- 491
- 1000
- 1000
- 1000
تلاوت تحقیق طه نعمانی اسراء ، ضحی ، کوثر
این تلاوت شامل آیات 70 تا 88 سوره اسراء - آیات 1 تا آخر سوره ضحی - آیات 1 تا آخر سوره کوثر است که در استودیوی 29 ساختمان شهدای رادیو اجرا شده است .
و به راستى ما فرزندان آدم را گرامى داشتیم و آنان را در خشکى و دریا [بر مرکبها] برنشاندیم و از چیزهاى پاکیزه به ایشان روزى دادیم و آنها را بر بسیارى از آفریدههاى خود برترى آشکار دادیم (70)
وَلَقَدْ کَرَّمْنَا بَنِی آدَمَ وَحَمَلْنَاهُمْ فِی الْبَرِّ وَالْبَحْرِ وَرَزَقْنَاهُم مِّنَ الطَّیِّبَاتِ وَفَضَّلْنَاهُمْ عَلَى کَثِیرٍ مِّمَّنْ خَلَقْنَا تَفْضِیلًا ﴿70﴾
[یاد کن] روزى را که هر گروهى را با پیشوایشان فرا مىخوانیم پس هر کس کارنامهاش را به دست راستش دهند آنان کارنامه خود را مىخوانند و به قدر نخک هسته خرمایى به آنها ستم نمىشود (71)
یَوْمَ نَدْعُو کُلَّ أُنَاسٍ بِإِمَامِهِمْ فَمَنْ أُوتِیَ کِتَابَهُ بِیَمِینِهِ فَأُوْلَئِکَ یَقْرَؤُونَ کِتَابَهُمْ وَلاَ یُظْلَمُونَ فَتِیلًا ﴿71﴾
و هر که در این [دنیا] کور[دل] باشد در آخرت [هم] کور[دل] و گمراهتر خواهد بود (72)
وَمَن کَانَ فِی هَذِهِ أَعْمَى فَهُوَ فِی الآخِرَةِ أَعْمَى وَأَضَلُّ سَبِیلًا ﴿72﴾
و چیزى نمانده بود که تو را از آنچه به سوى تو وحى کردهایم گمراه کنند تا غیر از آن را بر ما ببندى و در آن صورت تو را به دوستى خود بگیرند (73)
وَإِن کَادُواْ لَیَفْتِنُونَکَ عَنِ الَّذِی أَوْحَیْنَا إِلَیْکَ لِتفْتَرِیَ عَلَیْنَا غَیْرَهُ وَإِذًا لاَّتَّخَذُوکَ خَلِیلًا ﴿73﴾
و اگر تو را استوار نمىداشتیم قطعا نزدیک بود کمى به سوى آنان متمایل شوى (74)
وَلَوْلاَ أَن ثَبَّتْنَاکَ لَقَدْ کِدتَّ تَرْکَنُ إِلَیْهِمْ شَیْئًا قَلِیلًا ﴿74﴾
در آن صورت حتما تو را دو برابر [در] زندگى و دو برابر [پس از] مرگ [عذاب] مىچشانیدیم آنگاه در برابر ما براى خود یاورى نمىیافتى (75)
إِذًا لَّأَذَقْنَاکَ ضِعْفَ الْحَیَاةِ وَضِعْفَ الْمَمَاتِ ثُمَّ لاَ تَجِدُ لَکَ عَلَیْنَا نَصِیرًا ﴿75﴾
و چیزى نمانده بود که تو را از این سرزمین برکنند تا تو را از آنجا بیرون سازند و در آن صورت آنان [هم] پس از تو جز [زمان] اندکى نمىماندند (76)
وَإِن کَادُواْ لَیَسْتَفِزُّونَکَ مِنَ الأَرْضِ لِیُخْرِجوکَ مِنْهَا وَإِذًا لاَّ یَلْبَثُونَ خِلافَکَ إِلاَّ قَلِیلًا ﴿76﴾
