- 1167
- 1000
- 1000
- 1000
تلاوت تحقیق راغب مصطفی غلوش سوره نبأ، نازعات
تلاوت تحقیق راغب مصطفی غلوش، این تلاوت در سال 1979 میلادی، در کشور مصر، شهره قاهره، مسجد امام حسین (ع) اجرا گردیده است.
سوره 78: النبأ
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
عَمَّ یَتَسَاءَلُونَ ﴿1﴾
آنها از چه چیز از یکدیگر سؤ ال میکنند؟! (1)
عَنِ النَّبَإِ الْعَظِیمِ ﴿2﴾
از خبر بزرگ و پر اهمیت (رستاخیز). (2)
الَّذِی هُمْ فِیهِ مُخْتَلِفُونَ ﴿3﴾
همان خبری که پیوسته در آن اختلاف دارند. (3)
کَلَّا سَیَعْلَمُونَ ﴿4﴾
چنین نیست که آنها فکر میکنند، و به زودی میفهمند. (4)
ثُمَّ کَلَّا سَیَعْلَمُونَ ﴿5﴾
باز هم چنین نیست که آنها میپندارند، و به زودی میفهمند. (5)
أَلَمْ نَجْعَلِ الْأَرْضَ مِهَادًا ﴿6﴾
آیا ما زمین را محل آرامش (شما) قرار ندادیم ؟ (6)
وَالْجِبَالَ أَوْتَادًا ﴿7﴾
و کوهها را میخهای زمین ؟ (7)
وَخَلَقْنَاکُمْ أَزْوَاجًا ﴿8﴾
و شما را به صورت زوجها آفریدیم. (8)
وَجَعَلْنَا نَوْمَکُمْ سُبَاتًا ﴿9﴾
و خواب شما را مایه آرامشتان قرار دادیم. (9)
وَجَعَلْنَا اللَّیْلَ لِبَاسًا ﴿10﴾
و شب را پوششی (برای شما). (10)
وَجَعَلْنَا النَّهَارَ مَعَاشًا ﴿11﴾
و روز را وسیله ای برای زندگی و معاش. (11)
وَبَنَیْنَا فَوْقَکُمْ سَبْعًا شِدَادًا ﴿12﴾
و بر فراز شما هفت (آسمان) محکم بنا کردیم. (12)
وَجَعَلْنَا سِرَاجًا وَهَّاجًا ﴿13﴾
و چراغی روشن و حرارت بخش آفریدیم. (13)
وَأَنْزَلْنَا مِنَ الْمُعْصِرَاتِ مَاءً ثَجَّاجًا ﴿14﴾
و از ابرهای باران زا آبی فراوان نازل کردیم. (14)
لِنُخْرِجَ بِهِ حَبًّا وَنَبَاتًا ﴿15﴾
تا به وسیله آن دانه و گیاه بسیار برویانیم. (15)
وَجَنَّاتٍ أَلْفَافًا ﴿16﴾
و باغهایی پر درخت. (16)
إِنَّ یَوْمَ الْفَصْلِ کَانَ مِیقَاتًا ﴿17﴾
روز جدایی میعاد همگان است. (17)
یَوْمَ یُنْفَخُ فِی الصُّورِ فَتَأْتُونَ أَفْوَاجًا ﴿18﴾
روزی که در «صور» دمیده میشود، و شما فوج فوج وارد محشر میشوید. (18)
وَفُتِحَتِ السَّمَاءُ فَکَانَتْ أَبْوَابًا ﴿19﴾
و آسمان گشوده میشود، و به صورت درهای متعددی در میآید (19)
وَسُیِّرَتِ الْجِبَالُ فَکَانَتْ سَرَابًا ﴿20﴾
و کوهها به حرکت در میآید و به صورت سرابی میشود! (20)
إِنَّ جَهَنَّمَ کَانَتْ مِرْصَادًا ﴿21﴾
جهنم کمین گاهی است بزرگ! (21)
لِلطَّاغِینَ مَآبًا ﴿22﴾
و محل بازگشتی برای طغیانگران! (22)
لَابِثِینَ فِیهَا أَحْقَابًا ﴿23﴾
