این تلاوت شامل آیات 52 تا 104 سوره مبارکه شعراء است .
وَأَوْحَیْنَا إِلَى مُوسَى أَنْ أَسْرِ بِعِبَادِی إِنَّکُم مُّتَّبَعُونَ ﴿52﴾
پس فرعون ماموران جمعآورى [خود را] به شهرها فرستاد (53)
فَأَرْسَلَ فِرْعَوْنُ فِی الْمَدَائِنِ حَاشِرِینَ ﴿53﴾
[و گفت] اینها عدهاى ناچیزند (54)
إِنَّ هَؤُلَاء لَشِرْذِمَةٌ قَلِیلُونَ ﴿54﴾
و راستى آنها ما را بر سر خشم آوردهاند (55)
وَإِنَّهُمْ لَنَا لَغَائِظُونَ ﴿55﴾
و[لى] ما همگى به حال آمادهباش درآمدهایم (56)
وَإِنَّا لَجَمِیعٌ حَاذِرُونَ ﴿56﴾
سرانجام ما آنان را از باغستانها و چشمهسارها (57)
فَأَخْرَجْنَاهُم مِّن جَنَّاتٍ وَعُیُونٍ ﴿57﴾
و گنجینهها و جایگاههاى پر ناز و نعمت بیرون کردیم (58)
وَکُنُوزٍ وَمَقَامٍ کَرِیمٍ ﴿58﴾
[اراده ما] چنین بود و آن [نعمتها] را به فرزندان اسرائیل میراث دادیم (59)
کَذَلِکَ وَأَوْرَثْنَاهَا بَنِی إِسْرَائِیلَ ﴿59﴾
پس هنگام برآمدن آفتاب آنها را تعقیب کردند (60)
فَأَتْبَعُوهُم مُّشْرِقِینَ ﴿60﴾
چون دو گروه همدیگر را دیدند یاران موسى گفتند ما قطعا گرفتار خواهیم شد (61)
فَلَمَّا تَرَاءى الْجَمْعَانِ قَالَ أَصْحَابُ مُوسَى إِنَّا لَمُدْرَکُونَ ﴿61﴾
گفت چنین نیست زیرا پروردگارم با من است و به زودى مرا راهنمایى خواهد کرد (62)
قَالَ کَلَّا إِنَّ مَعِیَ رَبِّی سَیَهْدِینِ ﴿62﴾
پس به موسى وحى کردیم با عصاى خود بر این دریا بزن تا از هم شکافت و هر پارهاى همچون کوهى سترگ بود (63)
فَأَوْحَیْنَا إِلَى مُوسَى أَنِ اضْرِب بِّعَصَاکَ الْبَحْرَ فَانفَلَقَ فَکَانَ کُلُّ فِرْقٍ کَالطَّوْدِ الْعَظِیمِ ﴿63﴾
و دیگران را بدانجا نزدیک گردانیدیم (64)
وَأَزْلَفْنَا ثَمَّ الْآخَرِینَ ﴿64﴾
و موسى و همه کسانى را که همراه او بودند نجات دادیم (65)
وَأَنجَیْنَا مُوسَى وَمَن مَّعَهُ أَجْمَعِینَ ﴿65﴾
آنگاه دیگران را غرق کردیم (66)
ثُمَّ أَغْرَقْنَا الْآخَرِینَ ﴿66﴾
مسلما در این [واقعه] عبرتى بود و[لى] بیشترشان ایمانآورنده نبودند (67)
إِنَّ فِی ذَلِکَ لَآیَةً وَمَا کَانَ أَکْثَرُهُم مُّؤْمِنِینَ ﴿67﴾
و قطعا پروردگار تو همان شکستناپذیر مهربان است (68)
وَإِنَّ رَبَّکَ لَهُوَ الْعَزِیزُ الرَّحِیمُ ﴿68﴾
و بر آنان گزارش ابراهیم را بخوان (69)
وَاتْلُ عَلَیْهِمْ نَبَأَ إِبْرَاهِیمَ ﴿69﴾
آنگاه که به پدر خود و قومش گفت چه مىپرستید (70)
إِذْ قَالَ لِأَبِیهِ وَقَوْمِهِ مَا تَعْبُدُونَ ﴿70﴾
گفتند بتانى را مىپرستیم و همواره ملازم آنهاییم (71)
