این تلاوت شامل آیات 176 تا 227 سوره مبارکه شعراء است .
کَذَّبَ أَصْحَابُ الْأَیْکَةِ الْمُرْسَلِینَ ﴿176﴾
آنگاه که شعیب به آنان گفت آیا پروا ندارید (177)
إِذْ قَالَ لَهُمْ شُعَیْبٌ أَلَا تَتَّقُونَ ﴿177﴾
من براى شما فرستادهاى در خور اعتمادم (178)
إِنِّی لَکُمْ رَسُولٌ أَمِینٌ ﴿178﴾
از خدا پروا دارید و فرمانم ببرید (179)
فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِیعُونِ ﴿179﴾
و بر این [رسالت] اجرى از شما طلب نمىکنم اجر من جز بر عهده پروردگار جهانیان نیست (180)
وَمَا أَسْأَلُکُمْ عَلَیْهِ مِنْ أَجْرٍ إِنْ أَجْرِیَ إِلَّا عَلَى رَبِّ الْعَالَمِینَ ﴿180﴾
پیمانه را تمام دهید و از کمفروشان مباشید (181)
أَوْفُوا الْکَیْلَ وَلَا تَکُونُوا مِنَ الْمُخْسِرِینَ ﴿181﴾
و با ترازوى درست بسنجید (182)
وَزِنُوا بِالْقِسْطَاسِ الْمُسْتَقِیمِ ﴿182﴾
و از ارزش اموال مردم مکاهید و در زمین سر به فساد بر مدارید (183)
وَلَا تَبْخَسُوا النَّاسَ أَشْیَاءهُمْ وَلَا تَعْثَوْا فِی الْأَرْضِ مُفْسِدِینَ ﴿183﴾
و از آن کس که شما و خلق [انبوه] گذشته را آفریده است پروا کنید (184)
وَاتَّقُوا الَّذِی خَلَقَکُمْ وَالْجِبِلَّةَ الْأَوَّلِینَ ﴿184﴾
گفتند تو واقعا از افسونشدگانى (185)
قَالُوا إِنَّمَا أَنتَ مِنَ الْمُسَحَّرِینَ ﴿185﴾
و تو جز بشرى مانند ما [بیش] نیستى و قطعا تو را از دروغگویان مىدانیم (186)
وَمَا أَنتَ إِلَّا بَشَرٌ مِّثْلُنَا وَإِن نَّظُنُّکَ لَمِنَ الْکَاذِبِینَ ﴿186﴾
پس اگر از راستگویانى پارهاى از آسمان بر [سر] ما بیفکن (187)
فَأَسْقِطْ عَلَیْنَا کِسَفًا مِّنَ السَّمَاءِ إِن کُنتَ مِنَ الصَّادِقِینَ ﴿187﴾
[شعیب] گفت پروردگارم به آنچه مىکنید داناتر است (188)
قَالَ رَبِّی أَعْلَمُ بِمَا تَعْمَلُونَ ﴿188﴾
پس او را تکذیب کردند و عذاب روز ابر [آتشبار] آنان را فرو گرفت به راستى آن عذاب روزى هولناک بود (189)
فَکَذَّبُوهُ فَأَخَذَهُمْ عَذَابُ یَوْمِ الظُّلَّةِ إِنَّهُ کَانَ عَذَابَ یَوْمٍ عَظِیمٍ ﴿189﴾
قطعا در این [عقوبت درس] عبرتى است و[لى] بیشترشان ایمان آورنده نبودند (190)
إِنَّ فِی ذَلِکَ لَآیَةً وَمَا کَانَ أَکْثَرُهُم مُّؤْمِنِینَ ﴿190﴾
و در حقیقت پروردگار تو همان شکستناپذیر مهربان است (191)
وَإِنَّ رَبَّکَ لَهُوَ الْعَزِیزُ الرَّحِیمُ ﴿191﴾
و راستى که این [قرآن] وحى پروردگار جهانیان است (192)
وَإِنَّهُ لَتَنزِیلُ رَبِّ الْعَالَمِینَ ﴿192﴾
روح الامین آن را بر دلت نازل کرد (193)
نَزَلَ بِهِ الرُّوحُ الْأَمِینُ ﴿193﴾
تا از [جمله] هشداردهندگان باشى (194)
عَلَى قَلْبِکَ لِتَکُونَ مِنَ الْمُنذِرِینَ ﴿194﴾
به زبان عربى روشن (195)
بِلِسَانٍ عَرَبِیٍّ مُّبِینٍ ﴿195﴾
