- 426
- 1000
- 1000
- 1000
تلاوت تحقیق محمد احمد شبیب سوره واقعه آیات 1 تا 38، قیامه 1 تا 13
تلاوت تحقیق محمد احمد شبیب، این تلاوت در کشور مصر، استان غربیه،شهر زفتی، روستای شبرا الیمن اجرا گردیده است.
سوره 56: الواقعة
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
إِذَا وَقَعَتِ الْوَاقِعَةُ ﴿1﴾
هنگامی که واقعه عظیم (قیامت) برپا شود، (1)
لَیْسَ لِوَقْعَتِهَا کَاذِبَةٌ ﴿2﴾
هیچکس نمیتواند آن را انکار کند. (2)
خَافِضَةٌ رَافِعَةٌ ﴿3﴾
گروهی را پائین میآورد و گروهی را بالا میبرد. (3)
إِذَا رُجَّتِ الْأَرْضُ رَجًّا ﴿4﴾
این در هنگامی است که زمین به شدت به لرزه در میآید. (4)
وَبُسَّتِ الْجِبَالُ بَسًّا ﴿5﴾
و کوهها در هم کوبیده میشود. (5)
فَکَانَتْ هَبَاءً مُنْبَثًّا ﴿6﴾
و به صورت غبار پراکنده در میآید. (6)
وَکُنْتُمْ أَزْوَاجًا ثَلَاثَةً ﴿7﴾
و شما به سه گروه تقسیم خواهید شد. (7)
فَأَصْحَابُ الْمَیْمَنَةِ مَا أَصْحَابُ الْمَیْمَنَةِ ﴿8﴾
نخست «اصحاب میمنه» هستند، چه اصحاب میمنه ای ؟ (8)
وَأَصْحَابُ الْمَشْأَمَةِ مَا أَصْحَابُ الْمَشْأَمَةِ ﴿9﴾
گروه دیگر اصحاب شومند، چه اصحاب شومی ؟ (9)
وَالسَّابِقُونَ السَّابِقُونَ ﴿10﴾
و سومین گروه پیشگامان پیشگام! (10)
أُولَئِکَ الْمُقَرَّبُونَ ﴿11﴾
آنها مقربانند (11)
فِی جَنَّاتِ النَّعِیمِ ﴿12﴾
در باغهای پر نعمت بهشت جای دارند (12)
ثُلَّةٌ مِنَ الْأَوَّلِینَ ﴿13﴾
گروه کثیری از امتهای نخستین هستند (13)
وَقَلِیلٌ مِنَ الْآخِرِینَ ﴿14﴾
و اندکی از امت آخرین! (14)
عَلَى سُرُرٍ مَوْضُونَةٍ ﴿15﴾
آنها (مقربان) بر تختهائی که صف کشیده و به هم پیوسته است قرار دارند. (15)
مُتَّکِئِینَ عَلَیْهَا مُتَقَابِلِینَ ﴿16﴾
در حالی که بر آن تکیه کرده و روبروی یکدیگرند. (16)
یَطُوفُ عَلَیْهِمْ وِلْدَانٌ مُخَلَّدُونَ ﴿17﴾
نوجوانانی جاودانی (در شکوه و طراوت) پیوسته گرداگرد آنها میگردند. (17)
بِأَکْوَابٍ وَأَبَارِیقَ وَکَأْسٍ مِنْ مَعِینٍ ﴿18﴾
با قدحها و کوزه ها و جامهائی از نهرهای جاری بهشتی (و شراب طهور)! (18)
لَا یُصَدَّعُونَ عَنْهَا وَلَا یُنْزِفُونَ ﴿19﴾
اما شرابی که از آن دردسر نمیگیرند و نه مست میشوند. (19)
وَفَاکِهَةٍ مِمَّا یَتَخَیَّرُونَ ﴿20﴾
و میوه هائی از هر نوع که مایل باشند. (20)
وَلَحْمِ طَیْرٍ مِمَّا یَشْتَهُونَ ﴿21﴾
و گوشت پرنده از هر نوع که بخواهند. (21)
وَحُورٌ عِینٌ ﴿22﴾
و همسرانی از حورالعین دارند. (22)
کَأَمْثَالِ اللُّؤْلُؤِ الْمَکْنُونِ ﴿23﴾
همچون مروارید در صدف پنهان! (23)
جَزَاءً بِمَا کَانُوا یَعْمَلُونَ ﴿24﴾
اینها پاداشی است در برابر اعمالی که انجام میدادند. (24)
