- 5317
- 1000
- 1000
- 1000
تلاوت تحقیق دوره ای محمد صدیق منشاوی 162 - آیات سوره های عبس ، تکویر ، انفطار و 1 تا 10 مطففین
این تلاوت شامل سوره های مبارکه عبس ، تکویر ، انفطار و آیات 1 تا 10 سوره مبارکه مطففین است .
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
عَبَسَ وَتَوَلَّى ﴿1﴾
چهره درهم کشید و روی برتافت! (1)
أَنْ جَاءَهُ الْأَعْمَى ﴿2﴾
از اینکه نابینایی به سراغ او آمده بود. (2)
وَمَا یُدْرِیکَ لَعَلَّهُ یَزَّکَّى ﴿3﴾
تو چه میدانی شاید او پاکی و تقوی پیشه کند؟ (3)
أَوْ یَذَّکَّرُ فَتَنْفَعَهُ الذِّکْرَى ﴿4﴾
یا متذکر گردد و این تذکر به حال او مفید باشد. (4)
أَمَّا مَنِ اسْتَغْنَى ﴿5﴾
اما آن کس که مستغنی است (5)
فَأَنْتَ لَهُ تَصَدَّى ﴿6﴾
تو به او روی میآوری! (6)
وَمَا عَلَیْکَ أَلَّا یَزَّکَّى ﴿7﴾
در حالی که اگر او خود را پاک نسازد چیزی بر تو نیست. (7)
وَأَمَّا مَنْ جَاءَکَ یَسْعَى ﴿8﴾
اما کسی که به سراغ تو میآید و کوشش میکند، (8)
وَهُوَ یَخْشَى ﴿9﴾
و از خدا ترسان است، (9)
فَأَنْتَ عَنْهُ تَلَهَّى ﴿10﴾
تو از او غافل میشوی. (10)
کَلَّا إِنَّهَا تَذْکِرَةٌ ﴿11﴾
هرگز چنین مکن، این (قرآن) یک تذکر و یاد آوری است. (11)
فَمَنْ شَاءَ ذَکَرَهُ ﴿12﴾
و هر کس بخواهد از آن پند میگیرد. (12)
فِی صُحُفٍ مُکَرَّمَةٍ ﴿13﴾
در الواح پرارزشی ثبت است. (13)
مَرْفُوعَةٍ مُطَهَّرَةٍ ﴿14﴾
الواحی والاقدر و پاکیزه. (14)
بِأَیْدِی سَفَرَةٍ ﴿15﴾
به دست سفیرانی است، (15)
کِرَامٍ بَرَرَةٍ ﴿16﴾
والامقام و فرمانبردار و نیکوکار. (16)
قُتِلَ الْإِنْسَانُ مَا أَکْفَرَهُ ﴿17﴾
مرگ بر این انسان، چقدر کافر و ناسپاس است؟! (17)
مِنْ أَیِّ شَیْءٍ خَلَقَهُ ﴿18﴾
(خداوند) او را از چه چیز آفرید؟ (18)
مِنْ نُطْفَةٍ خَلَقَهُ فَقَدَّرَهُ ﴿19﴾
از نطفه ناچیزی او را آفرید، سپس اندازه گیری کرد و موزون ساخت. (19)
ثُمَّ السَّبِیلَ یَسَّرَهُ ﴿20﴾
سپس راه را برای او آسان ساخت. (20)
ثُمَّ أَمَاتَهُ فَأَقْبَرَهُ ﴿21﴾
بعد او را میراند و در قبر پنهان نمود. (21)
ثُمَّ إِذَا شَاءَ أَنْشَرَهُ ﴿22﴾
سپس هر زمان بخواهد او را زنده میکند. (22)
کَلَّا لَمَّا یَقْضِ مَا أَمَرَهُ ﴿23﴾
چنین نیست که او میپندارد، او هنوز فرمان الهی را اطاعت نکرده است. (23)
فَلْیَنْظُرِ الْإِنْسَانُ إِلَى طَعَامِهِ ﴿24﴾
انسان باید به غذای خویش بنگرد. (24)
أَنَّا صَبَبْنَا الْمَاءَ صَبًّا ﴿25﴾
ما آب فراوانی از آسمان فروریختیم! (25)