مدتهای طولانی در آن میمانند. (23)
لَا یَذُوقُونَ فِیهَا بَرْدًا وَلَا شَرَابًا ﴿24﴾
در آنجا نه چیز خنکی میچشند، و نه نوشیدنی گوارایی. (24)
إِلَّا حَمِیمًا وَغَسَّاقًا ﴿25﴾
جز آبی سوزان و مایعی از چرک و خون! (25)
جَزَاءً وِفَاقًا ﴿26﴾
این مجازاتی است موافق و مناسب (اعمال آنها). (26)
إِنَّهُمْ کَانُوا لَا یَرْجُونَ حِسَابًا ﴿27﴾
چرا که امیدی به حساب نداشتند. (27)
وَکَذَّبُوا بِآیَاتِنَا کِذَّابًا ﴿28﴾
و آیات ما را به کلی تکذیب کردند. (28)
وَکُلَّ شَیْءٍ أَحْصَیْنَاهُ کِتَابًا ﴿29﴾
و ما همه چیز را احصا و ثبت کرده ایم. (29)
فَذُوقُوا فَلَنْ نَزِیدَکُمْ إِلَّا عَذَابًا ﴿30﴾
پس بچشید که چیزی جز عذاب بر شما نمیافزاییم. (30)
إِنَّ لِلْمُتَّقِینَ مَفَازًا ﴿31﴾
برای پرهیزگاران مسلما پیروزی بزرگی است. (31)
حَدَائِقَ وَأَعْنَابًا ﴿32﴾
باغهایی سرسبز، و انواعی از انگورها. (32)
وَکَوَاعِبَ أَتْرَابًا ﴿33﴾
و حوریانی بسیار جوان و هم سن و سال. (33)
وَکَأْسًا دِهَاقًا ﴿34﴾
و جامهایی لبریز و پیاپی (از شراب طهور) (34)
لَا یَسْمَعُونَ فِیهَا لَغْوًا وَلَا کِذَّابًا ﴿35﴾
در آنجا نه سخن لغو و بیهوده ای میشنوند و نه دروغی. (35)
جَزَاءً مِنْ رَبِّکَ عَطَاءً حِسَابًا ﴿36﴾
این جزایی است از سوی پروردگارت و عطیه ای است کافی. (36)
رَبِّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَا بَیْنَهُمَا الرَّحْمَنِ لَا یَمْلِکُونَ مِنْهُ خِطَابًا﴿37﴾
همان پروردگار آسمانها و زمین و آنچه در میان آن دو است، پروردگار رحمان، و هیچ کس حق ندارد بیاجازه او سخنی بگوید (یا شفاعتی کند). (37)
یَوْمَ یَقُومُ الرُّوحُ وَالْمَلَائِکَةُ صَفًّا لَا یَتَکَلَّمُونَ إِلَّا مَنْ أَذِنَ لَهُ الرَّحْمَنُ وَقَالَ صَوَابًا ﴿38﴾
اینها در آن روز واقع میشود که «روح» و «ملائکه» در یک صف قیام میکنند، و هیچیک جز به اذن خداوند رحمان سخن نمیگویند: و آنگاه که میگویند صواب میگویند. (38)
ذَلِکَ الْیَوْمُ الْحَقُّ فَمَنْ شَاءَ اتَّخَذَ إِلَى رَبِّهِ مَآبًا ﴿39﴾
آن روز حق است، هر کس بخواهد راهی به سوی پروردگارش بر میگزیند. (39)
إِنَّا أَنْذَرْنَاکُمْ عَذَابًا قَرِیبًا یَوْمَ یَنْظُرُ الْمَرْءُ مَا قَدَّمَتْ یَدَاهُ وَیَقُولُ الْکَافِرُ یَا لَیْتَنِی کُنْتُ تُرَابًا ﴿40﴾
و ما شما را از عذاب نزدیکی بیم میدهیم، این عذاب در روزی خواهد بود که انسان آنچه را از قبل با دستهای خود فرستاده میبیند، و کافر میگوید: «ای کاش خاک بودم!» (40)
