- 219
- 1000
- 1000
- 1000
تلاوت ترتیل احمد طرابلسی سوره مبارکه دخان
تلاوت ترتیل سوره ای باصدای احمد طرابلسی
سوره 44: الدخان
به نام خداوند رحمتگر مهربان
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
حاء میم (1)
حم ﴿1﴾
سوگند به کتاب روشنگر (2)
وَالْکِتَابِ الْمُبِینِ ﴿2﴾
[که] ما آن را در شبى فرخنده نازل کردیم [زیرا] که ما هشداردهنده بودیم (3)
إِنَّا أَنزَلْنَاهُ فِی لَیْلَةٍ مُّبَارَکَةٍ إِنَّا کُنَّا مُنذِرِینَ ﴿3﴾
در آن [شب] هر [گونه] کارى [به نحوى] استوار فیصله مىیابد (4)
فِیهَا یُفْرَقُ کُلُّ أَمْرٍ حَکِیمٍ ﴿4﴾
[این] کارى است [که] از جانب ما [صورت مىگیرد] ما فرستنده [پیامبران] بودیم (5)
أَمْرًا مِّنْ عِندِنَا إِنَّا کُنَّا مُرْسِلِینَ ﴿5﴾
[و این] رحمتى از پروردگار توست که او شنواى داناست (6)
رَحْمَةً مِّن رَّبِّکَ إِنَّهُ هُوَ السَّمِیعُ الْعَلِیمُ ﴿6﴾
پروردگار آسمانها و زمین و آنچه میان آن دو است اگر یقین دارید (7)
رَبِّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَا بَیْنَهُمَا إِن کُنتُم مُّوقِنِینَ ﴿7﴾
خدایى جز او نیست او زندگى مىبخشد و مىمیراند پروردگار شما و پروردگار پدران شماست (8)
لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ یُحْیِی وَیُمِیتُ رَبُّکُمْ وَرَبُّ آبَائِکُمُ الْأَوَّلِینَ ﴿8﴾
ولى نه آنها به شک و شبهه خویش سرگرمند (9)
بَلْ هُمْ فِی شَکٍّ یَلْعَبُونَ ﴿9﴾
پس در انتظار روزى باش که آسمان دودى نمایان برمىآورد (10)
فَارْتَقِبْ یَوْمَ تَأْتِی السَّمَاء بِدُخَانٍ مُّبِینٍ ﴿10﴾
که مردم را فرو مىگیرد این است عذاب پر درد (11)
یَغْشَى النَّاسَ هَذَا عَذَابٌ أَلِیمٌ ﴿11﴾
[مىگویند] پروردگارا این عذاب را از ما دفع کن که ما ایمان داریم (12)
رَبَّنَا اکْشِفْ عَنَّا الْعَذَابَ إِنَّا مُؤْمِنُونَ ﴿12﴾
آنان را کجا [جاى] پند[گرفتن] باشد و حال آنکه به یقین براى آنان پیامبرى روشنگر آمده است (13)
أَنَّى لَهُمُ الذِّکْرَى وَقَدْ جَاءهُمْ رَسُولٌ مُّبِینٌ ﴿13﴾
پس از او روى برتافتند و گفتند تعلیمیافتهاى دیوانه است (14)
ثُمَّ تَوَلَّوْا عَنْهُ وَقَالُوا مُعَلَّمٌ مَّجْنُونٌ ﴿14﴾
ما این عذاب را اندکى از شما برمىداریم [ولى شما] در حقیقت باز از سر مىگیرید (15)
إِنَّا کَاشِفُو الْعَذَابِ قَلِیلًا إِنَّکُمْ عَائِدُونَ ﴿15﴾
