- 1321
- 1000
- 1000
- 1000
تلاوت تحقیق محمد طنطاوی سوره قمر آیات 49 تا آخر، رحمن 1 تا 29
تلاوت تحقیق محمد طنطاوی، این تلاوت در سال 1380 در دانشگاه تهران اجرا شده است .
به نام خداوند رحمتگر مهربان
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
ماییم که هر چیزى را به اندازه آفریدهایم (49)
إِنَّا کُلَّ شَیْءٍ خَلَقْنَاهُ بِقَدَرٍ ﴿49﴾
و فرمان ما جز یک بار نیست [آن هم] چون چشم به هم زدنى (50)
وَمَا أَمْرُنَا إِلَّا وَاحِدَةٌ کَلَمْحٍ بِالْبَصَرِ ﴿50﴾
و هم مسلکان شما را سخت به هلاکت رساندیم پس آیا پندگیرندهاى هست (51)
وَلَقَدْ أَهْلَکْنَا أَشْیَاعَکُمْ فَهَلْ مِن مُّدَّکِرٍ ﴿51﴾
و هر چه کردهاند در کتابها[ى اعمالشان درج] است (52)
وَکُلُّ شَیْءٍ فَعَلُوهُ فِی الزُّبُرِ ﴿52﴾
و هر خرد و بزرگى [در آن] نوشته شده (53)
وَکُلُّ صَغِیرٍ وَکَبِیرٍ مُسْتَطَرٌ ﴿53﴾
در حقیقت مردم پرهیزگار در میان باغها و نهرها (54)
إِنَّ الْمُتَّقِینَ فِی جَنَّاتٍ وَنَهَرٍ ﴿54﴾
در قرارگاه صدق نزد پادشاهى توانایند (55)
فِی مَقْعَدِ صِدْقٍ عِندَ مَلِیکٍ مُّقْتَدِرٍ ﴿55﴾
سوره 55: الرحمن
به نام خداوند رحمتگر مهربان
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
[خداى] رحمان (1)
الرَّحْمَنُ ﴿1﴾
قرآن را یاد داد (2)
عَلَّمَ الْقُرْآنَ ﴿2﴾
انسان را آفرید (3)
خَلَقَ الْإِنسَانَ ﴿3﴾
به او بیان آموخت (4)
عَلَّمَهُ الْبَیَانَ ﴿4﴾
خورشید و ماه بر حسابى [روان]اند (5)
الشَّمْسُ وَالْقَمَرُ بِحُسْبَانٍ ﴿5﴾
و بوته و درخت چهرهسایانند (6)
وَالنَّجْمُ وَالشَّجَرُ یَسْجُدَانِ ﴿6﴾
و آسمان را برافراشت و ترازو را گذاشت (7)
وَالسَّمَاء رَفَعَهَا وَوَضَعَ الْمِیزَانَ ﴿7﴾
تا مبادا از اندازه درگذرید (8)
أَلَّا تَطْغَوْا فِی الْمِیزَانِ ﴿8﴾
و وزن را به انصاف برپا دارید و در سنجش مکاهید (9)
وَأَقِیمُوا الْوَزْنَ بِالْقِسْطِ وَلَا تُخْسِرُوا الْمِیزَانَ ﴿9﴾
و زمین را براى مردم نهاد (10)
وَالْأَرْضَ وَضَعَهَا لِلْأَنَامِ ﴿10﴾
در آن میوه [ها] و نخلها با خوشههاى غلاف دار (11)
فِیهَا فَاکِهَةٌ وَالنَّخْلُ ذَاتُ الْأَکْمَامِ ﴿11﴾
و دانههاى پوستدار و گیاهان خوشبوست (12)
وَالْحَبُّ ذُو الْعَصْفِ وَالرَّیْحَانُ ﴿12﴾
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (13)
فَبِأَیِّ آلَاء رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿13﴾
انسان را از گل خشکیدهاى سفال مانند آفرید (14)
خَلَقَ الْإِنسَانَ مِن صَلْصَالٍ کَالْفَخَّارِ ﴿14﴾
و جن را از تشعشعى از آتش خلق کرد (15)
وَخَلَقَ الْجَانَّ مِن مَّارِجٍ مِّن نَّارٍ ﴿15﴾
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (16)
فَبِأَیِّ آلَاء رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿16﴾
پروردگار دو خاور و پروردگار دو باختر (17)
رَبُّ الْمَشْرِقَیْنِ وَرَبُّ الْمَغْرِبَیْنِ ﴿17﴾
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (18)
فَبِأَیِّ آلَاء رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿18﴾