سوره 79: النازعات
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
وَالنَّازِعَاتِ غَرْقًا ﴿1﴾
سوگند به فرشتگانی که ارواح مجرمان را به شدت از بدنهایشان بر میکشند! (1)
وَالنَّاشِطَاتِ نَشْطًا ﴿2﴾
و فرشتگانی که ارواح مؤ منان را با مدارا و نشاط جدا میسازند. (2)
وَالسَّابِحَاتِ سَبْحًا ﴿3﴾
و سوگند به فرشتگانی که در اجرای فرمان الهی با سرعت حرکت میکنند. (3)
فَالسَّابِقَاتِ سَبْقًا ﴿4﴾
و سپس بر یکدیگر سبقت میگیرند (4)
فَالْمُدَبِّرَاتِ أَمْرًا ﴿5﴾
و آنها که امور را تدبیر (5)
یَوْمَ تَرْجُفُ الرَّاجِفَةُ ﴿6﴾
در آن روز که زلزله های وحشتناک همه چیز را به لرزه در میآورند. (6)
تَتْبَعُهَا الرَّادِفَةُ ﴿7﴾
و به دنبال آن حادثه دومین (صیحه عظیم) رخ میدهد. (7)
قُلُوبٌ یَوْمَئِذٍ وَاجِفَةٌ ﴿8﴾
دلهایی در آن روز سخت مضطرب است. (8)
أَبْصَارُهَا خَاشِعَةٌ ﴿9﴾
و چشمهای آنان از شدت ترس فرو افتاده! (9)
یَقُولُونَ أَإِنَّا لَمَرْدُودُونَ فِی الْحَافِرَةِ ﴿10﴾
(ولی امروز) میگویند: آیا ما به زندگی مجدد (10)
أَإِذَا کُنَّا عِظَامًا نَخِرَةً ﴿11﴾
آیا هنگامی که استخوانهای پوسیده ای شدیم (ممکن است زنده شویم ؟). (11)
قَالُوا تِلْکَ إِذًا کَرَّةٌ خَاسِرَةٌ ﴿12﴾
می گویند اگر قیامتی در کار باشد بازگشتی است زیانبار! (12)
فَإِنَّمَا هِیَ زَجْرَةٌ وَاحِدَةٌ ﴿13﴾
ولی این بازگشت تنها با یک صیحه عظیم واقع میشود. (13)
فَإِذَا هُمْ بِالسَّاهِرَةِ ﴿14﴾
ناگهان همگی بر عرصه زمین ظاهر میشوند. (14)
هَلْ أَتَاکَ حَدِیثُ مُوسَى ﴿15﴾
آیا داستان موسی به تو رسیده است ؟ (15)
إِذْ نَادَاهُ رَبُّهُ بِالْوَادِ الْمُقَدَّسِ طُوًى ﴿16﴾
در آن هنگام که پروردگارش او را در سرزمین مقدس طوی صدا زد و گفت: (16)
اذْهَبْ إِلَى فِرْعَوْنَ إِنَّهُ طَغَى ﴿17﴾
به سوی فرعون برو که طغیان کرده است (17)
فَقُلْ هَلْ لَکَ إِلَى أَنْ تَزَکَّى ﴿18﴾
و به او بگو: آیا میخواهی پاکیزه شوی ؟ (18)
وَأَهْدِیَکَ إِلَى رَبِّکَ فَتَخْشَى ﴿19﴾
و من تو را به سوی پروردگارت هدایت کنم تا از او بترسی (و خلاف نکنی). (19)
فَأَرَاهُ الْآیَةَ الْکُبْرَى ﴿20﴾
سپس موسی معجزه بزرگ را به او نشان داد. (20)
فَکَذَّبَ وَعَصَى ﴿21﴾
اما او تکذیب کرد و عصیان نمود. (21)
ثُمَّ أَدْبَرَ یَسْعَى ﴿22﴾
سپس پشت کرد و پیوسته (برای محو آیین موسی) تلاش نمود. (22)
فَحَشَرَ فَنَادَى ﴿23﴾
و ساحران را جمع کرد و مردم را دعوت نمود. (23)
