فهرست
سوره کهف آیات 30 و 31، 107 تا آخر، حاقه 1 تا 12، نازعات 26 تا 33

تلاوت تحقیق حامد شاکرنژاد سوره کهف آیات 30 و 31، 107 تا آخر، حاقه 1 تا 12، نازعات 26 تا 33

  • 31 دقیقه مدت
  • 55 دریافت شده
تلاوت: ایرانی
تلاوت: کامل
تلاوت: مجلسی
ملیت قاری: ایرانی
تلاوت تحقیق حامد شاکرنژاد، این تلاوت در محفل خصوصی قاریان تهرانی در مشهد اجرا گردیده است.


سوره 18: الکهف

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ

به نام خداوند رحمتگر مهربان

إِنَّ الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ إِنَّا لَا نُضِیعُ أَجْرَ مَنْ أَحْسَنَ عَمَلًا﴿30﴾

مسلما کسانی که ایمان آوردند و عمل صالح انجام دادند ما پاداش نیکوکاران را ضایع نخواهیم کرد. (30)



أُولَئِکَ لَهُمْ جَنَّاتُ عَدْنٍ تَجْرِی مِنْ تَحْتِهِمُ الْأَنْهَارُ یُحَلَّوْنَ فِیهَا مِنْ أَسَاوِرَ مِنْ ذَهَبٍ وَیَلْبَسُونَ ثِیَابًا خُضْرًا مِنْ سُنْدُسٍ وَإِسْتَبْرَقٍ مُتَّکِئِینَ فِیهَا عَلَى الْأَرَائِکِ نِعْمَ الثَّوَابُ وَحَسُنَتْ مُرْتَفَقًا ﴿31﴾

آنها کسانی هستند که بهشت جاودان از آنشان است، باغهائی از بهشت که نهرها از زیر درختان و قصرهایش جاری است، در آنجا با دستبندهائی از طلا آراسته‏ اند، و لباسهای (فاخری) به رنگ سبز از حریر نازک و ضخیم در بر می‏کنند، در حالی که بر تختها تکیه کرده‏ اند، چه پاداش خوبی و چه جمع نیکوئی؟! (31)

إِنَّ الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ کَانَتْ لَهُمْ جَنَّاتُ الْفِرْدَوْسِ نُزُلًا﴿107﴾

اما کسانی که ایمان آوردند و عمل صالح انجام دادند باغهای فردوس منزلگاهشان است. (107)



خَالِدِینَ فِیهَا لَا یَبْغُونَ عَنْهَا حِوَلًا ﴿108﴾

آنها جاودانه در آن خواهند ماند و هرگز تقاضای نقل مکان از آنجا نمی‏کنند. (108)



قُلْ لَوْ کَانَ الْبَحْرُ مِدَادًا لِکَلِمَاتِ رَبِّی لَنَفِدَ الْبَحْرُ قَبْلَ أَنْ تَنْفَدَ کَلِمَاتُ رَبِّی وَلَوْ جِئْنَا بِمِثْلِهِ مَدَدًا ﴿109﴾

بگو اگر دریاها برای (نوشتن) کلمات پروردگارم مرکب شوند، دریاها پایان می‏گیرند پیش از آنکه کلمات پروردگارم پایان یابد، هر چند همانند آن (دریاها) را به آن اضافه کنیم! (109)



قُلْ إِنَّمَا أَنَا بَشَرٌ مِثْلُکُمْ یُوحَى إِلَیَّ أَنَّمَا إِلَهُکُمْ إِلَهٌ وَاحِدٌ فَمَنْ کَانَ یَرْجُو لِقَاءَ رَبِّهِ فَلْیَعْمَلْ عَمَلًا صَالِحًا وَلَا یُشْرِکْ بِعِبَادَةِ رَبِّهِ أَحَدًا ﴿110﴾

بگو من فقط بشری هستم همچون شما (امتیازم این است که) به من وحی می‏شود که معبود شما تنها یکی است، پس هر کس امید لقای پروردگارش را دارد باید عمل صالح انجام دهد، و کسی را در عبادت پروردگارش شریک نکند. (110)


صدای جمهوری اسلامی ایران
پایگاه ها
پخش زنده و آرشیو رادیو
پایگاه قرآن ایران‌صدا
فهرست
پایگاه جامع قرآن ایران‌صدا

ترتیل مهدی صیاف زاده - جزء 29
تلاوت ترتیل مهدی صیاف زاده ترتیل مهدی صیاف زاده - جزء 29

