این تلاوت شامل آیات 145 تا 182 سوره مبارکه صافات و آیات 1 تا 20 سوره مبارکه ص است .
فَنَبَذْنَاهُ بِالْعَرَاء وَهُوَ سَقِیمٌ ﴿145﴾
و بر بالاى [سر] او درختى از [نوع] کدوبن رویانیدیم (146)
وَأَنبَتْنَا عَلَیْهِ شَجَرَةً مِّن یَقْطِینٍ ﴿146﴾
و او را به سوى یکصدهزار [نفر از ساکنان نینوا] یا بیشتر روانه کردیم (147)
وَأَرْسَلْنَاهُ إِلَى مِئَةِ أَلْفٍ أَوْ یَزِیدُونَ ﴿147﴾
پس ایمان آوردند و تا چندى برخوردارشان کردیم (148)
فَآمَنُوا فَمَتَّعْنَاهُمْ إِلَى حِینٍ ﴿148﴾
پس از مشرکان جویا شو آیا پروردگارت را دختران و آنان را پسران است (149)
فَاسْتَفْتِهِمْ أَلِرَبِّکَ الْبَنَاتُ وَلَهُمُ الْبَنُونَ ﴿149﴾
یا فرشتگان را مادینه آفریدیم و آنان شاهد بودند (150)
أَمْ خَلَقْنَا الْمَلَائِکَةَ إِنَاثًا وَهُمْ شَاهِدُونَ ﴿150﴾
هشدار که اینان از دروغ پردازى خود قطعا خواهند گفت (151)
أَلَا إِنَّهُم مِّنْ إِفْکِهِمْ لَیَقُولُونَ ﴿151﴾
خدا فرزند آورده در حالى که آنها قطعا دروغگویانند (152)
وَلَدَ اللَّهُ وَإِنَّهُمْ لَکَاذِبُونَ ﴿152﴾
آیا [خدا] دختران را بر پسران برگزیده است (153)
أَصْطَفَى الْبَنَاتِ عَلَى الْبَنِینَ ﴿153﴾
شما را چه شده چگونه داورى مىکنید (154)
مَا لَکُمْ کَیْفَ تَحْکُمُونَ ﴿154﴾
آیا سر پند گرفتن ندارید (155)
أَفَلَا تَذَکَّرُونَ ﴿155﴾
یا دلیلى آشکار [در دست] دارید (156)
أَمْ لَکُمْ سُلْطَانٌ مُّبِینٌ ﴿156﴾
پس اگر راست مىگویید کتابتان را بیاورید (157)
فَأْتُوا بِکِتَابِکُمْ إِن کُنتُمْ صَادِقِینَ ﴿157﴾
و میان خدا و جنها پیوندى انگاشتند و حال آنکه جنیان نیک دانستهاند که [براى حساب پسدادن] خودشان احضار خواهند شد (158)
وَجَعَلُوا بَیْنَهُ وَبَیْنَ الْجِنَّةِ نَسَبًا وَلَقَدْ عَلِمَتِ الْجِنَّةُ إِنَّهُمْ لَمُحْضَرُونَ ﴿158﴾
خدا منزه است از آنچه در وصف مىآورند (159)
سُبْحَانَ اللَّهِ عَمَّا یَصِفُونَ ﴿159﴾
به استثناى بندگان پاکدل خدا (160)
إِلَّا عِبَادَ اللَّهِ الْمُخْلَصِینَ ﴿160﴾
در حقیقتشما و آنچه [که شما آن را] مىپرستید (161)
فَإِنَّکُمْ وَمَا تَعْبُدُونَ ﴿161﴾
بر ضد او گمراهگر نیستید (162)
مَا أَنتُمْ عَلَیْهِ بِفَاتِنِینَ ﴿162﴾
مگر کسى را که به دوزخ رفتنى است (163)
إِلَّا مَنْ هُوَ صَالِ الْجَحِیمِ ﴿163﴾
و هیچ یک از ما [فرشتگان] نیست مگر [اینکه] براى او [مقام و] مرتبهاى معین است (164)
