این تلاوت شامل آیات 105 تا 175 سوره مبارکه شعراء است .
کَذَّبَتْ قَوْمُ نُوحٍ الْمُرْسَلِینَ ﴿105﴾
چون برادرشان نوح به آنان گفت آیا پروا ندارید (106)
إِذْ قَالَ لَهُمْ أَخُوهُمْ نُوحٌ أَلَا تَتَّقُونَ ﴿106﴾
من براى شما فرستادهاى در خور اعتمادم (107)
إِنِّی لَکُمْ رَسُولٌ أَمِینٌ ﴿107﴾
از خدا پروا کنید و فرمانم ببرید (108)
فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِیعُونِ ﴿108﴾
و بر این [رسالت] اجرى از شما طلب نمىکنم اجر من جز بر عهده پروردگار جهانیان نیست (109)
وَمَا أَسْأَلُکُمْ عَلَیْهِ مِنْ أَجْرٍ إِنْ أَجْرِیَ إِلَّا عَلَى رَبِّ الْعَالَمِینَ ﴿109﴾
پس از خدا پروا کنید و فرمانم ببرید (110)
فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِیعُونِ ﴿110﴾
گفتند آیا به تو ایمان بیاوریم و حال آنکه فرومایگان از تو پیروى کردهاند (111)
قَالُوا أَنُؤْمِنُ لَکَ وَاتَّبَعَکَ الْأَرْذَلُونَ ﴿111﴾
[نوح] گفت به [جزئیات] آنچه مىکردهاند چه آگاهى دارم (112)
قَالَ وَمَا عِلْمِی بِمَا کَانُوا یَعْمَلُونَ ﴿112﴾
حسابشان اگر درمىیابید جز با پروردگارم نیست (113)
إِنْ حِسَابُهُمْ إِلَّا عَلَى رَبِّی لَوْ تَشْعُرُونَ ﴿113﴾
و من طردکننده مؤمنان نیستم (114)
وَمَا أَنَا بِطَارِدِ الْمُؤْمِنِینَ ﴿114﴾
من جز هشداردهندهاى آشکار [بیش] نیستم (115)
إِنْ أَنَا إِلَّا نَذِیرٌ مُّبِینٌ ﴿115﴾
گفتند اى نوح اگر دست برندارى قطعا از [جمله] سنگسارشدگان خواهى بود (116)
قَالُوا لَئِن لَّمْ تَنتَهِ یَا نُوحُ لَتَکُونَنَّ مِنَ الْمَرْجُومِینَ ﴿116﴾
گفت پروردگارا قوم من مرا تکذیب کردند (117)
قَالَ رَبِّ إِنَّ قَوْمِی کَذَّبُونِ ﴿117﴾
میان من و آنان فیصله ده و من و هر کس از مؤمنان را که با من است نجات بخش (118)
فَافْتَحْ بَیْنِی وَبَیْنَهُمْ فَتْحًا وَنَجِّنِی وَمَن مَّعِی مِنَ الْمُؤْمِنِینَ ﴿118﴾
پس او و هر که را در آن کشتى آکنده با او بود رهانیدیم (119)
فَأَنجَیْنَاهُ وَمَن مَّعَهُ فِی الْفُلْکِ الْمَشْحُونِ ﴿119﴾
آنگاه باقىماندگان را غرق کردیم (120)
ثُمَّ أَغْرَقْنَا بَعْدُ الْبَاقِینَ ﴿120﴾
قطعا در این [ماجرا درس] عبرتى بود و[لى] بیشترشان ایمانآورنده نبودند (121)
إِنَّ فِی ذَلِکَ لَآیَةً وَمَا کَانَ أَکْثَرُهُم مُّؤْمِنِینَ ﴿121﴾
و در حقیقت پروردگار تو همان شکستناپذیر مهربان است (122)
وَإِنَّ رَبَّکَ لَهُوَ الْعَزِیزُ الرَّحِیمُ ﴿122﴾
عادیان پیامبران [خدا] را تکذیب کردند (123)
کَذَّبَتْ عَادٌ الْمُرْسَلِینَ ﴿123﴾
آنگاه که برادرشان هود به آنان گفت آیا پروا ندارید (124)
إِذْ قَالَ لَهُمْ أَخُوهُمْ هُودٌ أَلَا تَتَّقُونَ ﴿124﴾
من براى شما فرستادهاى در خور اعتمادم (125)
