- 545
- 1000
- 1000
- 1000
قسمت 1، تشدید
استاد مقدسی در این برنامه درباره تشدید توضیح می دهند. همچنین جهت یادآوری بر دروس گذشته مروری خواهند داشت.
تشدید:
اگر حرفی پشت سر هم تکرار شود در حالی که اولی ساکن و دومی متحرک باشد، در هم ادغام می شوند و گفته می شود حرف مشدد شده است.شاید علت تشدید این باشد که تکرار یک حرف به چنین صورتی(اولی ساکن و دومی متحرک)برای دستگاه تکلم ثقیل باشد لذا جهت راحت تر شدن و تلفظ بهتر، اولی را در دومی ادغام می کنندودر حقیقت یک بار اندام گفتاری برای تلفظ دو حرف بکار گرفته می شود.حالت تشدید به این صورت است که در حالت سکون(هنگام تلفظ حرف اول)اندام های گفتاری مربوط به تلفظ حرف بایکدیگر درگیر شده و به اصطلاح به هم می چسپند و با تلفظ حرف دوم که متحرک است از هم جدا می شوند و حرف تلفظ می شود منتها با شدتی بیشتر از یک حرف بدون تشدید یعنی به صورتی که کاملا احساس شود دو حرف وجودداشته است.
برای نشان دادن تشدید از سین کوچکی بر بالای حرف استفاده می شود.البته بعضی ها هم گفته اند شین بوده و به نشانه ی حرف اول کلمه ی تشدید آمده ولی برای سهولت در کتابت نقطه های آن حذف شده است.همچنین گفته اند مبتکر این شکل خلیل بن احمد فراهیدی بوده است.در قدیم گروه دیگری برای نشان دادن حرف مشدد از شکلی شبیه دال بر بالای حرف مشدد استفاده می کردند(علمای مدینه و اندلس) که امروزه دیگر مورد استفاده نیست.
نکته: تشدید از علاماتی ست که با علامت دیگری از حرکات سه گانه بر حرف می آید که در اصل آن علامت از آن حرف دوم یا مدغم فیه است.
أتّخِذُ، اُبَلِّغُ، صَبّحَهُم،بَثّ، بَنّاء، تَحَاضّونَ، تَدّخِرونَ، رَتّل، الثّری،سَحّار، رُجَّت،جَنّات، اَلحَاقّةُ، خَرّاصُون،عَزّزَ،لَذّةً، ذَکّیتُم، سُعِّرَت،سَمَّاعونَ، اَلشّهرُ، صَافّون، لُمتُنَّنی، مُتَوَسِّمینَ،مُدهَامّتَان، نَجزِیَنَّ، یَتَفَضّلُ،یَتَخَطّفُ، وَهّاب
تشدید:
اگر حرفی پشت سر هم تکرار شود در حالی که اولی ساکن و دومی متحرک باشد، در هم ادغام می شوند و گفته می شود حرف مشدد شده است.شاید علت تشدید این باشد که تکرار یک حرف به چنین صورتی(اولی ساکن و دومی متحرک)برای دستگاه تکلم ثقیل باشد لذا جهت راحت تر شدن و تلفظ بهتر، اولی را در دومی ادغام می کنندودر حقیقت یک بار اندام گفتاری برای تلفظ دو حرف بکار گرفته می شود.حالت تشدید به این صورت است که در حالت سکون(هنگام تلفظ حرف اول)اندام های گفتاری مربوط به تلفظ حرف بایکدیگر درگیر شده و به اصطلاح به هم می چسپند و با تلفظ حرف دوم که متحرک است از هم جدا می شوند و حرف تلفظ می شود منتها با شدتی بیشتر از یک حرف بدون تشدید یعنی به صورتی که کاملا احساس شود دو حرف وجودداشته است.
برای نشان دادن تشدید از سین کوچکی بر بالای حرف استفاده می شود.البته بعضی ها هم گفته اند شین بوده و به نشانه ی حرف اول کلمه ی تشدید آمده ولی برای سهولت در کتابت نقطه های آن حذف شده است.همچنین گفته اند مبتکر این شکل خلیل بن احمد فراهیدی بوده است.در قدیم گروه دیگری برای نشان دادن حرف مشدد از شکلی شبیه دال بر بالای حرف مشدد استفاده می کردند(علمای مدینه و اندلس) که امروزه دیگر مورد استفاده نیست.
نکته: تشدید از علاماتی ست که با علامت دیگری از حرکات سه گانه بر حرف می آید که در اصل آن علامت از آن حرف دوم یا مدغم فیه است.
أتّخِذُ، اُبَلِّغُ، صَبّحَهُم،بَثّ، بَنّاء، تَحَاضّونَ، تَدّخِرونَ، رَتّل، الثّری،سَحّار، رُجَّت،جَنّات، اَلحَاقّةُ، خَرّاصُون،عَزّزَ،لَذّةً، ذَکّیتُم، سُعِّرَت،سَمَّاعونَ، اَلشّهرُ، صَافّون، لُمتُنَّنی، مُتَوَسِّمینَ،مُدهَامّتَان، نَجزِیَنَّ، یَتَفَضّلُ،یَتَخَطّفُ، وَهّاب