وَمَا مِنَّا إِلَّا لَهُ مَقَامٌ مَّعْلُومٌ ﴿164﴾
و در حقیقت ماییم که [براى انجام فرمان خدا] صف بستهایم (165)
وَإِنَّا لَنَحْنُ الصَّافُّونَ ﴿165﴾
و ماییم که خود تسبیحگویانیم (166)
وَإِنَّا لَنَحْنُ الْمُسَبِّحُونَ ﴿166﴾
و [مشرکان] به تاکید مىگفتند (167)
وَإِنْ کَانُوا لَیَقُولُونَ ﴿167﴾
اگر پند [نامها]ى از پیشینیان نزد ما بود (168)
لَوْ أَنَّ عِندَنَا ذِکْرًا مِّنْ الْأَوَّلِینَ ﴿168﴾
قطعا از بندگان خالص خدا مىشدیم (169)
لَکُنَّا عِبَادَ اللَّهِ الْمُخْلَصِینَ ﴿169﴾
ولى [وقتى قرآن آمد] به آن کافر شدند و زودا که بدانند (170)
فَکَفَرُوا بِهِ فَسَوْفَ یَعْلَمُونَ ﴿170﴾
و قطعا فرمان ما در باره بندگان فرستاده ما از پیش [چنین] رفته است (171)
وَلَقَدْ سَبَقَتْ کَلِمَتُنَا لِعِبَادِنَا الْمُرْسَلِینَ ﴿171﴾
که آنان [بر دشمنان خودشان] حتما پیروز خواهند شد (172)
إِنَّهُمْ لَهُمُ الْمَنصُورُونَ ﴿172﴾
و سپاه ما هرآینه غالبآیندگانند (173)
وَإِنَّ جُندَنَا لَهُمُ الْغَالِبُونَ ﴿173﴾
پس تا مدتى [معین] از آنان روى برتاب (174)
فَتَوَلَّ عَنْهُمْ حَتَّى حِینٍ ﴿174﴾
و آنان را بنگر که خواهند دید (175)
وَأَبْصِرْهُمْ فَسَوْفَ یُبْصِرُونَ ﴿175﴾
آیا عذاب ما را شتابزده خواستارند (176)
أَفَبِعَذَابِنَا یَسْتَعْجِلُونَ ﴿176﴾
[پس هشداردادهشدگان را] آنگاه که عذاب به خانه آنان فرود آید چه بد صبحگاهى است (177)
فَإِذَا نَزَلَ بِسَاحَتِهِمْ فَسَاء صَبَاحُ الْمُنذَرِینَ ﴿177﴾
و از ایشان تا مدتى [معین] روى برتاب (178)
وَتَوَلَّ عَنْهُمْ حَتَّى حِینٍ ﴿178﴾
و بنگر که خواهند دید (179)
وَأَبْصِرْ فَسَوْفَ یُبْصِرُونَ ﴿179﴾
منزه است پروردگار تو پروردگار شکوهمند از آنچه وصف مىکنند (180)
سُبْحَانَ رَبِّکَ رَبِّ الْعِزَّةِ عَمَّا یَصِفُونَ ﴿180﴾
و درود بر فرستادگان (181)
وَسَلَامٌ عَلَى الْمُرْسَلِینَ ﴿181﴾
و ستایش ویژه خدا پروردگار جهانهاست (182)
وَالْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِینَ ﴿182﴾
سوره 38: ص
به نام خداوند رحمتگر مهربان
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
صاد سوگند به قرآن پراندرز (1)
ص وَالْقُرْآنِ ذِی الذِّکْرِ ﴿1﴾
آرى آنان که کفر ورزیدند در سرکشى و ستیزهاند (2)
بَلِ الَّذِینَ کَفَرُوا فِی عِزَّةٍ وَشِقَاقٍ ﴿2﴾