58 دقیقه مدت 966 دریافت شده

تلاوت: ایرانی
تلاوت: کامل
تلاوت: استودیویی
ملیت قاری: ایرانی

منو

توضیحات
صوت
مشخصات
تصاویر
تلاوت‌هایی از این قاری


جزء بیست و نهم شامل سوره های ملک ، قلم ، حاقه ، معارج ، نوح ، جن ، مزمل ، مدثر ، قیامه ، انسان و مرسلات می باشد.
سوره 67: الملک

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ

به نام خداوند رحمتگر مهربان

تَبَارَکَ الَّذِی بِیَدِهِ الْمُلْکُ وَهُوَ عَلَى کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ ﴿1﴾

پربرکت و زوال ناپذیر است کسی که حکومت جهان هستی به دست او است، و بر همه چیز قادر است. (1)

الَّذِی خَلَقَ الْمَوْتَ وَالْحَیَاةَ لِیَبْلُوَکُمْ أَیُّکُمْ أَحْسَنُ عَمَلًا وَهُوَ الْعَزِیزُ الْغَفُورُ ﴿2﴾

همان کسی که مرگ و حیات را آفرید تا شما را بیازماید که کدامیک بهتر عمل می‏کنید و او شکست ناپذیر و بخشنده است. (2)

الَّذِی خَلَقَ سَبْعَ سَمَاوَاتٍ طِبَاقًا مَا تَرَى فِی خَلْقِ الرَّحْمَنِ مِنْ تَفَاوُتٍ فَارْجِعِ الْبَصَرَ هَلْ تَرَى مِنْ فُطُورٍ ﴿3﴾

همان کسی که هفت آسمان را بر روی یکدیگر آفرید، در آفرینش ‍ خداوند رحمان هیچ تضاد و عیبی نمی‏بینی، بار دیگر نگاه کن، آیا هیچ شکاف و خللی مشاهده می‏کنی ؟ (3)

ثُمَّ ارْجِعِ الْبَصَرَ کَرَّتَیْنِ یَنْقَلِبْ إِلَیْکَ الْبَصَرُ خَاسِئًا وَهُوَ حَسِیرٌ ﴿4﴾

بار دیگر (به عالم هستی) نگاه کن سرانجام چشمانت (در جستجوی خلل و نقصان ناکام مانده) به سوی تو باز می‏گردد در حالی که خسته و ناتوان است. (4)

وَلَقَدْ زَیَّنَّا السَّمَاءَ الدُّنْیَا بِمَصَابِیحَ وَجَعَلْنَاهَا رُجُومًا لِلشَّیَاطِینِ وَأَعْتَدْنَا لَهُمْ عَذَابَ السَّعِیرِ ﴿5﴾

ما آسمان پایین را با چراغهای پرفروغی زینت بخشیدیم، و آنها (شهب) را تیرهائی برای شیاطین قرار دادیم و برای آنان عذاب دوزخ فراهم ساختیم. (5)

وَلِلَّذِینَ کَفَرُوا بِرَبِّهِمْ عَذَابُ جَهَنَّمَ وَبِئْسَ الْمَصِیرُ ﴿6﴾

و برای کسانی که به پروردگارشان کافر شدند عذاب جهنم است و بد جایگاهی است. (6)

إِذَا أُلْقُوا فِیهَا سَمِعُوا لَهَا شَهِیقًا وَهِیَ تَفُورُ ﴿7﴾

هنگامی که در آن افکنده می‏شوند صدای وحشتناکی از آن می‏شنوند و این در حالی است که پیوسته می‏جوشد. (7)

تَکَادُ تَمَیَّزُ مِنَ الْغَیْظِ کُلَّمَا أُلْقِیَ فِیهَا فَوْجٌ سَأَلَهُمْ خَزَنَتُهَا أَلَمْ یَأْتِکُمْ نَذِیرٌ ﴿8﴾

نزدیک است از شدت غضب پاره پاره شود، هر زمان گروهی در آن افکنده می‏شوند نگهبانان دوزخ از آنها سؤ ال می‏کنند: مگر انذارکننده الهی به سراغ شما نیامد! (8)

قَالُوا بَلَى قَدْ جَاءَنَا نَذِیرٌ فَکَذَّبْنَا وَقُلْنَا مَا نَزَّلَ اللَّهُ مِنْ شَیْءٍ إِنْ أَنْتُمْ إِلَّا فِی ضَلَالٍ کَبِیرٍ ﴿9﴾

می گویند: آری، انذارکننده به سراغ ما آمد، ولی ما او را تکذیب کردیم و گفتیم خداوند هرگز چیزی نازل نکرده، و شما در گمراهی بزرگی هستید! (9)