و [وصف] آن در کتابهاى پیشینیان آمده است (196)
وَإِنَّهُ لَفِی زُبُرِ الْأَوَّلِینَ ﴿196﴾
آیا براى آنان این خود دلیلى روشن نیست که علماى بنىاسرائیل از آن اطلاع دارند (197)
أَوَلَمْ یَکُن لَّهُمْ آیَةً أَن یَعْلَمَهُ عُلَمَاء بَنِی إِسْرَائِیلَ ﴿197﴾
و اگر آن را بر برخى از غیر عرب زبانان نازل مىکردیم (198)
وَلَوْ نَزَّلْنَاهُ عَلَى بَعْضِ الْأَعْجَمِینَ ﴿198﴾
و پیامبر آن را برایشان مىخواند به آن ایمان نمىآوردند (199)
فَقَرَأَهُ عَلَیْهِم مَّا کَانُوا بِهِ مُؤْمِنِینَ ﴿199﴾
این گونه در دلهاى گناهکاران [انکار را] راه مىدهیم (200)
کَذَلِکَ سَلَکْنَاهُ فِی قُلُوبِ الْمُجْرِمِینَ ﴿200﴾
که به آن نگروند تا عذاب پردرد را ببینند (201)
لَا یُؤْمِنُونَ بِهِ حَتَّى یَرَوُا الْعَذَابَ الْأَلِیمَ ﴿201﴾
که به طور ناگهانى در حالى که بىخبرند بدیشان برسد (202)
فَیَأْتِیَهُم بَغْتَةً وَهُمْ لَا یَشْعُرُونَ ﴿202﴾
و بگویند آیا مهلتخواهیم یافت (203)
فَیَقُولُوا هَلْ نَحْنُ مُنظَرُونَ ﴿203﴾
پس آیا عذاب ما را به شتاب مىخواهند (204)
أَفَبِعَذَابِنَا یَسْتَعْجِلُونَ ﴿204﴾
مگر نمىدانى که اگر سالها آنان را برخوردار کنیم (205)
أَفَرَأَیْتَ إِن مَّتَّعْنَاهُمْ سِنِینَ ﴿205﴾
و آنگاه آنچه که [بدان] بیم داده مىشوند بدیشان برسد (206)
ثُمَّ جَاءهُم مَّا کَانُوا یُوعَدُونَ ﴿206﴾
آنچه از آن برخوردار مىشدند به کارشان نمىآید [و عذاب را از آنان دفع نمىکند] (207)
مَا أَغْنَى عَنْهُم مَّا کَانُوا یُمَتَّعُونَ ﴿207﴾
وَمَا أَهْلَکْنَا مِن قَرْیَةٍ إِلَّا لَهَا مُنذِرُونَ ﴿208﴾
[تا آنان را] تذکر [دهند] و ما ستمکار نبودهایم (209)
ذِکْرَى وَمَا کُنَّا ظَالِمِینَ ﴿209﴾
و شیطانها آن را فرود نیاوردهاند (210)
وَمَا تَنَزَّلَتْ بِهِ الشَّیَاطِینُ ﴿210﴾
و آنان را نسزد و نمىتوانند [وحى کنند] (211)
وَمَا یَنبَغِی لَهُمْ وَمَا یَسْتَطِیعُونَ ﴿211﴾
در حقیقت آنها از شنیدن معزول [و محروم]اند (212)
إِنَّهُمْ عَنِ السَّمْعِ لَمَعْزُولُونَ ﴿212﴾
پس با خدا خداى دیگر مخوان که از عذابشدگان خواهى شد (213)
فَلَا تَدْعُ مَعَ اللَّهِ إِلَهًا آخَرَ فَتَکُونَ مِنَ الْمُعَذَّبِینَ ﴿213﴾
و خویشان نزدیکت را هشدار ده (214)
وَأَنذِرْ عَشِیرَتَکَ الْأَقْرَبِینَ ﴿214﴾
و براى آن مؤمنانى که تو را پیروى کردهاند بال خود را فرو گستر (215)
وَاخْفِضْ جَنَاحَکَ لِمَنِ اتَّبَعَکَ مِنَ الْمُؤْمِنِینَ ﴿215﴾
و اگر تو را نافرمانى کردند بگو من از آنچه مىکنید بیزارم (216)
فَإِنْ عَصَوْکَ فَقُلْ إِنِّی بَرِیءٌ مِّمَّا تَعْمَلُونَ ﴿216﴾
و بر [خداى] عزیز مهربان توکل کن (217)
وَتَوَکَّلْ عَلَى الْعَزِیزِ الرَّحِیمِ ﴿217﴾
آن کس که چون [به نماز] برمىخیزى تو را مىبیند (218)