چه بسیار نسلها که پیش از ایشان هلاک کردیم که [ما را] به فریاد خواندند و[لى] دیگر مجال گریز نبود (3)
کَمْ أَهْلَکْنَا مِن قَبْلِهِم مِّن قَرْنٍ فَنَادَوْا وَلَاتَ حِینَ مَنَاصٍ ﴿3﴾
و از اینکه هشداردهندهاى از خودشان برایشان آمده درشگفتند و کافران مى گویند این ساحرى شیاد است (4)
وَعَجِبُوا أَن جَاءهُم مُّنذِرٌ مِّنْهُمْ وَقَالَ الْکَافِرُونَ هَذَا سَاحِرٌ کَذَّابٌ ﴿4﴾
آیا خدایان [متعدد] را خداى واحدى قرار داده این واقعا چیز عجیبى است (5)
أَجَعَلَ الْآلِهَةَ إِلَهًا وَاحِدًا إِنَّ هَذَا لَشَیْءٌ عُجَابٌ ﴿5﴾
و بزرگانشان روان شدند [و گفتند] بروید و بر خدایان خود ایستادگى نمایید که این امر قطعا هدف [ما]ست (6)
وَانطَلَقَ الْمَلَأُ مِنْهُمْ أَنِ امْشُوا وَاصْبِرُوا عَلَى آلِهَتِکُمْ إِنَّ هَذَا لَشَیْءٌ یُرَادُ ﴿6﴾
[از طرفى] این [مطلب] را در آیین اخیر [عیسوى هم] نشنیدهایم این [ادعا] جز دروغبافى نیست (7)
مَا سَمِعْنَا بِهَذَا فِی الْمِلَّةِ الْآخِرَةِ إِنْ هَذَا إِلَّا اخْتِلَاقٌ ﴿7﴾
آیا از میان ما قرآن بر او نازل شده است [نه] بلکه آنان در باره قرآن من دودلند [نه] بلکه هنوز عذاب [مرا] نچشیدهاند (8)
أَأُنزِلَ عَلَیْهِ الذِّکْرُ مِن بَیْنِنَا بَلْ هُمْ فِی شَکٍّ مِّن ذِکْرِی بَلْ لَمَّا یَذُوقُوا عَذَابِ ﴿8﴾
آیا گنجینههاى رحمت پروردگار ارجمند بسیار بخشنده تو نزد ایشان است (9)
أَمْ عِندَهُمْ خَزَائِنُ رَحْمَةِ رَبِّکَ الْعَزِیزِ الْوَهَّابِ ﴿9﴾
آیا فرمانروایى آسمانها و زمین و آنچه میان آن دو است از آن ایشان است [اگر چنین است] پس [با چنگ زدن] در آن اسباب به بالا روند (10)
أَمْ لَهُم مُّلْکُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَا بَیْنَهُمَا فَلْیَرْتَقُوا فِی الْأَسْبَابِ ﴿10﴾
این سپاهک دستههاى دشمن در آنجا [=ب در] در هم شکستنىاند (11)
جُندٌ مَّا هُنَالِکَ مَهْزُومٌ مِّنَ الْأَحْزَابِ ﴿11﴾
پیش از ایشان قوم نوح و عاد و فرعون صاحب [عمارت و] خرگاهها تکذیب کردند (12)
کَذَّبَتْ قَبْلَهُمْ قَوْمُ نُوحٍ وَعَادٌ وَفِرْعَوْنُ ذُو الْأَوْتَادِ ﴿12﴾
و ثمود و قوم لوط و اصحاب ایکه [نیز به تکذیب پرداختند] آنها دستههاى مخالف بودند (13)
وَثَمُودُ وَقَوْمُ لُوطٍ وَأَصْحَابُ الأَیْکَةِ أُوْلَئِکَ الْأَحْزَابُ ﴿13﴾
هیچ کدام نبودند که پیامبران [ما] را تکذیب نکنند پس عقوبت [من بر آنان] سزاوار آمد (14)