وَقَالُوا لَوْ کُنَّا نَسْمَعُ أَوْ نَعْقِلُ مَا کُنَّا فِی أَصْحَابِ السَّعِیرِ ﴿10﴾

و می‏گویند: اگر ما گوش شنوا داشتیم، یا تعقل می‏کردیم، جزء دوزخیان نبودیم. (10)

فَاعْتَرَفُوا بِذَنْبِهِمْ فَسُحْقًا لِأَصْحَابِ السَّعِیرِ ﴿11﴾

اینجاست که به گناه خود اعتراف می‏کنند، دور باشند دوزخیان از رحمت خدا! (11)

إِنَّ الَّذِینَ یَخْشَوْنَ رَبَّهُمْ بِالْغَیْبِ لَهُمْ مَغْفِرَةٌ وَأَجْرٌ کَبِیرٌ ﴿12﴾

کسانی که از پروردگارشان در نهان می‏ترسند آمرزش و اجر بزرگی دارند. (12)

وَأَسِرُّوا قَوْلَکُمْ أَوِ اجْهَرُوا بِهِ إِنَّهُ عَلِیمٌ بِذَاتِ الصُّدُورِ ﴿13﴾

گفتار خود را پنهان کنید یا آشکار (تفاوتی نمی‏کند) او به آنچه در دلها است آگاه است. (13)

أَلَا یَعْلَمُ مَنْ خَلَقَ وَهُوَ اللَّطِیفُ الْخَبِیرُ ﴿14﴾

آیا آن کسی که موجودات را آفریده از حال آنها آگاه نیست ؟ در حالی که او از اسرار دقیق با خبر، و نسبت به همه چیز عالم است. (14)

هُوَ الَّذِی جَعَلَ لَکُمُ الْأَرْضَ ذَلُولًا فَامْشُوا فِی مَنَاکِبِهَا وَکُلُوا مِنْ رِزْقِهِ وَإِلَیْهِ النُّشُورُ ﴿15﴾

او کسی است که زمین را برای شما رام کرد، بر شانه‏ های آن راه بروید، و از روزیهای خداوند بخورید، و بازگشت همه به سوی او است. (15)

أَأَمِنْتُمْ مَنْ فِی السَّمَاءِ أَنْ یَخْسِفَ بِکُمُ الْأَرْضَ فَإِذَا هِیَ تَمُورُ ﴿16﴾

آیا خود را از عذاب کسی که حاکم بر آسمان است در امان می‏دانید که دستور دهد زمین بشکافد و شما را فرو برد و دائما به لرزش خود ادامه دهد؟ (16)

أَمْ أَمِنْتُمْ مَنْ فِی السَّمَاءِ أَنْ یُرْسِلَ عَلَیْکُمْ حَاصِبًا فَسَتَعْلَمُونَ کَیْفَ نَذِیرِ﴿17﴾

یا خود را از عذاب خداوند آسمان در امان می‏دانید که تندبادی مملو از سنگریزه بر شما فرستد، و به زودی خواهید دانست تهدیدهای من چگونه است ؟ (17)

وَلَقَدْ کَذَّبَ الَّذِینَ مِنْ قَبْلِهِمْ فَکَیْفَ کَانَ نَکِیرِ ﴿18﴾

کسانی که پیش از آنها بودند (آیات الهی را) تکذیب کردند اما (ببین) مجازات من چگونه بود؟ (18)

أَوَلَمْ یَرَوْا إِلَى الطَّیْرِ فَوْقَهُمْ صَافَّاتٍ وَیَقْبِضْنَ مَا یُمْسِکُهُنَّ إِلَّا الرَّحْمَنُ إِنَّهُ بِکُلِّ شَیْءٍ بَصِیرٌ ﴿19﴾

آیا پرندگانی را که بالای سرشان گاه بالهای خود را گسترده و گاه جمع می‏کنند نگاه نکردند؟ جز خداوند رحمان کسی آنها را بر فراز آسمان نگه نمی‏دارد چرا که او به هر چیز بینا است. (19)

أَمَّنْ هَذَا الَّذِی هُوَ جُنْدٌ لَکُمْ یَنْصُرُکُمْ مِنْ دُونِ الرَّحْمَنِ إِنِ الْکَافِرُونَ إِلَّا فِی غُرُورٍ ﴿20﴾

آیا کسی که لشکر شما است می‏تواند شما را در برابر خداوند یاری دهد، ولی کافران تنها گرفتار غرورند. (20)

أَمَّنْ هَذَا الَّذِی یَرْزُقُکُمْ إِنْ أَمْسَکَ رِزْقَهُ بَلْ لَجُّوا فِی عُتُوٍّ وَنُفُورٍ ﴿21﴾