قَالُوا نَعْبُدُ أَصْنَامًا فَنَظَلُّ لَهَا عَاکِفِینَ ﴿71﴾
گفت آیا وقتى دعا مىکنید از شما مىشنوند (72)
قَالَ هَلْ یَسْمَعُونَکُمْ إِذْ تَدْعُونَ ﴿72﴾
یا به شما سود یا زیان مىرسانند (73)
أَوْ یَنفَعُونَکُمْ أَوْ یَضُرُّونَ ﴿73﴾
گفتند نه بلکه پدران خود را یافتیم که چنین مىکردند (74)
قَالُوا بَلْ وَجَدْنَا آبَاءنَا کَذَلِکَ یَفْعَلُونَ ﴿74﴾
گفت آیا در آنچه مىپرستیدهاید تامل کردهاید (75)
قَالَ أَفَرَأَیْتُم مَّا کُنتُمْ تَعْبُدُونَ ﴿75﴾
شما و پدران پیشین شما (76)
أَنتُمْ وَآبَاؤُکُمُ الْأَقْدَمُونَ ﴿76﴾
قطعا همه آنها جز پروردگار جهانیان دشمن منند (77)
فَإِنَّهُمْ عَدُوٌّ لِّی إِلَّا رَبَّ الْعَالَمِینَ ﴿77﴾
آن کس که مرا آفریده و همو راهنماییم مىکند (78)
الَّذِی خَلَقَنِی فَهُوَ یَهْدِینِ ﴿78﴾
و آن کس که او به من خوراک مىدهد و سیرابم مىگرداند (79)
وَالَّذِی هُوَ یُطْعِمُنِی وَیَسْقِینِ ﴿79﴾
و چون بیمار شوم او مرا درمان مىبخشد (80)
وَإِذَا مَرِضْتُ فَهُوَ یَشْفِینِ ﴿80﴾
و آن کس که مرا مىمیراند و سپس زندهام مىگرداند (81)
وَالَّذِی یُمِیتُنِی ثُمَّ یُحْیِینِ ﴿81﴾
و آن کس که امید دارم روز پاداش گناهم را بر من ببخشاید (82)
وَالَّذِی أَطْمَعُ أَن یَغْفِرَ لِی خَطِیئَتِی یَوْمَ الدِّینِ ﴿82﴾
پروردگارا به من دانش عطا کن و مرا به صالحان ملحق فرماى (83)
رَبِّ هَبْ لِی حُکْمًا وَأَلْحِقْنِی بِالصَّالِحِینَ ﴿83﴾
و براى من در [میان] آیندگان آوازه نیکو گذار (84)
وَاجْعَل لِّی لِسَانَ صِدْقٍ فِی الْآخِرِینَ ﴿84﴾
و مرا از وارثان بهشت پر نعمت گردان (85)
وَاجْعَلْنِی مِن وَرَثَةِ جَنَّةِ النَّعِیمِ ﴿85﴾
و بر پدرم ببخشاى که او از گمراهان بود (86)
وَاغْفِرْ لِأَبِی إِنَّهُ کَانَ مِنَ الضَّالِّینَ ﴿86﴾
و روزى که [مردم] برانگیخته مىشوند رسوایم مکن (87)
وَلَا تُخْزِنِی یَوْمَ یُبْعَثُونَ ﴿87﴾
روزى که هیچ مال و فرزندى سود نمىدهد (88)
یَوْمَ لَا یَنفَعُ مَالٌ وَلَا بَنُونَ ﴿88﴾
مگر کسى که دلى پاک به سوى خدا بیاورد (89)
إِلَّا مَنْ أَتَى اللَّهَ بِقَلْبٍ سَلِیمٍ ﴿89﴾
و [آن روز] بهشت براى پرهیزگاران نزدیک مىگردد (90)
وَأُزْلِفَتِ الْجَنَّةُ لِلْمُتَّقِینَ ﴿90﴾
و جهنم براى گمراهان نمودار مىشود (91)
وَبُرِّزَتِ الْجَحِیمُ لِلْغَاوِینَ ﴿91﴾
و به آنان گفته مىشود آنچه جز خدا مىپرستیدید کجایند (92)
وَقِیلَ لَهُمْ أَیْنَ مَا کُنتُمْ تَعْبُدُونَ ﴿92﴾
آیا یاریتان مىکنند یا خود را یارى مىدهند (93)