ثُمَّ شَقَقْنَا الْأَرْضَ شَقًّا ﴿26﴾
سپس زمین را از هم شکافتیم. (26)
فَأَنْبَتْنَا فِیهَا حَبًّا ﴿27﴾
و در آن دانه های فراوانی رویاندیم. (27)
وَعِنَبًا وَقَضْبًا ﴿28﴾
و انگور و سبزی بسیار، (28)
وَزَیْتُونًا وَنَخْلًا ﴿29﴾
و زیتون و نخل فراوان، (29)
وَحَدَائِقَ غُلْبًا ﴿30﴾
و باغهایی پر درخت، (30)
وَفَاکِهَةً وَأَبًّا ﴿31﴾
و میوه و چراگاه، (31)
مَتَاعًا لَکُمْ وَلِأَنْعَامِکُمْ ﴿32﴾
تا وسیله ای برای بهره گیری و چهارپایانتان باشد. (32)
فَإِذَا جَاءَتِ الصَّاخَّةُ ﴿33﴾
هنگامی که آن صدای مهیب (صیحه رستاخیز) بیاید (کافران در اندوه عمیقی فرو میروند) (33)
یَوْمَ یَفِرُّ الْمَرْءُ مِنْ أَخِیهِ ﴿34﴾
در آن روز که انسان از برادر خود فرار میکند، (34)
وَأُمِّهِ وَأَبِیهِ ﴿35﴾
و از مادر و پدرش، (35)
وَصَاحِبَتِهِ وَبَنِیهِ ﴿36﴾
و زن و فرزندانش، (36)
لِکُلِّ امْرِئٍ مِنْهُمْ یَوْمَئِذٍ شَأْنٌ یُغْنِیهِ ﴿37﴾
در آن روز هر کدام از آنها وضعی دارد که او را کاملا به خود مشغول میسازد (37)
وُجُوهٌ یَوْمَئِذٍ مُسْفِرَةٌ ﴿38﴾
صورتهایی در آن روز گشاده و نورانی است، (38)
ضَاحِکَةٌ مُسْتَبْشِرَةٌ ﴿39﴾
خندان و مسرور است (39)
وَوُجُوهٌ یَوْمَئِذٍ عَلَیْهَا غَبَرَةٌ ﴿40﴾
و صورتهایی در آن روز غبارآلود است، (40)
تَرْهَقُهَا قَتَرَةٌ ﴿41﴾
و دود تاریکی آنها را پوشانده (41)
أُولَئِکَ هُمُ الْکَفَرَةُ الْفَجَرَةُ ﴿42﴾
آنها همان کافران فاجرند (42)
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
إِذَا الشَّمْسُ کُوِّرَتْ ﴿1﴾
در آن هنگام که خورشید درهم پیچیده شود. (1)
وَإِذَا النُّجُومُ انْکَدَرَتْ ﴿2﴾
و در آن هنگام که ستارگان بیفروغ شوند. (2)
وَإِذَا الْجِبَالُ سُیِّرَتْ ﴿3﴾
و در آن هنگام که کوهها بحرکت در آیند. (3)
وَإِذَا الْعِشَارُ عُطِّلَتْ ﴿4﴾
و در آن هنگام که باارزشترین اموال به دست فراموشی سپرده شود. (4)
وَإِذَا الْوُحُوشُ حُشِرَتْ ﴿5﴾
و در آن هنگام که وحوش جمع شوند. (5)
وَإِذَا الْبِحَارُ سُجِّرَتْ ﴿6﴾
و در آن هنگام که دریاها بر افروخته شوند. (6)
وَإِذَا النُّفُوسُ زُوِّجَتْ ﴿7﴾
و در آن هنگام که هر کس با همسان خود قرین گردد. (7)
وَإِذَا الْمَوْءُودَةُ سُئِلَتْ ﴿8﴾
و در آن هنگام که از دختران زنده به گور شده سؤ ال شود، (8)
بِأَیِّ ذَنْبٍ قُتِلَتْ ﴿9﴾
که به کدامین گناه کشته شدند؟! (9)
وَإِذَا الصُّحُفُ نُشِرَتْ ﴿10﴾
و در آن هنگام که نامه های اعمال گشوده شود. (10)
وَإِذَا السَّمَاءُ کُشِطَتْ ﴿11﴾