لَا یَسْمَعُونَ فِیهَا لَغْوًا وَلَا تَأْثِیمًا ﴿25﴾
در آن باغهای بهشت نه لغو و بیهوده ای میشنوند نه سخنان گناه آلود. (25)
إِلَّا قِیلًا سَلَامًا سَلَامًا ﴿26﴾
تنها چیزی که میشنوند «سلام» است «سلام»! (26)
وَأَصْحَابُ الْیَمِینِ مَا أَصْحَابُ الْیَمِینِ ﴿27﴾
و اصحاب یمین، چه اصحاب یمینی ؟ (27)
فِی سِدْرٍ مَخْضُودٍ ﴿28﴾
آنها در سایه درختان سدر بیخار قرار دارند. (28)
وَطَلْحٍ مَنْضُودٍ ﴿29﴾
و در سایه درخت طلح پربرگ به سر میبرند (درختی است خوشرنگ و خوشبو). (29)
وَظِلٍّ مَمْدُودٍ ﴿30﴾
و سایه کشیده و گسترده. (30)
وَمَاءٍ مَسْکُوبٍ ﴿31﴾
و در کنار آبشارها. (31)
وَفَاکِهَةٍ کَثِیرَةٍ ﴿32﴾
و میوه های فراوانی. (32)
لَا مَقْطُوعَةٍ وَلَا مَمْنُوعَةٍ ﴿33﴾
که هرگز قطع و ممنوع نمیشود. (33)
وَفُرُشٍ مَرْفُوعَةٍ ﴿34﴾
و همسرانی گرانقدر. (34)
إِنَّا أَنْشَأْنَاهُنَّ إِنْشَاءً ﴿35﴾
ما آنها را آفرینش نوینی بخشیدیم. (35)
فَجَعَلْنَاهُنَّ أَبْکَارًا ﴿36﴾
و همه را بکر قرار داده ایم. (36)
عُرُبًا أَتْرَابًا ﴿37﴾
همسرانی که به همسرشان عشق میورزند و خوش زبان و فصیح و هم سن و سالند. (37)
لِأَصْحَابِ الْیَمِینِ ﴿38﴾
اینها همه برای اصحاب یمین است. (38)
سوره 75: القیامة
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
لَا أُقْسِمُ بِیَوْمِ الْقِیَامَةِ ﴿1﴾
سوگند به روز قیامت. (1)
وَلَا أُقْسِمُ بِالنَّفْسِ اللَّوَّامَةِ ﴿2﴾
و سوگند به نفس لوامه، وجدان بیدار و ملامتگر، (که رستاخیز حق است). (2)
أَیَحْسَبُ الْإِنْسَانُ أَلَّنْ نَجْمَعَ عِظَامَهُ ﴿3﴾
آیا انسان میپندارد که استخوانهای او را جمع نخواهیم کرد؟ (3)
بَلَى قَادِرِینَ عَلَى أَنْ نُسَوِّیَ بَنَانَهُ ﴿4﴾
آری قادریم که (حتی خطوط سر) انگشتان او را موزون و مرتب کنیم. (4)
بَلْ یُرِیدُ الْإِنْسَانُ لِیَفْجُرَ أَمَامَهُ ﴿5﴾
(انسان شک در معاد ندارد) بلکه او میخواهد (آزاد باشد و) مادام العمر گناه کند. (5)
یَسْأَلُ أَیَّانَ یَوْمُ الْقِیَامَةِ ﴿6﴾
(لذا) میپرسد قیامت کی خواهد آمد. (6)
فَإِذَا بَرِقَ الْبَصَرُ ﴿7﴾
در آن هنگام چشمها از شدت وحشت به گردش در میآید. (7)
وَخَسَفَ الْقَمَرُ ﴿8﴾
و ماه بینور گردد. (8)
وَجُمِعَ الشَّمْسُ وَالْقَمَرُ ﴿9﴾
و خورشید و ماه یکجا جمع شوند. (9)
یَقُولُ الْإِنْسَانُ یَوْمَئِذٍ أَیْنَ الْمَفَرُّ ﴿10﴾
آن روز انسان میگوید: را فرار کجاست ؟ (10)
کَلَّا لَا وَزَرَ ﴿11﴾
هرگز چنین نیست، راه فرار و پناهگاهی وجود ندارد. (11)
إِلَى رَبِّکَ یَوْمَئِذٍ الْمُسْتَقَرُّ ﴿12﴾
و قرارگاه نهائی تنها به سوی پروردگار تو است. (12)
یُنَبَّأُ الْإِنْسَانُ یَوْمَئِذٍ بِمَا قَدَّمَ وَأَخَّرَ ﴿13﴾