سنتى که همواره در میان [امتهاى] فرستادگانى که پیش از تو گسیل داشتهایم [جارى] بوده است و براى سنت [و قانون] ما تغییرى نخواهى یافت (77)
سُنَّةَ مَن قَدْ أَرْسَلْنَا قَبْلَکَ مِن رُّسُلِنَا وَلاَ تَجِدُ لِسُنَّتِنَا تَحْوِیلًا ﴿77﴾
نماز را از زوال آفتاب تا نهایت تاریکى شب برپادار و [نیز] نماز صبح را زیرا نماز صبح همواره [مقرون با] حضور [فرشتگان] است (78)
أَقِمِ الصَّلاَةَ لِدُلُوکِ الشَّمْسِ إِلَى غَسَقِ اللَّیْلِ وَقُرْآنَ الْفَجْرِ إِنَّ قُرْآنَ الْفَجْرِ کَانَ مَشْهُودًا ﴿78﴾
و پاسى از شب را زنده بدار تا براى تو [به منزله] نافلهاى باشد امید که پروردگارت تو را به مقامى ستوده برساند (79)
وَمِنَ اللَّیْلِ فَتَهَجَّدْ بِهِ نَافِلَةً لَّکَ عَسَى أَن یَبْعَثَکَ رَبُّکَ مَقَامًا مَّحْمُودًا ﴿79﴾
و بگو پروردگارا مرا [در هر کارى] به طرز درست داخل کن و به طرز درستخارج ساز و از جانب خود براى من تسلطى یارىبخش قرار ده (80)
وَقُل رَّبِّ أَدْخِلْنِی مُدْخَلَ صِدْقٍ وَأَخْرِجْنِی مُخْرَجَ صِدْقٍ وَاجْعَل لِّی مِن لَّدُنکَ سُلْطَانًا نَّصِیرًا ﴿80﴾
..............
سوره 93: الضحى
به نام خداوند رحمتگر مهربان
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
سوگند به روشنایى روز (1)
وَالضُّحَى ﴿1﴾
سوگند به شب چون آرام گیرد (2)
وَاللَّیْلِ إِذَا سَجَى ﴿2﴾
[که] پروردگارت تو را وانگذاشته و دشمن نداشته است (3)
مَا وَدَّعَکَ رَبُّکَ وَمَا قَلَى ﴿3﴾
و قطعا آخرت براى تو از دنیا نیکوتر خواهد بود (4)
وَلَلْآخِرَةُ خَیْرٌ لَّکَ مِنَ الْأُولَى ﴿4﴾
و بزودى پروردگارت تو را عطا خواهد داد تا خرسند گردى (5)
وَلَسَوْفَ یُعْطِیکَ رَبُّکَ فَتَرْضَى ﴿5﴾
مگر نه تو را یتیم یافت پس پناه داد (6)
أَلَمْ یَجِدْکَ یَتِیمًا فَآوَى ﴿6﴾
و تو را سرگشته یافت پس هدایت کرد (7)
وَوَجَدَکَ ضَالًّا فَهَدَى ﴿7﴾
و تو را تنگدستیافت و بىنیاز گردانید (8)
وَوَجَدَکَ عَائِلًا فَأَغْنَى ﴿8﴾
و اما [تو نیز به پاس نعمت ما] یتیم را میازار (9)
فَأَمَّا الْیَتِیمَ فَلَا تَقْهَرْ ﴿9﴾
و گدا را مران (10)
وَأَمَّا السَّائِلَ فَلَا تَنْهَرْ ﴿10﴾
و از نعمت پروردگار خویش [با مردم] سخن گوى (11)
وَأَمَّا بِنِعْمَةِ رَبِّکَ فَحَدِّثْ ﴿11﴾
.........