فَقَالَ أَنَا رَبُّکُمُ الْأَعْلَى ﴿24﴾
و گفت من پروردگار بزرگ شما هستم! (24)
فَأَخَذَهُ اللَّهُ نَکَالَ الْآخِرَةِ وَالْأُولَى ﴿25﴾
لذا خداوند او را به عذاب آخرت و دنیا گرفتار ساخت. (25)
إِنَّ فِی ذَلِکَ لَعِبْرَةً لِمَنْ یَخْشَى ﴿26﴾
در این عبرتی است برای کسانی که خدا ترسند. (26)
أَأَنْتُمْ أَشَدُّ خَلْقًا أَمِ السَّمَاءُ بَنَاهَا ﴿27﴾
آیا آفرینش شما (بعد از مرگ) مشکل تر است یا آفرینش آسمانی که خداوند بنا نهاد؟! (27)
رَفَعَ سَمْکَهَا فَسَوَّاهَا ﴿28﴾
سقف آن را برافراشته و آن را منظم ساخت. (28)
وَأَغْطَشَ لَیْلَهَا وَأَخْرَجَ ضُحَاهَا ﴿29﴾
و شبش را تاریک و روزش را آشکار نمود. (29)
وَالْأَرْضَ بَعْدَ ذَلِکَ دَحَاهَا ﴿30﴾
و زمین را بعد از آن گسترش داد. (30)
أَخْرَجَ مِنْهَا مَاءَهَا وَمَرْعَاهَا ﴿31﴾
آبش خارج کرد و چراگاهش را آماده ساخت (31)
وَالْجِبَالَ أَرْسَاهَا ﴿32﴾
و کوهها را ثابت و محکم نمود. (32)
مَتَاعًا لَکُمْ وَلِأَنْعَامِکُمْ ﴿33﴾
همه اینها برای بهره گیری شما و چهارپایان شما است. (33)
فَإِذَا جَاءَتِ الطَّامَّةُ الْکُبْرَى ﴿34﴾
هنگامی که آن حادثه بزرگ رخ دهد. (34)
یَوْمَ یَتَذَکَّرُ الْإِنْسَانُ مَا سَعَى ﴿35﴾
در آن روز انسان به یاد کوششهایش میافتد. (35)
وَبُرِّزَتِ الْجَحِیمُ لِمَنْ یَرَى ﴿36﴾
و جهنم برای هر بیننده ای آشکار میگردد. (36)
فَأَمَّا مَنْ طَغَى ﴿37﴾
اما آن کسی که طغیان کرده، (37)
وَآثَرَ الْحَیَاةَ الدُّنْیَا ﴿38﴾
و زندگی دنیا را مقدم داشته، (38)
فَإِنَّ الْجَحِیمَ هِیَ الْمَأْوَى ﴿39﴾
مسلما دوزخ جایگاه او است. (39)
وَأَمَّا مَنْ خَافَ مَقَامَ رَبِّهِ وَنَهَى النَّفْسَ عَنِ الْهَوَى ﴿40﴾
و آن کس که از مقام پروردگارش خائف بوده و نفس را از هوی باز داشته. (40)
فَإِنَّ الْجَنَّةَ هِیَ الْمَأْوَى ﴿41﴾
بهشت جایگاه او است. (41)
یَسْأَلُونَکَ عَنِ السَّاعَةِ أَیَّانَ مُرْسَاهَا ﴿42﴾
از تو درباره قیامت سؤ ال میکنند که در چه زمانی واقع میشود؟ (42)
فِیمَ أَنْتَ مِنْ ذِکْرَاهَا ﴿43﴾
تو را با یادآوری این سخن چه کار؟ (43)
إِلَى رَبِّکَ مُنْتَهَاهَا ﴿44﴾
انتهای آن به سوی پروردگار تو است. (44)
إِنَّمَا أَنْتَ مُنْذِرُ مَنْ یَخْشَاهَا ﴿45﴾
کار تو فقط انذار کردن کسانی است که از آن میترسند. (45)
کَأَنَّهُمْ یَوْمَ یَرَوْنَهَا لَمْ یَلْبَثُوا إِلَّا عَشِیَّةً أَوْ ضُحَاهَا ﴿46﴾
