این تلاوت شامل آیات 1 تا 37 سوره مبارکه دخان است .
سوره 44: الدخان
به نام خداوند رحمتگر مهربان
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
حاء میم (1)
حم ﴿1﴾
سوگند به کتاب روشنگر (2)
وَالْکِتَابِ الْمُبِینِ ﴿2﴾
[که] ما آن را در شبى فرخنده نازل کردیم [زیرا] که ما هشداردهنده بودیم (3)
إِنَّا أَنزَلْنَاهُ فِی لَیْلَةٍ مُّبَارَکَةٍ إِنَّا کُنَّا مُنذِرِینَ ﴿3﴾
در آن [شب] هر [گونه] کارى [به نحوى] استوار فیصله مىیابد (4)
فِیهَا یُفْرَقُ کُلُّ أَمْرٍ حَکِیمٍ ﴿4﴾
[این] کارى است [که] از جانب ما [صورت مىگیرد] ما فرستنده [پیامبران] بودیم (5)
أَمْرًا مِّنْ عِندِنَا إِنَّا کُنَّا مُرْسِلِینَ ﴿5﴾
[و این] رحمتى از پروردگار توست که او شنواى داناست (6)
رَحْمَةً مِّن رَّبِّکَ إِنَّهُ هُوَ السَّمِیعُ الْعَلِیمُ ﴿6﴾
پروردگار آسمانها و زمین و آنچه میان آن دو است اگر یقین دارید (7)
رَبِّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَا بَیْنَهُمَا إِن کُنتُم مُّوقِنِینَ ﴿7﴾
خدایى جز او نیست او زندگى مىبخشد و مىمیراند پروردگار شما و پروردگار پدران شماست (8)
لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ یُحْیِی وَیُمِیتُ رَبُّکُمْ وَرَبُّ آبَائِکُمُ الْأَوَّلِینَ ﴿8﴾
ولى نه آنها به شک و شبهه خویش سرگرمند (9)
بَلْ هُمْ فِی شَکٍّ یَلْعَبُونَ ﴿9﴾
پس در انتظار روزى باش که آسمان دودى نمایان برمىآورد (10)
فَارْتَقِبْ یَوْمَ تَأْتِی السَّمَاء بِدُخَانٍ مُّبِینٍ ﴿10﴾
که مردم را فرو مىگیرد این است عذاب پر درد (11)
یَغْشَى النَّاسَ هَذَا عَذَابٌ أَلِیمٌ ﴿11﴾
[مىگویند] پروردگارا این عذاب را از ما دفع کن که ما ایمان داریم (12)
رَبَّنَا اکْشِفْ عَنَّا الْعَذَابَ إِنَّا مُؤْمِنُونَ ﴿12﴾
آنان را کجا [جاى] پند[گرفتن] باشد و حال آنکه به یقین براى آنان پیامبرى روشنگر آمده است (13)
أَنَّى لَهُمُ الذِّکْرَى وَقَدْ جَاءهُمْ رَسُولٌ مُّبِینٌ ﴿13﴾
پس از او روى برتافتند و گفتند تعلیمیافتهاى دیوانه است (14)
ثُمَّ تَوَلَّوْا عَنْهُ وَقَالُوا مُعَلَّمٌ مَّجْنُونٌ ﴿14﴾
ما این عذاب را اندکى از شما برمىداریم [ولى شما] در حقیقت باز از سر مىگیرید (15)
إِنَّا کَاشِفُو الْعَذَابِ قَلِیلًا إِنَّکُمْ عَائِدُونَ ﴿15﴾
روزى که دست به حمله مىزنیم همان حمله بزرگ [آنگاه] ما انتقامکشندهایم (16)
یَوْمَ نَبْطِشُ الْبَطْشَةَ الْکُبْرَى إِنَّا مُنتَقِمُونَ ﴿16﴾
و به یقین پیش از آنان قوم فرعون را بیازمودیم و پیامبرى بزرگوار برایشان آمد (17)
وَلَقَدْ فَتَنَّا قَبْلَهُمْ قَوْمَ فِرْعَوْنَ وَجَاءهُمْ رَسُولٌ کَرِیمٌ ﴿17﴾
که [به آنان گفت] بندگان خدا را به من بسپارید زیرا که من شما را فرستادهاى امینم (18)