و در آن روز انسان را از تمام کارهائی که از پیش یا پس فرستاده، آگاه میکنند. (13)
سوره 56: الواقعة
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
إِذَا وَقَعَتِ الْوَاقِعَةُ ﴿1﴾
هنگامی که واقعه عظیم (قیامت) برپا شود، (1)
لَیْسَ لِوَقْعَتِهَا کَاذِبَةٌ ﴿2﴾
هیچکس نمیتواند آن را انکار کند. (2)
خَافِضَةٌ رَافِعَةٌ ﴿3﴾
گروهی را پائین میآورد و گروهی را بالا میبرد. (3)
إِذَا رُجَّتِ الْأَرْضُ رَجًّا ﴿4﴾
این در هنگامی است که زمین به شدت به لرزه در میآید. (4)
وَبُسَّتِ الْجِبَالُ بَسًّا ﴿5﴾
و کوهها در هم کوبیده میشود. (5)
فَکَانَتْ هَبَاءً مُنْبَثًّا ﴿6﴾
و به صورت غبار پراکنده در میآید. (6)
وَکُنْتُمْ أَزْوَاجًا ثَلَاثَةً ﴿7﴾
و شما به سه گروه تقسیم خواهید شد. (7)
فَأَصْحَابُ الْمَیْمَنَةِ مَا أَصْحَابُ الْمَیْمَنَةِ ﴿8﴾
نخست «اصحاب میمنه» هستند، چه اصحاب میمنه ای ؟ (8)
وَأَصْحَابُ الْمَشْأَمَةِ مَا أَصْحَابُ الْمَشْأَمَةِ ﴿9﴾
گروه دیگر اصحاب شومند، چه اصحاب شومی ؟ (9)
وَالسَّابِقُونَ السَّابِقُونَ ﴿10﴾
و سومین گروه پیشگامان پیشگام! (10)
أُولَئِکَ الْمُقَرَّبُونَ ﴿11﴾
آنها مقربانند (11)
فِی جَنَّاتِ النَّعِیمِ ﴿12﴾
در باغهای پر نعمت بهشت جای دارند (12)
ثُلَّةٌ مِنَ الْأَوَّلِینَ ﴿13﴾
گروه کثیری از امتهای نخستین هستند (13)
وَقَلِیلٌ مِنَ الْآخِرِینَ ﴿14﴾
و اندکی از امت آخرین! (14)
عَلَى سُرُرٍ مَوْضُونَةٍ ﴿15﴾
آنها (مقربان) بر تختهائی که صف کشیده و به هم پیوسته است قرار دارند. (15)
مُتَّکِئِینَ عَلَیْهَا مُتَقَابِلِینَ ﴿16﴾
در حالی که بر آن تکیه کرده و روبروی یکدیگرند. (16)
یَطُوفُ عَلَیْهِمْ وِلْدَانٌ مُخَلَّدُونَ ﴿17﴾
نوجوانانی جاودانی (در شکوه و طراوت) پیوسته گرداگرد آنها میگردند. (17)
بِأَکْوَابٍ وَأَبَارِیقَ وَکَأْسٍ مِنْ مَعِینٍ ﴿18﴾
با قدحها و کوزه ها و جامهائی از نهرهای جاری بهشتی (و شراب طهور)! (18)
لَا یُصَدَّعُونَ عَنْهَا وَلَا یُنْزِفُونَ ﴿19﴾
اما شرابی که از آن دردسر نمیگیرند و نه مست میشوند. (19)
وَفَاکِهَةٍ مِمَّا یَتَخَیَّرُونَ ﴿20﴾
و میوه هائی از هر نوع که مایل باشند. (20)
وَلَحْمِ طَیْرٍ مِمَّا یَشْتَهُونَ ﴿21﴾
و گوشت پرنده از هر نوع که بخواهند. (21)
وَحُورٌ عِینٌ ﴿22﴾
و همسرانی از حورالعین دارند. (22)
کَأَمْثَالِ اللُّؤْلُؤِ الْمَکْنُونِ ﴿23﴾
همچون مروارید در صدف پنهان! (23)
جَزَاءً بِمَا کَانُوا یَعْمَلُونَ ﴿24﴾
اینها پاداشی است در برابر اعمالی که انجام میدادند. (24)
لَا یَسْمَعُونَ فِیهَا لَغْوًا وَلَا تَأْثِیمًا ﴿25﴾
در آن باغهای بهشت نه لغو و بیهوده ای میشنوند نه سخنان گناه آلود. (25)