آنها در آن روز که قیام قیامت را میبینند چنین احساس میکنند که گویی توقف آنها (در دنیا و برزخ) جز عصر گاهی یا صبحگاهی بیشتر نبوده است. (46)
سوره 78: النبأ
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
عَمَّ یَتَسَاءَلُونَ ﴿1﴾
آنها از چه چیز از یکدیگر سؤ ال میکنند؟! (1)
عَنِ النَّبَإِ الْعَظِیمِ ﴿2﴾
از خبر بزرگ و پر اهمیت (رستاخیز). (2)
الَّذِی هُمْ فِیهِ مُخْتَلِفُونَ ﴿3﴾
همان خبری که پیوسته در آن اختلاف دارند. (3)
کَلَّا سَیَعْلَمُونَ ﴿4﴾
چنین نیست که آنها فکر میکنند، و به زودی میفهمند. (4)
ثُمَّ کَلَّا سَیَعْلَمُونَ ﴿5﴾
باز هم چنین نیست که آنها میپندارند، و به زودی میفهمند. (5)
أَلَمْ نَجْعَلِ الْأَرْضَ مِهَادًا ﴿6﴾
آیا ما زمین را محل آرامش (شما) قرار ندادیم ؟ (6)
وَالْجِبَالَ أَوْتَادًا ﴿7﴾
و کوهها را میخهای زمین ؟ (7)
وَخَلَقْنَاکُمْ أَزْوَاجًا ﴿8﴾
و شما را به صورت زوجها آفریدیم. (8)
وَجَعَلْنَا نَوْمَکُمْ سُبَاتًا ﴿9﴾
و خواب شما را مایه آرامشتان قرار دادیم. (9)
وَجَعَلْنَا اللَّیْلَ لِبَاسًا ﴿10﴾
و شب را پوششی (برای شما). (10)
وَجَعَلْنَا النَّهَارَ مَعَاشًا ﴿11﴾
و روز را وسیله ای برای زندگی و معاش. (11)
وَبَنَیْنَا فَوْقَکُمْ سَبْعًا شِدَادًا ﴿12﴾
و بر فراز شما هفت (آسمان) محکم بنا کردیم. (12)
وَجَعَلْنَا سِرَاجًا وَهَّاجًا ﴿13﴾
و چراغی روشن و حرارت بخش آفریدیم. (13)
وَأَنْزَلْنَا مِنَ الْمُعْصِرَاتِ مَاءً ثَجَّاجًا ﴿14﴾
و از ابرهای باران زا آبی فراوان نازل کردیم. (14)
لِنُخْرِجَ بِهِ حَبًّا وَنَبَاتًا ﴿15﴾
تا به وسیله آن دانه و گیاه بسیار برویانیم. (15)
وَجَنَّاتٍ أَلْفَافًا ﴿16﴾
و باغهایی پر درخت. (16)
إِنَّ یَوْمَ الْفَصْلِ کَانَ مِیقَاتًا ﴿17﴾
روز جدایی میعاد همگان است. (17)
یَوْمَ یُنْفَخُ فِی الصُّورِ فَتَأْتُونَ أَفْوَاجًا ﴿18﴾
روزی که در «صور» دمیده میشود، و شما فوج فوج وارد محشر میشوید. (18)
وَفُتِحَتِ السَّمَاءُ فَکَانَتْ أَبْوَابًا ﴿19﴾
و آسمان گشوده میشود، و به صورت درهای متعددی در میآید (19)
وَسُیِّرَتِ الْجِبَالُ فَکَانَتْ سَرَابًا ﴿20﴾
و کوهها به حرکت در میآید و به صورت سرابی میشود! (20)
إِنَّ جَهَنَّمَ کَانَتْ مِرْصَادًا ﴿21﴾
جهنم کمین گاهی است بزرگ! (21)
لِلطَّاغِینَ مَآبًا ﴿22﴾
و محل بازگشتی برای طغیانگران! (22)
لَابِثِینَ فِیهَا أَحْقَابًا ﴿23﴾
مدتهای طولانی در آن میمانند. (23)
لَا یَذُوقُونَ فِیهَا بَرْدًا وَلَا شَرَابًا ﴿24﴾