دو دریا را [به گونهاى] روان کرد [که] با هم برخورد کنند (19)
مَرَجَ الْبَحْرَیْنِ یَلْتَقِیَانِ ﴿19﴾
میان آن دو حد فاصلى است که به هم تجاوز نمىکنند (20)
بَیْنَهُمَا بَرْزَخٌ لَّا یَبْغِیَانِ ﴿20﴾
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (21)
فَبِأَیِّ آلَاء رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿21﴾
از هر دو [دریا] مروارید و مرجان برآید (22)
یَخْرُجُ مِنْهُمَا اللُّؤْلُؤُ وَالْمَرْجَانُ ﴿22﴾
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (23)
فَبِأَیِّ آلَاء رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿23﴾
و او راست در دریا سفینههاى بادباندار بلند همچون کوهها (24)
وَلَهُ الْجَوَارِ الْمُنشَآتُ فِی الْبَحْرِ کَالْأَعْلَامِ ﴿24﴾
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (25)
فَبِأَیِّ آلَاء رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿25﴾
هر چه بر [زمین] است فانىشونده است (26)
کُلُّ مَنْ عَلَیْهَا فَانٍ ﴿26﴾
و ذات باشکوه و ارجمند پروردگارت باقى خواهد ماند (27)
وَیَبْقَى وَجْهُ رَبِّکَ ذُو الْجَلَالِ وَالْإِکْرَامِ ﴿27﴾
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (28)
فَبِأَیِّ آلَاء رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿28﴾
هر که در آسمانها و زمین است از او درخواست مىکند هر زمان او در کارى است (29)
یَسْأَلُهُ مَن فِی السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ کُلَّ یَوْمٍ هُوَ فِی شَأْنٍ ﴿29﴾
به نام خداوند رحمتگر مهربان
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
ماییم که هر چیزى را به اندازه آفریدهایم (49)
إِنَّا کُلَّ شَیْءٍ خَلَقْنَاهُ بِقَدَرٍ ﴿49﴾
و فرمان ما جز یک بار نیست [آن هم] چون چشم به هم زدنى (50)
وَمَا أَمْرُنَا إِلَّا وَاحِدَةٌ کَلَمْحٍ بِالْبَصَرِ ﴿50﴾
و هم مسلکان شما را سخت به هلاکت رساندیم پس آیا پندگیرندهاى هست (51)
وَلَقَدْ أَهْلَکْنَا أَشْیَاعَکُمْ فَهَلْ مِن مُّدَّکِرٍ ﴿51﴾
و هر چه کردهاند در کتابها[ى اعمالشان درج] است (52)
وَکُلُّ شَیْءٍ فَعَلُوهُ فِی الزُّبُرِ ﴿52﴾
و هر خرد و بزرگى [در آن] نوشته شده (53)
وَکُلُّ صَغِیرٍ وَکَبِیرٍ مُسْتَطَرٌ ﴿53﴾
در حقیقت مردم پرهیزگار در میان باغها و نهرها (54)
إِنَّ الْمُتَّقِینَ فِی جَنَّاتٍ وَنَهَرٍ ﴿54﴾
در قرارگاه صدق نزد پادشاهى توانایند (55)
فِی مَقْعَدِ صِدْقٍ عِندَ مَلِیکٍ مُّقْتَدِرٍ ﴿55﴾
سوره 55: الرحمن
به نام خداوند رحمتگر مهربان
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
[خداى] رحمان (1)
الرَّحْمَنُ ﴿1﴾
قرآن را یاد داد (2)
عَلَّمَ الْقُرْآنَ ﴿2﴾
انسان را آفرید (3)
خَلَقَ الْإِنسَانَ ﴿3﴾
به او بیان آموخت (4)
عَلَّمَهُ الْبَیَانَ ﴿4﴾
خورشید و ماه بر حسابى [روان]اند (5)
الشَّمْسُ وَالْقَمَرُ بِحُسْبَانٍ ﴿5﴾
و بوته و درخت چهرهسایانند (6)
وَالنَّجْمُ وَالشَّجَرُ یَسْجُدَانِ ﴿6﴾