أَنْ أَدُّوا إِلَیَّ عِبَادَ اللَّهِ إِنِّی لَکُمْ رَسُولٌ أَمِینٌ ﴿18﴾
و بر خدا برترى مجویید که من براى شما حجتى آشکار آوردهام (19)
وَأَنْ لَّا تَعْلُوا عَلَى اللَّهِ إِنِّی آتِیکُم بِسُلْطَانٍ مُّبِینٍ ﴿19﴾
و من به پروردگار خود و پروردگار شما پناه مىبرم از اینکه مرا سنگباران کنید (20)
وَإِنِّی عُذْتُ بِرَبِّی وَرَبِّکُمْ أَن تَرْجُمُونِ ﴿20﴾
و اگر به من ایمان نمىآورید پس از من کناره گیرید (21)
وَإِنْ لَّمْ تُؤْمِنُوا لِی فَاعْتَزِلُونِ ﴿21﴾
پس پروردگار خود را خواند که اینها مردمى گناهکارند (22)
فَدَعَا رَبَّهُ أَنَّ هَؤُلَاء قَوْمٌ مُّجْرِمُونَ ﴿22﴾
[فرمود] بندگانم را شبانه ببر زیرا شما مورد تعقیب واقع خواهید شد (23)
فَأَسْرِ بِعِبَادِی لَیْلًا إِنَّکُم مُّتَّبَعُونَ ﴿23﴾
و دریا را هنگامى که آرام است پشتسر بگذار که آنان سپاهى غرقشدنىاند (24)
وَاتْرُکْ الْبَحْرَ رَهْوًا إِنَّهُمْ جُندٌ مُّغْرَقُونَ ﴿24﴾
[وه] چه باغها و چشمهسارانى [که آنها بعد از خود] بر جاى نهادند (25)
کَمْ تَرَکُوا مِن جَنَّاتٍ وَعُیُونٍ ﴿25﴾
و کشتزارها و جایگاههاى نیکو (26)
وَزُرُوعٍ وَمَقَامٍ کَرِیمٍ ﴿26﴾
و نعمتى که از آن برخوردار بودند (27)
وَنَعْمَةٍ کَانُوا فِیهَا فَاکِهِینَ ﴿27﴾
[آرى] این چنین [بود] و آنها را به مردمى دیگر میراث دادیم (28)
کَذَلِکَ وَأَوْرَثْنَاهَا قَوْمًا آخَرِینَ ﴿28﴾
و آسمان و زمین بر آنان زارى نکردند و مهلت نیافتند (29)
فَمَا بَکَتْ عَلَیْهِمُ السَّمَاء وَالْأَرْضُ وَمَا کَانُوا مُنظَرِینَ ﴿29﴾
و به راستى فرزندان اسرائیل را از عذاب خفتآور رهانیدیم (30)
وَلَقَدْ نَجَّیْنَا بَنِی إِسْرَائِیلَ مِنَ الْعَذَابِ الْمُهِینِ ﴿30﴾
از [دست] فرعون که متکبرى از افراطکاران بود (31)
مِن فِرْعَوْنَ إِنَّهُ کَانَ عَالِیًا مِّنَ الْمُسْرِفِینَ ﴿31﴾
و قطعا آنان را دانسته بر مردم جهان ترجیح دادیم (32)
وَلَقَدِ اخْتَرْنَاهُمْ عَلَى عِلْمٍ عَلَى الْعَالَمِینَ ﴿32﴾
و از نشانهها [ى الهى] آنچه را که در آن آزمایشى آشکار بود بدیشان دادیم (33)
وَآتَیْنَاهُم مِّنَ الْآیَاتِ مَا فِیهِ بَلَاء مُّبِینٌ ﴿33﴾
هر آینه این [کافران] مىگویند (34)
إِنَّ هَؤُلَاء لَیَقُولُونَ ﴿34﴾
جز مرگ نخستین دیگر [واقعهاى] نیست و ما زندهشدنى نیستیم (35)
إِنْ هِیَ إِلَّا مَوْتَتُنَا الْأُولَى وَمَا نَحْنُ بِمُنشَرِینَ ﴿35﴾
اگر راست مىگویید پس پدران ما را [باز] آورید (36)
فَأْتُوا بِآبَائِنَا إِن کُنتُمْ صَادِقِینَ ﴿36﴾
آیا ایشان بهترند یا قوم تبع و کسانى که پیش از آنها بودند آنها را هلاک کردیم زیرا که گنهکار بودند (37)
أَهُمْ خَیْرٌ أَمْ قَوْمُ تُبَّعٍ وَالَّذِینَ مِن قَبْلِهِمْ أَهْلَکْنَاهُمْ إِنَّهُمْ کَانُوا مُجْرِمِینَ ﴿37﴾
