُنَّ کُلُّهُنَّ وَاللَّهُ یَعْلَمُ مَا فِی قُلُوبِکُمْ وَکَانَ اللَّهُ عَلِیمًا حَلِیمًا ﴿51﴾
هر کدام از آنان [همسرانت] را که مىخواهى از خود دور بدار و هر کدام را که مىخواهى نزدیک بدار، و نیز اگر هر یک از آنانى که از ایشان کناره گرفته اى جویا شوى، در همه حال، هیچ گناهى بر تو نیست، این نزدیکتر است به آنکه دل و دیدگانشان روشن شود، و اندوهگین نشوند و همگیشان به آنچه به آنان بخشیدهاى خشنود شوند، و خداوند مىداند که در دلهاى شما چیست، و خداوند داناى بردبار است (51)
لَا یَحِلُّ لَکَ النِّسَاءُ مِنْ بَعْدُ وَلَا أَنْ تَبَدَّلَ بِهِنَّ مِنْ أَزْوَاجٍ وَلَوْ أَعْجَبَکَ حُسْنُهُنَّ إِلَّا مَا مَلَکَتْ یَمِینُکَ وَکَانَ اللَّهُ عَلَى کُلِّ شَیْءٍ رَقِیبًا ﴿52﴾
پس از آن دیگر هیچ زنى بر تو حلال نیست، و نشاید که همسرانى را جانشین آنان سازى، و گرچه زیبایى آنان تو را خوش آید، مگر آنچه ملک یمینت باشد، و خداوند نگاهبان و ناظر همه چیز است (52)
یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا لَا تَدْخُلُوا بُیُوتَ النَّبِیِّ إِلَّا أَنْ یُؤْذَنَ لَکُمْ إِلَى طَعَامٍ غَیْرَ نَاظِرِینَ إِنَاهُ وَلَکِنْ إِذَا دُعِیتُمْ فَادْخُلُوا فَإِذَا طَعِمْتُمْ فَانْتَشِرُوا وَلَا مُسْتَأْنِسِینَ لِحَدِیثٍ إِنَّ ذَلِکُمْ کَانَ یُؤْذِی النَّبِیَّ فَیَسْتَحْیِی مِنْکُمْ وَاللَّهُ لَا یَسْتَحْیِی مِنَ الْحَقِّ وَإِذَا سَأَلْتُمُوهُنَّ مَتَاعًا فَاسْأَلُوهُنَّ مِنْ وَرَاءِ حِجَابٍ ذَلِکُمْ أَطْهَرُ لِقُلُوبِکُمْ وَقُلُوبِهِنَّ وَمَا کَانَ لَکُمْ أَنْ تُؤْذُوا رَسُولَ اللَّهِ وَلَا أَنْ تَنْکِحُوا أَزْوَاجَهُ مِنْ بَعْدِهِ أَبَدًا إِنَّ ذَلِکُمْ کَانَ عِنْدَ اللَّهِ عَظِیمًا ﴿53﴾
اى مؤمنان وارد حجره هاى پیامبر نشوید مگر آنکه به شما براى صرف طعامى اجازه داده شود، بىآنکه [بىتابانه] منتظر آماده شدنش باشید، ولى چون دعوت شدید، وارد شوید، و چون غذا خوردید، پراکنده شوید، و سرگرم سخنگویى نشوید، چرا که این کارتان پیامبر را رنج مىدهد و او از شما شرم مىکند [که حقیقت را بگوید] ولى خداوند از گفتن حق، شرم نمىکند، و نیز هنگامى که از همسران او [کالایى /] چیزى خواستید، از پشت حجاب و حایلى آن را از ایشان بخواهید، که این کارتان براى دلهاى شما و دلهاى ایشان پاکیزه تر است، و شما را نرسد که پیامبر خدا را آزار برسانید، و نیز نرسد که هرگز پس از او با همسرانش ازدواج کنید بىگمان این کارتان از نظر خداوند سهمگین است (53)
إِنْ تُبْدُوا شَیْئًا أَوْ تُخْفُوهُ فَإِنَّ اللَّهَ کَانَ بِکُلِّ شَیْءٍ عَلِیمًا ﴿54﴾
اگر چیزى را آشکار کنید یا پنهانش بدارید، بدانید که خداوند به هر چیزى داناست (54)