یا آن کسی که شما را روزی می‏دهد اگر روزیش را باز دارد (چه کسی می‏تواند نیاز شما را تاءمین کند) ولی آنها در سرکشی و فرار از حقیقت لجاجت می‏ورزند. (21)

أَفَمَنْ یَمْشِی مُکِبًّا عَلَى وَجْهِهِ أَهْدَى أَمَّنْ یَمْشِی سَوِیًّا عَلَى صِرَاطٍ مُسْتَقِیمٍ ﴿22﴾

آیا کسی که به رو افتاده حرکت می‏کند به هدایت نزدیکتر است یا کسی که راست قامت در صراط مستقیم گام برمی دارد؟! (22)

قُلْ هُوَ الَّذِی أَنْشَأَکُمْ وَجَعَلَ لَکُمُ السَّمْعَ وَالْأَبْصَارَ وَالْأَفْئِدَةَ قَلِیلًا مَا تَشْکُرُونَ ﴿23﴾

بگو او کسی است که شما را آفرید، و برای شما چشم و گوش و قلب قرار دارد اما کمتر سپاسگزاری می‏کنید. (23)

قُلْ هُوَ الَّذِی ذَرَأَکُمْ فِی الْأَرْضِ وَإِلَیْهِ تُحْشَرُونَ ﴿24﴾

بگو: او کسی است که شما را در زمین خلق کرد، و به سوی او باز می‏گردید. (24)

وَیَقُولُونَ مَتَى هَذَا الْوَعْدُ إِنْ کُنْتُمْ صَادِقِینَ ﴿25﴾

آنها می‏گویند: اگر راست می‏گوئید این وعده قیامت چه زمانی است ؟ (25)

قُلْ إِنَّمَا الْعِلْمُ عِنْدَ اللَّهِ وَإِنَّمَا أَنَا نَذِیرٌ مُبِینٌ ﴿26﴾

بگو علم آن مخصوص خدا است و من فقط بیم دهنده آشکار هستم. (26)

فَلَمَّا رَأَوْهُ زُلْفَةً سِیئَتْ وُجُوهُ الَّذِینَ کَفَرُوا وَقِیلَ هَذَا الَّذِی کُنْتُمْ بِهِ تَدَّعُونَ ﴿27﴾

هنگامی که آن وعده الهی را از نزدیک می‏بینند صورت کافران زشت و سیاه می‏گردد و به آنها گفته می‏شود این همان چیزی است که تقاضای آن را داشتید. (27)

قُلْ أَرَأَیْتُمْ إِنْ أَهْلَکَنِیَ اللَّهُ وَمَنْ مَعِیَ أَوْ رَحِمَنَا فَمَنْ یُجِیرُ الْکَافِرِینَ مِنْ عَذَابٍ أَلِیمٍ ﴿28﴾

بگو: اگر خداوند من و تمام کسانی را که با من هستند هلاک کند یا مورد ترحم قرار دهد، چه کسی کافران را از عذاب دردناک پناه می‏دهد؟ (28)

قُلْ هُوَ الرَّحْمَنُ آمَنَّا بِهِ وَعَلَیْهِ تَوَکَّلْنَا فَسَتَعْلَمُونَ مَنْ هُوَ فِی ضَلَالٍ مُبِینٍ﴿29﴾

بگو: او خداوند رحمان است، ما به او ایمان آورده‏ ایم، و بر او توکل کرده‏ ایم و به زودی می‏دانید چه کسی در گمراهی آشکار است ؟ (29)

قُلْ أَرَأَیْتُمْ إِنْ أَصْبَحَ مَاؤُکُمْ غَوْرًا فَمَنْ یَأْتِیکُمْ بِمَاءٍ مَعِینٍ ﴿30﴾

بگو: به من خبر دهید اگر آبهای (سرزمین) شما در زمین فرو رود چه کسی می‏تواند آب جاری در دسترس شما قرار دهد؟ (30)

سوره 68: القلم

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ

به نام خداوند رحمتگر مهربان

ن وَالْقَلَمِ وَمَا یَسْطُرُونَ ﴿1﴾

ن، سوگند به قلم، و آنچه را با قلم می‏نویسند (1)

مَا أَنْتَ بِنِعْمَةِ رَبِّکَ بِمَجْنُونٍ ﴿2﴾

به برکت نعمت پروردگارت تو مجنون نیستی. (2)

وَإِنَّ لَکَ لَأَجْرًا غَیْرَ مَمْنُونٍ ﴿3﴾

و برای تو اجر و پاداشی عظیم و همیشگی است. (3)