إِنِّی لَکُمْ رَسُولٌ أَمِینٌ ﴿125﴾
از خدا پروا کنید و فرمانم ببرید (126)
فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِیعُونِ ﴿126﴾
و بر این [رسالت] اجرى از شما طلب نمىکنم اجر من جز بر عهده پروردگار جهانیان نیست (127)
وَمَا أَسْأَلُکُمْ عَلَیْهِ مِنْ أَجْرٍ إِنْ أَجْرِیَ إِلَّا عَلَى رَبِّ الْعَالَمِینَ ﴿127﴾
آیا بر هر تپهاى بنایى مىسازید که [در آن] دست به بیهودهکارى زنید (128)
أَتَبْنُونَ بِکُلِّ رِیعٍ آیَةً تَعْبَثُونَ ﴿128﴾
و کاخهاى استوار مىگیرید به امید آنکه جاودانه بمانید (129)
وَتَتَّخِذُونَ مَصَانِعَ لَعَلَّکُمْ تَخْلُدُونَ ﴿129﴾
و چون حملهور مىشوید [چون] زورگویان حملهور مىشوید (130)
وَإِذَا بَطَشْتُم بَطَشْتُمْ جَبَّارِینَ ﴿130﴾
پس از خدا پروا دارید و فرمانم ببرید (131)
فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِیعُونِ ﴿131﴾
و از آن کس که شما را به آنچه مىدانید مدد کرد پروا دارید (132)
وَاتَّقُوا الَّذِی أَمَدَّکُم بِمَا تَعْلَمُونَ ﴿132﴾
شما را به [دادن] دامها و پسران مدد کرد (133)
أَمَدَّکُم بِأَنْعَامٍ وَبَنِینَ ﴿133﴾
و به [دادن] باغها و چشمهساران (134)
وَجَنَّاتٍ وَعُیُونٍ ﴿134﴾
من از عذاب روزى هولناک بر شما مىترسم (135)
إِنِّی أَخَافُ عَلَیْکُمْ عَذَابَ یَوْمٍ عَظِیمٍ ﴿135﴾
گفتند خواه اندرز دهى و خواه از اندرزدهندگان نباشى براى ما یکسان است (136)
قَالُوا سَوَاء عَلَیْنَا أَوَعَظْتَ أَمْ لَمْ تَکُن مِّنَ الْوَاعِظِینَ ﴿136﴾
این جز شیوه پیشینیان نیست (137)
إِنْ هَذَا إِلَّا خُلُقُ الْأَوَّلِینَ ﴿137﴾
و ما عذاب نخواهیم شد (138)
وَمَا نَحْنُ بِمُعَذَّبِینَ ﴿138﴾
پس تکذیبش کردند و هلاکشان کردیم قطعا در این [ماجرا درس] عبرتى بود و[لى] بیشترشان ایمانآورنده نبودند (139)
فَکَذَّبُوهُ فَأَهْلَکْنَاهُمْ إِنَّ فِی ذَلِکَ لَآیَةً وَمَا کَانَ أَکْثَرُهُم مُّؤْمِنِینَ ﴿139﴾
و در حقیقت پروردگار تو همان شکستناپذیر مهربان است (140)
وَإِنَّ رَبَّکَ لَهُوَ الْعَزِیزُ الرَّحِیمُ ﴿140﴾
ثمودیان پیامبران [خدا] را تکذیب کردند (141)
کَذَّبَتْ ثَمُودُ الْمُرْسَلِینَ ﴿141﴾
آنگاه که برادرشان صالح به آنان گفت آیا پروا ندارید (142)
إِذْ قَالَ لَهُمْ أَخُوهُمْ صَالِحٌ أَلَا تَتَّقُونَ ﴿142﴾
من براى شما فرستادهاى در خور اعتمادم (143)
إِنِّی لَکُمْ رَسُولٌ أَمِینٌ ﴿143﴾
از خدا پروا کنید و فرمانم ببرید (144)
فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِیعُونِ ﴿144﴾
و بر این [رسالت] اجرى از شما طلب نمىکنم اجر من جز بر عهده پروردگار جهانیان نیست (145)
وَمَا أَسْأَلُکُمْ عَلَیْهِ مِنْ أَجْرٍ إِنْ أَجْرِیَ إِلَّا عَلَى رَبِّ الْعَالَمِینَ ﴿145﴾