و در آن هنگام که پرده از روی آسمان بر گرفته شود. (11)
وَإِذَا الْجَحِیمُ سُعِّرَتْ ﴿12﴾
و در آن هنگام که دوزخ شعله ور گردد. (12)
وَإِذَا الْجَنَّةُ أُزْلِفَتْ ﴿13﴾
و در آن هنگام که بهشت نزدیک شود. (13)
عَلِمَتْ نَفْسٌ مَا أَحْضَرَتْ ﴿14﴾
آری در آن موقع هر کس میداند چه چیزی را آماده کرده است! (14)
فَلَا أُقْسِمُ بِالْخُنَّسِ ﴿15﴾
سوگند به ستارگانی که باز میگردند. (15)
الْجَوَارِ الْکُنَّسِ ﴿16﴾
حرکت میکنند و از دیده ها پنهان میشوند. (16)
وَاللَّیْلِ إِذَا عَسْعَسَ ﴿17﴾
و قسم به شب هنگامی که پشت کند و به آخر رسد، (17)
وَالصُّبْحِ إِذَا تَنَفَّسَ ﴿18﴾
و صبح هنگامی که تنفس کند، (18)
إِنَّهُ لَقَوْلُ رَسُولٍ کَرِیمٍ ﴿19﴾
که این (قرآن) کلام فرستاده بزرگواری است (جبرییل امین). (19)
ذِی قُوَّةٍ عِنْدَ ذِی الْعَرْشِ مَکِینٍ ﴿20﴾
که صاحب قدرت است و نزد (خداوند) صاحب عرش مقام والا دارد. (20)
مُطَاعٍ ثَمَّ أَمِینٍ ﴿21﴾
فرمانروا و امین است. (21)
وَمَا صَاحِبُکُمْ بِمَجْنُونٍ ﴿22﴾
و مصاحب شما (پیامبر) دیوانه نیست. (22)
وَلَقَدْ رَآهُ بِالْأُفُقِ الْمُبِینِ ﴿23﴾
او رسول الهی (جبرئیل) را در افق روشن مشاهده کرد. (23)
وَمَا هُوَ عَلَى الْغَیْبِ بِضَنِینٍ ﴿24﴾
او نسبت به آنچه از طریق وحی دریافت داشته بخل ندارد. (24)
وَمَا هُوَ بِقَوْلِ شَیْطَانٍ رَجِیمٍ ﴿25﴾
این (قرآن) گفته شیطان رجیم نیست. (25)
فَأَیْنَ تَذْهَبُونَ ﴿26﴾
پس به کجا میروید؟! (26)
إِنْ هُوَ إِلَّا ذِکْرٌ لِلْعَالَمِینَ ﴿27﴾
این قرآن چیزی جز تذکری برای جهانیان نیست. (27)
لِمَنْ شَاءَ مِنْکُمْ أَنْ یَسْتَقِیمَ ﴿28﴾
برای آنها که میخواهند راه مستقیم در پیش گیرند. (28)
وَمَا تَشَاءُونَ إِلَّا أَنْ یَشَاءَ اللَّهُ رَبُّ الْعَالَمِینَ ﴿29﴾
و شما اراده نمیکنید مگر اینکه خداوند پروردگار جهانیان بخواهد. (29)
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
إِذَا السَّمَاءُ انْفَطَرَتْ ﴿1﴾
آن زمان که آسمان (کرات آسمانی) از هم شکافته شود. (1)
وَإِذَا الْکَوَاکِبُ انْتَثَرَتْ ﴿2﴾
و آن زمان که ستارگان پراکنده شود و فرو ریزد (2)
وَإِذَا الْبِحَارُ فُجِّرَتْ ﴿3﴾
و آن زمان که دریاها به هم پیوسته شود. (3)
وَإِذَا الْقُبُورُ بُعْثِرَتْ ﴿4﴾
و آن زمان که قبرها زیر و رو شود (و مردگان خارج شوند). (4)
عَلِمَتْ نَفْسٌ مَا قَدَّمَتْ وَأَخَّرَتْ ﴿5﴾
در آن زمان هر کس میداند آنچه را از قبل فرستاده، و آنچه را برای بعد گذاشته است (5)