وَإِنَّکَ لَعَلَى خُلُقٍ عَظِیمٍ ﴿4﴾

و تو اخلاق عظیم و برجسته‏ ای داری. (4)

فَسَتُبْصِرُ وَیُبْصِرُونَ ﴿5﴾

و به زودی تو می‏بینی و آنها نیز می‏بینند. (5)

بِأَیْیِکُمُ الْمَفْتُونُ ﴿6﴾

که کدامیک از شما مجنون هستید. (6)

إِنَّ رَبَّکَ هُوَ أَعْلَمُ بِمَنْ ضَلَّ عَنْ سَبِیلِهِ وَهُوَ أَعْلَمُ بِالْمُهْتَدِینَ ﴿7﴾

پروردگار تو بهتر از هر کس می‏داند چه کسی از راه او گمراه شده، و هدایت یافتگان را نیز بهتر می‏شناسد. (7)

فَلَا تُطِعِ الْمُکَذِّبِینَ ﴿8﴾

حال که چنین است از تکذیب کنندگان اطاعت مکن. (8)

وَدُّوا لَوْ تُدْهِنُ فَیُدْهِنُونَ ﴿9﴾

آنها دوست دارند نرمش نشان دهی تا آنها نرمش نشان دهند (نرمشی تواءم با انحراف از مسیر حق). (9)

وَلَا تُطِعْ کُلَّ حَلَّافٍ مَهِینٍ ﴿10﴾

و اطاعت از کسی که بسیار سوگند یاد می‏کند و پست است مکن (10)

هَمَّازٍ مَشَّاءٍ بِنَمِیمٍ ﴿11﴾

کسی که بسیار عیبجو و سخن چین است. (11)

مَنَّاعٍ لِلْخَیْرِ مُعْتَدٍ أَثِیمٍ ﴿12﴾

و بسیار مانع کار خیر. و تجاوزگر، و گناهکار است. (12)

عُتُلٍّ بَعْدَ ذَلِکَ زَنِیمٍ ﴿13﴾

علاوه بر اینها کینه توز و پرخور و خشن و بدنام است. (13)

أَنْ کَانَ ذَا مَالٍ وَبَنِینَ ﴿14﴾

مبادا به خاطر اینکه صاحب مال و فرزندان فراوان است از او پیروی کنی. (14)

إِذَا تُتْلَى عَلَیْهِ آیَاتُنَا قَالَ أَسَاطِیرُ الْأَوَّلِینَ ﴿15﴾

هنگامی که آیات ما بر او خوانده می‏شود می‏گوید اینها افسانه‏ های خرافی پیشینیان است. (15)

سَنَسِمُهُ عَلَى الْخُرْطُومِ ﴿16﴾

به زودی ما بر بینی او علامت و داغ ننگ می‏نهیم. (16)

إِنَّا بَلَوْنَاهُمْ کَمَا بَلَوْنَا أَصْحَابَ الْجَنَّةِ إِذْ أَقْسَمُوا لَیَصْرِمُنَّهَا مُصْبِحِینَ﴿17﴾

ما آنها را آزمودیم همانگونه که صاحبان باغ را آزمایش کردیم، هنگامی که سوگند یاد کردند که میوه‏ های باغ را صبحگاهان (دور از انظار مستمندان) بچینند. (17)

وَلَا یَسْتَثْنُونَ ﴿18﴾

و هیچ از آن استثنا نکنند. (18)

فَطَافَ عَلَیْهَا طَائِفٌ مِنْ رَبِّکَ وَهُمْ نَائِمُونَ ﴿19﴾

اما عذابی فراگیر (شبانه) بر تمام باغ آنها فرود آمد در حالی که همه در خواب بودند. (19)

فَأَصْبَحَتْ کَالصَّرِیمِ ﴿20﴾

و آن باغ سرسبز همچون شب سیاه و ظلمانی شد. (20)

فَتَنَادَوْا مُصْبِحِینَ ﴿21﴾

صبحگاهان یکدیگر را صدا زدند. (21)

أَنِ اغْدُوا عَلَى حَرْثِکُمْ إِنْ کُنْتُمْ صَارِمِینَ ﴿22﴾

که به سوی کشتزار و باغ خود حرکت کنید اگر قصد چیدن میوه‏ ها را دارید. (22)

فَانْطَلَقُوا وَهُمْ یَتَخَافَتُونَ ﴿23﴾

آنها حرکت کردند در حالی که آهسته با هم می‏گفتند. (23)

