- 287
- 1000
- 1000
- 1000
تلاوت ترتیل احمد المصباحی سوره مبارکه تکویر
تلاوت ترتیل سوره ای احمد المصباحی و ترجمه استاد الهی قمشه ای
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
إِذَا الشَّمْسُ کُوِّرَتْ ﴿1﴾
هنگامی که آفتاب تابان تاریک شود. (1)
وَإِذَا النُّجُومُ انْکَدَرَتْ ﴿2﴾
و هنگامی که ستارگان آسمان تیره شوند (و فرو ریزند). (2)
وَإِذَا الْجِبَالُ سُیِّرَتْ ﴿3﴾
و آن گاه که گوهها به رفتار آیند. (3)
وَإِذَا الْعِشَارُ عُطِّلَتْ ﴿4﴾
و آن گاه که شتران ده ماهه آبستن را (که نزد عرب بسیار عزیز است) به کلی رها کنند. (4)
وَإِذَا الْوُحُوشُ حُشِرَتْ ﴿5﴾
و هنگامی که وحوش (و طیور نیز به عرصه قیامت) محشور شوند. (5)
وَإِذَا الْبِحَارُ سُجِّرَتْ ﴿6﴾
و هنگامی که دریاهای آب (چون آتش سوزان) شعله‌ور گردد. (6)
وَإِذَا النُّفُوسُ زُوِّجَتْ ﴿7﴾
و هنگامی که نفوس خلق همه با همجنس خود در پیوندند. (7)
وَإِذَا الْمَوْءُودَةُ سُئِلَتْ ﴿8﴾
و هنگامی که از دختران زنده به گور شده باز پرسند. (8)
بِأَیِّ ذَنْبٍ قُتِلَتْ ﴿9﴾
که (آن بی گناهان) به چه جرم و گناه کشته شدند؟! (9)
وَإِذَا الصُّحُفُ نُشِرَتْ ﴿10﴾
و هنگامی که نامه اعمال خلق گشوده شود. (10)
وَإِذَا السَّمَاءُ کُشِطَتْ ﴿11﴾
و هنگامی که آسمان را از جای بر کنند. (11)
وَإِذَا الْجَحِیمُ سُعِّرَتْ ﴿12﴾
و هنگامی که آتش دوزخ را سخت بیفروزند. (12)
وَإِذَا الْجَنَّةُ أُزْلِفَتْ ﴿13﴾
و هنگامی که بهشت را (به اهلش) نزدیک سازند. (13)
عَلِمَتْ نَفْسٌ مَا أَحْضَرَتْ ﴿14﴾
در آن هنگام (که روز قیامت است) هر نفسی هر آنچه بر خود حاضر کرده همه را بداند. (14)
فَلَا أُقْسِمُ بِالْخُنَّسِ ﴿15﴾
چنین نیست (که منکران قرآن پندارند) قسم یاد می‌کنم به ستارگان باز گردنده. (15)
الْجَوَارِ الْکُنَّسِ ﴿16﴾
که به گردش آیند و در مکان خود رخ پنهان کنند. (16)
وَاللَّیْلِ إِذَا عَسْعَسَ ﴿17﴾
قسم به شب تار هنگامی که روی جهان را تاریک گرداند. (17)
وَالصُّبْحِ إِذَا تَنَفَّسَ ﴿18﴾
و قسم به صبح روشن وقتی که دم زند (و عالم را به روی خود بیفروزد). (18)
إِنَّهُ لَقَوْلُ رَسُولٍ کَرِیمٍ ﴿19﴾
(قسم به این آیات) که همانا قرآن کلام رسول بزرگوار حق (جبرئیل) است. (19)
ذِی قُوَّةٍ عِنْدَ ذِی الْعَرْشِ مَکِینٍ ﴿20﴾
که فرشته با قوّت و قدرت است و نزد خدای مقتدر عرش با جاه و منزلت است. (20)
مُطَاعٍ ثَمَّ أَمِینٍ ﴿21﴾
و در آنجا فرمانده فرشتگان و امین وحی خداست. (21)
وَمَا صَاحِبُکُمْ بِمَجْنُونٍ ﴿22﴾
و رسول عصر شما هرگز دیوانه نیست. (22)
وَلَقَدْ رَآهُ بِالْأُفُقِ الْمُبِینِ ﴿23﴾
و او امین وحی را در افق اعلای مشرق درست مشاهده کرد. (23)
وَمَا هُوَ عَلَى الْغَیْبِ بِضَنِینٍ ﴿24﴾
و این رسول شما بر وحی از عالم غیب بخل نمی‌ورزد (و شما را از علم وحی خود آگاه می‌سازد). (24)
وَمَا هُوَ بِقَوْلِ شَیْطَانٍ رَجِیمٍ ﴿25﴾
و قرآن او هرگز کلام شیطانی مردود نیست. (25)
فَأَیْنَ تَذْهَبُونَ ﴿26﴾
پس شما به کجا می‌روید؟ (26)
إِنْ هُوَ إِلَّا ذِکْرٌ لِلْعَالَمِینَ ﴿27﴾
این (قرآن عظیم) جز پند و نصیحت اهل عالم هیچ نیست. (27)
لِمَنْ شَاءَ مِنْکُمْ أَنْ یَسْتَقِیمَ ﴿28﴾
تا هر که از شما بندگان بخواهد راه راست (حق پرستی و سعادت ابد) پیش گیرد. (28)
وَمَا تَشَاءُونَ إِلَّا أَنْ یَشَاءَ اللَّهُ رَبُّ الْعَالَمِینَ ﴿29﴾