یَا أَیُّهَا الْإِنْسَانُ مَا غَرَّکَ بِرَبِّکَ الْکَرِیمِ ﴿6﴾
ای انسان چه چیز تو را در برابر پروردگار کریمت مغرور ساخته؟! (6)
الَّذِی خَلَقَکَ فَسَوَّاکَ فَعَدَلَکَ ﴿7﴾
همان خدایی که تو را آفرید و منظم ساخت. (7)
فِی أَیِّ صُورَةٍ مَا شَاءَ رَکَّبَکَ ﴿8﴾
و در هر صورتی میخواست تو را ترکیب نمود (8)
کَلَّا بَلْ تُکَذِّبُونَ بِالدِّینِ ﴿9﴾
آنچنان که شما میپندارید نیست، بلکه شما روز جزا را منکرید. (9)
وَإِنَّ عَلَیْکُمْ لَحَافِظِینَ ﴿10﴾
و بدون شک نگاهبانانی بر شما گمارده شده. (10)
کِرَامًا کَاتِبِینَ ﴿11﴾
والامقام و نویسنده (اعمال نیک و بد شما). (11)
یَعْلَمُونَ مَا تَفْعَلُونَ ﴿12﴾
آنها میدانند شما چه میکنید. (12)
إِنَّ الْأَبْرَارَ لَفِی نَعِیمٍ ﴿13﴾
مسلما نیکان در نعمت فراوانی هستند. (13)
وَإِنَّ الْفُجَّارَ لَفِی جَحِیمٍ ﴿14﴾
و بدکاران در دوزخند. (14)
یَصْلَوْنَهَا یَوْمَ الدِّینِ ﴿15﴾
روز جزا وارد آن میشوند و میسوزند. (15)
وَمَا هُمْ عَنْهَا بِغَائِبِینَ ﴿16﴾
و هیچگاه از آن غائب و دور نیستند. (16)
وَمَا أَدْرَاکَ مَا یَوْمُ الدِّینِ ﴿17﴾
تو چه میدانی روز قیامت چیست ؟ (17)
ثُمَّ مَا أَدْرَاکَ مَا یَوْمُ الدِّینِ ﴿18﴾
باز چه میدانی روز قیامت چیست ؟ (18)
یَوْمَ لَا تَمْلِکُ نَفْسٌ لِنَفْسٍ شَیْئًا وَالْأَمْرُ یَوْمَئِذٍ لِلَّهِ ﴿19﴾
روزی است که هیچکس قادر بر انجام کاری در حق دیگری نیست، و همه امور در آن روز از آن خدا است. (19)
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
وَیْلٌ لِلْمُطَفِّفِینَ ﴿1﴾
وای بر کمفروشان. (1)
الَّذِینَ إِذَا اکْتَالُوا عَلَى النَّاسِ یَسْتَوْفُونَ ﴿2﴾
آنها که وقتی برای خود کیل میکنند حق خود را به طور کامل میگیرند. (2)
وَإِذَا کَالُوهُمْ أَوْ وَزَنُوهُمْ یُخْسِرُونَ ﴿3﴾
اما هنگامی که میخواهند برای دیگران کیل یا وزن کنند کم میگذارند! (3)
أَلَا یَظُنُّ أُولَئِکَ أَنَّهُمْ مَبْعُوثُونَ ﴿4﴾
آیا آنها باور ندارند که برانگیخته میشوند. (4)
لِیَوْمٍ عَظِیمٍ ﴿5﴾
در روزی بزرگ. (5)
یَوْمَ یَقُومُ النَّاسُ لِرَبِّ الْعَالَمِینَ ﴿6﴾
روزی که مردم در پیشگاه رب العالمین میایستند. (6)
کَلَّا إِنَّ کِتَابَ الْفُجَّارِ لَفِی سِجِّینٍ ﴿7﴾
چنین نیست که آنها (درباره قیامت خیال میکنند) مسلما نامه اعمال فاجران در سجین است! (7)
وَمَا أَدْرَاکَ مَا سِجِّینٌ ﴿8﴾
تو چه میدانی سجین چیست ؟ (8)
کِتَابٌ مَرْقُومٌ ﴿9﴾