أَنْ لَا یَدْخُلَنَّهَا الْیَوْمَ عَلَیْکُمْ مِسْکِینٌ ﴿24﴾

مواظب باشید امروز حتی یک فقیر وارد بر شما نشود! (24)

وَغَدَوْا عَلَى حَرْدٍ قَادِرِینَ ﴿25﴾

آنها صبحگاهان تصمیم داشتند که با قدرت از مستمندان جلوگیری کنند. (25)

فَلَمَّا رَأَوْهَا قَالُوا إِنَّا لَضَالُّونَ ﴿26﴾

هنگامی که (وارد باغ شدند، و) آن را دیدند گفتند: ما راه را گم کرده‏ ایم! (26)

بَلْ نَحْنُ مَحْرُومُونَ ﴿27﴾

(آری همه چیز به طور کامل از دست ما رفته) بلکه ما محرومیم. (27)

قَالَ أَوْسَطُهُمْ أَلَمْ أَقُلْ لَکُمْ لَوْلَا تُسَبِّحُونَ ﴿28﴾

یکی از آنها که از همه عاقلتر بود گفت: آیا به شما نگفتم چرا تسبیح خدا نمی‏گوئید؟ (28)

قَالُوا سُبْحَانَ رَبِّنَا إِنَّا کُنَّا ظَالِمِینَ ﴿29﴾

گفتند: منزه است پروردگار ما، مسلما ما ظالم بودیم. (29)

فَأَقْبَلَ بَعْضُهُمْ عَلَى بَعْضٍ یَتَلَاوَمُونَ ﴿30﴾

سپس آنها رو به هم کردند و به ملامت یکدیگر پرداختند. (30)

قَالُوا یَا وَیْلَنَا إِنَّا کُنَّا طَاغِینَ ﴿31﴾

(و فریادشان بلند شد) گفتند: وای بر ما که طغیانگر بودیم. (31)

عَسَى رَبُّنَا أَنْ یُبْدِلَنَا خَیْرًا مِنْهَا إِنَّا إِلَى رَبِّنَا رَاغِبُونَ ﴿32﴾

امیدواریم پروردگارمان (ما را ببخشد و) بهتر از آن را بجای آن به ما بدهد، چرا که ما به او دل بسته‏ ایم. (32)

کَذَلِکَ الْعَذَابُ وَلَعَذَابُ الْآخِرَةِ أَکْبَرُ لَوْ کَانُوا یَعْلَمُونَ ﴿33﴾

اینگونه است عذاب خداوند (در دنیا) و عذاب آخرت از آن هم بزرگتر است اگر می‏دانستند. (33)

إِنَّ لِلْمُتَّقِینَ عِنْدَ رَبِّهِمْ جَنَّاتِ النَّعِیمِ ﴿34﴾

برای پرهیزکاران نزد پروردگارشان باغهای پرنعمت بهشت است (34)

أَفَنَجْعَلُ الْمُسْلِمِینَ کَالْمُجْرِمِینَ ﴿35﴾

آیا مؤ منان را همچون مجرمان قرار می‏دهیم ؟ (35)

مَا لَکُمْ کَیْفَ تَحْکُمُونَ ﴿36﴾

شما را چه می‏شود؟ چگونه داوری می‏کنید؟ (36)

أَمْ لَکُمْ کِتَابٌ فِیهِ تَدْرُسُونَ ﴿37﴾

آیا کتابی دارید که از آن درس می‏خوانید؟ (37)

إِنَّ لَکُمْ فِیهِ لَمَا تَخَیَّرُونَ ﴿38﴾

که آنچه را شما انتخاب می‏کنید از آن شما است؟ (38)

أَمْ لَکُمْ أَیْمَانٌ عَلَیْنَا بَالِغَةٌ إِلَى یَوْمِ الْقِیَامَةِ إِنَّ لَکُمْ لَمَا تَحْکُمُونَ﴿39﴾

یا اینکه عهد و پیمان مؤ کد و مستمری تا روز قیامت بر ما دارید که هر چه را به نفع خود اختیار می‏کنید برای شما قرار می‏دهد؟ (39)

سَلْهُمْ أَیُّهُمْ بِذَلِکَ زَعِیمٌ ﴿40﴾

از آنها بپرس کدامیک از آنان چنین چیزی را تضمین می‏کند؟ (40)

أَمْ لَهُمْ شُرَکَاءُ فَلْیَأْتُوا بِشُرَکَائِهِمْ إِنْ کَانُوا صَادِقِینَ ﴿41﴾

یا اینکه معبودانی دارند (که آنها را شریک خدا قرار داده‏ اند و برای آنان شفاعت می‏کنند) اگر راست می‏گویند معبودان خود را ارائه دهند. (41)