آیا شما را در آنچه اینجا دارید آسوده رها مىکنند (146)
أَتُتْرَکُونَ فِی مَا هَاهُنَا آمِنِینَ ﴿146﴾
در باغها و در کنار چشمهساران (147)
فِی جَنَّاتٍ وَعُیُونٍ ﴿147﴾
و کشتزارها و خرمابنانى که شکوفههایشان لطیف است (148)
وَزُرُوعٍ وَنَخْلٍ طَلْعُهَا هَضِیمٌ ﴿148﴾
و هنرمندانه براى خود از کوهها خانههایى مىتراشید (149)
وَتَنْحِتُونَ مِنَ الْجِبَالِ بُیُوتًا فَارِهِینَ ﴿149﴾
از خدا پروا کنید و فرمانم ببرید (150)
فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِیعُونِ ﴿150﴾
و فرمان افراطگران را پیروى مکنید (151)
وَلَا تُطِیعُوا أَمْرَ الْمُسْرِفِینَ ﴿151﴾
آنان که در زمین فساد مىکنند و اصلاح نمىکنند (152)
الَّذِینَ یُفْسِدُونَ فِی الْأَرْضِ وَلَا یُصْلِحُونَ ﴿152﴾
گفتند قطعا تو از افسونشدگانى (153)
قَالُوا إِنَّمَا أَنتَ مِنَ الْمُسَحَّرِینَ ﴿153﴾
تو جز بشرى مانند ما [بیش] نیستى اگر راست مىگویى معجزهاى بیاور (154)
مَا أَنتَ إِلَّا بَشَرٌ مِّثْلُنَا فَأْتِ بِآیَةٍ إِن کُنتَ مِنَ الصَّادِقِینَ ﴿154﴾
گفت این مادهشترى است که نوبتى از آب او راست و روزى معین نوبت آب شماست (155)
قَالَ هَذِهِ نَاقَةٌ لَّهَا شِرْبٌ وَلَکُمْ شِرْبُ یَوْمٍ مَّعْلُومٍ ﴿155﴾
و به آن گزندى مرسانید که عذاب روزى هولناک شما را فرو مىگیرد (156)
وَلَا تَمَسُّوهَا بِسُوءٍ فَیَأْخُذَکُمْ عَذَابُ یَوْمٍ عَظِیمٍ ﴿156﴾
پس آن را پى کردند و پشیمان گشتند (157)
فَعَقَرُوهَا فَأَصْبَحُوا نَادِمِینَ ﴿157﴾
آنگاه آنان را عذاب فرو گرفت قطعا در این [ماجرا] عبرتى است و[لى] بیشترشان ایمانآورنده نبودند (158)
فَأَخَذَهُمُ الْعَذَابُ إِنَّ فِی ذَلِکَ لَآیَةً وَمَا کَانَ أَکْثَرُهُم مُّؤْمِنِینَ ﴿158﴾
و در حقیقت پروردگار تو همان شکستناپذیر مهربان است (159)
وَإِنَّ رَبَّکَ لَهُوَ الْعَزِیزُ الرَّحِیمُ ﴿159﴾
قوم لوط فرستادگان را تکذیب کردند (160)
کَذَّبَتْ قَوْمُ لُوطٍ الْمُرْسَلِینَ ﴿160﴾
آنگاه برادرشان لوط به آنان گفت آیا پروا ندارید (161)
إِذْ قَالَ لَهُمْ أَخُوهُمْ لُوطٌ أَلَا تَتَّقُونَ ﴿161﴾
من براى شما فرستادهاى در خور اعتمادم (162)
إِنِّی لَکُمْ رَسُولٌ أَمِینٌ ﴿162﴾
از خدا پروا دارید و فرمانم ببرید (163)
فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِیعُونِ ﴿163﴾
و بر این [رسالت] اجرى از شما طلب نمىکنم اجر من جز بر عهده پروردگار جهانیان نیست (164)
وَمَا أَسْأَلُکُمْ عَلَیْهِ مِنْ أَجْرٍ إِنْ أَجْرِیَ إِلَّا عَلَى رَبِّ الْعَالَمِینَ ﴿164﴾
آیا از میان مردم جهان با مردها در مىآمیزید (165)
أَتَأْتُونَ الذُّکْرَانَ مِنَ الْعَالَمِینَ ﴿165﴾