روزى که دست به حمله مىزنیم همان حمله بزرگ [آنگاه] ما انتقامکشندهایم (16)
یَوْمَ نَبْطِشُ الْبَطْشَةَ الْکُبْرَى إِنَّا مُنتَقِمُونَ ﴿16﴾
و به یقین پیش از آنان قوم فرعون را بیازمودیم و پیامبرى بزرگوار برایشان آمد (17)
وَلَقَدْ فَتَنَّا قَبْلَهُمْ قَوْمَ فِرْعَوْنَ وَجَاءهُمْ رَسُولٌ کَرِیمٌ ﴿17﴾
که [به آنان گفت] بندگان خدا را به من بسپارید زیرا که من شما را فرستادهاى امینم (18)
أَنْ أَدُّوا إِلَیَّ عِبَادَ اللَّهِ إِنِّی لَکُمْ رَسُولٌ أَمِینٌ ﴿18﴾
و بر خدا برترى مجویید که من براى شما حجتى آشکار آوردهام (19)
وَأَنْ لَّا تَعْلُوا عَلَى اللَّهِ إِنِّی آتِیکُم بِسُلْطَانٍ مُّبِینٍ ﴿19﴾
و من به پروردگار خود و پروردگار شما پناه مىبرم از اینکه مرا سنگباران کنید (20)
وَإِنِّی عُذْتُ بِرَبِّی وَرَبِّکُمْ أَن تَرْجُمُونِ ﴿20﴾
و اگر به من ایمان نمىآورید پس از من کناره گیرید (21)
وَإِنْ لَّمْ تُؤْمِنُوا لِی فَاعْتَزِلُونِ ﴿21﴾
پس پروردگار خود را خواند که اینها مردمى گناهکارند (22)
فَدَعَا رَبَّهُ أَنَّ هَؤُلَاء قَوْمٌ مُّجْرِمُونَ ﴿22﴾
[فرمود] بندگانم را شبانه ببر زیرا شما مورد تعقیب واقع خواهید شد (23)
فَأَسْرِ بِعِبَادِی لَیْلًا إِنَّکُم مُّتَّبَعُونَ ﴿23﴾
و دریا را هنگامى که آرام است پشتسر بگذار که آنان سپاهى غرقشدنىاند (24)
وَاتْرُکْ الْبَحْرَ رَهْوًا إِنَّهُمْ جُندٌ مُّغْرَقُونَ ﴿24﴾
[وه] چه باغها و چشمهسارانى [که آنها بعد از خود] بر جاى نهادند (25)
کَمْ تَرَکُوا مِن جَنَّاتٍ وَعُیُونٍ ﴿25﴾
و کشتزارها و جایگاههاى نیکو (26)
وَزُرُوعٍ وَمَقَامٍ کَرِیمٍ ﴿26﴾
و نعمتى که از آن برخوردار بودند (27)
وَنَعْمَةٍ کَانُوا فِیهَا فَاکِهِینَ ﴿27﴾
[آرى] این چنین [بود] و آنها را به مردمى دیگر میراث دادیم (28)
کَذَلِکَ وَأَوْرَثْنَاهَا قَوْمًا آخَرِینَ ﴿28﴾
و آسمان و زمین بر آنان زارى نکردند و مهلت نیافتند (29)
فَمَا بَکَتْ عَلَیْهِمُ السَّمَاء وَالْأَرْضُ وَمَا کَانُوا مُنظَرِینَ ﴿29﴾
و به راستى فرزندان اسرائیل را از عذاب خفتآور رهانیدیم (30)
وَلَقَدْ نَجَّیْنَا بَنِی إِسْرَائِیلَ مِنَ الْعَذَابِ الْمُهِینِ ﴿30﴾
از [دست] فرعون که متکبرى از افراطکاران بود (31)
مِن فِرْعَوْنَ إِنَّهُ کَانَ عَالِیًا مِّنَ الْمُسْرِفِینَ ﴿31﴾
و قطعا آنان را دانسته بر مردم جهان ترجیح دادیم (32)