نامه ای است رقم زده شده و سرنوشتی است حتمی. (9)
وَیْلٌ یَوْمَئِذٍ لِلْمُکَذِّبِینَ ﴿10﴾
وای در آن روز بر تکذیب کنندگان. (10)
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
عَبَسَ وَتَوَلَّى ﴿1﴾
چهره درهم کشید و روی برتافت! (1)
أَنْ جَاءَهُ الْأَعْمَى ﴿2﴾
از اینکه نابینایی به سراغ او آمده بود. (2)
وَمَا یُدْرِیکَ لَعَلَّهُ یَزَّکَّى ﴿3﴾
تو چه میدانی شاید او پاکی و تقوی پیشه کند؟ (3)
أَوْ یَذَّکَّرُ فَتَنْفَعَهُ الذِّکْرَى ﴿4﴾
یا متذکر گردد و این تذکر به حال او مفید باشد. (4)
أَمَّا مَنِ اسْتَغْنَى ﴿5﴾
اما آن کس که مستغنی است (5)
فَأَنْتَ لَهُ تَصَدَّى ﴿6﴾
تو به او روی میآوری! (6)
وَمَا عَلَیْکَ أَلَّا یَزَّکَّى ﴿7﴾
در حالی که اگر او خود را پاک نسازد چیزی بر تو نیست. (7)
وَأَمَّا مَنْ جَاءَکَ یَسْعَى ﴿8﴾
اما کسی که به سراغ تو میآید و کوشش میکند، (8)
وَهُوَ یَخْشَى ﴿9﴾
و از خدا ترسان است، (9)
فَأَنْتَ عَنْهُ تَلَهَّى ﴿10﴾
تو از او غافل میشوی. (10)
کَلَّا إِنَّهَا تَذْکِرَةٌ ﴿11﴾
هرگز چنین مکن، این (قرآن) یک تذکر و یاد آوری است. (11)
فَمَنْ شَاءَ ذَکَرَهُ ﴿12﴾
و هر کس بخواهد از آن پند میگیرد. (12)
فِی صُحُفٍ مُکَرَّمَةٍ ﴿13﴾
در الواح پرارزشی ثبت است. (13)
مَرْفُوعَةٍ مُطَهَّرَةٍ ﴿14﴾
الواحی والاقدر و پاکیزه. (14)
بِأَیْدِی سَفَرَةٍ ﴿15﴾
به دست سفیرانی است، (15)
کِرَامٍ بَرَرَةٍ ﴿16﴾
والامقام و فرمانبردار و نیکوکار. (16)
قُتِلَ الْإِنْسَانُ مَا أَکْفَرَهُ ﴿17﴾
مرگ بر این انسان، چقدر کافر و ناسپاس است؟! (17)
مِنْ أَیِّ شَیْءٍ خَلَقَهُ ﴿18﴾
(خداوند) او را از چه چیز آفرید؟ (18)
مِنْ نُطْفَةٍ خَلَقَهُ فَقَدَّرَهُ ﴿19﴾
از نطفه ناچیزی او را آفرید، سپس اندازه گیری کرد و موزون ساخت. (19)
ثُمَّ السَّبِیلَ یَسَّرَهُ ﴿20﴾
سپس راه را برای او آسان ساخت. (20)
ثُمَّ أَمَاتَهُ فَأَقْبَرَهُ ﴿21﴾
بعد او را میراند و در قبر پنهان نمود. (21)
ثُمَّ إِذَا شَاءَ أَنْشَرَهُ ﴿22﴾
سپس هر زمان بخواهد او را زنده میکند. (22)
کَلَّا لَمَّا یَقْضِ مَا أَمَرَهُ ﴿23﴾
چنین نیست که او میپندارد، او هنوز فرمان الهی را اطاعت نکرده است. (23)
فَلْیَنْظُرِ الْإِنْسَانُ إِلَى طَعَامِهِ ﴿24﴾
انسان باید به غذای خویش بنگرد. (24)
أَنَّا صَبَبْنَا الْمَاءَ صَبًّا ﴿25﴾
ما آب فراوانی از آسمان فروریختیم! (25)
ثُمَّ شَقَقْنَا الْأَرْضَ شَقًّا ﴿26﴾
سپس زمین را از هم شکافتیم. (26)
فَأَنْبَتْنَا فِیهَا حَبًّا ﴿27﴾