سوره 44: الدخان
به نام خداوند رحمتگر مهربان
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
حاء میم (1)
حم ﴿1﴾
سوگند به کتاب روشنگر (2)
وَالْکِتَابِ الْمُبِینِ ﴿2﴾
[که] ما آن را در شبى فرخنده نازل کردیم [زیرا] که ما هشداردهنده بودیم (3)
إِنَّا أَنزَلْنَاهُ فِی لَیْلَةٍ مُّبَارَکَةٍ إِنَّا کُنَّا مُنذِرِینَ ﴿3﴾
در آن [شب] هر [گونه] کارى [به نحوى] استوار فیصله مىیابد (4)
فِیهَا یُفْرَقُ کُلُّ أَمْرٍ حَکِیمٍ ﴿4﴾
[این] کارى است [که] از جانب ما [صورت مىگیرد] ما فرستنده [پیامبران] بودیم (5)
أَمْرًا مِّنْ عِندِنَا إِنَّا کُنَّا مُرْسِلِینَ ﴿5﴾
[و این] رحمتى از پروردگار توست که او شنواى داناست (6)
رَحْمَةً مِّن رَّبِّکَ إِنَّهُ هُوَ السَّمِیعُ الْعَلِیمُ ﴿6﴾
پروردگار آسمانها و زمین و آنچه میان آن دو است اگر یقین دارید (7)
رَبِّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَا بَیْنَهُمَا إِن کُنتُم مُّوقِنِینَ ﴿7﴾
خدایى جز او نیست او زندگى مىبخشد و مىمیراند پروردگار شما و پروردگار پدران شماست (8)
لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ یُحْیِی وَیُمِیتُ رَبُّکُمْ وَرَبُّ آبَائِکُمُ الْأَوَّلِینَ ﴿8﴾
ولى نه آنها به شک و شبهه خویش سرگرمند (9)
بَلْ هُمْ فِی شَکٍّ یَلْعَبُونَ ﴿9﴾
پس در انتظار روزى باش که آسمان دودى نمایان برمىآورد (10)
فَارْتَقِبْ یَوْمَ تَأْتِی السَّمَاء بِدُخَانٍ مُّبِینٍ ﴿10﴾
که مردم را فرو مىگیرد این است عذاب پر درد (11)
یَغْشَى النَّاسَ هَذَا عَذَابٌ أَلِیمٌ ﴿11﴾
[مىگویند] پروردگارا این عذاب را از ما دفع کن که ما ایمان داریم (12)
رَبَّنَا اکْشِفْ عَنَّا الْعَذَابَ إِنَّا مُؤْمِنُونَ ﴿12﴾
آنان را کجا [جاى] پند[گرفتن] باشد و حال آنکه به یقین براى آنان پیامبرى روشنگر آمده است (13)
أَنَّى لَهُمُ الذِّکْرَى وَقَدْ جَاءهُمْ رَسُولٌ مُّبِینٌ ﴿13﴾
پس از او روى برتافتند و گفتند تعلیمیافتهاى دیوانه است (14)
ثُمَّ تَوَلَّوْا عَنْهُ وَقَالُوا مُعَلَّمٌ مَّجْنُونٌ ﴿14﴾
ما این عذاب را اندکى از شما برمىداریم [ولى شما] در حقیقت باز از سر مىگیرید (15)
إِنَّا کَاشِفُو الْعَذَابِ قَلِیلًا إِنَّکُمْ عَائِدُونَ ﴿15﴾
روزى که دست به حمله مىزنیم همان حمله بزرگ [آنگاه] ما انتقامکشندهایم (16)
یَوْمَ نَبْطِشُ الْبَطْشَةَ الْکُبْرَى إِنَّا مُنتَقِمُونَ ﴿16﴾
و به یقین پیش از آنان قوم فرعون را بیازمودیم و پیامبرى بزرگوار برایشان آمد (17)
وَلَقَدْ فَتَنَّا قَبْلَهُمْ قَوْمَ فِرْعَوْنَ وَجَاءهُمْ رَسُولٌ کَرِیمٌ ﴿17﴾
که [به آنان گفت] بندگان خدا را به من بسپارید زیرا که من شما را فرستادهاى امینم (18)
