سوره قاف آیات 31 تا آخر، ذاریات 1 تا 37

تلاوت تحقیق حلمی جمل، این تلاوت در کشور مصر اجرا گردیده است.
سوره 50: ق

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ

به نام خداوند رحمتگر مهربان

وَأُزْلِفَتِ الْجَنَّةُ لِلْمُتَّقِینَ غَیْرَ بَعِیدٍ ﴿31﴾

(در آن روز) بهشت به پرهیزگاران نزدیک می‏شود، و فاصله‏ ای از آنها ندارد! (31)

هَذَا مَا تُوعَدُونَ لِکُلِّ أَوَّابٍ حَفِیظٍ ﴿32﴾

این چیزی است که به شما وعده داده می‏شود و برای کسانی است که به سوی خدا باز می‏گردند، و پیمانها و احکام او را حفظ می‏کنند. (32)

مَنْ خَشِیَ الرَّحْمَنَ بِالْغَیْبِ وَجَاءَ بِقَلْبٍ مُنِیبٍ ﴿33﴾

آنکس که از خداوند رحمان در نهان بترسد، و با قلبی پرانابه در محضر او حاضر شود (33)

ادْخُلُوهَا بِسَلَامٍ ذَلِکَ یَوْمُ الْخُلُودِ ﴿34﴾

(به آنها می‏گویند) به سلامت وارد بهشت شوید، امروز روز جاودانی است. (34)

لَهُمْ مَا یَشَاءُونَ فِیهَا وَلَدَیْنَا مَزِیدٌ ﴿35﴾

هر چه بخواهند در آنجا برای آنها هست و نزد ما نعمتهای اضافی دیگری است (که به فکر هیچکس نمی‏رسد). (35)

وَکَمْ أَهْلَکْنَا قَبْلَهُمْ مِنْ قَرْنٍ هُمْ أَشَدُّ مِنْهُمْ بَطْشًا فَنَقَّبُوا فِی الْبِلَادِ هَلْ مِنْ مَحِیصٍ ﴿36﴾

چه بسیار اقوامی را که قبل از آنها هلاک کردیم، اقوامی که از آنها قویتر بودند، و شهرها (و کشورها) را گشودند، آیا راه فراری وجود دارد؟ (36)

إِنَّ فِی ذَلِکَ لَذِکْرَى لِمَنْ کَانَ لَهُ قَلْبٌ أَوْ أَلْقَى السَّمْعَ وَهُوَ شَهِیدٌ ﴿37﴾

در این تذکری است برای آن کس که عقل دارد، یا گوش فرادهد و حضور یابد. (37)

وَلَقَدْ خَلَقْنَا السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ وَمَا بَیْنَهُمَا فِی سِتَّةِ أَیَّامٍ وَمَا مَسَّنَا مِنْ لُغُوبٍ ﴿38﴾

ما آسمانها و زمین و آنچه را در میان آنهاست در شش روز (شش ‍ دوران) آفریدیم و هیچگونه رنج و تعبی به ما نرسید (با این حال چگونه زنده کردن مردگان برای ما مشکل است ؟). (38)

فَاصْبِرْ عَلَى مَا یَقُولُونَ وَسَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّکَ قَبْلَ طُلُوعِ الشَّمْسِ وَقَبْلَ الْغُرُوبِ ﴿39﴾

در برابر آنچه آنها می‏گویند شکیبا باش، و تسبیح و حمد پروردگارت را قبل از طلوع آفتاب و پیش از غروب بجا آور. (39)

وَمِنَ اللَّیْلِ فَسَبِّحْهُ وَأَدْبَارَ السُّجُودِ ﴿40﴾

و در بخشی از شب او را تسبیح کن، و بعد از سجده‏ ها! (40)

وَاسْتَمِعْ یَوْمَ یُنَادِ الْمُنَادِ مِنْ مَکَانٍ قَرِیبٍ ﴿41﴾

گوش فرا ده و منتظر روزی باش که منادی از مکان نزدیک ندا می‏دهد. (41)

یَوْمَ یَسْمَعُونَ الصَّیْحَةَ بِالْحَقِّ ذَلِکَ یَوْمُ الْخُرُوجِ ﴿42﴾

روزی که همگان صیحه رستاخیز را به حق می‏شنوند، آن روز روز خروج است. (42)

إِنَّا نَحْنُ نُحْیِی وَنُمِیتُ وَإِلَیْنَا الْمَصِیرُ ﴿43﴾

مائیم که زنده می‏کنیم، و می‏میرانیم، و بازگشت تنها به سوی ما است. (43)

یَوْمَ تَشَقَّقُ الْأَرْضُ عَنْهُمْ سِرَاعًا ذَلِکَ حَشْرٌ عَلَیْنَا یَسِیرٌ ﴿44﴾

