- 770
- 1000
- 1000
- 1000
قسمت 5 - اندام های صوتی
در این برنامه آقای محمدرضا حاج اسماعیلی به آموزش اندام های صوتی می پردازند .
آشنایی با اندام های صوتی
الف_ اندام ها و عضلات تولید کننده صوت که به فرمان دستگاه عصبی به حرکت در می آیند به ترتیب از این قرارند:
1_دستگاه تنفسی شامل شش ها (که عمل دم و باز دم به وسیله آنها انجام می شود) نای و نایژه(مسیر هوا از ریه ها به طرف حنجره).
2_عضلات و تارهای صوتی حنجره (تشکیل دهنده صدای ابتدایی).
3_حفره ها و دیواره های گلو (محل تولید حروف_تند و کند کننده صدا)
4_دهان، شامل: زبان (قسمت های جلو و عقب زبان)، فک، لب ها، لهات(زبان کوچک ) و سقف کام(نرم کام، سخت کام )
5_دندان ها و لثه ها (محل تولید حروف – لطافت بخشیدن به صدا ).
6_ مجرا و حفره های بینی (تقویت کننده صدا – تولید کننده حروف خیشومی ).
دوم : صدا چگونه تولید می شود ؟
جریان تولید صدا از این قرار است که شش ها در هر بازدم، جریان هوا را به بیرون می رانند. هوای بیرون داده شده از طریق نایژه ها و لوله نای به تدریج وارد حنجره می شود. با انقباض و انبساط عضلات حنجره، تارهای صوتی به ارتعاش در می آید و موجب می شود صدایی ساده شبیه زمزمه و ناله به وجود آید. پس از عبور هوا و امواج صوتی از حفره های گلو، دهان و بینی صدا و کلمات تشکیل و تکمیل گردیده و به صورت صوت و آهنگ منظوم یا غیر منظوم شنیده می شود.
چون در تولید صدا، تنفس نقش مهمی دارد، تمرین هایی برای تقویت نفس پیشنهاد می گردد.
سوم _تقویت نَفَس
اندام تنفسی مانند عضلات دیگر قابل تمرین و پرورش است. با ورزش و تمرین، زمان نگه داشتن نفس طولانی تر می شود و به زیبایی و کیفیت صدا می افزاید.
ریه ها که دو عضو اسفنجی شکل و قابل ارتجاع یعنی بزرگ و کوچک شدن هستند، عمل دم و باز دم را انجام می دهند. کسانی که نفس کوتاه دارند در حجم و شکل ریه ای آنها اشکالی وجود ندارد، بلکه اشتباه آنها در این است که عمل دم و بازدم را درست انجام نمی دهند. اولا ریه ها را خوب پُر نمی کنند و در ثانی هوا را زیاد و زود مصرف می کنند. بعضی ها عمل دم نفس کشیدن را درست انجام می دهند، ولی چون در هنگام خواندن هوای بازدم را زود و زیاد مصرف می کنند از یک طرف دچار کمبود نفس می شوند و از طرف دیگر، ممکن است در صدایشان لرزش ایجاد شود. بنابراین کسانی که به نحوی با صدا و صوت سر و کار دارند باید بتوانند در کمترین فرصت (یک یا دو ثانیه) هوای کافی را (بدون کشیدن شانه و شنیدن صدای تنفس ) وارد ریه ها کنند و سپس خروج تدریجی و طولانی هوا را کنترل نموده، آن را به خوبی مصرف کنند.
آشنایی با اندام های صوتی
الف_ اندام ها و عضلات تولید کننده صوت که به فرمان دستگاه عصبی به حرکت در می آیند به ترتیب از این قرارند:
1_دستگاه تنفسی شامل شش ها (که عمل دم و باز دم به وسیله آنها انجام می شود) نای و نایژه(مسیر هوا از ریه ها به طرف حنجره).
2_عضلات و تارهای صوتی حنجره (تشکیل دهنده صدای ابتدایی).
3_حفره ها و دیواره های گلو (محل تولید حروف_تند و کند کننده صدا)
4_دهان، شامل: زبان (قسمت های جلو و عقب زبان)، فک، لب ها، لهات(زبان کوچک ) و سقف کام(نرم کام، سخت کام )
5_دندان ها و لثه ها (محل تولید حروف – لطافت بخشیدن به صدا ).
6_ مجرا و حفره های بینی (تقویت کننده صدا – تولید کننده حروف خیشومی ).
دوم : صدا چگونه تولید می شود ؟
جریان تولید صدا از این قرار است که شش ها در هر بازدم، جریان هوا را به بیرون می رانند. هوای بیرون داده شده از طریق نایژه ها و لوله نای به تدریج وارد حنجره می شود. با انقباض و انبساط عضلات حنجره، تارهای صوتی به ارتعاش در می آید و موجب می شود صدایی ساده شبیه زمزمه و ناله به وجود آید. پس از عبور هوا و امواج صوتی از حفره های گلو، دهان و بینی صدا و کلمات تشکیل و تکمیل گردیده و به صورت صوت و آهنگ منظوم یا غیر منظوم شنیده می شود.
چون در تولید صدا، تنفس نقش مهمی دارد، تمرین هایی برای تقویت نفس پیشنهاد می گردد.
سوم _تقویت نَفَس
اندام تنفسی مانند عضلات دیگر قابل تمرین و پرورش است. با ورزش و تمرین، زمان نگه داشتن نفس طولانی تر می شود و به زیبایی و کیفیت صدا می افزاید.
ریه ها که دو عضو اسفنجی شکل و قابل ارتجاع یعنی بزرگ و کوچک شدن هستند، عمل دم و باز دم را انجام می دهند. کسانی که نفس کوتاه دارند در حجم و شکل ریه ای آنها اشکالی وجود ندارد، بلکه اشتباه آنها در این است که عمل دم و بازدم را درست انجام نمی دهند. اولا ریه ها را خوب پُر نمی کنند و در ثانی هوا را زیاد و زود مصرف می کنند. بعضی ها عمل دم نفس کشیدن را درست انجام می دهند، ولی چون در هنگام خواندن هوای بازدم را زود و زیاد مصرف می کنند از یک طرف دچار کمبود نفس می شوند و از طرف دیگر، ممکن است در صدایشان لرزش ایجاد شود. بنابراین کسانی که به نحوی با صدا و صوت سر و کار دارند باید بتوانند در کمترین فرصت (یک یا دو ثانیه) هوای کافی را (بدون کشیدن شانه و شنیدن صدای تنفس ) وارد ریه ها کنند و سپس خروج تدریجی و طولانی هوا را کنترل نموده، آن را به خوبی مصرف کنند.