و در آن دانه های فراوانی رویاندیم. (27)
وَعِنَبًا وَقَضْبًا ﴿28﴾
و انگور و سبزی بسیار، (28)
وَزَیْتُونًا وَنَخْلًا ﴿29﴾
و زیتون و نخل فراوان، (29)
وَحَدَائِقَ غُلْبًا ﴿30﴾
و باغهایی پر درخت، (30)
وَفَاکِهَةً وَأَبًّا ﴿31﴾
و میوه و چراگاه، (31)
مَتَاعًا لَکُمْ وَلِأَنْعَامِکُمْ ﴿32﴾
تا وسیله ای برای بهره گیری و چهارپایانتان باشد. (32)
فَإِذَا جَاءَتِ الصَّاخَّةُ ﴿33﴾
هنگامی که آن صدای مهیب (صیحه رستاخیز) بیاید (کافران در اندوه عمیقی فرو میروند) (33)
یَوْمَ یَفِرُّ الْمَرْءُ مِنْ أَخِیهِ ﴿34﴾
در آن روز که انسان از برادر خود فرار میکند، (34)
وَأُمِّهِ وَأَبِیهِ ﴿35﴾
و از مادر و پدرش، (35)
وَصَاحِبَتِهِ وَبَنِیهِ ﴿36﴾
و زن و فرزندانش، (36)
لِکُلِّ امْرِئٍ مِنْهُمْ یَوْمَئِذٍ شَأْنٌ یُغْنِیهِ ﴿37﴾
در آن روز هر کدام از آنها وضعی دارد که او را کاملا به خود مشغول میسازد (37)
وُجُوهٌ یَوْمَئِذٍ مُسْفِرَةٌ ﴿38﴾
صورتهایی در آن روز گشاده و نورانی است، (38)
ضَاحِکَةٌ مُسْتَبْشِرَةٌ ﴿39﴾
خندان و مسرور است (39)
وَوُجُوهٌ یَوْمَئِذٍ عَلَیْهَا غَبَرَةٌ ﴿40﴾
و صورتهایی در آن روز غبارآلود است، (40)
تَرْهَقُهَا قَتَرَةٌ ﴿41﴾
و دود تاریکی آنها را پوشانده (41)
أُولَئِکَ هُمُ الْکَفَرَةُ الْفَجَرَةُ ﴿42﴾
آنها همان کافران فاجرند (42)
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
إِذَا الشَّمْسُ کُوِّرَتْ ﴿1﴾
در آن هنگام که خورشید درهم پیچیده شود. (1)
وَإِذَا النُّجُومُ انْکَدَرَتْ ﴿2﴾
و در آن هنگام که ستارگان بیفروغ شوند. (2)
وَإِذَا الْجِبَالُ سُیِّرَتْ ﴿3﴾
و در آن هنگام که کوهها بحرکت در آیند. (3)
وَإِذَا الْعِشَارُ عُطِّلَتْ ﴿4﴾
و در آن هنگام که باارزشترین اموال به دست فراموشی سپرده شود. (4)
وَإِذَا الْوُحُوشُ حُشِرَتْ ﴿5﴾
و در آن هنگام که وحوش جمع شوند. (5)
وَإِذَا الْبِحَارُ سُجِّرَتْ ﴿6﴾
و در آن هنگام که دریاها بر افروخته شوند. (6)
وَإِذَا النُّفُوسُ زُوِّجَتْ ﴿7﴾
و در آن هنگام که هر کس با همسان خود قرین گردد. (7)
وَإِذَا الْمَوْءُودَةُ سُئِلَتْ ﴿8﴾
و در آن هنگام که از دختران زنده به گور شده سؤ ال شود، (8)
بِأَیِّ ذَنْبٍ قُتِلَتْ ﴿9﴾
که به کدامین گناه کشته شدند؟! (9)
وَإِذَا الصُّحُفُ نُشِرَتْ ﴿10﴾
و در آن هنگام که نامه های اعمال گشوده شود. (10)
وَإِذَا السَّمَاءُ کُشِطَتْ ﴿11﴾
و در آن هنگام که پرده از روی آسمان بر گرفته شود. (11)
وَإِذَا الْجَحِیمُ سُعِّرَتْ ﴿12﴾