إِن کُلٌّ إِلَّا کَذَّبَ الرُّسُلَ فَحَقَّ عِقَابِ ﴿14﴾
و اینان جز یک فریاد را انتظار نمىب رند که هیچ [مجال] سر خاراندنى در آن نیست (15)
وَمَا یَنظُرُ هَؤُلَاء إِلَّا صَیْحَةً وَاحِدَةً مَّا لَهَا مِن فَوَاقٍ ﴿15﴾
و گفتند پروردگارا پیش از [رسیدن] روز حساب بهره ما را [از عذاب] به شتاب به ما بده (16)
وَقَالُوا رَبَّنَا عَجِّل لَّنَا قِطَّنَا قَبْلَ یَوْمِ الْحِسَابِ ﴿16﴾
بر آنچه مىگویند صبر کن و داوود بنده ما را که داراى امکانات [متعدد] بود به یاد آور آرى او بسیار بازگشتکننده [به سوى خدا] بود (17)
اصْبِرْ عَلَى مَا یَقُولُونَ وَاذْکُرْ عَبْدَنَا دَاوُودَ ذَا الْأَیْدِ إِنَّهُ أَوَّابٌ ﴿17﴾
ما کوهها را با او مسخر ساختیم [که] شامگاهان و بامدادان خداوند را نیایش مىکردند (18)
إِنَّا سَخَّرْنَا الْجِبَالَ مَعَهُ یُسَبِّحْنَ بِالْعَشِیِّ وَالْإِشْرَاقِ ﴿18﴾
و پرندگان را از هر سو [بر او] گرد [آوردیم] همگى [به نواى دلنوازش] به سوى او بازگشتکننده [و خدا را ستایشگر] بودند (19)
وَالطَّیْرَ مَحْشُورَةً کُلٌّ لَّهُ أَوَّابٌ ﴿19﴾
و پادشاهیش را استوار کردیم و او را حکمت و کلام فیصلهدهنده عطا کردیم (20)
وَشَدَدْنَا مُلْکَهُ وَآتَیْنَاهُ الْحِکْمَةَ وَفَصْلَ الْخِطَابِ ﴿20﴾
فَنَبَذْنَاهُ بِالْعَرَاء وَهُوَ سَقِیمٌ ﴿145﴾
و بر بالاى [سر] او درختى از [نوع] کدوبن رویانیدیم (146)
وَأَنبَتْنَا عَلَیْهِ شَجَرَةً مِّن یَقْطِینٍ ﴿146﴾
و او را به سوى یکصدهزار [نفر از ساکنان نینوا] یا بیشتر روانه کردیم (147)
وَأَرْسَلْنَاهُ إِلَى مِئَةِ أَلْفٍ أَوْ یَزِیدُونَ ﴿147﴾
پس ایمان آوردند و تا چندى برخوردارشان کردیم (148)
فَآمَنُوا فَمَتَّعْنَاهُمْ إِلَى حِینٍ ﴿148﴾
پس از مشرکان جویا شو آیا پروردگارت را دختران و آنان را پسران است (149)
فَاسْتَفْتِهِمْ أَلِرَبِّکَ الْبَنَاتُ وَلَهُمُ الْبَنُونَ ﴿149﴾
یا فرشتگان را مادینه آفریدیم و آنان شاهد بودند (150)
أَمْ خَلَقْنَا الْمَلَائِکَةَ إِنَاثًا وَهُمْ شَاهِدُونَ ﴿150﴾
هشدار که اینان از دروغ پردازى خود قطعا خواهند گفت (151)
أَلَا إِنَّهُم مِّنْ إِفْکِهِمْ لَیَقُولُونَ ﴿151﴾
خدا فرزند آورده در حالى که آنها قطعا دروغگویانند (152)
وَلَدَ اللَّهُ وَإِنَّهُمْ لَکَاذِبُونَ ﴿152﴾
آیا [خدا] دختران را بر پسران برگزیده است (153)
أَصْطَفَى الْبَنَاتِ عَلَى الْبَنِینَ ﴿153﴾
شما را چه شده چگونه داورى مىکنید (154)