مِن دُونِ اللَّهِ هَلْ یَنصُرُونَکُمْ أَوْ یَنتَصِرُونَ ﴿93﴾
پس آنها و همه گمراهان در آن [آتش] افکنده مىشوند (94)
فَکُبْکِبُوا فِیهَا هُمْ وَالْغَاوُونَ ﴿94﴾
و [نیز] همه سپاهیان ابلیس (95)
وَجُنُودُ إِبْلِیسَ أَجْمَعُونَ ﴿95﴾
آنها در آنجا با یکدیگر ستیزه مىکنند [و] مىگویند (96)
قَالُوا وَهُمْ فِیهَا یَخْتَصِمُونَ ﴿96﴾
سوگند به خدا که ما در گمراهى آشکارى بودیم (97)
تَاللَّهِ إِن کُنَّا لَفِی ضَلَالٍ مُّبِینٍ ﴿97﴾
آنگاه که شما را با پروردگار جهانیان برابر مىکردیم (98)
إِذْ نُسَوِّیکُم بِرَبِّ الْعَالَمِینَ ﴿98﴾
و جز تباهکاران ما را گمراه نکردند (99)
وَمَا أَضَلَّنَا إِلَّا الْمُجْرِمُونَ ﴿99﴾
در نتیجه شفاعتگرانى نداریم (100)
فَمَا لَنَا مِن شَافِعِینَ ﴿100﴾
و نه دوستى نزدیک (101)
وَلَا صَدِیقٍ حَمِیمٍ ﴿101﴾
و اى کاش که بازگشتى براى ما بود و از مؤمنان مىشدیم (102)
فَلَوْ أَنَّ لَنَا کَرَّةً فَنَکُونَ مِنَ الْمُؤْمِنِینَ ﴿102﴾
حقا در این [سرگذشت درس] عبرتى است و[لى] بیشترشان مؤمن نبودند (103)
إِنَّ فِی ذَلِکَ لَآیَةً وَمَا کَانَ أَکْثَرُهُم مُّؤْمِنِینَ ﴿103﴾
و در حقیقت پروردگار تو همان شکستناپذیر مهربان است (104)
وَإِنَّ رَبَّکَ لَهُوَ الْعَزِیزُ الرَّحِیمُ ﴿104﴾
وَأَوْحَیْنَا إِلَى مُوسَى أَنْ أَسْرِ بِعِبَادِی إِنَّکُم مُّتَّبَعُونَ ﴿52﴾
پس فرعون ماموران جمعآورى [خود را] به شهرها فرستاد (53)
فَأَرْسَلَ فِرْعَوْنُ فِی الْمَدَائِنِ حَاشِرِینَ ﴿53﴾
[و گفت] اینها عدهاى ناچیزند (54)
إِنَّ هَؤُلَاء لَشِرْذِمَةٌ قَلِیلُونَ ﴿54﴾
و راستى آنها ما را بر سر خشم آوردهاند (55)
وَإِنَّهُمْ لَنَا لَغَائِظُونَ ﴿55﴾
و[لى] ما همگى به حال آمادهباش درآمدهایم (56)
وَإِنَّا لَجَمِیعٌ حَاذِرُونَ ﴿56﴾
سرانجام ما آنان را از باغستانها و چشمهسارها (57)
فَأَخْرَجْنَاهُم مِّن جَنَّاتٍ وَعُیُونٍ ﴿57﴾
و گنجینهها و جایگاههاى پر ناز و نعمت بیرون کردیم (58)
وَکُنُوزٍ وَمَقَامٍ کَرِیمٍ ﴿58﴾
[اراده ما] چنین بود و آن [نعمتها] را به فرزندان اسرائیل میراث دادیم (59)
کَذَلِکَ وَأَوْرَثْنَاهَا بَنِی إِسْرَائِیلَ ﴿59﴾
پس هنگام برآمدن آفتاب آنها را تعقیب کردند (60)
فَأَتْبَعُوهُم مُّشْرِقِینَ ﴿60﴾
چون دو گروه همدیگر را دیدند یاران موسى گفتند ما قطعا گرفتار خواهیم شد (61)
فَلَمَّا تَرَاءى الْجَمْعَانِ قَالَ أَصْحَابُ مُوسَى إِنَّا لَمُدْرَکُونَ ﴿61﴾
گفت چنین نیست زیرا پروردگارم با من است و به زودى مرا راهنمایى خواهد کرد (62)