و شما (کافران، راه حق را) نمی‌خواهید مگر خدای آفریننده عالم بخواهد. (29)
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
إِذَا الشَّمْسُ کُوِّرَتْ ﴿1﴾
هنگامی که آفتاب تابان تاریک شود. (1)
وَإِذَا النُّجُومُ انْکَدَرَتْ ﴿2﴾
و هنگامی که ستارگان آسمان تیره شوند (و فرو ریزند). (2)
وَإِذَا الْجِبَالُ سُیِّرَتْ ﴿3﴾
و آن گاه که گوهها به رفتار آیند. (3)
وَإِذَا الْعِشَارُ عُطِّلَتْ ﴿4﴾
و آن گاه که شتران ده ماهه آبستن را (که نزد عرب بسیار عزیز است) به کلی رها کنند. (4)
وَإِذَا الْوُحُوشُ حُشِرَتْ ﴿5﴾
و هنگامی که وحوش (و طیور نیز به عرصه قیامت) محشور شوند. (5)
وَإِذَا الْبِحَارُ سُجِّرَتْ ﴿6﴾
و هنگامی که دریاهای آب (چون آتش سوزان) شعله‌ور گردد. (6)
وَإِذَا النُّفُوسُ زُوِّجَتْ ﴿7﴾
و هنگامی که نفوس خلق همه با همجنس خود در پیوندند. (7)
وَإِذَا الْمَوْءُودَةُ سُئِلَتْ ﴿8﴾
و هنگامی که از دختران زنده به گور شده باز پرسند. (8)
بِأَیِّ ذَنْبٍ قُتِلَتْ ﴿9﴾
که (آن بی گناهان) به چه جرم و گناه کشته شدند؟! (9)
وَإِذَا الصُّحُفُ نُشِرَتْ ﴿10﴾
و هنگامی که نامه اعمال خلق گشوده شود. (10)
وَإِذَا السَّمَاءُ کُشِطَتْ ﴿11﴾
و هنگامی که آسمان را از جای بر کنند. (11)
وَإِذَا الْجَحِیمُ سُعِّرَتْ ﴿12﴾
و هنگامی که آتش دوزخ را سخت بیفروزند. (12)
وَإِذَا الْجَنَّةُ أُزْلِفَتْ ﴿13﴾
و هنگامی که بهشت را (به اهلش) نزدیک سازند. (13)
عَلِمَتْ نَفْسٌ مَا أَحْضَرَتْ ﴿14﴾
در آن هنگام (که روز قیامت است) هر نفسی هر آنچه بر خود حاضر کرده همه را بداند. (14)
فَلَا أُقْسِمُ بِالْخُنَّسِ ﴿15﴾
چنین نیست (که منکران قرآن پندارند) قسم یاد می‌کنم به ستارگان باز گردنده. (15)
الْجَوَارِ الْکُنَّسِ ﴿16﴾
که به گردش آیند و در مکان خود رخ پنهان کنند. (16)
وَاللَّیْلِ إِذَا عَسْعَسَ ﴿17﴾
قسم به شب تار هنگامی که روی جهان را تاریک گرداند. (17)
وَالصُّبْحِ إِذَا تَنَفَّسَ ﴿18﴾
و قسم به صبح روشن وقتی که دم زند (و عالم را به روی خود بیفروزد). (18)
إِنَّهُ لَقَوْلُ رَسُولٍ کَرِیمٍ ﴿19﴾
(قسم به این آیات) که همانا قرآن کلام رسول بزرگوار حق (جبرئیل) است. (19)
ذِی قُوَّةٍ عِنْدَ ذِی الْعَرْشِ مَکِینٍ ﴿20﴾
که فرشته با قوّت و قدرت است و نزد خدای مقتدر عرش با جاه و منزلت است. (20)
مُطَاعٍ ثَمَّ أَمِینٍ ﴿21﴾
و در آنجا فرمانده فرشتگان و امین وحی خداست. (21)
وَمَا صَاحِبُکُمْ بِمَجْنُونٍ ﴿22﴾
و رسول عصر شما هرگز دیوانه نیست. (22)
وَلَقَدْ رَآهُ بِالْأُفُقِ الْمُبِینِ ﴿23﴾
و او امین وحی را در افق اعلای مشرق درست مشاهده کرد. (23)
وَمَا هُوَ عَلَى الْغَیْبِ بِضَنِینٍ ﴿24﴾
و این رسول شما بر وحی از عالم غیب بخل نمی‌ورزد (و شما را از علم وحی خود آگاه می‌سازد). (24)
وَمَا هُوَ بِقَوْلِ شَیْطَانٍ رَجِیمٍ ﴿25﴾
و قرآن او هرگز کلام شیطانی مردود نیست. (25)
فَأَیْنَ تَذْهَبُونَ ﴿26﴾
پس شما به کجا می‌روید؟ (26)
إِنْ هُوَ إِلَّا ذِکْرٌ لِلْعَالَمِینَ ﴿27﴾
این (قرآن عظیم) جز پند و نصیحت اهل عالم هیچ نیست. (27)
لِمَنْ شَاءَ مِنْکُمْ أَنْ یَسْتَقِیمَ ﴿28﴾
تا هر که از شما بندگان بخواهد راه راست (حق پرستی و سعادت ابد) پیش گیرد. (28)
وَمَا تَشَاءُونَ إِلَّا أَنْ یَشَاءَ اللَّهُ رَبُّ الْعَالَمِینَ ﴿29﴾
و شما (کافران، راه حق را) نمی‌خواهید مگر خدای آفریننده عالم بخواهد. (29)