در آنجا نه چیز خنکی میچشند، و نه نوشیدنی گوارایی. (24)
إِلَّا حَمِیمًا وَغَسَّاقًا ﴿25﴾
جز آبی سوزان و مایعی از چرک و خون! (25)
جَزَاءً وِفَاقًا ﴿26﴾
این مجازاتی است موافق و مناسب (اعمال آنها). (26)
إِنَّهُمْ کَانُوا لَا یَرْجُونَ حِسَابًا ﴿27﴾
چرا که امیدی به حساب نداشتند. (27)
وَکَذَّبُوا بِآیَاتِنَا کِذَّابًا ﴿28﴾
و آیات ما را به کلی تکذیب کردند. (28)
وَکُلَّ شَیْءٍ أَحْصَیْنَاهُ کِتَابًا ﴿29﴾
و ما همه چیز را احصا و ثبت کرده ایم. (29)
فَذُوقُوا فَلَنْ نَزِیدَکُمْ إِلَّا عَذَابًا ﴿30﴾
پس بچشید که چیزی جز عذاب بر شما نمیافزاییم. (30)
إِنَّ لِلْمُتَّقِینَ مَفَازًا ﴿31﴾
برای پرهیزگاران مسلما پیروزی بزرگی است. (31)
حَدَائِقَ وَأَعْنَابًا ﴿32﴾
باغهایی سرسبز، و انواعی از انگورها. (32)
وَکَوَاعِبَ أَتْرَابًا ﴿33﴾
و حوریانی بسیار جوان و هم سن و سال. (33)
وَکَأْسًا دِهَاقًا ﴿34﴾
و جامهایی لبریز و پیاپی (از شراب طهور) (34)
لَا یَسْمَعُونَ فِیهَا لَغْوًا وَلَا کِذَّابًا ﴿35﴾
در آنجا نه سخن لغو و بیهوده ای میشنوند و نه دروغی. (35)
جَزَاءً مِنْ رَبِّکَ عَطَاءً حِسَابًا ﴿36﴾
این جزایی است از سوی پروردگارت و عطیه ای است کافی. (36)
رَبِّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَا بَیْنَهُمَا الرَّحْمَنِ لَا یَمْلِکُونَ مِنْهُ خِطَابًا﴿37﴾
همان پروردگار آسمانها و زمین و آنچه در میان آن دو است، پروردگار رحمان، و هیچ کس حق ندارد بیاجازه او سخنی بگوید (یا شفاعتی کند). (37)
یَوْمَ یَقُومُ الرُّوحُ وَالْمَلَائِکَةُ صَفًّا لَا یَتَکَلَّمُونَ إِلَّا مَنْ أَذِنَ لَهُ الرَّحْمَنُ وَقَالَ صَوَابًا ﴿38﴾
اینها در آن روز واقع میشود که «روح» و «ملائکه» در یک صف قیام میکنند، و هیچیک جز به اذن خداوند رحمان سخن نمیگویند: و آنگاه که میگویند صواب میگویند. (38)
ذَلِکَ الْیَوْمُ الْحَقُّ فَمَنْ شَاءَ اتَّخَذَ إِلَى رَبِّهِ مَآبًا ﴿39﴾
آن روز حق است، هر کس بخواهد راهی به سوی پروردگارش بر میگزیند. (39)
إِنَّا أَنْذَرْنَاکُمْ عَذَابًا قَرِیبًا یَوْمَ یَنْظُرُ الْمَرْءُ مَا قَدَّمَتْ یَدَاهُ وَیَقُولُ الْکَافِرُ یَا لَیْتَنِی کُنْتُ تُرَابًا ﴿40﴾
و ما شما را از عذاب نزدیکی بیم میدهیم، این عذاب در روزی خواهد بود که انسان آنچه را از قبل با دستهای خود فرستاده میبیند، و کافر میگوید: «ای کاش خاک بودم!» (40)
سوره 79: النازعات
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