قَالَ کَلَّا إِنَّ مَعِیَ رَبِّی سَیَهْدِینِ ﴿62﴾
پس به موسى وحى کردیم با عصاى خود بر این دریا بزن تا از هم شکافت و هر پارهاى همچون کوهى سترگ بود (63)
فَأَوْحَیْنَا إِلَى مُوسَى أَنِ اضْرِب بِّعَصَاکَ الْبَحْرَ فَانفَلَقَ فَکَانَ کُلُّ فِرْقٍ کَالطَّوْدِ الْعَظِیمِ ﴿63﴾
و دیگران را بدانجا نزدیک گردانیدیم (64)
وَأَزْلَفْنَا ثَمَّ الْآخَرِینَ ﴿64﴾
و موسى و همه کسانى را که همراه او بودند نجات دادیم (65)
وَأَنجَیْنَا مُوسَى وَمَن مَّعَهُ أَجْمَعِینَ ﴿65﴾
آنگاه دیگران را غرق کردیم (66)
ثُمَّ أَغْرَقْنَا الْآخَرِینَ ﴿66﴾
مسلما در این [واقعه] عبرتى بود و[لى] بیشترشان ایمانآورنده نبودند (67)
إِنَّ فِی ذَلِکَ لَآیَةً وَمَا کَانَ أَکْثَرُهُم مُّؤْمِنِینَ ﴿67﴾
و قطعا پروردگار تو همان شکستناپذیر مهربان است (68)
وَإِنَّ رَبَّکَ لَهُوَ الْعَزِیزُ الرَّحِیمُ ﴿68﴾
و بر آنان گزارش ابراهیم را بخوان (69)
وَاتْلُ عَلَیْهِمْ نَبَأَ إِبْرَاهِیمَ ﴿69﴾
آنگاه که به پدر خود و قومش گفت چه مىپرستید (70)
إِذْ قَالَ لِأَبِیهِ وَقَوْمِهِ مَا تَعْبُدُونَ ﴿70﴾
گفتند بتانى را مىپرستیم و همواره ملازم آنهاییم (71)
قَالُوا نَعْبُدُ أَصْنَامًا فَنَظَلُّ لَهَا عَاکِفِینَ ﴿71﴾
گفت آیا وقتى دعا مىکنید از شما مىشنوند (72)
قَالَ هَلْ یَسْمَعُونَکُمْ إِذْ تَدْعُونَ ﴿72﴾
یا به شما سود یا زیان مىرسانند (73)
أَوْ یَنفَعُونَکُمْ أَوْ یَضُرُّونَ ﴿73﴾
گفتند نه بلکه پدران خود را یافتیم که چنین مىکردند (74)
قَالُوا بَلْ وَجَدْنَا آبَاءنَا کَذَلِکَ یَفْعَلُونَ ﴿74﴾
گفت آیا در آنچه مىپرستیدهاید تامل کردهاید (75)
قَالَ أَفَرَأَیْتُم مَّا کُنتُمْ تَعْبُدُونَ ﴿75﴾
شما و پدران پیشین شما (76)
أَنتُمْ وَآبَاؤُکُمُ الْأَقْدَمُونَ ﴿76﴾
قطعا همه آنها جز پروردگار جهانیان دشمن منند (77)
فَإِنَّهُمْ عَدُوٌّ لِّی إِلَّا رَبَّ الْعَالَمِینَ ﴿77﴾
آن کس که مرا آفریده و همو راهنماییم مىکند (78)
الَّذِی خَلَقَنِی فَهُوَ یَهْدِینِ ﴿78﴾
و آن کس که او به من خوراک مىدهد و سیرابم مىگرداند (79)
وَالَّذِی هُوَ یُطْعِمُنِی وَیَسْقِینِ ﴿79﴾
و چون بیمار شوم او مرا درمان مىبخشد (80)
وَإِذَا مَرِضْتُ فَهُوَ یَشْفِینِ ﴿80﴾
و آن کس که مرا مىمیراند و سپس زندهام مىگرداند (81)
وَالَّذِی یُمِیتُنِی ثُمَّ یُحْیِینِ ﴿81﴾
و آن کس که امید دارم روز پاداش گناهم را بر من ببخشاید (82)
وَالَّذِی أَطْمَعُ أَن یَغْفِرَ لِی خَطِیئَتِی یَوْمَ الدِّینِ ﴿82﴾