الَّذِی یَرَاکَ حِینَ تَقُومُ ﴿218﴾
و حرکت تو را در میان سجدهکنندگان [مىنگرد] (219)
وَتَقَلُّبَکَ فِی السَّاجِدِینَ ﴿219﴾
او همان شنواى داناست (220)
إِنَّهُ هُوَ السَّمِیعُ الْعَلِیمُ ﴿220﴾
آیا شما را خبر دهم که شیاطین بر چه کسى فرود مىآیند (221)
هَلْ أُنَبِّئُکُمْ عَلَى مَن تَنَزَّلُ الشَّیَاطِینُ ﴿221﴾
بر هر دروغزن گناهکارى فرود مىآیند (222)
تَنَزَّلُ عَلَى کُلِّ أَفَّاکٍ أَثِیمٍ ﴿222﴾
که [دزدانه] گوش فرا مىدارند و بیشترشان دروغگویند (223)
یُلْقُونَ السَّمْعَ وَأَکْثَرُهُمْ کَاذِبُونَ ﴿223﴾
و شاعران را گمراهان پیروى مىکنند (224)
وَالشُّعَرَاء یَتَّبِعُهُمُ الْغَاوُونَ ﴿224﴾
آیا ندیدهاى که آنان در هر وادیى سرگردانند (225)
أَلَمْ تَرَ أَنَّهُمْ فِی کُلِّ وَادٍ یَهِیمُونَ ﴿225﴾
و آنانند که چیزهایى مىگویند که انجام نمىدهند (226)
وَأَنَّهُمْ یَقُولُونَ مَا لَا یَفْعَلُونَ ﴿226﴾
مگر کسانى که ایمان آورده و کارهاى شایسته کرده و خدا را بسیار به یاد آورده و پس از آنکه مورد ستم قرار گرفتهاند یارى خواستهاند و کسانى که ستم کردهاند به زودى خواهند دانست به کدام بازگشتگاه برخواهند گشت (227)
إِلَّا الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ وَذَکَرُوا اللَّهَ کَثِیرًا وَانتَصَرُوا مِن بَعْدِ مَا ظُلِمُوا وَسَیَعْلَمُ الَّذِینَ ظَلَمُوا أَیَّ مُنقَلَبٍ یَنقَلِبُونَ ﴿227﴾
کَذَّبَ أَصْحَابُ الْأَیْکَةِ الْمُرْسَلِینَ ﴿176﴾
آنگاه که شعیب به آنان گفت آیا پروا ندارید (177)
إِذْ قَالَ لَهُمْ شُعَیْبٌ أَلَا تَتَّقُونَ ﴿177﴾
من براى شما فرستادهاى در خور اعتمادم (178)
إِنِّی لَکُمْ رَسُولٌ أَمِینٌ ﴿178﴾
از خدا پروا دارید و فرمانم ببرید (179)
فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِیعُونِ ﴿179﴾
و بر این [رسالت] اجرى از شما طلب نمىکنم اجر من جز بر عهده پروردگار جهانیان نیست (180)
وَمَا أَسْأَلُکُمْ عَلَیْهِ مِنْ أَجْرٍ إِنْ أَجْرِیَ إِلَّا عَلَى رَبِّ الْعَالَمِینَ ﴿180﴾
پیمانه را تمام دهید و از کمفروشان مباشید (181)
أَوْفُوا الْکَیْلَ وَلَا تَکُونُوا مِنَ الْمُخْسِرِینَ ﴿181﴾
و با ترازوى درست بسنجید (182)
وَزِنُوا بِالْقِسْطَاسِ الْمُسْتَقِیمِ ﴿182﴾
و از ارزش اموال مردم مکاهید و در زمین سر به فساد بر مدارید (183)
وَلَا تَبْخَسُوا النَّاسَ أَشْیَاءهُمْ وَلَا تَعْثَوْا فِی الْأَرْضِ مُفْسِدِینَ ﴿183﴾
و از آن کس که شما و خلق [انبوه] گذشته را آفریده است پروا کنید (184)
وَاتَّقُوا الَّذِی خَلَقَکُمْ وَالْجِبِلَّةَ الْأَوَّلِینَ ﴿184﴾
گفتند تو واقعا از افسونشدگانى (185)
قَالُوا إِنَّمَا أَنتَ مِنَ الْمُسَحَّرِینَ ﴿185﴾
و تو جز بشرى مانند ما [بیش] نیستى و قطعا تو را از دروغگویان مىدانیم (186)