روزی که زمین از روی آنها شکافته می‏شود و به سرعت (از قبرها) خارج می‏گردند، و این جمع کردن برای ما آسان است. (44)

نَحْنُ أَعْلَمُ بِمَا یَقُولُونَ وَمَا أَنْتَ عَلَیْهِمْ بِجَبَّارٍ فَذَکِّرْ بِالْقُرْآنِ مَنْ یَخَافُ وَعِیدِ ﴿45﴾

ما به آنچه آنها می‏گویند آگاهتریم و تو ماءمور به اجبار آنها نیستی، بنابراین به وسیله قرآن کسانی را که از عذاب من می‏ترسند متذکر ساز. (45)

سوره 51: الذاریات

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ

به نام خداوند رحمتگر مهربان

وَالذَّارِیَاتِ ذَرْوًا ﴿1﴾

سوگند به بادهائی که ابرها را به حرکت در می‏آورند (و گرد و غبار و بذرهای گیاهان را). (1)

فَالْحَامِلَاتِ وِقْرًا ﴿2﴾

و سپس سوگند به ابرهائی که بار سنگینی (از باران) با خود حمل می‏کنند. (2)

فَالْجَارِیَاتِ یُسْرًا ﴿3﴾

و سپس سوگند به کشتیهائی که به آسانی به حرکت در می‏آیند. (3)

فَالْمُقَسِّمَاتِ أَمْرًا ﴿4﴾

و سوگند به فرشتگانی که کارها را تقسیم می‏کنند. (4)

إِنَّمَا تُوعَدُونَ لَصَادِقٌ ﴿5﴾

(آری سوگند به همه اینها) که آنچه به شما وعده داده شده است قطعا راست است. (5)

وَإِنَّ الدِّینَ لَوَاقِعٌ ﴿6﴾

و بدون شک جزای اعمال واقع شدنی است. (6)

وَالسَّمَاءِ ذَاتِ الْحُبُکِ ﴿7﴾

قسم به آسمان که دارای چین و شکنهای زیباست! (7)

إِنَّکُمْ لَفِی قَوْلٍ مُخْتَلِفٍ ﴿8﴾

که شما در گفتاری مختلف و گوناگون هستید. (8)

یُؤْفَکُ عَنْهُ مَنْ أُفِکَ ﴿9﴾

کسانی از ایمان به آن (روز جزا) منحرف می‏شوند که از قبول حق سر باز می‏زنند. (9)

قُتِلَ الْخَرَّاصُونَ ﴿10﴾

کشته شوند دروغگویان (و مرگ بر آنها!). (10)

الَّذِینَ هُمْ فِی غَمْرَةٍ سَاهُونَ ﴿11﴾

همانها که در جهل و غفلت فرو رفته‏ اند. (11)

یَسْأَلُونَ أَیَّانَ یَوْمُ الدِّینِ ﴿12﴾

و پیوسته سؤ ال می‏کنند روز جزا چه موقع است؟! (12)

یَوْمَ هُمْ عَلَى النَّارِ یُفْتَنُونَ ﴿13﴾

(آری) همان روزی است که آنها را بر آتش می‏سوزانند! (13)

ذُوقُوا فِتْنَتَکُمْ هَذَا الَّذِی کُنْتُمْ بِهِ تَسْتَعْجِلُونَ ﴿14﴾

بچشید عذاب خود را، این همان چیزی است که درباره آن عجله داشتید! (14)

إِنَّ الْمُتَّقِینَ فِی جَنَّاتٍ وَعُیُونٍ ﴿15﴾

پرهیزگاران در باغهای بهشت و در میان چشمه‏ ها قرار دارند. (15)

آخِذِینَ مَا آتَاهُمْ رَبُّهُمْ إِنَّهُمْ کَانُوا قَبْلَ ذَلِکَ مُحْسِنِینَ ﴿16﴾

و آنچه پروردگارشان به آنها مرحمت کرده دریافت می‏دارند زیرا آنها پیش از آن (در سرای دنیا) از نیکوکاران بودند. (16)

کَانُوا قَلِیلًا مِنَ اللَّیْلِ مَا یَهْجَعُونَ ﴿17﴾

آنها کمی از شبها را میخوابیدند. (17)

وَبِالْأَسْحَارِ هُمْ یَسْتَغْفِرُونَ ﴿18﴾

و در سحرگاهان استغفار می‏کردند. (18)

وَفِی أَمْوَالِهِمْ حَقٌّ لِلسَّائِلِ وَالْمَحْرُومِ ﴿19﴾

و در اموال آنها حقی برای سائل و محروم بود. (19)

وَفِی الْأَرْضِ آیَاتٌ لِلْمُوقِنِینَ ﴿20﴾

و در زمین آیاتی برای طالبان یقین است. (20)