و آسمان را برافراشت و ترازو را گذاشت (7)
وَالسَّمَاء رَفَعَهَا وَوَضَعَ الْمِیزَانَ ﴿7﴾
تا مبادا از اندازه درگذرید (8)
أَلَّا تَطْغَوْا فِی الْمِیزَانِ ﴿8﴾
و وزن را به انصاف برپا دارید و در سنجش مکاهید (9)
وَأَقِیمُوا الْوَزْنَ بِالْقِسْطِ وَلَا تُخْسِرُوا الْمِیزَانَ ﴿9﴾
و زمین را براى مردم نهاد (10)
وَالْأَرْضَ وَضَعَهَا لِلْأَنَامِ ﴿10﴾
در آن میوه [ها] و نخلها با خوشههاى غلاف دار (11)
فِیهَا فَاکِهَةٌ وَالنَّخْلُ ذَاتُ الْأَکْمَامِ ﴿11﴾
و دانههاى پوستدار و گیاهان خوشبوست (12)
وَالْحَبُّ ذُو الْعَصْفِ وَالرَّیْحَانُ ﴿12﴾
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (13)
فَبِأَیِّ آلَاء رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿13﴾
انسان را از گل خشکیدهاى سفال مانند آفرید (14)
خَلَقَ الْإِنسَانَ مِن صَلْصَالٍ کَالْفَخَّارِ ﴿14﴾
و جن را از تشعشعى از آتش خلق کرد (15)
وَخَلَقَ الْجَانَّ مِن مَّارِجٍ مِّن نَّارٍ ﴿15﴾
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (16)
فَبِأَیِّ آلَاء رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿16﴾
پروردگار دو خاور و پروردگار دو باختر (17)
رَبُّ الْمَشْرِقَیْنِ وَرَبُّ الْمَغْرِبَیْنِ ﴿17﴾
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (18)
فَبِأَیِّ آلَاء رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿18﴾
دو دریا را [به گونهاى] روان کرد [که] با هم برخورد کنند (19)
مَرَجَ الْبَحْرَیْنِ یَلْتَقِیَانِ ﴿19﴾
میان آن دو حد فاصلى است که به هم تجاوز نمىکنند (20)
بَیْنَهُمَا بَرْزَخٌ لَّا یَبْغِیَانِ ﴿20﴾
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (21)
فَبِأَیِّ آلَاء رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿21﴾
از هر دو [دریا] مروارید و مرجان برآید (22)
یَخْرُجُ مِنْهُمَا اللُّؤْلُؤُ وَالْمَرْجَانُ ﴿22﴾
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (23)
فَبِأَیِّ آلَاء رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿23﴾
و او راست در دریا سفینههاى بادباندار بلند همچون کوهها (24)
وَلَهُ الْجَوَارِ الْمُنشَآتُ فِی الْبَحْرِ کَالْأَعْلَامِ ﴿24﴾
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (25)
فَبِأَیِّ آلَاء رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿25﴾
هر چه بر [زمین] است فانىشونده است (26)
کُلُّ مَنْ عَلَیْهَا فَانٍ ﴿26﴾
و ذات باشکوه و ارجمند پروردگارت باقى خواهد ماند (27)
وَیَبْقَى وَجْهُ رَبِّکَ ذُو الْجَلَالِ وَالْإِکْرَامِ ﴿27﴾
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (28)
فَبِأَیِّ آلَاء رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿28﴾
هر که در آسمانها و زمین است از او درخواست مىکند هر زمان او در کارى است (29)
یَسْأَلُهُ مَن فِی السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ کُلَّ یَوْمٍ هُوَ فِی شَأْنٍ ﴿29﴾