وَلَقَدِ اخْتَرْنَاهُمْ عَلَى عِلْمٍ عَلَى الْعَالَمِینَ ﴿32﴾
و از نشانهها [ى الهى] آنچه را که در آن آزمایشى آشکار بود بدیشان دادیم (33)
وَآتَیْنَاهُم مِّنَ الْآیَاتِ مَا فِیهِ بَلَاء مُّبِینٌ ﴿33﴾
هر آینه این [کافران] مىگویند (34)
إِنَّ هَؤُلَاء لَیَقُولُونَ ﴿34﴾
جز مرگ نخستین دیگر [واقعهاى] نیست و ما زندهشدنى نیستیم (35)
إِنْ هِیَ إِلَّا مَوْتَتُنَا الْأُولَى وَمَا نَحْنُ بِمُنشَرِینَ ﴿35﴾
اگر راست مىگویید پس پدران ما را [باز] آورید (36)
فَأْتُوا بِآبَائِنَا إِن کُنتُمْ صَادِقِینَ ﴿36﴾
آیا ایشان بهترند یا قوم تبع و کسانى که پیش از آنها بودند آنها را هلاک کردیم زیرا که گنهکار بودند (37)
أَهُمْ خَیْرٌ أَمْ قَوْمُ تُبَّعٍ وَالَّذِینَ مِن قَبْلِهِمْ أَهْلَکْنَاهُمْ إِنَّهُمْ کَانُوا مُجْرِمِینَ ﴿37﴾
و آسمانها و زمین و آنچه را که میان آن دو است به بازى نیافریدهایم (38)
وَمَا خَلَقْنَا السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ وَمَا بَیْنَهُمَا لَاعِبِینَ ﴿38﴾
آنها را جز به حق نیافریدهایم لیکن بیشترشان نمىدانند (39)
مَا خَلَقْنَاهُمَا إِلَّا بِالْحَقِّ وَلَکِنَّ أَکْثَرَهُمْ لَا یَعْلَمُونَ ﴿39﴾
در حقیقت روز جدا سازى موعد همه آنهاست (40)
إِنَّ یَوْمَ الْفَصْلِ مِیقَاتُهُمْ أَجْمَعِینَ ﴿40﴾
همان روزى که هیچ دوستى از هیچ دوستى نمىتواند حمایتى کند و آنان یارى نمىشوند (41)
یَوْمَ لَا یُغْنِی مَوْلًى عَن مَّوْلًى شَیْئًا وَلَا هُمْ یُنصَرُونَ ﴿41﴾
مگر کسى را که خدا رحمت کرده است زیرا که اوست همان ارجمند مهربان (42)
إِلَّا مَن رَّحِمَ اللَّهُ إِنَّهُ هُوَ الْعَزِیزُ الرَّحِیمُ ﴿42﴾
آرى درخت زقوم (43)
إِنَّ شَجَرَةَ الزَّقُّومِ ﴿43﴾
خوراک گناه پیشه است (44)
طَعَامُ الْأَثِیمِ ﴿44﴾
چون مس گداخته در شکمها مىگدازد (45)
کَالْمُهْلِ یَغْلِی فِی الْبُطُونِ ﴿45﴾
همانند جوشش آب جوشان (46)
کَغَلْیِ الْحَمِیمِ ﴿46﴾
او را بگیرید و به میان دوزخش بکشانید (47)
خُذُوهُ فَاعْتِلُوهُ إِلَى سَوَاء الْجَحِیمِ ﴿47﴾
آنگاه از عذاب آب جوشان بر سرش فرو ریزید (48)
ثُمَّ صُبُّوا فَوْقَ رَأْسِهِ مِنْ عَذَابِ الْحَمِیمِ ﴿48﴾
بچش که تو همان ارجمند بزرگوارى (49)
ذُقْ إِنَّکَ أَنتَ الْعَزِیزُ الْکَرِیمُ ﴿49﴾
این است همان چیزى که در باره آن تردید مىکردید (50)
إِنَّ هَذَا مَا کُنتُم بِهِ تَمْتَرُونَ ﴿50﴾