و آنچه را پروردگارتان از همسرانتان براى شما آفریده وامىگذارید [نه] بلکه شما مردمى تجاوزکارید (166)
وَتَذَرُونَ مَا خَلَقَ لَکُمْ رَبُّکُمْ مِنْ أَزْوَاجِکُم بَلْ أَنتُمْ قَوْمٌ عَادُونَ ﴿166﴾
گفتند اى لوط اگر دست برندارى قطعا از اخراجشدگان خواهى بود (167)
قَالُوا لَئِن لَّمْ تَنتَهِ یَا لُوطُ لَتَکُونَنَّ مِنَ الْمُخْرَجِینَ ﴿167﴾
گفت به راستى من دشمن کردار شمایم (168)
قَالَ إِنِّی لِعَمَلِکُم مِّنَ الْقَالِینَ ﴿168﴾
پروردگارا مرا و کسان مرا از آنچه انجام مىدهند رهایى بخش (169)
رَبِّ نَجِّنِی وَأَهْلِی مِمَّا یَعْمَلُونَ ﴿169﴾
پس او و کسانش را همگى رهانیدیم (170)
فَنَجَّیْنَاهُ وَأَهْلَهُ أَجْمَعِینَ ﴿170﴾
جز پیرزنى که از باقىماندگان [در خاکستر آتش] بود (171)
إِلَّا عَجُوزًا فِی الْغَابِرِینَ ﴿171﴾
سپس دیگران را سخت هلاک کردیم (172)
ثُمَّ دَمَّرْنَا الْآخَرِینَ ﴿172﴾
و بر [سر] آنان بارانى [از آتش گوگرد] فرو ریختیم و چه بد بود باران بیمدادهشدگان (173)
وَأَمْطَرْنَا عَلَیْهِم مَّطَرًا فَسَاء مَطَرُ الْمُنذَرِینَ ﴿173﴾
قطعا در این [عقوبت] عبرتى است و[لى] بیشترشان ایمانآورنده نبودند (174)
إِنَّ فِی ذَلِکَ لَآیَةً وَمَا کَانَ أَکْثَرُهُم مُّؤْمِنِینَ ﴿174﴾
و در حقیقت پروردگار تو همان شکستناپذیر مهربان است (175)
وَإِنَّ رَبَّکَ لَهُوَ الْعَزِیزُ الرَّحِیمُ ﴿175﴾
کَذَّبَتْ قَوْمُ نُوحٍ الْمُرْسَلِینَ ﴿105﴾
چون برادرشان نوح به آنان گفت آیا پروا ندارید (106)
إِذْ قَالَ لَهُمْ أَخُوهُمْ نُوحٌ أَلَا تَتَّقُونَ ﴿106﴾
من براى شما فرستادهاى در خور اعتمادم (107)
إِنِّی لَکُمْ رَسُولٌ أَمِینٌ ﴿107﴾
از خدا پروا کنید و فرمانم ببرید (108)
فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِیعُونِ ﴿108﴾
و بر این [رسالت] اجرى از شما طلب نمىکنم اجر من جز بر عهده پروردگار جهانیان نیست (109)
وَمَا أَسْأَلُکُمْ عَلَیْهِ مِنْ أَجْرٍ إِنْ أَجْرِیَ إِلَّا عَلَى رَبِّ الْعَالَمِینَ ﴿109﴾
پس از خدا پروا کنید و فرمانم ببرید (110)
فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِیعُونِ ﴿110﴾
گفتند آیا به تو ایمان بیاوریم و حال آنکه فرومایگان از تو پیروى کردهاند (111)
قَالُوا أَنُؤْمِنُ لَکَ وَاتَّبَعَکَ الْأَرْذَلُونَ ﴿111﴾
[نوح] گفت به [جزئیات] آنچه مىکردهاند چه آگاهى دارم (112)
قَالَ وَمَا عِلْمِی بِمَا کَانُوا یَعْمَلُونَ ﴿112﴾
حسابشان اگر درمىیابید جز با پروردگارم نیست (113)
إِنْ حِسَابُهُمْ إِلَّا عَلَى رَبِّی لَوْ تَشْعُرُونَ ﴿113﴾
و من طردکننده مؤمنان نیستم (114)
وَمَا أَنَا بِطَارِدِ الْمُؤْمِنِینَ ﴿114﴾
من جز هشداردهندهاى آشکار [بیش] نیستم (115)
