- 726
- 1000
- 1000
- 1000
تلاوت تحقیق محمود حسین منصور رحمن
این تلاوت شامل آیات 1 تا 33 سوره رحمن است که در قاهره توسط استاد مرحوم محمد تقی مروت ضبط شده است .
سوره 55: الرحمن
به نام خداوند رحمتگر مهربان
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
[خداى] رحمان (1)
الرَّحْمَنُ ﴿1﴾
قرآن را یاد داد (2)
عَلَّمَ الْقُرْآنَ ﴿2﴾
انسان را آفرید (3)
خَلَقَ الْإِنسَانَ ﴿3﴾
به او بیان آموخت (4)
عَلَّمَهُ الْبَیَانَ ﴿4﴾
خورشید و ماه بر حسابى [روان]اند (5)
الشَّمْسُ وَالْقَمَرُ بِحُسْبَانٍ ﴿5﴾
و بوته و درخت چهرهسایانند (6)
وَالنَّجْمُ وَالشَّجَرُ یَسْجُدَانِ ﴿6﴾
و آسمان را برافراشت و ترازو را گذاشت (7)
وَالسَّمَاء رَفَعَهَا وَوَضَعَ الْمِیزَانَ ﴿7﴾
تا مبادا از اندازه درگذرید (8)
أَلَّا تَطْغَوْا فِی الْمِیزَانِ ﴿8﴾
و وزن را به انصاف برپا دارید و در سنجش مکاهید (9)
وَأَقِیمُوا الْوَزْنَ بِالْقِسْطِ وَلَا تُخْسِرُوا الْمِیزَانَ ﴿9﴾
و زمین را براى مردم نهاد (10)
وَالْأَرْضَ وَضَعَهَا لِلْأَنَامِ ﴿10﴾
در آن میوه [ها] و نخلها با خوشههاى غلاف دار (11)
فِیهَا فَاکِهَةٌ وَالنَّخْلُ ذَاتُ الْأَکْمَامِ ﴿11﴾
و دانههاى پوستدار و گیاهان خوشبوست (12)
وَالْحَبُّ ذُو الْعَصْفِ وَالرَّیْحَانُ ﴿12﴾
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (13)
فَبِأَیِّ آلَاء رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿13﴾
انسان را از گل خشکیدهاى سفال مانند آفرید (14)
خَلَقَ الْإِنسَانَ مِن صَلْصَالٍ کَالْفَخَّارِ ﴿14﴾
و جن را از تشعشعى از آتش خلق کرد (15)
وَخَلَقَ الْجَانَّ مِن مَّارِجٍ مِّن نَّارٍ ﴿15﴾
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (16)
فَبِأَیِّ آلَاء رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿16﴾
پروردگار دو خاور و پروردگار دو باختر (17)
رَبُّ الْمَشْرِقَیْنِ وَرَبُّ الْمَغْرِبَیْنِ ﴿17﴾
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (18)
فَبِأَیِّ آلَاء رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿18﴾
دو دریا را [به گونهاى] روان کرد [که] با هم برخورد کنند (19)
مَرَجَ الْبَحْرَیْنِ یَلْتَقِیَانِ ﴿19﴾
میان آن دو حد فاصلى است که به هم تجاوز نمىکنند (20)
بَیْنَهُمَا بَرْزَخٌ لَّا یَبْغِیَانِ ﴿20﴾
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (21)
فَبِأَیِّ آلَاء رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿21﴾
از هر دو [دریا] مروارید و مرجان برآید (22)
یَخْرُجُ مِنْهُمَا اللُّؤْلُؤُ وَالْمَرْجَانُ ﴿22﴾
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (23)
فَبِأَیِّ آلَاء رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿23﴾
و او راست در دریا سفینههاى بادباندار بلند همچون کوهها (24)
وَلَهُ الْجَوَارِ الْمُنشَآتُ فِی الْبَحْرِ کَالْأَعْلَامِ ﴿24﴾
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (25)
فَبِأَیِّ آلَاء رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿25﴾
هر چه بر [زمین] است فانىشونده است (26)
کُلُّ مَنْ عَلَیْهَا فَانٍ ﴿26﴾
و ذات باشکوه و ارجمند پروردگارت باقى خواهد ماند (27)
وَیَبْقَى وَجْهُ رَبِّکَ ذُو الْجَلَالِ وَالْإِکْرَامِ ﴿27﴾
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (28)
فَبِأَیِّ آلَاء رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿28﴾
هر که در آسمانها و زمین است از او درخواست مىکند هر زمان او در کارى است (29)
یَسْأَلُهُ مَن فِی السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ کُلَّ یَوْمٍ هُوَ فِی شَأْنٍ ﴿29﴾
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (30)
فَبِأَیِّ آلَاء رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿30﴾
اى جن و انس زودا که به شما بپردازیم (31)
سَنَفْرُغُ لَکُمْ أَیُّهَا الثَّقَلَانِ ﴿31﴾
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (32)
فَبِأَیِّ آلَاء رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿32﴾
اى گروه جنیان و انسیان اگر مىتوانید از کرانههاى آسمانها و زمین به بیرون رخنه کنید پس رخنه کنید [ولى] جز با [به دست آوردن] تسلطى رخنه نمىکنید (33)
یَا مَعْشَرَ الْجِنِّ وَالْإِنسِ إِنِ اسْتَطَعْتُمْ أَن تَنفُذُوا مِنْ أَقْطَارِ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ فَانفُذُوا لَا تَنفُذُونَ إِلَّا بِسُلْطَانٍ ﴿33﴾