به راستى پرهیزگاران در جایگاهى آسوده [اند] (51)
إِنَّ الْمُتَّقِینَ فِی مَقَامٍ أَمِینٍ ﴿51﴾
در بوستانها و کنار چشمهسارها (52)
فِی جَنَّاتٍ وَعُیُونٍ ﴿52﴾
پرنیان نازک و دیباى ستبر مىپوشند [و] برابر هم نشستهاند (53)
یَلْبَسُونَ مِن سُندُسٍ وَإِسْتَبْرَقٍ مُّتَقَابِلِینَ ﴿53﴾
[آرى] چنین [خواهد بود] و آنها را با حوریان درشتچشم همسر مىگردانیم (54)
کَذَلِکَ وَزَوَّجْنَاهُم بِحُورٍ عِینٍ ﴿54﴾
در آنجا هر میوهاى را [که بخواهند] آسوده خاطر مىطلبند (55)
یَدْعُونَ فِیهَا بِکُلِّ فَاکِهَةٍ آمِنِینَ ﴿55﴾
در آنجا جز مرگ نخستین مرگ نخواهند چشید و [خدا] آنها را از عذاب دوزخ نگاه مىدارد (56)
لَا یَذُوقُونَ فِیهَا الْمَوْتَ إِلَّا الْمَوْتَةَ الْأُولَى وَوَقَاهُمْ عَذَابَ الْجَحِیمِ ﴿56﴾
[این] بخششى است از جانب پروردگار تو این است همان کامیابى بزرگ (57)
فَضْلًا مِّن رَّبِّکَ ذَلِکَ هُوَ الْفَوْزُ الْعَظِیمُ ﴿57﴾
در حقیقت [قرآن] را بر زبان تو آسان گردانیدیم امید که پند پذیرند (58)
فَإِنَّمَا یَسَّرْنَاهُ بِلِسَانِکَ لَعَلَّهُمْ یَتَذَکَّرُونَ ﴿58﴾
پس مراقب باش زیرا که آنان هم مراقبند (59)
فَارْتَقِبْ إِنَّهُم مُّرْتَقِبُونَ ﴿59﴾
سوره 44: الدخان
به نام خداوند رحمتگر مهربان
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
حاء میم (1)
حم ﴿1﴾
سوگند به کتاب روشنگر (2)
وَالْکِتَابِ الْمُبِینِ ﴿2﴾
[که] ما آن را در شبى فرخنده نازل کردیم [زیرا] که ما هشداردهنده بودیم (3)
إِنَّا أَنزَلْنَاهُ فِی لَیْلَةٍ مُّبَارَکَةٍ إِنَّا کُنَّا مُنذِرِینَ ﴿3﴾
در آن [شب] هر [گونه] کارى [به نحوى] استوار فیصله مىیابد (4)
فِیهَا یُفْرَقُ کُلُّ أَمْرٍ حَکِیمٍ ﴿4﴾
[این] کارى است [که] از جانب ما [صورت مىگیرد] ما فرستنده [پیامبران] بودیم (5)
أَمْرًا مِّنْ عِندِنَا إِنَّا کُنَّا مُرْسِلِینَ ﴿5﴾
[و این] رحمتى از پروردگار توست که او شنواى داناست (6)
رَحْمَةً مِّن رَّبِّکَ إِنَّهُ هُوَ السَّمِیعُ الْعَلِیمُ ﴿6﴾
پروردگار آسمانها و زمین و آنچه میان آن دو است اگر یقین دارید (7)
رَبِّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَا بَیْنَهُمَا إِن کُنتُم مُّوقِنِینَ ﴿7﴾
خدایى جز او نیست او زندگى مىبخشد و مىمیراند پروردگار شما و پروردگار پدران شماست (8)
لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ یُحْیِی وَیُمِیتُ رَبُّکُمْ وَرَبُّ آبَائِکُمُ الْأَوَّلِینَ ﴿8﴾
ولى نه آنها به شک و شبهه خویش سرگرمند (9)
بَلْ هُمْ فِی شَکٍّ یَلْعَبُونَ ﴿9﴾
پس در انتظار روزى باش که آسمان دودى نمایان برمىآورد (10)
فَارْتَقِبْ یَوْمَ تَأْتِی السَّمَاء بِدُخَانٍ مُّبِینٍ ﴿10﴾
که مردم را فرو مىگیرد این است عذاب پر درد (11)
یَغْشَى النَّاسَ هَذَا عَذَابٌ أَلِیمٌ ﴿11﴾
[مىگویند] پروردگارا این عذاب را از ما دفع کن که ما ایمان داریم (12)
رَبَّنَا اکْشِفْ عَنَّا الْعَذَابَ إِنَّا مُؤْمِنُونَ ﴿12﴾
آنان را کجا [جاى] پند[گرفتن] باشد و حال آنکه به یقین براى آنان پیامبرى روشنگر آمده است (13)
أَنَّى لَهُمُ الذِّکْرَى وَقَدْ جَاءهُمْ رَسُولٌ مُّبِینٌ ﴿13﴾
پس از او روى برتافتند و گفتند تعلیمیافتهاى دیوانه است (14)
ثُمَّ تَوَلَّوْا عَنْهُ وَقَالُوا مُعَلَّمٌ مَّجْنُونٌ ﴿14﴾
ما این عذاب را اندکى از شما برمىداریم [ولى شما] در حقیقت باز از سر مىگیرید (15)
إِنَّا کَاشِفُو الْعَذَابِ قَلِیلًا إِنَّکُمْ عَائِدُونَ ﴿15﴾
روزى که دست به حمله مىزنیم همان حمله بزرگ [آنگاه] ما انتقامکشندهایم (16)
یَوْمَ نَبْطِشُ الْبَطْشَةَ الْکُبْرَى إِنَّا مُنتَقِمُونَ ﴿16﴾
و به یقین پیش از آنان قوم فرعون را بیازمودیم و پیامبرى بزرگوار برایشان آمد (17)
وَلَقَدْ فَتَنَّا قَبْلَهُمْ قَوْمَ فِرْعَوْنَ وَجَاءهُمْ رَسُولٌ کَرِیمٌ ﴿17﴾
که [به آنان گفت] بندگان خدا را به من بسپارید زیرا که من شما را فرستادهاى امینم (18)
أَنْ أَدُّوا إِلَیَّ عِبَادَ اللَّهِ إِنِّی لَکُمْ رَسُولٌ أَمِینٌ ﴿18﴾
و بر خدا برترى مجویید که من براى شما حجتى آشکار آوردهام (19)
وَأَنْ لَّا تَعْلُوا عَلَى اللَّهِ إِنِّی آتِیکُم بِسُلْطَانٍ مُّبِینٍ ﴿19﴾
و من به پروردگار خود و پروردگار شما پناه مىبرم از اینکه مرا سنگباران کنید (20)
وَإِنِّی عُذْتُ بِرَبِّی وَرَبِّکُمْ أَن تَرْجُمُونِ ﴿20﴾
و اگر به من ایمان نمىآورید پس از من کناره گیرید (21)
وَإِنْ لَّمْ تُؤْمِنُوا لِی فَاعْتَزِلُونِ ﴿21﴾
پس پروردگار خود را خواند که اینها مردمى گناهکارند (22)
فَدَعَا رَبَّهُ أَنَّ هَؤُلَاء قَوْمٌ مُّجْرِمُونَ ﴿22﴾
[فرمود] بندگانم را شبانه ببر زیرا شما مورد تعقیب واقع خواهید شد (23)
فَأَسْرِ بِعِبَادِی لَیْلًا إِنَّکُم مُّتَّبَعُونَ ﴿23﴾