سوره 108: الکوثر
به نام خداوند رحمتگر مهربان
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
ما تو را [چشمه] کوثر دادیم (1)
إِنَّا أَعْطَیْنَاکَ الْکَوْثَرَ ﴿1﴾
پس براى پروردگارت نماز گزار و قربانى کن (2)
فَصَلِّ لِرَبِّکَ وَانْحَرْ ﴿2﴾
دشمنتخود بىتبار خواهد بود (3)
إِنَّ شَانِئَکَ هُوَ الْأَبْتَرُ ﴿3﴾
و به راستى ما فرزندان آدم را گرامى داشتیم و آنان را در خشکى و دریا [بر مرکبها] برنشاندیم و از چیزهاى پاکیزه به ایشان روزى دادیم و آنها را بر بسیارى از آفریدههاى خود برترى آشکار دادیم (70)
وَلَقَدْ کَرَّمْنَا بَنِی آدَمَ وَحَمَلْنَاهُمْ فِی الْبَرِّ وَالْبَحْرِ وَرَزَقْنَاهُم مِّنَ الطَّیِّبَاتِ وَفَضَّلْنَاهُمْ عَلَى کَثِیرٍ مِّمَّنْ خَلَقْنَا تَفْضِیلًا ﴿70﴾
[یاد کن] روزى را که هر گروهى را با پیشوایشان فرا مىخوانیم پس هر کس کارنامهاش را به دست راستش دهند آنان کارنامه خود را مىخوانند و به قدر نخک هسته خرمایى به آنها ستم نمىشود (71)
یَوْمَ نَدْعُو کُلَّ أُنَاسٍ بِإِمَامِهِمْ فَمَنْ أُوتِیَ کِتَابَهُ بِیَمِینِهِ فَأُوْلَئِکَ یَقْرَؤُونَ کِتَابَهُمْ وَلاَ یُظْلَمُونَ فَتِیلًا ﴿71﴾
و هر که در این [دنیا] کور[دل] باشد در آخرت [هم] کور[دل] و گمراهتر خواهد بود (72)
وَمَن کَانَ فِی هَذِهِ أَعْمَى فَهُوَ فِی الآخِرَةِ أَعْمَى وَأَضَلُّ سَبِیلًا ﴿72﴾
و چیزى نمانده بود که تو را از آنچه به سوى تو وحى کردهایم گمراه کنند تا غیر از آن را بر ما ببندى و در آن صورت تو را به دوستى خود بگیرند (73)
وَإِن کَادُواْ لَیَفْتِنُونَکَ عَنِ الَّذِی أَوْحَیْنَا إِلَیْکَ لِتفْتَرِیَ عَلَیْنَا غَیْرَهُ وَإِذًا لاَّتَّخَذُوکَ خَلِیلًا ﴿73﴾
و اگر تو را استوار نمىداشتیم قطعا نزدیک بود کمى به سوى آنان متمایل شوى (74)
وَلَوْلاَ أَن ثَبَّتْنَاکَ لَقَدْ کِدتَّ تَرْکَنُ إِلَیْهِمْ شَیْئًا قَلِیلًا ﴿74﴾
در آن صورت حتما تو را دو برابر [در] زندگى و دو برابر [پس از] مرگ [عذاب] مىچشانیدیم آنگاه در برابر ما براى خود یاورى نمىیافتى (75)
إِذًا لَّأَذَقْنَاکَ ضِعْفَ الْحَیَاةِ وَضِعْفَ الْمَمَاتِ ثُمَّ لاَ تَجِدُ لَکَ عَلَیْنَا نَصِیرًا ﴿75﴾
و چیزى نمانده بود که تو را از این سرزمین برکنند تا تو را از آنجا بیرون سازند و در آن صورت آنان [هم] پس از تو جز [زمان] اندکى نمىماندند (76)
وَإِن کَادُواْ لَیَسْتَفِزُّونَکَ مِنَ الأَرْضِ لِیُخْرِجوکَ مِنْهَا وَإِذًا لاَّ یَلْبَثُونَ خِلافَکَ إِلاَّ قَلِیلًا ﴿76﴾