مَا لَکُمْ کَیْفَ تَحْکُمُونَ ﴿154﴾
آیا سر پند گرفتن ندارید (155)
أَفَلَا تَذَکَّرُونَ ﴿155﴾
یا دلیلى آشکار [در دست] دارید (156)
أَمْ لَکُمْ سُلْطَانٌ مُّبِینٌ ﴿156﴾
پس اگر راست مىگویید کتابتان را بیاورید (157)
فَأْتُوا بِکِتَابِکُمْ إِن کُنتُمْ صَادِقِینَ ﴿157﴾
و میان خدا و جنها پیوندى انگاشتند و حال آنکه جنیان نیک دانستهاند که [براى حساب پسدادن] خودشان احضار خواهند شد (158)
وَجَعَلُوا بَیْنَهُ وَبَیْنَ الْجِنَّةِ نَسَبًا وَلَقَدْ عَلِمَتِ الْجِنَّةُ إِنَّهُمْ لَمُحْضَرُونَ ﴿158﴾
خدا منزه است از آنچه در وصف مىآورند (159)
سُبْحَانَ اللَّهِ عَمَّا یَصِفُونَ ﴿159﴾
به استثناى بندگان پاکدل خدا (160)
إِلَّا عِبَادَ اللَّهِ الْمُخْلَصِینَ ﴿160﴾
در حقیقتشما و آنچه [که شما آن را] مىپرستید (161)
فَإِنَّکُمْ وَمَا تَعْبُدُونَ ﴿161﴾
بر ضد او گمراهگر نیستید (162)
مَا أَنتُمْ عَلَیْهِ بِفَاتِنِینَ ﴿162﴾
مگر کسى را که به دوزخ رفتنى است (163)
إِلَّا مَنْ هُوَ صَالِ الْجَحِیمِ ﴿163﴾
و هیچ یک از ما [فرشتگان] نیست مگر [اینکه] براى او [مقام و] مرتبهاى معین است (164)
وَمَا مِنَّا إِلَّا لَهُ مَقَامٌ مَّعْلُومٌ ﴿164﴾
و در حقیقت ماییم که [براى انجام فرمان خدا] صف بستهایم (165)
وَإِنَّا لَنَحْنُ الصَّافُّونَ ﴿165﴾
و ماییم که خود تسبیحگویانیم (166)
وَإِنَّا لَنَحْنُ الْمُسَبِّحُونَ ﴿166﴾
و [مشرکان] به تاکید مىگفتند (167)
وَإِنْ کَانُوا لَیَقُولُونَ ﴿167﴾
اگر پند [نامها]ى از پیشینیان نزد ما بود (168)
لَوْ أَنَّ عِندَنَا ذِکْرًا مِّنْ الْأَوَّلِینَ ﴿168﴾
قطعا از بندگان خالص خدا مىشدیم (169)
لَکُنَّا عِبَادَ اللَّهِ الْمُخْلَصِینَ ﴿169﴾
ولى [وقتى قرآن آمد] به آن کافر شدند و زودا که بدانند (170)
فَکَفَرُوا بِهِ فَسَوْفَ یَعْلَمُونَ ﴿170﴾
و قطعا فرمان ما در باره بندگان فرستاده ما از پیش [چنین] رفته است (171)
وَلَقَدْ سَبَقَتْ کَلِمَتُنَا لِعِبَادِنَا الْمُرْسَلِینَ ﴿171﴾
که آنان [بر دشمنان خودشان] حتما پیروز خواهند شد (172)
إِنَّهُمْ لَهُمُ الْمَنصُورُونَ ﴿172﴾
و سپاه ما هرآینه غالبآیندگانند (173)
وَإِنَّ جُندَنَا لَهُمُ الْغَالِبُونَ ﴿173﴾
پس تا مدتى [معین] از آنان روى برتاب (174)
فَتَوَلَّ عَنْهُمْ حَتَّى حِینٍ ﴿174﴾
و آنان را بنگر که خواهند دید (175)
وَأَبْصِرْهُمْ فَسَوْفَ یُبْصِرُونَ ﴿175﴾