وَمَا أَنتَ إِلَّا بَشَرٌ مِّثْلُنَا وَإِن نَّظُنُّکَ لَمِنَ الْکَاذِبِینَ ﴿186﴾
پس اگر از راستگویانى پارهاى از آسمان بر [سر] ما بیفکن (187)
فَأَسْقِطْ عَلَیْنَا کِسَفًا مِّنَ السَّمَاءِ إِن کُنتَ مِنَ الصَّادِقِینَ ﴿187﴾
[شعیب] گفت پروردگارم به آنچه مىکنید داناتر است (188)
قَالَ رَبِّی أَعْلَمُ بِمَا تَعْمَلُونَ ﴿188﴾
پس او را تکذیب کردند و عذاب روز ابر [آتشبار] آنان را فرو گرفت به راستى آن عذاب روزى هولناک بود (189)
فَکَذَّبُوهُ فَأَخَذَهُمْ عَذَابُ یَوْمِ الظُّلَّةِ إِنَّهُ کَانَ عَذَابَ یَوْمٍ عَظِیمٍ ﴿189﴾
قطعا در این [عقوبت درس] عبرتى است و[لى] بیشترشان ایمان آورنده نبودند (190)
إِنَّ فِی ذَلِکَ لَآیَةً وَمَا کَانَ أَکْثَرُهُم مُّؤْمِنِینَ ﴿190﴾
و در حقیقت پروردگار تو همان شکستناپذیر مهربان است (191)
وَإِنَّ رَبَّکَ لَهُوَ الْعَزِیزُ الرَّحِیمُ ﴿191﴾
و راستى که این [قرآن] وحى پروردگار جهانیان است (192)
وَإِنَّهُ لَتَنزِیلُ رَبِّ الْعَالَمِینَ ﴿192﴾
روح الامین آن را بر دلت نازل کرد (193)
نَزَلَ بِهِ الرُّوحُ الْأَمِینُ ﴿193﴾
تا از [جمله] هشداردهندگان باشى (194)
عَلَى قَلْبِکَ لِتَکُونَ مِنَ الْمُنذِرِینَ ﴿194﴾
به زبان عربى روشن (195)
بِلِسَانٍ عَرَبِیٍّ مُّبِینٍ ﴿195﴾
و [وصف] آن در کتابهاى پیشینیان آمده است (196)
وَإِنَّهُ لَفِی زُبُرِ الْأَوَّلِینَ ﴿196﴾
آیا براى آنان این خود دلیلى روشن نیست که علماى بنىاسرائیل از آن اطلاع دارند (197)
أَوَلَمْ یَکُن لَّهُمْ آیَةً أَن یَعْلَمَهُ عُلَمَاء بَنِی إِسْرَائِیلَ ﴿197﴾
و اگر آن را بر برخى از غیر عرب زبانان نازل مىکردیم (198)
وَلَوْ نَزَّلْنَاهُ عَلَى بَعْضِ الْأَعْجَمِینَ ﴿198﴾
و پیامبر آن را برایشان مىخواند به آن ایمان نمىآوردند (199)
فَقَرَأَهُ عَلَیْهِم مَّا کَانُوا بِهِ مُؤْمِنِینَ ﴿199﴾
این گونه در دلهاى گناهکاران [انکار را] راه مىدهیم (200)
کَذَلِکَ سَلَکْنَاهُ فِی قُلُوبِ الْمُجْرِمِینَ ﴿200﴾
که به آن نگروند تا عذاب پردرد را ببینند (201)
لَا یُؤْمِنُونَ بِهِ حَتَّى یَرَوُا الْعَذَابَ الْأَلِیمَ ﴿201﴾
که به طور ناگهانى در حالى که بىخبرند بدیشان برسد (202)
فَیَأْتِیَهُم بَغْتَةً وَهُمْ لَا یَشْعُرُونَ ﴿202﴾
و بگویند آیا مهلتخواهیم یافت (203)
فَیَقُولُوا هَلْ نَحْنُ مُنظَرُونَ ﴿203﴾
پس آیا عذاب ما را به شتاب مىخواهند (204)
أَفَبِعَذَابِنَا یَسْتَعْجِلُونَ ﴿204﴾
مگر نمىدانى که اگر سالها آنان را برخوردار کنیم (205)
أَفَرَأَیْتَ إِن مَّتَّعْنَاهُمْ سِنِینَ ﴿205﴾
و آنگاه آنچه که [بدان] بیم داده مىشوند بدیشان برسد (206)
ثُمَّ جَاءهُم مَّا کَانُوا یُوعَدُونَ ﴿206﴾