و دریا را هنگامى که آرام است پشتسر بگذار که آنان سپاهى غرقشدنىاند (24)
وَاتْرُکْ الْبَحْرَ رَهْوًا إِنَّهُمْ جُندٌ مُّغْرَقُونَ ﴿24﴾
[وه] چه باغها و چشمهسارانى [که آنها بعد از خود] بر جاى نهادند (25)
کَمْ تَرَکُوا مِن جَنَّاتٍ وَعُیُونٍ ﴿25﴾
و کشتزارها و جایگاههاى نیکو (26)
وَزُرُوعٍ وَمَقَامٍ کَرِیمٍ ﴿26﴾
و نعمتى که از آن برخوردار بودند (27)
وَنَعْمَةٍ کَانُوا فِیهَا فَاکِهِینَ ﴿27﴾
[آرى] این چنین [بود] و آنها را به مردمى دیگر میراث دادیم (28)
کَذَلِکَ وَأَوْرَثْنَاهَا قَوْمًا آخَرِینَ ﴿28﴾
و آسمان و زمین بر آنان زارى نکردند و مهلت نیافتند (29)
فَمَا بَکَتْ عَلَیْهِمُ السَّمَاء وَالْأَرْضُ وَمَا کَانُوا مُنظَرِینَ ﴿29﴾
و به راستى فرزندان اسرائیل را از عذاب خفتآور رهانیدیم (30)
وَلَقَدْ نَجَّیْنَا بَنِی إِسْرَائِیلَ مِنَ الْعَذَابِ الْمُهِینِ ﴿30﴾
از [دست] فرعون که متکبرى از افراطکاران بود (31)
مِن فِرْعَوْنَ إِنَّهُ کَانَ عَالِیًا مِّنَ الْمُسْرِفِینَ ﴿31﴾
و قطعا آنان را دانسته بر مردم جهان ترجیح دادیم (32)
وَلَقَدِ اخْتَرْنَاهُمْ عَلَى عِلْمٍ عَلَى الْعَالَمِینَ ﴿32﴾
و از نشانهها [ى الهى] آنچه را که در آن آزمایشى آشکار بود بدیشان دادیم (33)
وَآتَیْنَاهُم مِّنَ الْآیَاتِ مَا فِیهِ بَلَاء مُّبِینٌ ﴿33﴾
هر آینه این [کافران] مىگویند (34)
إِنَّ هَؤُلَاء لَیَقُولُونَ ﴿34﴾
جز مرگ نخستین دیگر [واقعهاى] نیست و ما زندهشدنى نیستیم (35)
إِنْ هِیَ إِلَّا مَوْتَتُنَا الْأُولَى وَمَا نَحْنُ بِمُنشَرِینَ ﴿35﴾
اگر راست مىگویید پس پدران ما را [باز] آورید (36)
فَأْتُوا بِآبَائِنَا إِن کُنتُمْ صَادِقِینَ ﴿36﴾
آیا ایشان بهترند یا قوم تبع و کسانى که پیش از آنها بودند آنها را هلاک کردیم زیرا که گنهکار بودند (37)
أَهُمْ خَیْرٌ أَمْ قَوْمُ تُبَّعٍ وَالَّذِینَ مِن قَبْلِهِمْ أَهْلَکْنَاهُمْ إِنَّهُمْ کَانُوا مُجْرِمِینَ ﴿37﴾
و آسمانها و زمین و آنچه را که میان آن دو است به بازى نیافریدهایم (38)
وَمَا خَلَقْنَا السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ وَمَا بَیْنَهُمَا لَاعِبِینَ ﴿38﴾
آنها را جز به حق نیافریدهایم لیکن بیشترشان نمىدانند (39)
مَا خَلَقْنَاهُمَا إِلَّا بِالْحَقِّ وَلَکِنَّ أَکْثَرَهُمْ لَا یَعْلَمُونَ ﴿39﴾
در حقیقت روز جدا سازى موعد همه آنهاست (40)