إِنْ أَنَا إِلَّا نَذِیرٌ مُّبِینٌ ﴿115﴾
گفتند اى نوح اگر دست برندارى قطعا از [جمله] سنگسارشدگان خواهى بود (116)
قَالُوا لَئِن لَّمْ تَنتَهِ یَا نُوحُ لَتَکُونَنَّ مِنَ الْمَرْجُومِینَ ﴿116﴾
گفت پروردگارا قوم من مرا تکذیب کردند (117)
قَالَ رَبِّ إِنَّ قَوْمِی کَذَّبُونِ ﴿117﴾
میان من و آنان فیصله ده و من و هر کس از مؤمنان را که با من است نجات بخش (118)
فَافْتَحْ بَیْنِی وَبَیْنَهُمْ فَتْحًا وَنَجِّنِی وَمَن مَّعِی مِنَ الْمُؤْمِنِینَ ﴿118﴾
پس او و هر که را در آن کشتى آکنده با او بود رهانیدیم (119)
فَأَنجَیْنَاهُ وَمَن مَّعَهُ فِی الْفُلْکِ الْمَشْحُونِ ﴿119﴾
آنگاه باقىماندگان را غرق کردیم (120)
ثُمَّ أَغْرَقْنَا بَعْدُ الْبَاقِینَ ﴿120﴾
قطعا در این [ماجرا درس] عبرتى بود و[لى] بیشترشان ایمانآورنده نبودند (121)
إِنَّ فِی ذَلِکَ لَآیَةً وَمَا کَانَ أَکْثَرُهُم مُّؤْمِنِینَ ﴿121﴾
و در حقیقت پروردگار تو همان شکستناپذیر مهربان است (122)
وَإِنَّ رَبَّکَ لَهُوَ الْعَزِیزُ الرَّحِیمُ ﴿122﴾
عادیان پیامبران [خدا] را تکذیب کردند (123)
کَذَّبَتْ عَادٌ الْمُرْسَلِینَ ﴿123﴾
آنگاه که برادرشان هود به آنان گفت آیا پروا ندارید (124)
إِذْ قَالَ لَهُمْ أَخُوهُمْ هُودٌ أَلَا تَتَّقُونَ ﴿124﴾
من براى شما فرستادهاى در خور اعتمادم (125)
إِنِّی لَکُمْ رَسُولٌ أَمِینٌ ﴿125﴾
از خدا پروا کنید و فرمانم ببرید (126)
فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِیعُونِ ﴿126﴾
و بر این [رسالت] اجرى از شما طلب نمىکنم اجر من جز بر عهده پروردگار جهانیان نیست (127)
وَمَا أَسْأَلُکُمْ عَلَیْهِ مِنْ أَجْرٍ إِنْ أَجْرِیَ إِلَّا عَلَى رَبِّ الْعَالَمِینَ ﴿127﴾
آیا بر هر تپهاى بنایى مىسازید که [در آن] دست به بیهودهکارى زنید (128)
أَتَبْنُونَ بِکُلِّ رِیعٍ آیَةً تَعْبَثُونَ ﴿128﴾
و کاخهاى استوار مىگیرید به امید آنکه جاودانه بمانید (129)
وَتَتَّخِذُونَ مَصَانِعَ لَعَلَّکُمْ تَخْلُدُونَ ﴿129﴾
و چون حملهور مىشوید [چون] زورگویان حملهور مىشوید (130)
وَإِذَا بَطَشْتُم بَطَشْتُمْ جَبَّارِینَ ﴿130﴾
پس از خدا پروا دارید و فرمانم ببرید (131)
فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِیعُونِ ﴿131﴾
و از آن کس که شما را به آنچه مىدانید مدد کرد پروا دارید (132)
وَاتَّقُوا الَّذِی أَمَدَّکُم بِمَا تَعْلَمُونَ ﴿132﴾
شما را به [دادن] دامها و پسران مدد کرد (133)
أَمَدَّکُم بِأَنْعَامٍ وَبَنِینَ ﴿133﴾
و به [دادن] باغها و چشمهساران (134)
وَجَنَّاتٍ وَعُیُونٍ ﴿134﴾
من از عذاب روزى هولناک بر شما مىترسم (135)
إِنِّی أَخَافُ عَلَیْکُمْ عَذَابَ یَوْمٍ عَظِیمٍ ﴿135﴾
