آیات 23 تا آخر سوره مبارکه دهر است.
إِنَّا نَحْنُ نَزَّلْنَا عَلَیْکَ الْقُرْآنَ تَنْزِیلًا ﴿23﴾
ما خود قرآن را بر تو چنانکه باید و شاید فرو فرستاده ایم (23)
فَاصْبِرْ لِحُکْمِ رَبِّکَ وَلَا تُطِعْ مِنْهُمْ آثِمًا أَوْ کَفُورًا ﴿24﴾
به انتظار حکم پروردگارت شکیبا باش و از آنان از هیچ گناهکار یا ناسپاسى اطاعت مکن (24)
وَاذْکُرِ اسْمَ رَبِّکَ بُکْرَةً وَأَصِیلًا ﴿25﴾
و هر بامداد و شامگاهى نام پروردگارت را یاد کن (25)
وَمِنَ اللَّیْلِ فَاسْجُدْ لَهُ وَسَبِّحْهُ لَیْلًا طَوِیلًا ﴿26﴾
و در بخشى از شب براى او [به نماز] سجده کن و در بخشى بلند از شب او را نیایش کن (26)
إِنَّ هَؤُلَاءِ یُحِبُّونَ الْعَاجِلَةَ وَیَذَرُونَ وَرَاءَهُمْ یَوْمًا ثَقِیلًا ﴿27﴾
بىگمان اینان بهره [زودیاب] دنیوى را دوست دارند و روزى سنگین را که در پیش دارند، رها مى کنند (27)
نَحْنُ خَلَقْنَاهُمْ وَشَدَدْنَا أَسْرَهُمْ وَإِذَا شِئْنَا بَدَّلْنَا أَمْثَالَهُمْ تَبْدِیلًا ﴿28﴾
ما آنان را آفریدهایم و پیوندشان را استوار داشته ایم، و چون خواهیم آنان را به همانندانشان جانشین مى سازیم (28)
إِنَّ هَذِهِ تَذْکِرَةٌ فَمَنْ شَاءَ اتَّخَذَ إِلَى رَبِّهِ سَبِیلًا ﴿29﴾
این پندآموزى است، پس هر کس که خواهد راهى به سوى پروردگارش در پیش گیرد (29)
وَمَا تَشَاءُونَ إِلَّا أَنْ یَشَاءَ اللَّهُ إِنَّ اللَّهَ کَانَ عَلِیمًا حَکِیمًا ﴿30﴾
و [چنین چیزى] نخواهید مگر آنکه خدا خواهد، بىگمان خداوند داناى فرزانه است (30)
یُدْخِلُ مَنْ یَشَاءُ فِی رَحْمَتِهِ وَالظَّالِمِینَ أَعَدَّ لَهُمْ عَذَابًا أَلِیمًا ﴿31﴾
هر کس را که خواهد به جوار رحمت خویش در آورد، و براى ستمکاران [مشرک] عذابى دردناک آماده ساخته است (31)
إِنَّا نَحْنُ نَزَّلْنَا عَلَیْکَ الْقُرْآنَ تَنْزِیلًا ﴿23﴾
ما خود قرآن را بر تو چنانکه باید و شاید فرو فرستاده ایم (23)
فَاصْبِرْ لِحُکْمِ رَبِّکَ وَلَا تُطِعْ مِنْهُمْ آثِمًا أَوْ کَفُورًا ﴿24﴾
به انتظار حکم پروردگارت شکیبا باش و از آنان از هیچ گناهکار یا ناسپاسى اطاعت مکن (24)
وَاذْکُرِ اسْمَ رَبِّکَ بُکْرَةً وَأَصِیلًا ﴿25﴾
و هر بامداد و شامگاهى نام پروردگارت را یاد کن (25)
وَمِنَ اللَّیْلِ فَاسْجُدْ لَهُ وَسَبِّحْهُ لَیْلًا طَوِیلًا ﴿26﴾
و در بخشى از شب براى او [به نماز] سجده کن و در بخشى بلند از شب او را نیایش کن (26)
إِنَّ هَؤُلَاءِ یُحِبُّونَ الْعَاجِلَةَ وَیَذَرُونَ وَرَاءَهُمْ یَوْمًا ثَقِیلًا ﴿27﴾
بىگمان اینان بهره [زودیاب] دنیوى را دوست دارند و روزى سنگین را که در پیش دارند، رها مى کنند (27)
نَحْنُ خَلَقْنَاهُمْ وَشَدَدْنَا أَسْرَهُمْ وَإِذَا شِئْنَا بَدَّلْنَا أَمْثَالَهُمْ تَبْدِیلًا ﴿28﴾
ما آنان را آفریدهایم و پیوندشان را استوار داشته ایم، و چون خواهیم آنان را به همانندانشان جانشین مى سازیم (28)
إِنَّ هَذِهِ تَذْکِرَةٌ فَمَنْ شَاءَ اتَّخَذَ إِلَى رَبِّهِ سَبِیلًا ﴿29﴾
این پندآموزى است، پس هر کس که خواهد راهى به سوى پروردگارش در پیش گیرد (29)
وَمَا تَشَاءُونَ إِلَّا أَنْ یَشَاءَ اللَّهُ إِنَّ اللَّهَ کَانَ عَلِیمًا حَکِیمًا ﴿30﴾
و [چنین چیزى] نخواهید مگر آنکه خدا خواهد، بىگمان خداوند داناى فرزانه است (30)
یُدْخِلُ مَنْ یَشَاءُ فِی رَحْمَتِهِ وَالظَّالِمِینَ أَعَدَّ لَهُمْ عَذَابًا أَلِیمًا ﴿31﴾
هر کس را که خواهد به جوار رحمت خویش در آورد، و براى ستمکاران [مشرک] عذابى دردناک آماده ساخته است (31)