وَفِی أَنْفُسِکُمْ أَفَلَا تُبْصِرُونَ ﴿21﴾

و در وجود خود شما (نیز آیاتی است) آیا نمی‏بینید؟! (21)

وَفِی السَّمَاءِ رِزْقُکُمْ وَمَا تُوعَدُونَ ﴿22﴾

روزی شما در آسمان است و آنچه به شما وعده داده می‏شود. (22)

فَوَرَبِّ السَّمَاءِ وَالْأَرْضِ إِنَّهُ لَحَقٌّ مِثْلَ مَا أَنَّکُمْ تَنْطِقُونَ ﴿23﴾

سوگند به پروردگار آسمان و زمین که این مطلب حق است همانگونه که شما سخن می‏گوئید! (23)

هَلْ أَتَاکَ حَدِیثُ ضَیْفِ إِبْرَاهِیمَ الْمُکْرَمِینَ ﴿24﴾

آیا خبر مهمانهای بزرگوار ابراهیم به تو رسیده است ؟ (24)

إِذْ دَخَلُوا عَلَیْهِ فَقَالُوا سَلَامًا قَالَ سَلَامٌ قَوْمٌ مُنْکَرُونَ ﴿25﴾

در آن زمان که بر او وارد شدند و گفتند: سلام بر تو! او گفت سلام بر شما که جمعیتی ناشناخته‏ اید! (25)

فَرَاغَ إِلَى أَهْلِهِ فَجَاءَ بِعِجْلٍ سَمِینٍ ﴿26﴾

و به دنبال آن پنهانی به سوی خانواده خود رفت و گوساله فربه (و بریانی را برای آنها) آورد. (26)

فَقَرَّبَهُ إِلَیْهِمْ قَالَ أَلَا تَأْکُلُونَ ﴿27﴾

و آنرا نزدیک آنها گذارد (ولی با تعجب دید دست به سوی غذا نمی‏برند) گفت! آیا شما غذا نمی‏خورید؟ (27)

فَأَوْجَسَ مِنْهُمْ خِیفَةً قَالُوا لَا تَخَفْ وَبَشَّرُوهُ بِغُلَامٍ عَلِیمٍ ﴿28﴾

و از این کار احساس وحشت کرد، گفتند: نترس (ما رسولان پروردگار توئیم) و او را بشارت به تولد پسری دانا و هوشیار دادند. (28)

فَأَقْبَلَتِ امْرَأَتُهُ فِی صَرَّةٍ فَصَکَّتْ وَجْهَهَا وَقَالَتْ عَجُوزٌ عَقِیمٌ ﴿29﴾

در این هنگام همسرش جلو آمد در حالی که (از خوشحالی و تعجب) فریاد می‏کشید و به صورت خود زد و گفت (آیا پسری خواهم آورد در حالی که) پیرزنی نازا هستم؟! (29)

قَالُوا کَذَلِکِ قَالَ رَبُّکِ إِنَّهُ هُوَ الْحَکِیمُ الْعَلِیمُ ﴿30﴾

گفتند پروردگارت چنین گفته است، و او حکیم و داناست. (30)

قَالَ فَمَا خَطْبُکُمْ أَیُّهَا الْمُرْسَلُونَ ﴿31﴾

(ابراهیم) گفت پس ماموریت شما چیست ای فرستادگان (خدا)؟ (31)

قَالُوا إِنَّا أُرْسِلْنَا إِلَى قَوْمٍ مُجْرِمِینَ ﴿32﴾

گفتند ما به سوی قوم مجرمی فرستاده شده‏ ایم. (32)

لِنُرْسِلَ عَلَیْهِمْ حِجَارَةً مِنْ طِینٍ ﴿33﴾

تا بارانی از سنگ - گل بر آنها بفرستیم. (33)

مُسَوَّمَةً عِنْدَ رَبِّکَ لِلْمُسْرِفِینَ ﴿34﴾

سنگهائی که از ناحیه پروردگارت برای اسرافکاران نشان شده است! (34)

فَأَخْرَجْنَا مَنْ کَانَ فِیهَا مِنَ الْمُؤْمِنِینَ ﴿35﴾

ما تمام مؤ منانی را که در آن شهرها (ی قوم لوط) زندگی می‏کردند (قبل از نزول بلا) خارج کردیم. (35)

فَمَا وَجَدْنَا فِیهَا غَیْرَ بَیْتٍ مِنَ الْمُسْلِمِینَ ﴿36﴾

و جز یک خانواده با ایمان در تمام آنها نیافتیم! (36)

وَتَرَکْنَا فِیهَا آیَةً لِلَّذِینَ یَخَافُونَ الْعَذَابَ الْأَلِیمَ ﴿37﴾

و در آن (شهرهای بلادیده) نشانه‏ ای روشن برای کسانی که از عذاب دردناک می‏ترسند بجای گذاردیم. (37)