لَا جُنَاحَ عَلَیْهِنَّ فِی آبَائِهِنَّ وَلَا أَبْنَائِهِنَّ وَلَا إِخْوَانِهِنَّ وَلَا أَبْنَاءِ إِخْوَانِهِنَّ وَلَا أَبْنَاءِ أَخَوَاتِهِنَّ وَلَا نِسَائِهِنَّ وَلَا مَا مَلَکَتْ أَیْمَانُهُنَّ وَاتَّقِینَ اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ کَانَ عَلَى کُلِّ شَیْءٍ شَهِیدًا ﴿55﴾
[ولى] بر آنان [در مورد فروگذاشتن حجاب] در مورد پدرانشان، و پسرانشان، و برادرانشان، و پسران برادرشان، و پسران خواهرشان، و نیز زنان همنشین شان و ملک یمین هایشان گناهى نیست، و از خداوند پروا کنید که خدا بر هر چیزى گواه است (55)
إِنَّ اللَّهَ وَمَلَائِکَتَهُ یُصَلُّونَ عَلَى النَّبِیِّ یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا صَلُّوا عَلَیْهِ وَسَلِّمُوا تَسْلِیمًا ﴿56﴾
همانا خداوند و فرشتگانش به پیامبر درود مىفرستند، اى مؤمنان [شما نیز] بر او درود بفرستید و سلام [و تسلیم] عرضه دارید (56)
إِنَّ الَّذِینَ یُؤْذُونَ اللَّهَ وَرَسُولَهُ لَعَنَهُمُ اللَّهُ فِی الدُّنْیَا وَالْآخِرَةِ وَأَعَدَّ لَهُمْ عَذَابًا مُهِینًا ﴿57﴾
کسانى که [مىخواهند] خداوند و پیامبر او را "برنجانند"، خداوند در دنیا و آخرت ایشان را لعنت مىکند و برایشان عذابى خفت بار آماده ساخته است (57)
وَالَّذِینَ یُؤْذُونَ الْمُؤْمِنِینَ وَالْمُؤْمِنَاتِ بِغَیْرِ مَا اکْتَسَبُوا فَقَدِ احْتَمَلُوا بُهْتَانًا وَإِثْمًا مُبِینًا ﴿58﴾
و کسانى که مردان و زنان مؤمن را، بدون آنکه مرتکب عملى [ناروا] شده باشند، آزار مىرسانند، زیر بار بهتان و گناهى آشکار رفتهاند (58)
یَا أَیُّهَا النَّبِیُّ قُلْ لِأَزْوَاجِکَ وَبَنَاتِکَ وَنِسَاءِ الْمُؤْمِنِینَ یُدْنِینَ عَلَیْهِنَّ مِنْ جَلَابِیبِهِنَّ ذَلِکَ أَدْنَى أَنْ یُعْرَفْنَ فَلَا یُؤْذَیْنَ وَکَانَ اللَّهُ غَفُورًا رَحِیمًا﴿59﴾
اى پیامبر به همسرانت و دخترانت و زنان مسلمان بگو که روسریهاى خود را بر خود بپوشند، که به این وسیله محتملترست که شناخته شوند و رنجانده نشوند، و خداوند آمرزگار مهربان است (59)
لَئِنْ لَمْ یَنْتَهِ الْمُنَافِقُونَ وَالَّذِینَ فِی قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ وَالْمُرْجِفُونَ فِی الْمَدِینَةِ لَنُغْرِیَنَّکَ بِهِمْ ثُمَّ لَا یُجَاوِرُونَکَ فِیهَا إِلَّا قَلِیلًا ﴿60﴾
اگر منافقان و بیماردلان و شایعه سازان در مدینه [از کارهاى خود] دست برندارند، تو را به ایشان تسلط دهیم و سپس جز اندک مدتى در آن [شهر مدینه] در جوار تو نباشند (60)
مَلْعُونِینَ أَیْنَمَا ثُقِفُوا أُخِذُوا وَقُتِّلُوا تَقْتِیلًا ﴿61﴾
اینان ملعونند و هر جا که یافته شوند، باید بى محابا به اسارت و قتل درآیند (61)
سُنَّةَ اللَّهِ فِی الَّذِینَ خَلَوْا مِنْ قَبْلُ وَلَنْ تَجِدَ لِسُنَّةِ اللَّهِ تَبْدِیلًا ﴿62﴾
این سنت الهى است که در باب پیشینیان جارى بوده است، و هرگز در سنت الهى تغییر و تبدیلى نخواهى یافت (62)
یَسْأَلُکَ النَّاسُ عَنِ السَّاعَةِ قُلْ إِنَّمَا عِلْمُهَا عِنْدَ اللَّهِ وَمَا یُدْرِیکَ لَعَلَّ السَّاعَةَ تَکُونُ قَرِیبًا ﴿63﴾