پروردگارا به من دانش عطا کن و مرا به صالحان ملحق فرماى (83)
رَبِّ هَبْ لِی حُکْمًا وَأَلْحِقْنِی بِالصَّالِحِینَ ﴿83﴾
و براى من در [میان] آیندگان آوازه نیکو گذار (84)
وَاجْعَل لِّی لِسَانَ صِدْقٍ فِی الْآخِرِینَ ﴿84﴾
و مرا از وارثان بهشت پر نعمت گردان (85)
وَاجْعَلْنِی مِن وَرَثَةِ جَنَّةِ النَّعِیمِ ﴿85﴾
و بر پدرم ببخشاى که او از گمراهان بود (86)
وَاغْفِرْ لِأَبِی إِنَّهُ کَانَ مِنَ الضَّالِّینَ ﴿86﴾
و روزى که [مردم] برانگیخته مىشوند رسوایم مکن (87)
وَلَا تُخْزِنِی یَوْمَ یُبْعَثُونَ ﴿87﴾
روزى که هیچ مال و فرزندى سود نمىدهد (88)
یَوْمَ لَا یَنفَعُ مَالٌ وَلَا بَنُونَ ﴿88﴾
مگر کسى که دلى پاک به سوى خدا بیاورد (89)
إِلَّا مَنْ أَتَى اللَّهَ بِقَلْبٍ سَلِیمٍ ﴿89﴾
و [آن روز] بهشت براى پرهیزگاران نزدیک مىگردد (90)
وَأُزْلِفَتِ الْجَنَّةُ لِلْمُتَّقِینَ ﴿90﴾
و جهنم براى گمراهان نمودار مىشود (91)
وَبُرِّزَتِ الْجَحِیمُ لِلْغَاوِینَ ﴿91﴾
و به آنان گفته مىشود آنچه جز خدا مىپرستیدید کجایند (92)
وَقِیلَ لَهُمْ أَیْنَ مَا کُنتُمْ تَعْبُدُونَ ﴿92﴾
آیا یاریتان مىکنند یا خود را یارى مىدهند (93)
مِن دُونِ اللَّهِ هَلْ یَنصُرُونَکُمْ أَوْ یَنتَصِرُونَ ﴿93﴾
پس آنها و همه گمراهان در آن [آتش] افکنده مىشوند (94)
فَکُبْکِبُوا فِیهَا هُمْ وَالْغَاوُونَ ﴿94﴾
و [نیز] همه سپاهیان ابلیس (95)
وَجُنُودُ إِبْلِیسَ أَجْمَعُونَ ﴿95﴾
آنها در آنجا با یکدیگر ستیزه مىکنند [و] مىگویند (96)
قَالُوا وَهُمْ فِیهَا یَخْتَصِمُونَ ﴿96﴾
سوگند به خدا که ما در گمراهى آشکارى بودیم (97)
تَاللَّهِ إِن کُنَّا لَفِی ضَلَالٍ مُّبِینٍ ﴿97﴾
آنگاه که شما را با پروردگار جهانیان برابر مىکردیم (98)
إِذْ نُسَوِّیکُم بِرَبِّ الْعَالَمِینَ ﴿98﴾
و جز تباهکاران ما را گمراه نکردند (99)
وَمَا أَضَلَّنَا إِلَّا الْمُجْرِمُونَ ﴿99﴾
در نتیجه شفاعتگرانى نداریم (100)
فَمَا لَنَا مِن شَافِعِینَ ﴿100﴾
و نه دوستى نزدیک (101)
وَلَا صَدِیقٍ حَمِیمٍ ﴿101﴾
و اى کاش که بازگشتى براى ما بود و از مؤمنان مىشدیم (102)
فَلَوْ أَنَّ لَنَا کَرَّةً فَنَکُونَ مِنَ الْمُؤْمِنِینَ ﴿102﴾
حقا در این [سرگذشت درس] عبرتى است و[لى] بیشترشان مؤمن نبودند (103)
إِنَّ فِی ذَلِکَ لَآیَةً وَمَا کَانَ أَکْثَرُهُم مُّؤْمِنِینَ ﴿103﴾
و در حقیقت پروردگار تو همان شکستناپذیر مهربان است (104)
وَإِنَّ رَبَّکَ لَهُوَ الْعَزِیزُ الرَّحِیمُ ﴿104﴾