سنتى که همواره در میان [امتهاى] فرستادگانى که پیش از تو گسیل داشتهایم [جارى] بوده است و براى سنت [و قانون] ما تغییرى نخواهى یافت (77)
سُنَّةَ مَن قَدْ أَرْسَلْنَا قَبْلَکَ مِن رُّسُلِنَا وَلاَ تَجِدُ لِسُنَّتِنَا تَحْوِیلًا ﴿77﴾
نماز را از زوال آفتاب تا نهایت تاریکى شب برپادار و [نیز] نماز صبح را زیرا نماز صبح همواره [مقرون با] حضور [فرشتگان] است (78)
أَقِمِ الصَّلاَةَ لِدُلُوکِ الشَّمْسِ إِلَى غَسَقِ اللَّیْلِ وَقُرْآنَ الْفَجْرِ إِنَّ قُرْآنَ الْفَجْرِ کَانَ مَشْهُودًا ﴿78﴾
و پاسى از شب را زنده بدار تا براى تو [به منزله] نافلهاى باشد امید که پروردگارت تو را به مقامى ستوده برساند (79)
وَمِنَ اللَّیْلِ فَتَهَجَّدْ بِهِ نَافِلَةً لَّکَ عَسَى أَن یَبْعَثَکَ رَبُّکَ مَقَامًا مَّحْمُودًا ﴿79﴾
و بگو پروردگارا مرا [در هر کارى] به طرز درست داخل کن و به طرز درستخارج ساز و از جانب خود براى من تسلطى یارىبخش قرار ده (80)
وَقُل رَّبِّ أَدْخِلْنِی مُدْخَلَ صِدْقٍ وَأَخْرِجْنِی مُخْرَجَ صِدْقٍ وَاجْعَل لِّی مِن لَّدُنکَ سُلْطَانًا نَّصِیرًا ﴿80﴾
..............
سوره 93: الضحى
به نام خداوند رحمتگر مهربان
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
سوگند به روشنایى روز (1)
وَالضُّحَى ﴿1﴾
سوگند به شب چون آرام گیرد (2)
وَاللَّیْلِ إِذَا سَجَى ﴿2﴾
[که] پروردگارت تو را وانگذاشته و دشمن نداشته است (3)
مَا وَدَّعَکَ رَبُّکَ وَمَا قَلَى ﴿3﴾
و قطعا آخرت براى تو از دنیا نیکوتر خواهد بود (4)
وَلَلْآخِرَةُ خَیْرٌ لَّکَ مِنَ الْأُولَى ﴿4﴾
و بزودى پروردگارت تو را عطا خواهد داد تا خرسند گردى (5)
وَلَسَوْفَ یُعْطِیکَ رَبُّکَ فَتَرْضَى ﴿5﴾
مگر نه تو را یتیم یافت پس پناه داد (6)
أَلَمْ یَجِدْکَ یَتِیمًا فَآوَى ﴿6﴾
و تو را سرگشته یافت پس هدایت کرد (7)
وَوَجَدَکَ ضَالًّا فَهَدَى ﴿7﴾
و تو را تنگدستیافت و بىنیاز گردانید (8)
وَوَجَدَکَ عَائِلًا فَأَغْنَى ﴿8﴾
و اما [تو نیز به پاس نعمت ما] یتیم را میازار (9)
فَأَمَّا الْیَتِیمَ فَلَا تَقْهَرْ ﴿9﴾
و گدا را مران (10)
وَأَمَّا السَّائِلَ فَلَا تَنْهَرْ ﴿10﴾
و از نعمت پروردگار خویش [با مردم] سخن گوى (11)
وَأَمَّا بِنِعْمَةِ رَبِّکَ فَحَدِّثْ ﴿11﴾
.........
سوره 108: الکوثر
به نام خداوند رحمتگر مهربان
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
ما تو را [چشمه] کوثر دادیم (1)
إِنَّا أَعْطَیْنَاکَ الْکَوْثَرَ ﴿1﴾
پس براى پروردگارت نماز گزار و قربانى کن (2)
فَصَلِّ لِرَبِّکَ وَانْحَرْ ﴿2﴾
دشمنتخود بىتبار خواهد بود (3)
إِنَّ شَانِئَکَ هُوَ الْأَبْتَرُ ﴿3﴾