مردم از تو درباره قیامت مىپرسند، بگو علم آن [و اطلاع از زمانش] با خداوند است، و تو چه دانى چه بسا قیامت نزدیک باشد (63)
إِنَّ اللَّهَ لَعَنَ الْکَافِرِینَ وَأَعَدَّ لَهُمْ سَعِیرًا ﴿64﴾
بىگمان خداوند کافران را لعنت کرده است، و براى آنان آتشى [سهمگین] آماده ساخته است (64)
خَالِدِینَ فِیهَا أَبَدًا لَا یَجِدُونَ وَلِیًّا وَلَا نَصِیرًا ﴿65﴾
که جاودانه در آنند، و یار و یاورى نمىیابند (65)
یَوْمَ تُقَلَّبُ وُجُوهُهُمْ فِی النَّارِ یَقُولُونَ یَا لَیْتَنَا أَطَعْنَا اللَّهَ وَأَطَعْنَا الرَّسُولَا﴿66﴾
روزى که چهره هایشان در آتش [دوزخ] گردانده شود، گویند کاش از خداوند اطاعت مىکردیم و از پیامبر اطاعت مىکردیم (66)
وَقَالُوا رَبَّنَا إِنَّا أَطَعْنَا سَادَتَنَا وَکُبَرَاءَنَا فَأَضَلُّونَا السَّبِیلَا ﴿67﴾
و گویند پروردگارا ما از پیشوایان و بزرگترانمان اطاعت کردیم، آنگاه ما را به گمراهى کشاندند (67)
رَبَّنَا آتِهِمْ ضِعْفَیْنِ مِنَ الْعَذَابِ وَالْعَنْهُمْ لَعْنًا کَبِیرًا ﴿68﴾
پروردگار را به آنان دوچندان [سهم] از عذاب بده و عظیم لعنتشان کن (68)
یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا لَا تَکُونُوا کَالَّذِینَ آذَوْا مُوسَى فَبَرَّأَهُ اللَّهُ مِمَّا قَالُوا وَکَانَ عِنْدَ اللَّهِ وَجِیهًا ﴿69﴾
اى مؤمنان مانند کسانى که موسى را آزار دادند مباشید که خداوند از آنچه مىگفتند [و بهتان مىزدند] برى و برکنارش داشت، و نزد خداوند آبرومند بود (69)
یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَقُولُوا قَوْلًا سَدِیدًا ﴿70﴾
اى مؤمنان از خداوند پروا کنید و سخنى درست و استوار بگویید (70)
یُصْلِحْ لَکُمْ أَعْمَالَکُمْ وَیَغْفِرْ لَکُمْ ذُنُوبَکُمْ وَمَنْ یُطِعِ اللَّهَ وَرَسُولَهُ فَقَدْ فَازَ فَوْزًا عَظِیمًا ﴿71﴾
تا اعمالتان و پیامبر او اطاعت کند، به راستى به رستگارى بزرگى نایل شده است (71)
إِنَّا عَرَضْنَا الْأَمَانَةَ عَلَى السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَالْجِبَالِ فَأَبَیْنَ أَنْ یَحْمِلْنَهَا وَأَشْفَقْنَ مِنْهَا وَحَمَلَهَا الْإِنْسَانُ إِنَّهُ کَانَ ظَلُومًا جَهُولًا ﴿72﴾
ما امانت [خویش] را بر آسمانها و زمین و کوهها عرضه داشتیم، ولى از پذیرفتن آن سر باززدند، و از آن هراسیدند، و انسان آن را پذیرفت، که او [در حق خویش] ستمکار نادانى بود (72)
لِیُعَذِّبَ اللَّهُ الْمُنَافِقِینَ وَالْمُنَافِقَاتِ وَالْمُشْرِکِینَ وَالْمُشْرِکَاتِ وَیَتُوبَ اللَّهُ عَلَى الْمُؤْمِنِینَ وَالْمُؤْمِنَاتِ وَکَانَ اللَّهُ غَفُورًا رَحِیمًا ﴿73﴾
تا سرانجام خداوند مردان و زنان منافق و مردان و زنان مشرک را عذاب کند، و از [غفلت و قصور] مردان و زنان مؤمن درگذرد، و خداوند آمرزگار مهربان است (73)