وَالنَّازِعَاتِ غَرْقًا ﴿1﴾
سوگند به فرشتگانی که ارواح مجرمان را به شدت از بدنهایشان بر میکشند! (1)
وَالنَّاشِطَاتِ نَشْطًا ﴿2﴾
و فرشتگانی که ارواح مؤ منان را با مدارا و نشاط جدا میسازند. (2)
وَالسَّابِحَاتِ سَبْحًا ﴿3﴾
و سوگند به فرشتگانی که در اجرای فرمان الهی با سرعت حرکت میکنند. (3)
فَالسَّابِقَاتِ سَبْقًا ﴿4﴾
و سپس بر یکدیگر سبقت میگیرند (4)
فَالْمُدَبِّرَاتِ أَمْرًا ﴿5﴾
و آنها که امور را تدبیر (5)
یَوْمَ تَرْجُفُ الرَّاجِفَةُ ﴿6﴾
در آن روز که زلزله های وحشتناک همه چیز را به لرزه در میآورند. (6)
تَتْبَعُهَا الرَّادِفَةُ ﴿7﴾
و به دنبال آن حادثه دومین (صیحه عظیم) رخ میدهد. (7)
قُلُوبٌ یَوْمَئِذٍ وَاجِفَةٌ ﴿8﴾
دلهایی در آن روز سخت مضطرب است. (8)
أَبْصَارُهَا خَاشِعَةٌ ﴿9﴾
و چشمهای آنان از شدت ترس فرو افتاده! (9)
یَقُولُونَ أَإِنَّا لَمَرْدُودُونَ فِی الْحَافِرَةِ ﴿10﴾
(ولی امروز) میگویند: آیا ما به زندگی مجدد (10)
أَإِذَا کُنَّا عِظَامًا نَخِرَةً ﴿11﴾
آیا هنگامی که استخوانهای پوسیده ای شدیم (ممکن است زنده شویم ؟). (11)
قَالُوا تِلْکَ إِذًا کَرَّةٌ خَاسِرَةٌ ﴿12﴾
می گویند اگر قیامتی در کار باشد بازگشتی است زیانبار! (12)
فَإِنَّمَا هِیَ زَجْرَةٌ وَاحِدَةٌ ﴿13﴾
ولی این بازگشت تنها با یک صیحه عظیم واقع میشود. (13)
فَإِذَا هُمْ بِالسَّاهِرَةِ ﴿14﴾
ناگهان همگی بر عرصه زمین ظاهر میشوند. (14)
هَلْ أَتَاکَ حَدِیثُ مُوسَى ﴿15﴾
آیا داستان موسی به تو رسیده است ؟ (15)
إِذْ نَادَاهُ رَبُّهُ بِالْوَادِ الْمُقَدَّسِ طُوًى ﴿16﴾
در آن هنگام که پروردگارش او را در سرزمین مقدس طوی صدا زد و گفت: (16)
اذْهَبْ إِلَى فِرْعَوْنَ إِنَّهُ طَغَى ﴿17﴾
به سوی فرعون برو که طغیان کرده است (17)
فَقُلْ هَلْ لَکَ إِلَى أَنْ تَزَکَّى ﴿18﴾
و به او بگو: آیا میخواهی پاکیزه شوی ؟ (18)
وَأَهْدِیَکَ إِلَى رَبِّکَ فَتَخْشَى ﴿19﴾
و من تو را به سوی پروردگارت هدایت کنم تا از او بترسی (و خلاف نکنی). (19)
فَأَرَاهُ الْآیَةَ الْکُبْرَى ﴿20﴾
سپس موسی معجزه بزرگ را به او نشان داد. (20)
فَکَذَّبَ وَعَصَى ﴿21﴾
اما او تکذیب کرد و عصیان نمود. (21)
ثُمَّ أَدْبَرَ یَسْعَى ﴿22﴾
سپس پشت کرد و پیوسته (برای محو آیین موسی) تلاش نمود. (22)
فَحَشَرَ فَنَادَى ﴿23﴾
و ساحران را جمع کرد و مردم را دعوت نمود. (23)
فَقَالَ أَنَا رَبُّکُمُ الْأَعْلَى ﴿24﴾
و گفت من پروردگار بزرگ شما هستم! (24)