گفتند خواه اندرز دهى و خواه از اندرزدهندگان نباشى براى ما یکسان است (136)
قَالُوا سَوَاء عَلَیْنَا أَوَعَظْتَ أَمْ لَمْ تَکُن مِّنَ الْوَاعِظِینَ ﴿136﴾
این جز شیوه پیشینیان نیست (137)
إِنْ هَذَا إِلَّا خُلُقُ الْأَوَّلِینَ ﴿137﴾
و ما عذاب نخواهیم شد (138)
وَمَا نَحْنُ بِمُعَذَّبِینَ ﴿138﴾
پس تکذیبش کردند و هلاکشان کردیم قطعا در این [ماجرا درس] عبرتى بود و[لى] بیشترشان ایمانآورنده نبودند (139)
فَکَذَّبُوهُ فَأَهْلَکْنَاهُمْ إِنَّ فِی ذَلِکَ لَآیَةً وَمَا کَانَ أَکْثَرُهُم مُّؤْمِنِینَ ﴿139﴾
و در حقیقت پروردگار تو همان شکستناپذیر مهربان است (140)
وَإِنَّ رَبَّکَ لَهُوَ الْعَزِیزُ الرَّحِیمُ ﴿140﴾
ثمودیان پیامبران [خدا] را تکذیب کردند (141)
کَذَّبَتْ ثَمُودُ الْمُرْسَلِینَ ﴿141﴾
آنگاه که برادرشان صالح به آنان گفت آیا پروا ندارید (142)
إِذْ قَالَ لَهُمْ أَخُوهُمْ صَالِحٌ أَلَا تَتَّقُونَ ﴿142﴾
من براى شما فرستادهاى در خور اعتمادم (143)
إِنِّی لَکُمْ رَسُولٌ أَمِینٌ ﴿143﴾
از خدا پروا کنید و فرمانم ببرید (144)
فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِیعُونِ ﴿144﴾
و بر این [رسالت] اجرى از شما طلب نمىکنم اجر من جز بر عهده پروردگار جهانیان نیست (145)
وَمَا أَسْأَلُکُمْ عَلَیْهِ مِنْ أَجْرٍ إِنْ أَجْرِیَ إِلَّا عَلَى رَبِّ الْعَالَمِینَ ﴿145﴾
آیا شما را در آنچه اینجا دارید آسوده رها مىکنند (146)
أَتُتْرَکُونَ فِی مَا هَاهُنَا آمِنِینَ ﴿146﴾
در باغها و در کنار چشمهساران (147)
فِی جَنَّاتٍ وَعُیُونٍ ﴿147﴾
و کشتزارها و خرمابنانى که شکوفههایشان لطیف است (148)
وَزُرُوعٍ وَنَخْلٍ طَلْعُهَا هَضِیمٌ ﴿148﴾
و هنرمندانه براى خود از کوهها خانههایى مىتراشید (149)
وَتَنْحِتُونَ مِنَ الْجِبَالِ بُیُوتًا فَارِهِینَ ﴿149﴾
از خدا پروا کنید و فرمانم ببرید (150)
فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِیعُونِ ﴿150﴾
و فرمان افراطگران را پیروى مکنید (151)
وَلَا تُطِیعُوا أَمْرَ الْمُسْرِفِینَ ﴿151﴾
آنان که در زمین فساد مىکنند و اصلاح نمىکنند (152)
الَّذِینَ یُفْسِدُونَ فِی الْأَرْضِ وَلَا یُصْلِحُونَ ﴿152﴾
گفتند قطعا تو از افسونشدگانى (153)
قَالُوا إِنَّمَا أَنتَ مِنَ الْمُسَحَّرِینَ ﴿153﴾
تو جز بشرى مانند ما [بیش] نیستى اگر راست مىگویى معجزهاى بیاور (154)
مَا أَنتَ إِلَّا بَشَرٌ مِّثْلُنَا فَأْتِ بِآیَةٍ إِن کُنتَ مِنَ الصَّادِقِینَ ﴿154﴾
گفت این مادهشترى است که نوبتى از آب او راست و روزى معین نوبت آب شماست (155)
قَالَ هَذِهِ نَاقَةٌ لَّهَا شِرْبٌ وَلَکُمْ شِرْبُ یَوْمٍ مَّعْلُومٍ ﴿155﴾
و به آن گزندى مرسانید که عذاب روزى هولناک شما را فرو مىگیرد (156)