و در آن هنگام که دوزخ شعله ور گردد. (12)
وَإِذَا الْجَنَّةُ أُزْلِفَتْ ﴿13﴾
و در آن هنگام که بهشت نزدیک شود. (13)
عَلِمَتْ نَفْسٌ مَا أَحْضَرَتْ ﴿14﴾
آری در آن موقع هر کس میداند چه چیزی را آماده کرده است! (14)
فَلَا أُقْسِمُ بِالْخُنَّسِ ﴿15﴾
سوگند به ستارگانی که باز میگردند. (15)
الْجَوَارِ الْکُنَّسِ ﴿16﴾
حرکت میکنند و از دیده ها پنهان میشوند. (16)
وَاللَّیْلِ إِذَا عَسْعَسَ ﴿17﴾
و قسم به شب هنگامی که پشت کند و به آخر رسد، (17)
وَالصُّبْحِ إِذَا تَنَفَّسَ ﴿18﴾
و صبح هنگامی که تنفس کند، (18)
إِنَّهُ لَقَوْلُ رَسُولٍ کَرِیمٍ ﴿19﴾
که این (قرآن) کلام فرستاده بزرگواری است (جبرییل امین). (19)
ذِی قُوَّةٍ عِنْدَ ذِی الْعَرْشِ مَکِینٍ ﴿20﴾
که صاحب قدرت است و نزد (خداوند) صاحب عرش مقام والا دارد. (20)
مُطَاعٍ ثَمَّ أَمِینٍ ﴿21﴾
فرمانروا و امین است. (21)
وَمَا صَاحِبُکُمْ بِمَجْنُونٍ ﴿22﴾
و مصاحب شما (پیامبر) دیوانه نیست. (22)
وَلَقَدْ رَآهُ بِالْأُفُقِ الْمُبِینِ ﴿23﴾
او رسول الهی (جبرئیل) را در افق روشن مشاهده کرد. (23)
وَمَا هُوَ عَلَى الْغَیْبِ بِضَنِینٍ ﴿24﴾
او نسبت به آنچه از طریق وحی دریافت داشته بخل ندارد. (24)
وَمَا هُوَ بِقَوْلِ شَیْطَانٍ رَجِیمٍ ﴿25﴾
این (قرآن) گفته شیطان رجیم نیست. (25)
فَأَیْنَ تَذْهَبُونَ ﴿26﴾
پس به کجا میروید؟! (26)
إِنْ هُوَ إِلَّا ذِکْرٌ لِلْعَالَمِینَ ﴿27﴾
این قرآن چیزی جز تذکری برای جهانیان نیست. (27)
لِمَنْ شَاءَ مِنْکُمْ أَنْ یَسْتَقِیمَ ﴿28﴾
برای آنها که میخواهند راه مستقیم در پیش گیرند. (28)
وَمَا تَشَاءُونَ إِلَّا أَنْ یَشَاءَ اللَّهُ رَبُّ الْعَالَمِینَ ﴿29﴾
و شما اراده نمیکنید مگر اینکه خداوند پروردگار جهانیان بخواهد. (29)
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
إِذَا السَّمَاءُ انْفَطَرَتْ ﴿1﴾
آن زمان که آسمان (کرات آسمانی) از هم شکافته شود. (1)
وَإِذَا الْکَوَاکِبُ انْتَثَرَتْ ﴿2﴾
و آن زمان که ستارگان پراکنده شود و فرو ریزد (2)
وَإِذَا الْبِحَارُ فُجِّرَتْ ﴿3﴾
و آن زمان که دریاها به هم پیوسته شود. (3)
وَإِذَا الْقُبُورُ بُعْثِرَتْ ﴿4﴾
و آن زمان که قبرها زیر و رو شود (و مردگان خارج شوند). (4)
عَلِمَتْ نَفْسٌ مَا قَدَّمَتْ وَأَخَّرَتْ ﴿5﴾
در آن زمان هر کس میداند آنچه را از قبل فرستاده، و آنچه را برای بعد گذاشته است (5)
یَا أَیُّهَا الْإِنْسَانُ مَا غَرَّکَ بِرَبِّکَ الْکَرِیمِ ﴿6﴾