أَنْ أَدُّوا إِلَیَّ عِبَادَ اللَّهِ إِنِّی لَکُمْ رَسُولٌ أَمِینٌ ﴿18﴾
و بر خدا برترى مجویید که من براى شما حجتى آشکار آوردهام (19)
وَأَنْ لَّا تَعْلُوا عَلَى اللَّهِ إِنِّی آتِیکُم بِسُلْطَانٍ مُّبِینٍ ﴿19﴾
و من به پروردگار خود و پروردگار شما پناه مىبرم از اینکه مرا سنگباران کنید (20)
وَإِنِّی عُذْتُ بِرَبِّی وَرَبِّکُمْ أَن تَرْجُمُونِ ﴿20﴾
و اگر به من ایمان نمىآورید پس از من کناره گیرید (21)
وَإِنْ لَّمْ تُؤْمِنُوا لِی فَاعْتَزِلُونِ ﴿21﴾
پس پروردگار خود را خواند که اینها مردمى گناهکارند (22)
فَدَعَا رَبَّهُ أَنَّ هَؤُلَاء قَوْمٌ مُّجْرِمُونَ ﴿22﴾
[فرمود] بندگانم را شبانه ببر زیرا شما مورد تعقیب واقع خواهید شد (23)
فَأَسْرِ بِعِبَادِی لَیْلًا إِنَّکُم مُّتَّبَعُونَ ﴿23﴾
و دریا را هنگامى که آرام است پشتسر بگذار که آنان سپاهى غرقشدنىاند (24)
وَاتْرُکْ الْبَحْرَ رَهْوًا إِنَّهُمْ جُندٌ مُّغْرَقُونَ ﴿24﴾
[وه] چه باغها و چشمهسارانى [که آنها بعد از خود] بر جاى نهادند (25)
کَمْ تَرَکُوا مِن جَنَّاتٍ وَعُیُونٍ ﴿25﴾
و کشتزارها و جایگاههاى نیکو (26)
وَزُرُوعٍ وَمَقَامٍ کَرِیمٍ ﴿26﴾
و نعمتى که از آن برخوردار بودند (27)
وَنَعْمَةٍ کَانُوا فِیهَا فَاکِهِینَ ﴿27﴾
[آرى] این چنین [بود] و آنها را به مردمى دیگر میراث دادیم (28)
کَذَلِکَ وَأَوْرَثْنَاهَا قَوْمًا آخَرِینَ ﴿28﴾
و آسمان و زمین بر آنان زارى نکردند و مهلت نیافتند (29)
فَمَا بَکَتْ عَلَیْهِمُ السَّمَاء وَالْأَرْضُ وَمَا کَانُوا مُنظَرِینَ ﴿29﴾
و به راستى فرزندان اسرائیل را از عذاب خفتآور رهانیدیم (30)
وَلَقَدْ نَجَّیْنَا بَنِی إِسْرَائِیلَ مِنَ الْعَذَابِ الْمُهِینِ ﴿30﴾
از [دست] فرعون که متکبرى از افراطکاران بود (31)
مِن فِرْعَوْنَ إِنَّهُ کَانَ عَالِیًا مِّنَ الْمُسْرِفِینَ ﴿31﴾
و قطعا آنان را دانسته بر مردم جهان ترجیح دادیم (32)
وَلَقَدِ اخْتَرْنَاهُمْ عَلَى عِلْمٍ عَلَى الْعَالَمِینَ ﴿32﴾
و از نشانهها [ى الهى] آنچه را که در آن آزمایشى آشکار بود بدیشان دادیم (33)
وَآتَیْنَاهُم مِّنَ الْآیَاتِ مَا فِیهِ بَلَاء مُّبِینٌ ﴿33﴾
هر آینه این [کافران] مىگویند (34)
إِنَّ هَؤُلَاء لَیَقُولُونَ ﴿34﴾
جز مرگ نخستین دیگر [واقعهاى] نیست و ما زندهشدنى نیستیم (35)
إِنْ هِیَ إِلَّا مَوْتَتُنَا الْأُولَى وَمَا نَحْنُ بِمُنشَرِینَ ﴿35﴾
اگر راست مىگویید پس پدران ما را [باز] آورید (36)
فَأْتُوا بِآبَائِنَا إِن کُنتُمْ صَادِقِینَ ﴿36﴾
آیا ایشان بهترند یا قوم تبع و کسانى که پیش از آنها بودند آنها را هلاک کردیم زیرا که گنهکار بودند (37)
أَهُمْ خَیْرٌ أَمْ قَوْمُ تُبَّعٍ وَالَّذِینَ مِن قَبْلِهِمْ أَهْلَکْنَاهُمْ إِنَّهُمْ کَانُوا مُجْرِمِینَ ﴿37﴾