وَلَا تَمَسُّوهَا بِسُوءٍ فَیَأْخُذَکُمْ عَذَابُ یَوْمٍ عَظِیمٍ ﴿156﴾
پس آن را پى کردند و پشیمان گشتند (157)
فَعَقَرُوهَا فَأَصْبَحُوا نَادِمِینَ ﴿157﴾
آنگاه آنان را عذاب فرو گرفت قطعا در این [ماجرا] عبرتى است و[لى] بیشترشان ایمانآورنده نبودند (158)
فَأَخَذَهُمُ الْعَذَابُ إِنَّ فِی ذَلِکَ لَآیَةً وَمَا کَانَ أَکْثَرُهُم مُّؤْمِنِینَ ﴿158﴾
و در حقیقت پروردگار تو همان شکستناپذیر مهربان است (159)
وَإِنَّ رَبَّکَ لَهُوَ الْعَزِیزُ الرَّحِیمُ ﴿159﴾
قوم لوط فرستادگان را تکذیب کردند (160)
کَذَّبَتْ قَوْمُ لُوطٍ الْمُرْسَلِینَ ﴿160﴾
آنگاه برادرشان لوط به آنان گفت آیا پروا ندارید (161)
إِذْ قَالَ لَهُمْ أَخُوهُمْ لُوطٌ أَلَا تَتَّقُونَ ﴿161﴾
من براى شما فرستادهاى در خور اعتمادم (162)
إِنِّی لَکُمْ رَسُولٌ أَمِینٌ ﴿162﴾
از خدا پروا دارید و فرمانم ببرید (163)
فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِیعُونِ ﴿163﴾
و بر این [رسالت] اجرى از شما طلب نمىکنم اجر من جز بر عهده پروردگار جهانیان نیست (164)
وَمَا أَسْأَلُکُمْ عَلَیْهِ مِنْ أَجْرٍ إِنْ أَجْرِیَ إِلَّا عَلَى رَبِّ الْعَالَمِینَ ﴿164﴾
آیا از میان مردم جهان با مردها در مىآمیزید (165)
أَتَأْتُونَ الذُّکْرَانَ مِنَ الْعَالَمِینَ ﴿165﴾
و آنچه را پروردگارتان از همسرانتان براى شما آفریده وامىگذارید [نه] بلکه شما مردمى تجاوزکارید (166)
وَتَذَرُونَ مَا خَلَقَ لَکُمْ رَبُّکُمْ مِنْ أَزْوَاجِکُم بَلْ أَنتُمْ قَوْمٌ عَادُونَ ﴿166﴾
گفتند اى لوط اگر دست برندارى قطعا از اخراجشدگان خواهى بود (167)
قَالُوا لَئِن لَّمْ تَنتَهِ یَا لُوطُ لَتَکُونَنَّ مِنَ الْمُخْرَجِینَ ﴿167﴾
گفت به راستى من دشمن کردار شمایم (168)
قَالَ إِنِّی لِعَمَلِکُم مِّنَ الْقَالِینَ ﴿168﴾
پروردگارا مرا و کسان مرا از آنچه انجام مىدهند رهایى بخش (169)
رَبِّ نَجِّنِی وَأَهْلِی مِمَّا یَعْمَلُونَ ﴿169﴾
پس او و کسانش را همگى رهانیدیم (170)
فَنَجَّیْنَاهُ وَأَهْلَهُ أَجْمَعِینَ ﴿170﴾
جز پیرزنى که از باقىماندگان [در خاکستر آتش] بود (171)
إِلَّا عَجُوزًا فِی الْغَابِرِینَ ﴿171﴾
سپس دیگران را سخت هلاک کردیم (172)
ثُمَّ دَمَّرْنَا الْآخَرِینَ ﴿172﴾
و بر [سر] آنان بارانى [از آتش گوگرد] فرو ریختیم و چه بد بود باران بیمدادهشدگان (173)
وَأَمْطَرْنَا عَلَیْهِم مَّطَرًا فَسَاء مَطَرُ الْمُنذَرِینَ ﴿173﴾
قطعا در این [عقوبت] عبرتى است و[لى] بیشترشان ایمانآورنده نبودند (174)
إِنَّ فِی ذَلِکَ لَآیَةً وَمَا کَانَ أَکْثَرُهُم مُّؤْمِنِینَ ﴿174﴾
و در حقیقت پروردگار تو همان شکستناپذیر مهربان است (175)
وَإِنَّ رَبَّکَ لَهُوَ الْعَزِیزُ الرَّحِیمُ ﴿175﴾