سوره 55: الرحمن
به نام خداوند رحمتگر مهربان
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
[خداى] رحمان (1)
الرَّحْمَنُ ﴿1﴾
قرآن را یاد داد (2)
عَلَّمَ الْقُرْآنَ ﴿2﴾
انسان را آفرید (3)
خَلَقَ الْإِنسَانَ ﴿3﴾
به او بیان آموخت (4)
عَلَّمَهُ الْبَیَانَ ﴿4﴾
خورشید و ماه بر حسابى [روان]اند (5)
الشَّمْسُ وَالْقَمَرُ بِحُسْبَانٍ ﴿5﴾
و بوته و درخت چهرهسایانند (6)
وَالنَّجْمُ وَالشَّجَرُ یَسْجُدَانِ ﴿6﴾
و آسمان را برافراشت و ترازو را گذاشت (7)
وَالسَّمَاء رَفَعَهَا وَوَضَعَ الْمِیزَانَ ﴿7﴾
تا مبادا از اندازه درگذرید (8)
أَلَّا تَطْغَوْا فِی الْمِیزَانِ ﴿8﴾
و وزن را به انصاف برپا دارید و در سنجش مکاهید (9)
وَأَقِیمُوا الْوَزْنَ بِالْقِسْطِ وَلَا تُخْسِرُوا الْمِیزَانَ ﴿9﴾
و زمین را براى مردم نهاد (10)
وَالْأَرْضَ وَضَعَهَا لِلْأَنَامِ ﴿10﴾
در آن میوه [ها] و نخلها با خوشههاى غلاف دار (11)
فِیهَا فَاکِهَةٌ وَالنَّخْلُ ذَاتُ الْأَکْمَامِ ﴿11﴾
و دانههاى پوستدار و گیاهان خوشبوست (12)
وَالْحَبُّ ذُو الْعَصْفِ وَالرَّیْحَانُ ﴿12﴾
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (13)
فَبِأَیِّ آلَاء رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿13﴾
انسان را از گل خشکیدهاى سفال مانند آفرید (14)
خَلَقَ الْإِنسَانَ مِن صَلْصَالٍ کَالْفَخَّارِ ﴿14﴾
و جن را از تشعشعى از آتش خلق کرد (15)
وَخَلَقَ الْجَانَّ مِن مَّارِجٍ مِّن نَّارٍ ﴿15﴾
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (16)
فَبِأَیِّ آلَاء رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿16﴾
پروردگار دو خاور و پروردگار دو باختر (17)
رَبُّ الْمَشْرِقَیْنِ وَرَبُّ الْمَغْرِبَیْنِ ﴿17﴾
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (18)
فَبِأَیِّ آلَاء رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿18﴾
دو دریا را [به گونهاى] روان کرد [که] با هم برخورد کنند (19)
مَرَجَ الْبَحْرَیْنِ یَلْتَقِیَانِ ﴿19﴾
میان آن دو حد فاصلى است که به هم تجاوز نمىکنند (20)
بَیْنَهُمَا بَرْزَخٌ لَّا یَبْغِیَانِ ﴿20﴾
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (21)
فَبِأَیِّ آلَاء رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿21﴾
از هر دو [دریا] مروارید و مرجان برآید (22)
یَخْرُجُ مِنْهُمَا اللُّؤْلُؤُ وَالْمَرْجَانُ ﴿22﴾
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (23)
فَبِأَیِّ آلَاء رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿23﴾
و او راست در دریا سفینههاى بادباندار بلند همچون کوهها (24)
وَلَهُ الْجَوَارِ الْمُنشَآتُ فِی الْبَحْرِ کَالْأَعْلَامِ ﴿24﴾
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (25)
فَبِأَیِّ آلَاء رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿25﴾
هر چه بر [زمین] است فانىشونده است (26)
کُلُّ مَنْ عَلَیْهَا فَانٍ ﴿26﴾
و ذات باشکوه و ارجمند پروردگارت باقى خواهد ماند (27)
وَیَبْقَى وَجْهُ رَبِّکَ ذُو الْجَلَالِ وَالْإِکْرَامِ ﴿27﴾
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (28)
فَبِأَیِّ آلَاء رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿28﴾
هر که در آسمانها و زمین است از او درخواست مىکند هر زمان او در کارى است (29)
یَسْأَلُهُ مَن فِی السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ کُلَّ یَوْمٍ هُوَ فِی شَأْنٍ ﴿29﴾
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (30)
فَبِأَیِّ آلَاء رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿30﴾
اى جن و انس زودا که به شما بپردازیم (31)
سَنَفْرُغُ لَکُمْ أَیُّهَا الثَّقَلَانِ ﴿31﴾
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (32)
فَبِأَیِّ آلَاء رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿32﴾
اى گروه جنیان و انسیان اگر مىتوانید از کرانههاى آسمانها و زمین به بیرون رخنه کنید پس رخنه کنید [ولى] جز با [به دست آوردن] تسلطى رخنه نمىکنید (33)
یَا مَعْشَرَ الْجِنِّ وَالْإِنسِ إِنِ اسْتَطَعْتُمْ أَن تَنفُذُوا مِنْ أَقْطَارِ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ فَانفُذُوا لَا تَنفُذُونَ إِلَّا بِسُلْطَانٍ ﴿33﴾