یَوْمَ یُکْشَفُ عَنْ سَاقٍ وَیُدْعَوْنَ إِلَى السُّجُودِ فَلَا یَسْتَطِیعُونَ ﴿42﴾

به خاطر بیاورید روزی را که ساق پاها از وحشت برهنه می‏گردد و دعوت به سجود می‏شوند اما قادر بر آن نیستند! (42)

خَاشِعَةً أَبْصَارُهُمْ تَرْهَقُهُمْ ذِلَّةٌ وَقَدْ کَانُوا یُدْعَوْنَ إِلَى السُّجُودِ وَهُمْ سَالِمُونَ﴿43﴾

این در حالی است که چشمهای آنها (از شدت ندامت و شرمساری) به زیر افتاده و ذلت و خواری وجود آنها را فرا گرفته، آنها پیش از این دعوت به سجود می‏شدند در حالی که سالم بودند (ولی امروز دیگر توانائی آن را ندارند) (43)

فَذَرْنِی وَمَنْ یُکَذِّبُ بِهَذَا الْحَدِیثِ سَنَسْتَدْرِجُهُمْ مِنْ حَیْثُ لَا یَعْلَمُونَ﴿44﴾

اکنون مرا با آنها که این سخن را تکذیب می‏کنند رها کن و ما آنها را از آنجا که نمی‏دانند تدریجا به سوی عذاب پیش می‏بریم. (44)

وَأُمْلِی لَهُمْ إِنَّ کَیْدِی مَتِینٌ ﴿45﴾

و به آنها مهلت می‏دهم، چرا که نقشه‏ های من محکم و دقیق است. (45)

أَمْ تَسْأَلُهُمْ أَجْرًا فَهُمْ مِنْ مَغْرَمٍ مُثْقَلُونَ ﴿46﴾

یا اینکه تو از آنها مطالبه مزدی می‏کنی که پرداخت آن برای آنها سنگین است؟! (46)

أَمْ عِنْدَهُمُ الْغَیْبُ فَهُمْ یَکْتُبُونَ ﴿47﴾

یا اسرار غیب نزد آنها است، و آن را می‏نویسند (و به یکدیگر می‏دهند)؟ (47)

فَاصْبِرْ لِحُکْمِ رَبِّکَ وَلَا تَکُنْ کَصَاحِبِ الْحُوتِ إِذْ نَادَى وَهُوَ مَکْظُومٌ﴿48﴾

اکنون که چنین است صبر کن و منتظر فرمان پروردگارت باش و مانند صاحب ماهی (یونس) نباش (که در تقاضای مجازات قومش ‍ عجله کرد و گرفتار مجازات ترک اولی شد) در آن زمان که خدا را خواند در حالی که مملو از اندوه بود. (48)

لَوْلَا أَنْ تَدَارَکَهُ نِعْمَةٌ مِنْ رَبِّهِ لَنُبِذَ بِالْعَرَاءِ وَهُوَ مَذْمُومٌ ﴿49﴾

و اگر رحمت خدا به یاریش نیامده بود (از شکم ماهی) بیرون افکنده می‏شد در حالی که مذموم بود. (49)

فَاجْتَبَاهُ رَبُّهُ فَجَعَلَهُ مِنَ الصَّالِحِینَ ﴿50﴾

ولی پروردگارش او را برگزید، و از صالحان قرار داد. (50)

وَإِنْ یَکَادُ الَّذِینَ کَفَرُوا لَیُزْلِقُونَکَ بِأَبْصَارِهِمْ لَمَّا سَمِعُوا الذِّکْرَ وَیَقُولُونَ إِنَّهُ لَمَجْنُونٌ ﴿51﴾

نزدیک است کافران هنگامی که آیات قرآن را می‏شنوند تو را با چشمان خود هلاک کنند و می‏گویند او دیوانه است! (51)

وَمَا هُوَ إِلَّا ذِکْرٌ لِلْعَالَمِینَ ﴿52﴾

در حالی که این (قرآن) جز مایه بیداری برای جهانیان نیست. (52)

سوره 69: الحاقة

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ

به نام خداوند رحمتگر مهربان

الْحَاقَّةُ ﴿1﴾

آن روزی که مسلما واقع می‏شود. (1)

مَا الْحَاقَّةُ ﴿2﴾

چه روز واقع شدنی است؟ (2)

وَمَا أَدْرَاکَ مَا الْحَاقَّةُ ﴿3﴾

و تو چه می‏دانی آن روز تحقق یابنده چیست؟ (3)

