- 154
- 1000
- 1000
- 1000
تلاوت ترتیل میثم تمار سوره مبارکه لیل
تلاوت ترتیل سوره ای میثم تمار با ترجمه شیخ حسین انصاریان
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
وَاللَّیْلِ إِذَا یَغْشَى ﴿1﴾
سوگند به شب چون پرده افکند (1)
وَالنَّهَارِ إِذَا تَجَلَّى ﴿2﴾
سوگند به روز چون جلوه گرى آغازد (2)
وَمَا خَلَقَ الذَّکَرَ وَالْأُنْثَى ﴿3﴾
و [سوگند به] آنکه نر و ماده را آفرید (3)
إِنَّ سَعْیَکُمْ لَشَتَّى ﴿4﴾
که همانا تلاش شما پراکنده است (4)
... r>
فَأَمَّا مَنْ أَعْطَى وَاتَّقَى ﴿5﴾
اما آنکه [حق خدا را] داد و پروا داشت (5)
وَصَدَّقَ بِالْحُسْنَى ﴿6﴾
و [پاداش] نیکوتر را تصدیق کرد (6)
فَسَنُیَسِّرُهُ لِلْیُسْرَى ﴿7﴾
بزودى راه آسانى پیش پاى او خواهیم گذاشت (7)
وَأَمَّا مَنْ بَخِلَ وَاسْتَغْنَى ﴿8﴾
و اما آنکه بخل ورزید و خود را بى نیاز دید (8)
وَکَذَّبَ بِالْحُسْنَى ﴿9﴾
و [پاداش] نیکوتر را به دروغ گرفت (9)
فَسَنُیَسِّرُهُ لِلْعُسْرَى ﴿10﴾
بزودى راه دشوارى به او خواهیم نمود (10)
وَمَا یُغْنِی عَنْهُ مَالُهُ إِذَا تَرَدَّى ﴿11﴾
و چون هلاک شد [دیگر] مال او به کارش نمى آید (11)
إِنَّ عَلَیْنَا لَلْهُدَى ﴿12﴾
همانا هدایت بر ماست (12)
وَإِنَّ لَنَا لَلْآخِرَةَ وَالْأُولَى ﴿13﴾
و در حقیقت دنیا و آخرت از آن ماست (13)
فَأَنْذَرْتُکُمْ نَارًا تَلَظَّى ﴿14﴾
پس شما را به آتشى که زبانه مى کشد هشدار دادم (14)
لَا یَصْلَاهَا إِلَّا الْأَشْقَى ﴿15﴾
جز نگونبخت تر[ین مردم] در آن درنیاید (15)
الَّذِی کَذَّبَ وَتَوَلَّى ﴿16﴾
همان که تکذیب کرد و رخ برتافت (16)
وَسَیُجَنَّبُهَا الْأَتْقَى ﴿17﴾
و پاکرفتارتر[ین مردم] از آن دور داشته خواهد شد (17)
الَّذِی یُؤْتِی مَالَهُ یَتَزَکَّى ﴿18﴾
همان که مال خود را مى دهد [براى آنکه] پاک شود (18)
وَمَا لِأَحَدٍ عِنْدَهُ مِنْ نِعْمَةٍ تُجْزَى ﴿19﴾
و هیچ کس را به قصد پاداشیافتن نعمت نمى بخشد (19)
إِلَّا ابْتِغَاءَ وَجْهِ رَبِّهِ الْأَعْلَى ﴿20﴾
جز خواستن رضاى پروردگارش که بسى برتر است [منظورى ندارد] (20)
وَلَسَوْفَ یَرْضَى ﴿21﴾
و قطعا بزودى خشنود خواهد شد (21)
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
وَاللَّیْلِ إِذَا یَغْشَى ﴿1﴾
سوگند به شب چون پرده افکند (1)
وَالنَّهَارِ إِذَا تَجَلَّى ﴿2﴾
سوگند به روز چون جلوه گرى آغازد (2)
وَمَا خَلَقَ الذَّکَرَ وَالْأُنْثَى ﴿3﴾
و [سوگند به] آنکه نر و ماده را آفرید (3)
إِنَّ سَعْیَکُمْ لَشَتَّى ﴿4﴾
که همانا تلاش شما پراکنده است (4)
... r>
فَأَمَّا مَنْ أَعْطَى وَاتَّقَى ﴿5﴾
اما آنکه [حق خدا را] داد و پروا داشت (5)
وَصَدَّقَ بِالْحُسْنَى ﴿6﴾
و [پاداش] نیکوتر را تصدیق کرد (6)
فَسَنُیَسِّرُهُ لِلْیُسْرَى ﴿7﴾
بزودى راه آسانى پیش پاى او خواهیم گذاشت (7)
وَأَمَّا مَنْ بَخِلَ وَاسْتَغْنَى ﴿8﴾
و اما آنکه بخل ورزید و خود را بى نیاز دید (8)
وَکَذَّبَ بِالْحُسْنَى ﴿9﴾
و [پاداش] نیکوتر را به دروغ گرفت (9)
فَسَنُیَسِّرُهُ لِلْعُسْرَى ﴿10﴾
بزودى راه دشوارى به او خواهیم نمود (10)
وَمَا یُغْنِی عَنْهُ مَالُهُ إِذَا تَرَدَّى ﴿11﴾
و چون هلاک شد [دیگر] مال او به کارش نمى آید (11)
إِنَّ عَلَیْنَا لَلْهُدَى ﴿12﴾
همانا هدایت بر ماست (12)
وَإِنَّ لَنَا لَلْآخِرَةَ وَالْأُولَى ﴿13﴾
و در حقیقت دنیا و آخرت از آن ماست (13)
فَأَنْذَرْتُکُمْ نَارًا تَلَظَّى ﴿14﴾
پس شما را به آتشى که زبانه مى کشد هشدار دادم (14)
لَا یَصْلَاهَا إِلَّا الْأَشْقَى ﴿15﴾
جز نگونبخت تر[ین مردم] در آن درنیاید (15)
الَّذِی کَذَّبَ وَتَوَلَّى ﴿16﴾
همان که تکذیب کرد و رخ برتافت (16)
وَسَیُجَنَّبُهَا الْأَتْقَى ﴿17﴾
و پاکرفتارتر[ین مردم] از آن دور داشته خواهد شد (17)
الَّذِی یُؤْتِی مَالَهُ یَتَزَکَّى ﴿18﴾
همان که مال خود را مى دهد [براى آنکه] پاک شود (18)
وَمَا لِأَحَدٍ عِنْدَهُ مِنْ نِعْمَةٍ تُجْزَى ﴿19﴾
و هیچ کس را به قصد پاداشیافتن نعمت نمى بخشد (19)
إِلَّا ابْتِغَاءَ وَجْهِ رَبِّهِ الْأَعْلَى ﴿20﴾
جز خواستن رضاى پروردگارش که بسى برتر است [منظورى ندارد] (20)
وَلَسَوْفَ یَرْضَى ﴿21﴾
و قطعا بزودى خشنود خواهد شد (21)