آیا عذاب ما را شتابزده خواستارند (176)
أَفَبِعَذَابِنَا یَسْتَعْجِلُونَ ﴿176﴾
[پس هشداردادهشدگان را] آنگاه که عذاب به خانه آنان فرود آید چه بد صبحگاهى است (177)
فَإِذَا نَزَلَ بِسَاحَتِهِمْ فَسَاء صَبَاحُ الْمُنذَرِینَ ﴿177﴾
و از ایشان تا مدتى [معین] روى برتاب (178)
وَتَوَلَّ عَنْهُمْ حَتَّى حِینٍ ﴿178﴾
و بنگر که خواهند دید (179)
وَأَبْصِرْ فَسَوْفَ یُبْصِرُونَ ﴿179﴾
منزه است پروردگار تو پروردگار شکوهمند از آنچه وصف مىکنند (180)
سُبْحَانَ رَبِّکَ رَبِّ الْعِزَّةِ عَمَّا یَصِفُونَ ﴿180﴾
و درود بر فرستادگان (181)
وَسَلَامٌ عَلَى الْمُرْسَلِینَ ﴿181﴾
و ستایش ویژه خدا پروردگار جهانهاست (182)
وَالْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِینَ ﴿182﴾
سوره 38: ص
به نام خداوند رحمتگر مهربان
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
صاد سوگند به قرآن پراندرز (1)
ص وَالْقُرْآنِ ذِی الذِّکْرِ ﴿1﴾
آرى آنان که کفر ورزیدند در سرکشى و ستیزهاند (2)
بَلِ الَّذِینَ کَفَرُوا فِی عِزَّةٍ وَشِقَاقٍ ﴿2﴾
چه بسیار نسلها که پیش از ایشان هلاک کردیم که [ما را] به فریاد خواندند و[لى] دیگر مجال گریز نبود (3)
کَمْ أَهْلَکْنَا مِن قَبْلِهِم مِّن قَرْنٍ فَنَادَوْا وَلَاتَ حِینَ مَنَاصٍ ﴿3﴾
و از اینکه هشداردهندهاى از خودشان برایشان آمده درشگفتند و کافران مى گویند این ساحرى شیاد است (4)
وَعَجِبُوا أَن جَاءهُم مُّنذِرٌ مِّنْهُمْ وَقَالَ الْکَافِرُونَ هَذَا سَاحِرٌ کَذَّابٌ ﴿4﴾
آیا خدایان [متعدد] را خداى واحدى قرار داده این واقعا چیز عجیبى است (5)
أَجَعَلَ الْآلِهَةَ إِلَهًا وَاحِدًا إِنَّ هَذَا لَشَیْءٌ عُجَابٌ ﴿5﴾
و بزرگانشان روان شدند [و گفتند] بروید و بر خدایان خود ایستادگى نمایید که این امر قطعا هدف [ما]ست (6)
وَانطَلَقَ الْمَلَأُ مِنْهُمْ أَنِ امْشُوا وَاصْبِرُوا عَلَى آلِهَتِکُمْ إِنَّ هَذَا لَشَیْءٌ یُرَادُ ﴿6﴾
[از طرفى] این [مطلب] را در آیین اخیر [عیسوى هم] نشنیدهایم این [ادعا] جز دروغبافى نیست (7)
مَا سَمِعْنَا بِهَذَا فِی الْمِلَّةِ الْآخِرَةِ إِنْ هَذَا إِلَّا اخْتِلَاقٌ ﴿7﴾
آیا از میان ما قرآن بر او نازل شده است [نه] بلکه آنان در باره قرآن من دودلند [نه] بلکه هنوز عذاب [مرا] نچشیدهاند (8)
أَأُنزِلَ عَلَیْهِ الذِّکْرُ مِن بَیْنِنَا بَلْ هُمْ فِی شَکٍّ مِّن ذِکْرِی بَلْ لَمَّا یَذُوقُوا عَذَابِ ﴿8﴾