فَأَخَذَهُ اللَّهُ نَکَالَ الْآخِرَةِ وَالْأُولَى ﴿25﴾
لذا خداوند او را به عذاب آخرت و دنیا گرفتار ساخت. (25)
إِنَّ فِی ذَلِکَ لَعِبْرَةً لِمَنْ یَخْشَى ﴿26﴾
در این عبرتی است برای کسانی که خدا ترسند. (26)
أَأَنْتُمْ أَشَدُّ خَلْقًا أَمِ السَّمَاءُ بَنَاهَا ﴿27﴾
آیا آفرینش شما (بعد از مرگ) مشکل تر است یا آفرینش آسمانی که خداوند بنا نهاد؟! (27)
رَفَعَ سَمْکَهَا فَسَوَّاهَا ﴿28﴾
سقف آن را برافراشته و آن را منظم ساخت. (28)
وَأَغْطَشَ لَیْلَهَا وَأَخْرَجَ ضُحَاهَا ﴿29﴾
و شبش را تاریک و روزش را آشکار نمود. (29)
وَالْأَرْضَ بَعْدَ ذَلِکَ دَحَاهَا ﴿30﴾
و زمین را بعد از آن گسترش داد. (30)
أَخْرَجَ مِنْهَا مَاءَهَا وَمَرْعَاهَا ﴿31﴾
آبش خارج کرد و چراگاهش را آماده ساخت (31)
وَالْجِبَالَ أَرْسَاهَا ﴿32﴾
و کوهها را ثابت و محکم نمود. (32)
مَتَاعًا لَکُمْ وَلِأَنْعَامِکُمْ ﴿33﴾
همه اینها برای بهره گیری شما و چهارپایان شما است. (33)
فَإِذَا جَاءَتِ الطَّامَّةُ الْکُبْرَى ﴿34﴾
هنگامی که آن حادثه بزرگ رخ دهد. (34)
یَوْمَ یَتَذَکَّرُ الْإِنْسَانُ مَا سَعَى ﴿35﴾
در آن روز انسان به یاد کوششهایش میافتد. (35)
وَبُرِّزَتِ الْجَحِیمُ لِمَنْ یَرَى ﴿36﴾
و جهنم برای هر بیننده ای آشکار میگردد. (36)
فَأَمَّا مَنْ طَغَى ﴿37﴾
اما آن کسی که طغیان کرده، (37)
وَآثَرَ الْحَیَاةَ الدُّنْیَا ﴿38﴾
و زندگی دنیا را مقدم داشته، (38)
فَإِنَّ الْجَحِیمَ هِیَ الْمَأْوَى ﴿39﴾
مسلما دوزخ جایگاه او است. (39)
وَأَمَّا مَنْ خَافَ مَقَامَ رَبِّهِ وَنَهَى النَّفْسَ عَنِ الْهَوَى ﴿40﴾
و آن کس که از مقام پروردگارش خائف بوده و نفس را از هوی باز داشته. (40)
فَإِنَّ الْجَنَّةَ هِیَ الْمَأْوَى ﴿41﴾
بهشت جایگاه او است. (41)
یَسْأَلُونَکَ عَنِ السَّاعَةِ أَیَّانَ مُرْسَاهَا ﴿42﴾
از تو درباره قیامت سؤ ال میکنند که در چه زمانی واقع میشود؟ (42)
فِیمَ أَنْتَ مِنْ ذِکْرَاهَا ﴿43﴾
تو را با یادآوری این سخن چه کار؟ (43)
إِلَى رَبِّکَ مُنْتَهَاهَا ﴿44﴾
انتهای آن به سوی پروردگار تو است. (44)
إِنَّمَا أَنْتَ مُنْذِرُ مَنْ یَخْشَاهَا ﴿45﴾
کار تو فقط انذار کردن کسانی است که از آن میترسند. (45)
کَأَنَّهُمْ یَوْمَ یَرَوْنَهَا لَمْ یَلْبَثُوا إِلَّا عَشِیَّةً أَوْ ضُحَاهَا ﴿46﴾
آنها در آن روز که قیام قیامت را میبینند چنین احساس میکنند که گویی توقف آنها (در دنیا و برزخ) جز عصر گاهی یا صبحگاهی بیشتر نبوده است. (46)
