- 215
- 1000
- 1000
- 1000
تلاوت ترتیل عامر الکاظمی سوره مبارکه بلد
تلاوت ترتیل سوره ای عامر الکاظمی - با ترجمه شیخ حسین انصاریان
سوره 90: البلد
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
لَا أُقْسِمُ بِهَذَا الْبَلَدِ ﴿1﴾
سوگند به این شهر مىخورم (1)
وَأَنْتَ حِلٌّ بِهَذَا الْبَلَدِ ﴿2﴾
و تو [یکچند] در این شهر [حکمرواى مطلق و] دست گشاده اى (2)
وَوَالِدٍ وَمَا وَلَدَ ﴿3﴾
و سوگند به پدر و فرزندى که پدید آورده است (3)
لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنْسَانَ فِی کَبَدٍ ﴿4﴾
به راستى انسان را در رنج و محنت کشیدن آفریده ایم (4)
أَیَحْسَبُ أَنْ لَنْ یَقْدِرَ عَلَیْهِ أَحَدٌ ﴿5﴾
آیا مىپندارد که هرگز کسى بر او دست ندارد؟ (5)
یَقُولُ أَهْلَکْتُ مَالًا لُبَدًا ﴿6﴾
گوید مالى فراوان [در راه مبارزه با پیامبر] بر باد دادم (6)
أَیَحْسَبُ أَنْ لَمْ یَرَهُ أَحَدٌ ﴿7﴾
آیا مىپندارد که هیچ کس [کار و بار] او را ندیده است؟ (7)
أَلَمْ نَجْعَلْ لَهُ عَیْنَیْنِ ﴿8﴾
آیا براى او دو چشم نیافریده ایم؟ (8)
وَلِسَانًا وَشَفَتَیْنِ ﴿9﴾
و زبانى و دو لب (9)
وَهَدَیْنَاهُ النَّجْدَیْنِ ﴿10﴾
و او را بر سر [هر یک از] دو راه [خیر و شر] نیاورده ایم؟ (10)
فَلَا اقْتَحَمَ الْعَقَبَةَ ﴿11﴾
ولى خود در پى عقبه نبود (11)
وَمَا أَدْرَاکَ مَا الْعَقَبَةُ ﴿12﴾
و تو چه دانى عقبه چیست (12)
فَکُّ رَقَبَةٍ ﴿13﴾
آزادسازى برده (13)
أَوْ إِطْعَامٌ فِی یَوْمٍ ذِی مَسْغَبَةٍ ﴿14﴾
یا اطعامى [از بینوایان] در روزى گرسنگى زده (14)
یَتِیمًا ذَا مَقْرَبَةٍ ﴿15﴾
در حق یتیمى خویشاوند (15)
أَوْ مِسْکِینًا ذَا مَتْرَبَةٍ ﴿16﴾
یا بینوایى خاکنشین (16)
ثُمَّ کَانَ مِنَ الَّذِینَ آمَنُوا وَتَوَاصَوْا بِالصَّبْرِ وَتَوَاصَوْا بِالْمَرْحَمَةِ ﴿17﴾
تا سپس از کسانى باشد که ایمان آوردهاند و همدیگر را به شکیبایى و همدیگر را به مهربانى سفارش کرده اند (17)
أُولَئِکَ أَصْحَابُ الْمَیْمَنَةِ ﴿18﴾
اینانند که اصحاب یمیناند (18)
وَالَّذِینَ کَفَرُوا بِآیَاتِنَا هُمْ أَصْحَابُ الْمَشْأَمَةِ ﴿19﴾
و کسانى که به آیات ما انکار ورزیده اند، آنانند که اصحاب شمال اند (19)
عَلَیْهِمْ نَارٌ مُؤْصَدَةٌ ﴿20﴾
بر آنان آتشى چند لایه، [چیره] باشد (20)
سوره 90: البلد
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
لَا أُقْسِمُ بِهَذَا الْبَلَدِ ﴿1﴾
سوگند به این شهر مىخورم (1)
وَأَنْتَ حِلٌّ بِهَذَا الْبَلَدِ ﴿2﴾
و تو [یکچند] در این شهر [حکمرواى مطلق و] دست گشاده اى (2)
وَوَالِدٍ وَمَا وَلَدَ ﴿3﴾
و سوگند به پدر و فرزندى که پدید آورده است (3)
لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنْسَانَ فِی کَبَدٍ ﴿4﴾
به راستى انسان را در رنج و محنت کشیدن آفریده ایم (4)
أَیَحْسَبُ أَنْ لَنْ یَقْدِرَ عَلَیْهِ أَحَدٌ ﴿5﴾
آیا مىپندارد که هرگز کسى بر او دست ندارد؟ (5)
یَقُولُ أَهْلَکْتُ مَالًا لُبَدًا ﴿6﴾
گوید مالى فراوان [در راه مبارزه با پیامبر] بر باد دادم (6)
أَیَحْسَبُ أَنْ لَمْ یَرَهُ أَحَدٌ ﴿7﴾
آیا مىپندارد که هیچ کس [کار و بار] او را ندیده است؟ (7)
أَلَمْ نَجْعَلْ لَهُ عَیْنَیْنِ ﴿8﴾
آیا براى او دو چشم نیافریده ایم؟ (8)
وَلِسَانًا وَشَفَتَیْنِ ﴿9﴾
و زبانى و دو لب (9)
وَهَدَیْنَاهُ النَّجْدَیْنِ ﴿10﴾
و او را بر سر [هر یک از] دو راه [خیر و شر] نیاورده ایم؟ (10)
فَلَا اقْتَحَمَ الْعَقَبَةَ ﴿11﴾
ولى خود در پى عقبه نبود (11)
وَمَا أَدْرَاکَ مَا الْعَقَبَةُ ﴿12﴾
و تو چه دانى عقبه چیست (12)
فَکُّ رَقَبَةٍ ﴿13﴾
آزادسازى برده (13)
أَوْ إِطْعَامٌ فِی یَوْمٍ ذِی مَسْغَبَةٍ ﴿14﴾
یا اطعامى [از بینوایان] در روزى گرسنگى زده (14)
یَتِیمًا ذَا مَقْرَبَةٍ ﴿15﴾
در حق یتیمى خویشاوند (15)
أَوْ مِسْکِینًا ذَا مَتْرَبَةٍ ﴿16﴾
یا بینوایى خاکنشین (16)
ثُمَّ کَانَ مِنَ الَّذِینَ آمَنُوا وَتَوَاصَوْا بِالصَّبْرِ وَتَوَاصَوْا بِالْمَرْحَمَةِ ﴿17﴾
تا سپس از کسانى باشد که ایمان آوردهاند و همدیگر را به شکیبایى و همدیگر را به مهربانى سفارش کرده اند (17)
أُولَئِکَ أَصْحَابُ الْمَیْمَنَةِ ﴿18﴾
اینانند که اصحاب یمیناند (18)
وَالَّذِینَ کَفَرُوا بِآیَاتِنَا هُمْ أَصْحَابُ الْمَشْأَمَةِ ﴿19﴾
و کسانى که به آیات ما انکار ورزیده اند، آنانند که اصحاب شمال اند (19)
عَلَیْهِمْ نَارٌ مُؤْصَدَةٌ ﴿20﴾
بر آنان آتشى چند لایه، [چیره] باشد (20)