آیا گنجینههاى رحمت پروردگار ارجمند بسیار بخشنده تو نزد ایشان است (9)
أَمْ عِندَهُمْ خَزَائِنُ رَحْمَةِ رَبِّکَ الْعَزِیزِ الْوَهَّابِ ﴿9﴾
آیا فرمانروایى آسمانها و زمین و آنچه میان آن دو است از آن ایشان است [اگر چنین است] پس [با چنگ زدن] در آن اسباب به بالا روند (10)
أَمْ لَهُم مُّلْکُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَا بَیْنَهُمَا فَلْیَرْتَقُوا فِی الْأَسْبَابِ ﴿10﴾
این سپاهک دستههاى دشمن در آنجا [=ب در] در هم شکستنىاند (11)
جُندٌ مَّا هُنَالِکَ مَهْزُومٌ مِّنَ الْأَحْزَابِ ﴿11﴾
پیش از ایشان قوم نوح و عاد و فرعون صاحب [عمارت و] خرگاهها تکذیب کردند (12)
کَذَّبَتْ قَبْلَهُمْ قَوْمُ نُوحٍ وَعَادٌ وَفِرْعَوْنُ ذُو الْأَوْتَادِ ﴿12﴾
و ثمود و قوم لوط و اصحاب ایکه [نیز به تکذیب پرداختند] آنها دستههاى مخالف بودند (13)
وَثَمُودُ وَقَوْمُ لُوطٍ وَأَصْحَابُ الأَیْکَةِ أُوْلَئِکَ الْأَحْزَابُ ﴿13﴾
هیچ کدام نبودند که پیامبران [ما] را تکذیب نکنند پس عقوبت [من بر آنان] سزاوار آمد (14)
إِن کُلٌّ إِلَّا کَذَّبَ الرُّسُلَ فَحَقَّ عِقَابِ ﴿14﴾
و اینان جز یک فریاد را انتظار نمىب رند که هیچ [مجال] سر خاراندنى در آن نیست (15)
وَمَا یَنظُرُ هَؤُلَاء إِلَّا صَیْحَةً وَاحِدَةً مَّا لَهَا مِن فَوَاقٍ ﴿15﴾
و گفتند پروردگارا پیش از [رسیدن] روز حساب بهره ما را [از عذاب] به شتاب به ما بده (16)
وَقَالُوا رَبَّنَا عَجِّل لَّنَا قِطَّنَا قَبْلَ یَوْمِ الْحِسَابِ ﴿16﴾
بر آنچه مىگویند صبر کن و داوود بنده ما را که داراى امکانات [متعدد] بود به یاد آور آرى او بسیار بازگشتکننده [به سوى خدا] بود (17)
اصْبِرْ عَلَى مَا یَقُولُونَ وَاذْکُرْ عَبْدَنَا دَاوُودَ ذَا الْأَیْدِ إِنَّهُ أَوَّابٌ ﴿17﴾
ما کوهها را با او مسخر ساختیم [که] شامگاهان و بامدادان خداوند را نیایش مىکردند (18)
إِنَّا سَخَّرْنَا الْجِبَالَ مَعَهُ یُسَبِّحْنَ بِالْعَشِیِّ وَالْإِشْرَاقِ ﴿18﴾
و پرندگان را از هر سو [بر او] گرد [آوردیم] همگى [به نواى دلنوازش] به سوى او بازگشتکننده [و خدا را ستایشگر] بودند (19)
وَالطَّیْرَ مَحْشُورَةً کُلٌّ لَّهُ أَوَّابٌ ﴿19﴾
و پادشاهیش را استوار کردیم و او را حکمت و کلام فیصلهدهنده عطا کردیم (20)
وَشَدَدْنَا مُلْکَهُ وَآتَیْنَاهُ الْحِکْمَةَ وَفَصْلَ الْخِطَابِ ﴿20﴾