إِلَّا قِیلًا سَلَامًا سَلَامًا ﴿26﴾
تنها چیزی که میشنوند «سلام» است «سلام»! (26)
وَأَصْحَابُ الْیَمِینِ مَا أَصْحَابُ الْیَمِینِ ﴿27﴾
و اصحاب یمین، چه اصحاب یمینی ؟ (27)
فِی سِدْرٍ مَخْضُودٍ ﴿28﴾
آنها در سایه درختان سدر بیخار قرار دارند. (28)
وَطَلْحٍ مَنْضُودٍ ﴿29﴾
و در سایه درخت طلح پربرگ به سر میبرند (درختی است خوشرنگ و خوشبو). (29)
وَظِلٍّ مَمْدُودٍ ﴿30﴾
و سایه کشیده و گسترده. (30)
وَمَاءٍ مَسْکُوبٍ ﴿31﴾
و در کنار آبشارها. (31)
وَفَاکِهَةٍ کَثِیرَةٍ ﴿32﴾
و میوه های فراوانی. (32)
لَا مَقْطُوعَةٍ وَلَا مَمْنُوعَةٍ ﴿33﴾
که هرگز قطع و ممنوع نمیشود. (33)
وَفُرُشٍ مَرْفُوعَةٍ ﴿34﴾
و همسرانی گرانقدر. (34)
إِنَّا أَنْشَأْنَاهُنَّ إِنْشَاءً ﴿35﴾
ما آنها را آفرینش نوینی بخشیدیم. (35)
فَجَعَلْنَاهُنَّ أَبْکَارًا ﴿36﴾
و همه را بکر قرار داده ایم. (36)
عُرُبًا أَتْرَابًا ﴿37﴾
همسرانی که به همسرشان عشق میورزند و خوش زبان و فصیح و هم سن و سالند. (37)
لِأَصْحَابِ الْیَمِینِ ﴿38﴾
اینها همه برای اصحاب یمین است. (38)
سوره 75: القیامة
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
لَا أُقْسِمُ بِیَوْمِ الْقِیَامَةِ ﴿1﴾
سوگند به روز قیامت. (1)
وَلَا أُقْسِمُ بِالنَّفْسِ اللَّوَّامَةِ ﴿2﴾
و سوگند به نفس لوامه، وجدان بیدار و ملامتگر، (که رستاخیز حق است). (2)
أَیَحْسَبُ الْإِنْسَانُ أَلَّنْ نَجْمَعَ عِظَامَهُ ﴿3﴾
آیا انسان میپندارد که استخوانهای او را جمع نخواهیم کرد؟ (3)
بَلَى قَادِرِینَ عَلَى أَنْ نُسَوِّیَ بَنَانَهُ ﴿4﴾
آری قادریم که (حتی خطوط سر) انگشتان او را موزون و مرتب کنیم. (4)
بَلْ یُرِیدُ الْإِنْسَانُ لِیَفْجُرَ أَمَامَهُ ﴿5﴾
(انسان شک در معاد ندارد) بلکه او میخواهد (آزاد باشد و) مادام العمر گناه کند. (5)
یَسْأَلُ أَیَّانَ یَوْمُ الْقِیَامَةِ ﴿6﴾
(لذا) میپرسد قیامت کی خواهد آمد. (6)
فَإِذَا بَرِقَ الْبَصَرُ ﴿7﴾
در آن هنگام چشمها از شدت وحشت به گردش در میآید. (7)
وَخَسَفَ الْقَمَرُ ﴿8﴾
و ماه بینور گردد. (8)
وَجُمِعَ الشَّمْسُ وَالْقَمَرُ ﴿9﴾
و خورشید و ماه یکجا جمع شوند. (9)
یَقُولُ الْإِنْسَانُ یَوْمَئِذٍ أَیْنَ الْمَفَرُّ ﴿10﴾
آن روز انسان میگوید: را فرار کجاست ؟ (10)
کَلَّا لَا وَزَرَ ﴿11﴾
هرگز چنین نیست، راه فرار و پناهگاهی وجود ندارد. (11)
إِلَى رَبِّکَ یَوْمَئِذٍ الْمُسْتَقَرُّ ﴿12﴾
و قرارگاه نهائی تنها به سوی پروردگار تو است. (12)
یُنَبَّأُ الْإِنْسَانُ یَوْمَئِذٍ بِمَا قَدَّمَ وَأَخَّرَ ﴿13﴾
و در آن روز انسان را از تمام کارهائی که از پیش یا پس فرستاده، آگاه میکنند. (13)