ای انسان چه چیز تو را در برابر پروردگار کریمت مغرور ساخته؟! (6)
الَّذِی خَلَقَکَ فَسَوَّاکَ فَعَدَلَکَ ﴿7﴾
همان خدایی که تو را آفرید و منظم ساخت. (7)
فِی أَیِّ صُورَةٍ مَا شَاءَ رَکَّبَکَ ﴿8﴾
و در هر صورتی میخواست تو را ترکیب نمود (8)
کَلَّا بَلْ تُکَذِّبُونَ بِالدِّینِ ﴿9﴾
آنچنان که شما میپندارید نیست، بلکه شما روز جزا را منکرید. (9)
وَإِنَّ عَلَیْکُمْ لَحَافِظِینَ ﴿10﴾
و بدون شک نگاهبانانی بر شما گمارده شده. (10)
کِرَامًا کَاتِبِینَ ﴿11﴾
والامقام و نویسنده (اعمال نیک و بد شما). (11)
یَعْلَمُونَ مَا تَفْعَلُونَ ﴿12﴾
آنها میدانند شما چه میکنید. (12)
إِنَّ الْأَبْرَارَ لَفِی نَعِیمٍ ﴿13﴾
مسلما نیکان در نعمت فراوانی هستند. (13)
وَإِنَّ الْفُجَّارَ لَفِی جَحِیمٍ ﴿14﴾
و بدکاران در دوزخند. (14)
یَصْلَوْنَهَا یَوْمَ الدِّینِ ﴿15﴾
روز جزا وارد آن میشوند و میسوزند. (15)
وَمَا هُمْ عَنْهَا بِغَائِبِینَ ﴿16﴾
و هیچگاه از آن غائب و دور نیستند. (16)
وَمَا أَدْرَاکَ مَا یَوْمُ الدِّینِ ﴿17﴾
تو چه میدانی روز قیامت چیست ؟ (17)
ثُمَّ مَا أَدْرَاکَ مَا یَوْمُ الدِّینِ ﴿18﴾
باز چه میدانی روز قیامت چیست ؟ (18)
یَوْمَ لَا تَمْلِکُ نَفْسٌ لِنَفْسٍ شَیْئًا وَالْأَمْرُ یَوْمَئِذٍ لِلَّهِ ﴿19﴾
روزی است که هیچکس قادر بر انجام کاری در حق دیگری نیست، و همه امور در آن روز از آن خدا است. (19)
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
وَیْلٌ لِلْمُطَفِّفِینَ ﴿1﴾
وای بر کمفروشان. (1)
الَّذِینَ إِذَا اکْتَالُوا عَلَى النَّاسِ یَسْتَوْفُونَ ﴿2﴾
آنها که وقتی برای خود کیل میکنند حق خود را به طور کامل میگیرند. (2)
وَإِذَا کَالُوهُمْ أَوْ وَزَنُوهُمْ یُخْسِرُونَ ﴿3﴾
اما هنگامی که میخواهند برای دیگران کیل یا وزن کنند کم میگذارند! (3)
أَلَا یَظُنُّ أُولَئِکَ أَنَّهُمْ مَبْعُوثُونَ ﴿4﴾
آیا آنها باور ندارند که برانگیخته میشوند. (4)
لِیَوْمٍ عَظِیمٍ ﴿5﴾
در روزی بزرگ. (5)
یَوْمَ یَقُومُ النَّاسُ لِرَبِّ الْعَالَمِینَ ﴿6﴾
روزی که مردم در پیشگاه رب العالمین میایستند. (6)
کَلَّا إِنَّ کِتَابَ الْفُجَّارِ لَفِی سِجِّینٍ ﴿7﴾
چنین نیست که آنها (درباره قیامت خیال میکنند) مسلما نامه اعمال فاجران در سجین است! (7)
وَمَا أَدْرَاکَ مَا سِجِّینٌ ﴿8﴾
تو چه میدانی سجین چیست ؟ (8)
کِتَابٌ مَرْقُومٌ ﴿9﴾
نامه ای است رقم زده شده و سرنوشتی است حتمی. (9)
وَیْلٌ یَوْمَئِذٍ لِلْمُکَذِّبِینَ ﴿10﴾
وای در آن روز بر تکذیب کنندگان. (10)