کَذَّبَتْ ثَمُودُ وَعَادٌ بِالْقَارِعَةِ ﴿4﴾

قوم ثمود و عاد عذاب کوبنده الهی را انکار کردند. (4)

فَأَمَّا ثَمُودُ فَأُهْلِکُوا بِالطَّاغِیَةِ ﴿5﴾

اما قوم «ثمود» با عذابی سرکش هلاک شدند. (5)

وَأَمَّا عَادٌ فَأُهْلِکُوا بِرِیحٍ صَرْصَرٍ عَاتِیَةٍ ﴿6﴾

و اما قوم «عاد» به وسیله تندبادی طغیانگر و سرد و پرصدا به هلاکت رسیدند. (6)

سَخَّرَهَا عَلَیْهِمْ سَبْعَ لَیَالٍ وَثَمَانِیَةَ أَیَّامٍ حُسُومًا فَتَرَى الْقَوْمَ فِیهَا صَرْعَى کَأَنَّهُمْ أَعْجَازُ نَخْلٍ خَاوِیَةٍ ﴿7﴾

(خداوند) این تندباد را هفت شب و هشت روز پی در پی و بنیانکن بر آنها مسلط ساخت و (اگر آنجا بودی) می‏دیدی که آن قوم همچون تنه‏ های پوسیده و تو خالی درختان نخل در میان این تندباد روی زمین افتاده و هلاک شده‏ اند. (7)

فَهَلْ تَرَى لَهُمْ مِنْ بَاقِیَةٍ ﴿8﴾

آیا کسی از آنها را باقی می‏بینی ؟ (8)

وَجَاءَ فِرْعَوْنُ وَمَنْ قَبْلَهُ وَالْمُؤْتَفِکَاتُ بِالْخَاطِئَةِ ﴿9﴾

و فرعون و کسانی که قبل از او بودند، و همچنین اهل شهرهای زیر و رو شده (قوم لوط) مرتکب گناهان بزرگ شدند. (9)

فَعَصَوْا رَسُولَ رَبِّهِمْ فَأَخَذَهُمْ أَخْذَةً رَابِیَةً ﴿10﴾

با فرستاده رسول پروردگارشان مخالفت کردند، و خداوند نیز آنها را به عذاب شدیدی گرفتار ساخت. (10)

إِنَّا لَمَّا طَغَى الْمَاءُ حَمَلْنَاکُمْ فِی الْجَارِیَةِ ﴿11﴾

ما هنگامی که آب طغیان کرد شما را سوار بر کشتی کردیم. (11)

لِنَجْعَلَهَا لَکُمْ تَذْکِرَةً وَتَعِیَهَا أُذُنٌ وَاعِیَةٌ ﴿12﴾

تا آن را وسیله تذکری برای شما قرار دهیم، و گوشهای شنوا آن را نگهداری می‏کنند. (12)

سوره 79: النازعات

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ

به نام خداوند رحمتگر مهربان

إِنَّ فِی ذَلِکَ لَعِبْرَةً لِمَنْ یَخْشَى ﴿26﴾

در این عبرتی است برای کسانی که خدا ترسند. (26)

أَأَنْتُمْ أَشَدُّ خَلْقًا أَمِ السَّمَاءُ بَنَاهَا ﴿27﴾

آیا آفرینش شما (بعد از مرگ) مشکل تر است یا آفرینش آسمانی که خداوند بنا نهاد؟! (27)

رَفَعَ سَمْکَهَا فَسَوَّاهَا ﴿28﴾

سقف آن را برافراشته و آن را منظم ساخت. (28)

وَأَغْطَشَ لَیْلَهَا وَأَخْرَجَ ضُحَاهَا ﴿29﴾

و شبش را تاریک و روزش را آشکار نمود. (29)

وَالْأَرْضَ بَعْدَ ذَلِکَ دَحَاهَا ﴿30﴾

و زمین را بعد از آن گسترش داد. (30)

أَخْرَجَ مِنْهَا مَاءَهَا وَمَرْعَاهَا ﴿31﴾

آبش خارج کرد و چراگاهش را آماده ساخت (31)

وَالْجِبَالَ أَرْسَاهَا ﴿32﴾

و کوهها را ثابت و محکم نمود. (32)

مَتَاعًا لَکُمْ وَلِأَنْعَامِکُمْ ﴿33﴾

همه اینها برای بهره گیری شما و چهارپایان شما است. (33)

قطعات صوتی

مشخصات

سایر مشخصات

تصاویر

تلاوت‌هایی از این قاری

پایگاه قرآن