آنچه از آن برخوردار مىشدند به کارشان نمىآید [و عذاب را از آنان دفع نمىکند] (207)
مَا أَغْنَى عَنْهُم مَّا کَانُوا یُمَتَّعُونَ ﴿207﴾
وَمَا أَهْلَکْنَا مِن قَرْیَةٍ إِلَّا لَهَا مُنذِرُونَ ﴿208﴾
[تا آنان را] تذکر [دهند] و ما ستمکار نبودهایم (209)
ذِکْرَى وَمَا کُنَّا ظَالِمِینَ ﴿209﴾
و شیطانها آن را فرود نیاوردهاند (210)
وَمَا تَنَزَّلَتْ بِهِ الشَّیَاطِینُ ﴿210﴾
و آنان را نسزد و نمىتوانند [وحى کنند] (211)
وَمَا یَنبَغِی لَهُمْ وَمَا یَسْتَطِیعُونَ ﴿211﴾
در حقیقت آنها از شنیدن معزول [و محروم]اند (212)
إِنَّهُمْ عَنِ السَّمْعِ لَمَعْزُولُونَ ﴿212﴾
پس با خدا خداى دیگر مخوان که از عذابشدگان خواهى شد (213)
فَلَا تَدْعُ مَعَ اللَّهِ إِلَهًا آخَرَ فَتَکُونَ مِنَ الْمُعَذَّبِینَ ﴿213﴾
و خویشان نزدیکت را هشدار ده (214)
وَأَنذِرْ عَشِیرَتَکَ الْأَقْرَبِینَ ﴿214﴾
و براى آن مؤمنانى که تو را پیروى کردهاند بال خود را فرو گستر (215)
وَاخْفِضْ جَنَاحَکَ لِمَنِ اتَّبَعَکَ مِنَ الْمُؤْمِنِینَ ﴿215﴾
و اگر تو را نافرمانى کردند بگو من از آنچه مىکنید بیزارم (216)
فَإِنْ عَصَوْکَ فَقُلْ إِنِّی بَرِیءٌ مِّمَّا تَعْمَلُونَ ﴿216﴾
و بر [خداى] عزیز مهربان توکل کن (217)
وَتَوَکَّلْ عَلَى الْعَزِیزِ الرَّحِیمِ ﴿217﴾
آن کس که چون [به نماز] برمىخیزى تو را مىبیند (218)
الَّذِی یَرَاکَ حِینَ تَقُومُ ﴿218﴾
و حرکت تو را در میان سجدهکنندگان [مىنگرد] (219)
وَتَقَلُّبَکَ فِی السَّاجِدِینَ ﴿219﴾
او همان شنواى داناست (220)
إِنَّهُ هُوَ السَّمِیعُ الْعَلِیمُ ﴿220﴾
آیا شما را خبر دهم که شیاطین بر چه کسى فرود مىآیند (221)
هَلْ أُنَبِّئُکُمْ عَلَى مَن تَنَزَّلُ الشَّیَاطِینُ ﴿221﴾
بر هر دروغزن گناهکارى فرود مىآیند (222)
تَنَزَّلُ عَلَى کُلِّ أَفَّاکٍ أَثِیمٍ ﴿222﴾
که [دزدانه] گوش فرا مىدارند و بیشترشان دروغگویند (223)
یُلْقُونَ السَّمْعَ وَأَکْثَرُهُمْ کَاذِبُونَ ﴿223﴾
و شاعران را گمراهان پیروى مىکنند (224)
وَالشُّعَرَاء یَتَّبِعُهُمُ الْغَاوُونَ ﴿224﴾
آیا ندیدهاى که آنان در هر وادیى سرگردانند (225)
أَلَمْ تَرَ أَنَّهُمْ فِی کُلِّ وَادٍ یَهِیمُونَ ﴿225﴾
و آنانند که چیزهایى مىگویند که انجام نمىدهند (226)
وَأَنَّهُمْ یَقُولُونَ مَا لَا یَفْعَلُونَ ﴿226﴾
مگر کسانى که ایمان آورده و کارهاى شایسته کرده و خدا را بسیار به یاد آورده و پس از آنکه مورد ستم قرار گرفتهاند یارى خواستهاند و کسانى که ستم کردهاند به زودى خواهند دانست به کدام بازگشتگاه برخواهند گشت (227)
إِلَّا الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ وَذَکَرُوا اللَّهَ کَثِیرًا وَانتَصَرُوا مِن بَعْدِ مَا ظُلِمُوا وَسَیَعْلَمُ الَّذِینَ ظَلَمُوا أَیَّ مُنقَلَبٍ یَنقَلِبُونَ ﴿227﴾