إِنَّ یَوْمَ الْفَصْلِ مِیقَاتُهُمْ أَجْمَعِینَ ﴿40﴾
همان روزى که هیچ دوستى از هیچ دوستى نمىتواند حمایتى کند و آنان یارى نمىشوند (41)
یَوْمَ لَا یُغْنِی مَوْلًى عَن مَّوْلًى شَیْئًا وَلَا هُمْ یُنصَرُونَ ﴿41﴾
مگر کسى را که خدا رحمت کرده است زیرا که اوست همان ارجمند مهربان (42)
إِلَّا مَن رَّحِمَ اللَّهُ إِنَّهُ هُوَ الْعَزِیزُ الرَّحِیمُ ﴿42﴾
آرى درخت زقوم (43)
إِنَّ شَجَرَةَ الزَّقُّومِ ﴿43﴾
خوراک گناه پیشه است (44)
طَعَامُ الْأَثِیمِ ﴿44﴾
چون مس گداخته در شکمها مىگدازد (45)
کَالْمُهْلِ یَغْلِی فِی الْبُطُونِ ﴿45﴾
همانند جوشش آب جوشان (46)
کَغَلْیِ الْحَمِیمِ ﴿46﴾
او را بگیرید و به میان دوزخش بکشانید (47)
خُذُوهُ فَاعْتِلُوهُ إِلَى سَوَاء الْجَحِیمِ ﴿47﴾
آنگاه از عذاب آب جوشان بر سرش فرو ریزید (48)
ثُمَّ صُبُّوا فَوْقَ رَأْسِهِ مِنْ عَذَابِ الْحَمِیمِ ﴿48﴾
بچش که تو همان ارجمند بزرگوارى (49)
ذُقْ إِنَّکَ أَنتَ الْعَزِیزُ الْکَرِیمُ ﴿49﴾
این است همان چیزى که در باره آن تردید مىکردید (50)
إِنَّ هَذَا مَا کُنتُم بِهِ تَمْتَرُونَ ﴿50﴾
به راستى پرهیزگاران در جایگاهى آسوده [اند] (51)
إِنَّ الْمُتَّقِینَ فِی مَقَامٍ أَمِینٍ ﴿51﴾
در بوستانها و کنار چشمهسارها (52)
فِی جَنَّاتٍ وَعُیُونٍ ﴿52﴾
پرنیان نازک و دیباى ستبر مىپوشند [و] برابر هم نشستهاند (53)
یَلْبَسُونَ مِن سُندُسٍ وَإِسْتَبْرَقٍ مُّتَقَابِلِینَ ﴿53﴾
[آرى] چنین [خواهد بود] و آنها را با حوریان درشتچشم همسر مىگردانیم (54)
کَذَلِکَ وَزَوَّجْنَاهُم بِحُورٍ عِینٍ ﴿54﴾
در آنجا هر میوهاى را [که بخواهند] آسوده خاطر مىطلبند (55)
یَدْعُونَ فِیهَا بِکُلِّ فَاکِهَةٍ آمِنِینَ ﴿55﴾
در آنجا جز مرگ نخستین مرگ نخواهند چشید و [خدا] آنها را از عذاب دوزخ نگاه مىدارد (56)
لَا یَذُوقُونَ فِیهَا الْمَوْتَ إِلَّا الْمَوْتَةَ الْأُولَى وَوَقَاهُمْ عَذَابَ الْجَحِیمِ ﴿56﴾
[این] بخششى است از جانب پروردگار تو این است همان کامیابى بزرگ (57)
فَضْلًا مِّن رَّبِّکَ ذَلِکَ هُوَ الْفَوْزُ الْعَظِیمُ ﴿57﴾
در حقیقت [قرآن] را بر زبان تو آسان گردانیدیم امید که پند پذیرند (58)
فَإِنَّمَا یَسَّرْنَاهُ بِلِسَانِکَ لَعَلَّهُمْ یَتَذَکَّرُونَ ﴿58﴾
پس مراقب باش زیرا که آنان هم مراقبند (59)
فَارْتَقِبْ إِنَّهُم مُّرْتَقِبُونَ ﴿59﴾
