- 3661
- 1000
- 1000
- 1000
قسمت 5 - احکام تنوین و نون ساکن
در این برنامه جناب آقای فربین به آموزش احکام تنوین و نون ساکن می پردازد.
احکام نون ساکنه و تنوین
حرف «ن» یکی از پر مصرف ترین و کاربردی ترین حرف در زبان عرب است.
مقصود از «نون» ساکنه آن است که در وسط و آخر کلام می آید و در وصل و وقف نوشته می شود. مانند : لَانفَضُّوا – مِنهُم – ءَامِن
«تنوین» نون ساکنه ایست که در آخر کلمه خوانده شده ولی نوشته نمی شود. در میان کلام تلفظ می شود اما در حالت وقف حذف می گردد. مانند : کِتاباً – کِتابٍ – کِتابٌ
«ن» ساکنه در مجاورت با هر یک از حروف الفبا که پس از آن واقع شوند، یکی از چهار حکم زیر را پیدا می کند :
1- اظهار 2- ادغام 3- اِقلاب 4- اخفاء
نزد «حروف حلقی» اظهار ، و در حروف «یَرمَلون» ادغام می شود. نزد «ب» اقلاب (به میم) و نزد بقیه حروف اخفاء می گردد.
این احکام از طبیعی ترین و رایج ترین پدیده ها در گفتار انسان ها هستند . مثلاً نون ساکنه در کلمات فارسی مانند «پنهان» اظهار می شود و در «من می آیم» ادغام، در «پنبه» یا «شنبه» قلب به میم و در «کنکاش» اخفاء می گردد.
1- اظهار
کلمه ی «اِظهار» به معنای «ظاهر کردن – آشکار نمودن» و در تجوید عبارتست از :
«اداء حرف از مخرج آن»
هرگاه «ن» ساکنه به «حروف حلقی» برسد ، اظهار می شود. یعنی بصورت ساده و بدون هیچ تغییری، از مخرج خود، اداء می گردد.
لزوم رعایت 3 نکته در اظهار «ن»
اول : عدم حرکت.(پرهیز از قلقله)
دوم : عدم مکث.
سوم : عدم سکت.
احکام نون ساکنه و تنوین
حرف «ن» یکی از پر مصرف ترین و کاربردی ترین حرف در زبان عرب است.
مقصود از «نون» ساکنه آن است که در وسط و آخر کلام می آید و در وصل و وقف نوشته می شود. مانند : لَانفَضُّوا – مِنهُم – ءَامِن
«تنوین» نون ساکنه ایست که در آخر کلمه خوانده شده ولی نوشته نمی شود. در میان کلام تلفظ می شود اما در حالت وقف حذف می گردد. مانند : کِتاباً – کِتابٍ – کِتابٌ
«ن» ساکنه در مجاورت با هر یک از حروف الفبا که پس از آن واقع شوند، یکی از چهار حکم زیر را پیدا می کند :
1- اظهار 2- ادغام 3- اِقلاب 4- اخفاء
نزد «حروف حلقی» اظهار ، و در حروف «یَرمَلون» ادغام می شود. نزد «ب» اقلاب (به میم) و نزد بقیه حروف اخفاء می گردد.
این احکام از طبیعی ترین و رایج ترین پدیده ها در گفتار انسان ها هستند . مثلاً نون ساکنه در کلمات فارسی مانند «پنهان» اظهار می شود و در «من می آیم» ادغام، در «پنبه» یا «شنبه» قلب به میم و در «کنکاش» اخفاء می گردد.
1- اظهار
کلمه ی «اِظهار» به معنای «ظاهر کردن – آشکار نمودن» و در تجوید عبارتست از :
«اداء حرف از مخرج آن»
هرگاه «ن» ساکنه به «حروف حلقی» برسد ، اظهار می شود. یعنی بصورت ساده و بدون هیچ تغییری، از مخرج خود، اداء می گردد.
لزوم رعایت 3 نکته در اظهار «ن»
اول : عدم حرکت.(پرهیز از قلقله)
دوم : عدم مکث.
سوم : عدم سکت.
